หัวข้อ: Fantasy "Frozentear" [เรท PG-15] 21/3/2511,-15-การจากลา,-16-บทส่งท้าย

[PEENAT1972]

รูปมีแล้วแหละ ว่าง ๆ จะ ทะยอย อัพรูปนะคะ คุณครู 555

[♠♥♦♣]

อร๊างงงง ท่านคริสตอฟ
งานงอกแล้ว ท่านแม่จะว่าไงเนี่ย
+1 ค่า :กอด1:
edit
เอ่อ ยัง+ไม่ได้ ยังไม่ครบวัน ติดไว้ก่อนนะ คุๆๆๆ

[Piaanie]

อ่าา ตามมาอ่านด้วยคน รู้สึกดีมากกก ที่รู้ว่าเรื่องนี้จะไม่มีมาม่า แต่แหม๋ ยุนของเราเจ็บหนักตลอด น่าสงสาร

[from_mars]

เอาล่ะสิ...ความลับ ที่จะไม่ลับแล้ว...ดีเหมือนกันนะ บอกให้เึค้ารู้กันนี่แหละ จริงใจดี กร้ากก
รออ่านตอนหน้าจ้า

[Goodfellas]

แวะมาดันสุดยอดนิยายแฟนตาซีคร้าบ

[kanda53]

มันสส์ดีค่ะ  ไม่ได้อ่านแนวนี้นานแล้ว
ต้องคอยเอาใจช่วยยุนมาก ๆ อุปสรรคเยอะเกิน...
ดูเหมือนเมืองโฟรฯจะสู้ หมาป่า(บ้าเลือด)ไม่ได้นิ...
รอต่อไปค่ะ

  คุณนัท 

[Goodfellas]

หนุกหนานอย่างนี้ต้องดันคร้าบ 

[PEENAT1972]

 


-9- สัมผัสสุดท้าย

Joseph part: III



"ขายหน้าสิ้นดี เราซึ่งเป็นผู้ปกครองอาณาจักรหิมะ หยั่งรู้ภัยพิบัติต่าง ๆ นา ๆ

กลับไม่เคยระแคะระคายพฤติกรรมเสื่อมเกียรติของพวกเจ้าซึ่งเป็นลูกแม้แต่น้อย

เสื่อมเกียรติยังไม่เท่าไหร่ แต่กลับปล่อยให้เรื่องแบบนั้นลุกลามไปจนเกือบจะก่อสงคราม

มันใช่เรื่องที่ไหน แล้วนี่หักหน้าเขาไปแบบนั้น ดูท่าว่าฟิลิปส์คงจะไม่ยอมจบอย่างที่รับปากเป็นแน่"



ฉันกับคริสตอฟได้แต่ก้มหน้ายอมรับผิดอย่างไม่มีข้อโต้แย้ง

 แม้จะเบาใจอยู่บ้างที่ตอนนี้ฟิลิปส์จากไปแล้ว

แต่เมื่อได้ยินรับสั่งจากที่ท่านแม่คาดการณ์ฉันก็อดจะเป็นกังวลขึ้นมาไม่ได้



"คริสตอฟ... เจ้าล่วงเกินธิดาของปราชญ์แห่งราชสำนัก ซ้ำยังเป็นน้องสาวของหัวหน้าอัศวิน

ความผิดนี้เจ้าเห็นสมควรต้องโทษเช่นไร" ท่านแม่เริ่มไล่เบี้ยที่คริสตอฟ



"สุดแท้แต่ท่านแม่จะกรุณา แต่หากทรงโปรดให้จองจำ ลูกใคร่ขอให้จองจำลูก...

ด้วยพันธนาการแห่งนางผู้เป็นที่รัก ในพิธีศักดิ์สิทธิ์... ตามขนบแห่งโฟรเซนเทีย"



"เจ้าเล่ห์เพทุบายนักนะ ใช้วาจายอกย้อนกลับดำเป็นขาวเอาตัวรอดไปจนได้

งั้นเจ้าก็ไปเจรจากับบิดาของนางเองแล้วกัน แต่จงอย่าลืมว่า... ที่เจ้าร้องขอมานั้น

ยังไม่เคยปรากฏการสมรสระหว่างชนชั้นกษัตริย์และชนชั้นขุนนาง

ในพิธีศักดิ์สิทธิ์ตามขนบแห่งโฟรเซนเทีย"



