หัวข้อ: Never Let You Go

[a_tapha]

ชอบตอนนี้ค่ะ +1 โลด 

[@StaR@]

เฮียเดี๋ยวนี่เจ้าเล่ห์ตลอดเลยน่ะ
แต่เข้าใจว่าคีย์น่ารักเฮียเลยอดใจไม่ค่ิยไหว
 

[rellachulla]

ดีแล้วนะที่น้องคีย์ เริ่มจะเปิดใจกับเฮีย
อย่าเก็บความทุกข์เอาไว้คนเดียว
ในเมื่อเรามีคนสำคัญ มาช่วยแชร์แล้ว
รักกันทีละนิด แต่มากขึ้นเรื่อยๆ
สู้ๆ

ปล เฮียนี่ไม่ไหวนะ เอาใจไปเต็มๆ กร๊ากกก ถูกใจที่สุดอ่ะ

[nunamicky]

+1 ค่ะ
  เฮียซาโต้

[ArCaNiNe]

ติดตามและเป็นกำลังใจให้ครับ
คีย์น้อยกับเฮียใหญ่ (เอ๊ะ ยังไง 55)

[SJ]

โอ๊ย น่ารักไม่ไหวเคลียร์ 

[DEMON3132]

คีย์น่ารักจริง ๆ ความคิดบางครั้งก็เป็นผู้ใหญ่บางครั้งก็เป็นเด็กไร้เดียงสา
เฮียใหญ่จะไม่รักไม่หลงได้ไง คนอ่านยังหลงเลย ว่าแต่เฮียพีหายไปไหน
แอบหลบไปหาหนูนิดหรือหนีเพราะไม่กล้าเผชิญหน้ากับสองแม่ลูกกันแน่
สงสารเฮียพีเหมือนกัน เหมือนเป็นปมและแผลในใจซึ่งไม่รู้ว่าต้องใช้เวลา
เท่าไหร่ หรือใครจะมาแก้ไขได้ .....

[Little Devil]

มาฮาตอนจบ
+1

[pattybluet]

นาทีนี้พูดได้อย่างเดียว อิจฉาเฮียซาโต้
น้องคีย์น่ารักเวอร์ๆเลยอ่าาาาาาา

[w1234]

คู่นี้เขาน่ารักกันจิงๆๆๆ

[j4c9y]

เอกมันเวิ้น

[konnarak]

ก้คีย์เค้ากลัว โดนเเอบถ่ายเนอะ     


สงสัยคีย์จะดูละครรึไม่ก้ฟังไอ้เอกโม้มากเกินไป    เเต่รีว่า......เฮียซาโต้ เป็นตำรวจจิง

[roseen]

ก็อะไรคร๊าบคีย์กับว่าเมีย


หรือว่ายังไม่ได้แต่งงานเลยไม่ชอบ

[yayee2]

คีย์นี่ยิ่งนับวันยิ่งน่ารักเนอะ
แต่ว่าคีย์เนี่ยนอกจากจะคิดมากแล้ว ยังคิดอะไรเป็นละครไปด๊าย หึ หึ
เฮียซาโต้ ไม่ชอบให้คีย์อ้อน เพราะถ้าคีย์อ้อนแล้ว มันเกินห้ามใจใช่ปะ

[from_mars]

น้องกลัวโดยแอบถ่ายเหรอ? เขินว่าจะมี....เสียงเล็ดลอย แอร้วว...อ่านแล้วเขินแทน
เฮียพี จะเป็นยังไงบ้างหนอ???
รออ่านต่อพรุ่งนี้ครับ..ขอบคุณครับไจฟ์

[iforgive]

คีย์ได้รับตำแหน่งเมียแล้วเหรอ  หูยยย  เฮียไวจังนะ

[MyTeaMeJive]

(ต่อนะครับ)

ตอนที่ 22

เฮียซาโต้ กับคีย์มาพร้อมกับตุ๊กตาตัวใหญ่ กับช็อคโกแลตกล่องโต ส่วนแก๊งค์ 4 คนมาพร้อมกับเช็ตของเล่นเด็กผู้หญิง
อ่านไม่ผิดหรอกน่าเชื่อสายตาตัวเองเหอะ มีอยู่ 4 คนจริงๆ เพราะตอนนี้มีไอ้แมนมาร่วมกลุ่มด้วย แต่ผมสกินเฮดมีหมวกบังอยู่ ต่างหูที่ห้อยยาวเป็นแถวก็ไม่มี เพราะไอ้เอกมันขู่ว่า มางานเด็กๆ ก็ควรทำตัวเป็นมิตรกับเด็ก ไม่ใช่มาทำเด็กกลัว ทั้ง 4 คนยืนรีรออยู่หน้าห้องประชุม
พอไอ้แมนเห็นคีย์ มันก็เดินยิ้มกว้างเข้ามาทักทาย
“มาช้า”
“เหรอ” คีย์พยักหน้าแล้วรีบเดินนำเข้าไปในห้องประชุม นั่งข้างพี่หน่อย
การแสดงผ่านพ้นไป ท่ามกลางเสียงหัวเราะผสมกับน้ำตาแบบซึมๆ จากพ่อแม่ผู้ปกครอง
พอจบการแสดง พี่หน่อยไปรอรับนิดที่หลังเวที แล้วออกมาถ่ายรูปด้วยกัน
“ขอบคุณมาก” พี่หน่อยพูดขอบคุณครั้งแล้วครั้งเล่า ขณะที่ไอ้อ๋องทำหน้าที่วิ่งตามถ่ายรูปให้หนูนิดกับเพื่อนๆ จนเหนื่อย จนกระทั่งเพื่อนเริ่มทยอยกลับไปหนูนิดถึงได้กลับมาหาแม่ ยื่นห่อผ้าเช็ดหน้าผืนเล็กๆให้
พี่หน่อยเลิกคิ้วสูง “หนูไปเอาผ้าเช็ดหน้าใครมาลูก รีบเอาไปคืนเร็ว เดี๋ยวเขากลับบ้านไปก่อน”
“ไม่ได้เอามาค่ะ อันนี้คุณอาให้มา”
“คุณอาไหน” พี่หน่อยทำท่าคาดคั้นกับลูกสาว

โดยไม่รู้ตัวคีย์รู้สึกเหมือนกำลังกลั้นหายใจ จับข้อมือหนาของคนข้างๆไว้แน่น

“คุณอาเอแคลร์ เอามาให้ตอนที่หนูอยู่ในห้องด้านหลัง”
พี่หน่อยคลี่ผ้าเช็ดหน้าออกดู ภายในมีสร้อยคอทองคำขนาด 1 บาทอยู่ 1 เส้น
“โห มันแพงเกินไป ฝากคุณไปคืนได้มั้ยคะ” พี่หน่อยรีบส่งคืนให้เฮียซาโต้ทั้งห่อผ้าเช็ดหน้า
“เอาไปคืนเขาเองดีมั้ย” เฮียซาโต้เสนอ
แต่พอพี่หน่อยส่ายหน้า คีย์ก็ต้องหันไปมองหน้ากับไอ้เอก

.....เข้าใจแล้ว ว่าทำไมเฮียซาโต้ ถึงมักย้ำว่า เรื่องของเฮียพีไม่ได้ง่ายอย่างที่คิด........

จนเมื่อไปกินข้าวด้วยกัน แล้วไปส่งพี่หน่อยกับนิดที่บ้าน กลับเข้ามาที่ตึกแถวในตอนค่ำ ไฟที่ชั้น 3 ยังปิดสนิท คีย์หยุดมองไปทั่วหาคนที่หายไปตั้งแต่เช้า เฮียซาโต้เลยโอบไหล่ไว้หลวมๆ
“อยากไปเดินเล่นตลาดนัดกลางคืนมั้ย”
คีย์ส่ายหน้า “ไม่ฮะ”

เมื่อเข้ามาในห้อง คีย์ก็ตรงไปที่ถึงหนังสือที่เพิ่งซื้อมาแล้วเอามาวางเก็บไว้ มือขาว พลิกหนังสือแล้วเงยหน้าขึ้นมองคนที่เดินเลยไปล้างมือล้างหน้า
“ไงครับ”
.....ป๊ะป๋ารู้ดีทำเป็นตั้งคำถามไปงั้นแหละ...เอหรือกูเป็นตำรวจปลอมตัวมาอย่างที่โดนน้องว่าจริงๆวะเนี่ย
“ทำไมเขา 2 คนถึงไม่ได้อยากพบกัน”
“คีย์อยากเจอน้ามั้ย”
คีย์ส่ายหน้า “ไม่รู้ว่าจะเจอทำไม ลำบากใจด้วยกันทุกคน”
เฮียยักคิ้วหนาๆ
คีย์ก็เลยเอียงคอมองสรุปเรื่องของเฮียพี

“เมื่อไม่พร้อมที่จะเจอกันก็ไม่เป็นไร แต่ว่าหลายปีมานี้ พี่ทำหน้าที่เลี้ยงดูพี่หน่อยกับหนูนิด”
เฮียซาโต้ ทำหน้าตายับย่น นั่งลงที่โซฟาหน้าโทรทัศน์ แต่หันมามองคนที่โต๊ะทำงาน
“ก็ไม่เชิงนะ”
“เฮียพีส่งหนูนิดเรียนหรือฮะ” คีย์ทำหน้าตาดีใจ ย้ายมานั่งข้างพี่ที่โซฟาทันที
“ทำไมต้องดีใจขนาดนี้เนี่ย” เฮียซาโต้ทำหน้าตาล้อเลียน
“ก็....” คีย์ตีที่แขนเฮียเบาๆ “เฮียพีเป็นคนดูแลพี่หน่อยกับหนูนิดมาตลอดใช่มั้ยฮะ”
“แน่นอน พี่บอกมาตั้งแต่แรกว่า เป็นคนส่งของ”
คีย์หัวเราะจนดวงตาพราว “ค่อยยังชั่วหน่อย”
“อะไร คิดละครอะไรไว้อีกล่ะ พี่ไม่ใช่ตำรวจปลอมตัวมาแน่ๆ”
คีย์ยังยิ้มค้าง “มีหลายพล็อตมาก ขอบอก อย่างครั้งหนึ่งเราคุยกันว่า พี่หน่อยเป็นเมียพี่ แต่เฮียพีเมาแล้วฟันพี่สะใภ้”
“โอเค แก๊งค์นี้งดดูละคร”

....เออ..รู้ว่าเขาสมมุติ แต่ไม่ชอบเลยจริงๆ ให้ตาย....

คีย์หัวเราะร่วนหันไปมองนาฬิกา
“ไปอาบน้ำแล้วกลับมาอ่านหนังสือดีกว่า”
คีย์ถอดเสื้อพลางเดินไปคว้าผ้าขนหนูจะอาบน้ำ
คนตัวโตมองแผ่นหลังบาง ที่แทบไม่เหลือร่องรอยเขียวช้ำให้ต้องหงุดหงิดใจอีก 
....ขออย่าให้มีเรื่องร้ายๆ เกิดขึ้นอีกเลย....
พอคีย์อาบน้ำเสร็จก็ออกมานั่งอ่านหนังสือ เฮียเลยเข้าไปอาบน้ำเสร็จแล้วออกมาเปิดโทรทัศน์ดูบอล
คีย์หันมาดูแล้วคว้าหนังสือมานอนหนุนตักอ่านหนังสือของตัวเองไป
มือใหญ่ลูบผมอ่อนนุ่ม แล้ว.....เลื่อนลงมาหาอกบาง
คีย์เงยหน้าขึ้นมอง แต่เห็นว่าดวงตาสีเข้มยังจ้องมองเกมฟุตบอลอยู่เหมือนเดิมก็อ่านหนังสือต่อ แต่อุ้งมือที่กอบหน้าอกอยู่เปลี่ยนเป็นเกลี่ยที่ยอดอกจนแข็งเป็นไต คีย์ขยับตัวเงยหน้ามองอีกที ถอนหายใจเบาๆ
อ่านหนังสือยังไม่พ้น 2 บรรทัดมือใหญ่สอดเข้าใต้เสื้อนอน
“พี่!”
“อือ....จะดูบอล”
น้ำเสียงจริงจังมาก แต่มือที่สัมผัสอกบางอยู่กลับเพิ่มน้ำหนัก
“อะ....” คีย์กัดฟันซ่อนเสียงคราง “เล่นนมมันเสียวนะ”
คีย์นิ่วหน้า คว้าข้อมือพี่ไว้แน่น
นิ้วมือใหญ่ที่บีบบี้ยอดอกกำลังสร้างความปั่นป่วนไปทั่ว คีย์หลับตา คลายมือที่บีบข้อมือพี่อยู่ กลายเป็นไล้เล่นนิ้วมือเรียวยาวแผ่วเบา จนคนที่ฟอร์มดูบอลต้องก้มลงมอง.......เลียริมฝีปาก.....
คีย์เอื้อมมือสัมผัสแก่นกายของพี่ผ่านกางเกง กดคลึงจนขยายตัวถึงได้รั้งขอบกางเกงลง เลื่อนตัวขึ้นหา
คีย์ลอบกลืนน้ำลายอย่างกล้าๆกลัวๆ
...ก็เออ...ที่ผ่านมามีแต่พี่ทำให้นี่นา.....
มือขาวซีดสัมผัสแล้วลากลิ้นเหมือนที่พี่เคยทำให้ ศีรษะสวยขยับช้าๆ
พี่ถึงกับสูดปาก มือหนึ่งแทรกผมนิ่ม อีกมือสอดเข้าหาอกบางบีบเคล้น
คีย์คลายปากออก นิ่วหน้า “อือ...พี่อ่ะ....บอกว่ามันเสียว”
พี่ยิ้มหวานกดศีรษะเล็กๆ ให้ก้มลงที่เดิม มืออีกข้างยังคงบีบเคล้นอกบางจนคีย์ต้องคว้าไว้แล้วลุกนั่ง
ใบหน้าแดงก่ำ ริมฝีปากบางหอบหายใจน้อยๆ
“ไม่เอาแล้ว”
“อะไรกัน ทำมันตื่นแล้วมาเบี้ยวเฉย เนี่ยนะ”
“ก็พี่เล่นนมอ่ะ บอกว่ามันเสียว ไม่เอาแล้ว”
คีย์คว้าหนังสือลุกหนีดื้อๆ
“ไม่เอาแล้ว ๆๆๆ”
....เหอเหอเหอ ใครสั่งใครสอนให้หนีเข้าห้องนอนเนี่ย.....
ปิดทีวี ปิดไฟเดินตามเข้ามาในห้องนอนอย่างใจเย็น...
จริงๆแล้วข้างในกำลังร้อนมาก...แต่ต้องบังคับตัวเอง....ให้ช้าลง...แล้วมันจะไปรอดมั้ยหนอ เพราะว่าพอเข้ามาคนที่มาสุมกองไฟไว้ในท้องน้อยเพิ่งเดินออกมาจากห้องน้ำ ใบหน้าเล็กๆ ก้มงุดๆ
“ไปเอาออกมาเหรอ”
“บ้าสิ มันจะไวขนาดนี้เลยหรือ แล้วผมก็ไม่ได้หื่นอย่างพี่นี่นา”
“จริงดิ” ขายาวๆก้าวเข้าหา
คีย์อดไม่ได้ที่จะเหลือบตามองความใหญ่โตของพี่ทั้งที่มันกลับเข้าไปอยู่ใต้กางเกงแล้ว แต่ก็อดคิดไม่ได้ว่า ที่ผ่านมามันเข้าไปข้างในได้ยังไง
แขนแข็งแรงรั้งคนผอมบางเข้ามาหาพร้อมกับดึงเสื้อนอนออก ตามมาด้วยกางเกงนอนที่รูดหายไปแทบจะในวินาทีเดียวกันกับที่สัมผัสเตียงนอนกว้าง
ริมฝีปากหวาน ร่างกายอุ่นร้อน เสียงครางตอบรับทุกสัมผัส ยิ่งเมื่อขบฟันเบาๆที่ยอดอก คีย์ถึงกับงอตัวสูดปาก
 พี่เลื่อนริมฝีปากลงหาแกนกลางแล้วเลยไปหารอยแยกที่ด้านหลัง
คีย์เบี่ยงตัวหนี “มะ ไม่เอา สกปรก”
พี่ส่งยิ้มหวาน ยกสะโพกบางขึ้นสูงแล้วลงลิ้น
“อะ......อ๊า.......” คีย์ร้องคราง จิกทึ้งที่นอน แก่นกายรุ่มร้อนแทบระเบิด พอจะสัมผัสตัวเองพี่ก็กลับปัดมือออก“ผมไม่ไหว....”
พี่กอบกุมแก่นกายด้านหน้ากระตุกมือช้าๆ
“พี่....พี่ฮะ....โอย......” คีย์ร้องครางเสียหวานเมื่อพี่แทรกปลายลิ้น ช่องทางตอดรัดรัว
ร่างผอมบางเกร็งสะโพกจนไม่ติดพื้น พี่ถอนปลายลิ้นออกเปลี่ยนเป็นนิ้วเรียวยาวที่แทรกเข้าหา
คีย์คว้าข้อมือของพี่ไว้แน่น ขณะที่พ่นน้ำสีขาวจนล้นหลังมือ แล้วทิ้งตัวลงนอนหอบ
นิ้วมือเรียวยาวสัมผัสร่างกายผอมบางอย่างย่ามใจ
ดวงตาหรี่ปรือ ริมฝีปากแดงสด และเสียงหวานที่ลอดผ่าน
พี่ทั้งจูบทั้งกัดไปทั่ว แล้วพลิกคว่ำ จูบไซ้ที่หลังคอ แทรกปลายนิ้วที่ช่องทางด้านหลังอีกครั้ง
คีย์เงยหน้าจากหมอน มองพี่ที่เอื้อมมือไปหยิบหลอดครีมจากลิ้นชักหัวเตียง สัมผัสเย็นเยียบที่ด้านหลัง ทำให้ต้องกะพริบตามอง
พี่ดันคางสวยไปอีกด้านให้เงยหน้ารับจูบหวาน
คิ้วคมเริ่มขมวดแน่น บี้เปลือกตา เมื่อปลายนิ้วแทรกเข้าด้านใน
....มีอะไรหลายอย่างที่มันไม่เหมือนเดิม....
เพียงมือเดียวที่จัดการทุกสิ่งทุกอย่าง เพราะอีกมือต้องล็อคคางไว้ไม่ให้หันไปมอง
“อื้อ...อื้อ....” คีย์เริ่มเบี่ยงตัว เมื่อสัมผัสที่ด้านหลังกลายเป็นความอุ่นร้อน
มือแข็งแรงล็อคสะโพกไว้
“คีย์....ขอพี่นะ”
ดวงตากลมโตหันขวับมา แล้วต้องเงยหน้ากัดปากแน่น เมื่อความอุ่นร้อนของพี่เริ่มเบียดเข้าหา
“อะ..เจ็บ..เจ็บ..ผม..เจ็บ...”
คีย์โก่งตัว แต่ไม่กล้าขยับหนี ความเจ็บ ความคับแน่นจนจุกขยายพื้นที่ตามจังหวะที่พี่กดเข้าหา
“อึก....แน่น...” คีย์สะบัดหน้า น้ำตาหยาดเป็นทาง “พี่...เจ็บ....”
พี่หยุดการเคลื่อนไหว เลื่อนมือจากสะโพกบางมาช้อนบีบหน้าอกจนคีย์อ้าปากร้องคราง ก็เลื่อนลงมากระตุกแก่นกาย ถึงได้กดต่อทีละนิด
ริมฝีปากกดแน่นที่ไหล่ แล้วดูดทิ้งรอย กดแก่นกายจนมิด
“อา...คีย์...” ความต้องการไม่รู้จบขยายตัว แข็งเกร็งคับแน่น
เล็บบางจิกที่มือพี่ไว้แน่น เสียงร้องครางผสานน้ำตา พี่ช้อนจูบปาก ขบกัดจนปากบางแดงเจ่อ แล้วขยับสะโพกเนิบช้า
“อึก..พี่....มัน..อึก....แน่น....เจ็บ ....ไม่ไหว....”
พี่จูบหลังจูบไหล่ทิ้งไว้ทั้งรอยจูบรอยกัด แต่ยังไม่ยอมเร่งความเร็ว จนคีย์ทุบที่ต้นขาแข็งแรง
“พี่....ได้โปรด....อย่าทำแบบนี้....”   
พี่ถอนออกเหมือนถอดจุกก๊อก คีย์ทิ้งตัวซุกหน้าร้องไห้กับหมอน
พี่พลิกน้องนอนหงาย จูบเช็ดน้ำตาทั้งใบหน้า ลากลิ้นไล่ลงมาหาอกสีอ่อน กัดทิ้งรอยฟันไว้ใต้สะดือ แยกขาเรียวออกแล้วคร่อมตัวกดเข้าหาอีกครั้ง
หยุดเมื่อน้องเกร็งตัวแน่น ลูบต้นขาเบาๆ จูบที่เรียวน่องไล่ลงมาหาเข่า ข้อพับ
เสียงร้องเจ็บ กลายเป็นร้องครางต่ำๆ
ดวงตาสีเข้มเฝ้ามองปฏิกิริยาตอบรับ ค่อยเร่งมือกระตุก
“เดี๋ยว....อันนี้..ผมจะเสร็จ...เดี๋ยว”
“ปล่อยสิ”
“แต่ว่าพี่....”
“ปล่อยให้พี่.....”
คีย์พลิกมือจิกหมอน น้ำสีขาวขุ่นหลากท่วมมือพี่อีกครั้ง พี่ถึงได้เพิ่มความเร็ว เกร็งตัวแล้วซุกหน้ากับไหล่บางหอบหายใจ แล้วค่อยถอนออก ถอดถุงไปทิ้งในห้องน้ำ ทำความสะอาดตัวเองลวกๆ แล้วเดินไปหยิบยามาส่งให้
คีย์ลุกนั่งเหมือนไม่ค่อยถนัด
“เจ็บหรือ”
คีย์พยักหน้า
“แล้วจะไปไหน”
“ล้างออกอ่ะ มัน....”
พี่มองร่องรอยที่ทิ้งไว้ อดไม่ได้ที่จะกัดปากแน่น เมื่อเห็นหยาดเลือดที่โคนขาเรียวสวย
“กินยาก่อน เดี๋ยวพี่อาบให้”
คีย์รับยาและน้ำมากินอย่างว่าง่าย แล้วลุกขึ้น ก้มหน้าซ่อนดวงตากลมโต ขนตายาวยังชุ่มน้ำ แก้มยังเป็นรอยแดงช้ำ เหมือนรอยที่ทิ้งไว้ที่คอไหล่ .....ทั่วตัว....
“มันขัดๆไงไม่รู้”
พี่พยุงมาอาบน้ำให้แล้วพากลับมานอน
“นอนพักนะครับ”
“ผมคิดว่าโดนพี่โจมตีไปตั้งแต่คืนแรกเสียอีก”
พี่หัวเราะก้มลงหอมแก้มใส ทิ้งตัวลงนอนข้างๆ ม้วนน้องเข้ามาอยู่ในอ้อมแขน
“พี่รักคีย์ ถึงจะอยากทำอย่างนั้นมากแค่ไหน พี่ก็ยังอยากให้คีย์ยอมยกให้พี่ด้วยความเต็มใจมากกว่า”

---จบตอนที่ 22---

ฝนตกรถติด หรือว่าหลับอยู่เนี่ย ถึงไม่มีใครมาทวง ~~lalala~~
โอเค คนเขียนมันจิต อย่าคิดเยอะ
ขอบคุณครับที่ติดตาม
ไจฟ์ครับ

[kakuro]

ขอบคุณไจฟ์
ทวงบ่อยๆก็เกรงใจน่ะ
ตอนนี้ทำพี่ :jul1:แต่เช้า
พี่เข้าใจผิดเหมือนคีย์เลย
เฮียพีกล้าเพิ่มอีก1ขั้นเป็นกำลังใจให้
ชอบกลุ่มเพื่อนคีย์จังน่ารักทุกคนแมนด้วย
ทำไมเฮียซาโต้กลัวว่าจะมีเรื่องร้ายเหรอไจฟ์
พี่ไม่กินบะหมี่สำเร็จรูปนะขอร้อง

[roseen]

 

[samsoon@doll]

แอร๊ยๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ อจิฉาคย์โดนแล้ว เค้ายังไม่โดนเลย 

[puppyluv]

ไม่ต้องโดนคืนแรก ระวังคืนต่อๆ ไปดีก่า คีย์ 555
ชอบบบบบ อาว-อิ๊กกกกกก!!!

[fuku]

เป็นตอนที่ความพยายามและอดทนประสบความสำเร็จแล้วสินะ

ดีใจกับเฮียซาโต้ด้วยค่ะ

[love2y]

เสียเลือดก่อนทำงาน 

[หมวยลำเค็ญ]

ฝนตนแต่เช้า เลยได้โดดงาน ตื่นมาได้อ่านพอดี
แหม๋ นึกว่าเฮียซาโต้เค้าจะอดทนได้นานเท่าไหร่
อย่างว่าแหละ น้องยังเด็กอยู่ ตามเกมพี่ไม่ทัน ชิมิ
เฮียพี พัฒนา แอบดอดไปเจอนู๋นิดแล้ว ถูกเรียกซ๊ะน่ารัก อาเอแคลร์ 

พยายามเม้มบ่อยๆ เพราะส่วนใหญ่อ่านแต่ในมือถือ ขอบคุณนะคะ

[a_tapha]

ไอ้เราก็คิดเหมือนน้องคีย์
นึกว่าเสร็จเฮียไปตั้งนานแล้วอ่ะดิ   

[anajulia]

ที่แท้แล้วเฮียขราเป็นS เฮียต้องทำไปกัดไป กี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด


ปล. ถึงไจฟ์ พี่นุ่นว่าคำนี้แปลกๆนิ 'คิ้วคมเริ่มขมวดแน่น บี้เปลือกตา' แบบว่า บี้เปลือกตา? มันแปลกๆไงไม่รู้ ถ้าเป็น คิ้วคมเริ่มขมวดแน่น เปลือกตาปิดสนิท เออ...ไม่รู้เหมือนกันแฮะ

[@StaR@]

เสียเลือดตอนสายๆซะแล้วเรา
เฮียไม่อยากจะบอกว่าไม่ค่อยหื่นเลยน่ะเฮีย
คีย์จะน่ารักไปถึงไหนคะเพราะน่ารักอย่างนี้ไง
สุดท้ายเฮียเลยอดใจไม่ไหวจัดหนักจนได้
 

[from_mars]

เมื่อเช้า กำลังเครียดๆ อ่านเรื่องนี้เลือดแทบจะพุ่ง 5555
คลายเครียด หรือว่าเครียดหนักดีเนี่ย???
เค้ามีอะไรกันแว้วววว 5555 รออ่านตอนหน้านะคร้าบบบ
 +1 เพื่อเ็ป็นกำลังใจให้น้องชายทั้งสอง....อิอิ

[BeeRY]

เอาแล้วไงคีย์ เป็นเมียเฮียใหญ่จริงอะไรจริงแล้วเนี่ย
มีครั้งแรก สงสัยจะมีครั้งต่อไปอีก ใช่มั้ยเฮีย
ขอบคุณค่า รออ่านตอนต่ออไปน้าาาา

[lovevva]

 

ไอ้เราก็คิดเหมือนน้องคีย์
นึกว่าเสร็จเฮียไปตั้งนานแล้วอ่ะดิ   

:z1:ใช่ค่ะ นึกว่าคีย์เสร็จเฮียใหญ่ไปตั้งนานแล้วซะอีก