หัวข้อ: Never Let You Go

[fuku]

อยากถามคีย์ว่า "กล้ามเฮียอร่อยมั้ย"



แล้วก็ถามเฮียว่า "แก้มก้นของคีย์พอดีมือรึเปล่า"

[iforgive]

ใกล้ละคีย์  ใกล้เสียตัวเต็มทนแล้ว  อิเฮียมีแผนอะไรหรือเปล่าเนี่ยะ

[Little Devil]

ตัดแกล้งคนอ่านได้นะ

[nunamicky]

ตั้งแต่มาอยู่กับเฮียซาโต้
หนูคีย์น่ารัก สดใส ขึ้นเยอะเลย

[kakuro]

ขอบคุณไจฟ์
แมนตามไปดูแลเอกถึงห้องแล้วนะ
เฮียพีไม่ให้อภัยตัวเองหรือไม่กล้ายอมรับผิดและเผชิญหน้ากับผลลัพธ์ของความการกระทำตัวเองกันแน่
คีย์น้อยนับวันยิ่งน่ารักชอบจัง

[BeeRY]

จริงๆกะรอแค่สองสามหน้าแล้วจะตามอ่าน แต่เอาไปเอามามันไปสิบกว่าหน้าแล้ว
ตามอ่านกันตา(เกือบ)เหลือกเลย
คีย์น้อยน่าร๊ากกกกก เฮียก็ใจดี๊ใจดี อยากมีพี่ชายอย่างนี้เลย หุหุ
แต่ชอบคุ่เอกกะแมนอะ มึนๆดี
+1 ขอบคุณค่า รออ่านตอนต่อไปน้าาา

[หมวยลำเค็ญ]

แหม๋ กำลังได้ฟิว เฮียทำเสียเรื่องซ๊ะงั้น 

[pattybluet]

น้องคีย์น่าร๊ากกกกกกกก   
ส่วนแมนกับเอก จะแถลงข่าวเมื่อไหร่ดีคะ 

[LoveBaBy]

 

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
เฮียซาโต้อ่ะ ทำฟอร์มเก่งนักนะ อิอิ
อ๊ายยยยยยยยยยคีย์น้อยเซะซี่เวลาเมาหรอ
งั้นเฮียมอมเรยดีมะ ฮ่าๆๆๆ
แต่ไม่เมาก้อน่ารักน๊า อ๊ายๆๆๆ เค้าเขิลแทนอ่ะ อิอิ

อยากรู้เหมือนกันอ่า ว่าเฮียซาโต้ทำอะไร
น้องคีย์ ถามเรยๆ คนอยากรู้เยอะ ก๊ากกกกกก

ขอบคุณจ้า ^^

[love2y]

เฮียซาโต้กะคีย์น่ารัก >_<
แอบลุ้นคู่เฮียพีกะคุณหน่อย

[PeeYaR]

ดูแล้ว ยังไงๆวันนี้คีย์น้อยก็ไม่รอดแน่
555

[yayee2]

คีย์ หนูหนีออกมานอกห้องน่ะ คิดว่าจะรอดไหมลูก หึ หึ หึ

[j4c9y]

นู๋คีย์นี่น่าร้ากกกกกกกก

[rellachulla]

งั่มๆๆๆ

แอบฮาคู่เด็กแว้นกับพระเอก คึคึ

[from_mars]

แอร้วววว...รอยยิ้มชั่วร้ายนั้นคืออะไร??????????
เจ้ใคร่รู้ เหอๆๆ พรุ่งนี้จะรู้ ชิมิ??
ว่าแต่ พ่อสกินเฮดกะพ่อพระเอกน่ะ...ยังไงน่ะ หวง? ห่วง? กันออกนอกหน้าไปหรือเปล่า??? อิอิ
รออ่านพรุ่งนี้ พร้อม +1 ครับไจฟ์

[spok1234]

หนี ตาม ออก มา นอก ห้อง เลย

อิ อิ

[konnarak]

หนีออกมานอกห้อง คิดว่าจะรอดหรออออ         

แมนกับเอก  จะเนียนไปได้สักกีน้ำ   



     

+1

[namtaan]

คิดถึงน้องคีย์ คิดถึงเฮียซาโต้ เฮียพี พระเอกนอกจอ แมนขาโจ๋ พลพรรคร้านอาหาร ร้านเกม เดอะแกงค์หอพัก และอื่นๆอีกมากมาย

