หัวข้อ: Never Let You Go

[from_mars]

เรื่องเฮียซาโต้ เหมือนสถานการณ์อะไรหนอ? ไม่มั่นใจ? ไม่เห็นว่าน้องหวง? 555
อ่านไปก็คิดถึงเรื่องของคนบางคน คิคิ
รออ่านตอนนห้านะครับไจฟ์

[rellachulla]

ฮ่า คู่แว้นบอยกับเด็กแร่ด ฮาอ่ะ
ป่านนี้ยังไม่รู้ใจตัวเองอีกเนอะ

[pattybluet]

แมนกับเอก แปลกๆทั้งคู่เหมาะสมกันที่สุด 
เฮียซาโต้ เฮีย.. ฮาอีกแล้ววว

[PeeYaR]

แมนเอกน่าร๊ากกกกกกกก
555+
เฮียคิดไงถึงได้นอยด์น้องเนี่ย อิอิ

[tuek]

อยากอ่านคู่แมน+เอกเหมือนกัน
+1 นะคะ

[TONG]

ลุ้นคู่แมนเอกดีกว่า ปากแข็งทั้งคู่ใครจะยอมใครก่อนนะ

[LoveBaBy]

ก๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกก
แมนกะพระเอกนี่จะฮากันไหนเนี้ยยยยยย
ไม่มีใครยอมใครเรยเนอะ เถียงมาสวนกลับได้ทันที อิอิ

แอบฮาเหมือนน้องคีย์ กะคำว่าแรดของแมน ก๊ากกก

เฮียซาโต้ ตัวใหญ่ขี้ใจน้อยหรอจ๊ะ อิอิ

[Little Devil]

อ่านไป ยิ้มไป
+1

[spok1234]

ปล่อย ไป ไม่ ได้ เดี๋ยว ออก ไป แรด

อิ อิ

[love2y]

แมนน่ารัก บอกไม่ถูก อธิบายไม่เป็นอ่ะ ....สรุปน้องพัฒนาตัวได้ดีขึ้น ^^

[LoveBaBy]

หนาวววววววววววววววววววว
เรยมารอน้องคีย์ เพื่อจะหายหนาว อิอิ
 

[kakuro]

มารอไจฟ์
คิดถึงทีเอ๊ยคีย์
อากาศเย็นตื่นยัง

[puppyluv]

รอไอ้แมน

[MyTeaMeJive]

(ต่อครับ)

ตอนที่ 24

คีย์กับไอ้เอกถูกส่งตัวขึ้นมาอยู่ในห้องนอนที่ชั้น 4 ด้วยคำพูดเชิงสั่งของไอ้แมนที่ว่า
“อย่าลงไปจนกว่ากูจะมาตาม”

“อย่างกับอยากลงไปนักนี่” ไอ้เอกบ่น แล้วเดินมาเปิดทีวี “ทีแรกอยากคุยเรื่องหาคู่ให้พี่หน่อย แต่ตอนนี้ สมองว่างเปล่าว่ะ”
“เหมือนกัน”
คีย์ยอมรับแล้วหันไปคว้าไม้กวาดทำความสะอาดห้องไปพลางๆ เสร็จก็มานั่งดูทีวีอยู่กับไอ้เอก ไม่มีใครคุยอะไร
ที่ผ่านมาก็เคยเห็นคนท่าทางเข้มๆมาหาพี่ที่ร้านมั่ง ยืนคุยกับพี่ที่หลังร้านมั่ง หรือจะเป็นพวกใส่สูทผูกไทค์ก็มี แต่ทั้งพี่ เฮียพี หรือแม้แต่ไอ้แมน ก็ไม่เคยทำท่ากีดกันชัดเจนว่าไม่อยากให้รู้
คือก่อนๆ นี้เวลาที่คีย์เห็น อย่างมากก็คือหันมาส่งยิ้มทักทายกันถึงจะไม่เคยได้คุยกับใครสักคน รวมถึงกลุ่มที่ผูกไทค์ด้วยเหอะ
พอทั้ง 3 แสดงท่าทีแปลกๆ มันก็เลยทำให้คนที่ตกอยู่ในสถานะได้รับความคุ้มครอง รู้สึกเหมือนมีหินก้อนใหญ่ถ่วงอยู่ในหัวใจ
คนที่เคยเป็นพลเมืองดีแบบไม่ดูตาม้าตาเรือ 2 คน ฝ่าดงเท้าและมีดมาด้วยกันเพิ่งรู้ตัวว่า อันตรายจริงๆมันเป็นยังไง

จนนาฬิกาล่วงเลยไปเกือบเที่ยงคืน พี่ถึงได้กลับขึ้นมาที่ห้อง
“ทำไมยังไม่นอนล่ะ พรุ่งนี้ไปมหาลัยไม่ใช่เหรอ”
ไอ้แมนที่เดินตามพี่ขึ้นมา ก็มาตามไอ้เอกกลับบ้านเหมือนกัน
“เฮียให้ปิดร้านกลับบ้าน”

ประตูห้องปิดลง คีย์หันมามองคนตัวโตเจ้าของห้อง ที่ยืนมอง
ได้แต่มองตาสีเข้มคู่นั้น แต่ไม่กล้าถาม
ได้แต่เดินเข้าไปหากอดเอวหนาๆ ซุกหน้ากับอกกว้าง
“ไปนอนไป พี่จะแชทคุยธรรมะกับเพื่อนสักหน่อย”
คีย์ส่ายหน้า
“ไม่อะ นอนพร้อมกันดิ”
พี่ขยี้ผมยุ่งเบาๆ
“ขอ 10 นาที”
คีย์เขย่งตัวจูบที่ปลายคางพี่แล้วละแขนออก
นานกว่า 10 นาทีพี่ถึงได้เข้าห้อง พอร่างสูงใหญ่แทรกตัวใต้ผ้าห่มคีย์ก็ขยับตัวเข้าไปกอดแขนไว้
ไม่รู้ทำไมถึงกลัว
ไม่รู้ทำไมถึงห่วง
ไม่รู้ทำไม....
อยากบอกว่าผมเป็นห่วงพี่ แต่มันก็จุกอยู่แค่คอ...

เช้าวันถัดมาคนที่เดินเข้าร้านอาหารตั้งแต่ร้านยังไม่ทันเปิดคือสารวัตรธง
แต่กับคนนี้ คีย์หันไปยิ้มรับได้อย่างสนิทใจ ผิดกับตอนที่กลุ่มคนที่มาร้านเมื่อคืน  ที่สำคัญทั้งพี่ ทั้งเฮียพี ก็ไม่ไล่คีย์ให้ออกไปนอกร้านด้วย แต่เพราะว่าคีย์ต้องมามหาวิทยาลัย พอวางกาแฟกับชุดอาหารเช้าให้สารวัตร คีย์ก็ต้องกลับขึ้นมาอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าไปมหาวิทยาลัย

หลายวันถัดมาคีย์ถึงได้เห็นข่าวตำรวจจับพนันโต๊ะบอล เท่าที่อ่านข่าวทวนย้ำอยู่หลายรอบไม่เห็นชื่อเสี่ยเล้ง ถึงรูปคนที่โดนจับก็แค่ดูคุ้นหน้าคุ้นตา
คีย์เงยหน้าจากหนังสือพิมพ์มองหน้าพ่อครัวที่ยืนสูบบุหรี่อยู่หลังร้านแล้วต้องหรี่ตา
“สารวัตรซาโต้ สารภาพมาซะ”
“อะไรวะ”
“ก็เนี่ย ฝีมือพี่แหง” คีย์ชี้ที่หนังสือพิมพ์
“ใช่ที่ไหนล่ะ สารวัตรธงเขาเป็นคนจับก็เห็นอยู่ เกี่ยวอะไรกับพี่”
“เหรอ น่าเชื่อตายล่ะ” คีย์ทำปากยื่น เลยโดนบิดแก้มไปที “คนโน้นเข้าร้าน คนนี้เข้าร้าน ประสานผลประโยชน์กันเห็นๆ ยังบอกไม่เกี่ยว”
“โห...ศัพท์ข่าวเห็นๆ” พี่ทำเสียงล้อเลียน
คีย์พับหนังสือพิมพ์ นั่งกอดเข่า
“มันเป็นเรื่องที่ผมไม่ควรรู้ ว่างั้น”
“ก็ไม่เห็นจะมีอะไรนี่”

ดวงตากลมที่หันไปมองตามคนที่ทำเหมือนกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น
....จะบอกพี่ดีมั้ยนะ ว่าผมเป็นห่วง ไม่อยากให้พี่ยุ่งเกี่ยวกับคนพวกนี้เลย....บอกได้มั้ย....
....หรือว่ามันสายเกินไปที่ผมจะบอกพี่....

บ่ายวันพฤหัสบดีเฮียซาโต้เรียกประชุมทีมงาน เพราะวันศุกร์ต้องทำอาหารสำหรับงานเลี้ยงที่บ้านเสี่ยเล้ง เป็นงานเลี้ยงรับลูกสาวที่กลับมาจากต่างประเทศ แม้จะเป็นการกลับมาไม่กี่วันแล้ว เจ๊หงส์ ลูกสาวคนเดียวของเสี่ยก็จะกลับไปอเมริกาเหมือนเดิมก็เถอะ แต่เสี่ยก็ยังต้องการให้เฮียซาโต้ทำอาหารให้ แทนที่จะว่าจ้างโรงแรมหรู
ด้วยเหตุผลเดียวคือ  เจ๊หงส์สั่ง!

เหล่าผองเพื่อนของคีย์มากันครบ รวมถึงไอ้แมนด้วย
“เราทำจัดเรียงใส่ถาด เขามารับเอง” เฮียซาโต้บอกสั้นๆ ทำให้เฮียพีสงสัย
“ไม่ต้องไปคุมของเติมของหรือเฮีย”
“ไม่ต้อง เดี๋ยวเขาเอาพวกถาดมาให้”
ไอ้อาร์ตทำหน้าตาตื่นๆ “สรุปคือเฮียทำอย่างเดียวเลยหรือ”
“เออ”
“โห....”
เหล่าลูกทีมประสานเสียง ด้วยความทึ่งในลูกค้าคนนี้ ท่าทางจะชอบฝีมือเฮียซะจริงๆจังๆ

จน 2 ทุ่มกว่าๆ ลูกค้าคนทำงานโต๊ะสุดท้ายกำลังรับของหวานที่เป็นเค้กส้ม ลูกค้าคนสำคัญก็ก้าวเข้ามา
หญิงสาวชุดรัดรูปสีดำ รองเท้าส้นสูงปรี๊ด กับแว่นตาดำทั้งที่เป็นเวลากลางคืน
แต่ชายอีก 3 คนที่ตามเข้ามา ทำให้ลูกค้าคนทำงานเกรงใจจนต้องบอกให้อาร์ตเช็คบิล
หญิงสาวไม่ได้นั่งที่โต๊ะในร้าน แต่เดินตรงเข้าไปในครัวแล้วเลิกคิ้วสูง เมื่อมีแต่คีย์ที่กำลังเช็ดโต๊ะกลางในครัวอยู่
“ซาโต้ล่ะ” เสียงขึ้นจมูก...แบบ...พูดไทยไม่ช้าดฮ่ะ...ซอรี่..
“พี่สูบบุหรี่ เดี๋ยวนะฮะ”
คีย์ผลักเปิดประตูหลังร้าน
เห็นพี่กำลังยืนคุยอยู่กับชายอีกคน
“พี่ฮะ” คีย์ร้องเรียก ส่งยิ้มทักทายคนที่พี่กำลังคุยอยู่ด้วย
พี่ขยี้บุหรี่ในมือทิ้ง แล้วเดินกลับเข้ามาในครัว
“หงส์”
“ซาโต้ มิสยู”
หญิงสาวสูงโปร่งก้าวเดินเข้ามาหายกแขนเรียวโอบรอบคอ ทั้งทำเหมือนจะชะโงกใบหน้าเข้าหา แต่พี่เบี่ยงหน้า ใช้มือดันเอวบางออก
“หงส์ มาเมื่อไหร่”
“มาได้ 2-3 วันแล้ว”
“หงส์ นั่น..คีย์...”
“เด็กในร้านฮะ” คีย์พูดสวนไปทันที แล้วหันหลังออกมาจากครัว
ได้ยินเสียงพี่เรียกเหมือนกัน
ใช่หรือเปล่า
พี่เรียกหรือเปล่า
หรือว่าคิดไปเองว่าเขาเรียก
ทุกอย่างเป็นไปโดยไม่รู้ตัว คีย์เดินเข้าไปในห้องนอน คว้าเสื้อตัวเก่า กางเกงตัวเดิม ยัดใส่กระเป๋า กำลังหอบหนังสือเรียนบนโต๊ะ มองไปที่หนังสือนอกเวลาที่พี่ซื้อให้ เอาไปด้วยได้มั้ย
เขาจะหาว่าอยากได้ของๆเขาหรือเปล่า
หันซ้ายหันขวา ยังไม่ได้เก็บอะไรอีก
รองเท้านักศึกษาสินะ
“คีย์ทำอะไร”
มือใหญ่ๆ คว้าข้อมือไว้
ทำไมข้อมือเรามันถึงได้เล็กอย่างนี้นะ
“คีย์ พี่ถามว่าทำอะไร”
มือเล็กๆ พยายามแกะมือพี่ออก แต่ยิ่งแกะยิ่งรัดแน่น ขนาดทั้งจิก ทั้งหยิก ทั้งข่วนยังไม่ยอมคลาย
“คีย์ พี่บอกว่า ถ้าสงสัยให้ถาม อย่าคิดมากไง”
ริมฝีปากบางเม้มสนิทจนเป็นเส้นตรง ดวงตากลมโตมีน้ำปริ่มๆ
“คีย์ ฟังพี่พูดก่อน”
ใบหน้าเล็กๆ หันไปทางประตูห้อง ร่างกายผอมบางเบี่ยงหนี ขาเรียวก้าวรั้งไปทางออก
“คีย์ ไม่ทำอย่างนี้ ไม่เป็นอย่างนี้”
แขนแข็งแรงเหนี่ยวเอวบางกลับมากอดไว้แน่น  
หมัดเล็กๆ ทุบหลัง ไหล่ แขน ขาเล็กๆ เตะไม่หยุด  แต่ไม่มีเสียงร้อง ไม่มีคำโวยวายสักคำ
“คีย์ ได้โปรด”
ฝ่ามือใหญ่กดหลังศีรษะน้องเข้ามาแนบอกกว้าง
รู้สึกถึงความเปียกชื้น ซึมผ่านเสื้อ
“คีย์ คนดีของพี่ ไม่มีอะไรให้ต้องคิดเสียใจ นะครับ ไม่มีอะไรจริงๆ นะ เชื่อพี่นะ”
แรงขัดขืนต่อต้านอ่อนแรงลง แต่ยังจิกมือแน่นอยู่ที่เอวหนา
เสียงสะอื้นแรงขึ้น จนกลายเป็นร้องไห้จนตัวโยน
พี่ช้อนสะโพกกลับมานั่งตัก ลูบหลังแผ่วเบา
“เกลียด....” เสียงพูดเจือสะอื้น ฟังแทบไม่เป็นคำ “เกลียด...เกลียดคนเจ้าชู้ ผมอยู่ของผมดีๆ เก็บผมมาทำไม มาทำเป็นดีด้วย แล้วก็....ฮือ..............”

ประตูห้องเปิดแง้มเพียงนิดเดียวเฮียพีที่ชะโงกหน้าเข้ามา ทำสัญญาณมือว่าไม่ต้องกลับไปลงไปที่ร้านแล้ว
แล้วเอื้อมมือมากดล็อคประตูให้เสร็จ

เมื่อเสียงสะอื้นเบาลง พี่เกลี่ยน้ำตาอาบแก้ม
“พี่ไม่เคยเจ้าชู้กับใครเลยนะ”
คีย์สูดจมูกฟุดฟิด ช้อนตาแดงเรื่อขึ้นมองพี่ แล้วหันไปทางอื่น ปากยื่นหน้างอ.....สงสัยพี่จะโรคจิต เวลาน้องน้อยใจนี่มันน่าหนักใจก็จริง แต่ว่า...น่ารักว่ะ…
“นะ ลองคิดทวนดูสิ พี่เคยเจ้าชู้กับใครหรือไง”
....เงียบ....หน้างอ แล้วก็เบะปาก...อ๊ะ..เดี๋ยวๆๆๆๆ อย่าเพิ่งร้อง.....
“เนี่ย ตอนนี้พี่กอดใครอยู่”
คีย์ก้มหน้าเอาหน้าผากชนกับอกพี่แล้วเปลี่ยนเป็นเอาเสื้อพี่เช็ดน้ำตา
“เมื่อกี้น่ะ พี่กำลังจะแนะนำคีย์ แล้วคีย์ต่างหากที่บอกเขาเองว่า ตัวเองเป็นเด็กในร้านนะ”
คีย์ซุกหน้ากับอกกว้าง น้ำตาท่วม “ไอ้บ้า ไอ้เฮียบ้า ไอ้พี่บ้า ฮือ....................”

*--*จบตอนที่ 24*--*


ตอนหน้ามาวันอาทิตย์นะครับ
ไจฟ์ครับ

[kakuro]

ขอบคุณไจฟ์
ให้รอถึงวันอาทิตย์แบบค้างๆนี่นะ
ฟ้องทีไจฟ์ใจร้าย แงแง

[roseen]

 :เฮ้อ:คี่ย์คิดมากอีกแล้ว

[nunamicky]

+1 ค่ะ
คุณไจฟ์น่ารักมาต่อให้ทุกวันเลย

[samsoon@doll]

น้องคีย์คิดมากจริงๆ แต่เป็นเราก็คิดนะ อิอิ

[hahn]

คีย์หึงอ่ะดิ

[Little Devil]

น้องคีย์ใจเย็นๆ

[from_mars]

คีย์เอ๋ย...ผูกเรื่องเก่งมากกกกกกกก
คนอ่านยังไม่รู้เรื่องเลยว่าอะไร ยังไง คีย์คิดให้เสร็จสรรพ กร้ากกก
รออ่านวันอาทิตย์เน้อ....ขอบคุณครับไจฟ์

[@StaR@]

น้องคีย์อย่าคิดไปเองสิลูก
เห็นคิดมาก คิดไปเอง แล้วก็ร้องไห้เองอีกต่างหาก
เฮียนี่ก็น่ะคนรู้จักเยอะจริงๆบอกมาน่ะว่าเฮียมีอาชีพอะไรกันแน่
แล้วเจอกันวันอาทิตย์ค่า
 

[dukdikdukdik]

วันอาทิตย์เหรอคะ ไม่น่า พลีสสสสส
ขอตอนต่อไปพรุ่งนี้ไ่ม่ได้เหรอค่า ฮือ ๆ 

[fuku]

อยากให้น้องคีย์มางอนใส่บ้างอะไรบ้างอ่ะ 

เลี้ยงต้อยมันดีตรงนี้น่ะเอง

[rellachulla]

น้องคีย์คิดมากจริงๆ
อยากรู้ รอดูให้แน่ชัด อยากแน่ใจรอถามให้ชัวร์
เข้าใจม๊ายยย คนดี
ไม่ร้องนะ ฮึบบบบ

[a_tapha]

น้องหึงอะดิเฮีย     โด่

[anajulia]

กี๊ด เค้าอยากมีแบบน้องคีย์น้อยๆสักคน จะกอดทุกวันเลย 

ชอบมาก ชอบมากๆ มว้ากกกกกกกกกกกกกกกกก


กอดน้องทีก่อน 
อ้ะ ของฝากไจฟ์
.......................บรรทัดแรกของตอน ต้องเป็นคีย์กับเอกดิ ที่ถูกแมนไล่มาอยู่ชั้นสี่
.......เท่าที่อ่านข่าวทวนย้ำอยู่หลายรอบไม่เห็นชื่อเสี่ยงเล้ง (เสี่ยเล้ง)

[EunJin]

น้องคีย์ คิดมากแล้วร้องไห้ซะน่าสงสารมากกกกก
เฮีย ปลอบด่วนๆๆๆๆๆ

[ArCaNiNe]

คีย์คิดมากอีกแล้ว
ว่าแต่ว่าตกลงเฮียเป็นใครกันแน่เนี่ย

[w1234]

คีย์หึงเฮียดิ