ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
สรุปข้อสำคัญดังนี้
1.ห้ามละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท, หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์ และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่นี่หรือที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อขออนุญาตเจ้าของเรื่องก่อนนะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด
โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอม
5.ขอให้นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียว ถ้าเป็นเรื่องจริงก็ให้บอกว่าเรื่องจริง ถ้าเป็นเรื่องแต่งให้บอกว่าเรื่องแต่ง ให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตามเพราะมีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว
ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน
ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ
6.อย่าพูดคุย ทักทาย นักเขียน คนอ่่านโดยรีพลายดังกล่าวไม่เกี่ยวพันกับนิยายให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรคอมเม้นต์สักคอมเม้นต์เีดียวก็เพียงพอแล้ว ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และทำลิงค์โยงมายังนิยาย และให้นักเขียนทุกคนทำลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยเกี่ยวกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วย เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน
เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง
ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม
กรุณาอ่านเพิ่มเติมที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0 I'm the winner I
มีเด็กหนุ่มอยู่คนหนึ่ง ชื่อของเขาคือ ‘เป็นหนึ่ง’
เป็นหนึ่ง เป็น ‘ที่หนึ่ง’ สมชื่อ
ไม่ว่าทำอะไร เป็นหนึ่งก็ไม่เคยแพ้ใคร
ชีวิตของเขาเกิดมาเพื่อชนะ
การเรียน กีฬา ดนตรี หรือแม้แต่ทำอาหาร เขาก็เป็นที่หนึ่ง
...แต่เป็นหนึ่ง...อาจจะไม่ได้เป็นที่หนึ่งเสมอไปก็ได้ ใครจะรู้...
...
…
…
“ไอ้หนึ่ง ไปโยนโบว์ลิ่งกันมั้ย?” เป็นคำชวนของกลุ่มเพื่อนซี้ ที่มักจะไปเตร็ดเตร่ใช้ชีวิตมัธยมปลายให้คุ้มเกินกว่าคุ้มเสมอๆ
เป็นหนึ่งเหลือบมองนาฬิกาข้อ มือแวบหนึ่ง เมื่อเห็นว่ายังไม่เย็นเท่าไหร่นัก จึงยอมตกลง “แข่ง 3 เกมส์ ใครแพ้เลี้ยงแม็ค โอเคมะ?” แถมยังมัดมือชกคิดเมนูอาหารเย็นให้อีกต่างหาก
แต่ก็เป็นเรื่องปกติ เดิมพันกันไป สุดท้ายก็จ่ายเองอยู่ดี กลุ่มเพื่อนๆจึงไม่ได้คิดมากอะไร ได้แต่เออออรับคำท้า...ยังไงเป็นหนึ่งก็เป็นตัวเรียกสาวชั้นดีนี่นา
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
มีเด็กหนุ่มอีกคนหนึ่ง ชื่อของเขาคือ ‘เสมอภาค’
แต่เขาไม่ได้ ‘เสมอ’ เหมือนชื่อหรอก
เพราะไม่ว่าทำอะไร เขาก็จะเป็นที่หนึ่ง...จากด้านล่างเสมอ
ชีวิตของเขาไม่ได้เกิดมาเพื่อเป็นผู้ชนะ
การเรียน กีฬา ดนตรี หรือแม้แต่ทำอาหาร…เขาก็ไม่เคยชนะใคร
แม้แต่เกสรดอกไม้ หรือแมลงตัวเล็กๆ เขาก็ยังแพ้
...แต่เขาก็หวังว่าสักวัน...เขาจะเป็นผู้ชนะบ้าง...
...
...
...