แต่ตอนนี้ขอไปปฏิบัติภารภิจ แพ็คของเตรียมย้ายบ้านก่อนนะค้าบ

อยากอ่านอย่างมีความสุข ละมุนละไมไม่รีบเร่ง ค่อยหาเวลามาไล่ตามจ้า

บวกหนึ่ง คิดถึงเรื่องนี้เสมอ    ขอบคุณน้องไจฟ์อีกครั้งจ้ะ

[zeazaiz]

 
เพิ่งได้เข้ามาอ่าน รวดเดียวเลย
ชอบนะ

[samsoon@doll]

มารอไจฟ์

[tuek]

อยากอ่านต่ออะสนุกมากๆ
+ 1 นะคะ

[MyTeaMeJive]

(ต่อครับ)

ตอนที่ 21

คีย์ลุกขึ้นคว้าหมอน ออกไปนอนนอกห้องจริงๆ
แต่พอวางหมอนจะล้มตัวลงนอนที่โซฟา เฮียก็ดึงหมอนออก โยนไปที่อื่นพร้อมเสียบตัวเองลงมาแทน คีย์มองตามทำท่าจะผวาไปเก็บหมอนแต่โดนรวบตัวเข้ามากอดนั่งตักไว้
“อะไรเนี่ย”
“พี่ต้องถามคีย์ต่างหากว่าอะไร อยู่ดีๆ ก็อารมณ์เสีย”
คีย์ก้มหน้า ดวงตาเหลือบมองออกไปนอกหน้าต่าง มือที่ดันไหล่พี่อยู่งอลงให้พี่กอดไว้
“อย่าเพิ่งหัวเราะนะ”
“อือ”
“คือ....”
....คนเล่าตั้งท่าซะดี แล้วก็เงียบไปซะเฉยๆ แต่มาถึงวันนี้แล้ว บอกตามตรงว่าคุณเฮียซาโต้จับทางได้แล้ว ว่าต้องรอเงียบๆ เดี๋ยวเขาจะเล่ามาเองหมดแหละ
“ไม่ใช่ว่าอยู่ดีๆ ผมจะเกิดมาเล่นตัวให้พี่ต้องง้อหรอกนะ เพียงแต่ว่า......”
….คำนำแล้วก็เงียบอีกละ....
“คือว่า.....”
มือใหญ่ลูบหลังเบาๆ ทำให้คีย์เงยหน้าขึ้นมอง
“ผมกลัว.....”
เสียงหัวเราะหึหะทำให้คีย์รู้สึกหน้าแดงไปถึงหู มือเล็กๆ ทุบที่ไหล่แล้วขยับตัวลุกออก “พี่อ่ะ บอกแล้วไงว่าอย่าหัวเราะ”
“เดี๋ยวสิ พี่แค่...เอ่อ...ถอนหายใจแรงไปหน่อย”
คีย์ส่ายหน้าใครที่ไหนถอนหายใจแบบนั้น แต่...เออ....เชื่อก็ได้....
“ผมอยู่หอเวลาอีก 3 คนมันพาแฟนมานอนที่ห้อง คนที่เหลือก็ต้องย้ายมานอนด้วยกัน เว้นแต่คืนที่ผมหรือไอ้เบิร์ดที่ต้องอยู่เวรที่ซุปตอนกลางคืน ไอ้เอก กับไอ้อ๋องก็....จัดการ”
คนเล่ายิ่งเล่า ก็ยิ่งหน้าแดง
“ทีนี้ผนังห้องหอพักมันก็....บาง เวลาทำอะไรก็...ได้ยิน...ถึงจะหออื่นที่อยู่ตรงข้ามกัน บางทีกลับมาเขาเปิดไฟทำอะไรกันก็....เห็น....”
“ก็ตอนนี้ปิดไฟ”
“มันก็มีไฟแสงจันทร์จากถนนอ่ะ”

.....ไม่ได้อยู่เหนือความคาดหมาย ถึงจะตึกแถว คอนโดฯ ก็เป็นเหมือนกันน่ะแหละ สภาพไม่ต่างจากปลาทองในตู้เลยสักนิด แต่ว่า.....นะ....ขอออกนอกเรื่องแป๊บ

