หัวข้อ: เด็กป๋า โดย TRomance P.232 28-11-11 [แจ้งข่าวค่ะ]

[InuyashaM]

สู้ๆค่ะ รอได้ 

[chaoyui]

 รอด้วยคน

[QUE1]

คิดถึงป๋ากับน้องโจมแล้วจิหุหุ
คุณคนแต่ง พักผ่อนบ้างนะคะ
คุณคนอ่าน รอได้ แต่อย่านานเอ๊ะยังไง หุหุ

[bame]

มารอเหมือนเดิมครับ

ทั้งหนังสือ ทั้งในเวปนี่แหละครับ

 

[ZakeiHarha]

รอนะ *0*

[t-unseen]

แอบแวะมาดู ฮิๆ

[mascot]

รับทราบ ตอนนี้อ่านคุณคนเดียวจบแล้ว

[white coat]

รอ ครับ

[SenSei]

มารอป๋า หุหุ

[kazhiki]

คิดถึงเรื่องนี้จังฮู้

[sunshadow]

   แอบคิดถึงหนูโจมจังเลยน้าาาาา. . .

[YunNie]

รอ...........ด้วยความคิดถึงโคตรๆ

[jiki]

น้องโจมยังไม่มา  แต่เราได้พีฉาน1-2ครบละ
นั่งอ่านพี่ฉานรอน้องโจมไปพลางๆดีกว่า

[G-NaF]

มานั่งรอด้วยคนครับ

[♥Täsinä→l3€LL♥]

รออยู่นะคะ

[Seiki]

ตอนที่ 15 'เด็กป๋า'

บางทีนะ บางที ชีวิตคนเราก็เหมือนเล่นเกมส์ซ่อนหา

ไม่รู้เลยว่ามันเกิดมาจากความตั้งใจ หรือจริงๆแล้วแค่เรื่องบังเอิญ

สองอาทิตย์กับการใช้ชีวิตร่วมกันเยี่ยงฉันท์ผัวเมีย

โจมก็คือโจมคนเดิม แต่ป๋าเริ่มจะไม่ใช่ป๋าคนเดิมเสียแล้ว

อะไรที่มาดลใจให้ตอบรับข้อเสนอโจมไปแบบนั้นวะ


ต้องโทษที่สันดานอยากลองและจ้องจะเอาชนะของตัวเอง ทุกอย่างถึงได้มาลงเอยแบบนี้

เรื่องของเรื่องป๋าก็แค่หาเด็กใหม่ตามปกติเท่านั้น เพียงแต่โจมดันมาอยู่ในกระแสให้น่าสนใจ ปลายทางของวัยคะนองอย่างป๋า เล่นยา แข่งรถและเซ็กส์กลายเป็นสูตรสำเร็จไปเสียแล้ว จากความตื่นเต้นที่จะเสาะแสวงหามาประดับบารมีไปเรื่อยๆ เหลือเพียงแต่ความเคยชินเท่านั้น
อย่างน้อยในแต่ละคืน ถ้าจะมีใครสักคนนอนอยู่ข้างๆก็ยังดีกว่าอ้างว้างอยู่คนเดียวแน่ๆ

คนที่มีพร้อมทั้งเงินและรูปร่างหน้าตาอย่างป๋า ก็เป็นเป้าหมายของเหล่าเทวดาหรือนางฟ้าที่ทะเยอทะยานและตกอยู่ในอำนาจของค่านิยมในสังคมเสียด้วยสิ ถ้าไม่เรียกว่าบิงโกก็คงจะโป๊ะเช๊ะละนะ

ในช่วงเวลาที่เบื่อกับการหาคู่ขาแบบเดิมๆ เบื่อเส้นทางที่มันจำเจ ทุกวันก็เหมือนกับเดินเข้าไปเลือกซื้อของในห้างเดิมที่รู้และจำได้หมดแล้วว่าอะไรอยู่ตรงไหน แทบจะท่องจำสินค้าได้ทุกตัว แล้วอยู่ๆโจมก็เป็น new arrival สินค้าตัวใหม่ที่คุณสมบัติบอกได้คำเดียวว่าโคตรน่าสนใจ

รูปร่างหน้าตาผ่านคุณสมบัติเด็กป๋าอย่างไม่ต้องสงสัย การแต่งตัวบ่งบอกรสนิยม ต้องยอมรับว่าผู้ชายอย่างโจมดูดีตั้งแต่หัวจรดเท้าสมคำร่ำลือ

แต่นั่นไม่ใช่คุณสมบัติที่ถูกใจป๋าหรอก มันเป็นเรื่องธรรมดาเกินไป แต่ที่ทำให้คนอย่างป๋าถึงกับหน้าด้านเดินไปถามราคาเพราะว่าคุณสมบัติคุณชายที่ไม่ได้ขาดอะไรถึงขนาดต้องลดตัวเองลงมาขายตัวได้ต่างหาก ไหนจะแววตาถือดีและท่าทางเย่อหยิ่งอย่างกับราชสีห์นั่นอีก
ท้าทายคนที่ไม่เคยแพ้อะไรอย่างป๋าจะตาย

แค่เป็นป๋าเท่านั้น แค่คนที่ยืนตรงหน้าโจมคือป๋า ผู้ชายชื่อเสียงเป็นที่เลื่องลือพอๆกันคณะข้างๆ โจมถึงได้เดินตามมาง่ายๆและขึ้นเตียงด้วยง่ายๆ

แต่ความจริงมันไม่ใช่อย่างที่ตัวเองกำลังลำพองเลย

โจมเดินตามมาง่ายๆ แล้วเราก็ขึ้นเตียงกันแบบง่ายๆก็จริง

แต่มันง่ายเกินไปมั้ย...อะไรมันจะง่ายดายเหมือนมาม่าชงน้ำร้อนแค่สามนาทีขนาดนั้น
ทุกคนที่มีโอกาสย่างกรายเข้ามาในชีวิตป๋า มีแต่คนที่เสนอตัวเองเข้ามาง่ายๆ แต่เวลาจะสลัดออกไปยากยิ่งกว่าตอนเสนอตัวเข้ามาหลายเท่านัก

แต่โจมพร้อมที่จะง่ายทั้งขาเข้าและขาออกนั่นแหละ

ไม่ใช่เพราะกลัวเสียหน้าแน่ๆถึงได้ทำเหมือนเหนี่ยวรั้งโจมไว้ซะขนาดนั้น แต่ความรู้สึกมันอธิบายเป็นคำพูดยาก ขนาดตัวเองยังไม่เข้าใจความรู้สึกของตัวเองเลย อะไรหลายๆอย่างที่ทำให้รู้สึกว่าสิ่งที่เห็นไม่ใช่สิ่งที่โจมเป็นแน่ๆ

โจมไม่ใช่เด็กขาย อันนี้มั่นใจยิ่งกว่าอะไร มันเคลียร์ไปตั้งแต่ครั้งแรกที่มีอะไรกันแล้ว ไม่ใช่เพราะรอยแดงฉานบนที่นอนเหมือนในนิยาย แต่ประสบการณ์บอกได้แค่ว่าเด็กขายไม่อ่อนประสบการณ์ขนาดนี้ ถ้านี่คือละครก็ฟันธงกันไปเลยว่าผู้ชายคนนี้ปลอมตัวมาแน่ๆ แต่พอจะถูกล่วงเกินขึ้นมาต้องถูกขัดขืนสิ แต่นี่โจมสมยอมตั้งแต่ขั้นตอนแรกไปจนถึงขั้นตอนสุดท้าย

ท่าทีที่โจมปฎิบัติในที่สาธารณะก็น่าค้นหาน้อยซะที่ไหน จะมีใครสักกี่คนที่อยู่ได้ด้วยตัวเองโดยที่ไม่มีใครข้างกายเลยสักคน ขนาดป๋าเองที่คิดว่าตัวเองแน่ที่สุดแล้ว แยกตัวออกมาจากที่บ้านมาอยู่ตัวคนเดียว แต่รอบกายก็ยังมีเพื่อนๆล้อมหน้าล้อมหลัง แถมยังพูดได้เต็มปากว่าเป็นเพื่อนตาย ไม่ใช่เพื่อนที่หาได้ง่ายๆอย่างพวกเพื่อนกินแน่ๆ มันเหมือนมองเห็นเงาตัวเองในน้ำ ถ้าป๋าไม่มีไอ้สามคนนั้น บางทีบุคลิคของป๋าก็คงจะคล้ายๆโจม คงต่างกันที่โจมใจเย็นและอาศัยมาดนิ่งๆวิ่งชนกับทุกเรื่อง แต่ป๋าไม่ใช่คนแบบนั้น คนอย่างป๋าใจร้อนยิ่งกว่าไฟและไม่ทนกับอะไรที่สร้างความรำคาญให้ตัวเองเด็ดขาด

