หัวข้อ: Never Let You Go

[DEMON3132]

น้องคีย์กลัวเฮียเบื่อจนถึงกับลงทุนศึกษา sm ด้วยตัวเองเลย น่าสงสารน้องมากเลย
เพราะน้องมีปูมหลังที่โดนทิ้งขว้าง ย่อมต้องกลัวถูกทิ้งมากกว่าคนปกติ และที่น่าสงสาร
น้องอย่างมากก็เพราะถูกเฮียฟัดเนี่ียแหละ เฮียน่าจะหาทางรักษานะจะได้รักกับน้องแบบ
ปกติ ตัวน้องยิ่งเล็กน่าทนุถนอมอยู่ ยังจะมาโดนเฮียตัวยักษ์ฟัดอีก แต่ตอนนี้เห็นน้องเขิน
แล้วน่ารักจัง 

[yayee2]

ปมอะไรต่างๆที่ชวนให้คิดมาก หวาดระแวง และกังวลของคีย์ 
คงถูกพี่ใช้ความรัก ความเข้าใจ และความจริงใจ ค่อยคลายๆไปทีละปมทีละเปลาะ
จนคีย์มั่นใจในตัวพี่ และคีย์หายจากอาการเหล่านั้นนะคะ
จากนี้ไปข้างหน้าไม่อยากสงสารคีย์แระ อยากรักเอ็นดูและยินดีกับคีย์เท่านั้นจ้ะ
จะรอตอนเอกโดนแมนรุกมั่ง อิ อิ ขำไว้ล่วงหน้าเอกคิดจะรุกแมน(เอ๊ะ ! รึจะได้รุกจริงๆคะ น้องไจฟ์)

[hahn]

รักกันก็ต้องเข้าใจซึ่งกันและกันเนอะ

[BAKA]

รู้สึกน้องขี้อ้อนขึ้นทุกวัน....
น่าร๊ากกกกก

[pita]

  น่ารักเนาะ

[nongrak]

คีย์มีปมในใจ พี่ก็ต้องคอยช่วยคลายปมให้น้อง
มีอะไรก็ต้องพูดคุยปรึกษากันสิคีย์
อย่าไปคิดเองเออเองคนเดียวเดี๋ยวมันจะเป็นปัญหา
แต่เรื่องของพี่ สงสัยจะSจริง เห็นทำคีย์เจ็บประจำ
เดี๋ยวนี้คีย์ดีขึ้นเยอะแล้วนะ เห็นมีอะไรก็จะคอยถามพี่
น่ารักขึ้นทุกวันเลย อ้อนเก่งขึ้นด้วย

[mascot]

น้องพยายามจะปรับตัวเอาใจพี่ แต่ไม่เป็นไรเดี๋ยวพี่จัดการเอง
น่ารักจัง ความรักคือการปรับตัวเข้าหากัน

[spok1234]

กอด แล้ว กัด

เจ็บ ๆ ซี๊ด ๆ

[mildmint0]

  อร้ายยยย เขินแทนนนนนน ^^

[MyTeaMeJive]

(ต่้อนะัครับ)

ตอนที่ 41

ที่โรงอาหารมหาวิทยาลัย พี่ส้มเดินเข้ามาทักทายพูดดีเป็นครั้งแรกนับตั้งแต่คีย์เดินเข้ามหาวิทยาลัย สร้างความประหลาดใจให้กับทุกคนตั้งแต่ ปี 1 ยันปี 4
แต่ประสบการณ์สอนให้คีย์ตั้งการ์ดเฝ้าระวัง
ดีมาก็ดีไป

....ระวังตัว อย่าหาความเดือดร้อนไปให้กับพี่นักเลย...

ตอนบ่ายเลิกเรียนก็รีบไปหาป้าเอาเงินเดือนไปส่งให้ ป้าเลยเล่าเรื่องของน้าคนที่โกงเงินของคีย์ไปว่า น้าเล่นการเมืองท้องถิ่น ก็อบต.น่ะแหละ แต่ไม่รู้อะไรยังไง เรื่องราวซับซ้อนล้านตลบ กลายเป็นว่าน้าโดนขู่ฆ่า
“มันรู้เบอร์รู้ที่อยู่ลูกหรือเปล่า” ป้าถามด้วยความเป็นห่วง
“ไม่รู้หรอกฮะ ผมไม่เคยคุยกับเค้า”
ไม่เคยเลย ต่อให้เป็นงานทำบุญของญาติพี่น้องคนไหน น้าคนนี้ก็ไม่รับไหว้ทักทายคีย์อยู่แล้ว ทำเหมือนไม่มีตัวตนด้วยซ้ำ
“เออ ถ้ามันมาคุยมาทวงบุญคุณก็อย่าไปใจอ่อนกับมันนะ”
“ผมก็ไม่มีอะไรเหลือแล้วนี่ เค้าคงไม่มายุ่งกับผมแล้วหล่ะ”
ป้ามองหลานชายแล้วถอนหายใจ “ลูกไม่น่าลำบากอย่างนี้เลยจริงๆ นี่เพราะไอ้แก่มันไม่ได้เรื่อง...”
พอป้าเริ่มต้นจะด่าลุงอีก คีย์ก็ขอตัวกลับ
“ตั้งใจเรียน ตั้งใจทำงานนะลูก”
คีย์กลับมาเปลี่ยนเสื้อที่ห้องชั้น 4 แล้วกลับลงไปช่วยทำงานที่ร้านเหมือนเคย
ผู้คนมากมายแวะเวียนเข้ามาแล้วก็ผ่านไป
คีย์ผลักเปิดประตูครัว คนตัวโตยิ้มแย้มทักทาย
“หิวหรือเปล่า”
“มากกกกกก”
“ที่มหาลัยเป็นไงมั่ง” พ่อครัวหันมาถามคนที่ตักข้าวเข้าปากเต็มคำ
“ดีฮะ ก้มหน้าก้มตาเรียน มีกิจกรรมให้ทำก็ทำ” คีย์บอกแล้วตักข้าวป้อนพ่อครัวบ้าง
“อร่อยมั้ย”
“อร่อยใครทำเนี่ย”
“ป๋าผมไง” คีย์บอกแล้วหัวเราะลั่น “ว๊ากกกก มุกอะไรวะเนี่ย เล่นเองขำเอง”
พี่พลอยขำตาม ขยี้ผมยุ่งๆ จนหัวคลอน
“เออ กินข้าวเหอะ ไอ้ต๊อง”

หลายวันผ่านไป คีย์กำลังเก็บครัวอยู่กับไอ้อาร์ต
ป้าก็โทรมา คีย์ฟังที่ป้าบอกแล้วอึ้งไป จนไอ้อาร์ตที่กำลังเก็บจานหันมาถาม
“เป็นไร”
“น้าตายแล้ว” คีย์พูดเรียบๆ
“น้าคนที่เป็นผู้จัดการมรดกคีย์น่ะหรือ”
คีย์พยักหน้า เดินมานั่งที่เก้าอี้กลมในครัว สักพักพี่ที่ออกไปคุยกับแขกในร้านถึงได้กลับเข้ามาในครัว
“จะไปรดน้ำศพหรือเปล่า”
“ป้าบอกว่า แล้วแต่ผมน่ะฮะ ไปอโหสิกรรมกัน ใจผมไม่ได้ติดค้างเรื่องกรรมเวร แต่ป้าว่าถ้าไปได้ก็ควรไป”
พี่พยักหน้า “คีย์ไปอาบน้ำอ่านหนังสือเถอะ ทางนี้พี่จัดการเอง”
“ไปดีมั้ยฮะ”
พี่ยิ้มไม่เห็นฟัน ขยี้ผมเบาๆ “ดีสิ”

เขาอาจดูร้ายกาจที่ช่วงชิงทุกสิ่งทุกอย่างที่พ่อกับแม่สร้างไว้ให้ เพาะปลูกต้นไม้แห่งความกลัว ความเชื่อที่ว่าเป็นคนที่ไม่มีใครต้องการ
แต่สุดท้ายเมื่อมองย้อนไป มองในแง่บวกแบบที่เฮียกวงสอน
เพราะเขา เราถึงมีวันนี้

พี่ปิดร้าน ขับรถขึ้นเหนือกันตั้งแต่เช้า แวะกินข้าวกลางวันที่ปั๊มน้ำมันแล้วเดินทางต่อ เดินทางผ่านตัวเมืองตรงไปที่วัดใหญ่
ในวัดผู้คนบางตาเพราะเป็นตอนบ่าย ลุงกับป้ายังมาไม่ถึง
แทบจะในทันทีที่พี่ก้าวลงจากรถ รถทหารก็ขับตามเข้ามา พี่เหมือนยกมือทักทาย แต่ก็เหมือนบอกให้รอ คีย์ได้แต่หันมามอง
“เพื่อนหรือฮะ”
“อือ” พี่ตอบสั้นๆ แล้วเดินนำขึ้นไปที่ศาลา
กลายเป็นจุดรวมทุกสายตาในทันที
หญิงสาวคนหนึ่งพยุงชายชราในชุดดำเดินเข้ามาหา “ลูกไอ้ทศใช่มั้ย”
คีย์ยกมือไหว้ “ครับ”
ชายชราจับที่ศีรษะพึมพำให้พร
.....อุ่น...ขอบตาพาลร้อนผ่าว.....
“มา” มือเหี่ยวย่นจูงมาที่ตั้งศพ ชายวัยกลางคนอีกคนเข้ามาช่วยจุดธูปแล้วส่งให้คีย์กับพี่
“ขออโหสิกรรมกันไป หมดสิ้นการจองเวร”

เสร็จแล้วชายชราก็พามาที่เจดีย์ในสุสานด้านหลังวัด คีย์จุดธูปไหว้เถ้ากระดูกพ่อแม่ที่เก็บไว้ด้วยกัน

ระหว่างนั้นชายชราก็เล่าเรื่อง น้าเล่นการเมืองท้องถิ่น ความขัดแย้งทำให้ถูกขู่ฆ่า และในเช้าวันก่อนน้าก็ไปประชุมแล้วมีการโต้เถียงกันรุนแรง คู่อริยิงน้าต่อหน้าทุกคนในห้องประชุม ตำรวจตามจับกุมได้ทันที

จนกระทั่งลุงกับป้าและพี่ๆ มาถึง และจะชวนกลับขึ้นไปที่ศาลาอีกครั้ง แต่คีย์ขออนุญาตอยู่ที่สุสานก่อน ทั้งหมดจึงกลับเข้าวัดไป
คนตัวโตที่ทำท่าเหมือนยืนคุมเชิงมาตลอด และยังไม่พูดอะไรสักคำนอกจากการยกมือไหว้ทุกคนที่คีย์ไหว้ เดินเข้ามาโอบไหล่ไว้หลวมๆ
“คีย์เหมือนพ่อกับแม่ปนกันครึ่งๆเนอะ คุณตาถึงได้จำได้ทันที”
คีย์พยักหน้า
“พี่ว่าผมใจร้ายมั้ย”
“ทำไม”
“ผมเฉยๆมากเลยอ่ะ คนที่เคยเลี้ยงผมมา กลับมาโดนยิงตายแบบนี้”
“คงเพราะเขาเป็นส่วนหนึ่งของภาพจางๆ ที่คีย์เคยบอกไง แล้วมันก็ผ่านมานานแล้ว คีย์ไม่ได้ยึดติดกับสมบัติพวกนั้น ก็เลยไม่ได้คิดโกรธแค้นหรือผูกพันอะไรกับเขา”
คีย์เอียงคอ “ผมว่าผมไม่ได้โกรธเขานะ เพราะผมไม่ได้ติดกับสมบัติพวกนั้นอย่างที่พี่ว่า แต่ไอ้เรื่องที่เขา...พูด...ที่เขาเอาผมไปทิ้งไว้ที่นั่นที่นี่ จนมาถึงลุงกับป้านี่ คิดถึงแล้ว...” คีย์ลูบแขน
“คานธีบอกว่าอะไรนะ ถ้าไม่โดนไล่ลงจากรถไฟขบวนเดิม ก็ไม่ได้ขึ้นรถไฟขบวนใหม่ และอินเดียก็คงไม่หลุดจากการเป็นอาณานิคมอังกฤษ”
คีย์หันมายิ้มหวาน
........สิ่งที่ดีที่สุดคือการพบกับคนขับรถไฟใจดีคนนี้ ที่จอดรับทุกคนขึ้นรถ เลี้ยงดู เอาใจใส่ทุกคนเสมอ......
คีย์ชี้ไปที่รูปพ่อกับแม่ “ว่าไง”
พี่อ้าปาก ทำตาโตเหมือนนึกขึ้นได้ เลยโดนค่อน
“มัวแต่เก๊ก”
“พ่อครับ แม่ครับ ผมขอลูกชายพ่อกับแม่นะครับ”
คีย์หัวเราะร่วน “โห...ไม่มีคำพูดเพราะๆ เหมือนในละครเลยเหรอ”
“อะไรล่ะ”
“ขอแบบนี้ เกิดพ่อกับแม่บอกว่า ไม่ให้ กลับไปดูละครแล้วท่องจำมาบอกจะว่าไง”
“เหอะ ไม่มีทาง พ่อกับแม่บอกแล้วว่า เอาไปเลยแล้วอย่าปล่อยให้หลุดมือไปได้เด็ดขาด ไอ้เด็กบ้าละครทีวีคนนี้น่ะ”
คีย์หันไปมองรูปพ่อกับแม่อีกครั้ง มือเล็กๆสัมผัสที่ใบหน้าในรูป
“ผมจุดธูปบอกเขาไปแล้ว แต่ถ้าพ่อกับแม่เจอเค้า ฝากบอกเขาด้วยว่า ผมไม่โกรธ เพราะที่จริงที่เขาติดค้างคือน้ำพักน้ำแรงที่พ่อกับแม่สร้างมา ไม่ใช่ผม”

เมื่อเดินกลับออกมามีรถเก๋งเข้ามาอีกคันตำรวจนอกเครื่องแบบยืนคุยอยู่กับนายทหารตรงรี่เข้ามาทักทาย
“ซาโต้”
“เออ”
“เรื่องใหญ่สินะ สิงห์อย่างมึงถึงต้องออกโรงเอง”
“เปล่า คนตายเป็นน้าแฟนกู”
นายตำรวจหันมามองคีย์ทันที พี่เลยบอกให้คีย์ตามคุณตาขึ้นไปบนศาลา แต่ยังได้ยินเสียงสนทนาตามหลัง
“แฟนมึงเป็นหลานเหรอ ไม่เคยเห็น”
“ไม่ค่อยได้มาน่ะ เพราะไม่มีอะไรเหลืออยู่ที่นี่แล้ว”
“ห่างก็ดี เพราะคนตายน่ะ ถ้าไม่ถูกยิงตายต่อหน้าคนเยอะแยะ ตำรวจก็มึนได้เหมือนกัน”
“ขนาดนั้น”
“เออสิ พระเดชเยอะ ถ้าให้ลงชื่อคนเดือดร้อนเพราะเขาก็ยาวเป็นหางว่าว”
“ห่า นี่งานศพ”
“กูพูดในแง่คดีโว้ย แล้วไอ้ธงเป็นไงมั่ง”
“ไฟแรงจนกูต้องหาถังดับเพลิงไว้ใกล้มือเวลาคุยกับมัน”

คีย์กลับมาที่ศาลานั่งลงข้างคุณตาฟังคนแก่คุยกัน พอพี่ตามขึ้นมาลุงก็เดินไปคุยด้วย เพราะไม่อยากให้แขกเหงา ขณะที่พี่ๆดึงคีย์ไปที่ครัว
ดวงตาสีเข้มที่หันมามองเป็นระยะ ทำให้คีย์เดาได้ว่าเรื่องที่คุยกันคือเรื่องอะไร
พี่สาวในครัวสะกิดถาม “เขากินข้าววัดบ้านนอกได้มั้ย”
“ไม่รู้เหมือนกัน”
“อือ บางคนเขาถือเรื่องไม่กินอะไรในงานศพ คีย์ไปถามคุณเขาก่อนดีกว่า” ป้าหันมาบอก
พอคีย์มาถาม พี่ก็ส่ายหน้าเป็นคำตอบ
ป้าๆ น้าๆ หลายคนเลยอาสาให้ไปกินที่บ้านจะทำให้กินใหม่
คีย์วิ่งไปวิ่งมาหลายรอบ จนในที่สุดคนรูปหล่อจนคนทั้งศาลาเหลียวมองต้องเดินมาที่ครัว โปรยยิ้มสุดหล่อ บอกว่ารอฟังสวดเสร็จแล้วค่อยไปกินก็ได้ เพราะว่าปกติก็กินข้าวดึกอยู่แล้ว
เสร็จงานคีย์กับพี่เข้าไปลาคุณตาอีกครั้ง
มืออุ่นๆจับที่ศีรษะให้พร “ไม่โกรธ ไม่เกลียด พอใจกับสิ่งที่ได้มา อยู่กับสิ่งที่เราเป็น ไม่ได้แปลว่าเราไม่ได้ใฝ่ดี แต่มันคือการก้าวอย่างมั่นคงไปในทางที่ดี”

ขากลับแวะกินข้าวในปั๊มน้ำมันเหมือนขามา
พี่กลับเป็นคนที่ดูไม่ค่อยพอใจกับสถานที่สักเท่าไหร่
“แย่จริง ถึงจะมางานศพก็เหอะ แต่เราไม่เคยออกมากินข้าวตามลำพังแบบนี้เลยนี่นา พี่น่าจะหาร้านดีๆกว่านี้”
“ร้านนี้ก็ดี อบอุ่นดี”
พี่หันไปมองรอบตัว แต่กลับไม่ได้รับรู้ว่ากำลังตกเป็นเป้าสายตาของคนทั้งปั๊มน้ำมัน
“กินเถอะฮะ จะได้รีบกลับบ้านกัน”

*-*-จบตอนที่41-*-*

เรื่องนี้ทั้ิงเรื่องเกิดขึ้นด้วยประโยคนี้ของคานธี แล้วถึงเป็นเรื่องของนักเรียนนักศึกษาำทำงานพาร์ทไทม์ที่เซเว่นกับโลตัส ที่ผมเอามาบวกกัน น่ะครับ (แต่ว่าไข่เจียวเนี่ยของโปรดน้องที...เกี่ยวมั้ย ไม่เกี่ยวเนอะ ขอโต้ดดดด)
แต่เมื่อเขียนจบรอบแรก ผมไม่ได้ใส่ตอนนี้ไว้ เพราะมันดูหลุดออกไปเยอะ จนกระทั่งผมกลับไปอ่านรีของคุณตั้งแต่เรื่องแรกที่ผมเขียน มาจนถึงเรื่องนี้ ผมก็พบว่า ปัญหาใหญ่ของผมคือชอบทิ้งปมอะไรสักอย่างไว้ ให้คุณอ่านแล้วไม่เคลียร์มีความรู้สึกว่าไม่จบมาตลอด ผมก็เลยต้องกลับไปเขียนตอนพิเศษ เรื่อง just a kiss หาเหตุให้ฝ่ายตรงข้่ามจากไป แล้วก็มาเรื่องนี้ ที่คนร้ายตัวจริงยังคงอยู่
กลับไปเปิดหนังสือพิมพ์เจอประเด็นนี้ช่างถูกใจเฮียยิ่งนัก 5555
ขอบคุณในทุกความเห็น และัทุกการติดตามครับ จะตามอ่านมาแต่แรกหรือเพิ่งเปิดมาเจอ ย้อนอ่านจากหลังขึ้นไปแรก เหมือนที่เด็กแถวนี้ชอบทำ ผมขอขอบคุณจากใจจริง
ไจฟ์ครับ

[indy❣zaka]

วันนี้คุณไจฟ์มาแต่เช้ามืดเลยวุ้ย

กอดคีย์น้อย ไปเที่ยวสงกรานต์กับพี่มั๊ยจ๊ะ คีย์จ๋าาาา

[MyTeaMeJive]

^
^
เห็นท้ายชื่อแล้วตกใจ
ผมไม่ได้ทำให้นอยด์ใช่มั้ย
55

[indy❣zaka]

555
ม่ายจ้ายยยยคุณไจฟ์
เค้าออกจะหลงน้องคีย์ขนาดนี้ ไม่มีนอยด์แน่นอน

[roseen]

 

[tuek]

คีย์เป็นคนดีจริงๆ
+ 1 นะคะ

[samsoon@doll]

แวะเที่ยวกันก่อนกลับบ้านมั้ยเนี้ยแบบนี้

[BeeRY]

ดีแล้วจ้ะคีย์ ชีวิตที่อยู่ต่อไปจะได้มีแต่ความสุข

[kakuro]

ขอบคุณไจฟ์
เคลียร์อีกหนึ่งปมกรรมตามสนองให้เห็นในชาตินี้เลย
จุดนี้น่าจะทำให้ภาพในอดีตที่โหดร้ายของคีย์จางลงนะ
ขอบคุณที่ค่อยๆเคลียร์เรื่องต่างๆไม่ให้ค้างคาใจคนอ่าน
ปกติไม่อ่านเรื่องที่ยังไม่จบเพราะชอบอ่านจากหลังมาหน้าเหมือนเด็กคนที่อยู่ในใจคนแต่ง
ขอให้เคลียร์เรื่องพีหน่อยนิดให้ชัดเจนได้มั้ยอ่ะไจฟ์
หน่อยนิดน่าสงสารรองจากคีย์
น้องทีเห็นด้วยกับพี่มั้ย

[puppyluv]

เฮีย ก้วงขวงมั่กอ่ะ คีย์
มิกระดาก  ปากกล้ามากเลยเน้อ "น้าแฟนกู"
   นิยมยกย่องคานธี จำได้ว่าท่านรีบร้อนขึ้นขบวนสุดท้าย รองเท้าหลุดไปข้างด้วยรึเปล่าไม่รู้
แล้วท่านก็โยนอีกข้างออกไปนอกโบกี้ บอกทำนอง "คนเก็บได้จะได้เอาไปใช้ครบคู่ ทั้งสองข้าง"
สุดยอดไจฟ์

[EunJin]

เฮียนี่...ดูมีคอมมูนิตี้เยอะเนอะคะ ไปที่ไหนก็มีแต่คนรู้จัก อิอิอิ

[DEMON3132]

เฮียกว้างขวางและแมนมาก มีความกล้ายอมรับกับคนอื่นได้แบบไม่ต้องอายใคร
เลยน้องเป็นแฟน เปิดเผยดี และคงทำให้น้องคีย์มั่นใจว่าจะไม่ถูกทอดทิ้งอีกแล้ว
น้องคงรู้สึกแล้วว่า ได้รับความเติมเต็มในชีวิตตั้งแต่เริ่มเจอกับเฮียนะ อ่านเรื่องนี้
แล้วครบรสจริง ๆ สุข ทุกข์ เศร้า อึดอัด รอคอย ....ทำให้ต้องติดตามตลอดเวลา
คุณไจฟ์ขยันที่จะเขียน ทำให้คนอ่านไม่ต้องกระวนกระวายในการรอคอย มีความ
สุขในการอ่านตลอดเวลา .......

[poppycake]

อืม~~~!!!
มาต่อเร้วๆน้า
ตอนนี้ไม่มีคอมเม้นต์อ่ะ แต่เฮียแมนเว่อร์

[from_mars]

ใกล้จบแล้วสินะ...อืม...
ปมเรื่อง SM ไม่บอก ก็ไม่รู้นะเนี่ยยย 555
ปมเรื่องชีวิตน้า...เหมือนว่าเป็นอีกปมเล็กๆ ในชีวิต (เหรอ??) เพราะว่าเราเทใจไปมห้การแกไขเรื่องความสัมพันธ์ของสองคน และผองเพื่อนหมดแย้ววว 555
ขอบคุณไจฟ์มากครับผม..

[nunamicky]

 :pig4:ค่ะไจฟ์

[hahn]

ดูเหมือนเฮียจะอิทธิพลเยอะเหมือนกันนะ

[pattybluet]

“แย่จริง ถึงจะมางานศพก็เหอะ แต่เราไม่เคยออกมากินข้าวตามลำพังแบบนี้เลยนี่นา พี่น่าจะหาร้านดีๆกว่านี้”

ชอบอันนี้ค่ะ อ่านแล้วรู้สึกว่าน่ารักดี ^ ^

[iforgive]

เฮียมักจะโดดเด่นโดยไม่รู้ตัวเสมอนะ

[pita]

  ไข่เจียวอาจจะไม่เกี่ยวกะเนื้อเรื่อง
แต่มันเกี่ยวกะหัวใจ อะป่าวพี่ไจฟ์

[rellachulla]

เฮียเป็นผู้ชายที่ดีจริงๆ
แมนมากๆ ขอบอก

[love2y]

โอ้ยยยยยยยย อยากเป็นคนหนึ่งที่อยู่ใกล้ๆในชีวิตเฮียจริงๆ
ผู้ชายแบบเฮียมีขายที่ไหนเนี่ย อยากได้อ่ะ >///<