“แล้วอยู่ในห้องข้างๆ นอนฟังเสียงเขาเอากันเนี่ย แล้วถ้าคึกขึ้นมาทำไง”
“มันไม่ได้ขึ้นง่ายอย่างนั้นหรอกน่า”
“จริงน่ะ”
....จริงเหรอ....อ่า....แล้วทำไมเวลากูดูหนังแผ่นแล้วมันคึกล่ะ หรือกูผิดปกติหว่า....ไม่หรอก ไอ้ตัวเล็กนี่ต่างหาก...งั้น.....ก็.....หุหุหุ.....
“แล้วอีก 2 คนล่ะ”
“มันก็ลุกไปห้องน้ำ”
“ทุกครั้งเลยหรือ”
“ส่วนใหญ่แล้วมันจะพาแฟนมานอน ตอนที่ผมหรือไอ้เบิร์ดเข้าเวรน่ะ บางทีก็กลางวันตอนผมไปเรียน.....” เล่าไป คีย์หยุดเอียงคอ “นอกเรื่องแล้วนี่หว่า”
“อะไรเรื่องเดียวกันน่ะแหละ” คนตัวโตหัวเราะร่วน ทำให้คีย์อ่อนใจ แต่นะ วิธีการแบบนี้มันก็ทำให้คลายความตึงเครียด ร่นระยะห่างระหว่าง 2 คนได้จริงๆแหละ
“กลัวร้องเสียงดังจนข้างห้องได้ยิน กลัวเวลากอดกันอย่างนี้แล้วจะโดนตึกตรงข้ามส่อง ถ่ายคลิป”

เฮียซาโต้สรุปในเรื่องที่รู้มาตั้งแต่ที่กอดเขาครั้งแรกที่โซฟาตัวนี้ แล้วเขาบ่ายเบี่ยงให้เข้าไปในห้องนอน แต่ก็ยังอุตส่าห์กอดหมอนไว้แน่นแล้วน่ะแหละ
คีย์พยักหน้า เอนตัวพิงอกกว้างไว้

.....แกล้งสักหน่อยดีกว่า....เนอะ....

“พี่ไม่ชอบเวลาที่คีย์อ้อนๆแบบนี้เลย”
“ห๊ะ” นั่งหลังตรงทันที ตาโต อ้าปากค้าง แล้วตามมาด้วยอาการเลิกลั่ก “มะ ไม่ชอบเหรอ”
“อือ....” สีหน้าเฉยเมยได้โล่
“ขอโทษฮะ” คีย์จ๋อยสนิท แต่พอจะลุกขึ้นอีกที พี่ก็กลับ รั้งขาไว้จับหมุนตัวแยกเรียวขาคร่อมเอว ดึงเข้ามาแนบชิด
“อะ...อะไรกัน”
มือใหญ่แทรกผ่านขอบเอวกางเกงลงหารอยแยกที่ด้านหลัง
“อ๊ะ...พี่” คีย์ร้องเสียงหลง มองข้ามไหล่หนา ไปที่หน้าต่างตึกแถวอีกฟากของถนน ถึงตอนนี้จะพากันปิดไฟมืดเกือบหมด แต่ไว้ใจได้ที่ไหนกัน ถึงห้องนี้ก็เหอะ ยังมีไฟแสงจันทร์จากถนนสาดเข้ามานี่นา
........กลัวจริงอะไรจริง....

“ลองดูมั้ย”
คีย์กัดปาก ส่ายหน้า พี่ยิ่งกรีดนิ้วที่ปากทางแคบ แต่ทั้งที่กลัว กลับไม่กล้าลุกหนี 
“นิดนึงละกัน”
มือใหญ่กอบกุมแกนกายด้านหน้าตรงๆ ทำให้คีย์ยกตัวผวาเข้าหา
“ยะ...อย่า...”
2 มือทั้งด้านหน้าและหลังเคลื่อนไหวอย่างช้าๆ คีย์ซุกหน้ากับไหล่กว้างจิกมือกับต้นแขน
“อึก....อึก.....พี่......”
“พี่อยากได้ยินเสียง เพราะพี่นอนกับคนที่พี่รัก ไม่ได้นอนกับตุ๊กตา พี่อยากรู้ว่าคนรักของพี่ชอบให้พี่ทำให้หรือเปล่า หรือว่าชอบแบบไหน ยังไง”
คีย์หยักหน้า ดวงตาที่ช้อนมองหวานเชื่อม
“อยากให้พี่ทำยังไงครับ คนดี”
“......จะ....จูบผมหน่อย.....”