คนที่ถูกสปอยล์มาตลอดเวลาอย่างป๋ามาเจอคนที่เย็นชาและเฉยเมยใส่อย่างนี้มันยอมได้ซะที่ไหน จากที่คิดว่าแค่ชั่วครั้งชั่วคราวแล้วค่อยเลิกรากันไปเหมือนคนอื่นๆ กลับลากความสัมพันธ์มายาวนานร่วมเดือนขนาดนี้
จะไม่ให้คิดว่าตัวเองเปลี่ยนไปได้ยังไง

“หิวแล้ว”

เสียงแรกที่ลอยมาจากคนที่อยู่ในห้องนั่งเล่นห้องเดียวกันมานานหลายชั่วโมง  ประโยคที่ลอยออกมาตามลมนั้นไม่ได้เจาะจงว่าพูดกับใคร แต่ห้องนี้ก็มีกันอยู่แค่สองคน มันเหมือนประโยคบอกเล่าหรือแค่แจ้งเพื่อทราบ หรืออะไรก็แล้วแต่ มันทำให้ความคิดที่กำลังวนไปวนมาไม่กระเตื้องไปไหนสะดุดซะอย่างนั้น

“ทำอะไรกินเป็นบ้างล่ะ”

“ไม่เป็นเลยสักอย่าง”

“เจียวไข่”

“ทำไม่ได้”

“ไข่ดาวล่ะ”

“มันน่าจะตอบทุกสิ่งอย่างตั้งแต่ทำไข่เจียวไม่ได้แล้วนะ”

ขอโทษครับ!! คนผิดคือกระผมเองที่ถามคำถามสิ้นคิดขนาดนั้น ปกติไม่เคยมีใครกล้าหือเลยคิดน้อยไปหน่อย ลืมไปว่ากำลังพูดอยู่กับเทวดาของเศรษฐศาสตร์ สองอาทิตย์ที่เราอยู่ด้วยกันมากินข้าวนอกบ้านตลอด แต่วันนี้ไม่มีอารมณ์อยากออกไปไหน ไม่อยากจะโทษว่าเพราะหงุดหงิดนิดหน่อยที่เหมือนโจมจะนั่งเหม่อมองออกไปนอกระเบียงมาตั้งแต่เช้าแล้ว

Condensing Air Units น่าสนใจกว่าจ้องตากับป๋าได้ไงวะ!!

เดินออกจากห้องนอนมาก็เห็นโจมนั่งเหม่อมองแต่ตรงนั้นอยู่ก่อนแล้ว ถ้าไม่หิวป๋าก็อาจจะมีความหมายเพียงแค่พร็อพอย่างหนึ่งไม่ต่างอะไรกับกรอบรูปหรือแจกันเลยใช่มั้ย


นี่เค้าเรียกโกรธหรือน้อยใจวะ...เอาเป็นว่ามันทำให้ป๋าหงุดหงิดได้ก็แล้วกัน

“หุงข้าวได้มั้ย”

“หุงข้าวยากกว่าทอดไข่ทำไม่ได้หรอก”

เป็นคนที่อยู่เหนือความคาดหมายได้ทุกอย่างจริงๆผู้ชายคนนี้ อยู่ที่บ้านป๋าก็เป็นยิ่งกว่าคุณชายเสียอีก มีคนใช้รองมือร้องเท้าตั้งแต่จำความได้ มีคนใส่ถุงเท้าให้ตอนไปโรงเรียน ไม่เคยต้องติดกระดุมเสื้อเอง ง่ายๆแม้แต่จะฉี่ยังมีคนจับไข่ให้เลยเหอะ แต่ป๋าก็ยังมีทักษะในด้านหุงข้าวและทำกับข้าวง่ายๆได้ แล้วโจมถูกเลี้ยงดูมาแบบไหนกันแน่ ทำไมถึงได้ทำอะไรไม่เป็นขนาดนี้

“มองแบบนั้นหมายความว่าไง”

“มองแบบไหน”

“แบบไร้มารยาทสุดๆอ่ะ”

“อ๋อ ไม่แปลกหรอก เป็นคนไม่มีมารยาทอยู่แล้ว”

“ไร้อารยธรรมสุดๆ”

“อะไรนะ”

“เปล่า แล้วนี่จะเอายังไง ไม่ออกไปไหนแต่ไม่ได้หมายความว่าจะต้องไม่กินอะไรนะ”

“เอาเป็นว่าสั่งอะไรง่ายๆมากินแล้วกัน”

“อืม อยากกินไก่ย่างเชสเตอร์กริลนะ แต่อยากกินสลัดกับมันบดของKFC เอาลาซานญ่าของเดอะพิชซ่าด้วย แล้วก็......”

“พอๆ นี่ตั้งใจจะสั่งให้ครบทุกอย่างที่เค้ามีเดลิเวอรี่เลยหรือเปล่า”

“ก็หิวนี่ แล้วสั่งหลายอย่างไม่ได้เหรอ”

“มันก็ได้ แต่ที่นายสั่งมันเว่อร์ไปหรือเปล่า”

จากคนที่นั่งมองเหม่อออกไปนอกระเบียงเหมือนคิดอะไรอยู่ในใจอย่างคนที่อยู่แต่ในโลกส่วนตัวเพียงคนเดียวนั้น อยู่ๆเกิดเปลี่ยนเป็นพูดเยอะขึ้นมาเหมือนพลิกหน้ามือเป็นหลังตีนขนาดนั้น มันแปลกเกินไปมั้ย มันเหมือนไม่ใช่โจมผู้เย่อหยิ่งอย่างที่เจออยู่ทุกวัน

“นี่ ถามจริงๆเถอะมีอะไรไม่สบายใจอยู่หรือเปล่า”

“เปล่า”
ปากบอกว่าเปล่า แต่ก็ไม่ยอมสบตาแถมยังเบือนหน้าไปทางอื่นอีก เป็นครั้งแรกที่โจมโกหกไม่เนียนแบบซึ่งๆหน้า

“ถ้ามีอะไรก็บอกกันได้นะ คือ คือ หมายความว่ารับฟังได้น่ะ ไม่ได้จะสนใจอะไรหรอกนะ แต่ว่า นั่นแหละ”

“ไม่จำเป็นหรอก ไม่ได้เป็นอะไรจริงๆ ไม่ใช่เรื่องที่นายต้องสนใจขนาดนั้นนี่”

“จะบอกอะไรให้อย่างหนึ่งนะ ถึงเราจะอยู่ในฐานะอย่างที่ว่า แต่ชั้นก็ไม่ได้ใจดำถึงขนาดไม่สนใจความรู้สึกของคนที่อยู่ด้วยกันหรอก ถ้าเป็นแบบนั้นซื้อตุ๊กตายางเอาง่ายกว่าไหม”

“จะไปรู้เหรอ นึกว่าที่ไม่เลือกตุ๊กตายางเพราะมันไม่สมฐานะป๋าซะอีก”

“มันใช่ซะที่ไหนล่ะ เฮ้อ!!!.......แล้วตกลงจะกินอะไร”

“ข้าวไข่ดาวก็แล้วกัน”

“ไหนข้าว ไหนไข่ดาวล่ะ”

“ก็นายทำไง บอกแล้วว่าทำไม่เป็นสักอย่าง กินเป็นอย่างเดียว”

จะว่าไปข้าวมันก็หุงยากกว่าทอดไข่ดาวจริงๆด้วยนะ เหมือนกับจะเป็นเรื่องง่ายแต่กะน้ำลำบากฉิบหาย ถึงห้องนี้จะมีข้าวสารอาหารแห้งเพียบพร้อม แต่ความจริงแล้วป๋าก็นานๆจะหยิบออกมาทำสักที มันเลยออกมากึ่งเปียกกึ่งแข็งไม่มีอะไรพอดีเหมือนที่คุณแม่บ้านจัดการให้เลยสักอย่าง

“ข้าวมันแปลกๆนิดนึงนะ”

“อืม ไม่เป็นไร”

“ชอบไข่ดาวแบบไหนล่ะ”

“เอาข้างนอกกรอบๆนะ แต่เอาไข่แดงไม่สุก”

“นี่คุณโจมครับ มันยากไปมั้ย คนยิ่งไม่ค่อยได้ทำอยู่”

ต้องใช้ไข่กี่ใบถึงจะออกมาอย่างที่คุณชายต้องการได้วะเนี่ย



ฟองแรก....ไข่แดงแตกกระจายรวมกันกับไข่ขาวเละไม่เป็นท่า



ฟองต่อมา....ไข่แดงสุกเกินไปคุณช่ายเค้าส่ายหน้าปฎิเสธว่าไม่เอา


ฟองที่สาม...เหมือนจะดีแต่ไข่แดงเสือกแตกตอนจะเอาขึ้นจากกะทะ(มันจะยากไปไหนนักหนาวะแม่ง)


ฟองที่สี่...ไข่แดงแตกอีก (เริ่มหงุดหงิดแล้วนะเว้ยเฮ้ย นี่ป๋านะนี่ป๋าอย่าเฟลนักจะได้มั้ยวะ ฮึ่ย)


ฟองที่ห้า...โอเค เป็นความบังเอิญที่ถูกใจคุณชายเค้าพอดี เล่นเอาเหงื่อแตกซิกๆเลย นี่ถ้าฟองนี้ยังไม่ผ่านกะว่าจะโทรหาที่บ้านให้ทำมาส่งแล้วนะเนี่ย

“นั่นนายจะทำอะไร”

“เอาไข่ดาวที่ใช้ไม่ได้ทิ้งไง”

“ทิ้งทำไม นายก็กินสิ”

“ไม่อะ อยากกินไข่เจียวมากกว่า”


“ก็รู้นะว่านายอะรวยมาก รวยล้นฟ้า ใช้ชาตินี้ทั้งชาติก็ไม่หมดหรอก แต่อาจารย์เคยบอกมั้ยว่าในเมืองไทยมีคนอดอยากกี่คน”


แม่ง!!! พูดซะขนาดนี้คุ้ยไข่ขึ้นมากจากถังขยะแทบไม่ทัน คอลเรสเตอรอลจะพุ่งออกทางจมูกเลยมั้ยเนี่ย กินไข่มื้อเดียวสี่ฟอง ถึงไม่สนใจเรื่องรูปร่างสักเท่าไหร่ ถึงจะมั่นใจในหน้าตาและกระเป๋าหนาเป็นทุนอยู่แล้ว แต่อัดไข่เข้าไปขนาดนี้มันเยอะไปมั้ย

โจมไม่เคยเหมือนใครที่เจอมาจริงๆนะ แม้กระทั่งสร้างปัญหาให้ป๋า ยังเป็นปัญหาที่ไม่ซ้ำกับใครเลยจริงๆ

90% ของปัญหาส่วนใหญ่คือต่างคนต่างแสดงความเป็นเจ้าของ พยายามสร้างตัวเองให้เป็นเบอร์หนึ่ง ที่ร้ายไปกว่านั้น ลับหลังป๋าพวกหล่อนยังปกครองกันเองอีกต่างหาก ดีนะที่พวกเด็กผู้ชายไม่ทำแบบนี้ด้วยไม่งั้นต่อไปนี้ป๋าคงต้องเลือกกินเป็นอย่างๆไม่ผสมกันทั้งหญิงทั้งชายแบบนี้อีกแล้ว

“เมื่อวานเบสบอกว่ามีคนไปล้อมนายที่คณะเหรอ”
ต้องใช้คำว่าล้อมเพราะไอ้เบสบอกว่ามีคนแห่กันไปหลายคน เป็นผู้หญิงทั้งหมดแต่ไม่ใช่ทุกคนที่เป็นเด็กในสังกัด...มันอะไรกันนักหนาวะ

“อือ เด็กๆของนายละมั้ง”

“แล้วเค้าทำอะไรนายหรือเปล่า”

“นอกจากทำให้รำคาญแล้วก็ไม่มีอะไร”

ตอนที่ไอ้เบสรายงานยอมรับว่ารู้สึกเห็นใจโจมอยู่ไม่น้อย ไม่ได้คิดไปถึงคนที่จะมาระรานโจมเลยจริงๆ คงเพราะยังไม่เคยมีใครที่เปิดเผยว่าเลี้ยงดูจริงจังขนาดนี้มั้ง และอีกอย่างอาจจะเป็นเพราะว่าคนๆนั้นเป็นโจมคนดังด้วยอีกอย่าง แต่ดูเหมือนเจ้าตัวจะไม่ได้แยแสกับเรื่องนี้เลยสักนิด วูบแรกที่ออกมาเห็นโจมนั่งเหม่อยังแอบคิดว่าเป็นเพราะเรื่องนี้ แต่มันคงจะไม่ใช่แล้วสินะ


ถ้างั้นที่โจมนั่งเหม่ออยู่นานสองนานมันเรื่องอะไรกันแน่ จะว่าไปสองอาทิตย์ที่อยู่ด้วยกันยังไม่เคยได้ยินเสียงโทรศัพท์โจมดังเลยสักครั้ง ไม่มีการติดต่อใดๆกับคนภายนอก มันก็เหมือนจะเป็นเรื่องที่ทำให้รู้สึกดีอยู่ลึกๆ


แต่ความจริงแล้วกลับกังวลใจอย่างประหลาด



๐ สวัสดีค่ะ ตอนแรกกะจะมาทีเดียวหลังสงกรานต์แต่กลัวคนจะลืมน้องโจมกันเสียก่อน เลยลงให้เป็นพรีสงกรานต์นะคะ

๐ สวัสดีปีใหม่ไทยนะคะทุกคน....เล่นน้ำกันแต่เพียงพอดีและอย่าลืมให้ความสำคัญกับครอบครัวนะจ๊ะ

๐ ใครที่แจ้งโอนเงินและจองหนังสือเข้ามา คนเขียนจะมาเคลียร์ให้หลังสงกรานต์นะคะ ลาหยุดยาวค่ะ เจอกันวันที่ 18 เน้อ

๐ ขอบคุณทุกคนเหมือนเดิมค่ะ TRomance
 

[knightofbabylon]

มองมุมป๋านี่ชัดยิ่งกว่าชัดอีกนะ
ฮากลิ้งตรงคิดไปได้ว่าคอนเดนซิ่งแย่งความสนใจไป


 

[yeyong]

อ่านแล้วก็รู้สึกเหมือนมีม่านหมอกลอยอ้อยอิ่งอยู่ระหว่างโจมกับป๋า

[Smirnoff]

  โจมเปงรายยยย

[Yunatsu]

โจมเปนอะไรอะป่าวววว

ป๋าอุส่าให้กินไข่นะ อิอิ

[kazhiki]

ป๋านี่ยอมโจมเยอะเลยนะ ท่าทางจะตกหลุมโจมเข้าแล้วจริงๆละป๋าเอ้ยยย 
นุ้งโจมเป็นอะไร แบบนี้แอบสงสารป๋าอะ

[TONG]

สองอาทิตย์แต่ไม่มีใครติดต่อโจมมาเลย ครอบครัว เพื่อนไม่มีสักอย่าง

ถ้าไม่มีป๋า เจมคงแย่แน่ๆ

[manami1155]

หนูโจมเป็นอะไรไปนั่น
ท่าทางจะไม่พ้นเรื่องคุณเฮียกะคุณพ่ออีกแน่ๆเลย

ป๋าช่วยทำอะไรสักอย่างให้หนูโจมเลิกคิดมากเหอะ
เห็นหนูโจมเปนแบบนี้แล้วคนอ่านพลอยหดหู่ไปด้วยเลย
 

แต่คุณป๋าตอนนี้น่ารักมากมายอ่ะ
ขนาดตัวเองทำอะไรไม่ค่อยเป็น
ยังอุส่ามาทอดไข่หุงข้าวให้หนูโจมกิน
น่ารักแบบนี้เอาไปเลย10ดาวอ่ะ
 

[sasa]

โจม.... ปมหนามากจะแก้ออกไม่นั่น

[boylove_yj]

จิ้มมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม

[A-J.seiya*]

ป๋าน่ารักมาก
บอกเลย !!!

[onjazz26]

ป๋าไปไหนไม่รอดแย้วววว

[afternoon]

สวัสดีปีใหม่ไทยเช่นกันนะคะะะะะ
คิดถึงน้องโจมมมมมมมม กระโดดกอดที 

[@Iriz]

 :กอด1:โจม คิดถึ๊งคิดถึง
ป๋ายอมโจมซะขนาดนี้ ไปไหนไม่รอดแล้วแหละ 

[พระสนมฝ่ายซ้าย]

คิดถึงมากกกกกกกเลยค่า
ป๋าทำอาหารให้น้องโจมกินด้วย น่ารักมากค่า
ยอมหมดตัวหมดใจขนาดนี้แล้วเนอะ><