“ ความซวยของกู รถเมล์เชี่ย กูเกียดมึง ”มีเจ็ดตอนครับตอนที่ 2หกโมงสิบห้าแล้ว ......................... ไมรถไม่มาซักทีวะ ชักนาน.ละ........................
ผมหันไปเห็นรถสายเดียวกับที่ผมจะนั่งมาจากฝั่งตรงข้ามพอดี .......... อ่ะ คันที่สองละ คันแรกเห็นตอนหกโมงครับ แล้วทำไมฝั่งกรูไม่มาซักทีวะ อื่ม ฮื่ม ฮื่ม ...........................................
ผมรอต่อไป ฟ้าเริ่มสางหน่อยๆแล้ว......คนเริ่มมารอรถกันมากขึ้น อืม ......จะมีคนมารอรถสายเดียวกับเรามั้ยน้า.......แล้วผมก็รอต่อไป ด้วยใจที่ชักรู้สึก...........อื่ม........
......................
...................
หกโมงครึ่ง!!!!!! …………………… ( -_-*) ผมเริ่มหงุดหงิดมากขึ้นๆ ผู้คนทยอยมาขึ้นรถกันเรื่อยๆ เปลี่ยนหน้ากันเป็นชุดๆ ไป ไม่รู้ว่าตอนนี้เป็น generation ที่เท่าไหร่แล้ว แต่พวกเค้าจะรู้กันมั้ยล่ะว่า “ กูน่ะรุ่นหนึ่งเลย “ มาตั้งแต่พวกคุณยังไม่มา แหกขี้ตาตื่นตั้งแต่พวกคุณยังนอนอุตุกันอยู่เลย แล้วไหงกรูต้องมานั่งจ๋องอยู่แบบนี้ไม่ได้ขึ้นรถไปซักที ฮึ่ยยย! ระหว่างนั้นรถเมล์สาย 62 ก็ผ่านไปเรื่อยหลายต่อหลายคัน รถผมเป็นสายยี่สิบกว่าๆครับ (ไม่กล้าบอกเด๋วโดนแบล็กลิส) ผมอิจฉามากอยากหลับตาแล้วลืมตาขึ้นมาเป็นรถสายที่จะต้องขึ้นจังเล้ย ห่า! !
พลัน! สายตาผมก็เหลือบไปเห็น ..... โอ๊ะ .............โอ๊ะ
โอ๊............................................
รถสายของผมมาแล้ว!!!!!
แต่!!
.....................................
........................................
มันมาคนละฝั่ง!!
.........................................
ไอ้เชี่ยยยยยยยยยยยยยยยย! (จริงๆพูด ห หีบ ด้วยซ้ำ) ชิส์หายยยยยย (อันนี้ก็พูด ฉิบ แหละ) ผมสบถด่าในใจสุดเสียงเลย มั่นใจว่าอย่างนั้น แต่หารู้ไม่ว่าจริงๆแล้วผมคงเผลอพูดออกมาด้วย เพราะพอหันไปข้างๆเหลือบไปเห็น...
ซิ้มแก่ๆคนหนึ่งที่ทำให้ผมหยุดชะงัก!
.........แกกำลังเหลือกตามองผม ทำหน้าอึ้ง! ผมก็อึ้งที่แกอึ้ง! ผมอึ้งจนลืมหงุดหงิดเรื่องรอรถไปสองสามวิ บรรยากาศตอนนั้นเกือบเช้าแล้ว
แต่ไฟยังเปิดอยู่ เลยเห็นหน้าแกเป็นเงาๆด้วย
นี่ใช้ซิงซิงมารึไงวะ หน้ากัวชิบหาย ปากแดงแปร้ดไม่รุว่าเคี้ยวหมากรึทาปากมา อูย ........อึ้งกันไปอึ้งกันมา ผมรู้สึกตัวก็เลยรีบชักหน้ากลับ
โอ๊ย .................... อะไรวะ ทำไมต้องมาทำอึ้งกะกรูด้วย กูไปทำไรให้ รึเมื่อกี๊กูด่าเค้าไปเหรอ กูไม่ได้ด่านะเว้ย กูด่ารถตะหาก ไอ้รถบ้า! มึงนั่นแหละผิด ทำไมมึงไม่รีบมาเร็วๆนะไอ้Here ทำกูซวย นี่ถ้าเกิดซิ้มหน้าขาวเค้าด่ากูกูจะทำไง สาดแท้ๆ ผมไม่กล้ากลับไปมองเค้าอ่ะ ระหว่างคิดวุ่นวายแบบนั้น
รถสายเจ้ากรรมก็ผ่านหน้าผมไปอีกหนึ่งคัน ..............................
มาคนละฝั่งเหมือนเดิม .................... อืยยยยยยยยยยยย
.......................
.........................
.........................
.......................
ผมกลับเข้าโหมดเดิม แต่คราวนี้ ขาสั่นพั่บๆ ด้วยความเครียด ไม่รุหน้าผากเส้นเลือดปูดไหม หน้าหงิกไหมเพราะไม่เห็นหน้าตัวเอง ร้อนตูด โอย อะไรๆมารุ่มเร้ามากมาย คิดคำด่ามากมายจนจำมาถึงตอนนี้ตอนที่กำลังพิมพ์นี่แหละ ไอ้Hereเอ๊ยยยยยยยยย ผมคิด
เฮ้ย กูถามหน่อย (บทความต่อไปนี้เป็นเรื่องราวที่ผมคิด และด่าเองในใจตอนนั้น เพราะสติแตกแล้ว คือพูดเองเออเองนั่นแหละ)
ตกลงมึงเนี่ยจะไม่มาใช่มั้ย( มึงเนี่ยคือ “รถ” นะ) วันนี้วันเสาร์ รถไม่ค่อยมีวิ่งอยู่แล้ว มึงน่าจะมาเร็วๆเด๊........