*-*-*

ตั้งแต่เช้ามืด เฮียพีที่ห้องชุดชั้น 3 หายวับไปก่อนที่จะมีใครตื่น ขนาดที่พี่หนุ่มยังไม่เห็นว่าเฮียพีออกไปตอนไหน เพราะหันมาอีกที รถของเฮียพีก็หายไปแล้ว ตอนที่ลงมากินข้าวเช้ากัน พี่หนุ่มยังออกอาการงงไม่เลิก

คีย์หันมามองหน้าเฮียซาโต้ ดวงตากลมๆ ที่มองมาเหมือนบังคับให้พี่ชายรู้คำตอบ เฮียใหญ่แค่หันไปบอกพี่หนุ่ม
“เดี๋ยวมึงก็ปิดร้านแล้วกลับไปพักเถอะ ถ้า 4 โมงเย็นไม่มีอะไรก็ตามไปที่โรงเรียนอนุบาลแล้วกัน”
พี่หนุ่มยิ้มกว้าง หันไปปิดร้านจริงๆ ขณะที่เฮียใหญ่หันมาชวนคีย์
“สายๆ ห้างเปิดค่อยไปซื้อของกัน”
“ซื้อของให้หนูนิดใช่มั้ยฮะ เด็กผู้หญิงนี่เขาชอบอะไรนะ” คีย์เดินตามกลับขึ้นมาบนห้อง พูดไปเรื่อยๆ
พอเปิดประตูห้องเข้ามา ถึงได้เห็นว่าคนตัวโตกำลังยิ้มกว้าง
“มีอะไร”
“ไม่มีอะไร ชอบ”
“ชอบอะไร”
“ชอบคีย์ไง”
“อ่ะ....มุกอะไรเนี่ยเชยมาก”
“เชยจริงหรือ ว้า” เฮียลากเสียง มองคนที่เดินไปหยิบตะกร้าผ้าเตรียมรีดเสื้อผ้าที่ได้แต่ซักแล้วพับเรียงไว้
“เฮ่ย ไม่ต้องทำ เดี๋ยวพี่ทำเอง”
คีย์หันมามอง “ผมทำเป็นนะ”
“เออ รู้แล้วว่าทำเป็นน่ะ แต่อันนี้พี่ทำเอง มีของไอ้พีด้วย”
“ของเฮียพี ผมก็รีดให้ได้ ไม่เป็นไรหรอก”
“เป็นสิ พี่ถือ เมียพี่ไปทำให้คนอื่นได้ไง ถึงจะน้องก็เหอะ”
คีย์หน้าแดงก่ำ ขนาดมือที่จับโต๊ะรีดผ้าอยู่ยังเย็น
คนตัวโตแกล้งก้มมองล้อเลียน “อ่ะ เขินด้วย”
“มัน....ไม่เรียกคำนี้ไม่ได้เหรอ”
“ไม่ชอบเหรอ”
“ก็ผม..เป็นผู้ชาย ได้ยินแล้วมัน...แปลกๆ”
“งั้นเรียกว่าอะไรดี”
คีย์เงยหน้า ยักคิ้ว “ผมชื่อคีย์ ก็เรียกคีย์สิ”
“ไม่เอาหรอก เหมือนคนอื่น”
“เนี่ยนิสัย ไม่ชอบเหมือนคนอื่น ชอบแกล้ง เหมือนเด็กๆเลย”
เฮียยิ้มกว้างดึงคางเล็กๆให้หันกลับมารับริมฝีปากสวยที่กดจูบ
“ไม่ชอบเหมือนใคร และขี้หวงมากด้วย...เหมือนเด็กๆ”
คีย์อมยิ้มเบี่ยงหน้าหนี จะรีดผ้าต่อจริงๆ แต่โดนเฮียรั้งมือให้หยุด สีหน้าจริงจังมาก
“มีหนังสือต้องอ่านไม่ใช่หรือ”
คีย์พยักหน้า เพราะหยุดไปในช่วงก่อนสอบ ส่งรายงานไม่ทันต้องกลับมาเร่งทำรายงาน อ่านหนังสือเพิ่มเติมหลายเล่มในช่วงปิดเทอม
“ไปอ่านหนังสือไป เออ...หรือว่าเราไปศูนย์หนังสือของมหาลัย หาหนังสือนอกเวลาที่อาจารย์สั่งมาให้คีย์อ่านก่อน เสร็จแล้วค่อยไปเดินห้าง” เฮียบอกพลางดันหลังบางให้มาที่โต๊ะทำงาน
“ยืมห้องสมุดก็ได้ ไม่ต้องซื้อมาหรอก”
“ซื้อก็ไม่เป็นไร เผื่อเรียนโทไง”
คีย์หยุดกึก หันมามอง
...เรียนโทเหรอ ...นั่นเป็นสิ่งที่ไม่เคยมีอยู่ในหัวสมองเลยนะ คิดไว้แค่เรียนให้จบหางานเลี้ยงตัวเองให้ได้เท่านั้นเอง.....
คีย์พลิกมือหันมาสวมกอดเอวหนาไว้ แล้วก็เงียบ เหมือนนับหนึ่งถึง 100 ถึงได้พูด
“พี่จะส่งผมเรียนอีกเหรอ”
“ก็ไม่เห็นเป็นไรนี่ เรียนไปเรื่อยๆ ไม่ต้องรีบร้อน”
“พี่.....”
”อะไร”
“ที่มหาลัยน่ะ มีทั้งคนที่พูดว่าผมเป็นเด็กเสี่ยงเล้ง แล้วก็มีที่บอกว่า ผมเป็นคู่ขาของเฮียร้านเกม”
“อะไรวะ” เฮียดึงมือขาวๆ กลับมานั่งพื้นหน้าทีวี
“มันยังไงกันวะ” ก็พอจะเลาๆ ว่าคนนี้มีเรื่องไม่สบายใจ แล้วก็พอจะเดาได้ว่ามีเรื่องอะไรบ้าง แต่พอได้ยินจริงๆ มันกลับหงุดหงิดบอกไม่ถูก

“ผมรู้ว่าผมจน แต่ผมก็พยายามที่จะมีชีวิตอยู่ด้วยตัวเอง หาเลี้ยงตัวเองให้ได้ ทีนี้พอมีคนพูดว่าผมมีเสี่ยเลี้ยง.....จะเสี่ยคนไหนมันก็หมายถึงการที่ผมก็เป็นคน....ขายตัว”
“เฮ่ย!” คนตัวโตที่กอดอยู่ทำเสียงเหมือนคำราม จนคีย์ต้องขยับตัวกอดแน่นกว่าเดิม
“...คือ...ผมไม่ใช่ว่าผมดูถูกตัวเองหรือรังเกียจเฮีย คือมัน...”
คนเล่ายิ่งเล่า ยิ่งเหมือนไปไม่ถูกเฮียเลยต้องกอดไว้หลวมๆ “ใจเย็นๆ”
“ทีแรกที่ผมหนีกลับไปห้องวันนั้นเพราะผมช็อคอ่ะ เพราะก่อนนี้ผมก็คิดง่ายๆ ว่า ผมกับเฮียก็แค่เมา ผมทำงานเลี้ยงตัวเองนะ ทีนี้พอมีเรื่องที่โดนตี ผมเห็นเฮียจัดการโน่นนี่ แล้วก็เก็บผมกลับมา ผมยืนอยู่ในห้องนี้ก็คิดว่าเออ....มันก็ใช่นะ ผมมีเสี่ยเลี้ยงจริงแหละ ลูกจ้างที่ไหนสบายแบบผม แต่พอคิดๆๆๆแล้วมันก็กลับ...สับสนอ่ะ”
“แล้วตอนนี้ล่ะ”
“พอไม่ต้องเดินผ่านคนที่เขาชี้นิ้ว แล้วหันไปพูดกัน มันก็...ไม่เท่าไหร่”
มือใหญ่ลูบหลังบาง ขณะที่ก้มลงหอมที่ผมอ่อนนุ่ม
“ขอบใจมากที่เล่าให้ฟัง”
คีย์อดไม่ได้ที่จะมองค้อน
“ไม่ใช่เรื่องง่ายเลยนะเนี่ย ที่ต้องมาเล่าให้ฟังน่ะ ผ่านมาตั้งกี่วันแล้วเนี่ย”
“อืม...พอเดาได้” เฮียบอกแล้วหอมแก้มใสอีกครั้ง “เล่ามาบ้าง อย่าเอาแต่เก็บไว้ในใจ เพราะบางเรื่องมันก็ไม่ได้ใหญ่โตถึงขนาดที่ก้าวข้ามมันไปไม่ได้”
คีย์พยักหน้า หันกลับไปหาหนังสือนอกเวลาเรียน ที่ยืมมาจากห้องสมุด
“ยิ่งมาเทียบกับเรื่องเฮียพีนะ เรื่องผมน่ะ ก็แค่ลมปากคนเท่านั้นเอง”

เกือบเที่ยงเฮียซาโต้กับคีย์ถึงได้มาศูนย์หนังสือ แล้วก็ไปเดินห้างหาซื้อของขวัญให้นิด
2 คนช่วยกันหอบหนังสือเล่มเล็กเล่มน้อยที่เมื่อรวมๆกันแล้วก็หนักเอาการ ไปเก็บไว้ในรถก่อน แล้วค่อยมาเดินเล่นกันต่อ
ผ่านโรงเรียนกวดวิชาที่มากมายยิ่งกว่าดอกเห็ด เฮียก็หันมาถาม “คีย์เคยเรียนหรือเปล่า”
“หึ” หนุ่มหน้าใสส่ายหน้าทำเสียงขึ้นจมูก “ไม่มีตังค์หรอก”
“ขยันทำแบบทดสอบเอาเหรอ”
“อือ” คีย์บอกขณะที่ดวงตากลมๆ มองไปทางอื่น เฮียก็เลยเลิกถาม แต่จู่ๆ คีย์ก็หันมาตั้งคำแปลกๆ
“พี่เป็นตำรวจใหญ่ปลอมตัวมาหรือเปล่า”
“อะไรวะ”
คีย์ทำหน้าตาจริงจังมาก “ก็เนี่ย รู้ทุกเรื่องอย่างนี้ ในละครต้องเป็นตำรวจปลอมตัวมาแหง”
เฮียพยักหน้า ทำหน้าตาจริงจังไม่แพ้กัน
“พี่ว่า คีย์ต้องเลิกดูละคร แล้วก็คุยกับไอ้เอกให้น้อยลงซะแล้วหล่ะ”

--*จบตอนที่ 21*--

ขอบคุณมากครับที่ติดตาม และชอบเรื่องนี้ ผมก็ชอบเวลาที่คุณอ่านอย่างมีความสุขเหมือนกัน
ไจฟ์ครับ

[roseen]

 

[samsoon@doll]

แอร๊ยๆๆๆๆๆๆๆๆสรุปเค้าทดลองกันถึงขั้นไหนคะ 

[lovevva]

“พี่ว่า คีย์ต้องเลิกดูละคร แล้วก็คุยกับไอ้เอกให้น้อยลงซะแล้วหล่ะ”

เฮียใหญ่อาจจะพูดถูกก็ได้นะคีย์

+1ค่ะ

[BeeRY]

เค้าน่ารักกันเนอะ น่ารักมากๆๆๆๆๆๆ

[anajulia]

 :กอด1:คีย์น้องของพี่น้องนุ่น (เอริ้กๆๆๆๆๆๆ)

อิเฮียปากดีบอกไม่ชอบที่น้องอ้อนเพราะมีแผน
ชริๆๆ ถ้าน้องเลิกอ้อนจริงๆขี้คร้านจะอยุ่ไม่ติดที่ โฮะๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

อยากให้วิกฤติชีวิตเฮียพีคลี่คลายไปในทางดีนิ หงุงหงิง
ไม่ต้องไปรักพี่หน่อย เพราะมันคงยาก แต่อยากให้เปิดใจให้อภัยตัวเองก่อนเรื่องจบอะค่ะเฮีย ได้มิ???

ปล.ฝากกอดไปถึงน้องทีแนบแน่น หุหุหุ (เราคนอ่านมีความสุขเมื่อได้แกล้งน้องไจฟ์ค่ะ)

[kakuro]

ขอบคุณไจฟ์
ตอนนี้สนุกและน่ารักมากโดยเฉพาะคีย์
มีคนบอกว่าคนเราควรฟังมากกว่าพูด
แต่คีย์ทำถูกแล้วที่พูดให้เฮียซาโต้ฟัง
คนรักกันสองคนมีไรก็ควรคุยกันเนอะ

[fuku]

จะอยู่ด้วยกันคบกัน มีอะไรก็ต้องบอกต้องกล่าวกันล่ะเนอะ
เฮียน่ารักชะมัด ถึงจะขี้แกล้ง หื่น ทำตัวเป็นตาแก่ลวนลามเด็กก็ตามแต่
แต่น้องคีย์มันน่ารังแกยังไงก็ไม่รู้  กระตุ้นต่อมอยากเลี้ยงต้อยแหงๆ

[hahn]

เฮียดูแลน้องได้ดีจริงๆ +1 ให้ความขยันที่มาลงมให้อ่านทุกวัน