ลืมบอกก
เมื่อคืนผมเอ๋อจริงๆนั่นแหละ เง้อ
ขอเปลี่ยนชื่อที่อาราชิเรียกรัตติกรนะครับ จาก
อากิระ ขอเปลี่ยนเป็น
ฮาซึกิแทนนะครับ
ความหมายมันตรงตัวว่าแสงจันทร์มากกว่าน่ะครับ
อากิระถ้าแปลจริงๆมันหมายถึงคนฉลาดครับ//ซึ่งตรงนี้ผมเอามาจากนิสัยของรัตติกร คันจิเขียนด้วยแสงตัวสว่าง แต่ถ้าแยกตัวออกมามันจะประกอบด้วยตัวพระอาทิตย์กับพระจันทร์ ซึ่งสื่อถึงแสงจันทร์ก็ได้ แต่มันน่าจะลึกล้ำไป =w=
เลยจะเอาฮาซึกิ ซึ่งแปลว่าแสงจันทร์ตรงตัวเด๊ะๆมาแทนนะครับ เดี๋ยวไปแก้ตอนก่อนหน้าด้วย อ่านให้สนุกนะครับ
ปล.ถ้าอ่านที่ทอล์คด้านล่าง มีเกมส์ให้เล่นนิดนึง สนใจร่วมสนุกได้น้า
Ti Voglio {ฉันอยากมีนาย!}
shot.25 บรรยากาศในห้องประชุมเงียบสนิท เมื่อหัวหน้าของกลุ่มเทย์ริวยังคงก้มศีรษะค้างเอาไว้ไม่ยอมเงย เหล่าลูกน้องที่ยืนคุ้มกันอยู่เบื้องหลังสบตากันล่อกแล่ก นาทีนี้คนที่จะทำให้เทย์ริว อาราชิ เงยหน้าขึ้นมาได้ก็มีแต่ลาร์เฟียร์เท่านั้น
เจ้าพ่อหนุ่มมองคนที่ก้มค้างอยู่เบื้องหน้าตนเองนิ่ง ดวงตาคมเฉียบสีสนิมไม่ได้ฉายประกายอะไรให้คนอื่นที่คอยลุ้นอยู่จับความรู้สึก ณ สถานการณ์ตอนนั้นได้ ริมฝีปากบางหยักยิ้มขึ้นเล็กน้อยแลดูเหมือนการดูแคลนมากกว่ายิ้มเพราะอารมณ์ดี
“รู้ใช่ไหม ว่าพวกเรากับโนวาห์น่ะเป็นอะไรกัน...”
บรรยากาศเย็นเฉียบปกคลุมทั่วทั้งห้อง หนักอึ้งเสียจนการผ่อนลมหายใจออกมาก็กลายเป็นเรื่องที่ทำได้อย่างยากลำบาก เรือนผมสีฟ้าสว่างของผู้นำตระกูลเทย์ริวยังคงก้มต่ำ เสียงกระซิบจากล่ามดังขึ้นเบาๆท่ามกลางความเงียบ สื่อข้อความจากดอนแห่งปาเลอร์โมสู่ผู้นำตระกูล
“...รู้ครับ”
“คุณรู้ทั้งรู้ว่าถ้าไปพบกับพวกนั้นจะเกิดอะไรขึ้น แต่ก็ยังไปโดยไม่แจ้งอะไรมาให้พวกเราทราบเลยใช่ไหม...?”น้ำเสียงที่ใช้ถามของเจ้าพ่อหนุ่มยังคงเนิบนาบทุ้มต่ำ แต่คนที่อยู่ราบล้อมนั้นกลับรู้สึกเหมือนกันว่าความสงบนั้นเป็นดั่งสัญญาณของการมาเยือนจากพายุกรรโชกแรง
“ใช่ครับ”ความเงียบอันหนักหน่วงดำเนินอยู่เช่นนั้น กดดันเทย์ริว อาราชิให้คิดหนักก่อนที่ความสัตย์ซื่อในตัวของมังกรหนุ่มจะบอกให้เขาอย่าได้นำข้ออ้างใดๆขึ้นมาแก้ต่างให้ดูน่าสมเพชไปมากกว่านี้
แค่ได้ผิดคำสัตย์ไปแล้วเพียงครั้ง ศักดิ์ศรีที่เขายึดถือไว้ยิ่งชีพก็แทบจะถูกทำลายจนไม่เหลือชิ้นดี!