กูเห็นถนนโล่งจะตายห่า หัวควาย(ตัด “า” ออก) ไปรถติดหรือยางแตกอยู่ไหนวะ ไอ้Here สายเดียวกะมึงฝั่งตรงข้ามเฉียดหน้ากูไปเป็นสิบๆคันแล้ว หน้าหมา คนที่เค้าต้องการนั่งสายมึงเค้าจะได้ไปกี่โมง มึงมีตารางเวลาเดินรถไว้ทำไม ไอ้ห่า ปล่อยให้ขาดช่วงนานขนาดนี้ เวลาทำงานเค้าเป็นรูทีนนะโว้ย ไม่ใช่จะรอมึงได้ตลอด ไปกี่โมงก็ได้ โดนไล่ออกเซ้ะ
เด็กใหม่อย่างกรูต้องทำตัวดี แล้วมึงจะให้กูสายตั้งแต่อาทิตย์แรกเรอะ จวย เคือยTOK
มึงรู้มั้ยตอนนี้กูกลับตัวไม่ทันแล้ว กูเปลี่ยนสายไม่ทันแล้ว กูอุตส่าห์ไว้ใจมึง แล้วต่อไปนี้กูจะไว้ใจรถสายมึงได้อีกมั้ย จู่ๆจะไม่มานี่ได้งัยวะ กูนั่งไกลนะโว้ย Here เอ๊ะรึว่ามึงจะไม่วิ่งแล้ว มึงไม่วิ่งแล้วใช่มั้ย ทำไมมึงไม่บอกกูก่อน(มามองตอนนี้ก็ขำ ๆ มันจะบอกได้ไงฟะ ฮ่าๆ) อยากจะโทรไปด่า บริษัทมึงจริงๆ จวย แล้วก็เสือกบอกว่ารถออกเป็นเวลา ออกตั้งแต่ตีสามแถมออกเรื่อยๆ แล้วนี่อะไร เงียบกริบ ไม่มีแม้แต่หางมึง จวยๆๆ สาด หน้าหมา นี่หนาประเทศไทย
บลาๆๆๆๆ
ระหว่างผมด่าในใจด้วยความเคียดแค้นนั้น
...........................................
รถฝั่งตรงข้ามอีกคันก็ผ่านหน้าผมไปอีก..................................................................
..............................................
เส้นเลือดผมขึ้นปึดๆ นี่ถ้ากรูเส้นเลือดในสมองแตกกูจะโทดมึงคอยดู มึงทำให้กูตาย ไอ้ฟายด์ อยากด่าใจจะขาด แต่กัวซิ้มตกใจอีก เลยค่อยๆหันไปดู แล้วผมก็ต้องตาเหลือกอีกครั้ง
ซิ้มหาย!?!
ซิ้มหายไปแล้ว!!
ซิ้มหายไปไหน??
ตั้งกะเมื่อกี๊ที่สบตากับซิ้มจนตอนนี้ยังไม่มีรถคันไหนผ่านมาฝั่งเราเลย ซิ้มยังไม่ได้ขึ้นรถไปแน่ๆ แล้วซิ้มหายไปไหน ? ซิ้มหายไปได้ยังไง ? ไร้เสียง ไร้สัญญาณการรับรู้ของผม เอ๋ เอ๋ ?
รึว่า!?!
!?!
!?!
.....................................
ไม่มีซิ้มอยู่ตรงนั้นตั้งแต่แรก???
รึว่า!? อาการโมโหจนตาลายของผมจะสร้างซิ้มขึ้นมา จริงๆซิ้มไม่มีตัวตนตั้งแต่แรก มิน่า..... ผมนั่งตั้งนานถึงไม่รู้สึกว่ามีใครมานั่งที่นั่งติดผมเลย มันน่าจะมีการส่งเสียงบ้าง เวลามีอะไรมาขยุกขยิกไกล้ๆเรา เรามักจะรู้ตัวใช่มั้ย แต่นี่ไม่มี?
..........................
รึว่า!?
ไม่ใช่มโนภาพของผม แต่ซิ้มเป็นอย่างอื่น
อี๋...............................ผมขนลุกอ่ะ อะไรวะ ย่ำรุ่งนี่นะ มากันสดๆเลยเหรอ กูม่ายอาวแบบนี้อ่ะ
เพื่อนๆเคยได้ยินกันบ้างมั้ยครับว่า เรามักจะเห็นอะไรแปลกๆ ไม่ชัดเจน ไม่รุว่าคืออะไร ตอนตะวันโพล้เพล้ไกล้ตกดิน ไม่ก็ย่ำรุ่งน่ะ ผมไม่รู้นะว่าจริงหรือหลอก แต่กูไม่อาวววววววว
....................................
...................................
..............................................
หัวข้อ: อ่านเซ็งเป็ดแล้ว.. หน้า.1),ความเหงาน.2),ไดอารี่คนดวงซวย เริ่มน.4),คุยกันหนุกๆคับ (อ่าน 92693 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก