หัวข้อ: Never Let You Go

[yayee2]

วันนี้ไม้เมนท์นะครับไจฟ์ แต่กด+ไป1จ้า

[Fanun]

เฮียเจ้าเล่ห์อ่ะ น้องคีย์ยิ่งซื่อๆอยู่ แต่เวลาหนูอ้อนเฮีย น่ารักมากๆ

+1 ให้จ้าา

[pattybluet]

แมนกับเอกน่ารักดีเนอะ ด่าๆกันไปงั้นแหละ อ่านแล้วก้อตลกดี

[EunJin]

สรุปพี่ก็ไม่รอจนถึงวันศุกร์ใช่ไหมคะ???? เจ้าเล่ห์มากกกก 

[mascot]

คีย์อ้อนน่ารักอีกแล้ว อย่างนี้จะให้เฮียทนไหวได้ไง ยั่วซะ
ปล.คุณไจฟ์น่ารักมาก ต่อเนื่องตลอด + ด้วยคน

[jojobuffy]

ปลื้มคุณไจฟ์จังเลยย

[nongrak]

ชอบคู่แมนกับเอกเหมือนกันนะ รักกันแต่ด่ากันต่ลอด
ส่วนคีย์ช่วงนี้โดนเฮียกินบ่อยจัง 

กดบวกให้นะค่ะ ชอบแนวประมาณนี้แหล่ะ
ไม่ชอบดราม่าค่ะเป็นคนบ่อน้ำตาตื้น
อ่านสะเทือนใจหน่อยน้ำตาไหลเลย

เป็นกำลังใจให้คุณไจฟ์นะค่ะ

[Little Devil]

อ่านไป ยิ้มไป
+1

[LoveBaBy]

คีย์น้อยเรา นี่พระเอกของจริงนะเนี้ย
พ่อคู๊ณณณณณ อารายจะเป็นคนดีปานนี้จ๊ะ อิอิ
เฮียซาโต้ ชอบเอาเปรียบคีย์น้อยนะ อิอิ

แมนกะเอกนี่ก้อ ห่วงใยกันดีแท้
อย่างนี่ป่ะที่เค้าเรียก ยิ่งดีกัน ก้อยิ่งรักกัน (มันมีป่ะคำเนี้ยยย 55555)

ขอบคุณไจฟ์คับ ^^

[tuek]

ชอบคู่แมน+เอกเหมือนกัน
แต่ก็ไม่ลืมเฮียซาโต้+น้องคีย์
+1 นะคะ

[spok1234]

พี่ ชอบ ลัก ไก้ ตลอด

ไม่ เคย รอ ถึง วัน ศุกร์

หื่น!!

[mildmint0]

  เฮียซาโต้ เลิฟซีนน้องบ่อยๆ ระวังน้องช้ำนะ แต่ว่าชอบอ่ะ ฮะๆๆๆ 

[konnarak]

คีย์โดนเฮียกินอีกเเล้ว  รู้สึกว่าช่วงนี้เฮียจะขยันทำการบ้านจิงๆๆๆๆๆนะ


ไอ้เเมนกับเอก  น่ารักดี ชอบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ

 

[qq_oo]

เฮียเราเจ้าเล่ห์

[MyTeaMeJive]

(ต่อนะครับ เสียบกาต้มน้ำร้อน กับพาราไว้ใกล้มือเผื่อฉุกเฉิน)

ตอนที่ 40

บทเขาจะเครียด เขาก็เครียด เงียบ เฉย ให้กอดแขนออเซาะเขาก็นิ่ง ต่อให้อาบน้ำพร้อมกัน เขายังยิ้มหวานแกล้งแหย่ให้เขิน แต่บทจะหื่นขึ้นมา กลับไม่จำเป็นต้องมีบทสนทนาชักนำ หรือมีที่มาที่ไปเขาก็หื่นสุดขั้ว ไม่รู้ว่าวันไหนเป็นวันไหน แล้วกว่าจะหยุด คนตัวเล็กนี่ก็แทบขาดใจตายซะทุกครั้งไป
แต่พอมานึกย้อน มันเหมือนว่าความสุขของเขาคือการทรมานให้อีกคนดิ้นพล่าน ต้องการมากมายแล้วก็ถึงจุดสุดยอดครั้งแล้วครั้งเล่า
ขณะที่ตัวของเขาเองถึงจุดสุดยอด อย่างมากสุดก็ 2 
หรือว่ามันคือแนวทางของ S แบบพี่หว่า
เงยหน้าขึ้นมามองรอบตัว เพื่อนทุกคนกำลังทำงานหาเงินเรียน หาเงินเลี้ยงตัวเอง อย่างตอนนี้ไอ้แมนต้องมาทำงานที่ร้านเกมแทนพี่หนุ่ม ที่ไปคุยกับตำรวจพร้อมกับพี่แล้วก็เฮียพี เรื่องยาบ้าแถวนี้
แล้วนี่กำลังทำอาร๊ายยยย กูกำลังหาวิธีเอาตัวรอดจากอาการหัวใจวายบนเตียง!
กูหนอกูน่าอายจริง

ก่อนนี้พอมีอะไรมากระทบ สมองก็เอาแต่สั่งการให้หนี พอมาตอนนี้พี่สั่งว่าห้ามหนีสมองก็สั่งการต่อไปว่า อย่าทำให้เขาเบื่อจนต้องออกปากไล่

หลายครั้งหลายหนที่นั่งมองดูพี่ทำงาน ภาพเก่า ๆ ที่ถูกฝังอยู่ในหัวใจก็ถูกปัดฝุ่นขึ้นมาใหม่ ไม้เรียว ฝ่ามือที่กระทบเนื้อทิ้งรอยแดงเป็นแนวยามเมื่อคนๆ นั้นไม่พอใจใครที่ไหนมาก็ไม่รู้
แรงผลักเข้าไปในห้องเก็บของรกเรื้อฝุ่นจับ ตามมาด้วยเสียงกุญแจ ผ่านวันข้ามคืน ถึงจะมีใครสักคนพาออกมากินข้าว
ภาพผู้คนมากมายที่เดินผ่านไป แล้วค่อยๆหายไปจนในที่สุดก็ไม่มีใครเหลืออยู่ รอจนกระทั่งมีคนใจดีมาพบเจอพาส่งตำรวจ แล้วพากลับมาบ้าน
แววตาเย็นชา ไม่รับรู้ด้วยซ้ำว่าลืมใครไว้ในที่ห่างไกล
ความหวาดกลัวที่ย้ำเตือนให้หนีไปให้ไกล ก่อนถูกกระทำ ถูกทดแทนด้วยน้ำเสียงใหญ่ๆ บอกย้ำครั้งแล้วครั้งเล่าว่าอย่าไปไหน
เมื่อพบเจอคนๆนี้ คนที่แสดงออกอย่างตรงไปตรงมา คนที่ก้าวเข้ามาปกป้องด้วยทุกสิ่งที่มีอยู่ สมองก็บอกว่า ให้ทำทุกอย่างเพื่อให้เขาพอใจ ไม่เป็นตัวเกะกะสร้างความรำคาญ
แล้วเมื่อเขาเป็น S แต่กูไม่ใช่ M ไม่นานเขาก็จะเบื่อกูสินะ

คีย์หลับตานวดขมับ.....

ไอ้เอกเลิกงานจากร้านสัตวแพทย์ก้าวเข้ามาในร้านเกม ที่มองเห็นคือสายตาเรียวยาวของคนที่หน้าคอมพิวเตอร์โต๊ะใกล้ประตูร้านที่นำไปคอมพิวเตอร์ตัวใน
...เจ็บเหี้ยๆ แต่ว่ากูคือพระเอก มีอีกคนที่เจ็บกว่ากู แผลลึกเรื้อรัง กูรักษาไม่ได้ แต่กูทำเรื่องไร้สาระได้...นั่นมันงานถนัดของกู...

ยิ้มกว้างย่องเข้าไปข้างหลังคนที่เปิดคอมพิวเตอร์ค้างไว้
คีย์ถึงกับสะดุ้งสุดตัวเมื่อไอ้เอกแตะหลังยื่นหน้าเข้ามาใกล้ๆ
“สัดเอก กูตกใจ”
อุทานแล้วรีบปิดรูปในหน้าจอคอมพิวเตอร์ทันที
ไอ้เอกมองข้ามใบหน้าซีดเซียว ดวงตาแดงก่ำไปเหมือนทุกครั้งที่ผ่านมา
....บอกแล้วว่ากูคือพระเอก ไอ้ห่านั่นมันไม่กล้าเข้ามายุ่งกับมึงเพราะมันรู้ว่ามึงกำลังคิดอะไร กูก็รู้ แต่กูจะไม่ปล่อยให้มึงต้องกลัวอยู่คนเดียว กูเคยทำอย่างนั้นหรือไง....
“ปิดทำไมเรื่องปกติ” ไอ้เอกหัวเราะลั่นร้านจนลูกค้าคนอื่นๆหันมามอง หันไปเห็นไอ้แมน ยืนยิ้มกว้าง
.....ไม่ต้องห่วง กูรู้ นี่คือคีย์ของมึง ...
“เออน่ะ” คีย์ปิดคอมพ์
ไอ้เอกหันมามองหน้าเพื่อนแล้วลดเสียงลง “เฮียเป็นแบบนั้นเหรอ”
“ก็....ไม่ถึงขนาดนั้น”
คือไอ้รูปประกอบบทความเมื่อกี้มันออกจะมีอุปกรณ์เยอะ แต่เท่าที่อยู่กับพี่มา ทำความสะอาดห้องอยู่ทุกวัน ไม่เคยเห็นอุปกรณ์แบบนั้นอยู่ในห้องพี่
“แต่เกือบหรือไง”
“ก็ประมาณ 1 ใน 10 มั๊ง”
“เครียดถึงขนาดต้องหาข้อมูลเลยเหรอ” คำถามนี้เริ่มทำตาวาว ๆละ คีย์เลยทำท่าเหมือนจะเอานิ้วจิ้มตาไอ้เอกจนไอ้คนชอบล้อเลียนหน้าหงาย
“มึงก็รู้ว่ากูอ่อนเรื่องแบบนี้ กูไม่อยากให้เขาเบื่อ แล้วไปหาคนอื่นอ่ะ”
คีย์ส่ายหน้าด๊อกแด๊ก ...น่าอายจริงกู มีสาระอะไรกับชีวิตมั่งมั้ยเนี่ย...
ขนาดแค่พูดถึง คีย์ยังหน้าแดงซะขนาดนี้ ทำเอาไอ้เอกพลอยเขินตามไปด้วย ทั้งที่ไม่รู้ว่าจะเขินไปทำไม

“แล้วมึงเป็นไงมั่ง” คีย์ถาม
“ต่อเวลาสิมึง” ไอ้เอกตอบ
“เพราะมึงชอบฟันแล้วทิ้งเลยกลัวไอ้แมนฟันแล้วทิ้งละสิ”
“สัดตาโปน กูต้องเป็นคนฟันสิ”
“เหอ เหอ เหอ” คีย์หัวเราะเสียงแปลก ไม่เชื่อโดยสิ้นเชิง
“ว่าแต่ มันเจ็บป่ะ”
2 คนซุบซิบกันอยู่หลังคอมพิวเตอร์
เด็กสาวกางเกงขาสั้นกุดเดินควงชายหนุ่มผ่านหน้าร้าน 2 คนหันไปมองพร้อมกันทันที
“จากความยาวของกางเกง ผู้หญิงคนนั้นไม่ใช่แฟนของไอ้หน้าปลวกนั่นแน่”
“แหมๆๆๆ ผู้เชี่ยวชาญนะมึง” คีย์บอกทั้งที่หน้าแดงเอง
ก็เออนั่นแหละ เพราะนิสัยแบบนี้ไงถึงได้สร้างความเข้าใจผิดเรื่องพี่ส้มน่ะ
“อะ แน่นอน ของใคร ใครก็หวงโว้ย ดูเมียคนอื่นได้ แต่ห้ามคนอื่นดูเมียกู”

ท่าทางความลับเยอะเกินจนไอ้แมนสงสัย แล้วกลายเป็นทนไม่ไหว เดินเข้าไปดึงหน้าไอ้เอกออกมา
“ห่างเลยมึง อย่ามาฉวยโอกาสกับคีย์”
“สัด ฉวยโอกาสตรงไหน กูกำลังนินทามึงอยู่เนี่ย”
“นินทาอะไรจมูกมึงจะชนแก้มคีย์อยู่แล้ว”

คนในร้านที่รู้เห็นเหตุการณ์มาแต่แรกได้แต่หัวเราะ แต่คนตัวโต 2 คนที่เพิ่งเปิดประตูร้านเข้ามาไม่หัวเราะ
“มาแล้วหรือฮะ” คีย์ทักทาย วิ่งเข้ามาหา ทั้งที่แก้มยังแดงเรื่อจนพี่ขึงตามอง “ไหนว่าจะมาเที่ยงคืน นี่เพิ่ง 5 ทุ่มกว่าๆเอง”
“เสร็จเรื่องก็กลับเท่านั้นเอง” พี่บอก ขณะที่พี่หนุ่มเลยเข้าไปห้องน้ำ แล้วออกมาพยักหน้าให้ไอ้แมนกับไอ้เอกกลับบ้านได้
คีย์หันไปส่งเงินค่าชั่วโมงเน็ตให้พี่หนุ่ม เลยโดนเฮียพีทัก
“อ้าวเมื่อกี้เล่นเน็ตเหรอ”
“ฮะ”
“WiFi ที่ห้องเสียเหรอ”
“เปล่าฮะ” คีย์บอก แก้มที่มันจางลงไปแล้วกลับแดงขึ้นมาใหม่ รีบกะตุกมือพี่กลับบ้าน

ดวงตากลมๆ เหลือบมองพี่เขินๆ จนคนถูกมองหัวเราะ
“อะไร แอบไปเล่นกล้องคุยกับใครหรือเปล่าน่ะ”
“เหอะ” คีย์ทำปากยื่น
เข้ามาในห้องก็เดินตรงไปที่ไม้กวาดด้วยความเคยชิน
“ดึกมากแล้ว ไปอาบน้ำนอนเถอะ พรุ่งนี้มีเรียนอีก”
“พี่อาบก่อนก็ได้”
พี่พยักหน้าแล้วเดินเข้าไปอาบน้ำ กำลังล้างฟองแชมพูสระผม ก็ได้ยินเสียงเปิดประตูห้องน้ำ ร่างผอมบางก้าวเข้ามา ถอดเสื้อผ้าใส่ตะกร้าแล้วเดินเข้ามาช่วยฟอกสบู่ ขัดหลังให้พี่
“อาบพร้อมกันก็ดีอย่างนี้แหละนะ” พี่บอกหันมามองคนที่กำลังถูหลังให้ แล้วหันมาฟอกสบู่ถูตัวให้บ้าง
“เหงาหรือ”
“ไม่หรอกฮะ”
“แล้วทำไมลงไปที่ร้านเกมล่ะ คอมพี่บนนี้คีย์ก็เล่นได้”
“ก็....ไม่รู้อ่ะ....”
“อะไรของเค้าเนี่ย” พี่แกล้งฟอกสบู่เน้นย้ำที่ก้นกลม จนคีย์นิ่วหน้า แค่ฝ่ามือสัมผัสก็ทำให้ภายในปั่นป่วน
“ก็...ไม่รู้ ไม่ตอบแล้ว อาบน้ำเสร็จก็ไปแปรงฟันดีกว่า”
พี่ปล่อยมือออก แต่ก็ตามไปยืนซ้อนหลัง คีย์มองแปรงสีฟันพี่ในแก้วใส ยังเปียกชื้น ก็เลยชี้ไปที่ผ้าเช็ดตัว พี่เหมือนจะก้าวไปแล้ว แต่ตอนที่ก้มหน้าบ้วนปากล้างหน้า ขาแข็งแรงก็ก้าวกลับมาใหม่
“ลองในห้องน้ำดูมั้ย”
คีย์ส่ายหน้ารัว
“วันนี้ไม่ใช่วันศุกร์”
“ก็เมื่อกี้ลงไปดูรูปโป๊ไม่ใช่หรือ”
คีย์หน้าแดงแป๊ด
“อ้าว ถูกหรือเนี่ย”
.....เหอเหอเหอ....อำทีไรถูกทุกทีสิน่า.....
“ดูที่นี่ก็ได้”
“มะ ไม่ ไม่ได้”
“ก็ถ้าจะเล่นเว็ปผู้ใหญ่ก็เข้าที่นี่ก็ได้”
“ไม่ ไม่ใช่แบบนั้นคือ....”
“คืออะไร”
คีย์มองซ้ายมองขวา ดันไหล่พี่ให้ออกห่าง ตั้งท่าจะหนีออกจากห้องน้ำจนพี่รวบกลับมายืนเบียดติดผนัง แกล้งเบียดสะโพกเข้าหา
ลูกคอเลื่อนขึ้นลง ดวงตากลมโตหลบมองพื้น มือเล็กๆ แตะที่อกกว้าง
ความตื่นเต้น รุ่มร้อนปะทุ
พี่น่ะรู้ว่าวันนี้วันอะไร วุ่นวายกันมาทั้งวันจนต้องปิดร้านเร็ว ตามไอ้แมนมาเฝ้าร้านแทนหนุ่มตั้งแต่เย็น ช่วยไม่ได้จริงๆ ที่พี่เสพติดท่าทางเขินๆ ของคนนี้ซะแล้ว
เห็นทีไร มันอดไม่แกล้งไม่ได้ซักที
“ตอนนั้น ก็...ถ้าเล่นเดี๋ยวพี่เช็คในประวัติท่องเว็ปแล้วพี่รู้”
......หึหึหึ ยังไงพี่ก็รู้คีย์น้อย....
“ผม....ผม....ลง....ไปดู....เว็ป....SM”
พี่ทำเสียงสูง มือใหญ่ช้อนหลังคอ ดันใบหน้าร้อนผ่าวให้เงยขึ้นมาหา
“ผม...คือ....ต้องตอบคำถามนี้ด้วยหรือเนี่ย” คีย์หักอารมณ์ทุบที่ต้นแขนหนา
“อือ”
อีกละสีหน้านิ่ง ๆแต่มือหนึ่งเลื่อนลงไปที่ด้านหลัง ส่วนสะโพกก็เสียดสีช้าๆ เมื่อมือใหญ่สัมผัสที่พวงแฝดหัวใจก็เต้นรัว
....พี่ทนได้ แต่ผม..ยังวัยรุ่นอยู่นะ สกิลความอดทนเรื่องแบบนี้มันต่างกันอ่ะ...
คีย์กัดมุมปาก พยายามสะกดอารมณ์สุดชีวิต “ก็พี่มีงาน มีเรื่องให้จัดการตลอดเวลา หลายเรื่องมันก็เกิดจากความไร้สาระของผม ผมก็เลย....อยากทำให้พี่พอใจ ไม่เบื่ออ่ะ....พี่..มือ....มือ....หยะ หยุด”
คีย์ผวากอดพี่ไว้แน่น เบียดแก่นกายเข้าหา เมื่อนิ้วเรียวสอดเข้าสำรวจ
“พี่....อะ...อะ....”
“ดูรูปแล้วคึกหรือเนี่ย”
“ไม่ใช่ ไม่ใช่เพราะรูปแต่เพราะ.....พี่...ไม่แกล้งไม่ได้เหรอ....”
“บอกก่อนคึกเพราะอะไร.....”
คีย์เงยใบหน้าแดงจัด ดวงตาหรี่ปรือ ริมฝีปากแดงเผยอ ส่งเสียงครางหวาน แล้วหลับตา
พี่ถอนนิ้วออก คีย์ก็ก้มหน้าซุกกับอกกว้าง
“เพราะอะไร”
“เพราะ.....พี่แหละ...จะใครล่ะ”
พี่จับน้องให้หันหน้าเข้าหาฝาผนัง คุกเข่าลงแล้วฉกลิ้นที่ช่องทางสีชมพู
“อ๊ะ.....พี่......พี่ฮะ....พี่.....”
แก่นกายด้านหน้ามีหยดน้ำทั้งที่ไม่ถูกสัมผัส พี่ใช้ลิ้นสลับนิ้วมือ
คีย์ดึงข้อมือพี่ให้ลุกขึ้น
“ไม่ใช่เพราะรูปจริงๆหรือ” พี่ถามซ้ำ ก้มจูบไซ้ที่คอขาว
“มีแต่รูปน่ากลัว ชวนเซ็กเสื่อม”
ท่าทางจะเสื่อมจริง เพราะไอ้ที่คึกๆอยู่มัน...หดได้ทันที
พี่ก้มลงมองแล้วหัวเราะ .....
เออ..ภูมิใจอ่ะ มีไรมั้ย
“คึกเพราะพี่กอดเหรอ”
ถามย้ำไปงั้น เขินอีกนิดเหอะ พี่หลงรักเป็นบ้าก็เพราะท่าทางแบบนี้แหละ
คีย์พยักหน้า จูบตอบ
พี่จูงกลับเข้ามาในห้องจูบแบบที่หนักไปทางฟัดมากกว่า รู้สึกตัวเมื่อมือเล็กๆจิกที่ไหล่ และเสียงสะอื้น
เมื่อก้มลงมองรอยฟันที่ถูกทิ้งไว้ที่ใต้ราวนมและซี่โครงความรู้สึกสนุกสมใจหายเกลี้ยง
“ขอโทษครับ คีย์ อย่าร้องไห้ พี่ขอโทษ อย่าร้องไห้นะ”
พี่เช็ดน้ำตาอาบแก้ม
ดวงตากลมโตแดงเรื่อ ริมฝีปากบางก็เจ่อ.....ฝีมือกูทั้งนั้น....ทำไมเป็นอย่างนี้ทุกทีเลยนะ....
คีย์สูดจมูก
“ผมไม่เป็นไร พี่ทำต่อเหอะ”
พี่เช็ดน้ำตาพรมจูบทั่วใบหน้า ริมฝีปาก แก้มอิ่ม หน้าผาก จมูกดื้อรั้น
“พี่ก็ไม่เป็นไรเหมือนกัน” พี่จะพลิกตัวลงนอน แต่คีย์ดึงแขนไว้
“งั้น......” คีย์จับมือพี่สัมผัสกับร่างกายของตัวเอง

ดวงตาสีเข้มจ้องมองเหมือนอ่านใจได้ทะลุปรุโปร่ง จนไม่กล้าสบตา
“คีย์ พี่ขอบใจมากที่คีย์พยายามทำเพื่อพี่ แต่ว่าเรื่องนี้ ปล่อยให้เป็นหน้าที่ของพี่ได้มั้ย”
“แล้วถ้าผมงอแง เอาแต่กลัว หรือปฏิเสธพี่ พี่จะไปหาคนอื่นหรือเปล่า”
“หาใครล่ะ กว่าจะหาคนนี้เจอ ไม่ใช่เรื่องง่ายเลยนะ แล้วจะบอกอีกครั้งว่า นี่คือหน้าที่พี่....”

ดวงตาสีเข้มจ้องมอง แล้วขยับตัวจูบไล่ไปทั่วตัว ยั้งฝ่ามือไม่ให้กดเรียวแขน ไหล่บาง ครอบครองยอดอกสีอ่อนเพียงปลายลิ้นและริมฝีปาก
ไม่ละสายตา พยายามสะกดอารมณ์รุนแรงที่พร้อมจะกลายเป็นพายุร้ายได้ทุกเมื่อ สอดมือเข้าใต้เอวบาง ซุกไซ้ใบหน้าอยู่ที่หน้าท้อง คีย์แหงนเงยบิดตัวเร่า พี่เลื่อนริมฝีปากลงชิมส่วนปลายแล้วครอบริมฝีปากลง ขยับมือสอดแทรกบดเบียดจุดอ่อนไหว
คีย์เกร็งตัวยกสะโพกจนไม่ติดที่นอน ร้องคราง
“มะ...ไม่ใช่ ไม่ใช่อันนี้....”
พี่ยันตัวขึ้น แยกขาเรียวกว้าง แล้วขยับตัวเข้าหาช้าๆ ดวงตาสีเข้มยังจ้องมองใบหน้า
“เจ็บหรือเปล่า”
คีย์พยักหน้า แต่ดวงตาหรี่ปรือ มือกดที่แผ่นหลังของพี่ไว้
“รักคีย์ที่สุด รักที่สุด”
พี่ขยับเชื่องช้ากดเน้น แต่คีย์คลั่งเจียนใกล้จะขาดใจ ได้แต่ร้องครางกระเส่า
จนไม่เหลือช่องว่าง คีย์ร้องลั่น หอบหายใจ
ริมฝีปากสวยกดจูบที่ขมับ มือใหญ่ลูบไล้ผ่อนคลาย แรงตอดรัดภายในแน่น ดวงตาหรี่ปรือเปี่ยมไปด้วยความต้องการ
พี่หยุดรอ แล้วขยับเพียงไม่กี่ครั้งคีย์ก็เกร็งตัว ฉีดน้ำสีขาวขุ่นพี่ค่อยๆถอนออกแล้วกะตุกต่อเองข้างนอก คีย์จะก้มลงใช้ปากแต่พี่ดึงใบหน้าขึ้นมาจูบแล้วเปลี่ยนเป็นกอดไว้แน่น

คีย์ล้างตัวไปพร้อมกับการสำรวจตัวเอง มีร่องรอยจางๆ ทั้งรอยฟัน รอยมือ รอยจูบ แต่ไม่ได้เหน็ดเหนื่อยเหมือนโดนสูบพลังงานไปทั้งหมด
แต่ว่า
เรามีความสุขแล้วพี่ล่ะ
ถามเขาเหอะ อย่าเดาเองเลย เพราะว่ามันผิดทุกที

อาบน้ำเสร็จก็เข้ามาซุกนอนข้างๆ จ้องมองคนนอนหลับตา 
“มีอะไร”
“แบบนี้ พี่มีความสุขหรือเปล่า”
“มีสิ ทำไมล่ะ พี่ก็ทำแบบธรรมดาได้”
“แล้ว....” คีย์เท้าข้อศอกมอง “ถ้าพี่กัดผมพี่จะมีความสุขมากกว่าหรือเปล่า”
ดวงตาสีเข้มที่จ้องมองทำให้คีย์ผงะถอยแล้วขยับตัวเข้ามาใกล้ กดริมฝีปากที่แก้มพี่
“กัดผมสิ”
พี่คลายยิ้มกว้าง เกลี่ยแก้มใส  “คีย์ พี่เป็นอย่างนี้ไม่ได้หมายความว่าถ้าเรานอนด้วยกันทุกครั้ง พี่จะต้องกัดคีย์หรือทำรุนแรงทุกครั้ง”
“เหรอ” คีย์เอียงคอนึกแล้วนอนหนุนแขนล่ำ ให้พี่นอนกอดไว้ “เมื่อกี้รูปมันน่ากลัวเลยอ่านข้ามๆไปอ่ะ”
“ไม่ต้องไปอ่านมันก็ได้ ที่จริงแล้วมันเป็นเรื่องของคน 2 คนคุยกันน่ะ ว่าได้มากน้อยแค่ไหน แต่พี่ก็ลืมตัวจนทำให้คีย์เจ็บอยู่เรื่อย ขอโทษนะครับ”
คีย์หลับตาซุกอกกว้าง
“ไม่เห็นต้องขอโทษเพราะ....ผมก็มีความสุขเวลาที่พี่กอดผมเหมือนกัน”
“กอดหรือกัด”
“กอดสิ”
“คิดว่ากัดซะอีก”
คีย์หัวเราะแล้วหลับตาลง
“ขอโทษที่ทำให้เจ็บนะครับ”
“บอกคำนั้นบ่อยๆ ก็ไม่เจ็บแล้ว”
“คำไหน”
“คำนั้นน่ะ”
“คำไหนล่ะ”
คีย์บิดเนื้อที่เอวพี่จนคนชอบแกล้งร้องโอ๊ย “อันนี้เจ็บจริงนะเนี่ย”
“เหอะ” คีย์ทำปากยื่น กอดเอวหนา หลับตา

-*-*-*จบตอนที่40-*-*-*-

ตอนนี้ยาวสักนิดนะครับ เพราะอยากให้ปมนี้เคลียร์ ผมเขียนแล้วลบหลายรอบมาก จนกลายเป็นตอนที่เขียนยากที่สุดของเรื่องเขียนเสร็จมาแบ่งตอนโพสต์ ก็แบ่งไม่ได้อีก เพราะอาจกลายเ็ป็นการสร้างความเข้าใจผิดกันต่อไป สุดท้ายออกมายาวเหยียด

หวังว่าจะทำให้คุณอารมณ์ดีกันแต่เช้านะครับ
ไจฟ์ครับ

[kakuro]

 :z13:ไจฟ์
ขอบคุณครับ
เคลียร์ปมในใจคนอ่านอย่างข้าพเจ้าจริงๆ
อ่านตอนนี้แล้วยิ้มได้อย่างมีความสุขกับความรัก
ความรักกับการปรับตัวเข้าหากันของเฮียกับน้อง
+1แทนคำขอบคุณครับ

[BeeRY]

เค้าก็ตกใจ นึกว่าไจฟ์จะเสิร์ฟมาม่าแต่เช้าซะอีก
แต่อ่านไปอ่านมา ทำไมมันหวานซะงั้นล่ะ
แบบเรื่องของคนสองคนเค้าคุยกัน หุหุ ว่าแต่คีย์น้อยนี่ก็กล้าน้า
เปิดเว็ป SM ศึกษาเองซะด้วย ให้เฮียสอนให้ดีกว่ามั้ง  

[pattybluet]

อ่านตอนนี้แล้วจะร้องไห้ นู๋คีย์น่ารักเนอะ
:กอด1:ทั้งนู๋คีย์ทั้งเฮียซาโต้

[indy❣zaka]

เดี๋ยวคีย์ช่างอ้อนอ่ะ
น่ารักขึ้นทุกวันๆเลยนะ หนูคีย์

[tuek]

คีย์น่ารักอะช่างอ้อนด้วย
+1 นะคะ

[love2y]

เง้อออออออ แอบสงสารคีย์นะเนี่ย
เฮีย~~ ยั้งบ้างอะไรบ้างเน้อ

[roseen]

 

[fuku]

หึหึ เฮียค่อดตามใจคีย์เลย
ส่วนคีย์ก็อ้อนเอาใจเกิ๊นนนนนนนน

อ่านจนบัดนี้ก็ยังไม่คิดว่าเฮียเป็นS คิดแค่ว่าเฮียชอบรังแกคีย์
แบบว่า เวลาเห็นคีย์ร้องไห้แล้วมันเร้าใจดี ไม่ได้อยากให้เจ็บจริง
เพราะมันก็มีคนที่ร้องไห้แล้วดูน่ารักกว่าตอนปกติ

หรือจริงๆ แล้วชั้นเนี่ยล่ะผิดปกติ

[@StaR@]

อิจฉาเฮียจริงๆน่ะ ก็คีย์เล่นน่ารักซะขนาดนั้น
แถมเดี๋ยวนี้มีอ้อนด้วยแล้วยังมีไปหาข้อมูล
เรื่องsmอีกต่างหาก เฮียคราวหลังทำเบาๆหน่อย
คีย์ช้ำหมดกันพอดีอ่ะเฮีย
 

[a_tapha]

ขอบคุณค่ะ   

[dukdikdukdik]

โอ้ยยยย คีย์น่ารักมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
อยากเป็นเฮียซะแหละ คริ ๆ

[puppyluv]

ทีหลังคีย์ก็กัดและสะบัดๆ แรง ตอบไปดิ
เฮีย SM จะได้ซึ้ง +1 ที่363 อุอุ

[iforgive]

อิเฮียเป็นสาวก S จริง ๆ แหละ  แต่ยังไม่เต็มขั้น  ไม่งั้นน้องคีย์ได้ถูกใช้อุปกรณ์ประกอบด้วยแล้ว

[rellachulla]

เฮีย S แต่พองามน๊า
สงสารน้องคีย์

[samsoon@doll]

อารมณ์ดีมาก ช่วงนี้เฮียแกหื่นจริงๆช้อบชอบ อิอิ