“หึ งั้นก็ไม่มีอะไรต้องคุยแล้วนี่?”ล่ามของเทย์ริวกัดริมฝีปากแน่นก่อนจะแปลออกมา เสียงนั้นราวกับเสียงกระซิบแผ่วเบาในความเงียบ นำมาซึ้งความหนักอึ้งในหัวใจของเหล่าเทย์ริวที่รับฟังสถานการณ์อยู่ในห้อง
“...ผมไม่มีข้อแก้ตัวหรอกครับ จัดการตามที่คุณต้องการเถอะ”เสียงสูดลมหายใจเฮือกดังมาจากรอบข้าง จริงอยู่ที่มาเฟียจากอิตาลี่แทบจะไม่มีความสำคัญอะไรกับพวกเขา เส้นทางการค้าแม้จะเพียงครึ่งหนึ่งของญี่ปุ่นก็ยิ่งใหญ่พอที่จะเลี้ยงคนทั้งแก๊งได้ ทว่าสายสัมพันธ์กับทางตะวันตกนั้นได้เสริมสร้างรากฐาน เปลี่ยนพวกเขาจากกลุ่มมาเฟียที่ทำเพียงแค่การเก็บค่าคุ้มครองและปล่อยเงินกู้ธรรมดาให้สามารถก่อตั้งเป็นบริษัทขนาดใหญ่ รวมไปถึงสร้างเส้นทางในการออกนอกประเทศให้กับพวกเขาอีกด้วย
มันไม่ได้ขนาดตัดเส้นเลือดใหญ่ที่ไปเลี้ยงหัวใจ แต่กลับทำให้แขนขาบางส่วนใช้งานไม่ได้
ยังไม่นับถึงผลกระทบที่หากว่าทางเวสเปอร์ยกเลิกสัญญากับทางเทย์ริวแล้ว ฐานะของพวกเขาในโลกสีดำแห่งนี้คงตกต่ำลงอย่างไม่ต้องสงสัยอีกด้วยซ้ำไป คงไม่มีใครสามารถพูดได้ ว่านี่ไม่ใช่เรื่องใหญ่
ลาร์เฟียร์เหลือบมองไปทางอาราชิที่เงยหน้าขึ้น ไหล่ผึ่งผายนั้นตั้งตรง ท่าทางที่แสดงให้เห็นก็ไม่ใช่หวาดกลัวต่อความสูญเสียที่จะเกิดขึ้น สายตาสองคู่ของผู้นำมองสบกันนิ่งเงียบและเนิ่นนาน ดอนแห่งปาเลอร์โม่แม้จะกล่าวถ้อยคำที่ทำให้อีกฝ่ายต้องจนมุม ทว่าในสายตานั้นยังคงมองตรงไปที่มังกรฟ้า ความจริงบางอย่างที่อีกฝ่ายยังไม่ได้บอกออกมาคือสิ่งที่เขาต้องการจะรู้....
“พูดอย่างนั้น ก็แปลว่ายอมรับแล้วสิว่าพวกคุณทรยศ?”
“ผมยอมรับว่าผมทำผิด แต่ผมไม่ได้ทรยศครับ อยากให้แยกแยะตรงนั้นไว้ด้วย”อาราชิสบตากับเจ้าพ่อหนุ่มแน่วแน่ ประกายตาสีฟ้าคมปลาบบอกชัดว่าเขาก็ไม่ใช่คนที่จะยอมให้อีกฝ่ายพูดจากดหัวเสมอไป ลูกผู้ชายน่ะมันเรื่องของนิสัย แต่คนที่จะปกครองแก๊งที่ใหญ่ขนาดนี้ได้ มันก็ต้องมีสมองบ้างล่ะน่า!
“แล้วมันต่างกันตรงไหนล่ะครับ? ในเมื่อเรื่องที่คุณทำ มันก็คือการลอบพบกับพวกโนวาห์ไม่ใช่หรือไง?”ลาร์เฟียร์ยิ้มบางๆที่ไม่ได้ช่วยให้บรรยากาศมันดีขึ้นมาสักเท่าไหร่ ร่างแกร่งเอนหลังพิงพนักเบาะนั่งแล้วยกมือขึ้นเท้าคาง ส่งสายตาท้าทายกลับไปยังคนจริงจังที่นั่งอยู่ตรงกันข้าม
“...เรื่องนั้นผมทราบดีครับว่ามันไม่ต่างจากการทรยศ แต่ผมมีเหตุผลของผมที่ต้องไปพบกับทางฝ่ายนั้น และผมก็พิจารณาดีแล้วว่าเรื่องนี้มันไม่จำเป็นต้องดึงเวสเปอร์แฟมมิลี่เข้ามาเกี่ยวข้อง”อาราชิยิ้มตอบสายตาที่ส่งมา ท่าคุกเข่าตามแบบฉบับญี่ปุ่นส่งผลให้แผ่นหลังของเขายังยืดตรง ทำแบบนี้อาจจะเรียกได้ว่าเขาเป็นพวกยอมหักไม่ยอมงอ แต่อย่างไรก็ตามคำพูดของเทย์ริว อาราชิคนนี้ไม่มีคำโกหกแน่นอน!
เมื่อล่ามของทางฝ่ายลาร์เฟียร์แปลเสร็จ คนของทางฝั่งเจ้าพ่อหนุ่มก็แสดงปฏิกิริยาไม่พอใจออกมากันถ้วนหน้า เว้นรัตติกรไว้คนที่แม้บรรยากาศรอบข้างจะมาคุขนาดไหนเจ้าตัวก็ยังนั่งนิ่งเหมือนตนเองไม่ได้อยู่ในเหตุการณ์อย่างไรอย่างนั้น...ก็ไม่ใช่เรื่องของเขาจริงๆนี่
“จะบอกว่าการที่ผมมาถามคุณแบบนี้มันสอดไม่เข้าเรื่องสินะ?”
“ผมหมายถึงเรื่องที่ผมทำผิดก็คือการไม่ได้แจ้งไปที่เวสเปอร์เรื่องที่ไปพบโนวาห์ต่างหากครับ เรื่องของเทย์ริว เทย์ริวก็จัดการกันเองได้ ผมไม่แจ้งเพราะไม่อยากทำให้มันเป็นเรื่องใหญ่ กรุณาอย่าเข้าใจผิดไปเองครับ”
เจ้าพ่อหมุ่นขมวดคิ้วน้อยๆแล้วแค่นหัวเราะ คำพูดของอีกฝ่ายเหมือนจะสื่อว่าเรื่องของคนอื่นอย่างเข้ามาสอด เจ้าตัวพูดอย่างชัดเจนว่าตัวเองมีความผิดและยอมรับในเรื่องนั้น แต่กลับไม่ยอมบอกถึงเรื่องสำคัญที่ควรจะพูดตั้งแต่เนิ่นๆ
เรื่องที่ว่าอะไรเป็นสาเหตุให้เทย์ริว อาราชิเข้าพบกับพวกโนวาห์นั่นไงล่ะ... ลาร์เฟียร์รู้ดีว่าผู้ชายที่ชื่อว่าเทย์ริว อาราชิคนนี้ไม่ใช่พวกกลับกลอกสองหัว หากแต่เป็นพวกหัวแข็งจนน่ารำคาญต่างหาก แล้วไอ้การที่ต้องมาเค้นหาเรื่องที่ต้องการฟังจากคนประเภทนี้น่ะยุ่งยากจนน่าปวดหัว
มังกรฟ้าแห่งแดนอาทิตย์อุทัย ชายหนุ่มที่ลาร์เฟียร์รู้สึกได้ตั้งแต่ครั้งแรกที่ได้พบเจอว่าคนคนนี้ยึดถือความสัตย์เหนือสิ่งอื่นใด เป็นคนมุ่งมั่นเถรตรงแบบที่ยอมหักไม่ยอมงอ คนแบบนั้นน่ะหรือจะทรยศ เขาสงสัยตั้งแต่เห็นภาพที่ฟงเจิ้นฮ่าวให้มาแล้ว ว่าอาราชิจะไม่มีวันหักหลังเขาตราบใดที่อีกฝ่ายไม่ได้ออกปากเอ่ยขึ้นมาเอง ภาพนั้นอย่างไรก็ต้องเป็นการจัดฉากแน่ๆ เพียงแต่ตอนนั้นเจ้าพ่อหนุ่มไม่แน่ใจว่ากลุ่มที่อยู่เบื้องหลังของเรื่องนี้คือพรรคพวกของฟงเจิ้นฮ่าวเองหรือมีเบื้องหลังอีกทีเป็นพวกโนวาห์กันแน่
และในเมื่อมังกรฟ้าไม่ยอมเอ่ยปากออกมาดีๆเอาแต่หัวแข็งอยู่นั่นมันทำให้เขาหงุดหงิด ไอ้นิสัยเถรตรงจนน่าหมั่นไส้ก็ดี ไอ้ที่มาทำเล่นหูเล่นตากับคนของเขานั่นก็ด้วย จะไม่ให้สั่งสอนเจ็บๆคืนบ้างมันก็ไม่ใช่ลาร์เฟียร์ เวสเปอร์คนนี้น่ะสิ!
“จะบอกว่า ไม่ว่าทางเราจะตัดสินกับความผิดของการละเมิดสัญญานี่ยังไงคุณก็จะยอมรับสินะครับ?”เจ้าพ่อหนุ่มยิ้มน้อยๆอีกครั้งเหมือนไม่รู้สึกรู้สาอะไรกับวาจาถือดีของอีกฝ่าย ปล่อยให้อาราชิที่ขมวดคิ้วมุ่นเมื่อพอจะรู้สึกตัวว่าเผลอปากดีไม่ดูสถาณการณ์ไปหน่อยจนทำเรื่องให้เข้าทางดอนแห่งปาเลอร์โม่เข้าเสียแล้ว
“หึ...แน่นอนครับ ผิดก็ต้องว่ากันตามผิด ผมเล่นตามกติกาอยู่แล้ว ไม่ต้องห่วงไปหรอกครับ”ผิดก็ต้องว่ากันตามผิด...อีกนัยหนึ่งก็คือบทลงโทษที่เทย์ริวจะได้รับต้องไม่รุนแรงเกินกว่าสิ่งที่สมควรจะโดนนั่นเอง ขึ้นชื่อว่ามังกร อย่างไรก็ไม่ใช่เหยื่อที่จะยอมให้เคี้ยวง่ายๆอยู่แล้ว!
“นั่นสินะครับ...พอดีเลย ผมได้ยินว่าเทย์ริวเปิดเส้นทางสินค้าใหม่กับพวกฮ่องกงไม่ใช่หรือครับ ท่าทางจะค้าขายกำไรดีเลยสินะ?”คิ้วเข้มที่พาดเฉียงเหนือดวงตาสีสนิมคมกริบเลิกขึ้นเล็กน้อยเป็นเชิงถาม ทว่าคนทั้งห้องกลับรู้แก่ใจดีว่าไอ้การถามแบบจะเปลี่ยนเรื่องนี่มันชี้แจงจุดประสงค์ของเจ้าของคำถามอย่างชัดเจน
ดูท่าเทย์ริวต้องแบ่งชิ้นปลามันให้กับเวสเปอร์แฟมมิลี่แล้วสิ...
“เพิ่งเริ่มใหม่ๆเลยยังไม่ค่อยเข้าที่เข้าทางหรอกครับ แล้วเรื่องนี้มันเกี่ยวกับบทลงโทษของพวกผมรึเปล่าล่ะครับ?”อาราชิคิ้วกระตุกแล้วท้าทายกลับไปอย่างคนปากดี ชี้ให้เจ้าดอนนี่พูดออกมาเลยดีกว่าว่าต้องการแบ่งผลประโยชน์จากเส้นทางการค้าใหม่นี้กับเขาน่ะ!
“อยากให้เอาไปเกี่ยวเหรอครับ? ถ้าต้องการแบบนั้นผมก็ไม่ขัดศรัทธาหรอกนะ”ลาร์เฟียร์ยิ้มแล้วปรบมือเบาๆทำนองว่าเรื่องที่อีกฝ่ายเสนอมามันเข้าท่า พวกเถรตรงใจร้อนอย่างคุณชายอาราชินี่ล่อให้มากินเหยื่อง่ายชะมัด!
“อึก...จะเอายังไงก็ว่ามา!”สุดท้ายแล้วท่าทางเย็นๆแบบที่หัวหน้าตระกูลพึงมีก็เริ่มทลายลงช้าๆ อาราชิสบถในลำคอเมื่อเพิ่งมารู้ตัวว่าตกลงไปให้หลุมที่อีกฝ่ายบรรจงขุดขึ้นมาให้เพื่อดึงเอาไอ้อารมณ์ร้อนๆของเขาออกมา จริงๆคนใจร้อนอย่างเขาให้มาทำท่าเป็นพวกมีสติดี นิ่งสงบสยบความเคลื่อนไหวน่ะมันไม่ใช่มาตั้งแต่แรกแล้วนี่หว่า!!
“ไม่มากหรอกครับ ผมต้องการแค่ส่วนแบ่งสิบเปอร์เซ็นต์กับความจริงของสาเหตุที่ว่าทำไมคุณต้องไปพบกับโนว่าห์ลับหลังผมเท่านั้นก็พอ ไม่ยากใช่ไหมล่ะครับ?”เจ้าพ่อหนุ่มยิ้มกว้างแล้วฝ่ายมือออกตรงหน้าเหมือนเรื่องที่คุยกันอยู่นี่ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร ในขณะที่รัตติกรที่นิ่งฟังมาตั้งแต่ต้นแอบหัวเราะในใจเมื่อประโยคล่าสุดของลาร์เฟียร์มันเหมือนกับพวกเมียหลวงถามสามีเรื่องซ่อนชู้ยังไงชอบกล...
พูดออกมาได้คิดก่อนบ้างมั้ยเนี่ย...
ดวงตาเรียวสีน้ำตาลไหม้กวาดมองรอบห้องตามคำสั่งที่ได้รับมาว่าให้สังเกตุการณ์สิ่งต่างๆโดยรอบนอกเหนือจากเนื้อหาของการประชุม รัตติกรเห็นว่าภายในห้องนอกจากพวกเขาแล้ว คนของเทย์ริวก็มีจำนวนอยู่แทบจะพอๆกัน ส่วนใหญ่มีท่าทางเป็นเดือดเป็นร้อนเมื่อเห็นว่าพวกของตนต้องมาเสียท่าให้กับผู้มาอาศัยชั่วคราวจากต่างถิ่น
แต่จากในกลุ่มนั้น รัตติกรเห็นผู้ชายคนหนึ่งที่กำมือไว้แน่นแล้วมองไปทางอาราชิด้วยสายตาที่ต่างไปจากลูกน้องคนอื่นๆ แน่นอนว่ามันมีความเจ็บแค้นที่ไม่สามารถทำอะไรได้ แต่นอกเหนือจากนั้นคือท่าทางเสียใจกับอะไรบางอย่าง ฝ่ามือที่กำแน่นอยู่ข้างตัวนั้นสั่นน้อยๆอีกต่างหาก...
มองดีๆรัตติกรถึงเห็นว่ามีอีกอย่างที่หมอนี่ไม่เหมือนกับลูกน้องคนอื่นๆ...
มือที่ผ่อนจากการกำแน่นนั้นเผยให้เห็นนิ้วที่ไม่ครบห้า หมอนี่ไม่มีนิ้วโป้งข้างขวา...
มันต้องมีอะไรที่เกี่ยวข้องกับเรื่องนี้แน่
หนุ่มชาวไทยจดจำใบหน้าของอีกฝ่ายให้ขึ้นใจแล้วหันกลับมาฟังบทสนทนาของการประชุมต่ออีกครั้ง ดูเหมือนเรื่องราวจะดำเนินมาถึงบทสรุปแล้ว ถึงจะพอเดาไว้เรื่องคร่าวๆแล้วก็เถอะ แต่ไอ้เจ้าพ่อนี่ชอบจังเลยนะกับการพูดจาตะล่อมเหยื่อให้มาติดกับแบบนี้เนี่ย น่าหมั่นไส้เป็นบ้า
“ผมไม่มีปัญหากับส่วนแบ่งสิบเปอร์เซ็นต์จากการเปิดเส้นทางสินค้าใหม่นี่หรอกนะครับ แต่เรื่องสาเหตุที่ผมต้องไปพบกับพวกโนวาห์นี่มันจำเป็นต้องรู้ให้ได้ถึงขนาดนั้นเลยหรือครับ?”อาราชิที่แพ้เกือบทุกประตูบ่นออกมาด้วยความหงุดหงิด แล้วอย่างนี้ที่เขาพยายามปิดไม่ให้พวกเวสเปอร์รู้แทบตายมันจะมีประโยชน์อะไรกันล่ะ? ถ้าความจริงที่เก็บเงียบเอาไว้ถูกเผยออกมา เขาจะแน่ใจได้ยังไงว่าหลังจากนี้พวกมาเฟียอิตาลี่จะไม่ส่งคนมาเก็บกวาดคนของเขาย้อนหลัง
“จริงๆผมอยากได้คำตอบมากกว่าส่วนแบ่งเล็กน้อยนั่นอีกนะครับมิสเตอร์เทย์ริว”เจ้าพ่อหนุ่มยิ้มเยาะแล้วทิ้งจังหวะการสนทนาเพื่อให้เวลาตัดสินใจแก่มังกรฟ้า ตอนนั้นเองระหว่างการพักสายตาหันไปมองรอบข้าง เจ้าพ่อหนุ่มก็ได้เห็นว่าลูน่าของเขากำลังจ้องเป๋งไปยังลูกน้องคนหนึ่งของเทย์ริวอย่างสนอกสนใจเกิดเหตุ พอเจ้าตัวหันกลับมาแล้วเห็นว่าเขาจ้องอยู่ หนุ่มชาวไทยก็ถลึงตาใส่แล้วหันขวับไปอีกด้านทันควัน
มันน่าจับมาฟัดจริงเว้ย! ไอ้สิงโตดื้อนี่!!
“ฟราน เรียกลูน่ามาหาฉันหน่อย”เจ้าพ่อหนุ่มหันไปพูดเบาๆกับเลขาพ่วงหน้าที่ล่ามอยู่ในขณะนี้ ฟรานเลิกคิ้วน้อยๆอย่างประหลาดใจแต่ก็เอี้ยวตัวไปเรียกหนึ่งในการ์ดที่ยืนอยู่ให้ไปเรียกรัตติกรมาหาตามคำสั่ง
จะมาสวีทอะไรกันกลางที่ประชุมล่ะครับดอน...
การ์ดที่เดินไปถึงข้างตัวหนุ่มชาวไทยก้มลงบอกคำสั่งจากนายเหนือหัวแล้วยืนรอให้อีกฝ่ายลุกขึ้นมาด้วยกัน เห็นรัตติกรขมวดคิ้วด้วยความหงุดหงิดเล็กน้อยแต่ก็ยอมตามมาแล้วนั่งลงข้างหลังเขาเยื้องไปทางเลขาหนุ่ม
“มีอะไร?”เสียงหวานกระซิบถามห้วนๆเป็นภาษาอิตาเลี่ยนพร้อมกับสายตาที่มองแบบเขม่นเล็กน้อยยิ่งทำให้เจ้าพ่อหนุ่มอยากลากเจ้าตัวเข้าห้องยิ่งขึ้นไปอีก เห็นแมวหยิ่งๆแบบนี้แล้วอยากกำราบให้เชื่องชะมัด!
“เมื่อกี้มองอะไร?”
“หา?”
“ฉันถามว่าเมื่อกี้เธอมองอะไรอยู่”คนหน้าสวยได้ยินแล้วก็เลิกคิ้วขึ้นอย่างประหลาดใจที่อีกฝ่ายมาถามอะไรแปลกๆเอาตอนนี้
“ใช่เรื่องที่คุณต้องเรียกผมมาถามตอนนี้มั้ยเนี่ย? ผมก็แค่มองลูกน้องของคุณอาราชิเขาก็แค่นั้น”จบประโยคลาร์เฟียร์ก็เหมือนได้ยินเสียงอะไรลั่นเปรี๊ยะในสมองตัวเอง...
คุณอาราชิงั้นเหรอ? ทีเรียกชื่อเขาเจ้าสิงโตนี่แทบไม่ยอมเรียกเลยด้วยซ้ำ แต่กับไอ้มาเฟียยุ่นที่เจอกันไม่ถึงชั่วโมงดีเรียกคุณอาราชิแล้วเนี่ยนะ? มันน่า....
“แล้วสรุปเรียกมามีอะไร? จะถามแค่ผมมองอะไรอยู่งั้นเหรอ คุณบ้ารึเปล่าเนี่ย?”รัตติกรมองไปทางเจ้าพ่อหนุ่มแบบเย้ยหยันแล้วหันไปมองทางอื่น เวลาพูดไม่มีหางเสียงยังไม่พอ ชื่อก็ไม่ยอมเรียก แถมพูดดีๆสักครั้งก็ยังไม่เคยพูดอีกต่างหาก ถึงจะเพิ่งมาสังเกตุชัดๆเอาตอนนี้ก็เถอะ แต่ไอ้ความหงุดหงิดที่พุ่งริ้วๆอยู่ในอกนี่มันอะไรกัน ดอนอย่างเขาต้องมาอารมณ์เสียกับเรื่องบ้าบอเล็กน้อยอย่างนี้แล้วเหรอเนี่ย?
“ฉันสั่งให้เธอมาสังเกตุการณ์เพิ่มเติมไม่ใช่ให้มานั่งส่องผู้ชายนี่ เห็นท่าทางเหมือนเธอเจออะไรฉันก็อยากรู้บ้างก็เท่านั้น ข้อมูลเล็กๆน้อยๆบางอย่างที่เธอคิดว่าไม่สำคัญมันอาจะเป็นประโยชน์ต่อฉันก็ได้ เรื่องแค่นี้คิดเองไม่ได้รึไง?”เจ้าพ่อหนุ่มชี้แจงจุดประสงค์พร้อมเอ่ยกัดอีกฝ่ายไปด้วยในตัว
“เฮ้ย คุณ!”
“ชู่ว...คุณลูน่า อย่าเสียงดังสิครับ ประชุมสำคัญอยู่นะ”ฟรานเอ่ยขัดขึ้นเบาๆเมื่อเห็นท่าว่าเหตุการณ์ชักจะเลยเถิด รัตติกรเลยได้แต่ถลึงตาใส่แผ่นหลังกว้างของเจ้าพ่อหนุ่มที่ยังตีสีหน้ายิ้มเยาะใส่คนของเทย์ริว แต่วาจาเราะร้ายนั่นกลับพุ่งตรงมากัดเขาโดยเฉพาะ
ไอ้เจ้าคนสองหน้าเอ๊ย!
“แล้วตอบฉันได้รึยังว่าลูกน้องของ
คุณอาราชิที่เธอดูอยู่มันมีอะไร?”
“เหอะ ผมแค่เห็นเขาไม่มีนิ้วโป้งขวาก็เท่านั้น มองจากฝั่งคุณคงเห็นไม่ชัดน่ะนะ ที่นิ้วนั้นปิดผ้าพันแผลไว้ผมคิดว่าน่าจะเป็นแผลที่เกิดขึ้นไม่นาน แต่ผ้าพันแผลไม่มีรอยเลือดอะไร ก็แสดงให้เห็นว่ามันไม่ใช่แผลสดใหม่ กะเอาคร่าวๆมันอาจจะพอดีกับช่วงที่ฟงเจิ้นฮ่าวส่งจดหมายมาให้คุณก็ได้”รัตติกรชี้แจงแล้วมองไปทางลูกน้องคนที่ว่า ลาร์เฟียร์กับฟรานที่ได้ยินเหมือนกันเลยมองตามไปด้วย
“อีกอย่างคือเขาดูท่าทางเป็นเดือดเป็นร้อนมากกว่าคนอื่นๆตอนที่คุณบอกว่าต้องการจะทราบความจริง ผมว่ายังไงงานนี้หมอนี่ก็มีเอี่ยว”หนุ่มชาวไทยสรุปความพร้อมกับยักไหล่ ข้อมูลที่ได้รับทำให้ลาร์เฟียร์พอจะปะติดปะต่อเรื่องราวได้ ยิ่งรวมกับข้อมูลในตอนแรกที่ได้มาจากสายสืบของเวสเปอร์เรื่องมันก็ชักจะเข้าเค้า...
ผิดไปแต่ข้อมูลของเวสเปอร์บอกว่างานนี้มีคนตาย แล้วลูกน้องของเทย์ริวที่น่าจะเป็นสาเหตุของปัญหาคราวนี้กลับยังยืนอยู่ตรงนั้นได้โดยเสียไปแค่นิ้วโป้งขวาล่ะ?
ดูท่างานนี้คนทรยศที่โนวาห์ตั้งเป้าไว้จะไม่ได้มีแค่เทย์ริวกลุ่มเดียวซะแล้วสิ...
“คิดออกรึยังครับว่าสาเหตุมันคืออะไร?”ปล่อยเวลาให้อีกฝ่ายคิดมานานเกินพอ ลาร์เฟียร์จึงเริ่มบทสนทนาขึ้นใหม่อีกครั้ง อาราชิถอนหายใจเบาๆแล้วมองฮาซึกิของเขาที่นั่งอยู่ข้างหลังเจ้าพ่อหนุ่มแล้วก็พอเดาเรื่องได้ว่าอีกฝ่ายคงพอจะระแคะระคายเรื่องนี้ ดีไม่ดีอาจจะได้ข้อสรุปแล้วก็ได้จากการพร้อมใจกันมองไปยังลูกน้องของเขา
“สัญญาก่อนว่าพวกคุณจะไม่เข้ามายุ่งกับคนของผมถ้าผมพูดออกไปแล้ว”มังกรฟ้าเอ่ยข้อต่อรองสุดท้ายแล้วจ้องเขม็งไปยังเหนือหัวของเวสเปอร์ที่พยักหน้าตอบรับแล้วผายมือมาทางเขาเป็นเชิงบอกให้พูด อาราชิก้มหน้าครุ่นคิดแล้วถอนหายใจออกมาเบาๆ เขาหันกลับไปมองลูกน้องคนที่เกือบจะเป็นตัวกลางของเรื่องนี้แล้วส่งแววตาแสดงความเสียใจออกไป ผู้รับไว้เพียงแค่ส่ายหน้าบอกไม่เป็นไรแล้วหลับตาลงยอมรับผลที่จะตามมาหลังจากความจริงถูกเปิดเผย
“ที่ผมต้องไปพบกับโนวาห์...เพราะลูกน้องของผมถูกจับเป็นตัวประกันครับ”จบคำที่อาราชิพูดออกมา ลูกน้องของเทย์ริวส่วนใหญ่ก็ก้มหน้าลงกันหมดคล้ายกับเรื่องนี้เป็นความผิดของพวกตน
มันน่าเจ็บใจขนาดกันล่ะที่ต้องให้หัวหน้าของตัวเองต้องลดศักดิ์ศรีที่เจ้าตัวยึดถือยิ่งชีพลงแล้วถูกตราหน้าว่าเป็นคนทรยศทั้งที่ความจริงก็แค่เพียงรักพวกพ้องจนไม่อาจยอมให้ใครตายจากไปง่ายๆ แต่นี่ก็คงเป็นเหตุผลสำคัญที่ทำให้สำหรับเทย์ริว คุณชายอาราชิก็เปรียบกับเป็นหัวใจดวงสำคัญที่ยึดกุมให้เทย์ริวรวมเป็นหนึ่งเดียวกันนั่นแหละ
“นอกจากเทย์ริว...มีคนอื่นอีกรึเปล่า?”ความจริงที่ไม่เกินไปกว่าที่คาดนั้นไม่ได้ทำให้พวกเขาประหลาดใจเท่าใดนัก ลาร์เฟียร์ถามเรื่องที่สงสัยต่อทันทีราวกับไม่คิดจะเอาความใดๆสร้างความประหลาดใจให้กับเทย์ริวที่ได้ฟังข้อความที่ถูกแปลออกมา
ลาร์เฟียร์ เวสเปอร์ ใจดีขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่?
“ตอนที่ไปรัสเซียผมไม่ได้พบใครนอกจากพวกโนวาห์...แต่ช่วงนั้นก็ได้ข่าวมาจากทางสึกิวาระว่ามีปัญหาเหมือนกัน ไม่แน่ว่าอาจจะโดนเหมือนผมก็ได้”มังกรฟ้าเอ่ยพาดพิงไปถึงกลุ่มของคู่แข่งตัวฉกาจทางฝั่งคันโต ไม่รู้เหมือนกันว่าหมอนั่นได้ไปพบโนวาห์เพื่อเอาตัวประกันคืนเหมือนเขาหรือเปล่า แต่ถ้าให้เดาก็คงไม่...
สึกิวาระ ชิอง ขึ้นชื่อเรื่องความเย็นชาเสียยิ่งกว่าอะไร!
“สึกิวาระงั้นเหรอ...เอางี้ละกันครับ ไหนๆผมก็มาญี่ปุ่นทั้งที ผมฝากคุณอาราชิช่วยจัดการเรียกประชุมพันธมิตรของเราทั้งญี่ปุ่นหน่อยแล้วกัน ถ้าได้มะรืนนี้จะดีมากครับ สถานที่แล้วแต่พวกคุณจะเลือก เป็นไปได้ขอให้มาครบทุกคนนะครับ เรื่องแค่นี้ผมว่าสำหรับเทย์ริวคงทำได้ไม่มีปัญหาอะไร”ลาร์เฟียร์ที่พอจะเดาเรื่องราวได้ทั้งหมดแล้วตัดสินใจบอกสิ่งที่ต้องการออกไป แน่ล่ะว่าการจะรวมคนทั่วทั้งญี่ปุ่นให้มาเจอกันในเวลาแค่เพียงวันสองวันมันยุ่งยาก แต่ด้วยอิทธิพลของเทย์ริวและเวสเปอร์ เขาคิดว่าเรื่องนี้ไม่น่ามีปัญหา
ถ้าจะมีคนต้องจัดการปัญหานี้ก็คือพวกเทย์ริวอยู่ดี ถือเป็นบทลงโทษอีกอย่างก็แล้วกัน
อาราชิที่ได้รับคำขอร้องปนคำสั่งอ้าปากหวอ เวลาสองวันกับการต้องเรียกประชุมพันธมิตรทั่วทั้งญี่ปุ่นเนี่ยนะ? ยิ่งไม่อยากจะคิดว่าเขาต้องส่งคำเชิญไปให้พวกสึกิวาระจอมหยิ่งนั่นด้วยอีก ไอ้เจ้าพ่อมาเฟียอิตาลี่นี่คิดว่าการเหมาจองเรียวกังสักแห่งเพื่อเป็นที่ประชุมในฤดูท่องเที่ยวแบบนี้มันเป็นเรื่องง่ายนักรึไงหา??
“ตกลงสินะครับ?”ดอนแห่งปาเลอร์โม่ยักคิ้วขึ้นน้อยๆเป็นเชิงถาม ปล่อยให้เจ้าตระกูลเทย์ริวตากระตุกแล้วกัดฟันตอบรับทั้งๆที่ไม่ได้เต็มใจเลยแม้แต่น้อย...
อย่าให้ถึงทีของลูกผู้ชายแดนอาทิตย์อุทัยบ้างนะเว้ย!!
___________________________________
ฮิ้วว จบไปอีกตอน
หายไปนาน คราวนี้ไม่ได้ตาฝาดนะ กลับมาแล้วครับ ^^ //ไหดองกำลังเค็มได้ที่...แอ้
สำหรับคนที่สงสัยว่าผมหายไปไหน ถ้าอ่านเรื่องทำดีได้ดีฯตอนล่าสุดก็คงรู้กันแล้ว แต่สำหรับคนที่ยังไม่รู้(และไม่รู้ว่าจะอยากรู้ด้วยรึเปล่า ;w;) ผมขอก็อปเอามาตอบละกันเน้อ //คือมันย้าวยาว...
“อย่างแรกช่วงที่ยังไม่ปิดเทอมก็อย่างเคยนั่นแหละครับคือเรียนหนัก พวกศัพท์คันจิโน่นนี่ต้องจำเยอะมาก มันเลยรู้สึกครึ่งๆกลางๆที่ต้องมาแต่งไปด้วยน่ะครับ มันเหมือนพอแบ่งมาทำแล้วผมทุ่มได้ไม่สุดก็เลยหยุดไว้ก่อน ;w; แล้วก็ปิดเทอมตอนเดือนมีนาครับ//ปิดตั้งนานแล้วเอ็งเพิ่งมาได้เริ่มลงเดือนมิถุนา...Orz
ก็...ก็ไม่ได้ว่างน้า เดือนมีนาเพิ่งปิดใหม่ๆเลยปล่อยผีได้ประมาณครึ่งเดือนครับ ช่วงปิดนี่ต้องเขียนบทละครเวทีสาขาด้วย แล้วตอนปลายๆมีนาอยู่ๆก็มีเพื่อนอีกคนติดต่อมาว่า เขียนโดลงงานบาส(งานKuroko No Basket Only Eventครับ)ดีมั้ย บูทต้องสองคนกุไม่มีเพื่อนไปว่ะ ก็เลยได้ฤกษ์ไปเขียนโดกับเพื่อนครับ ;w; //แวะข้างทางนั่นเอง งานจัดไปวันที่4พฤษภาที่ผ่านมาครับ ตรงจุดนี้ขอโทษจริงๆครับ TwT ว่าตรงๆก็คือเพื่อนเขียนโดผมเขียนฟิคครับ ความยาวประมาณ75หน้าA5 //ความยาวก็ประมาณเรื่องมาเฟียถึงตอนที่สิบกว่าๆน่ะครับ
จุดนี้สอนให้รู้ว่าถ้าผมจะแต่งเยอะๆเร็วๆมันก็ทำได้นี่หว่า ต้องมีเดธไลน์มาลนตูดก่อนมั้งเนี่ย//โคตรแย่อ่ะ ถ้าสนใจอ่านผมลงไว้ที่เด็กดีนะครับ จริงๆกำลังจะเปิดจองรอบไปรษณีย์ด้วย ถ้าสนใจก็ลองไปดูได้นะฮะ //คู่ฟ้าไฟครับ =w=//ไอ้นี่ขายของนี่หว่า เง้อ 555 ตบตีได้ฮะ”
จบการก็อปข้อความ 555 กลับมาที่ตระกูลมาเฟียของเรากันดีกว่า
ว่าไปแล้วตอนนี้ผมแต่งเป็นอาทิตย์ๆเลยนะเนี่ย...//ปาดเหงื่อ
คือผมไม่ถูกกับบรรยากาศเครียดๆหรืออะไรที่ต้องใช้สมองเท่าไหร่ง้า ;w; แต่งตอนนี้ทีแทบจะระเบิดตัวเองได้ครับ 555 พยายามจะให้เป็นฉากที่ลับฝีปากแสดงอำนาจคุณป๋าเสียบ้างหลังจากที่โชว์หวานหลอกกินเด็กมาสองตอนได้
จะว่าไปผมบอกอายุลาร์เฟียร์กับรัตติกรรึยังหว่า...เหมือนจะยังแฮะ = =
รัตติกรอายุ 24 ส่วนคุณป๋าลาร์เฟียร์...เอ่อ...บอกดีมั้ยนะ 555 ให้ทายละกันครับ
ตอบไปได้อะไรมั้ย...=w= นั่นจิ เอาเป็น ตอบถูกคนแรกรีเควสอะไรก็ได้หนึ่งอย่างละกันครับ //เอาที่ผมทำได้และอย่าทำร้ายกันนะ 55 //เด็กดีคนนึงกับในเล้าอีกคนนะครับ ประกาศผลตอนลงตอนหน้าน้อ
เอาล่ะพล่ามมาเยอะ...สำหรับคนที่ไม่ได้อ่านมานานอาจจะต้องย้อนกลับไปอ่านตอนเก่าด้วยต้องขอโทษจริงๆน้า ; w ; ตอนหน้าจะรีบมาลงนะครับ เดี๋ยวไปปั่นคุณเอิร์ธส่งก่อนแล้วจะสลับมาเรื่องนี้อีกที แอ้...เป็นไปได้...ขอให้เป็นไปได้...อยากแต่งให้ได้เยอะๆในช่วงที่ยังปิดเทอมอยู่ครับ //ผมเปิดสิงหาอ่ะ นี่เหลืออีกกี่เดือนวะเนี่ย
คือเปิดเทอมไปผมว่าผมไม่มีเวลาแน่นอนร้อยล้านเปอร์เซ็นต์ ;w; น่าจะได้หายวืดไปอีกครับ แบบว่าทั้งปีสามที่เรียนหนักโฮกๆ ทำละครเวทีเป็นทั้งฝ่ายเขียนบททั้งหัวหน้าฝ่ายฉาก...น่าจะได้ลาลับจริงๆครับ
แง...อยากได้ห้องมิติแยกของโดเรมอน เอาแบบตัดเน็ตด้วยผมจะได้ไม่เผลอแวบข้างทางบ่อย แง้ว...
ตีสามกว่าคนแต่งเริ่มเพ้อ ควรไปนอน...ครับไปนอนแล้วนะ ฝันดีราตรีสวัสดิ์ครับทุกคน สำหรับใครที่เพิ่งตื่นมาอ่านก็อรุณสวัสดิ์นะครับ
แล้วเจอกันน้า ขอบคุณที่ยังติดตามอ่านและขอโทษที่ทำให้ต้องรอและเข้ามาทวงนะครับ
Namioto Yo
หัวข้อ: Ti Voglio {ฉันอยากมีนาย!} shot.28 UP! P.49 (28/08/59)อัพแย้ว (อ่าน 466864 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก