Timeless : ความรักไม่แปรผันตามกาลเวลา The End
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: Timeless : ความรักไม่แปรผันตามกาลเวลา The End  (อ่าน 48308 ครั้ง)

ออฟไลน์ stormphoenix

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2269
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +154/-3
กรี๊ดแล้วกรี๊ดอีก



กลับไปอ่านก่อนนะครับแล้วค่อยมากรี๊ดต่อ



 :กอด1: :กอด1: :กอด1:เปนกำลังใจ

anajulia

  • บุคคลทั่วไป
ไม่ใช่ระลึกชาติ แต่เป็นเพราะน้องยังอยู่มาตลอด แล้วก็คอยมาตลอด
แถมยังเป็นการคอยในรูปลักษณ์เดิมด้วย????!!!
(แต่น้องมีแม่เลี้ยงนะ มีพ่ออีกต่างหาก อิคนอ่านจินตนาไปถึงไหนๆแล้ว โฮะๆๆๆๆๆๆๆๆๆ)

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด โรมานซ์มากค่ะ

ออฟไลน์ roseen

  • เก็บความทรงจำที่ดีๆของวันวาน เพราะมันคือกำลังใจของวันนี้
  • เป็ดHades
  • *
  • กระทู้: 8646
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +947/-16

ออฟไลน์ noina

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 719
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +25/-0
:-[ :-[ :-[หวานนนนนนนนนนนนนนนน

ออฟไลน์ LalaBam

  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2864
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +227/-2
 :o8:
น่ารักชะมัดเลย

ออฟไลน์ Nabee

  • 너만 사랑해~♥
  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1205
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +121/-3


อ่านแล้วขนลุกชะมัด...


"ความรัก...ไม่มีขีดจำกัดของเวลา ระยะทาง หรือสถานที่

ความรักเป็นอินฟินิตี้กับทุกสิ่งทุกอย่างบนโลกนี้...แค่เพียงมั่นคง และรอคอย..."



เคยอ่านเจอประโยคนี้ในหนังสือเล่มหนึ่ง และชอบประโยคนี้มาก...พอได้มาอ่านเรื่องนี้แล้วรู้สึกว่า มันเข้ากั๊น เข้ากันอย่างบอกไม่ถูก

ยิ่งอ่านยิ่งอยากจะรู้ที่มาที่ไปของทั้งพี่เพชร และน้องกานด์...แอบคิดว่าหรือว่าสองคนนี้เค้าสาบานรักกัน แล้วกลับชาติมาเจอกัน ในสถานที่ ที่เคยให้คำสัตย์กันไว้

เอ๊ะ...หรือว่ามันจะซับซ้อนกว่านั้น...ยิ่งคิดยิ่งอยากอ่านต่ออ่ะฮะ...มาต่อไวไวนะฮะคุณบี...เค้าจะตั้งตารอทุกวันเลยฮะ *0*



+1 ให้คุณบีฮับป๋ม >////////<



ไม่ใช่ระลึกชาติ แต่เป็นเพราะน้องยังอยู่มาตลอด แล้วก็คอยมาตลอด
แถมยังเป็นการคอยในรูปลักษณ์เดิมด้วย????!!!
(แต่น้องมีแม่เลี้ยงนะ มีพ่ออีกต่างหาก อิคนอ่านจินตนาไปถึงไหนๆแล้ว โฮะๆๆๆๆๆๆๆๆๆ)

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด โรมานซ์มากค่ะ



อ่านเม้นท์คุณนุ่นแล้วคิดไปไกล...เอ๊ะ...หรือน้องตายแล้วยังไม่เกิดใหม่ รอคอยพี่เพชรกลับมาหาหว่า - -"  *โดนแฟนคลับน้องกานด์กระโดดขาคู่ใส่*

(ตูก็คิดไปโน้นนนนนน น นนนน) = ='
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 06-02-2011 16:19:24 โดย Nabee »

บีบีจัง

  • บุคคลทั่วไป
^
^
ประโยคนี้ดีจังเลยค่า

ออฟไลน์ indy❣zaka

  • กระซิกๆ เบื่อดราม่า...
  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 4582
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +625/-26
แนวไหนล่ะกันนี่
กรี๊ซซซซ เริ่มหลอนขึ้นมาหน่อยๆแล้วค่ะ  :sad4:

lolilo

  • บุคคลทั่วไป
 o22 o22 ... พี่เพรชแม่เค้าอยู่ด้วยพี่ทำไรเนี้ย !!

บีบีจัง

  • บุคคลทั่วไป


“เพชรไม่ค้างเสียที่นี่เลยล่ะ ดึกมากแล้ว ขับรถกลับมันอันตรายนะจ๊ะ”
“แม่ฮะ พี่เขาขับรถกลับได้ ไม่เป็นไรหรอก” ร่างเล็กโวยวายพอได้ยินที่แม่ตัวเองชักชวนรุ่นพี่
“น้องกานต์ ทำไมไร้น้ำใจแบบนี้ลูก พี่เขามาส่งหนูนะ”
“ไม่ได้ขอให้มาส่งสักหน่อย...” แก้มใสงอนป่องเมื่อโดนแม่ว่า
“ผมไม่ค้างหรอกครับ ขอกลับบ้านดีกว่า ไม่ได้บอกทางบ้านไว้ด้วย” เพชรพูดเรียบๆ
“งั้นน้องกานต์เดินไปส่งพี่เขาสิลูก” ใบหน้าหวานนั้นหันมาจะทักท้วง แต่พอเห็นแม่ตัวเองทำตาวาว ก็ลุกขึ้นทำคอตกและเดินออกมาด้านนอก
“น้องกานต์รังเกียจพี่หรือครับ” รุ่นพี่ตัวโตเดินตามหลังน้องมาอย่างเร่งรีบ มือใหญ่รั้งแขนเล็กนั้นเอาไว้ไม่ให้เดินต่อ
“เปล่าฮะ...”
“แล้วทำไมเอาแต่หาเรื่องออกห่างพี่ละครับ”
“ก็เรา...ไม่ได้เป็นอะไรกัน ไม่ได้สนิทสนมกันจนต้องมาใกล้ชิดกันนี่ฮะ...” เพชรมองใบหน้าเล็กนั้นแล้วยิ้มกริ่ม แบบนี้...เขาเรียกว่าเขิน...น่ารักเหลือเกิน
“แล้วทำไมเราไม่ทำให้มันเป็นอะไรกันละครับ” ผมเดินเข้าไปชิด ใช้ความสูงใหญ่กว่าให้เป็นประโยชน์โดยการดันร่างเล็กนั้นไปติดกับประตูรถยนต์
“มะ..ไม่ต้อง...ไม่ต้องไปเร่งรัดมันหรอกฮะ...” แววตาหวานนั้นสอดส่ายหาทางออกจากวงแขนที่เป็นเหมือนกรงขัง
“ทำไมละ พี่รึ กลับอยากสนิทกับเราเร็วๆ” ผมใช้นิ้วเขี่ยเล่นที่แก้มใสนั้นอย่างเพลิดเพลิน
“อย่าเขี่ยแก้มผมเล่นสิฮะ มันจั๊กจี้นะ” เพชรมองด้วยความแปลกใจ ทำไมความจั๊กจี้จึงทำให้คนเราหน้าแดงด้วย ?
“งั้นพี่ไม่เล่นก็ได้นะ พี่จะเอาจริงละ” ผมเชยคางมนนั้นให้เงยหน้าขึ้น แล้วค่อยๆแตะริมฝีปากลงไปบนปากนุ่มนิ่มนั้น กานต์ตกใจ ตาโต คาดไม่ถึงว่าเพชรจะกล้า แต่แทนที่จะดิ้นรนและผลักไส กลับยอมให้ปลายลิ้นของร่างสูงรุกล้ำเข้ามาและความหาความหอมหวานในโพรงปากอุ่นชื้น

