ศุกร์สุดท้าย จากวันนั้นผ่านมาห้าปีแล้ว ผมยังไม่ได้พบเจอกับเขาอีกเลย แต่ทุกคืนวันศุกร์ของผมยังคงอยู่ในร้านบ้านไร่กาแฟเหมือนเช่นเคย กลิ่มหอมของกาแฟยังคงไม่แตกต่างไปจากคืนที่ผมนอนไม่หลับ เพลงในร้านยังคงเปิดให้เข้ากับบรรยากาศของช่วงเวลาค่ำคืน โต๊ะตัวเดิมริมกระจกยังไม่เปลี่ยนแปลงไปจากเดิม
ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมผมถึงอยากมานั่งจิบกาแฟในร้านบ้านไร่กาแฟ ทั้งที่บางครั้งผมแทบไม่ได้อยากดื่มกาแฟเลยด้วยซ้ำไป บางเวลาที่ลูกค้าเดินเข้ามาในร้านผมก็เผลอมองออกไปด้วยความเคยชิน
ผมนั่งมองเหม่อไปข้างนอกร้าน รถยนต์คันแล้วคันเล่าวิ่งผ่านไป ผู้คนเดินยืนรอข้ามทางม้าลาย ต้นไม้ปลิวไปตามทิศทางลม รถไฟฟ้าวิ่งเข้ามาจอดตรงชานชาลา ทุกสิ่งทุกอย่างกำลังเกิดขึ้นอยู่ในขณะนี้ แต่อีกไม่ช้าทุกอย่างคงจะเปลี่ยนแปลงไปตามกาลเวลา เหลือทิ้งไว้เพียงภาพความทรงจำสีน้ำตาลที่มีปลวกกัดกิน
คงเหมือนกับที่ผมเคยบอกเอาไว้ว่า เก็บช่วงเวลาที่เคยใช้ชีวิตร่วมกันเอาไว้ แล้วเปลี่ยนมันให้กลายเป็นความทรงจำที่อยู่ในใจ โชคดีเหลือเกินที่ผมเก็บช่วงเวลาเหล่านั้นเอาไว้ให้เป็นความทรงจำก่อนที่เขาจะเดินจากออกไปจากชีวิตของผม เมื่อเวลาที่นึกถึงเขา ผมยังคงเห็นรอยยิ้มตรงมุมปาก เสื้อสีดำ หรือแม้แต่เสียงนุ่มนวลของเขา
ผมไม่เคยนึกโกรธตัวเองเลยที่ไม่ได้ขอที่อยู่หรือเบอร์ติดต่อของเขาเอาไว้ อาจเพราะการได้นั่งคิดถึงคนแปลกหน้าสักคนที่เดินผ่านเข้ามาในช่วงระยะเวลาหนึ่งของชีวิต เป็นความสุขอย่างหนึ่งที่บริสุทธิ์ใจอย่างที่สุด
ไม่ว่าทุกคืนวันศุกร์ของเขา เขาจะอยู่ที่แห่งใดบนโลก ผมก็ได้แต่หวังว่าเขาจะมีความสุขอยู่กับที่แห่งนั้น เหมือนกับผมที่มีความสุขกับการนั่งคิดถึงเขา ณ.ร้านเดิมแห่งนี้
…จบ…
================================
ศุกร์สุดท้าย แต่ไม่ท้ายสุดครับ
ยังเหลือศุกร์พิเศษนะครับทุกคน
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