คดีของคริสตอฟได้ข้อสรุปอย่างง่ายดาย ท่านแม่ไม่ได้ถือโทษ

ในเมื่อคริสตอฟรับผิดชอบการกระทำของตน

ฉันลอบผ่อนลมหายใจในขณะที่ท่านแม่ทอดเนตรมาที่ฉัน



"โจเซฟ... เจ้าเป็นรัชทายาทอันดับหนึ่งแต่กลับยอมทอดกายให้มนุษย์สามัญเชยชม

หนำซ้ำยังเป็นคนนอกสร้างความเสื่อมเสียทั้งกับตัวเองและญาติวงศ์

เช่นนี้แล้วเจ้าคิดว่าควรได้รับโทษเยี่ยงไร"



"ลูกไม่อาจร้องขอการอภัย ท่านแม่ทรงโปรดให้เป็นเช่นไรลูกยินดีน้อมรับตามนั้น

แต่หากท่านแม่จะกรุณาขอทรงโปรดละเว้นโทษให้แก่ท่านยุน"

ฉันรู้ตัวดีว่าไม่มีสิทธิ์ต่อรองใด ๆ แต่กระนั้นฉันก็ยังร้องขอ

เพราะฉันไม่อาจทนดูผู้เป็นที่รักต้องโทษทัณฑ์ได้



"ให้คนของเจ้าไปให้พ้นจากโฟรเซนเทียทันทีที่รุ่งสาง

หากตะวันโผล่พ้นขอบฟ้าเมื่อใด มันต้องได้รับโทษ"



รับสั่งของท่านแม่สร้างความรู้สึกเจ็บแปลบราวกับมีเข็มนับพันกระหน่ำลงกลางใจฉัน



"แต่ลูกรักเขา... เรารักกัน ขอทรงโปรดอย่าพรากเราจากกันเลย" ฉันวิงวอนขออย่างไม่อาย



ท่านแม่ลุกจากพระที่มาหยุดอยู่ตรงหน้าฉัน ก่อนรับสั่งด้วยน้ำเสียงที่นาน ๆ ครั้งจึงจะทรงใช้



"แม่ให้เจ้าได้เพียงเท่านี้ จงอย่าลืมหน้าที่ของเจ้าสิโจเซฟ...

เจ้าต้องสืบทอดตำแหน่งปกครองโฟรเซนเทียต่อจากแม่

และให้กำเนิดรัชทายาทแห่งโฟรเซนเทียรุ่นต่อไป"

.

.

.

.

.

.

.

.

.


ฉันยังคงอิงแอบอยู่ในอ้อมอกอุ่นของผู้เป็นที่รัก... หลังจากที่เราทั้งคู่ใช้เวลาในค่ำคืนสุดท้าย

ด้วยการซึมซับทุกความรู้สึกที่มีร่วมกัน ความรัก, ความปราถนา, ความโหยหาอาทร,

ความอาวรณ์อาลัยช่วงเวลาแห่งความสุขกำลังจะหมดไป

ทุกความทรงจำระหว่างเรากำลังจะกลายเป็นอดีต



"ยุน~ ท่านต้องไปแล้วนะ" ฉันบอกเขาทันทีที่เห็นแสงแห่งตะวันทอขึ้นจับขอบฟ้า



"ข้าไม่ไปไหนทั้งนั้นโจเซฟ ข้าจะไม่มีวันปล่อยมือไปจากท่าน

ต่อให้ต้องตายเป็นผีเฝ้าโฟรเซนเทียก็เถอะ"



ฉันเลื่อนมือขึ้นแตะริมฝีปากของเขาพลางวิงวอนขอให้เขาเปลี่ยนความตั้งใจ


"อย่าพูดแบบนี้ ข้าไม่ปราถนาให้ท่านเอาชีวิตมาทิ้งไว้ที่นี่ ได้โปรดเถิดยุน...

ท่านต้องมีชีวิตอยู่เพื่อฉัน"



"อย่าร้องไห้โจเซฟ น้ำตาของท่านทำให้ฉันปวดใจ" เขาปลอบประโลมฉันด้วยจุมพิตอ่อนโยน

ที่ประทับลงบนเปลือกตาชื้นทั้งสองข้างของฉัน



"พอได้แล้วยุน เร็วเข้าเถอะ... ฉันจะพาท่านไปจากที่นี่"

ฉันท้วงพลางเบือนหน้าหนีริมฝีปากสีสดของเขาแล้วลุกขึ้นสวมอาภรณ์



เมื่อมาถึงหน้าปราสาท คริสตอฟก็รอเราอยู่ก่อนแล้วพร้อมกับเอลฟ์อัศวิน

และม้าใช้ที่คริสตอฟเตรียมไว้ให้ยุน

ฉันก้าวขึ้นขี่หลังภูติประจำตัวซึ่งมีสุนัขของยุนนั่งรออยู่ก่อน

และเมื่อทุกอย่างพร้อม... เราก็ออกเดินทาง

.

.

.

.

.

.

.

.

.



ดวงตาสีราตรีของเขาฉายแววหม่นเศร้า ความอาวรณ์นำเราทั้งคู่ไปยังความทรมานแสนสาหัส

อ้อมแขนของเขากอดรัดร่างฉันไว้แน่นด้วยแรงอาลัย ฉันพยายามเก็บกลั้นก้อนสะอื้นไว้

เมื่อบัดนี้สมควรแก่การบอกลา



"ลาก่อน... ยอดรักของฉัน"



"ไปกับฉันเถอะนะโจเซฟ"



ฉันส่ายหน้าเบา ๆ อย่างข่มใจไม่ให้โน้มเอียงไปตามคำวิงวอนเสียงพร่ากับแววตาเว้าวอนของเขา

ที่กำลังสั่นคลอนหัวใจของฉันอยู่



"ท่านก็รู้ว่าข้าไม่อาจจะทำตามประสงค์ของท่านได้"



"ข้ารู้... โจเซฟ ข้าเข้าใจ แต่ถึงอย่างนั้น... ข้าก็ยังทำใจไม่ได้ที่จะต้องเสียท่านไป"



น้ำเสียงเศร้าสร้อยเจืออารมณ์ตัดพ้อของเขาสั่นคลอนใจฉันให้สั่นไหวมากขึ้นทุกที


"ข้าเองก็ไม่ได้ปราถนาให้เป็นแบบนี้"



"เราจะได้เจอกันอีกมั๊ย"



"ข้าไม่รู้... อนาคตเป็นสิ่งที่ไม่อาจคาดการณ์ได้ แต่ไม่ว่าเมื่อใด

หัวใจของข้าจะติดตามท่านไปเสมอ

และข้าก็เชื่อว่าหัวใจของท่านจะสถิตย์อยู่กับข้าเช่นกัน"



ฉันพยายามคลี่ยิ้มเท่าที่จะทำได้ขณะเคลื่อนมือขึ้นไปวางทาบบนตำแหน่งที่ตรงกับหัวใจของเขา

และนำมือของเขามาวางทาบบนตำแหน่งที่ตรงกับหัวใจของฉัน เราทั้งคู่ประสานสายตากัน

ฉันยืดตัวจรดริมฝีปากกับเรียวปากสีสดของเขา

สัมผัสแผ่วเบาของฉันถูกตีโต้กลับมาอย่างหน่วงหนัก

ริมฝีปากของเขาบดเบียดลงมาราวกับต้องการจะกลืนกินฉันเข้าไปอยู่ในตัวเขา

เรียวลิ้นขมปร่าด้วยรสขื่นจากน้ำตาของเราเกี่ยวกระหวัดกันอยู่อย่างโหยหาอาลัย

ฉันพริ้มตาลงเพื่อซึมซับทุกความรู้สึก... จากสัมผัสสุดท้ายของผู้เป็นที่รัก

.

.

.

.

.

.

.

.

.

ผลงานของอีป้าแก่ ๆ (Red RhyNo)

อยากอ่านเรื่องไหนก็จิ้มได้ตามรูปเลยค่ะ

[anajulia]

 
ม้ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย

(พี่พีนัท ทีตัวเองล่ะขายมาม่าเเช่เเข็งได้ ทีน้องทีนุ่งล่ะมาบอกว่าเกลียด ชริๆสะบัดบ๊อบ)


ปล.พระอาทิตย์ต้อง "โผล่" ไม่ใช่ "โพล่" นะเจ้าคะ

[PEENAT1972]

 

อย่ามาโวยวายน่ะนุ่น คิ ๆ  นิด ๆ หน่อย ๆ อย่ามาขุ่จิ งุงิ วิ่งหนีดีกว่า 

ปล. โผล่ แก้เล้วนินุ่น แต่หนูมาไวได้อีกตามเคย เหมือนมีองค์เลยง่ะ 

[BeeRY]

หัวใจกับหน้าที่ มันต้องแยกจากกันด้วยเหรอ
ป้าทำเอาหนูท้องอืดเลยนะเนี่ย มื้อเย็นเพิ่งกินบะหมี่เกี๊ยว ป้ามาเสิร์ฟมาม่าชามเบ้อเริ่มเลย
+1 พร้อมน้ำตา

[PEENAT1972]

YOON



Joseph




CHRISTOF




YUKI



SATO



SUNNY

[PEENAT1972]

ALASKAN GROUP (GUEST FROM EIGHT BELOW)



TANGOO



T



AMBER



BLUE FAIRY



STEFANY QUEEN OF FROZENTEAR



PHILLIPS

[PEENAT1972]

ไม่รู้ว่ารูปจะถูกใจกันไหมจ๊ะ 555 ไล่+ ให้ทุกคนเหมือนเดิม คริ ๆ

[BeeRY]

รู้สึกว่ายุนจะไม่ผิดจากที่คิดเท่าไหร่เลย หุหุ

[PEENAT1972]

สเป็คป้าก็ทำนองนี้แหละเบียร์
แต่ของจริง... ราหูอมมิดเลย555
เกลียดอะไรมักได้อย่างนั้นจริงๆ

[♠♥♦♣]

อยากได้โจเซฟ จะเอาอ่ะ จะเอาๆ

[yayee2]

โหย..ทำไมๆๆต้องเป็นแบบนี้ หน้าที่ความรับผิดชอบ บางครั้งก็ต้องถึงกับกรีดหัวใจตัวเองเนอะ
เหมือนรีบนจ้ะ ชอบโจเซฟมากกกกกก
คุณนาย..รูปอ่ะ โอเค้ โอเค ค่ะ ทุกรูปเลย

[kanda53]

หัวใจสลาย.....จากกันแล้วเมื่อไหร่จะได้เจอ
เดาทางไม่ออกจริง ๆ คุณนัท.....
รูป โอ ค่ะ  ชอบยุนน่ารักดี....กะเด็ก ๆ ตัวขาว ๆ ขนปุย ๆ
น่าเอาเลี้ยงสักตัวนึงนิ... 
รอต่อไปค่ะ 

  คุณนัท + เอาใจคนแต่ง 

[PEENAT1972]

ใจจริงอยากอัพให้อีกสักตอน 555
 
แต่คนเขียนก็อยากอ่านคอมเม้นท์จากคนอ่านเหมือนกันนะคะ เพราะฉะนั้น รอคนอ่านมาเม้นท์สัก 5 คน 10 คนก่อนนะคะ
หรือให้ ส่วนที่เหลือกับขาประจำอ่านก่อนสักเดือนสองเดือนดีกว่ากระมัง หึๆๆ
ปล. อีกประมาณ 5-6 ตอนก็จบแล้วค่ะ

[♠♥♦♣]

อย่ามา
อัพมาซะดีๆ อยากรู้อ่า

[BeeRY]

ป้ามาลงซะดีๆเลย เดี๋ยวหนูจะไม่อยู่บ้านอาทิตย์นึง ขาดใจตายพอดี

[♠♥♦♣]

มาเรียกป้า กลับมาอัพโจเซฟเหอะน้าาาา
อย่าไปกินมาม่าเลย ท้องอืดเปล่าๆ เนอะ กลับมาเถอะที่รัก รอท่านโจเซฟอยู่ ฮึกๆ

[PEENAT1972]

เฮ้อ เย็น ๆ เจอกัน แล้วจะมาแถมข่าวคราว ของนักเขียน คนอื่น ๆ 6+ป้า 1 =  7 คน

เรื่องสั้นขนาดกลาง - ยาว 7 เรื่อง 7 สี 7 อารมณ์ 7 นักเขียน เร็ว ๆ นี้ ที่เล้าเป็ดของเราค่ะ

[kanda53]

  เป็นกำลังใจให้ค่ะ คุณนัท

[PEENAT1972]

คืนนี้จะอัพให้นะคะ ขอหาอะไรลงท้องก่อนค่ะ

[nataxiah]

เข้ามารออ่านตอนจบ 

[alisary]

กรี๊ด!!!!!!!

กอดป้าคับ รักป้ามาก เพราะลี่ชอบนิยายแฟนตาซีมาก

เคยคิดจะเขียนอยู่แต่คิดว่าฝีมือไม่ถึงอะ  เลยยกเลิกแพลนไป

อยากอ่านฉากบู๋อีกอะ ชอบแบบมันส์ๆอ่่ะ

[PEENAT1972]

ใจเย็น ๆ นะคะ เพิ่งจะเริ่มพิมพ์แล้ว เดี๋ยวมาค่ะ
อ้อ นายนัท อีก 7 ตอน จบแล้วค่ะ จะจบทันอาทิตย์นี้ไหนหนอ

โปรเจคใหม่อีก หึ ๆ จะรอดตายไหมหว่าตรู เอริ๊ก ๆ ๆ ๆ

[PEENAT1972]

 


-10- ทางเลือก
Krystof part II:



ฉันมองดูแผ่นหลังของท่านยุนที่ค่อย ๆ ห่างไปช้า ๆ

ท่านพี่ยังคงซบหน้าร่ำไห้อยู่ในอ้อมกอดของฉัน

การพลัดพรากจากคนที่รักช่างเป็นสิ่งทารุณจิตใจได้อย่างร้ายกาจ

ฉันรู้สึกสงสารท่านพี่จับใจ

หากเพียงแต่ท่านยุนเป็นเจ้าชายจากแคว้นใดสักแห่ง...

ความรักของทั้งคู่คงไม่ต้องลงเอยเช่นนี้

หรือหากไม่ใช่เพราะภาระหน้าที่แห่งรัชทายาทค้ำคออยู่...

ท่านพี่ของฉันคงสมความปราถนา



"คริสตอฟ... พี่..."



น้ำเสียงสั่นเครือระคนสะอื้นไห้ของท่านพี่เรียกให้ฉันละร่างของท่านออกจากอ้อมกอด

ดวงเนตรสีอ่อนฉายแววหม่นเศร้าแดงช้ำด้วยพิษของน้ำตาที่หยาดหยดลงมาไม่ขาดสาย



"พี่ไม่รู้ว่าจะมีชีวิตอยู่ต่อไปได้เช่นไรหากไม่มีเขา"



วาจาเพียงแผ่วเบาของท่านพี่กลับแฝงเจตนาได้อย่างเด่นชัดจนฉันต้องทัดทานไว้


"หากท่านหันหลังให้กับโฟรเซนเทียท่านจะสูญเสียทุกสิ่ง

ท่านพี่... ท่านเองก็รู้อยู่แก่ใจ

ว่าเมื่อใดที่ท่านก้าวล่วงพ้นอาณาเขตแห่งดินแดนน้ำแข็ง...

ทั้งพลังเวทย์และพลังชีพของท่าน..."



"นั่นคือสิ่งที่พี่เลือกแล้วอย่างเต็มใจ ชีวิตยืนยาวจะมีความหมายใดเล่า...

หากต้องอยู่อย่างไร้รัก

ในเมื่อตอนนี้... หัวใจของพี่ไม่ได้อยู่ที่พี่อีกต่อไป"



ฉันจ้องลึกลงไปในดวงเนตรสีอ่อนของท่านพี่ซึ่งทอดมองกลับมาด้วยความมุ่งมั่นและจริงจัง

แล้วฉันจะรั้งท่านไว้ได้อย่างไร

อานุภาพแห่งรักช่างแสนยิ่งใหญ่ คนมีรักอย่างฉันเข้าใจดีในข้อนี้


"หากเป็นเช่นนั้นน้องก็ขออวยพรให้ท่านพี่มีความสุขในทางที่ท่านเลือกเดินเถิด"



"คริสตอฟ~"



สีหน้าหม่นเศร้าเมื่อครู่ บัดนี้ถูกแทนที่ด้วยรอยยิ้มเปี่ยมสุข

เมื่อความอัดอั้นตันใจทั้งหมดของท่านพี่

ได้รับการปลดปล่อยตามที่ใจปราถนาจะให้เป็น

ท่านพี่สวมกอดฉันไว้แน่นและฉันเองก็กอดตอบท่าน

เราเข้าใจความหมายในอ้อมกอดนั้นโดยไม่จำเป็นต้องเอื้อนเอ่ยวาจาใด

บัดนี้... ภาระหน้าที่อันยิ่งใหญ่ได้ถูกส่งมอบมาให้ฉันเป็นผู้รับผิดชอบเป็นที่เรียบร้อย



"ลาก่อน... ท่านพี่โจเซฟ"



"ลาก่อน... คริสตอฟน้องรัก"



นั่นคือบทสนทนาสุดท้ายระหว่างฉันกับท่านพี่...

ก่อนที่ท่านชายรัชทายาทโจเซฟจะละทิ้งฐานันดรของท่าน...

และข้ามผ่านเขตแดนของโฟรเซนเทีย

.

.

.

.

.

.

.

.

.

Talk:
เอาไปแก้อยากก่อนแล้วกันนะเด็ก ๆ ที่น่ารักของฉัน

แต่ถ้าช่วยกันเม้นท์จะใจดีมาต่ออีกแล้วกัน 555

เอ๊ะ มีคนพูดเรื่องหม้อมาม่า 555 รู้ได้ไงว่าป้าไปชิมมาแล้ว

ถ้าไม่ได้ไปชิมด้วยกันจะรู้ได้เยี่ยงไร หุๆๆ

ผลงานของอีป้าแก่ ๆ (Red RhyNo)

อยากอ่านเรื่องไหนก็จิ้มได้ตามรูปเลยค่ะ