‘หวาน...หอมหวานเหลือเกิน’ เพชรรั้งต้นคอของร่างเล็กให้แนบชิดเข้ามาอีก ริมฝีปากบางกดจูบล้ำลึกเข้าไปจนร่างเล็กหายใจไม่ทัน เรี่ยวแรงหดหายจนต้องเกาะเกี่ยวต้นคอของพี่เอาไว้
“อือ...” มือเล็กๆทุบลงที่ไหล่กว้าง เป็นการประท้วงกลายๆว่าหายใจไม่ออกแล้ว
“อืม หวานจังเลยครับ” เพชรละริมฝีปากออก แต่ยังคงขบเม้มและไล้เลียอยู่ไม่ห่าง กานต์หลับตาพริ้ม อายแสนอาย แต่ก็ปฏิเสธไม่ได้ นี่สินะ พี่เพชรของเขา...ยังเหมือนเดิมไม่เสื่อมคลาย...
“อย่ารังแกกันแบบนี้สิฮะ...” ร่างเล็กพูดเสียงสั่น
“เปล่า พี่ไม่ได้รังแกน้องกานต์สักนิด พี่เอาจริง..” ผมดึงร่างเล็กนั้นมากอดแนบอก ความรู้สึก...อบอุ่น หอมหวานแบบนี้ เหมือนกับเคยได้รับมาก่อน...เมื่อนานมาแล้ว ความคุ้นเคยค่อยๆแทรกซึมเข้ามาในจิตใจทีละนิด...
“ฮืม...” เสียงอู้อี้เพราะถูกกดหน้าแนบกับอกแกร่ง กานต์แทบจะสำลักความสุขตาย วันที่เขารอคอย มาโดยไม่ทันตั้งตัว
“ไม่ไหว..พี่ทนไม่ไหว...” จู่ๆเพชรก็ดันร่างเล็กนุ่มนิ่มออกห่าง กานต์มองด้วยความงุนงงระคนตกใจ จู่ๆพี่เพชรก็เป็นอะไร
“พี่ทนใกล้ชิดมากกว่านี้ไม่ได้ วันนี้พี่ขอกลับก่อนนะ ไม่งั้นคงต้องจับน้องกานต์กดตรงนี้แน่เลย” ลักยิ้มเจ้าเล่ห์ปรากฎบนหน้าคม กานต์หน้าแดง คนๆนี้ร้ายกาจได้เสมอต้นเสมอปลาย
“งั้น..ผมขึ้นบ้านนะฮะ..พี่ก็ ขับรถดีๆด้วย” ร่างเล็กพูดรัวเร็วแล้วรีบวิ่งปรู๊ดขึ้นบ้าน เพชรมองแล้วอมยิ้มขำ ในใจจดจ่ออยากให้ถึงวันพรุ่งนี้เร็วๆ
 

หลังจากที่มักจะหาโอกาสมาขลุกอยู่กับกานต์เป็นประจำ ทำให้โสตประสาทของเพชรเริ่มแยกแยะเสียงของดนตรีไทยประเภทต่างๆได้ในเวลาอันสั้น หากลองสังเกตสักนิดก็จะรู้ได้ว่ามันเป็นเหมือนกับการกระตุ้นความทรงจำที่หลับไหลให้ตื่นขึ้นมากกว่า..

“พี่เพชรไม่มีที่อื่นให้ไปเหรอฮะ จะมานั่งจ้องหน้ากานต์ทำไม” เสียงหวานๆนั่นอีก เสียงหวานกับใบหน้าน่ารักนั่น ช่างชวนให้ชายหนุ่มมองได้ไม่เบื่อ
“พี่เพชร!! เลิกจ้องผมสักที” สรรพนามแทนตัวเองนั่นก็น่ารัก ไม่รู้ว่าเมื่อไรที่ร่างเล็กหันมาเรียกแทนตัวเองว่ากานต์กับเขา แต่พอเวลาโมโหก็จะเปลี่ยนไปใช้คำที่ห่างเหินแทน เป็นคนที่ดูออกง่ายเหลือเกิน
“โอเคๆ พี่ไม่จ้องแล้วครับ พี่ไปทำอย่างอื่นก็ได้” ผมลุกจากพื้นและเดินไปที่ขาตั้งวาดภาพแทน ผมเอามันมาตั้งไว้ที่ห้องซ้อมดนตรีตั้งแต่วันที่ตัดสินใจว่าจะมาเฝ้ากานต์ที่นี่ทุกวัน ผมจุ่มปลายพู่กันลงบนสีแดงสด และป้ายลงไปบนเฟรมผ้าใบ กลีบดอกกุหลาบสีแดงหลายกลีบถูกแต่งแต้มจนเป็นรูปเป็นร่างขึ้นมา
“สวยจังเลยนะฮะ ดอกกุหลาบดอกนี้” ใบหน้าเล็กพาดบนไหล่กว้างจากด้านหลัง ผมหันไปหอมแก้มเนียนนั้นฟอดใหญ่และวาดต่อ
“พี่เพชรเนี่ย...ชอบวาดรูปเหมือนเมื่อก่อนไม่ผิดเลยนะ” ผมหันไปมองเจ้าตัวเล็กอย่างแปลกใจ ทำไมถึงพูดเหมือนรู้จักผมมานานขนาดนั้น
“พูดเหมือนรู้จักพี่มานานยังงั้นแหละ”
“ฮิฮิ” ไม่ตอบ แต่กลับหัวเราะสดใสและเอานิ้วมาไล้ที่แก้มของคนตัวโตเบาๆ
“กานต์รู้จักทุกส่วนของพี่เพชรนั่นแหละฮะ”
“พูดแบบนี้ เดี๋ยวก็โดนหรอก เอาตรงนี้เลยดีมั้ย หืม?” เพชรวางพู่กันและดึงร่างบางให้มานั่งบนตักของตัวเอง
“พี่เพชรจะรังแกน้องไม่ได้นะฮะ กานต์เป็นน้องนะ”
“ไม่ได้เป็นพี่น้องแท้ๆสักหน่อย ทำไมจะรังแกไม่ได้ล่ะ” มือใหญ่บีบคลึงที่สะโพกมนของร่างเล็กไม่หยุด
“อย่าทำแบบนี้สิ เรื่องแบบนี้ต้องให้คนที่เขาเป็นแฟนกันถึงจะทำได้นะฮะ” ร่างเล็กดิ้นขัดขืนยุกยิก แต่เพราะประโยคนั้นทำให้คนตัวโตถึงบางอ้อ
“พี่ก็คิดว่ากานต์เป็นแฟนพี่แล้วเสียอีก กานต์ไม่คิดเหมือนพี่หรอกหรือครับ” เพชรกอดร่างเล็กเอาไว้ไม่ให้ลุกไปไหน วาจาอ่อนหวานเป็นเหมือนคาถาปราบเด็กดื้อให้สงบ กานต์ลอบมองลำคอและแนวคางที่มีหนวดขึ้นอ่อนๆ กลิ่นกายของเพชร กลิ่นอาฟเตอร์เชฟ สูดหายใจเข้ากี่ครั้งก็หอมจนไม่อยากห้ามใจ
“หน้าไม่อาย...” จะปฏิเสธก็พูดไม่ออก โดนเขาจูบไปแล้วเสียขนาดนั้น แถมหัวใจก็ยังเรียกร้องหาคนๆนี้มาแสนนาน...
“ก็ยังมีคนมาชอบคนหน้าไม่อายแบบพี่ด้วยนะ”
“ฮึ บ้า” มือเล็กทุบอั่กที่หน้าอกแกร่ง
“ทำพี่ได้ยังไงครับ เด็กไม่ดี” เพชรดึงมือเล็กทั้งสองข้างมาล็อกไว้แน่น ก่อนจะยกขึ้นมาจูบบนหลังมือนั้น
“เซี้ยว...” ปากเล็กบ่นพึมพำ
“พี่ก็เซี้ยวกับกานต์คนเดียวนะครับ”
“เซี้ยวกำลังสอง...”
“หึหึ น่ารักจริงๆ ถ้ากานต์ไม่พูดคำอื่น พี่ก็จะถือว่ากานต์เป็นคนรักของพี่แล้วนะ” เหมือนกำลังหยอกล้อกับเด็กน้อย ร่างเล็กเอาแต่เอียงอายและก้มหน้างุด จนเพชรอดหยอกเย้าไม่ได้
“เอ...แบบนี้ถ้าเป็นแฟนกันแล้ว จะทำอะไรก็ได้สินะ”
“มะ ไม่ใช่นะฮะ...”
“อะไรไม่ใช่ครับ”
“มะ...ไม่ได้ทำได้ทุกอย่างสักหน่อย...”
“อะไรที่ทำไม่ได้บ้างละครับ” ปากพร่ำถาม แต่มือใหญ่ก็วนเวียนซุกซนอยู่บนร่างกายนุ่มนิ่ม
“ห้ามจับกด...ห้ามขโมยจูบ...ห้ามเจ้าชู้...ห้ามโกหก...ห้าม-” ยังพูดไม่จบก็ถูกนิ้วยาวเรียวแตะลงบนริมฝีปาก
“พี่ทำให้ได้ทุกอย่างครับ แต่เรื่องห้ามนัวเนียน้องกานต์ พี่ทำไม่ได้จริงๆ” เสียงทุ้มสั่นประท้วงทั้งๆที่กำลังซุกไซ้ที่ซอกคอของร่างเล็ก กลิ่นกายหอมหวานเช่นนี้ จะให้เขาเพิกเฉยกับมันคงไม่ได้
“งั้นกานต์เลิกอาบน้ำดีมั้ย จะได้สกปรกๆ พี่เพชรจะได้ไม่อยากเข้าใกล้” ใบหน้าหวานมีรอยยิ้มอ่อนหวานยั่วเย้า พาให้หัวใจของคนตัวโตกระตุกวูบ ในใจนึกเคืองว่าไปหัดยิ้มแบบนี้จากที่ไหน
“งั้นพี่จะอาบน้ำให้กานต์เอง”
“ฮื้อ ขี้ตื๊อ ฮิฮิ” นิ้วเล็กจิ้มลงที่เรียวปากบาง เพชรใช้ริมฝีปากงับนิ้วเล็กๆนั้นเบาๆ จากนิ้วเล็กลามไปถึงฝ่ามือนุ่ม แขนเรียวกลมกลึง และลำคอเนียนนุ่ม...
“อือ ไม่เอานะฮะ นี่มันห้องซ้อมของผมนะ”  กานต์พยายามใช้มือดันใบหน้าคมออกห่าง แต่ยิ่งห้ามเหมือนยิ่งยุ มือใหญ่นั้นเริ่มรุกล้ำเข้าไปใต้ร่มผ้า และลูบไล้แผ่นหลังเนียนนุ่มนั้นอย่างเพลิดเพลิน
“เพชร มึงอยู่ป่าววะ เพชร” ได้ทีเผลอ กานต์กระโดดผึงออกห่าง เพชรจิ๊ปากอย่างหงุดหงิด คงเป็นเพราะเฟรมผ้าใบขนาดใหญ่นั้นบังอยู่ กัสจึงมองไม่เห็นว่าเพื่อนตัวเองกำลังทำอะไรกับรุ่นน้องหน้าหวาน
“อะไรของมึง มาทำไมเนี่ย” เพชรจัดเสื้อของกานต์ให้เข้าที่และลุกเดินไปหากัส
“อ้าว โผล่มาจากไหนวะ แม่งกูมองหาตั้งนาน”
“เออ ช่างกูเหอะ แล้วมึงมาทำไมเนี่ย”
“กูก็จะมาชวนมึงไปเที่ยวหนุกหนานไง ตั้งแต่มึงมาวาดรูปอยู่เนี่ย ไม่มีเวลาให้กูเลยนะ” ท้ายประโยคกัสทำเสียงออดอ้อน จึงโดนมือใหญ่ๆโบกกบาลดังป้าบ
“กระแดะ อุบาทว์ แล้วจะไปที่ไหนละ” เพชรก็รู้สึกได้ว่าช่วงนี้ทอดทิ้งเพื่อนประจำ จึงตัดสินใจว่าจะไปเที่ยวเป็นเพื่อนมันสักหน่อย
“ที่เดิมเว้ยเฮ้ย” กัสยักคิ้วเจ้าเล่ห์
“ที่เดิมของมึงอะ ที่ไหน ไปแม่งหลายที่จะตายห่า” เพชรนึกในใจว่ากูจะไปรู้ได้ไงวะ เพราะเขากับไอ้กัสก็ไปเที่ยวประจำ ที่โปรดก็มีหลายที่ ใครจะไปเดาได้ว่ามันหมายถึง ‘ที่เดิม’ ที่ไหน
“เออ ไปไหนก็ไป แต่รอเดี๋ยว กูไปชวนน้องกานต์ก่อน” เพชรโบกมือให้เพื่อนรออยู่กับที่แล้วเดินไปตามกานต์
“อะ..เฮ้ย..กูว่าที่นี่พาน้องไปไม่เหมาะมั้ง...” กัสทักท้วง แต่เพื่อนก็ไม่ได้ฟัง สุดท้ายจึงมีทั้งหมดสามคนที่มานั่งกันอยู่ในรถของเพชรและเดินทางไปพร้อมกัน


------------------------------

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






lolilo

  • บุคคลทั่วไป
 :z13: :z13:

จิ้มคุณ บีบีจัง 555+

--

น้องกานต์เมื่อไรจะบอกอ๊ากๆ
หวานแบบนี้ละช๊อบชอบ

ออฟไลน์ indy❣zaka

  • กระซิกๆ เบื่อดราม่า...
  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 4582
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +625/-26
ไปไหนๆ
อย่าพาน้องไปใจแตกนะพี่เพชร :laugh:

anajulia

  • บุคคลทั่วไป
หรือว่าน้องกานต์เข้าโปรแกรมแช่ร่างไม่ให้ตายรอพี่เพชรมาร้อยปี
แบบว่าวิวัฒนาการวิทยาศาสตร์ไรงิ

กรี๊ดดดดดดดดดดด อย่ามาทำหวานใส่กันกลบเกลื่อนปมของเรื่องนะ
อยากรู้อยากเห็น หงิงๆ

hahn

  • บุคคลทั่วไป
อ่านแล้วเหมือนว่า พี่เพชรกลับมาเกิดใหม่ แต่น้องกานต์เหมือนยังรออยู่ที่เดิม

รออ่านตอนต่อไปนะจ๊ะ

ออฟไลน์ Nabee

  • 너만 사랑해~♥
  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1205
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +121/-3


อ๊ากกกกกกกกกก ก กกกกกกกกก กกกกก...เค้าอยากรู้ที่มาที่ไปแล้วอ่ะ >[]<

ไม่รู้จะเดาไปทางไหนดี...ยิ่งเดายิ่งออกอ่าว คิดไม่ออกว่าน้องกานด์รอพี่เพชรในรูปแบบไหน

แล้วทำไมถึงยังมีตัวตนอยู่ได้จนถึงช่วงเวลาปัจจุบัน(ในเรื่อง)...อยากรู้จริงอะไรจริงอ่ะ - -"


แต่ก็พอให้อภัยได้กะความหวานของทั้งพี่เพชรและน้องกานด์...

เล่นหวานกันซะจนมดแทบเดินขบวนมาขึ้นคอมเลยอ่ะ...คริคริ >/////////<

แล้วนี่พี่เพชรจะพาน้องไปเที่ยวไหนกะพี่กัสกันหล่ะเนี่ย...ไอ่สถานที่ที่ว่าไม่เหมาะกับน้องมันคือที่ไหนหว่า...รอลุ้น ๆ



พีเอส ,, ยิ่งอ่านยิ่งลุ้น ยิ่งลุ้นยิ่งกลัว...กลัวจบแบบคาดไม่ถึง...คุณบีจะทำร้ายเค้าในตอนจบหรือเปล่าเนี่ย

(ถ้าจบแบบว่า...น้องกานด์เป็นผี หรือพี่เพชรกะน้องกานด์ต้องแยกจาก...คนอ่านอย่างเค้าคงแซดน่าดู T^T)


+1 ให้คุณบีนะฮะ

ออฟไลน์ roseen

  • เก็บความทรงจำที่ดีๆของวันวาน เพราะมันคือกำลังใจของวันนี้
  • เป็ดHades
  • *
  • กระทู้: 8646
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +947/-16

บีบีจัง

  • บุคคลทั่วไป


“พี่เพชร ทำไมพากานต์มาที่แบบนี้ฮะ!” เสียงหวานตะโกนจนหน้าแดงแข่งกับเสียงเพลง ภายในผับแห่งนี้มีทั้งกลิ่นบุหรี่และเสียงเพลงดังกระหึ่ม หญิงสาวนุ่งน้อยห่มน้อยเดินกันขวักไขว่ทุกตารางเมตร
“พี่ก็ไม่รู้ว่าไอ้กัสมันจะมาที่นี่ครับ พี่นึกว่ามันจะไปที่อื่นซะอีก เดี๋ยวพี่จะไปบอกให้มันย้ายที่นะ” เพชรเดินไปดึงแขนเพื่อนเอาไว้และบอกให้ไปที่อื่นที่บรรยากาศดีกว่านี้
“เฮ้ย ไม่ได้ กูนัดพวกไอ้โอ๊ตไว้ที่นี่ด้วย นั่งกันก่อน แล้วค่อยย้ายดิวะ มาๆน้องกานต์ครับ มานั่งข้างพี่มา” พอหันไปมองกานต์ ไอ้ตัวเล็กก็พยักหน้าอย่างเสียไม่ได้ จึงนั่งลงข้างกัส และมีผมนั่งกั้นอีกด้าน
“อ้าว ไอ้กัส มึงลากไอ้เพชรมาได้จริงๆด้วยเว้ย” เสียงตะโกนโหวกเหวกของคนกลุ่มใหญ่ที่เดินเข้ามานั่งร่วมโต๊ะ กานต์เงยหน้ามองเจ้าของเสียง พลางนึกว่านี่สินะคนที่ชื่อโอ๊ต
“เอาสาวน้อยที่ไหนมาด้วยวะนั่น” คนชื่อโอ๊ตถาม
“น้องสาวบ้าไร นี่ชื่อน้องกานต์ เป็นรุ่นน้องพวกกูหนึ่งปี และที่สำคัญไม่ใช่สาวว่ะ”
“เฮ้ย ไอ้ห่า ผู้ชายเรอะ หน้าหวานกว่าน้องกูอีก” โอ๊ตทำท่าผงะได้สมจริง
“เอ้าๆ นั่งดิวะแม่ง จะยืนอีกนานมั้ย” กัสโบกมือให้พวกโอ๊ตนั่ง เพชรจึงได้เห็นคนอีกคนที่แอบอยู่ด้านหลังโอ๊ต
“พี่เพชรคะ...” เด็กสาวรุ่นราวคราวเดียวกับกานต์ที่ผมแสนคุ้นเคยก็ชะโงกหน้ามาทีละนิด
“อ้าวน้องอิงค์มาด้วยเหรอเนี่ย” ไอ้กัสทักเด็กสาวท่าทางขี้อาย
“ก็พอกูบอกว่าจะมาเที่ยวกับพวกมึง ยัยนี่ก็ร้องขอตามมาด้วย มึงไม่ถือนะเพชร” เพชรส่ายหน้า ทำไงได้ละ คนเขามาแล้ว จะให้ไล่ก็กระไรอยู่
“ยัยนี่ก็หน้าไม่อาย ผู้ชายเขาไม่ชอบยังตื๊ออยู่ได้” โอ๊ตหันไปดีดหน้าผากน้องสาวตัวเองด้วยความหมั่นเขี้ยว
“พี่โอ๊ต อย่าดีดหน้าผากอิงค์แบบนี้สิ เจ็บนะ” กานต์มองเด็กสาวแล้วนิ่งคิด อิงค์น่ารัก เสียงหวานสมเป็นผู้หญิง ดูยังไงผู้ชายก็ปฏิเสธเธอไม่ลงแน่นอน

‘พี่ชอบกานต์ที่สุดนะครับ’

เสียงนุ่มกระซิบเหมือนรู้ความคิดของร่างเล็ก กานต์ยิ้มออกทันควัน ทว่าทุกอากัปกิริยาล้วนตกอยู่ในสายตาของเด็กสาว อิงค์มองท่าทีของทั้งคู่อย่างสนใจ ทำไมเด็กผู้ชายอายุเท่าเธอ แต่ดันน่าหมั่นไส้ที่สวยกว่าเธอ จึงมีท่าทางสนิทกับพี่เพชรของเธอนัก
“พี่เพชร กานต์ไปห้องน้ำนะฮะ” มือเล็กกระตุกชายเสื้อของร่างสูงที่กำลังพูดคุยกับเพื่อนอย่างออกรส
“ไปได้หรือเปล่า ให้พี่ไปเป็นเพื่อนมั้ย” เพชรหันมาถามสายตาเป็นห่วง
“เดี๋ยวอิงค์ไปเป็นเพื่อนก็ได้ค่ะพี่เพชร” อิงค์เสนอตัวเสียงอ่อนหวาน และกานต์ก็พยักหน้าว่าไปเองได้ เพชรจึงปล่อยให้ไปกับอิงค์
‘หวังว่าอิงค์คงไม่ทันสังเกตนะ ว่าเราเป็นอะไรกับกานต์’ เพชรนึกในใจพลางมองสองคนเดินไปที่ห้องน้ำ


“โอ๊ะ!” กานต์ที่ทำธุระเรียบร้อยแล้วเดินออกมาจากห้องน้ำสะดุ้งเฮือก เมื่อจู่ๆเด็กสาวคนนั้นก็โผล่พรวดมาจากมุมทางเดิน
“ตกใจเลยเหรอ” ใบหน้าน่ารักนั้นยิ้มหวาน แต่มันกลับดูไม่จริงใจสักเท่าไร สัญญาณเตือนในสมองของกานต์สั่งให้ป้องกันตัวโดยด่วน เด็กผู้หญิงคนนี้ไม่ธรรมดาแน่นอน
“มีอะไรหรือเปล่า” กานต์ถามออกไปก่อน
“ชั้นดูออกนะ ว่าเธอต้องมีอะไรบางอย่างกับพี่เพชรของชั้นแน่เลย” ใบหน้าน่ารักนั้นเริ่มแปรเปลี่ยนเป็นใบหน้าโกรธเกรี้ยว
“...” กานต์ไม่โต้ตอบ แต่เลือกที่จะรอดูท่าทีของฝ่ายตรงข้าม
“เธอ...แก แกเป็นผู้ชายไม่ใช่เรอะ ไอ้พวกวิปริต น่ารังเกียจ ไปให้พ้นพี่เพชรของชั้นเลยนะ” เสียงหวานเปลี่ยนสรรพนามเรียกขาน กานต์นิ่วหน้า ทำไมคนน่ารักจึงเปลี่ยนไปน่าเกลียดได้ขนาดนี้
“อย่ามาสีหน้าแบบนั้นกับชั้นนะ อีตุ๊ด!” สติขาดผึง กานต์โผเข้าไปกระชากอกเสื้อของเด็กสาว ดวงตาหวานมีแววกร้าว
“ถ้าเธอเรียกฉันด้วยสรรพนามเหยียดหยามและดูถูกอีกครั้งหนึ่ง ฉันจะเลาะฟันเธอออกมาให้หมดปาก เอาให้เธอไม่กล้ามาเผยอหน้าตาน่ารังเกียจแบบนี้ใส่ฉันอีก” เด็กสาวหน้าซีด เมื่อเห็นอีกฝ่ายมีท่าทีเอาจริง แรงดึงเสื้อของกานต์มากเสียจนอิงค์สะบัดไม่หลุด
“หน้าตาก็ดีนะ ทำไมไม่ทำตัวให้น่ารักสมหน้าตาละ เป็นพวกลักปิดลักเปิด ต่อหน้าอย่างลับหลังอย่าง โรคจิตหรือเปล่า ถึงฉันจะผิดเพศ แต่จิตใจฉันก็ไม่อุบาทว์เท่าเธอหรอกนะ หึ” อิงค์กระพริบตาปริบๆ หน้าหวานจวนจะร้องไห้อยู่รอมร่อ ทำไมเด็กผู้ชายท่าทางบอกบางคนนี้จึงน่ากลัวขึ้นมามากในเวลาเช่นนี้ได้ พอกานต์สะบัดมือออกจากเสื้อ อิงค์จึงลงไปนั่งกองอยู่กับพื้นเหมือนผ้าขี้ริ้วเปียกๆผืนหนึ่ง
“ยัยบ้า...” กานต์พึมพำก่อนจะหันหลังและเดินกลับมา แต่พอเดินพ้นหัวมุมมาก็พบกับคนๆหนึ่งที่กำลังกลั้นหัวเราะเต็มที่

“พี่เพชร...” กานต์หน้าเสีย พี่เพชรเห็นทุกอย่างงั้นเหรอ
“น้องกานต์...หึหึ ...โอย สุดยอดเลย...ฮ่าๆ” กานต์หน้าเหวอ นอกจากจะไม่ต่อว่าแล้ว ยังหัวเราะเสียยกใหญ่
“คนนั้น...เขามาหาเรื่องกานต์ก่อนนะฮะ...” ร่างเล็กสารภาพเสียงอ่อย
“อืม พี่คิดไว้แล้วละ กะว่าจะมาช่วย แต่พอมาถึงก็เจอของดีเลย หึหึ” ใบหน้าหล่อแดงเรื่อเพราะหัวเราะมากไป กานต์ค้อนขวับ คนๆนี้เห็นแล้วยังปล่อยให้เขาจัดการเองอีกเหรอเนี่ย
“เก่งนะเรา เล็กพริกขี้หนูใช่มั้ย หืม?” เพชรเดินเข้าไปดึงกานต์มากอดโดยไม่สนว่าร่างเล็กจะตกใจแค่ไหน
“อื้อ ถ้ากานต์ไม่ดูแลตัวเอง ก็โดนรังแกตลอดน่ะซิ”  กานต์ดิ้นยุกยิกเพื่อให้พ้นจากอ้อมแขนแกร่งนั้น
“หึหึ ครับๆ เอาละ กลับกันเถอะ หมดสนุกแล้ว”
“พี่เพชรสนุกด้วยหรือฮะ กานต์ไม่เห็นสนุกเลย”
“กานต์ไม่เหมาะกับที่อโคจรแบบนี้หรอกครับ” ทั้งที่ไม่เชิงว่าเป็นคำชม แต่ทำไมกานต์จึงรู้สึกเหมือนตัวเองจะลอยได้ละเนี่ย...


“เอ้า ไม่ลงมาล่ะครับ” ผมชะโงกหน้าไปดูร่างเล็กที่นั่งนิ่งไม่ยอมลงจากรถ แอบงอนอะไรหรือเปล่านะ
“เป็นอะไร หืม?” ร่างเล็กที่นั่งกอดเข่าจนเหมือนเป็นก้อนกลมๆช่างดูน่าแกล้งเหลือเกิน...
“อยากให้ทำบนรถใช่มั้ยครับ...” ผมชะโงกหน้าเข้าไปจนชิดแก้มใสนั้น ได้ผลชะงัดนักแล...ร่างเล็กนั้นดีดผึงจนหัวกระแทกหลังคารถดังปั้ก
“โอ๊ย! พี่เพชรอย่าลามกสิฮะ”
“เอ้า เรากระแทกเองแล้วมันเกี่ยวอะไรกับที่พี่ลามกล่ะ!”
“ก็พี่เพชรทำกานต์ตกใจอ้ะ”
“เอาละๆ พี่ขอโทษนะครับ มา ลงมาเร็ว”
“อุ้ม”
“!?!”
“อุ้มสิฮะ” ผมฟังไม่ผิดจริงๆครับ มันคือคำว่าอุ้มที่หมายถึงการนำสิ่งของมาวางไว้ในวงแขน ไม่ใช่คำว่านุ่ม คำว่าปุ้ม แต่มันคืออุ้ม!
“เจ็บขาหรือครับกานต์”
“ไม่ได้เจ็บฮะ แต่อยากให้อุ้ม” ร่างเล็กยังยืนกรานคำเดิม แขนเล็กๆชูเข้าหาผมเป็นนัยว่า ‘อุ้มกานต์เดี๋ยวนี้นะ’
“เดี๋ยวคุณแม่มาเห็นหรอก เดินเองดีกว่าครับ” โอย...ใจผมจะเต้นแรงไปถึงไหนกันนะ ร่างเล็กๆนุ่มนิ่ม แขนเรียวๆ ใบหน้าเนียนนั้น ผมจะทนได้สักแค่ไหนเชียว
“แม่ไม่อยู่ฮะ แม่บินไปหาพ่อเมื่อบ่า-” ผมไม่รอให้กานต์พูดจบ อุ้มร่างเล็กนั้นขึ้นมาด้วยแรงฮึดเดียว ทันทีที่ร่างกายหอมกรุ่นนั้นสัมผัสกับร่างกายของผม ผมก็ได้รู้เป็นครั้งแรก ว่าของรักของหวงนั้นเป็นอย่างไร...
“พี่เพชรฮะ...จะอุ้มไปไหนเนี่ย...” ไม่เหลือสุ้มเสียงอวดเบ่ง ร่างเล็กที่เกาะเอวผมอยู่ส่งเสียงอ่อยๆขึ้นมา
“ตรงนี้แหละ” มาถึงจุดหมายพอดี ผมวางกานต์ลงบนเก้าอี้หวายตัวใหญ่ที่บุด้วยเบาะกำมะหยี่ดูน่าสัมผัส
“กานต์ให้อุ้มขึ้นบ้านนี่นา...” ทำไมน้ำเสียงเหมือนจะตัดพ้อกลับดูไม่เข้ากับแววตาที่ดูเชิญชวนเหลือเกินนะ
“ขึ้นบ้านมันไกลไป พี่ทนไม่ไหวหรอกครับ” ผมมองกลับไปด้วยแววตาที่ระยิบระยับไม่แพ้กัน
“พี่เพชรไม่สบายเหรอฮะ”
“อืม พี่รู้สึกอึดอัด อยากให้กานต์ช่วย...”
“ฮื้อ กานต์บอกแล้วนี่นาว่ากานต์ไม่ใช่หมอ...”
“อื้อ!” หมดเวลาประท้วงของคนช่างยั่ว ร่างสูงกดจูบหนักแน่นลงไป ร้อนแรง บดเบียดและถาโถม ร่างเล็กได้แต่ครางอู้อี้ในเก้าอี้หวายตัวโต ลมเย็นในยามค่ำคืนพาให้เพชรต้องกอดร่างเล็กให้แน่นขึ้นเพื่อคลายหนาว แต่ดูท่าร่างเล็กจะเอาแต่ขัดขืนไม่หยุด
“พี่เพชร อย่ารุ่มร่ามสิฮะ” กานต์ดันอกร่างสูงออก ใบหน้าเนียนแดงเรื่อเพราะรสจูบ
“แค่จูบเองครับ กานต์อยากยั่วพี่ก่อนทำไมละ” เพชรละจากซอกคอหอมกรุ่นก่อนจะก้มลงไปซุกไซร้ต่อ
“พี่เพชรไม่เคยคิดแค่จูบหรอก ไม่เอานะ ปล่อยนะฮะ ตาแก่บ้า ตาแก่ลามก” กานต์ระดมทุบลงบนแผ่นหลังกว้าง ร่างสูงเงยหน้ามาอย่างหมั่นเขี้ยวกว่าเดิม
“รู้ดีจัง ทำยังกับว่ารู้จักพี่มาทั้งชีวิตงั้นแหละ” ตั้งใจจะพูดล้อเล่น แต่ทว่าแววตาของกานต์กลับทำให้เขาไม่คิดเช่นนั้น ทำไมกานต์ต้องทำหน้าเหมือนรู้จักเขามานานมากด้วยละ...

------------------------------

ออฟไลน์ Nabee

  • 너만 사랑해~♥
  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1205
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +121/-3


ขอบคุณนะฮะ...ที่พระเอกเรื่องนี้ไม่โง่ T3T'


ตอนหน้าเค้าจะได้รู้แล้วใช่มั้ย...ว่าทำไมน้องกานด์ถึงได้รู้จักพี่เพชร และน้องกานด์เฝ้ารอพี่เพชรในรูปแบบไหน!?!

ที่สำคัญทางสะดวกมั่ก มั่ก...เพราะไม่มีคุณแม่เป็น กขค ด้วยนี่สิ...หลังจากรู้เรื่องแล้ว พี่เพชรก็อย่าลืมให้รางวัลน้องกานด์ที่อุตส่าห์รอพี่เพชรมาตั้งนานด้วยนะ ^^ b


ยัยน้องอิงคงหวังว่าจะได้เชือดน้องกานด์แบบนิ่ม ๆ หล่ะสิ...หึหึ...คิดผิดเสียแล้ว นายเอกสมัยนี้ เค้าไม่นิ่ง ๆ เนียมอาย และรอเป็นฝ่ายถูกกระทำแต่ฝ่ายเดียวอีกแล้ว

ก็นี่มันยุค 2600 นี่นา...คริคริ >//////////<

ออฟไลน์ pp4

  • คนที่ 'ชอบ' ไม่ได้แปลว่าคือคนที่ 'ใช่'
  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1447
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +75/-6
หึๆ ไอ้พี่เพชรมือไวอ่ะ >///<
น้องกานต์จะเอาอยู่มั้ยเนี่ย - -?
ต่อค่าๆๆ  :pig2:
 :bye2:  :bye2:

ออฟไลน์ noina

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 719
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +25/-0
กานต์เป็นผีป่ะเนี่ย  หรือว่ามาจากอนาคต-อดีต

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE






lolilo

  • บุคคลทั่วไป
ป๋าเพชร ... อุ้มน้องเข้าห้องไปเดี๋ยวนี้ !!

Little Devil

  • บุคคลทั่วไป
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 08-02-2011 00:38:37 โดย Little Devil »

บีบีจัง

  • บุคคลทั่วไป


“พี่เพชรมานอนบนเตียงสิฮะ” กานต์ตบฟูกเรียกให้ร่างสูงขึ้นมานอนด้วยกัน แต่คนถูกเรียกกลับเอาแต่ยืนมองไปรอบๆห้องเหมือนอยู่ในภวังค์
“กานต์ แน่ใจนะครับ ว่าเราไม่เคยเป็นเพื่อนเล่นกันมาตั้งแต่เด็กๆ อะไรประมาณนั้น” เพชรหันมาถามด้วยสีหน้างุนงง
“ฮะ ก็ใช่นะสิ กานต์น่ะเป็นลูกคนเดียว ถูกเลี้ยงมาคนเดียว ไม่เคยเล่นกับเด็กที่ไหนหรอก” แต่เพชรก็ยังคงทำหน้าสงสัยอยู่ เพราะเมื่อเขาเหยียบเข้ามาในเรือนนี้ เขาก็รู้สึกคุ้นเคยเหลือเกิน ในห้องนอนของกานต์ยิ่งแล้วใหญ่ เหมือนกับคุ้นเคยมาก่อนด้วยซ้ำ บรรยากาศแบบนี้ ผ้าม่านผืนนี้ เหมือนเคยเห็นมาแล้ว...
“พี่ชอบที่นี่จัง” เพชรนั่งพิงขอบเตียงและมองบรรยากาศรอบๆอย่างเคลิ้มฝัน
“ถ้าพี่เพชรชอบ กานต์ก็ดีใจฮะ” ร่างเล็กนั่งลงตรงข้ามและส่งยิ้มหวานมาให้ ด้วยความหมั่นเขี้ยว จึงหยิกจมูกเสียทีหนึ่ง
“ฮื้อ หยิกกานต์ทำไมละเนี่ย แกล้งเค้า งั้นพี่เพชรไปอาบน้ำก่อนเลยนะฮะ”
“อึ๋ย ไม่เอาหรอก กานต์อาบก่อนสิครับ พี่ยังอยากนั่งเล่นอยู่เลย”
“ก็ไปอาบ แล้วค่อยมานั่งเล่น ถ้าพี่ไม่อาบ กานต์จะให้พี่นอนนอกชานนะฮะ”
“ครับๆ ไปก็ได้ครับคุณชาย” ยอมลุกไปอาบน้ำ แต่ก็ยังไม่วายหันมาหยิกจมูกอีกครั้งแล้วรีบวิ่งออกไป


“ดาวเต็มฟ้าเลยเว้ย” เพชรแหงนหน้ามองท้องฟ้า ห้องน้ำนี้เป็นห้องน้ำแบบลานกว้าง ไม่มีหลังคา ไม่มีกำแพง เวลาอาบจึงต้องนุ่งผ้าขาวม้าและอาบน้ำ เพชรหมุนเปิดฝักบัวอันใหญ่ น้ำเย็นๆไหลซู่มาเต็มแรง
“เอ๊ะ ไม่มีสบู่เหรอเนี่ย” พอจะควานหาขวดสบู่ ก็หาไม่เจอ กลับเจอแต่ก้อนอะไรสีขาวๆ
“นั่นละฮะ สบู่” หันไปมองเจ้าของเสียงก็ต้องตกตะลึง เพราะร่างเล็กนั้นมีเพียงผ้าพันที่เอว ส่วนท่อนบนนั้นไม่มีอะไรปกปิดสักนิด เผยให้ผิวกายขาวเนียนละเอียดและยอดอกสีแดงระเรื่อปรากฎสู่สายตา เพชรนิ่งอึ้ง พูดไม่ออก จนร่างเล็กๆนั้นเดินเข้ามาประชิด
“นะ น้องกานต์..มีอะไรหรือเปล่าครับ” ทำไมเสียงมันสั่นๆแบบนี้วะ เก็บอาการหน่อยสิไอ้เพชร
“กานต์จะมาช่วยพี่เพชรอาบน้ำไงฮะ พี่เพชรใช้สบู่ไม่เป็นใช่มั้ยละ” ใบหน้าเนียนนั้นยิ้มหวาน น่าลิ้มลอง...
“กานต์แค่บอกว่ามันใช้ยังไงก็พอ พี่อาบเองก็ได้ครับ” พยายามไม่มองร่างเล็กขาวเนียนนั้น น้องไม่เต็มใจ เราต้องไม่หักหายน้ำใจ อดทนไว้ไอ้เพชร!
“งั้นพี่เพชรอาบให้กานต์ได้มั้ยฮะ” ร่างเล็กปรี่เข้ามาเกาะเขาไว้ ดวงตาหวานๆนั้นช้อนขึ้นมองสายตาอ้อนวอน นิ้วเล็กๆเขี่ยเล่นที่แผงอกของเพชร
ผึง!
เสียงสติขาดดังก้องในโสตประสาทเป็นครั้งที่เท่าไรไม่รู้ตั้งแต่ใกล้ชิดกับกานต์ จะเป็นยังไงก็ช่างมัน ตอนนี้ที่อยากทำคือการดึงร่างเล็กนี้มากอดให้แนบแน่นที่สุด
“อื๊อ พี่เพชรอย่าสิฮะ กานต์ให้พี่อาบน้ำให้นะ” เสียงเล็กประท้วงเมื่อตกอยู่ในอ้อมแขนแกร่งที่รัดแน่น ริมฝีปากร้อนพรมจูบลงบนไหล่เนียน
“อืม ก็เอาตัวพี่แทนสบู่ไงครับ” พูดไปก็ลิ้มรสร่างเล็กๆนี้ไปด้วย ซอกคอที่หอมกรุ่น แขนเนียนๆ เอวบางและสะโพกกลมกลึง ยังมีตรงไหนอีกนะที่เขายังไม่ได้สำรวจ?
“พี่เพชร จะทำอะไรฮะ อย่านะ ไม่เอา!” เสียงหวานประท้วงรัวเร็วเมื่อเขาจับร่างเล็กๆพิงเข้ากับกำแพง และก้มลงคุกเข่าก่อนจะกระชากผ้าขนหนูนั่นออก
“พี่จะทำความสะอาดให้นะครับ น้องกานต์อยู่นิ่งๆสิ” สิ่งสงวนตรงหน้าที่กำลังหลับใหลช่างน่าลิ้มลอง เพชรส่งมันเข้ามาในริมฝีปากอุ่น ดูดเม้มเหมือนกำลังลิ้มรสอมยิ้มแบบแท่ง จนมันเริ่มขยายตัวในปากของเขา
“พี่เพชร ฮื้อ...” เพชรเงยหน้ามองใบหน้าหวานที่หลับตาปี๋ กัดปากตัวเองแน่น มือเล็กๆนั้นพยายามดันหัวเขาออก แต่ตัวแค่นี้จะสู้แรงเขาได้รึ?
“น้องกานต์ หวานจังเลย” เพชรตวัดลิ้นลิ้มรสจนพอใจลุกขึ้นมายืนประจันหน้า สองแขนแกร่งยกขึ้นมากั้นร่างเล็กไว้ไม่ให้หนี
“พะ พอรึยังฮะ..กานต์อยากอาบน้ำนะ” เพชรหรี่ตามองอย่างหมั่นไส้ มายั่วยวนเขาแล้วคิดจะหนีเรอะ ฝันไปเถอะเจ้าตัวเล็ก
“แล้วที่กานต์บอกจะอาบให้พี่ละครับ” เสียงทุ้มออดอ้อน ใบหน้าเล็กๆนั้นมองอย่างตื่นตระหนก ก่อนจะรวบรวมความกล้าหยิบสบู่มาถูๆให้เป็นฟอง เปิดฝักบัวให้น้ำราดตัวเพชรอีกรอบ
“มันใช้แบบนี้นี่เอง ถูให้เป็นฟองแล้วเอามาถูตัวเหรอครับ”
“ฮะ...” กานต์ลูบมือที่เต็มไปด้วยฟองไปตามกล้ามเนื้อแกร่งนั้น กล้ามท้อง แขนแข็งแรง และแผ่นหลังกว้าง มือไม้สั่นเทา ทำเอาเพชรเห็นแล้วอยากแกล้งซะอีก
“น้องกานต์ แล้วข้างล่างละครับ” เพชรติงเมื่อเห็นกานต์จะเปิดน้ำล้างฟองสบู่ ร่างเล็กค่อยๆทรุดกายลงและถูฟองสบู่ไปที่ขาทั้งสองข้าง โดยจงใจเว้นตรงกลางกายใต้ผ้าขาวม้า
“พะ พี่เพชรก็ล้างเองสิครับ ตรงนั้นน่ะ...” เพชรลอบยิ้มเมื่อเห็นเจ้าตัวเล็กนั้นอายขนาดไหน อยากมายั่วเขาดีนัก
“ไม่ได้สิ พี่ยังทำความสะอาดให้กานต์เลยนะครับ กานต์อย่าเอาเปรียบพี่สิ”
“กะ ก็ได้ฮะ แต่พี่เพชรห้ามตุกติกกับกานต์นะ” พอกานต์พูดจบ เพชรก็กระตุกผ้าขาวม้าออกทันที เผยให้เห็นไรขนสีอ่อนและน้องชายที่กำลังตื่นตัว
‘น่ารัก น่ากิน น่าปล้ำ’ เพชรมองกานต์ที่กล้าๆกลัวๆค่อยเอามือมาจับที่ส่วนแข็งขึงนั้น ฟองสบู่ลื่นๆถูกรูดทำความสะอาดอย่างเบามือ
“มัน..แข็งจังนะฮะ..” อืม แข็ง แข็งตั้งแต่ทำให้กานต์นั่นแหละครับ
“ล้างไอ้สองอันนั่นด้วยสิครับ เดี๋ยวมันน้อยใจนะ” กานต์ทำตามที่เพชรบอกเงียบๆ มีเพียงเสียงของลมที่พัดซู่และเสียงหัวใจกานต์ที่เต้นดังจนแทบทะลุออกจากอก
“เสร็จแล้วครับ..” เสียงหวานบอกหลังจากเอาน้ำชโลมฟองออกจนเกลี้ยง เพชรรั้งร่างนั้นให้เข้ามากอดแนบอก
“อยากทำต่อมั้ยครับ หืม?” จงใจถามด้วยเสียงกระเส่าเพื่อบ่งบอกความต้องการของตัวเอง
“ไม่...ไม่เอาฮะ...” ได้ผล ร่างเล็กนั้นก้มหน้างุด เขินอายที่สุดในชีวิต
“วันหลัง ห้ามยั่วพี่นะครับ เด็กไม่ดีคิดจะแกล้งพี่ ก็ต้องโดนแบบนี้นะ” เพชรจูบลงที่ผมนุ่มนั้นแผ่วเบา เจ้าตัวเล้กพยักหน้ารัวๆกับอกแกร่ง เพชรดึงผ้ามาพันทั้งตัวเองและกานต์
“หือ อะไรครับ” พอจะพาเดินออกจากห้องน้ำก็ถูกดึงแขนเอาไว้ หันไปมองก็เห็นเจ้าตัวเล็กยืนนิ่งน้ำตาคลอ
“อุ้มกานต์หน่อยสิฮะ กานต์เดินไม่ไหว” หัวใจแทบละลาย..เจ้าตัวเล็กไปหัดทำหน้าแบบนี้มาจากที่ไหน ใบหน้าออดอ้อน เย้ายวน..
“อุ้มทั้งชีวิตเลยก็ได้นะครับ หึหึ” เพชรยกร่างนั้นมา ขาเรียวเกาะอยู่ที่เอวแกร่ง ใบหน้าซุกคอของร่างสูงแน่น
“ไม่เอา...” เสียงบ่นงุ้งงิ้งลอยตามมา เพชรได้แต่อมยิ้มแล้วหัวเราะหึหึไปตลอดทาง


“ทำไมพี่ถึงรู้สึกว่าเรื่องนี้มันเคยเกิดขึ้นมาแล้วนะ” เพชรนั่งพิงขอบหน้าต่าง ใบหน้าเหม่อมองไปยังท้องฟ้าที่มีดาวพราวระยับ สมองครุ่นคิดถึงเรื่องราวต่างๆตั้งแต่ได้พบกานต์..
“เรื่องอะไรเหรอฮะ” กานต์เงยหน้าจากโต๊ะเขียนหนังสือมาสบตากับเพชร
“เรื่องของกานต์” ร่างสูงลุกขยับมานั่งเคียงข้าง ยกมือขึ้นมาลูบที่ผมอ่อนนุ่มของกานต์อย่างเพลิดเพลิน
“พี่เพชรพูดอะไรแปลกๆนะฮะ” กานต์ก้มหน้าเขียนหนังสือต่ออย่างไม่ใส่ใจ เพชรจึงชะโงกหน้ามาดู
“กานต์เขียนอะไรง่วนเชียว หืม?”
“บันทึกฮะ ห้ามแอบดูนะ นี่มันไดอารี่ของกานต์”เจ้าตัวพับสมุดปกหนังปิดดังปับ
“ครับๆ พี่ไม่ดูหรอก แต่พี่รอนอนพร้อมกานต์เนี่ย ง่วงจะแย่แล้ว”
“เสร็จแล้วละฮะ” กดปิดสวิตช์โคมไฟ เก็บของเข้าที่แล้วก็เดินมานั่งที่ขอบเตียง
“พี่เพชรอ้ะ อย่าทำท่าทางแบบนั้นสิฮะ กานต์รู้สึกเหมือนเข้าหอยังไงไม่รู้” เสียงหวานเอ่ยขึ้นเมื่อเห็นพี่เพชรของตัวเองเดินมานั่งที่อีกฝั่งแล้วทำตาซึ้ง
“ฮ่าๆ คิดไปได้นะเรา แต่พี่ว่ากานต์ก็ต้องทำใจให้ชินนะครับ”
“เรื่องอะไรฮะ?”
“ก็ถ้าเราได้อยู่ด้วยกัน กานต์ก็ต้องนอนกับพี่ทุกคืน และต้องทนกับสายตาของพี่ทุกวัน”
“อะ..บ้าฮะ..เสี่ยวมาก..”
“บอกว่าพี่เสี่ยว แล้วกานต์หน้าแดงทำไมครับ” เพชรขยับมากลางเตียงและดึงแขนเล็กๆนั้นให้ขยับร่างมาใกล้เขา
“กานต์รู้มั้ยครับ ว่ากานต์ทำให้พี่รู้สึกเหมือนอยู่ในฝัน ทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้นตั้งแต่พี่ได้พบกานต์ ทำให้พี่รู้สึกว่ามันเคยเกิดมาแล้ว หรือว่ากานต์จะร่ายเวทมนต์กับพี่ครับเนี่ย” พอถามเสร็จก็ก้มหน้าหอมหน้าผากของเจ้าตัวเล็กในอ้อมกอด
“บางทีมันอาจไม่ใช่เวทมนต์หรอกฮะพี่เพชร มันอาจเป็นความทรงจำที่ถูกซุกซ่อนไว้ในที่ลึกที่สุดก็เป็นได้” ดวงตาหวานจ้องมองท้องฟ้าอย่างเพลิดเพลิน ทำไมกันนะ เวลามีคนมาร่วมแบ่งปันความรู้สึกดีๆ ทำให้อะไรก็ดูงดงามขึ้นไปอีก
“งั้นก็แปลว่าในอดีตพี่คงเคยได้พบกับกานต์มาแล้วสินะครับ หึหึ” กานต์ไม่ตอบ แต่ส่งยิ้มหวานๆไปให้แทน
“ถ้ามันเป็นแบบนั้นจริงๆละฮะ” เพชรยิ้มพรายก่อนจะตอบ
“งั้นพี่ก็จะขอให้พี่ได้พบกานต์อีกในอนาคตไงละครับ” กานต์อึ้ง ร่างสูงทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้กับความเสี่ยวที่เพิ่งปล่อยไป หารู้ไม่ว่ามันทำให้กานต์กำลังจะสำลักความหวานตายอยู่แล้ว
‘ตอนนี้พี่เพชรก็ได้เจอกานต์ในอนาคตแล้วไงฮะ..’

------------------------------

ออฟไลน์ roseen

  • เก็บความทรงจำที่ดีๆของวันวาน เพราะมันคือกำลังใจของวันนี้
  • เป็ดHades
  • *
  • กระทู้: 8646
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +947/-16

hahn

  • บุคคลทั่วไป
หวานจริงๆ แต่ว่า กานต์นี่กลับมาเกิดใหม่เหมือนพี่เพชรหรือเปล่า

ออฟไลน์ dukdikdukdik

  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2520
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +233/-3
น่ารักมากกกกกกกกกกกกกกกกกกก   :-[

ออฟไลน์ Nabee

  • 너만 사랑해~♥
  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1205
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +121/-3


อร๊ายยยยยยยยย ยยยยยยยย ยยยยยยยยย ยยยยย...คุณบีทำเค้าง๊ง งง T^T

ประโยคสุดท้ายมันหมายความว่ายังไงอ่ะ...น้องกานด์อยู่ในรูปลักษณ์ไหนกันแน่!?!

ตอนนี้แก้สมการประโยคสุดท้ายไม่ได้สักที คิดจนหัวจะระเบิด

ถ้า อนาคต = น้องกานด์ แล้ว อดีตกับปัจจุบัน = ???...อร๊ากกกกก ก ก กกกก ยิ่งคิดยิ่ง งง

อยากรู้ใจจะขาด คุณบีรีบมาต่อไวไวนะฮะ...เค้าอยากรู้ ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ >[]<


พีเอส ,, น้องกานด์กะพี่เพชรมาทำหวานเบี่ยงเบนประเด็นได้น่ารักไปโลกหน้า...คริคริ

เล่นเอาคนอ่านอย่างเค้าเลือดแทบพุ่ง...นี่ถ้าวันไหนพี่เพชรจับน้องกานด์กดได้สำเร็จ

วันนั้นสงสัยเค้าคงไร้เรี่ยวแรง...เพราะเลือดคงไหลหมดตัว...เหอะ ๆๆๆๆๆ =w= b


+1 ใ้ห้คุณบีเหมือนเดิมฮะ ^^~*

บีบีจัง

  • บุคคลทั่วไป


“เพชร กูจะไปซื้อน้ำ มึงเอาอะไรมั้ย” ไอ้กัสมันหันมาถามผมที่นอนเอกเขนกอยู่ตรงเก้าอี้ริมสระว่ายน้ำ
“เป๊ปซี่ ขอแก้วใหญ่บิ๊กเบิ้ม”
“เออ เดี๋ยวซื้อมาให้ นอนให้สบายนะมึง ไอ้คุณชาย” ผมนอนกระดิกขาเรื่อยเปื่อยไม่สนใจเพื่อนเวร มันลากผมมาว่ายน้ำกับมันด้วยเหตุผลที่ว่า ‘กูอยากมาเหล่สาว’
จะไม่มาก็ขัดมันไม่ได้ ก็เพื่อนนี่เนอะ แถมวันนี้น้องกานต์มีซ้อมดนตรีกับเพื่อนๆด้วย งั้นก็ออกมาฆ่าเวลาดีกว่า แต่เอาเข้าจริงผมก็นอนตายบนเก้าอี้อย่างเกียว สาวๆสวยๆอกสะบึมส์เดินโยกย้ายส่ายสะโพกมายั่วยวนก็ไม่กระตุ้นอารมณ์ผมได้ ก็หัวใจมันเอาแต่คิดถึงเจ้าตัวเล็กผิวขาวๆอย่างเดียวเลยนี่ครับ

“พี่เพชร พี่เพชร” หือ ใครเรียกผมวะ ค่อยๆลืมตามองช้าๆ อ๊ะ ไอ้น้องชายผมนี่เอง
“อ้าว พลอย มาทำไรเนี่ย” ใช่ครับ น้องชายผมชื่อพลอย ตัวถึกๆ ชื่อพลอย เข้ากันมั้ยครับ
“มาเล่นน้ำดิ แล้วพี่อะ มาสระว่ายน้ำทำไมเอาแต่นอนโชว์บอดี้อยู่ล่ะ” มันนั่งยองๆถามตาปริบแล้วเอานิ้วมาจิ้มที่ท้องผม
“ไม่มีอารมณ์เล่นว่ะพลอย พี่เบื๊อเบื่อ”
“มาเล่นน้ำกับพวกพลอยมั้ย มากันหลายคน หนุกนะ” ผมชายตามองกลุ่มเพื่อนที่ไอ้พลอยมันบอก มากันหลายคนจริงๆเว้ย มีทั้งหนุ่มๆสาวๆ มองๆไปสายตาก็ไปสะดุดที่คนหนึ่งในกลุ่ม คนที่เป็นเหมือนเดือนในหมู่ดาว ร่างเล็กๆผิวขาวๆที่ผมเฝ้าทะนุถนอมทุกวัน
“น้องกานต์! ทำไมแต่งตัวโป๊แบบนั้น” เสียงผมตะโกนออกไปก่อนอะไรเลยครับ ไอ้ตัวเล็กนั่นสะดุ้งเฮือก ท่าทางตกใจสุดๆที่เห็นผม ทำไมมันต้องทำท่าแบบนั้น! โดยไม่รอช้า เดินตรงไปหาเจ้าตัวเล็กนั่นโดยที่คนอื่นก็ทำท่างงๆ
“กานต์ ไหนบอกพี่ว่ามีซ้อมดนตรีไง” ตอนนี้ผมรู้สึกหูอื้อไปหมด รู้อยู่ว่าตัวเองกำลังแสดงอารมณ์มากเกินกว่าเหตุ กานต์แค่มาเที่ยวกับเพื่อน แต่ไอ้ที่ผมโมโห คือชุดต่างหาก ไอ้เสื้อยืดสีขาวบางๆ ที่ยาวถึงแค่ชายกางเกงว่ายน้ำนั่น ขาอ่อนที่โผล่ออกมาวับๆแวมๆนั่นอีกล่ะ!
“กานต์ซ้อมเสร็จแล้วนะฮะ เลยมาเที่ยวกับเพื่อน” เจ้าตัวเล็กยืนก้มหน้านิ่ง เสียงเล็กๆพูดเบาเหมือนกระซิบ
“พี่เพชร รู้จักกานต์ด้วยเหรอเนี่ย” ยังไม่ทันจะซักต่อ ไอ้น้องชายก็ขัดจังหวะเสียก่อน ผมหันไปพยักหน้าให้มันแทนการพูด
“แล้วพี่จะมาจุกจิกอะไรกับกานต์ล่ะ ทำยังกับเป็นแฟนกันงั้นแหละ” พลอยพูดกับผม แต่มันหันหน้าไปถามกานต์ ทำไมมันไม่มองหน้าผมวะ
“ไม่ใช่หรอกพลอย” ผมคิดไปเองหรือเปล่าที่เห็นว่าใบหน้าหวานนั้นซีดลงไปถนัดตา
“ก็นั่นน่ะสิ กานต์จะเป็นแฟนพี่เพชรได้ไงล่ะ ก็กานต์คบกับพลอยอยู่นี่นา เนอะ ไอ้ตัวเล็ก” ประโยคต่อมาของน้องชายและท่าทางสนิทสนมนั่นทำเอาผมแทบล้มทั้งยืน นี่มันอะไรกันวะ!!
“อ้าว พี่เพชร ไม่มาเล่นน้ำกับพวกผมเหรอ” พลอยมันตะโกนถามเมื่อเห็นผมเดินหนีออกมา ผมเลือกที่จะไม่หันกลับไป ไม่อยากหันไปเห็นภาพบาดตาพวกนั้น
“ตามสบายเถอะ พี่จะไปหาไอ้กัส” ผมรีบเดินจ้ำไปหาไอ้กัสที่ร้านขายเครื่องดื่มและไม่หันกลับมามองอีกเลย


“กานต์ไปรู้จักกับพี่เพชรตอนไหนเหรอ ไม่เห็นเล่าให้พลอยฟังเลย” พอพี่ชายตัวเองเดินไปแล้วพลอยก็หันมาถามกานต์ด้วยสีหน้างุนงง
“กานต์ไม่รู้ว่าพลอยเป็นน้องชายพี่เพชรนี่นา” กานต์ยิ้มขมขื่น
“พี่เพชรก็พูดจาแปลกๆ ทำยังกับว่ารู้จักการต์มากงั้นแหละ พิลึกคน”
“อย่าว่าพี่เพชรนะ!” กานต์เผลอตัวอุทานออกไปก่อนจะรีบเอามือปิดปากตัวเอง
“ห๊ะ? กานต์หมายความว่าไง ทำไมพลอยจะว่าพี่เพชรไม่ได้”
“ก็ ก็พลอยเป็นน้อง ว่าพี่แล้วดูไม่น่ารักเลยนะ” กานต์พยายามกลบเกลื่อน
“อืม แล้วถ้าพลอยไม่ว่าพี่เพชร กานต์จะรักพลอยมั้ย” พลอยถามและยื่นหน้าใบใกล้ๆแก้มนวลนั้นหมายจะเก็บเกี่ยวความหอมให้ชื่นใจ แต่ก็ถูกมือเล็กนั้นดันหน้าออกห่าง
“คนเยอะ อย่าสิพลอย”
“กานต์น่ะ คบกันมาตั้งสามเดือนแล้ว แต่ไม่ยอมให้ทำมากกว่าจับมือสักทีนะ” กานต์ไม่ได้พูดตอบอะไรกับคำบ่นนั้น ได้แต่ยิ้มบางๆแทนคำตอบ
‘ก็เพราะว่าพลอยไม่ใช่พี่เพชรน่ะสิ’


“เพชร มึงเป็นไรวะ จู่ๆจะกลับทำไมเนี่ย” กัสที่ยังดูงงๆจากการถูกเพื่อนตัวเองลากออกมาจากสระว่ายน้ำ
“กูจะกลับ มึงจะกลับกับกูมั้ย” ใบหน้าหล่อหันมามองด้วยสีหน้าถมึงทึงจนเพื่อนขนลุกตามไปด้วย
“เออ กลับก็กลับ แล้วมึงเป็นอะไรขึ้นมาละเนี่ย”
“กูพลาด พลาดอย่างแรง” กัสเห็นสีหน้าเพื่อนแล้วก็ใจหาย ทำไมมันทำหน้าเศร้าเหมือนโคตรเหง้าตายเลยวะ
“กูเจอไอ้พลอยกับเพื่อนมัน”
“น้องมึงอะนะ แล้วไงวะ”
“กานต์มาด้วย”
“อ้าว ไหนมึงบอกว่าน้องกานต์มีซ้อมดนตรีไง”
“เออ แต่ที่กูเจอน่ะ กานต์มาในฐานะแฟนไอ้พลอย” เพชรส่งสายตากร้าวออกมา กัสลงนั่งข้างเพื่อนแล้วตบไหล่เบาๆ
“มึง กูว่านะ มึงต้องคุยกับน้องให้เรียบร้อย อย่าเพิ่งด่วนตัดรอนไป” พอลองนึกทบทวนตามที่ไอ้กัสพูดซึ่งมันก็มีส่วน แต่ไอ้ความโมโหเจ้ากรรมดันมากกว่า จะไปเจอหน้าก็กลัวระงับอารมณ์ไม่อยู่
“ขอเวลากูหน่อย ให้กูสงบสติได้ก่อน แล้วกูจะไปคุย”
“เออ ต้องงี้ดิวะ ไอ้เพชรผู้เยือกเย็นเพื่อนกู จะสติแตกแค่เพราะหนุ่มน้อยหน้ามนคนเดียวได้ยังไง”
“หึหึ มึงไม่ใกล้ชิดกานต์ มึงไม่เข้าใจหรอกกัส”
“เข้าใจว่าอะไรวะ”
“ถ้าได้ชิมแล้วจะติดใจ” เพชรพูดและส่งสายตาโหยหาเมื่อนึกถึงเจ้าตัวเล็ก

------------------------------

ปล.อยากจะบอกว่าไม่อยากให้เดากันเล้ยยยย มันทรมานใจตัวเองนะคะ :)
แถมถ้าเฉลยออกมาแล้ว ไม่ถูกใจหลายๆคน ก็เซ็งแย่อะจิ
แต่อีกใจนึงก็แอบดีใจ ที่มีคนลุ้นไปกับเรื่องที่บีแต่งด้วยยยย
ขอบคุณสำหรับความอบอุ่นมากๆค่า

ออฟไลน์ pp4

  • คนที่ 'ชอบ' ไม่ได้แปลว่าคือคนที่ 'ใช่'
  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1447
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +75/-6
ฮึก แง๊~  :sad4:
ทำไมน้องการต์ทำกับพี่เพชรเยี่ยงเน้~  :o12:
งอลๆๆ  :m16: ต่อด่วนค่า~  :call:

ออฟไลน์ roseen

  • เก็บความทรงจำที่ดีๆของวันวาน เพราะมันคือกำลังใจของวันนี้
  • เป็ดHades
  • *
  • กระทู้: 8646
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +947/-16
อ้าวๆน้องกานต์หลายใจนี่หว่า

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด