(ต่อครับ)
ตอนที่ 38
พอพี่จอดรถที่ลานจอดรถคีย์ก็ลืมตาตื่น แล้วเหมือนกับสร่างเต็มที่เมื่ออาบน้ำเสร็จ
“พี่ฮะ ผมอาบน้ำเสร็จแล้ว” คีย์ร้องเรียกคนที่เข้าประจำที่หน้าจอโทรทัศน์ดูบอลระหว่างรออาบน้ำ
จะสดหรือเทป พี่ก็ตื่นเต้นได้เหมือนสดใหม่ทุกทีน่ะแหละ
สงสัยจากพ่อครัว นักเลงหุ้น ตอนนี้จะไปเป็นผู้จัดการทีมฟุตบอลอีกอย่างละ ก็เค้าเป็นผู้ใหญ่แล้วนี่เนอะ
เฮ่อ......
เสียงถอนหายใจยาวที่แทรกเข้ามาทำให้คนที่กำลังกดรีโมททีวีหันมามอง แต่คีย์หันหลังให้ หยิบหนังสือมานั่งอ่าน
คนตัวโตเลยลุกขึ้น แวะหอมแก้มพองๆ แล้วไปอาบน้ำ
อาบเสร็จพี่ก็ประจำที่หน้าโทรทัศน์
น้องก็คว้าหนังสือมานอนหนุนตักอ่านหนังสือต่อ
.....เออ...วันนี้วันศุกร์ใช่มั้ย....
เมื่อกี้ตอนที่น้องหลับมาในรถ ก็ยังเครียดๆ ว่าเรากำลังเผชิญวิกฤติครอบครัว เพราะพี่บ้างานใช่มั้ย
แต่พอทุกอย่างเข้าประจำที่แบบนี้ ความกังวลมันก็เลือนไป
..........จริงเร้อ....555555......
ตาก็ดูบอล มือใหญ่ลูบผมเบาๆ คีย์ที่นอนตะแคงอ่านหนังสือ พลิกนอนหงาย นั่นแหละนอนอ่านหนังสือน่ะ คีย์เค้าจะกลิ้งๆไปเรื่อยแหละ
สักพักมือที่ลูบผมอยู่ก็เลื่อนมาที่คิ้ว คีย์เหลือบตามอง แล้วอ่านหนังสือต่อ
นิ้วเรียวสวยลากตามแนวจมูก เกลี่ยที่ริมฝีปาก
คีย์ละสายตาจากหนังสือจ้องมองคางพี่ เห็นสายตาพี่ยังไม่ละไปจากบอลในทีวีก็อ่านหนังสือต่อ...
จนกระทั่งมือใหญ่เลื่อนลงมาที่อก
...อะ..มุกเก่านี่หว่า....ทำไมลืม...
คีย์วางหนังสือดึงมือพี่ออก ยันตัวลุกขึ้น แต่กลายเป็นโดนคว้าใบหน้าขึ้นมาจูบ เอียงใบหน้ารับริมฝีปากที่กดย้ำ กัดจนต้องส่งเสียงประท้วง พร้อมกับการจิกข้อมือ จนพี่ถอนจูบ
ริมฝีปากแดง รับกับแก้ม
มือแข็งแรงเหนี่ยวเสื้อนอนหลุดหายแล้วดึงให้น้องนั่งตักหันหน้าออกไปทางทีวี
จูบไซ้ซอกคอ ไหล่ ขณะที่มือกวาดกอบที่อกบาง
“อื้อ....ใครที่ไหนดูบอลแล้วคึกเนี่ย”
ไม่ใช่จะเล่นตัวหรอก พี่กอดก็ชอบอยู่แล้วดีกว่าพี่ไปกอดคนอื่น แต่กอดไปดูบอลไป...มัน....ตะขิดตะขวงใจ...มัน...เหมือนพี่ทำไปตามหน้าที่ เหมือนอยากกอดน้อง แต่ก็อยากดูบอลด้วย...มันคล้ายกับการบอกว่า....นี่น้องแสดงออกว่าอยากมากจนพี่จำเป็นต้องจัดให้หรือไง....
คิดเยอะตามสไตล์คนชอบคิดผูกเรื่อง แก้ไม่หายสักที
“ไม่ได้คึกเพราะบอลสักหน่อย” พี่ตอบแล้วกัดที่ไหล่จนคีย์สะดุ้งหันมามอง
ดวงตากลมโตที่สบตาพี่สั่นไหวแล้วหลบวูบ
....เอาจริงดิ....
พี่ถอนหายใจแรงๆ หอมที่ผมนุ่มแล้วกอดไว้เฉยๆ “กลัวพี่หรือครับ”
คีย์ส่ายหน้า แล้วเอนตัวพิงอกกว้าง เงยหน้าขึ้นมองพี่แล้วกอดแขนที่โอบรัดไว้
มือเล็กๆ จับที่มือพี่เลื่อนสัมผัสกับอกบาง
“กี่วันแล้วเนี่ย ที่พี่ไม่...กอดผมเลย...”
เหมือนจะกล้า แต่เจ้าตัวกลับพูดจาท้าทายด้วยน้ำเสียงงึมงำแทบไม่พ้นคอ
“ขอโทษที่เอาแต่ทำงาน วันนี้โต้รุ่งได้มั้ย”
คีย์กัดปาก แก้มพองทำให้พี่ก้มลงช้อนจูบปากทันที ดูดจนเหมือนจะกลืนกินลิ้นบางๆ มือใหญ่ยิ่งนานยิ่งเพิ่มน้ำหนัก
น้ำใสๆเอ่อล้นหางตา
พี่จ้องมองแล้วหยุดการเคลื่อนไหว คลายแขนออก
คีย์ขยับตัวหันมาหา “ทำไมฮะ เพราะผมร้องไห้เหรอ”
“มันก็...ไม่ทั้งหมดหรอก เวลาที่ทำแล้วคีย์แสดงออกแบบนี้มันทำให้พี่ขึ้น”
แก่นกายที่กดอัดอยู่ด้านหลังบ่งบอกชัดเจน
“แต่ว่า....พี่ก็ไม่อยากให้คีย์เจ็บ อยากให้คีย์มีความสุข”
“เมื่อนาทีที่แล้วใครที่มาลูบๆ คลำๆผม แล้วถามว่าจะโต้รุ่งได้มั้ย”
.....เหอเหอเหอ...เด็กใครวะ....ท้าทายแบบนี้พี่เบรกไม่อยู่เอาง่ายๆ นะน้อง...
คีย์ช้อนตามองพี่ แล้วเอื้อมมือไปคว้าเสื้อนอน ขยับตัวจะลุกขึ้น
“พี่เบื่อผมแล้วใช่มั้ย” น้องถามทั้งที่ยังก้มมองพื้น
“ห๊ะ”
“ไม่ต้องมาอ้างโน่นนี่เลย พี่เบื่อผมแล้วใช่มั้ย” ทีนี้เงยหน้าขึ้นมอง น้ำตาคลอ
“เฮ้ย ไม่ใช่”
“ไม่ใช่อะไรเล่า ตอนแรกทำเหมือนจะกินผมให้ได้ แล้วตอนนี้หยุด พูดนั่นพูดนี่...พี่...พี่.....ฮึก.....”
“เฮ้ยๆๆๆ อย่าเพิ่งร้องใจเย็น เดี๋ยวๆ” พี่รีบปาดน้ำตา ดึงกลับมานั่งตัก กอดไว้
“พี่ไม่ได้เบื่อ แต่ว่ามัวแต่ยุ่งเรื่องขายหุ้นน่ะ ก็ตอนนี้วิกฤติมันเป็นแบบนี้ ต้องกะดีๆ แล้วเทขายให้ถูกจังหวะ ก็เลยเครียดไปหน่อย แล้วกลับขึ้นห้องมา เห็นคีย์อ่านหนังสือหลับทุกวัน พี่ก็เลยไม่อยากกวน.......”
คืออธิบายไป แต่ว่า....ใจพี่กำลังเต้นแรงขึ้นเรื่อยๆ
เหมือนไอกรุ่นๆ ที่มันคุอยู่ในช่องท่องก็กำลังขยายตัว
โทษใบหน้าเปียกน้ำตานี่เหอะ
โอย......ไม่ได้ทำมาหลายวันแล้วด้วย กูจะหยุดตัวเองได้มั้ย
....แต่ว่า.....
“ฮือ...พี่เบื่อผมแล้ว....ฮือ....”
“คีย์.....พี่......”
พี่ประคองใบหน้าชุ่มน้ำตาให้เงยหน้าขึ้น ใช้นิ้วหัวแม่มือเกลี่ยน้ำตาอาบแก้ม
“คีย์....”
ดวงตากลมกะพริบมองแล้วกลืนน้ำลาย จูบรุนแรงเหมือนโดนกระแทกปากจนเจ็บ คีย์โอบแขนเรียวบางรอบคอ ลำตัวโดนรั้งเข้ามาเบียด แผ่นหลังโดนขยำไล่ลงมาจนถึงสะโพกพี่ยิ่งเพิ่มน้ำหนักมือจนต้องร้องลั่น
“โอ๊ย เจ็บอ่ะ”
ริมฝีปากเลื่อนไปหาแก้ม และคอ จูบแล้วกัด
คีย์จิกมือที่ต้นแขนพี่ไว้แน่น
พี่ยกลำตัวบางขึ้นดูดเลียที่ยอดอกสีอ่อน
คีย์ทั้งเจ็บทั้งเสียว มือพี่ขยำสะโพกรุนแรง จนต้องร้องท้วง “พี่เบา ...ผม..เจ็บ..”
พี่เปลี่ยนจากฟันที่ขบกัดเป็นปลายลิ้นโลมเลีย
คีย์กอดพี่ไว้แน่น ส่งเสียงคราง “พี่.....อา......”
พี่รั้งขอบกางเกงนอนลงเพียงสะโพก กรีดนิ้วที่ช่องทางแล้วสอดใส่ทันที
คีย์เหยียดตัวคว้าข้อมือพี่ไว้แน่น
นิ้วมือที่ขยับภายในสร้างความปั่นป่วนไปทั่วตัว คีย์หอบใจแรงแอ่นลำตัวเข้าหา
ลิ้นที่อก นิ้วที่ด้านหลัง มือใหญ่กอบกุมแล้วรูดรั้ง
“อะ...อะ...”
คีย์ร้องคราง ฉีดน้ำสีขาวล้นมือพี่
ร่างผอมบางรูดลงนั่งซบหน้าแนบอก แต่มือซุกซนกลับควานหาความร้อนรุ่มในกางเกงพี่ ลูบไล้เหมือนล้อเล่นแล้วขยับ เลื่อนตัวลงคุกเข่า แล้วลากลิ้นครอบริมฝีปากขยับ
พี่ลงน้ำหนักมือที่สะโพกบางลูบไล้วนเวียนพวงแฝดแล้วกรีดที่ช่องทางด้านหลัง ขยับสะโพกบางให้หันมาหา แสงไฟสว่างช่องทางสีแดงเรื่อชัดเจนเต็มตา
มือหนึ่งกดศีรษะสวยให้เคลื่อนไหวต่อ อีกมือสอดใส่ด้านหลัง
สูดปากเร่งเร้า คีย์ช้อนตามอง
“คีย์ ดูดแรงๆ”
แต่พอคีย์ทำตามที่พี่บอก พี่เกร็งตัวดึงใบหน้าหวานขึ้นมาจูบปาก รั้งรูดช่วยตัวเองจนคายน้ำออกมา
คีย์ยิ้มหวานจูบที่คางพี่
“ผมไปนอนแล้วนะ”
พี่ยิ้มมองตามคนที่กลับเข้าไปในห้องนอน
พอประตูห้องปิดลง พี่ก็ปิดทีวี ปิดบ้าน ปิดไฟแล้วเดินตามเข้ามา ถึงในห้องน้ำ คีย์กำลังล้างตัวอยู่ มือเล็กๆ ถูกสบู่แรงๆที่อก ถึงหน้าท้อง ริมฝีปากหันมายิ้มกว้าง
“ข้นคลั่ก”
พี่ยกยิ้มที่มุมปากขณะที่เดินเข้าไปช่วยอาบน้ำให้
ท่าทางเย็นๆ นิ่งๆ ของพี่แบบนี้แหละที่บอกว่า พายุยังไม่สงบ หัวใจในอกบางเต้นแรงเมื่อหันมาช่วยล้างตัวให้พี่
มือใหญ่ที่กวาดไปทั่วแผ่นหลัง แล้วเลื่อนลงมาแทรกนิ้วที่ช่องทางรัด
“อึ้ก....” คีย์กัดฟันแน่น รีบล้างตัวให้พี่ แต่สะโพกแข็งแกร่งบดเบียดเข้าหา
“แน่น” พี่บอกเสียงต่ำๆ ขยับนิ้ว
คีย์กลืนน้ำลายเกาะไหล่กว้าง พี่จับขาเรียวแยกกว้าง ก้มลงกัดที่ไหล่ เรื่อยลงมาที่อกบาง จนถึงหน้าท้อง
“พี่....ผม...ยืน...ไม่ไหว”
พี่อุ้มกลับมาทั้งที่ตัวเปียก ขบจูบแรงจนริมฝีปากบางแดงเจ่อ
“รักคีย์ รักจนอยากกินให้หมดตัว”
พี่ทำอย่างนั้นจริง ไม่มีส่วนไหนของร่างกายที่ไม่ถูกโลมเลีย เพียงแต่พี่เลือกทิ้งรอยฟันไว้ที่ไหล่กับลำตัว
ปลายลิ้นกดลึกที่ช่องทางสีสดทำให้ร่างกายผอมบางดิ้นพล่าน เสียงร้องครางกระเส่า คายน้ำสีขาวอีกครั้งแล้วทิ้งตัว แต่พี่ไม่ยอมให้พักขยับตัวเบียดเข้าหา
“อะ....พี่...เจ็บ....”
มือแข็งแรงล็อคสะโพกไว้ กดกระแทกเนิบช้าสลับรุนแรงจนคีย์อยากคลั่ง
“เจ็บหรือเปล่า”
คีย์ก้มหน้า น้ำตาอาบแก้ม แต่เสียงครางกับแก่นกายด้านหน้าบอกความรู้สึกที่ตรงข้าม
พี่หยุดการเคลื่อนไหวอ้อมมือรูดรั้งให้
“พอ...พอแล้ว 2 แล้ว พอก่อน...”
แทนคำตอบพี่ก้มลงฟัดแก้มใส อีกมืดบีบบี้ยอดอกบาง
“ปล่อยออกมาคีย์ ปล่อยให้พี่เดี๋ยวนี้”
คีย์จะขยับสะโพกเอง แต่พี่กดไว้ไม่ให้ขยับ ทั้งกลับรูดรั้งแรงไม่หยุดพักจนคีย์ปล่อยออกมาอีกครั้ง
พี่ถอนออก จับนอนหงายยกขาเรียวขึ้นพาดไหล่ แล้วกระแทกสุดด้ามในครั้งเดียว
คีย์ร้องลั่น มือที่ดันไหล่กว้างออกแทบไม่มีแรง ทั้งเจ็บ ทั้งแน่น ทั้งเสียวจนเกินพอดี
หงาดเหงื่อจากปลายคางพี่ คีย์ยกมือเช็ดออก เหนี่ยวคอพี่จะขยับจูบแต่พี่กดกระแทกต่อ กว่าพายุความต้องการของพี่จะหมดลง คีย์ก็แทบไม่มีแรงขยับตัว
รู้สึกเพียงพี่ก้มลงจูบที่แก้ม กระซิบบอก “หลับนะครับ พี่จะไปตลาดแล้ว”
คีย์ฝืนเปลือกตามองผ่านหน้าต่าง......โต้รุ่งจริงอ่ะ.....
-*-*-
ไอ้อ๋องอาสาขี่รถมาส่งไอ้เอกที่หน้าร้านคอมพิวเตอร์แล้วกลับไปทันที
พอเดินเข้าร้านเกมก็ส่งขวดเอ็ม 150 ให้ไอ้คนที่กำลังถูพื้น
“อ่ะ กูเอามาฝาก”
“กูไม่แดก” กระแทกเสียงใส่หน้าซะถ้านี่เป็นกำปั้นคงได้หน้าหงาย
“อ้าว กูว่ากูเคยเห็นมึงแดกนะ เลยซื้อมาอ่ะ หรือว่ามันไม่อร่อยเลยไม่แดก”
ไอ้แมนไม่พูดอะไร ก้มหน้าก้มตาถูพื้น ไอ้เอกก็เลยเดินมามองคอมพิวเตอร์ตัวหน้าร้าน เห็นว่าเล่นเกมค้างอยู่
พี่สาวพนักงานบริษัทใกล้เคียงที่ออกเวรทำงานมา เปิดประตูร้านเข้ามามองหาแฟน
ไอ้เอกยิ้มกว้างแล้วชี้ไปที่ชายหนุ่มคนที่กำลังนั่งหลับสบายอยู่หน้าจอ
“ผมเรียกให้นะพี่”
พี่สาวยิ้มหวานขณะที่ ไอ้เอกเดินไปปลุกให้ แต่พอกลับออกมา ไอ้แมนก็ยังไม่ปรากฎตัว
“เดี๋ยวนะพี่ กี่ตังค์ไม่รู้”
ไอ้แมนเดินออกมา คลิกๆ กดๆที่คอมพิวเตอร์แล้วบอกค่าชั่วโมงเน็ต ที่น่าจะเรียกว่า ค่าเช่าเก้าอี้นั่งรอแฟนเลิกงานมากกว่า
รับเงินมาแล้วเก็บเงินลงกล่อง จดบัญชี
ไอ้แมนหยิบบุหรี่แล้วเดินออกไปนั่งสูบบุหรี่หน้าร้าน ไอ้เอกก็เลยเดินตามออกมา
“ถ้ามึงไม่พูดอะไร กูกลับไปนอนห้องดีกว่า”
“นัดใครมาหาที่ห้องอีกหรือไง”
“ไม่ได้นัด วันนี้กูเรียนจนสมองแทบระเบิด ไปขายของช่วยไอ้อ๋อง แล้วมาเจอมึงเป็นห่าอะไรไม่รู้อีก กูควรกลับไปนอนสบายๆดีกว่ามั้ย”
“มึงนัดอีคนไหนไว้ใช่มั้ย” ไอ้แมนพูดเสียงแหบๆไม่มองหน้า
“กูบอกว่าไม่มี แล้วกูก็ไม่อยากทะเลาะกับมึงแล้ว กูเหนื่อย ง่วง หิวมึงเข้าใจมั้ย” ไอ้เอกเสียงแข็งกระแทกขวดเอ็มไว้ข้างๆ
ไอ้แมนคว้าข้อมือไว้
“ไม่มีแน่นะ”
“ห่า !@#$ @#$%$#@% มึงจะให้กูนัดใครนักหนา กูหล่อนักหรือไง ปู๋กูอยู่รอบเอวหรือไง”
ไอ้เอกตะคอกใส่หน้า แต่ไอ้แมนกลับหันหน้าหนีไปหัวเราะเหมือนไม่เต็มใจอีกทาง
“สัด ขำเพราะกูด่า อารมณ์ดีเพราะกูโมโห เหี้ย”
แต่ไอ้แมนอารมณ์ดีจริงแหละ พยักหน้าไปหลังร้าน
“ข้าวอุ่นเวฟแล้ว อยู่บนโต๊ะ”
“สัด”
“เป๊บซี่ไม่ใส่น้ำแข็งใช่มั้ย”
“สัด”
“ด่าเนี่ยแดกไม่แดก”
“แดกสิ หิวจะตายอยู่แล้ว~~~” ไอ้เอกร้องเป็นเพลงแล้ววิ่งเข้าไปกินข้าว
ยืนสูบบุหรี่ต่อ ขณะที่คุยกันเพื่อนฝูงที่แวะทักทาย ดวงตายาวเรียวเหลือบเห็นห่อกระดาษเล็กๆในมือผอมเกร็งของคนผิวเข้ม หนึ่งในกลุ่มแก๊งค์
“หยุดเลย”
“น่าพี่ นิดหน่อย”
“กูไม่มีเพื่อนโง่ เงินไม่มีจะแดก แต่มีเงินซื้อยา”
ไอ้คนผอมเกร็งเหลียวมองรอบตัวซ้ายขวา ก็รู้กันทั้งกลุ่มแก๊งค์ว่าใครอะไรยังไง แต่ไม่มีใครอยากยุ่งด้วย ถือว่าธุระไม่ใช่ ชีวิตใครชีวิตวัน เงินใครเงินมัน
“พี่”
“ไสหัวไป อย่ามาให้กูเห็นมึงอีก”
พอไอ้คนผอมเกร็งพ้นไปไอ้แมนถึงหันมาหาคนที่เหลืออยู่ “ไม่มีเงินแดกข้าวกูเลี้ยงได้ แต่ไม่มีเงินซื้อยาไปให้ไกลตีนกู”
เมื่อเสียงมอเตอร์ไซค์บนท้องถนนเริ่มใกล้เข้ามา พวกที่อยู่หน้าร้านก็เริ่มตาวาว สตาร์ทเครื่องตามออกไปสมทบกลุ่ม
แต่พอเปิดประตูเข้ามาในร้าน ไอ้เอกก็เพิ่งออกมาจากห้องพักเล็กๆด้านหลัง
“อิ่มแล้ว ล้างจานแล้ว”
“เออ แล้วทำไมมึงไม่นอน”
“มึงแดกข้าวหรือยัง”
ไอ้แมนหัวเราะประชด “เพิ่งนึกได้”
“สัด กูนึกได้ตั้งแต่คำแรกแล้ว แต่เห็นมึงคุยกับเพื่อนเหี้ยเลยกลับไปแดกต่อ แล้วมึงแดกอะไรมั้ยกูไปซื้อให้”
ไอ้แมนหันไปมองนอกร้าน กลับมามองคนในร้านบางตา แล้วเดินกลับเข้ามาในห้องพักหลังร้าน
“เหี้ย ท่ามากไม่มีใครเกิน”
....แล้วกูจะไม่อยากรู้ได้มั้ยล่ะ...
“อะไรของมึงเนี่ย ไอ้ห่า”
ไอ้เอกพลอยมองซ้ายมองขวา มองหน้ามองหลังตามไปด้วย
ไม่เห็นมีอะไรนี่หว่า ก็เล่นแชทเล่นเนตกันเรียบร้อยดี อยู่บ้าน อยู่โรงเรียนเรียบร้อยกันอย่างนี้มั้ยเนี่ย
คนที่อยู่ในห้องหลังร้าน ทำอะไรของมันอีกวะ ถึงไม่ออกมา
....หรือว่า.....
แมร่ง สัด!@#$% ถ้ากูรู้ว่ามึงเล่นยานะกูจะฆ่าหมกส้วมแมร่งเลย
ไอ้เอกถกแขนเสื้อ เดินตรงไปที่หลังร้าน ไอ้คนหน้ากวนตรีน ยักคิ้ว นั่งไขว่ห้าง เคาะนิ้วกับโต๊ะกินข้าว
“5 นาที”
“สัด ชอบอู้งาน ออกไปทำงานเลย ไอ้ห่านี่” ชี้นิ้วด่าได้เหมือนตัวเองเป็นเจ้่าของร้านไงงั้น
แต่ไอ้คนสกินเฮดคิ้วแหว่งลุกจากเก้าอี้ก้าวเข้ามาใกล้
ไอ้เอกจ้องมองดวงตายาวเรียวแล้ว....กลืนน้ำลาย ผลักอกหนากลับไปที่อ่างล้างจาน เอียงหน้ากดริมฝีปากที่รอรับอยู่
“ไปทำงาน ไอ้สัดกูจะนอนแล้ว”
*-*จบตอนที่ 38*-*
ขอบคุณทุกการติดตามครับ
ไจฟ์
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