“ภาค ไปโยนโบว์ลิ่งกันเหอะนะ” เพื่อนสาวสองคนที่คบกันมาตั้งแต่สมัยเด็ก มารับเขาที่ห้องเรียนพร้อมกับคิดโปรแกรมเตร็ดเตร่ก่อนเรียนพิเศษให้เสร็จ สรรพ
“แล้วไม่เรียนพิเศษเหรอ?” เสมอภาคถามอย่างกังวล พลางเก็บสมุดจดลงกระเป๋าอย่างเชื่องช้า จนปิดกระเป๋าเรียบร้อยก็เพิ่งนึกได้ว่า ยังไม่ได้เก็บดินสอกดบนโต๊ะ เด็กหนุ่มจึงจำต้องเปิดกระเป๋าเพื่อค้นกล่องดินสอออกมาอีกรอบ
“แหม เรียนตั้งหกโมงเย็น มีเวลาถมถืดไป นะ น๊า~ แข่งกันด้วย ใครแพ้เลี้ยงแม็ค โอเคมะ?”
“แต่ว่า...” แข่งกันเขาก็แพ้น่ะสิ แถมไปเที่ยวก่อนเรียนพิเศษอย่างนี้ เข้าไปนั่งเรียนกับวีดีโอต้องหลับแน่ๆ แล้วเทอมนี้ก็คงจะต้องสอบซ่อมเหมือนทุกๆครั้ง...เสมอภาคคิดอย่างกังวล มือก็ควานหากล่องดินสอผ้าที่ยัดไว้ใต้เป้ พอค้นจนเจอ ดินสอกดก็หายวับไปแล้ว
“เอาดินสอเราคืนมานะ” เสมอภาคว่าเพื่อนสาวอย่างรู้ทัน
“ก็ตอบตกลงมาก่อนซี่!” เรื่องอะไรจะยอมให้เบี้ยวล่ะ...ก็ภาคน่ะ ตัวเรียกหนุ่มชั้นดีเลยนี่นา ถึงเจ้าตัวจะซื้อบื้อขนาดไหนก็เถอะ
...แล้วเสมอภาคก็แพ้อีกจนได้...
++++++++++++++++++++++++++++++
กึง!!
เสียงลูกหนักตกกระทบพื้นไม้ดังสนั่น เป็นหนึ่งมองตามลูกที่กลิ้งหลุนๆไปตามราง ก่อนจะเบนลำหล่นปุลงที่รางด้านข้างเลนส์
“โทษทีว่ะ เผลอไปหน่อย” เพื่อนทีมเดียวกับเขามัวแต่มองสาวเลนส์ข้างๆน่ะสิ ถึงได้โยนมั่วซั่วขนาดนี้ นี่ขนาดเป็นตาตัดสินแล้วนะ
แถมฝ่ายตรงข้ามก็ไม่วิ่งมาร้องเยาะเย้ยอย่างเคยด้วย มัวแต่ไปตั้งตามองสาวๆกันหมด
เป็นหนึ่งถอนหายใจ ก่อนจะเดินไปหยิบลูกที่ราง คว้าผ้าขนหนูเช็ดน้ำมันออกเป็นพิธี แล้วแบกลูกกลับมาที่ตำแหน่งยืน
“เอาให้แม่นๆนะภาค จะแพ้หรือชนะอยู่ที่ลูกนี้แล้วน้า~!!” เสียงสาวๆเลนส์ข้างๆดังตัดกับเพลงร็อคที่ลานโบว์ลิ่งเปิดเอามันส์ เป็นหนึ่งจึงหยุดรอให้สาวน้อยเลนส์ข้างๆโยนลูกไปก่อนตามมารยาท
กึง!
เสียงลูกหล่นเบาแสนเบาเหมือน คนโยนไม่มีแรงจะโยน เขาเหลือบตามองคิดแต่ว่า สาวน้อยที่ดึงดูดสายตาเพื่อนของเขาทั้งกลุ่มได้จะน่ารักขนาดไหนนะ
อืม...
ชุดนักเรียน...คงจะอยู่ม.ปลายเหมือนกันสินะ?
แต่...นี่มันกางเกงนักเรียนไม่ใช่เหรอ??
โครม!
เมื่อมองกลับไปที่ปลายเลนส์ก็ต้องแอบทึ่ง ไม่นึกว่าลูกที่ถูกโยนอย่างป้อแป้อย่างนั้นจะทำสไตรค์ได้นะเนี่ย
“ว้าย!! ฟลุ้คสุดๆเลย!!” เพื่อนสาวสองคนกระโดดกอดเด็กหนุ่มอย่างสนิทสนม เท่านั้นไม่พอ ยังขยี้หัวทุยๆจนผมกระเซิงไม่เป็นทรงอีกต่างหาก
“แหะๆ” เสียงหวานๆหัวเราะอ่อยๆ เมื่อเป็นหนึ่งหันไปมองอย่างเต็มตาก็ต้องตะลึงจนแทบจะปล่อยลูกโบว์ลิ่งใส่เท้าตัวเอง
ใบหน้าเรียวเล็ก ขาวใสไร้ไฝฝ้า ดวงตากลมโตตัดกับปากนิดจมูกหน่อย ยิ้มแหะๆจนแก้มยุ้ยน่าหยิก เจ้าตัวเล็กพูดเบาๆกับเพื่อนตัวเอง “แต่เรานิ้วซ้นเลยนะ”
เป็นหนึ่งแทบจะโยนลูกในมือ ทั้ง แล้ววิ่งเข้าไปจับมือนวดให้ ถ้าไม่ติดเสียงตะโกนงี๊ดง๊าดเรียกร้องความสนใจของหมู่เพื่อนร่วมสาบาน “โยนได้แล้วเฟ้ย หิวแล้วววว!!”
ชิ! จะกันท่าไม่ให้เขามีโอกาสล่ะสิ! ก็ถ้าเขาลองสนใจแล้วล่ะก็ คนอื่นก็หมดสิทธิ์กัน...เพราะเขาไม่เคยแพ้ใครนี่นา!
แล้วเกมส์นี้เขาก็จะชนะปิดเกมส์ให้หนุ่มน้อยที่อยากจะถามชื่อขอเบอร์ดูเป็นขวัญตา คอยดูก็แล้วกัน!
เป็นหนึ่งยกลูกขึ้นเล็งระดับสายตา ก้าวตามเสต็ปเคยคุ้น เตรียมเหวี่ยงลูกเต็มที่
โครม!!!
เจ้ากรรม ด้วยความที่หวังผลมากเกิน หรือเพราะเสียงหวานหูมันรบกวนอยู่ไม่ห่าง ลูกที่ถูกปล่อยออกไปมันถึงได้ข้ามเลนส์ไปตกลงเลนส์ฝั่งข้างๆซะได้
กลุ่มหนุ่มสาวทั้งสองเลนส์เงียบไปชั่วขณะ พร้อมๆกับที่ใบหน้าของเด็กหนุ่มผู้เป็นที่หนึ่งร้อนผะผ่าว
ไม่ได้ร้อนจากความอายที่โยนลูกผิด แต่มันร้อนเพราะดวงตากลมโตที่หันมาสบกับเขาเข้าอย่างจังในชั่ววินาทีที่ผ่านมาต่างหาก
...
...
...
...แล้วนี่ก็เป็นครั้งแรกที่เป็นหนึ่งแพ้...
...และก็เป็นครั้งแรก....ที่เสมอภาคชนะ...
++++++++++++++++++++++++++++++++
TBC
สำหรับผู้มาทีหลัง เรื่องนี้ทางผู้โพสคนแรกไม่ได้รับอนุญาตจากคุณลูกหมูเจ้าของเรื่อง เราจึงล็อกกระทู้ไว้ และคุณลูกหมูตั้งกระทู้ขึ้นใหม่ เมื่อนิยายจบแล้ว ทางบอร์ดจึงขอรวม 2 กระทู้ไว้เป็นหนึ่งเดียว เพื่อความสะดวกสำหรับผู้ติดตามอ่านทีหลังค่ะ
ทิพย์ โมฯบอร์ดนิยาย
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
