อ๊อฟรัก อึ๊บลึก
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: อ๊อฟรัก อึ๊บลึก  (อ่าน 101129 ครั้ง)

Red....[em]

  • บุคคลทั่วไป
อ๊อฟรัก อึ๊บลึก
« เมื่อ05-08-2007 18:21:58 »

ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ

สรุปข้อสำคัญดังนี้

1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความที่ไม่เหมาะสมและเกิดความขัดแย้ง
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่นี่หรือที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อขออนุญาตเจ้าของเรื่องก่อนนะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด
โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอม

เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง

ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ  โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม



กรุณาอ่านเพิ่มเติมที่นี่

http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0


+++++++++++++++++++++++++++++++++++++


เป็นสมาชิกใหม่ครับ...ยินดีที่ได้รู้จักนะฮะ ฝากเนื้อฝากตัวและฝากผลงานกันด้วยนะครับ


ตอนที่ 1 บทเริ่มต้นของเรื่องบนเตียง

By  RED......[em]

...   ...  ...  ...
... . . . . . . .

อา...ในที่สุดวันนี้ก็มาถึง วันที่ผมจะได้ทำในสิ่งที่อยากทำมาแสนนาน...

ความฝันที่จะได้อยู่ในอ้อมกอดของผู้ชายคนนั้นตลอดทั้งคืน...
เราจะร่วมรักกันอย่างไม่มีทีท่าว่าจะหยุดพัก...
เราจะร่วมรักกันอย่างดูดดื่มและใคร่กระหายในรสสวาทของกันและกัน...
ท่ามกลางเสียงลั่นเอี๊ยดของเตียงนุ่มในโรงแรมชื่อดังชั้นหนึ่ง...
ท่ามกลางความเย็นฉ่ำของเครื่องปรับอากาศที่จะช่วยกระตุ้น ปลุกเร้าความร้อนแรงให้เพิ่มขึ้นเรื่อยๆ โดยมีเรือนร่างที่เปล่าเปลือยของเราทั้ง 2 คน บดเบียด เสียดสี
และแนบชิดกอดกระหวัดทุกสัดส่วนทุกความรู้สึกให้รวมเป็นหนึ่งเดียว

ผมเฝ้าคิดอย่างลิงโลดว่าทุกอย่างจะต้องคุ้มค่ากับความเพียรพยายามตรากตรำทำงานอย่างหนัก
และอยู่อย่างอดๆอยากๆมานานแรมปี...
เพราะทุกอย่างนั้นก็เพื่อวันนี้!…

ผมเงยหน้ามองท้องฟ้าในยามราตรีกาลแล้วเหยียดแขนตัวเองออกให้กว้างที่สุด จากนั้นก็สูดอากาศเข้าลึกๆเต็มปอด นับ 1-3 ก่อนที่จะเริ่ม...

รองเท้าผ้าใบรุ่นนำสมัยใหม่เอี่ยมติดตราดาวยี่ห้อดัง ก้าวย่างผ่านธรณีประตูที่เปิดกว้างต้อนรับผมให้เข้าไปข้างใน โดยพนักงานหนุ่มหน้าตาดีที่ยืนเชื้อเชิญอยู่ข้างประตู...

ทุกย่างก้าวของผมหามีความมั่นคงไม่...

ผมพยายามอย่างสุดความสามารถในการบังคับหัวใจซึ่งเต้นแรงเป็นจังหวะแทงโก้ที่คอยรังแต่จะขัดขวางระบบการทำงานของร่างกายให้ดูขัดขืนไม่เป็นธรรมชาติ
เพราะมันดูจะตื่นเต้นสุดๆกับการมาเยื่อนสถานที่แปลกใหม่และละลานตาไปด้วยผู้ชายที่เรียกได้ว่าหล่อสะเด็ด! สำอางค์ทุกกระเบียดนิ้วเลย...ก็ว่าได้

อ่า...มันทำให้ความมั่นใจของผมที่พกมาตั้งแต่แรกหายไป...เล็กน้อยล่ะนะฮะ..

ข้างในตกแต่งด้วยอุปกรณ์เครื่องใช้ที่มีระดับ ราคาสูงลิ่ว บ่งบอกว่าสถานที่แห่งนี้รองรับแต่ลูกค้ากระเป๋าหนักเท่านั้น ดูไฮโซโก้หรูเป็นอย่างมาก จนผมชักหวาดๆต่อการตัดสินใจครั้งใหญ่หลวงที่สุดในชีวิตของลูกผู้ชายตัวเล็กๆคนหนึ่งของผมเอง

สายตาทุกคู่หันมามองผมเป็นจุดเดียว ประหนึ่งว่าตัวผมเป็นตัวประหลาดที่โผล่มาจากยุคพระเจ้าเหาป่านนั้นเลยครับ...ผมดูเป็นพี่เสก(โลโซ)มากเลยหรือไงครับ...? ผมชักไม่มั่นใจกับความหน้าตาดีของตัวเองขึ้นมาเล็กน้อย ก็ตอนนี้ผมมายืนหมุนตัวคว้างไปมาอยู่ท่ามกลางผู้ชายหน้าตาดี แต่งตัวดี มาดก็ดี มากหน้าหลายตาที่เข้ามาก้อร่อก้อติกหัวร่อต่อกระซิกให้อยู่นี่..ใบหน้าที่เคยโปกทับด้วยปูนผสมคอนกรีตของผมมันเลยบางลงไปบ้างอะฮะ

กลิ่นน้ำหอมหลากกลิ่น และหลากยี่ห้อ ส่งกลิ่นหอมกระตุ้นให้เตือนตัวเองชัดขึ้น... ว่าผมเข้ามาทำอะไรข้างในสถานที่แห่งนี้กันแน่

หลายๆโต๊ะจะเห็นทั้งผู้หญิงและผู้ชายที่มีหลายวัยวุฒิ นั่งคลอเคลียกับผู้ชายหน้าตาดีเหล่านั้น บางโต๊ะก็จะเป็นคู่ของผู้ชายกับผู้ชายด้วยกันเท่านั้น

ผมยังจับต้นชนปลายไม่ถูกว่าต้องเริ่มทำอะไรก่อนเป็นสิ่งแรกเมื่อเข้ามาในสถานทีนี้แล้ว

สายตาของผมเริ่มสอดส่องหาร่างของบุคคลคนหนึ่งทันที
คนที่ทำให้ผมมีความเพียรพยายาม และความตั้งใจ ที่กล้าบ้าบิ่นเช่นนี้
คนที่ทำให้ผม สืบเสาะค้นหาตั้งแต่พบหน้าเมื่อแรกเห็น
จากนั้นก็เฝ้าแอบมองและคลั่งไคล้อยู่ฝ่ายเดียว... หลงรักอยู่ฝ่ายเดียว
เหมือนผมกำลังหมายปองของสูง อยากคว้าหรือจับจอง
ต้องการที่จะเป็นเจ้าของและ...สัมผัสใกล้ชิดแค่ซักครั้งหนึ่งในชีวิตก็ยังดี

ฟังดูเหมือนนิยายรักน้ำเน่าเนอะ...?แต่ผมคิดยังงั้นจริงๆนะครับ

ถึงแม้ว่าความจริงถ้าเขาเห็นและได้รู้ว่าผมเข้ามาทำอะไร เขาอาจจะเกลียดผม ไม่ชอบ หรือตกใจ และจะว่าอะไรอีกก็แล้วแต่ที่จะตามมานั้นผมก็ยอม...

‘เอาวะเมื่อกล้าเข้าก็ต้องกล้าเสียล่ะว่ะ’

...นี้คือความคิดของผมงั้นเหรอ? อื่ม ...แล้วผมก็พยักหน้ากับตัวเองเมื่อคำตอบที่ได้มันชัดแจ้งแดงแจ๋อยู่ในใจ

‘ก็...เขาคนนั้นอยู่ข้างในนี้!

ลองถามหาเขาคนนั้นจากชายหนุ่มพวกนี้ดีกว่า เพราะตั้งแต่เข้ามาผมยังไม่เห็นแม้แต่เงาที่ผมหลงใหลและชอบแอบมองอยู่บ่อยๆ เลย


“สวัสดีครับ ยินดีต้อนรับสู่ พาราไดร์ 9 พล่าซ่า โฮสต์คลับ อันดับหนึ่งในย่านชินจูกุแห่งนี้ครับ”

ทันใดนั้นเองก่อนที่ผมจะแสดงออกถึงความเปิ่นและเงอะงะที่มีอยู่ในตัวให้ขายขี้หน้าออกไป
หนุ่มใหญ่หน้าตาดี วัย 30 กว่าก็ก้าวออกมาจากมุมหนึ่งของร้านที่ผมไม่ทันได้สังเกต เขาออกมาต้อนรับ หรือเชียร์เด็กในร้านนั้นเอง

ชายหนุ่มหลายๆคนที่เข้ามาป้วนเปื้อนรอบตัวผมในตอนแรกที่ก้าวเท้าเข้ามายืนอยู่ตรงนี้ ต่างก็พากันเดินผละออกไปคนละทิศทาง

“จะหาใครเป็นพิเศษ หรือว่ามีโทรนัดจองตัวเอาไว้แล้วครับ” แล้วหนุ่มใหญ่ท่าทางสะโอดสะองค์ ลักษณะภูมิฐานมีเสน่ห์อยู่ในตัวชวนให้หลงใหลไม่น้อย ก็เอ่ยถามและยิ้มละมัยส่งมาให้ผม

เขาคงเดาออกจากท่าทางของผมได้ไม่ยากว่า...ตัวผมนั้นไม่เคยเยี่ยงกรายเข้ามาในสถานที่แบบนี้มาก่อนเลย

และถ้าเขาเป็นผู้เชี่ยวชาญและชำนาญเกี่ยวกับเรื่องบนเตียงด้วยแล้ว เขาก็ยิ่งจะดูออกว่าผมไม่เคยกับเรื่องใต้สะดือมาก่อนด้วยเช่นกัน
เพราะอาการที่ผมเป็นตอนนี้ก็คือ ใบหน้ามันร้อนผ่าว หายใจติดขัด เหงื่อออกชื้นเต็มฝ่ามือและแผ่นหลัง แถมยังดูควบคุมตัวเองไม่ให้ทั้งตื้นคนและตื้นสถานที่อีก

ยิ่งมาถามถึงความต้องการกันตรงๆแบบนี้ด้วยยิ่งแล้วใหญ่ อยากจะมุดดินหนีความอายไปถึถึงเอธิโอเปียเลยครับ

“ผมเอ่อ...เอ่อมาหา...” อ้า...จะบอกยังไงดีล่ะ ผมไม่รู้ว่าเขาคนนั้นจะใช้ชื่อว่าอะไรในนี้เสียด้วย หรือว่าจะใช้ชื่อเดียวกับที่ใช้ในมหาลัย

“เอ่อผมมาหาดาวเด่น อันดับหนึ่งของที่นี่ครับ!” ใช่แล้วผมโพล่งขึ้นทันที ในเรื่องที่รู้อยู่แค่เรื่องเดียวเกี่ยวกับเขาคนนั้นในที่แห่งนี้ก็คือ เขาเป็น โฮสต์ ที่ฮ็อทและฮิตติดอันดับหนึ่งในนี้ครับ

“อ๊า!จะหาทั้ง 2 คนเลยเหรอครับ...อ๋อ คือร้านเรามีเบอร์หนึ่งอยู่ 2 คนนะครับ คุณจะหาคนไหนละครับ”

‘เอาล่ะสิ!ซวยแล้วมั๊ย?’

ผมชักใจคอไม่ดี ดันไม่สืบให้รู้แน่ชัดมาเสียก่อนว่าเขาใช้ชื่ออะไร
เกิดบอกชื่อออกไปแล้วส่งผิดคนมา ไม่เท่ากับความฝันและความพยายามของผมสูญเปล่าเหรอ เงินที่เก็บมาตลอด...

ผมเอามือลูบที่กระเป๋ากางเกงตัวเองที่มีกระเป๋าสตางค์อยู่ข้างในด้วยความชั่งใจอยู่ชั่วครู่

‘200000 เยน ของพ่อหายจ้อยไปในพริบตาแน่ๆ’

‘จะถอยหลังกลับไปเฝ้าแอบมองและฝันถึงอย่างเก่า หรือ จะเดินหน้าก้าวเข้าไปสู่ค่ำคืนที่เร่าร้อนที่เฝ้ารออยู่ดี’

และในขณะที่ผมกำลังใจฝ่อ สองจิตสองใจอยู่นั้น หนุ่มใหญ่ท่าทางใจดีเบื้องหน้าก็ยิ้มให้ผมอีก เหมือนเขาจะเข้าใจ และรอคอยคำตอบจากผมอย่างใจเย็น เขาคงถูกฝึกมาอย่างดี เพื่อเอาใจลูกค้าและทำอย่างไงถึงจะเข้าใจลูกค้าไม่ทำให้อึดอัดได้

เขาเอียงคอให้ผมนิดๆแล้วพูดขึ้นว่า...

“คนไหนครับระหว่าง คาโอรุคุง กับ อาโออิคุง?”

‘นั้นปะไรให้มันได้อย่างงี้ซิครับคุณพี่ใจดี’

ผมแอบถอนหายใจด้วยความโล่งอกเมื่อได้ยินชื่อของเขา
ยิ้มร่าเหมือนปลากระดี่กำลังจะได้น้ำทันที

นึกว่าผมจะต้องไปนอนแห้งเหี่ยวฝันถึงค่ำคืนที่เร่าร้อนนั้นต่อไปซะแล้ว!

คงต้องทิปหนักๆกับหนุ่มใหญ่หน้าสวยใจดีและสุขุมนี้เสียหน่อย ที่เข้าใจผม
แต่ว่า...อ้า! ปัญหามันยังไม่หมดเสียทีเดียว ก็ผม...

“คือว่า... ผมๆมาหา…” ฮ่วย! ให้มันได้แบบนี้ซิอีหอย! อะไรกันอีกนะมึงนี่! ทั้งๆที่รู้อยู่แล้วยังทำเป็นพูดตะกุกตะกักบอกชื่อของเขาออกไปไม่ได้อีก...

ก็มันรู้สึกกระดากและเขินอายต่างหาก >_<

แค่ผมใจกล้าหน้าด้านแบกความน่ารักเข้ามาในร้านนี้ได้ก็จะแย่อยู่แล้ว! ^o^
แล้วนี่ผมต้องบอกชื่อคนที่ผมจะหมอบสิ่งสำคัญและหวงแหนที่สุดในชีวิตของลูกผู้ชายให้อีก
อา...ยอดชายใบหน้าสวยอย่างผมกำลังทำใจและรวบรวมความกล้าขึ้นมาอีกครั้งอย่างแรง!!

ผู้ชายที่อีกไม่กี่ชั่วโมงจะทำให้ฝันของผมเป็นจริง กับพูดชื่อเขาไม่ออกเสียนี่!

‘โอ่ยยยยยย อยากม่องเท่งจริงๆ!!!’

“อื่มๆ...แฮ่ๆๆ …”ผมได้แต่หัวเราะแห้งๆออกไปอย่างช่วยไม่ได้

ภาวนาอยู่ในใจใครก็ได้ช่วยผมด้วย ก่อนที่ความตื่นเต้นจะปลุกความติ๊งต๊องและความบ้าของผมออกมามากกว่านี้ มาช่วยให้ผมหลุดออกจากอาการเขินนี้ก่อนเถอะ

“ท่าทางของคุณคงกำลัง ลังเลใจในความหล่อเหลาและเก่งกาจ คงไม่รู้จะเลือกใคร ของดาวเด่นของเราอยู่ใช่ไหมครับ”

อ้า! แล้วในที่สุดคุณพี่หน้าสวยใจดีคนนี้ก็เข้าใจผมอีกแล้ว ผมอยากกระโดดหอมแก้มเขาจริงๆ ถึงแม้เขาจะเดาผิดว่าผมคงจะเลือกใครไม่ถูกก็เถอะนะ

ผมไม่จำเป็นต้องเลือกหรอก เพราะมีแค่คนเดียวเท่านั้นที่เป็นจุดยืนให้ผมมาทำเรื่องบ้าบอเช่นนี้ได้

“ครับหล่อมาก ถูกใจผมที่สุด Bad boy man And Sports man and handsome จนผมไม่รู้จะเลือกใครแล้วครับ” โอ้ย!ผมอยากจะกู่ก้องร้องเป็นควายเขมร ในรอบที่เท่าไหร่ของวันนี้ก็ไม่รู้ นี่ผมหัดตอแหลเป็นกับเขาด้วยเหรอเนี้ย!!...พอนึกถึงเขาทีไรต่อมสตอเบอร์รี่ของผมมันก็จะออกมาแรดๆทันทีเลยฮะ

“2 คนนี้เป็นหน้าตาของร้านครับ ลูกค้าก็เลยติดเขาเยอะ ถ้าตอนนี้คุณเลือกใครคนใดคนหนึ่งละก็ คงต้องรออีกซัก 10 นาที นะครับ เพราะตอนนี้ทั้ง 2 กำลังดูแลลูกค้ารายอื่นอยู่ คุณนั่งคิดตัดสินใจว่าจะเลือกใครในระหว่างที่รออยู่นี้ ทางด้านนู่นดีกว่านะครับ”

“ครับ พี่คนสวย” ผมยิ้มให้อีก ชักถูกใจกับพี่คนนี้จริงๆ วันหลังคงต้องหาโอกาสมาทำความรู้จักเสียแล้ว

พี่ชาย(สาว)ใจดีผายมือให้ผมแล้วออกเดินนำไปยังโซฟาหรู เข้าชุดกับโต๊ะที่อยู่ตรงมุมหนึ่งของร้าน เขาก็ยิ้มให้ผม ท่าทางถูกใจกับคำชมของผมไม่น้อยด้วยเช่นกัน

มุมนี้ไม่พลุกพล่าน แต่ว่าออกจะมืดสลัวไปหน่อย ก็ดี... มันไม่เชิงเงียบสงบ มีเสียงเพลงคลาสสิคช้าๆเปิดคลอเบาๆ ให้ผมสงบจิตสงบใจ และได้ทำใจอีกหน่อยในอีกไม่ถึงสิบนาทีข้างหน้าที่จะถึงนี้

“ผมคงต้องขอตัวนะครับ เดี๋ยวจะเรียกเด็กคนอื่นมาอยู่เป็นเพื่อนก่อนก็แล้วกันนะครับ”

“เอ่อ...ไม่ต้องก็ได้ฮะ ผมคอยเขาได้ครับ”

“งั้นอีกซักครู่พอหมดชั่วโมงแล้วผมจะ ให้เด็กมาถามว่าจะเลือกใครนะครับ มิยาบิคุงมาทางนี้หน่อย”

พี่ชายหน้าสวยบอกผมแล้วก็หันไปเรียกชายหนุ่มคนหนึ่งเข้ามายืนข้างๆกับเขา

“ คอยดูแล แขกท่านนี้ด้วยนะ แขกพิเศษของคาโอรุคุงและอาโออิคุงเค้า”

“ครับคุณโยชิกิ” ชายที่ชื่อมิยาบิรับปากพี่สาวหน้าสวยที่ผมพึ่งรู้ชื่อไปหมาดๆ

พี่โยชิกิโค้งตัวให้ผมแล้วเดินออกไปเพื่อไปต้อนรับลูกค้ารายอื่นต่อ

“คุณจะรับเครื่องดื่มอะไรไหมครับ...?” มิยาบิยิ้มสวยเชียวล่ะ ข้อเสนอของเขาไม่เลวเลย บางทีผมควรจะหาอะไรมาดื่มเพื่อเรียกความกล้าหาญมากขึ้นอีกซักนิดนะครับ

“ผมขอ วิสกี้แล้วกันครับ เอ่อ…เอามาทั้งขวดเลยนะครับ” ไม่น่าจะแรงไปนะ ถึงจะดื่มไม่เป็นแต่มันคงไม่ทำให้ผมเมาไปก่อนที่จะเจอเขาหรอก

อา...ในอีกไม่กี่นาทีผมจะได้โอบกอดแผ่นหลังแข็งแกร่ง นั้นแล้ว
จากนั้นก็ซุกซบอยู่ในแผ่นอกอันอบอุ่น ไหล่กว้างที่ผมสามารถอิงแอบได้
ผมจะปล่อยเสียงร้องครวญคราง ที่เขาได้ฟังแล้วจะต้องบอกว่าเป็นเสียงครางกระเส่าที่หวานที่สุด

จะทำให้เขาติดใจกับเสน่ห์ที่แอบซ่อนเอาไว้ของผม ^o^
ทั้งยังเสน่ห์ของเรือนกายที่ผมเฝ้าดูแลรักษารูปร่างของตัวเองเป็นอย่างดี
ผิวพรรณที่เนียนละเอียดดุจใยไหมหมดไปกับการเข้าคอสร์ด อาบน้ำแร่ แช่น้ำนมมาก่อนหน้า
และจะร่วมรักกับเขาด้วยท่าทางที่ผมมั่นใจว่า...มันจะทำให้คืนนี้กลายเป็นคืนที่เร่าร้อน
ด้วยท่าทางจากวิดีโอ XXX ที่ผมไปแอบซื้อมาดูเพื่อศึกษาใช้ในการนี้โดยเฉพาะ

อ้า...แล้วเขาจะต้องติดใจผม
ผมจะทำให้เขาลืมผู้ชายร่างเล็กคนนี้ไม่ลงไปตลอดชีวิต

รีบมาหาผมนะครับ...... ... ผมจะปุลกกายที่เร่าร้อนของผมด้วยวิสกี้ขวดนี้ เพื่อรอคุณ...

To be continue...



ฝากด้วยนะฮะ



*** ขออนุญาตแก้ไขคำห้อยท้ายของชื่อเรื่อง เพื่อลดความรุงรังของหัวข้อ  แต่หากผู้แต่งมีเรื่องแจ้งเพิ่มเติม ก็สามารถแก้ไขชื่อเรื่องได้ตามปกติค่ะ
 ทิพย์โมบอร์ดนิยาย

Share This Topic To FaceBook
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 15-09-2010 07:37:44 โดย THIP »

NewcoolstaR

  • บุคคลทั่วไป
Re: [Fiction]อ๊อฟรัก อึ๊บลึก Part....1
«ตอบ #1 เมื่อ05-08-2007 18:29:11 »

 :laugh:   นิยายม่ายยยยยย....ต้อนรับก่อนเด๋วอ่านนะ :m4:

ออฟไลน์ THIP

  • Global Moderator
  • เป็ดApollo
  • *
  • กระทู้: 7674
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +986/-10
Re: [Fiction]อ๊อฟรัก อึ๊บลึก Part....1
«ตอบ #2 เมื่อ05-08-2007 18:45:57 »

หุหุ ได้กลิ่นน้ำเน่าโชยมานิด ๆ แว้วววววว  :a3:  :a3:  :a3: แต่ชื่อเรื่องนี่ ..... ได้ใจ  :a2:  :a2:  :a2:

ออฟไลน์ มูมู่น้อย

  • Global Moderator
  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2623
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +468/-12
Re: [Fiction]อ๊อฟรัก อึ๊บลึก Part....1
«ตอบ #3 เมื่อ05-08-2007 19:39:16 »

เกริ่นเรื่องได้น่าสนใจมั่กๆ เลย
หื่นดี  :a5:

ชอบค้าบบบ  รออ่านต่ออยู่นะ  เป็นกำลังใจให้  รออยู่เหมือนกัน   :m10:

abcd

  • บุคคลทั่วไป
Re: [Fiction]อ๊อฟรัก อึ๊บลึก Part....1
«ตอบ #4 เมื่อ05-08-2007 19:45:32 »

ขอสารภาพว่าเข้ามาเพราะชื่อเรื่อง  :m25: 
เริ่มเรื่องมามันส์ดี  กลิ่นเริ่มโชยมาแระ หวังว่าตอนกลางๆเรื่องคงไม่ยืดเหมือนละคร7สีหรอกนา  :m11:
รอลุ้นๆๆ อิอิ
 :m3:

ออฟไลน์ Poes

  • คนแรกของหัวใจ คนสุดท้ายของชีวิต
  • Administrator
  • เป็ดZeus
  • *
  • กระทู้: 11342
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +2405/-22
Re: [Fiction]อ๊อฟรัก อึ๊บลึก Part....1
«ตอบ #5 เมื่อ06-08-2007 00:02:22 »

หื่นๆช๊อบ ชอบ  :m11:  :m11:

เปงกำลังใจให้นะ  :m3:  :m3:

ออฟไลน์ Lucifer

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1288
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +46/-1
Re: [Fiction]อ๊อฟรัก อึ๊บลึก Part....1
«ตอบ #6 เมื่อ06-08-2007 15:08:35 »

นิยายใหม่ ท่าทางจะมัน  :a9: :a9: :a9:

ออฟไลน์ oaw_eang

  • Global Moderator
  • เป็ดHades
  • *
  • กระทู้: 8418
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +2122/-586
Re: [Fiction]อ๊อฟรัก อึ๊บลึก Part....1
«ตอบ #7 เมื่อ06-08-2007 15:30:02 »

ถึงจะสำนวนแปลกๆ

ไม่ค่อยกันกับยุคสมัยของท้องเรื่อง

แต่ก็มันส์ พะย่ะคะ  :m11:


ออฟไลน์ ronger

  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 599
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +33/-1
Re: [Fiction]อ๊อฟรัก อึ๊บลึก Part....1
«ตอบ #8 เมื่อ06-08-2007 21:47:17 »

มาต้อนรับเรื่องหม่ายยยยยยยยยย 
ชื่อเรื่องน่าสนใจ ท่าทางจะเป็นแนวฮาๆ แฮะ :m4:
มาต่อไวๆนะ จะรออ่านจ้ะ

suregirl

  • บุคคลทั่วไป
Re: [Fiction]อ๊อฟรัก อึ๊บลึก Part....1
«ตอบ #9 เมื่อ08-08-2007 15:51:36 »

มาให้กำลังใจด้วยคน แล้วมาต่ออีกนะ :m13:

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

Re: [Fiction]อ๊อฟรัก อึ๊บลึก Part....1
« ตอบ #9 เมื่อ: 08-08-2007 15:51:36 »
ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






ple

  • บุคคลทั่วไป
Re: [Fiction]อ๊อฟรัก อึ๊บลึก Part....1
«ตอบ #10 เมื่อ08-08-2007 17:27:20 »

สารภาพว่าเข้ามาเพราะชื่อเรื่องเหมือนกัน  แต่รู้สึกว่า ยังไม่ลึกเท่าไร รอตอนต่อไป อาจจะลึกกว่านี้ :impress:

Red....[em]

  • บุคคลทั่วไป
Re: [Fiction]อ๊อฟรัก อึ๊บลึก Part...2
«ตอบ #11 เมื่อ08-08-2007 22:11:15 »

อ๊อบรัก อึ๊บลึก 2  ( ตอน อ่างหฤหรรษ์ )
By RED.......[em]


...เพดานสีขาว ฝาผนังห้องสีขาว ผ้าม่านที่ปลิวสะบัด พริ้วไปตามแรงลมที่พัดผ่านเข้ามาทางหน้าต่างเป็นสีขาวสะอาด ไม่ว่าจะเป็นส่วนไหนในห้องนี้ถ้วนเป็นสีขาวทั้งสิ้น โต๊ะ เตียงนอน ที่นอน ผ้าห่ม สีขาวกลมกลืนกันไปหมด

บรรยากาศที่โรแมนติก เหมาะแก่การเสียพรมจรรย์ด้านหลังเป็นที่สุด!

ใต้ผ้าห่มสีขาวผืนนั้น มีสัมผัสที่ให้ทั้งความอบอุ่น อ่อนโยน ปลอดภัย และอบอวลไปด้วยร่องรอยของการร่วมรักกันอย่างดูดดื่ม เร่าร้อน ร้อนแรง มันเต็มไปด้วยแรงปรารถนา ความหลงใหล รักใคร่ ผสมผสานกันให้ก่อเกิดความซาบซ่านสูงสุดลึกจนถึงแก่นกลางใจ

ใบหน้าที่เปื้อนไปด้วยรอยยิ้ม นอนอยู่บนแผ่นอกกว้างของบุคคลที่แอบรัก และหวังว่าจะได้ครอบครอง ใกล้ชิดแม้สักครั้งในชีวิตของตัวเองนั้น บ่งบอกว่ามีความสุขสมมากแค่ไหน

ยิ่งได้เห็นใบหน้าที่หลับไหลไปด้วยความอ่อนเพลียจากกิจกรรมบนเตียงเมื่อคืนไปจนเกือบรุ่งสาง ในระยะประชิดตัวติดกัน เห็นทุกอณูรูขุมขนบนใบหน้าคม หล่อ เฟี้ยว แบบนี้ด้วยแล้ว ดวงหน้าเล็กก็ยิ่งระบายไปด้วยรอยยิ้มกว้างไม่ยอมหุบ

ช่างเป็นค่ำคืนที่วิเศษณ์ที่สุด! รอยจูบ รอยรัก ที่ประทับตีตราเอาไว้ทั่วเรือนร่างตัวเองนั้นเขาจะเก็บซึมซับสัมผัสรัญจวนใจเหล่านั้นเอาไว้เป็นอย่างดี

ในที่สุดความฝันของเขาก็เป็นจริง

พ่อรูปหล่อ...พ่อคนดี...พ่อยอดขมองอิ่ม...ไม่เสียแรงเลยที่เขาหลงรัก!

.... .... ... ....
อ่า.. ... ..... ...
... ...
"อื่ม...."
......
...... ........
"คุณครับ ๆ อืม...เป็นยังไงบ้างครับ?"

ง่า..เมื่อกี้ห้องทั้งห้องมันเป็นสีขาวนี่หว่า แล้วนี้ทำไมกลายเป็นสีฉูดฉาด อมมืดอมมัวแบบนี้...

นิ้วยาวๆถือวิสาสะเอื้อมมานวดคลึงเบาๆให้ที่ขมับ หน้าผากทั้งสองข้างช้าๆ ช้าๆ...อ่า...สบายอย่างบอกไม่ถูกเลยฮะ

ตาปิดจะหลับลงอีกให้ได้
ห๊า...หลับ ...ง่วงหรือ? งั้นเมื่อกี้ที่เห็นก็...ก็ๆ...โธ่เอ้ย!ที่แท้ผมฝันไปนั้นเอง

เหตุการณ์การก่อนหน้าเริ่มไหลเข้าสมองๆน้อยๆของผมเป็นระยะ

"ว๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกก" แล้วเสียงร้องแปดหลอดก็ดังกลบไปทั้งห้องทันทีที่ผมทบทวนได้หมดตั้งแต่ต้นจนจบความ

เจ้าตัวดีดร่างผึ่งขึ้นมานั่งหลังตรงเมื่อคิดได้ว่า...ตอนนี้อยู่ที่ไหน? มาหาใคร? และมาทำอะไร?

ข้างหน้าผมมีชายหนุ่มรูปงาม เต็มเปี่ยมไปด้วยเสน่ห์ของบุรุษเพศยืนส่งยิ้มเก๋ไก๋ให้ คนนี้สงสัยจะเป็นเจ้าของนิ้วมือนุ่มนิ่มเมื่อซักครู่แน่ๆ

"คุณต้องการหาผมหรือเปล่าครับ?"ชายหนุ่มคนดังกล่าวก้มลงมา ใบหน้าแทบประชิดติดกับผม เขาโปรยยิ้มยั่วให้ และถามด้วยนำเสียงที่สุภาพอ่อนน้อม

ต้องยอมรับเลยฮะว่าหมอนี่มีเสน่ห์ชนิดหาตัวจับยากทีเดียว เวลาที่เขายิ้มโชว์ฟันเขี้ยวให้แบบนี้นะ โอ้ย!มันกระชากๆๆหัวใจเลยครับ...มันกระชากเอาความเป็นเกย์ของผมให้ออกมาแรดแล้ว!

แต่ทว่า...ง่ะ ไม่ใช่ ...ไม่ใช่สเปคผมง่ะ ...ไม่ใช่คนๆนั้นที่ต้องการมาหาซักหน่อย ชายหนุ่มคนนี้ไม่ใช่จุดประสงค์ และจุดมุ่งหมายให้ผมแบกความน่ารักมาในสถานเริงรมณ์เยื่องนี้ถึงแม้เจ้าหนุ่มหน้าสวยข้างหน้านี้มันทำท่าจะตะคุบผมเอาไว้เองอย่างนั้นก็เถอะนะ ...แต่ผมยังแน่วแน่กับอุดมการฝันเฟื่องของตัวเองอยู่ฮะ

"คือผะ...ผม" หนุ่มหล่อข้างหน้ายิ้มอีกแล้ว เขาต้องรู้แน่ๆว่าผมไม่ได้มาอ็อบเขาในคืนนี้

ผมได้แต่นั่งคอหดครับ...รู้สึกตัวลีบเล็กลงไปเลยนั่งอมพะนำ ไม่รู้จะบอกปัดปฏิเสธออกไปยังไง...ก็ผมเขินนี่...จะให้บอกปฏิเสธผู้ชายน่ารักๆมันพูดยากจะตาย...

แต่แล้วผมก็ได้กลิ่นบุหรี่ยี่ห้อหนึ่งที่คุ้นเคยมากลอยเข้าจมูกมา...ชัวร์เลยครับ! กลิ่นมันโชยมาจากทางโซฟาซ้ายมือของผมแน่ๆ กลิ่นแบบนี้ ยี่ห้อแบบนี้...

ให้ตายเถอะครับ...ให้ดิ้นตายเถอะ! ใครก็ได้เอาผมออกไปจากตรงนี้ที...ตัวชาเลยครับ

ฝูงแรดของผมมันวิ่งหนีหายกันไปหมดเลย...ชายเกงกางข้างๆพริ้วไปมาเมื่อคนข้างๆผมเปลี่ยนท่านั่ง นั่งห่างจากผมไปไม่ถึงเมตร...ตอนนี้ผมกลายเป็นรูปปั้นหินไปแล้วล่ะฮะ

อ่า...ไม่กล้าขยับ ไม่กล้าแม้แต่จะหันไปมองแล้ว สติสัมปชัญญะมันกำลังบอกว่ากลิ่นๆนี้เป็นของใคร

มันแน่ๆ เป็นมันคนเดียว!

คนๆหนึ่งที่ทำให้ผมดั้งด้นมาถึงที่นี้เพราะอะไร แล้วตอนนี้ถ้าให้เดาไม่ผิด เขาคนนั้นก็นั่งอยู่บนโซฟาตัวเดียวกับผมด้วย!

แล้วมึงทำไมไม่พูดไม่จา...นั่งจ้องกูทำห่าไรบะ!

เอาล่ะสิ นิสัยหมาๆ ชอบหาเรื่องเวลาที่มันเขินๆเริ่มแผงฤทธิ์อยู่ในใจแล้วครับ

ใจเย็นๆ...เดี๋ยวมึงก็อดหรอกอีหอย!...ผมรีบเบรกตัวเองด้วยการด่ากลับความคิดตัวเองไป

"มาหาฉันใช่ไหม?" แค่เสียงนุ่มๆแต่ติดกระชากนิดๆนั้นถามดังขึ้น มันก็ดึงเอาความอายผมกลับมาอีกระลอก อายแทบจะแทรกแผ่นดินหนี เมื่อน้ำเสียงที่เฝ้ารอมันดังขึ้นอยู่ข้างๆหู ใจนึกอยากให้มันเป็นแค่ความฝันแบบเมื่อกี้เสียแล้ว บรั่นดี 3 แก้วนั้นทำพิษเข้าจนได้ ถ้าไม่เมาเพราะมันแล้วมานอนรอแบบนี้

ผมคงไม่รู้สึกขายขี้หน้าอย่างนี้หรอกฮะ...

จนแล้วจนรอดผมก็ไม่กล้ามองชายหนุ่มอีกคนที่นั่งข้างๆอยู่ดี ชายผู้หล่อสะเด็ด! ยิ่งกว่าหนุ่มเจ้าเสน่ห์ด้านหน้าคนแรกเสียอีก คนนี้คงจะชื่อ อาโออิคุงกระมัง คนที่คุณโยชิกิบอกเอาไว้แต่แรก

อาโออิยิ้มให้ผมพร้อมกับยกมือขึ้นชี้ไปที่นั่งข้างๆ เป็นเชิงบอกให้ตอบคำถามคนข้างๆเมื่อครู่

"โมคุง...โมริซาว่าคุง มาหาฉันใช่มั้ย?" เอาล่ะสิ...มันเสือกเอ่ยชื่อของผมออกมาซะเต็มยศ แถมยังเรียกชื่อเล่นเหมือนเพื่อนๆของผมเรียกตอนที่อยู่ในมหาวิทยาลัยอีก..ก็ยังดีวะ อย่างน้อยๆมันก็จำชื่อผมได้

... ผมสะดุ้งเล็กน้อยเมื่อมันเสือกจำผมได้ ทำได้ดีที่สุดก็แค่ ก้มหน้าหลบสายตายิ้มได้ของอาโออิคุง แล้วก็...

พยักหน้าพยักหัวให้ไอ้หล่อข้างๆไปแค่นั้น ใช่ครับ...มันหล่อมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก

มากแค่ไหนนั้น...ก็ลองคิดดูแล้วกันครับ มันน่ะติดระดับดาวตลอดกาลของมหาลัยเลยล่ะครับ

สายตาผมมองที่พื้น จ้องอยู่ที่มือตัวเองประสานกันไว้แน่นอยู่บนตัก ไม่กล้ามองทั้ง 2 คนแล้วในตอนนี้ เมื่ออยู่ต่อหน้าเขา..ขอสุภาพกับมันซักนิดนะฮะ ความรู้สึกมันยิ่งรุนแรงเตือนให้รู้ว่าตัวเองเข้ามาทำเรื่องหน้าอายและขายหน้าแค่ไหนกัน

"เสียเวลา...งั้นไปเถอะ!"

หว่า...จู่ๆผมก็ถูกชายเจ้าของเรือนผมสีม่วงเข้ม และผู้ที่มีดวงตาคมกล้าประดุจพญาอินทรีย์เจ้าแห่งเวหา คว้าหมับเข้าที่ท่อนแขนแล้วพยุงให้เดินตามทันที มองเห็นอาโออิคุงยิ้มพร้อมกับยกมือขึ้นบายบ่ายให้ผม

มันจะพาผมไปไหน! ร่างเล็กๆของผมเดินเซเล็กน้อยด้วยความมึนของบรั่นดี 3 แก้วที่ยังหลงเหลือฤทธิ์เดชอยู่ในร่างกาย

ไอ้หัวม่วง...เอ้ย คาโอรุ! มันชื่อคาโอรุฮะ 

ไอ้บ้าคาโอรุมันไม่พูดไม่จาอีกเลยครับ เพราะมันคงรู้แน่ๆว่าถามอะไรไปในตอนนี้ผมก็คงตอบมันไม่ได้หรอก หน้ามันบึ้งๆตึงๆจะยิ้มก็ไม่ยิ้มจะโกธรก็ไม่เชิง แล้วมันก็คงจะรู้และเข้าใจเจตนาของผมทุกอย่างแล้วล่ะครับ มันคงจะอ่านความรู้สึกของผมได้ไม่อยากหรอก ก็ตลอดเวลามานี่ ผมมองคาโอรุมันด้วยสายตาชื่มชมอยู่เสมอ คาโอรุคงอ่านใจผมได้ทะลุปรุโปรงหมดแล้วล่ะฮะ

คาโอรุเข้ามาช่วยพยุง โอบเอวเอาไว้ แข็งขามันอ่อนไปหมด แรงจะยืนแทบจะไม่มีเมื่อได้มาอยู่ใกล้ๆมัน

"จะออกไปข้างนอก มั้ย? หรือว่าจะข้างในโฮตส์นี้ดี?" แง่ง...ไอ้หล่อคาโอรุแม่งไม่เปิดโอกาสให้ได้พูดอะไรเลย คำถามที่ถามมาก็เท่ากับเป็นการยืนยันว่าคาโอรุมันรู้ความตั้งใจของผมเป็นอย่างดีแล้วว่า จะมา อ็อบมันพ่อโฮตส์สวาท มือหนึ่งของพาราไดร์ 9 พล่าซ่า แห่งนี้

"ไปข้างนอกกันดีกว่าครับ" เสียงของผมมันแผ่วเบา ตอบไปทั้งๆที่ก้มหน้าก้มตาอยู่ ไม่อยากจะเงยหน้าขึ้นไปมองหน้าหล่อๆระดับแม็กซิมั่มของมันเลยครับ...อายมันจนแทบจะเอาหัวทองๆของตัวเองทุยหนีหายไปดื้อๆซะแล้ว ยิ่งได้กลิ่นน้ำหอมยี่ห้อหรูที่คาโอรุมันชอบใส่ลอยเข้าจมูกมามันก็ยิ่งพาให้ใจสั่น เต้นโครมครามจะหลุดออกมาให้ได้

ชักปอดแล้วซิครับ...คาโอรุมันดูแมนมาก ทั้งเถื่อน ทั้งเท่ห์ ทั้งหื่น ตรงสเปคของผมทุกอย่างเลย มันเป็นแบบที่ผมชอบ...นี่ขนาดผมแอบมองมันแบบเฉียดๆนะ ยังเห็นเค้าโครงหน้าที่เต็มไปด้วยเสน่ห์ของมันเลยครับ คิ้วเข้มๆ ตาโตดูดุๆ จมูกคมโด่งมาก มีเคราบางๆที่คาง จอนน้อยๆแต่พองามของมันและแนวสันคางที่ผมหลงไหล...อ๊าคคคคคคคคคคคค

เอาหน้าหล่อๆของมึงไปไกลๆกูเลย ก่อนที่กูจะทนไม่ไหววววววววววววววว

น้ำลายหยดติ๋งๆเลยฮะ แม่งหล่อชิบหาย!!!

เอ่อ...ประทานโทษนะครับคุณคาโอรุ ไม่ทราบว่าพ่อแม่คุณให้ทานอะไรมิทราบครับ ลูกเกิดมาถึงได้หน้าตาดีขนาดนี้...? 

ผมนึกประชดมันอยู่ในใจ ยิ่งเห็นมันทำงานแบบนี้ ยิ่งมันใส่เสื้อผ้าดีๆแบบนี้ ดูมันเป็นผู้ใหญ่ที่ให้ความรู้สึกที่ไกลลึบลับกับผมเลย มันดูดีใบแบบฉบับของมัน!

ในมหาลัย มันใส่ยีนส์ขาดๆหลวมๆแต่พอดีตัว เสื้อก็เป็นแบบที่มีสไตล์ หัวเหอของมันนี่ไม่ต้องพูดถึงเจ็ดปีที่แล้วตอนที่เจอมันครั้งแรก ม่วงเข้มอยู่อย่างไง ตอนนี้ก็ม่วงเข้มอยู่ยังงั้น ติดตรงที่ว่ามันปล่อยให้ยาวเลยบ่ามานิดหน่อยเท่านั้น  ผิวขาว ดูเป็นเด็กสะอาดๆ ตาโตๆ แต่แม่งเวลามันหันมามองนะครับ ดุชิบหาย..นี่ขนาดมันยังไม่จัดแต่งอะไรให้ตัวเองมากมาย คาโอรุมันก็ทำให้ผมคลั่งได้แบบกู่ไม่กลับแล้วครับ...มันดิบๆเซอร์ๆได้ใจผมชะมัด!

เฮ้อ!...ผมก็คงได้แต่หลงมันอยู่อย่างนี้แหละครับ...หลงมันต่อปายยยยยยยย


 คาโอรุหันไปคุยอะไรกับคุณโยชิกิสองสามคำแล้วก็โอบเอวผมออกมาพาขึ้นแท็กซี่ที่หน้าร้านทันที ส่วนผมนะเหรอฮะ...ก็ปล่อยให้มันพาไปซิครับ

..............................

Red....[em]

  • บุคคลทั่วไป
Re: [Fiction]อ๊อฟรัก อึ๊บลึก Part...2
«ตอบ #12 เมื่อ08-08-2007 22:16:13 »

ในขณะที่นั่งมาในรถแท็กซี่นั้นคาโอรุได้ชวนพูดคุยและให้ความเป็นกันเองกับเจ้าตัวเล็กไม่น้อย พลอยทำให้เจ้าตัวจ้อยลดอาการเกร็งลงไปได้บ้าง

คาโอรุรู้ว่าจะพูดแบบไหนที่จะทำให้ลูกค้าพอใจ และทำตัวสบายๆ ไม่ตื่นสัมผัส หรือ ผวาเกินกว่าเหตุ แต่ในกรณีของคนร่างเล็กนี้มันไม่ใช่ คาโอรุดูออกว่าโมริซาว่าไม่ประสา ซ้ำยังอ่อนประสบการณ์นัก เจ้าตัวตัดสินใจถูกแล้วเหรอที่คิดทำแบบนี้...?

แล้วในที่สุด...คาโอรุก็พามาเปิดห้องเดอลุคซ์บนโรงแรมหรูในย่านศูนย์การค้าใจกลางกรุงโตเกียว

"จะอาบน้ำก่อนมั้ย?..."คาโอรุทอดน้ำเสียงอ่อนโยนขึ้น ถามร่างเล็กที่ยังคงยืนเก้ๆกังๆอยู่แถวๆประตูห้อง

โมริซาว่าหันซ้ายหันขวาหันหน้าหันหลัง เมื่อเวลาที่รอคอยใกล้เข้ามาถึงทุกที เขามองหน้าคาโอรุยิ้มๆ ตอนหัวค่ำเขาอาบน้ำมาเป็นอย่างดีแล้ว อาบอีกก็ได้วะ

ใจหนึ่งก็นึกอยากเปิดประตูออกแล้วเผ่นแนบไปไกลๆซะเดียวนั้น แต่อีกใจมันยังคงสั่นสู้อยู่ไม่น้อย

"อื่มๆ ก็ดีนะว่าแต่...ใครจะอาบก่อน" โมริซาว่ายังไม่ยอมขยับไปทางไหน ด้วยไม่รู้ว่าเมื่อเข้ามาแล้วต้องปฏิบัติตัวยังไงต่างหาก ทำอะไรก็ดูกลัวว่าจะทำไม่ถูกและอายไปเสียหมด

"อืม~........"ร่างสูงของคาโอรุยืนเอามือลูบคางที่มีเคราบางๆไปมาทำท่าครุ่นคิดอยู่ชั่วครู่

"นายอาบก่อนเถอะ..."พูดจบก็อมยิ้มส่อเค้าเจ้าเล่ห์.... คาโอรุมันเดินเข้าไปหาโมริซาว่าแล้วจับแขนพาเดินเข้ามากลางห้อง พลางส่งผ้าเช็ดตัวให้

...ได้ยินและได้เห็นดังนั้นโมริซาว่าจึงก้มหน้าก้มตาเดินเข้าห้องน้ำไปไม่คิดอะไรมากอีก ตอนนี้สมองก็มึนๆ ไม่อยากคิดอะไรทั้งนั้นแหละ ไม่ได้มองแม้กระทั้งฝาผนังของห้องน้ำว่ามันเป็นกระจกใสแจ๋ว!(เซ่อเกินไปแล้วไอ้โมเอ้ย)

นับว่าเป็นโชคดีของคาโอรุหรือว่าโชคร้ายของโมริซาว่าก็ไม่รู้อีก ที่ประตูห้องน้ำของโรงเแรมนี้มันก็ไม่มีกลอนประตูให้ล็อคอีกเหมือนกัน อาศัยแค่แรงผลักเพียงน้อยนิดแค่นั้นก็สามารถเปิดเข้าไปยังห้องน้ำที่มีอ่างหรูหราใหญ่โตได้

แล้ว...

ร่างเล็กก็บรรจงปลดเปลื้องเสื้อผ้าออกทีละชิ้นๆ จนเผยให้เห็นผิวเนื้อเนียนใสกระจ่างตา ต้องสะท้อนแสงไฟสลัวดูผุดผ่องไปทั้งร่าง

เรียวขาขาวค่อยๆหย่อนเตะผิวน้ำในอาบอย่างเชื่องช้า เป็นภาพที่เซ็กซี่อย่างที่เจ้าของร่างก็หารู้ตัวเองไม่...

หากแต่มีสายตาอีกคู่หนึ่งคอยจับจ้องอยู่ทุกอิริยาบถ..

คาโอรุกำลังตะลึงกับเรือนร่างของโมริซาว่าที่ปรากฏให้เห็น ตัวเล็กกระทัดรัดน่ารักน่าหยิกจนเขาละสายตาออกมาไม่ได้

รูปร่างที่ไม่คิดว่าชายหนุ่มร่างเล็กอย่างโมริซาว่าไม่น่าจะมี ทั้งยังกิริยาที่ชวนหลงอ่างด้วยกันนั้นอีก
มันเป็นเสน่ห์เรือนกายที่โมริซาว่าไม่รู้ตัวหรือเปล่านะ...
เหมือนภาพศิลป์ที่วิจิตรลือชื่อ สลักประดับทรวดทรงองค์เอวให้ตระการตรึงสายตาผู้ที่ได้พบเห็นเป็นยิ่งนัก...

คาโอรุเดินเข้าหาร่างเล็กที่กำลังใช้มือเริงเล่นกับฟองสบู่อยู่ข้างอ่างอาบน้ำโดยที่ไม่รู้ตัว ยอมรับว่าภาพเบื้องหน้ามันดึงดูดสายตาและเชิญชวนในเวลาเดียวกัน

"อ๊ะ!.....เฮ้ย!....หนะ..หนะ..ไหนบอกว่าจะให้ผมอาบก่อน...ไง" โมริซาว่าร้องเสียงหลงด้วยตกใจที่จู่ๆก็มีอ้อมแขนแข็งแรงเข้ามาสวมกอดจากทางด้านหลังอย่างไม่รู้เนื้อรู้ตัว...เป็นใครจะไม่ตกใจได้ล่ะ

และคาโอรุก็ไม่ปล่อยโอกาสให้ผ่านมือ เขารู้ว่าจับตรงไหนทำยังไงถึงจะถูกใจลูกค้า
ร่างเล็กที่อยู่ในอ้อมแขนของเขาในขนาดนี้นั้นสั่นเป็นเจ้าเข้า คงตื่นกลัวกับความไม่คุ้นเคยล่ะสิ
 แต่ทว่า...ร่างเล็กก็ไม่ได้ดิ้นรนขัดขื่นแต่อย่างใดและโฮสต์มือ 1 ระดับเขาก็ดูไม่ผิดหรอก...โมริซาว่ามันยังไม่เคยด้วยซ้ำ


"อ๊ะ!.....อยะ..อย่าเพิ่งสิ....." โมริซาว่าที่ตอนนี้ได้แต่ทำสีหน้าแบบบอกไม่ถูก ทั้งตกใจทั้งหวาดเสียวกับฝ่ามือใหญ่ ที่ร่างกำยำเข้ามาประชิดทั้งยังลวนลามอย่างไม่ทันให้ได้ตั้งตัวนั้นอีก

หื่นเรียกพ่อเชียวนะมึง ไอ้คาโอรุ!!

ดวงตายาวรีของโมริซาว่าค้อนประหลักประเหลือกเข้าใส่ร่างสูงที่ดูสนุกกับการได้แกล้งเขาให้ตกใจเล่นจับนู่นจับนี่จนเขาไล่คว้าจับมือใหญ่นั้นไว้ไม่ทัน

ร่างสูงกว่าของคาโอรุก็หาได้หยุดมือซนๆนั้นไม่ โมริซาว่ากำลังคิดว่า...เขาทำกระแดะเกินไปหรือเปล่าวะ ตอแหลจนดูไม่งามและเวอร์เกินไปมั้ย? ไม่น้า~~ก็ในวิดีโอที่เขาศึกษามาพวกนางแบบในนั้นเขาก็ทำอิดออด ออเซาะกึ่งกล้ากึ่งกลัวเช่นนี้กันทั้งนั้น

"หยุดอะไรหืม?~....จะให้หยุดจริงเหรอ?....มันขนาดนี้แล้วแท้ๆ..." คาโอรุพูดเสียงอู้อี้เพราะตอนนี้ร่างสูงกำลังซุกไซร้อยู่บริเวณซอกคอหอมกรุ่นอย่างเมามันส์ ทั้งอารมณ์อยากแกล้ง และอารมณ์ส่วนลึกชักนำไปด้วย

โมริซาว่าไม่อยากจะหันไปมองหน้าคาโอรุที่ตอนนี้เอาร่างเท่ห์ๆมายืนประชิดติดแผ่นหลังเปล่าเปลือยของเขาเลยให้ตาย...  ขอให้คาโอรุชักพาอารมณ์ร่วมให้เขาอีกซักหน่อยเถอะนะ เขาคงกล้ามากกว่านี้ ถึงจะแอบแรดแค่ไหน แต่เขาก็ไม่เคยเรื่องอย่างนี้มาก่อนนี่ ในความเป็นจริงเช่นนี้มันก็ต้องมีความกลัวร่วมอยู่ด้วยแน่นอน

คาโอรุแกล้งยั่วร่างเล็กด้วยความเอ็นดูให้กับความน่ารักนั้นไม่น้อย เขาค่อยๆกดจมูกฝังลงแรงๆที่ซอกคอหอมกรุ่นให้เจ้าของจั๊กจี้เล่น ริมฝีปากก็ลากไล้ลิ้มรสผิวเนื้อนิ่มนวลเนียนดุจใยไหมอย่างแผ่วเบา จนร่างเล็กสะท้านขนลุกเกรียว แล้วโมริซาว่าก็ค่อยๆหันหน้าเข้าหาแผ่นอกกว้างของคาโอรุ เอาใบหน้าซุกซบด้วยความเขินอายและแอบยิ้มอยู่ในที

ร่างขาวเนียนที่เขาอุตสาห์ไปอาบน้ำแร่แช่น้ำนมมา มันไม่ได้เสียแรงและเสียเงินไปเปล่าๆแล้ว เห็นๆกันอยู่ว่าตอนนี้คาโอรุกำลังหลงใหลผิวนุ่มนิ่มของเขาขนาดไหนกัน

คาโอรุประคองใบหน้าแดงกล้ำนั้นขึ้นมามองให้เต็มตา ดวงตาใสแจ๋วยังตื่นต่อสัมผัสของเขาอยู่มาก แต่เขาก็มองเห็นความกล้าได้กล้าเสียที่แฝงออกมาด้วยนั้นชัดเหมือนกัน

คาโอรุประทับจูบลงบนริมฝีปากบางไปช้าๆ นุ่มนวลชวนฝัน ทำให้เคลิ้มเคลิบ ไล้เลียไปอย่างใจเย็นสอดปลายลิ้นร้ายกาจเข้าพัวพันดุนดันให้ร่างเล็กจูบตอบไปในตัว ไม่เว้นช่องให้โมริซาว่าได้หายใจ

โมริซาว่าหอบระทวยแทบล้มลงไปกองกับพื้น ไม่เคยรู้รสของการจูบดูดดื่มปานจะขาดใจแบบนี้มาก่อนในชีวิต

คาโอรุเชี่ยวชาญในการรุก และ ต้อนชนิดที่หาตัวจับยาก ทำเอาเขาหวั่นๆในใจกลัวว่าการตัดสินใจครั้งนี้มันจะเป็นอะไรที่ผิดไปหรือเปล่านะ

ยังไม่ทันได้คิดอะไรต่อ...

รู้สึกคาโอรุจะไม่พูดพร่ำทำเพลงอีกแล้ว วงแขนยาวช้อนตัวเขาขึ้น จะพาไปที่เตียงลูกเดียว


"ไม่ต้องอาบแล้วนะ หรือว่าจะให้อาบให้มั้ย? อ่อนปวกเปียกแบบนี้คงอาบคนเดียวไม่ได้แน่"

: "อ่า....อืม~....อาบ ๆ .มาอาบด้วยกันสิ.." โมริซาว่ายังไม่อยากเสียสาวเอ้ย!เสียตัวเร็วเกินไปนัก วิธีนี้จึงเป็นวิธีที่ดีที่สุดแล้วที่จะรั้งความสดและบริสุทธิ์ไว้กับตัวเองนานขึ้นอีกนิด แต่ก็ไม่อยากห่างจากตัวคาโอรุแม้ซักวินาทีเดียว



โมริซาว่าเอ่ยชวนเสียงสั่นเนื่องจากอารมณ์เริ่มปั่นป่วนเพราะถูกปลุกเร้าจากร่างสูงอยู่ตลอดเวลา

"อ่า... ชั้นๆ " โมริซาว่าเกาะบ่าคาโอรุเอาไว้แน่นสะกดกลั้นเสียงครางเอาไว้ก่อน มันควรจะได้ปลดปล่อยออกมาในยามที่มีบรรยากาศโรแมนติก และสุขสมมากกว่านี้

คาโอรุก็ไม่รอช้าเขาวางร่างโมลงไปในอ่างของโรงแรมหรูเบาๆ อ่างขนาดกว้างพอที่จะลงอาบ 2 คนได้อยู่แล้ว

เสื้อผ้าของเขาถูกถอดออกไปในพริบตา จากนั้นก็ก้าวตามร่างเล็กลงไป ช้อนเอาร่างโมริซาว่าขึ้นมานั่งบนตัก ใช้ปลายนิ้วมือลูบไล้ไปทั่วผิวเนื้อแน่นและเนียนมือนั้นปลุกปั้นอารมณ์ของโมริซาว่าให้พัดโหมทะยานมากขึ้นอีก


โมริซาว่าหลับตาแน่น...
ผู้ชายคนนี้คือคนที่เขาเฝ้าปรารถนาและได้แต่แอบมองมาตลอด หลงรักโดยที่ไม่รู้ตัว จนเมื่อไม่นานมานี้ ที่ทุกการกระทำของเขามันหายใจเข้าออกเป็นชายที่ชื่อคาโอรุไปเสียทุกอย่าง
ตระหนักได้ว่าทั้งรักและหลงจนไม่สามารถถอนตัวถอนใจได้

โมริซาว่าค่อยๆหันหน้าเข้าหา สองแขนเรียวโอบรอบคอแกร่งของคาโอรุบ้าง พร้อมกับค่อยๆเคลื่อนริมฝีปากบางของตัวเองเข้าหาช้าๆค่อยๆขบงับไล่เบาๆจากกลีบปากเข้าสู่ภายใน สอดลิ้นเข้าไปกระตุ้นให้ร่างสูงจูบตอบ

คาโอรุก็ยอมให้โมริซาว่าชักนำเหมือนกัน เขาอยากจะรู้ว่าร่างเล็กนี้จะทำให้เขาร้อนแรงได้แค่ไหน...
สัมผัสที่กล้าๆกลัวมันทำให้คาโอรุนึกเอ็นดูโมยิ่งนัก เขาปล่อยให้โมริซาว่าพาอารมณ์ให้ดำดิ่งไปช้าๆบางครั้งก็อดไม่ได้ที่จะหยอกล้อกับเรียวลิ้นอุ่นชื้นของโมริซาว่าไปบ้างด้วยความเผลอไผลที่อดไม่ไหว

ฝ่ามือแกร่งลูบไล้เบาๆไปทั่วแผ่นหลัง ละเลียดเพียงผะแผ่วให้รู้สึกสยิว เป็นการปลุกอารมณ์ได้อย่างดีพลางคว้าเอาครีมอาบน้ำที่ตั้งอยู่ขอบอ่างมาชโลมลงบนแผ่นหลังของร่างเล็ก ก่อนที่จะลูบไล้ ถูไถไปทั่วทั้งตัว บดบี้เม็ดนมเล็กๆที่ตั้งท้าสายตาให้น่าใช้ปากดึงดูดเล่นนั้น

โมริซาว่ายังคงจูบอ้อยอิ่งไม่กล้าล่วงล้ำ ลึกลงไปมากกว่านี้ ปล่อยให้ร่างสูงทำอย่างใจต้องการ รู้สึกคล้อยตามฝ่ามือที่ไล้วนทั่วร่างจนอุณหภูมิในร่างกายของเขาสูงขึ้นทุกขณะ มันไปปลุกส่วนอ่อนไหวในตัวให้ตื่นตัวอย่างบ้าคลั่ง จนคาโอรุสัมผัสได้เป็นอย่างดี

คาโอรุกอบกุมโมริซาว่าน้อยน่ารักของโมริซาว่าเอาไว้ทันที เขาดึงมือเล็กของโมริซว่าลงมากุมอนาคอนด้าของเขาบ้าง(555+)

มือเล็กสั่นน้อยๆ กล้าๆกลัวๆ แต่กอบกุมของเขาเอาไว้มั่น ใบหน้าน่ารักๆก็ดูเปล่งปลั่งมีน้ำมีนวลเป็นสีเรื่อขึ้นมา คาโอรุขโมยจูบแก้มแดงทันทีที่เห็น

"คา ...คาโอรุ ...ฉันๆ"

"ฉันอะไร หืม? ยังไม่พร้อมเหรอ ไม่มั้งก็...เต็มมือขนาดนี้" คาโอรุว่าล้อๆ ยิ้มน้อยๆ เขาดูออกหรอกว่าโมริซาว่าต้องการ

"อะ...อาบน้ำให้เสร็จกะ...ก่อนนะ...นะ"เขาพูดตะกุกตะกัก ทั้งข่มอารมณ์และหลับหูหลับตาพูด เขาไม่อยากให้มีอะไรกันในอ่างอาบน้ำเลย ครั้งแรกของเขามันควรจะเป็นบนเตียง ที่นอนนุ่มๆมากกว่า และเป็นการกระทำที่ทะนุถนอมพาให้ล่องลอยสู่ความฝันได้ ในอ่างแบบนี้เขาไม่ชอบ มันดูสมบุกสมบัน และดูวิบากยังไงไม่รู้ เขากลัวตัวเองจะซ้ำก่อนที่จะได้ขึ้นเตียงจริงๆ

มัวแต่คิดเพลินจนคาโอรุอุ้มเขาออกมาจากอ่างตอนไหนกัน คาโอรุเหมือนอ่านความคิดได้ ยังยิ้มให้เขาอยู่ ยิ้มเจ้าเล่ห์ด้วยสิ ยิ้มแบบนี้มันเป็นเสน่ห์ของคาโอรุหรือเปล่า?

"บนเตียงนะครับ..."

To be continue...




ขอบคุณมากนะฮะสำหรับความคิดเห็น และก็ขอบคุณที่เข้ามาอ่านกันนะฮะ

ออฟไลน์ Lucifer

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1288
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +46/-1
Re: [Fiction]อ๊อฟรัก อึ๊บลึก Part...2
«ตอบ #13 เมื่อ08-08-2007 23:19:01 »

 :o
ค้างคา ....  :m10: :m10: :m10:
ไปต่อที่เตียง วู้ๆๆ  :m11: :m11:

ออฟไลน์ [€]ŝĊörŦ

  • ความพยามครั้งที่100 ดีกว่าคิดท้อถอยก่อนที่จะทำ
  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2077
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +142/-0
Re: [Fiction]อ๊อฟรัก อึ๊บลึก Part...2
«ตอบ #14 เมื่อ09-08-2007 02:50:27 »

หุหุ...

อ่านไปเขินไปแทนจริงจริ๊ง

 :o8:       :o8:      :o8:

suregirl

  • บุคคลทั่วไป
Re: [Fiction]อ๊อฟรัก อึ๊บล&#
«ตอบ #15 เมื่อ09-08-2007 09:51:28 »

 :m16:รีบมาต่อซะดีๆ ค้างคาสุดๆ อ่ะ  :m25: แต่งเองรึป่าวอ่ะ บรรยายได้ดีนะ
ทำเอาคนอ่านคล้อยตามเลยนะเนี่ย  :m29: หุหุ  :m21:
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 16-08-2007 14:22:10 โดย กรีนที »

kei_kakura

  • บุคคลทั่วไป
Re: [Fiction]อ๊อฟรัก อึ๊บลึก Part...2
«ตอบ #16 เมื่อ09-08-2007 11:34:56 »

กี๊ซซซซซซซซซซซซซ  :m3:

Red....[em]  มาแล้ว  หุหุหุ กำลังคิดถึงฟิคอยู่พอดี...ไม่ได้เข้าบ้านน้อยนานแล้ว เพราะว่าลืม URL + password โฮกกกกก  :o7:

แต่ว่าก็ดีใจ หุหุหุ  ที่ได้อ่านฟิก Red....[em] ที่นี่ หุหุหุ  :m1:

เรื่องนี้ก็  ได้ใจง่ะ   :m10: :m10:

Red....[em]

  • บุคคลทั่วไป
Re: [Fiction]อ๊อฟรัก อึ๊บลึก Part...2
«ตอบ #17 เมื่อ12-08-2007 13:38:25 »

อ้างถึง
แต่งเองรึป่าวอ่ะ บรรยายได้ดีนะ ทำเอาคนอ่านคล้อยตามเลยนะเนี่ย   หุหุ

ขอบคุณมากๆครับ(ยิ้ม) แต่งเองซิครับ!...จริงๆแล้วสิงสถิตย์ที่บอร์ด เดอฟิค กับ บ้านหลังน้อย รุ้จักที่นี้ได้เพราะเพื่อนแนะนมาฮะ



อ้างถึง
Red....[em]  มาแล้ว  หุหุหุ กำลังคิดถึงฟิคอยู่พอดี...ไม่ได้เข้าบ้านน้อยนานแล้ว เพราะว่าลืม URL + password โฮกกกกก 

แต่ว่าก็ดีใจ หุหุหุ  ที่ได้อ่านฟิก Red....[em] ที่นี่ หุหุหุ 

คิดถึงเหมือนกันครับ!หายหน้าไปเลย55+ มาตามๆๆ (อยากบอกว่าดีใจเหมือนกันที่เห็นชื่อของตัวเองในนี้ฮะ)
 o14

ออฟไลน์ THIP

  • Global Moderator
  • เป็ดApollo
  • *
  • กระทู้: 7674
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +986/-10
Re: [Fiction]อ๊อฟรัก อึ๊บลึก Part...2
«ตอบ #18 เมื่อ12-08-2007 14:17:52 »

หุหุ ตามไปเกาะขอบเตียง  :m10:   :m10:

ออฟไลน์ ErosAmor

  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 851
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +61/-2
Re: [Fiction]อ๊อฟรัก อึ๊บลึก Part...2
«ตอบ #19 เมื่อ12-08-2007 18:30:30 »

ไม่ผิดใช่ไหมที่เข้ามาเพราะชื่อเรื่อง

รู้สึกเหมือนตัวเอง เอิ๊กๆ หื่นจัด

อ่านเเล้วเบบ  :m10:  แต่รู้สึกนายเอกของเราจะยั่วเก่งจัง อิอิ

เกาะติดขอบเตียงงับรอครับป๋ม  :m25: :m25: :m25:


CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

Re: [Fiction]อ๊อฟรัก อึ๊บลึก Part...2
« ตอบ #19 เมื่อ: 12-08-2007 18:30:30 »





kei_kakura

  • บุคคลทั่วไป
Re: [Fiction]อ๊อฟรัก อึ๊บลึก Part...2
«ตอบ #20 เมื่อ13-08-2007 13:30:05 »


คิดถึงเหมือนกันครับ!หายหน้าไปเลย55+ มาตามๆๆ (อยากบอกว่าดีใจเหมือนกันที่เห็นชื่อของตัวเองในนี้ฮะ)
 o14


กรี๊ซซซซซซซซซซซซซซซซซ........ :m3: :m3: :m3: :m3:

รีบๆ มาต่อตอน 3 ไวไวนะจร๊า...อย่ามายั่วให้อยากแล้วจากไปนานๆ นะเออ  :a14:

suregirl

  • บุคคลทั่วไป
Re: [Fiction]อ๊อฟรัก อึ๊บลึก Part...2
«ตอบ #21 เมื่อ16-08-2007 14:23:57 »

เมื่อไหร่เรื่องนี้จะมาต่อซะทีอ่ะ รอจนแก่แล้วเนี่ย  :try2:

leau_dissey

  • บุคคลทั่วไป
Re: [Fiction]อ๊อฟรัก อึ๊บลึก Part...2
«ตอบ #22 เมื่อ16-08-2007 17:17:27 »

 :impress:กรี๊ดดดดดดดดดดด มายั่วให้อยากแล้วจากไป ไม่ดีนะคะคุงน้อง มาต่อด่วนเลย :m15:

ออฟไลน์ Ferfa

  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1481
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +163/-2
Re: [Fiction]อ๊อฟรัก อึ๊บลึก Part...2
«ตอบ #23 เมื่อ16-08-2007 22:49:13 »

 :m7: แอบเข้ามาดูคร้าบบบบบบบบบบบ

napho

  • บุคคลทั่วไป
Re: [Fiction]อ๊อฟรัก อึ๊บลึก Part...2
«ตอบ #24 เมื่อ17-08-2007 17:00:12 »

 
:fire: :fire: :fire: :fire: :fire:
กรี๊ดๆๆๆๆๆๆๆ
มายั่วให้อยากแล้วจากไป
 :m16: :m16: :m16: :m16:
รีบมาต่อนะคราบๆๆๆๆ
เป็นกำลังจัยให้คร้าบ
  : 222222: : 222222: : 222222: : 222222: : 222222:
:catrun:

kei_kakura

  • บุคคลทั่วไป
Re: [Fiction]อ๊อฟรัก อึ๊บลึก Part...2
«ตอบ #25 เมื่อ18-08-2007 02:07:09 »

.....หายไปไหนกัลจ้า....รอ...ร๊อ....รอ.....

จามไปกี่รอบแล้วเอ่ย??

ถ้ามาช้า...แช่งนะ...แช่งให้พี่ดายรักน้อยลงนะเออออออออ  :a14:

ออฟไลน์ ที่ปรึกษาไอทีขั้นต้น

  • Administrator
  • เป็ดApollo
  • *
  • กระทู้: 6853
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1320/-22
Re: [Fiction]อ๊อฟรัก อึ๊บลึก Part...2
«ตอบ #26 เมื่อ22-08-2007 08:08:50 »

รักที่แอบฝันมานาน
จะเป็นอย่างที่คาดหวังไว้หรือปล่าว

 :m3: :m3: :m3:

domino

  • บุคคลทั่วไป
Re: [Fiction]อ๊อฟรัก อึ๊บลึก Part...2
«ตอบ #27 เมื่อ22-08-2007 19:53:34 »

รีบมาต่อนะครับ

ออฟไลน์ しろやま としんや

  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1856
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +921/-157
Re: [Fiction]อ๊อฟรัก อึ๊บลึก Part...3 END
«ตอบ #28 เมื่อ22-08-2007 23:55:05 »

อ๊อฟรัก อึ๊บลึก 3  ลึกสุดใจ

RED[em]


ครั้งแรกของผู้ชายตัวเล็ก กับการจะต้องสูญเสียพรหมจรรย์ด้านหลังที่หวงแหนโมริซาว่าใจเต้น เหงื่อซึมออกตามง่ามนิ้วมือและเท้าลุ้นระทึกรอคอยวินาทีถูกเชือดด้วยร่างกายจากคาโอรุ เมื่อร่างเล็กของเขาที่ห่อหุ้มด้วยผ้าเช็ดตัวผืนโตถูกคาโอรุอุ้มลงมาวางลงบนเตียงกว้าง

ถูกสายตาบ้างก็ดุดัน บ้างก็กรุ่มกริ่มขี้เล่นของคาโอรุลวนลาม ให้ขวยเขินจนนอนอยู่เฉยๆไม่ติดต้องบิดม้วนตัวไปมา

คาโอรุขยับตัวใกล้เข้ามาแล้วนอนลงข้างๆ คว้าตัวร่างเล็กเข้าไปกอดอยู่ที่หน้าอก


“คิดยังไงถึงมาทำเรื่องแบบนี้ และนายเจาะจงเลือกฉัน โมริซาว่าคุง?” คำถามที่ไม่อยากตอบถามอยู่ข้างหู ปลายลิ้นนุ่มร้อนลากตวัดที่ใบหูเล่น บางครั้งก็ลากริมฝีปากกดเน้นรอยจูบไปตามลำคอให้สั่นสะท้านสะดุ้งเป็นครั้งคราว ฝ่ามือใหญ่ก็โลมเล้าลูบไล้ตามแผ่นหลังและสะโพกกลมกลึง

ถามเหมือนไม่ได้สนใจฟังคำตอบ...

“ไม่ตอบได้ไหม...?”จะให้บอกว่า ขอซักครั้งหนึ่งในชีวิตและเป็นครั้งแรกของเขา กับ ผู้ชายที่หลงรักข้างเดียวคงไม่สามารถพูดออกมาได้

บ้าหรือโง่ไม่รู้...ตอนนี้กูไม่อยากรับรู้ว้อย!....ไม่ต้องมาถาม!

เพราะรักมึงมากไงถึงได้กล้าทำเรื่องบ้าบิ่นแบบนี้
กล้าในเรื่องที่ไม่มีใครเขาทำกัน ...กับเรื่องในร่มผ้าแบบนี้

กูมันคงบ้านั้นแหละ!
กูมันบ้า
บ้าแน่ๆมึงไอ้ไดโงะ!!!

“อื่ม...ก็ไม่เป็นไร...นายคงจะเหงาเหมือนกับแขกคนอื่นๆก็แค่นั้นซินะ...”

ก็คงจะแค่นั้นถ้ากูไม่ได้รักมึง...คาโอรุ
เต็มใจจะให้มึง...คนเดียว

“คืนนี้จะทำให้หายเหงาไปเลย...โมริซาว่า” คาโอรุเริ่มไล่รุกร่างเล็กด้วยการจับข้อมือทั้งสองข้างกดไว้เหนือศีรษะทันทีที่พูดจบ ลากริมฝีปากวนไปทั่วแผ่นอกขาวเนียนจนโมริซาว่าบิดก่ายเร่า ฝ่ามืออีกข้างก็ลูบไล้ผะแผ่วบริเวณหน้าท้องแบนราบ สัมผัสเย้ายวนชวนสยิวปลุกให้น้องโมริซาว่าน้อยของเขาตื่นตัวเต็มที่

“อะ...อื่ม ..คะ..คาโอรุ....อืม....” เสียงครางเรียกชื่อผู้กระทำดังรอดออกจากริมฝีปากที่เม้มแน่นในตอนแรกด้วยความรัญจวนใจ

“ชอบไหม? ...อยากให้ทำแบบไหน...อยากได้แบบไหนบอกนะครับโมริซาว่าคุง...คืนนี้ฉันเป็นของนายนะ”

อยากได้แบบลึกๆ แบบแนบแน่น ลึกสุดใจอะไรประมาณนั้นเลยคาโอรุ...

โมริซาว่าตอบคาโอรุมันอยู่ในใจ ถ้าคาโอรุมันอ่านสายตาเขาออกได้ก็คงจะรู้ได้ไม่ยากหรอก ก็ขนาดตัวเขาเองยังรู้เลยว่าตาเขามันทอประกายระยิบระยับบอกรักคาโอรุมันอยู่ตลอดเวลา

และก็แน่นอนคืนนี้คาโอรุเป็นของเขาคนเดียว
ไหนๆจะเสียเงินไปเป็นแสนเยนแล้ว คงต้องตักตวงค่ำคืนอันแสนสุขสมให้อิ่มอกอิ่มใจสมดังที่เฝ้าปรารถนามาเนิ่นนานให้คุ้มค่าที่สุด!

และยิ่งกว่าอะไรทั้งหมดของการมีสัมพันธ์กายที่จะเกิดขึ้นในครั้งนี้
เขาหวังเหลือเกินว่า...จะนำมาซึ่งความสัมพันธ์ทางใจที่คาโอรุจะหยิบยื่นให้มากกว่าคนแปลกหน้าที่เดินผ่านกันทุกวัน... มากกว่าคนรู้จัก หรือมากกว่าเพื่อนคนหนึ่ง

อย่างน้อยๆถ้าไม่สมหวังจริงๆ ก็ขอเพียงแค่เศษเสี้ยวความทรงจำที่คาโอรุจะพอแบ่งปันพื้นที่ให้เขาได้เข้าไปอยู่ในนั้นแม้ซักน้อยนิดก็ยังดี
แค่...จำคนที่หลงรักมันมากคนนี้ได้ก็พอใจ


“เรียก...ฉะ..ฉันว่าไดโงะก็ได้คาโอรุ” โมริซาว่าละลำละลักบอกชื่อตัวเองเสียงสั่น ทันทีที่ปลายลิ้นร้อนร้ายกาจของร่างสูงตวัดงับเข้าที่ยอดอกสีเนื้อ ดูดเม้มด้วยความหิวกระหายจนโมริซาว่าเผลอแอ่นหน้าอกขึ้นให้ร่างสูงใช้ลิ้นได้ถนัด สองมือเล็กเริ่มเข้าขยุ้มเส้นผมสีม่วงเข้มนิ่มมือนั้นแน่นขึ้นอย่างไม่รู้ตัว

“รู้สึกดีใช่ไหม?...นายร้อนน่าดูเลยนะไดโงะ” คาโอรุล้อด้วยใบหน้าเปื้อนยิ้ม มองเรือนร่างขาวนวลเปลือยเปล่าบิดเร่าด้วยความต้องการ แก่นกายแข็งขืนปรารถนาเด่นชัดในอารมณ์

“ฮื้อ...คาโอรุ~~” แล้วโมริซาว่าก็แทบคลั่งเมื่อคาโอรุก้มลงจูบไปทั่วหน้าท้องน้อย แขนที่ถูกจับกดไว้บิดไปมาด้วยความเสียวขนลุกตั้งไปทั้งตัว

“นายน่ารักไปทั้งตัวเลยไดโงะ...นุ่มนิ่ม...นะ...น่าฟะฟัด” คาโอรุก็ใช่จะไม่รู้สึกรู้สม เขาแทบควบคุมตัวเองไม่อยู่ใบหน้าน่ารักทำสีหน้าทรมานปานขาดใจ ผิวขาวนวลที่กระทบแสงไฟขับให้ดูกระจ่างตายิ่งนัก ร่างเล็กๆกระทัดรัดสมตัวก็ดูยั่วยวนน่ากอดอะไรอย่างนี้

...กอดใครมาก็นักต่อนัก ก็ยังไม่เห็นมีใครคนไหน สามารถเรียกอารมณ์ของเขาได้มากมายได้เท่าร่างเล็กๆใต้ตัวคนนี้ซักคน...

ร่างกายฮึกเหิมตื่นตัวอย่างบ้าคลั่ง อารมณ์กระเจิดกระเจิง กระหายใคร่อยากตะบี้ตะบันมอบความหฤหรรษ์เปรมปรีดิ์ให้หนำใจ

เขาระดมจูบไปทั่วร่างโมทันทีไม่ปล่อยให้เจ้าตัวได้พูดอะไรอีก ผงกศีรษะขึ้นมาหมอบจูบร้อนแรงให้ที่ปากอิ่ม ดูดตวัดเกี่ยวรัดปลายลิ้นไร้เดียงสาอย่างเอาเป็นเอาตาย มีความหวานล้ำซ่อนอยู่ตรงไหนอีก ที่เขายังไม่ได้สำรวจตรวจตราให้ทั่ว

เสียงครางหวานหูร้องครวญด้วยความเสียวซ่านอยู่ในลำคอ เนื้อตัวอ่อนระทวย ในหัวมีแต่สีขาวโพลน

คาโอรุยอมปล่อยข้อมือโมริซาว่า ด้วยกลัวว่าจะทำให้ร่างเล็กทุรนทรายขาดใจไปเสียก่อน มือเล็กเมื่อเป็นอิสระก็รีบหาที่พึ่งเป็นหลักยึดทันที โอบรอบลำคอแกร่งเอาไว้แน่น บ้างก็ใช้มือยันศีรษะร่างสูงให้ลงไปช่วยปลอดปล่อยความตึงเครียดที่แก่นกายให้

เขาจะขาดใจตายอยู่แล้ว...คาโอรุมั่วแต่เล่นลิ้นอยู่ที่ริมฝีปาก หน้าอกและหน้าท้อง ไม่ยอมสัมผัสยอดแข็งขื่นให้ซักที

“คะ  คาโอรุ  ชะ...ช่วยที”

“หืมมมม...ใจเย็นๆซิ ราตรีนี้อีกยาวนานนะ...” คาโอรุยังมีหน้ามาล้อเล่นอีก เขาจะทนไม่ไหวแล้วนะ 2 มือผลักศีรษะคาโอรุใหญ่ จนในที่สุดก็ยอมทำให้ในสิ่งที่เขาต้องการ

“อ้า...คาโอรุ~~” ครวญครางชื่อของอีกฝ่ายลั่น เมื่อลิ้นอุ่นร้อนเข้าครอบครองทำให้รู้สึกดีมากมายแค่ไหน มือใหญ่ยังยกสะโพกเล็กสูงขึ้นให้ทำได้สะดวก บีบเค้นที่สะโพกแน่นเต็มไม้เต็มมือด้วยความร้อนในกายที่พุ่งสูงขึ้นเรื่อยๆเหมือนกัน

เรียวขาขาวถูกยกขึ้นพาดบ่าเบาๆ เรียวนิ้วยาวก็ค่อยๆสอดใส่ลงไปช้าๆที่ช่องทางเบื้องหลัง
สำรวจความคับแน่นที่ทำให้เขาคลั่งเข้าไปใหญ่ เมื่อช่องทางนุ่มนิ่มมันตอดรัดเรียวนิ้วให้แน่นไปหมด

คาโอรุละปากออกมาจากแก่นกายของโมริซาว่าทันที ขึ้นไปประกบจูบที่ริมฝีปากเผลอเล็กน้อยนั้น ส่งปลายลิ้นเข้าไปรุกรานข้างในให้ด้วยความเร่าร้อนไม่ให้ได้หายใจหายคอ

เขาคิดไปเองหรือเปล่า ประสบการณ์ทางเพศที่เขามี และความรู้สึกที่บอกเขา...อย่าบอกนะว่า...ร่างเล็กด้านใต้นี้..ยังเวอร์จิ้นอยู่!...ไม่เคยมาก่อนหรือไรกัน?!!
ทำไมถึงกล้าเสียตัวเช่นนี้ ...แต่กระนั้นความเห็นแก่ตัวสมควรที่จะดีใจไม่ใช่หรือไง?

“ไดโงะ อย่าบอกนะ...ครั้งแรกของนาย...?” เขาผละออกมาถามด้วยความลิงโลด ทำไมถึงได้รู้สึกดีใจเช่นนี้ก็ไม่เข้าใจเหมือนกัน เรียวนิ้วที่ช่องทางเบื้องล่างถูกตอดรัดกระตุกอยู่ตลอดเวลา

ก็เออซิวะ...

“อื่มมมม...ฉะ..ฉัน..” ตาบ้ารักษาไว้ให้นายเสียบยังไงล่ะคาโอรุ... โมริซาว่าอยากบอกออกไปแบบนี้

“พะ..พูดมากน่า!...มันไม่ดีหรือไง” ใบหน้าของร่างเล็กแดงกล่ำ เนื้อตัวร้อนรุ่มด้วยอุณหภูมิสูงลิ่วที่ถูกปลุกเร้าอยู่ ซ้ำยังอายมากแค่ไหนเมื่อเห็นคาโอรุยิ้มกว้าง

“จะไม่เสียใจทีหลัง...?”ริมฝีปากบางสวยจูบคลอเคลียที่ใบหน้าและลำคอ

“ฮื่อออออ...” โมริซาว่าส่ายหน้าตอบไป ...ถ้ากูบอกว่ากูเสียใจมึงจะหยุดให้กูงั้นสิ...?

เขากัดริมฝีปากแน่นพลางพ่นลมหายใจติดขัดช้าๆ ช่องทางเบื้องล่างกำลังเปิดรับกับเรียวนิ้วที่ใช้ในการนำทางของคาโอรุเต็มที่ และท่อนเนื้อแข็งขื่นจากร่างสูงที่เห็นเต็มตานั้นทำเอาโมริซาว่าใจหายวาบ!นั้นมันพ่อแม่งูหลามแล้วนะ แม่เจ้า! โอ้!!ลูกจะรอดไหมเนี้ย!!!

แล้วของกูล่ะ ...มองดูของตัวเอง...น่าละอายเหลือเกินลูกงูหลามยังเป็นไม่ได้เลยด้วยซ้ำ
คิดผิดหรือคิดถูก ...ไม่มีเวลาเปลี่ยนใจแล้ว
กูจะตายไหมนั้น? ...คำตอบที่โมริซาว่าได้...ตายสถานเดียว...ต้องตายแน่ๆกู ถูกงูหลามฉก!!!
ไม่รอดงูหลามตัวนี้แน่นอนโมริซาว่าเอ๋ย!!!


คาโอรุยิ้มกริ่มเมื่อเห็นสายตาและใบหน้าเหยเกของโมริซาว่าหลังจากที่จ้องมองน้องชายของเขาด้วยความตกใจ

ร่างเล็กรีบหันหน้าหนีเสมองไปทางอื่นทันที แก้มนวลที่แดงอยู่แล้วในตอนนี้ยิ่งแดงเรื่อไปจนถึงใบหู

“ฉันไม่ให้เปลี่ยนใจแล้วนะไดโงะ...” ไม่รอให้ร่างเล็กหันมา คาโอรุก็กอดรัดเอาไว้เต็มแขน ระดมจูบลงไปที่หน้าอกทั้ง 2 ข้าง ขยับเรียวนิ้วให้เร็วขึ้น

“คะ...คาโอ...รุ” โมริซาว่าเริ่มร้องครางสูดริมฝีปากด้วยความเสียวสะท้าน ยังไงเขาก็ต้องทนให้ได้ เดินหน้าแล้วจะไม่ถอยหลังเป็นอันขาด

เตรียมตัวเตรียมใจมาถูกเชือดแล้วนี่ สอดเรียวแขนเข้าโอบรอบลำคอแกร่งอีกครั้ง จ้องมองใบหน้าคมสันด้วยความรักที่มีให้ล้นใจ...

คาโอรุจะรู้และจำได้ไหมนะว่าครั้งหนึ่งเมื่อนานมาแล้ว หลายปีที่ผ่านมา...เคยช่วยเด็กชายวัยรุ่นตัวเล็กๆกระเปี๊ยกเหมือนเด็กประถมไว้ ให้รอดพ้นจากกลุ่มอันธพาลใหญ่ด้วยอาการที่สะบักสะบอม คาโอรุถูกส่งตัวเข้าโรงพยาบาลในขณะที่เด็กชายวัยรุ่นคนนั้นเพียงแค่เนื้อตัวถลอกปลอกเปลอะเท่านั้น ไม่กล้าเข้าไปเยี่ยม ไม่กล้าเข้าไปแสดงตัวเพราะกลัวเป็นต้นเหตุของความผิด ...แต่เขาก็จำแววตาที่เต็มใจเข้ามาช่วยเหลือในขณะที่คนอื่นได้แต่ยืนมุงดูนั้นได้ จำใบหน้าโกรธขึงขังด้วยความไม่พอใจที่คนไม่มีทางสู้แล้วก็ยังพากันรังแกด้วยจิตใจที่ไร้สำนึกนั้นได้ติดตา...เขาจำได้ดีมาตลอด


ตั้งแต่นั้นมาเขาก็ได้แต่มองตามร่างสูง แผ่นหลังแกร่ง แววตาดุดัน แฝงไปด้วยความจริงใจคู่นั้นมาตลอดระยะเวลาหลายปีที่ผ่านมา...จนถึงทุกวันนี้...


เรียวนิ้วยาวถูกดึงออกไปพร้อมกับที่คาโอรุกระชับเรียวขาเล็กให้เข้ามาใกล้มากขึ้น อาวุธร้ายของคาโอรุมันจ่อเตรียมทำร้ายเขาอยู่ที่เบื้องล่างแล้ว!

โมริซาว่ารีบหลับตาลงทันที ในหัวตอนนี้เริ่มกลัวนึกสภาพไก่ย่างถูกเสียบแล้วก็ไม่อยากนึกถึงสภาพตัวเองเลย...ไอ้นั่นของคาโอรุแมร่งมันใหญ่ติดตา... มีหวังได้เดินกระเผลกไปหลายวันแน่ๆ

“คาโอรุ!” อาการรักตัวกลัวถูกเสียบทำให้รีบร้องห้ามออกไปทันที มือเล็กก็ยันหน้าอกแกร่งเอาไว้ คาโอรุก็มองด้วยความไม่เข้าใจ

“ฉัน...ก-กลัวเจ็บ...”พูดแล้วก็ให้ขายหน้า ไม่ได้ทำสำออยตอแหลเหมือนที่ผ่านมาแล้ว มันต้องเจ็บจริงแน่ๆเลย

“เป็นธรรมดา ฉันจะค่อยเป็นค่อยไปให้นะ” คาโอรุดูใจเย็นกว่าที่คิด ก้มหน้าก้มตาลงไป เตรียมคว้าลูกชายตัวเองทำดังว่าต่อ...

“ม-มันจะฉีกไหมอะคาโอรุ?...”โมริซาว่าก็ยังลุ้นด้วยความกลัวเจ้างูหลามตัวเขื่อง ไม่ได้นึกถึงเรื่องพวกนี้มาก่อนที่จะตัดสินใจทำแบบนี้


“ไม่หรอก...มีเครื่องช่วยนะครับคุณผู้ชาย”คาโอรุชะงักการกระทำไว้อีก แล้วยิ้มให้ร่างเล็ก คว้าเอาวาสลีนบนหัวเตียง(มาได้ไงวะ??)ให้ดู จัดการเปิดฝาแล้วป้ายนู่นป้ายนี่ทั้งของเขาเองและของโมริซาว่าด้วย

เมื่อโมริซาว่าเห็นว่าถอยไม่ได้แล้วแน่ๆ เขาก็ได้แต่ลอบกลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบาก...สูดอากาศเข้าปอด เกร็งตัวเตรียมพร้อมถูกสอดเบื้องล่างเต็มที่

“อะ..คะ..คาโอรุ~~ ใส่ร่มชูชีพไหมอะ?”นั้นปะไรยังไม่ทันที่คาโอรุจะยัดเยียดให้ โมริซาว่าก็กระตุกขา แล้วขยับ Tood ออกห่างรัศมีการสอดแทรกออกมาเล็กน้อย แอบพ่นลมออกจากปาก ดีที่สมองน้อยๆยังนึกออก ถ่วงเวลาให้ทำใจได้ไปอีกนิด ไม่ได้กลัวว่าคาโอรุจะเป็นโรคร้ายหรอก...แต่ขอทำใจหน่อย

ออฟไลน์ しろやま としんや

  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1856
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +921/-157
Re: [Fiction]อ๊อฟรัก อึ๊บลึก Part...3 END
«ตอบ #29 เมื่อ23-08-2007 00:01:27 »

คาโอรุทำท่าจะปล่อยก๊าก แต่ก็ยังรักษาสีหน้าเอาไว้ เพียงแค่ยิ้มน้อยๆปลอบไป นึกเอ็นดูโมริซาว่าอยู่ไม่หยอก เขายังคงไม่ลุกไปไหน ยังอยู่ในท่าเดิม

แต่..ถ้าเพื่อความสบายใจของลูกค้า เขาก็จะยอมใส่หวงให้ ยักคิ้วลิ่วตาอย่างกวนๆให้อีก

ถุงยางอนามัย ในกล่องขนาดเล็กถูกคาโอรุคว้าเอามาจากแถวๆหัวเตียง เขาแกะมันออกมา ยางบางๆใสๆสีชมพูหวานแหวว เจือกลิ่นสตอเบอร์รี่อ่อนๆ ถูกสวมลงบนหัวเจ้างูหลามยักษ์ทันใด ตอนนี้โมริซาว่าได้แต่นั่งมองตามตาค้าง นึกหาวิธีถ่วงเวลาการเสียตัวออกไปไม่ออกแล้ว

ใจไอ้ไดโงะแป้วลงไปทุกที...ยิ่งเห็นหัวงูหลามมันผงกหัวสู้ๆอยู่เขาก็ยิ่งอยากจะเผ่นลงเตียงให้ได้

คาโอรุมึงจะฆ่ากูใช่มั๊ย...? แม่งพกมาได้ไงวะ...ซะขนาดนั้น!

ทั้งตัวและหัวใจที่มีความรักให้...ทำไมมันไม่ช่วยให้อะไรๆง่ายขึ้นมาเลย
ทั้งที่คิดว่าทำใจได้ ยอมให้ได้แค่ดายคนเดียวเท่านั้น แต่พอเอาเข้าจริงๆ กับเกิดความกลัวสุดขีด

ความรักที่มีให้มันยังไม่มากพอ น้อยไปสำหรับการตัดสินใจหมอบสิ่งที่หวงแหนให้แบบนั้นหรือ?

“ฉันจะค่อยๆทำนะไดโงะ วางใจได้ จะไม่ให้เจ็บมากนะ” สัมผัสแผ่วเบาแนบลงมาบนเรียวปากก่อนที่จะจูบเน้นสัมผัสให้ตราตรึง เร่งเร้า หยอกล้อให้ร่างเล็กคล้อยตามอีกรอบ ความจริงถ้าลูกค้าไม่เต็มใจ เขาก็ไม่มีสิทธิ์จะดึงดัน ทุกอย่างต้องเป็นไปตามความสมัครใจของลูกค้าเท่านั้น

แต่...สันdan ดิบอยากกระชากความบริสุทธิ์ตรงหน้านี้มันมีมากกว่า ไหนจะถูกใจคนตัวเล็กๆนี้อีก ทั้งหมดมันเชิญชวนเขาอยู่ต่อหน้า จะให้ทิ้งโอกาสไปเห็นทีจะทำไม่ได้ เขาจึงไม่นึกโกรธหรือรำคาญที่โมริซาว่าทำอ้อยอิ่งอยู่แบบนี้

“อ่า... คาโอรุค่อยๆทำฉันได้มั้ย? ทะนุถนอมฉันหน่อยนะ” เขาไม่ได้อ้อนหรือเล่นลูกไม้อะไรทั้งนั้น ตอนนี้ชักปวดขาที่คาโอรุจัดการแยกมันออกไปหมดทั้ง 2 ข้างขึ้นมาบ้างแล้ว

“จะทำค่อยๆ เบาๆ เลยครับ” ข้างในใจคาโอรุลิงโลดน่าดู มองเห็นสวรรค์ชั้นเจ็ดลงมาลอยอยู่ต่อหน้าร่อมมะร่อ

“งั้นถามอะไรอีกอย่างหนึ่งได้ไหม...?” โมริซาว่าตัดสินใจในที่สุด(กี่รอบแล้วนี่ไอ้ไดโงะมึง) ร่างสูงยิ้มให้ตามเคย พร้อมกับลากฝ่ามือไล้เล่นที่ต้นขาอ่อนของร่างเล็กไปพลางๆ

“ถ-ถ้า...ออกไปจากที่นี่แล้ว...นะ..นายจะลืมฉันไหม?” ได้ผลคาโอรุหุบยิ้มไปเลย... ใบหน้าเรียบเฉยขึ้นมาทันทีจนโมริซาว่าใจหาย นี่เขาเล่นตัว ทำอ้อยอิ่งเกินไปหรือเปล่านะ คาโอรุคงจะรำคาญเขาเข้าให้แล้วแน่ๆ

ก่อนที่จะปล่อยสมองโลดแล่น คิดมากไปกว่านี้อีก มือใหญ่ก็เลื่อนขึ้นมาลูบไล้ไปตามปรางแก้มช้าๆ สายตาที่ทอดมองมาก็สื่อความหมายบางอย่างที่อ่านไม่ออก มันมีความรู้สึกอะไรซ่อนอยู่ในแววตานั้น

ใบหน้าดุ นิ่งเรียบ ค่อยๆยิ้มให้น้อยๆ ก้มลงมาจูบซับไปตามพวงแก้ม คาโอรุมั่นใจว่าโมริซาว่าไม่ได้เพียงแค่รู้สึกเหงาแน่ๆที่เข้ามาหาเขาถึงที่ทำงาน เขาคิดว่าพอจะอ่านใจเจ้าตัวเล็กตรงหน้านี้ออกบ้าง... ชอบเขา... นี่แหละที่มั่นใจ


ก่อนหน้านี้เดินผ่านแทบจะไม่ทันได้มอง เรียนวิชาเดียวกันก็แทบจะจำใครไม่ได้ จะว่าไปถ้าจำไม่ผิดเจ้าตัวเล็กนี้ก็แทบจะเห็นกันอยู่ทุกวัน แล้วเหตุใดเขาถึงไม่เคยสนใจ...เหตุไฉนใยมิเคยมองคนตัวเล็กคนนี้...?


“อยากให้ฉันลืม หรือว่าอยากให้จำได้ล่ะไดโงะ...?” ถามมาอย่างนี้ คิดได้อย่างเดียว หวังบางอย่าง...คาโอรุส่ายหน้ายิ้มน้อยๆให้อีกเมื่อโมริซาว่าหันหน้าไปทางอื่น คงกลัวว่าเขาจะทำเหมือนคนไม่รู้จักกันซินะ


แต่แล้วโมริซาว่าก็ยอมหันมาสบตาอีกครั้ง
จะยังไงเสีย...ถ้าจำไม่ได้ ก็ขอแค่ครั้งนี้เป็นครั้งแรก และครั้งสุดท้ายของเขาที่จะจำและซึมซับสัมผัสทุกอย่างของคาโอรุเอาไว้...แล้วจะไม่มาให้เห็นหน้าอีกเลย...

เขาพยักหน้า หลับตาลง

“ถอดมันออกเถอะคาโอรุ สีชมพูแบบนั้นไม่มีอารมณ์วะ” แต่กระนั้นก็ยังไม่วายแขวะด้วยน้ำเสียงขี้เล่น หัวเราะออกมาได้ในที่สุด ...

ขอแบบเนื้อแนบเนื้อ ไร้สิ่งกีดขวางทางรักของคาโอรุดีกว่า มันจะได้ฝังแน่น ลึกซึ้งในความรู้สึกว่าครั้งหนึ่งเคยเป็นของผู้ชายคนนี้

คาโอรุซ่อนอาการลิงโลดแทบไม่มิด อยากกู่ร้องป่าวประกาศแบบนางแบบโมษณาผ้าอนามัยเสียให้ได้(อิสระทุกท่วงท่า แม้วันมามาก) เขาไม่รอช้ารีบถอดอุปกรณ์ขัดขวางการเคลื่อนไหวไม่ได้ดังใจนึกออกทันที

จากนั้นก็ไม่ฟังฟ้าฟังฝนอะไรอีกต่อไปแล้ว หมอบจูบที่ร้อนเร่าให้โมริซาว่าแทบดิ้นเร่าๆ สองมือก็ลูบไล้ คลำไปทั่วร่างเล็ก บีบคลึง กดเน้นตามส่วนเว้าส่วนโค้งที่พอจะมีด้วยความหยามใจ ไล้เลียฝังรอยไปทั่วบริเวณที่ปลายลิ้นอุ่นร้อนจะลากผ่าน

โมริซาว่าได้แต่ดิ้นเร่าๆ ร้องครางเสียงสั่น 2 มือกอดกระชับแผ่นหลังกว้างเอาไว้แน่น เสียวซ่านขึ้นไปมากทุกวินาทีที่คาโอรุกระตุ้นเร้าด้วยวิธีการที่เขาชำนาญงาน เรียวขาถูกแยกให้กว้างขึ้นอย่างไม่รู้ตัว

“ไดโงะ...ขอโทษนะครับ”คาโอรุจูบคลอเคลียที่ริมฝีปากพูดล้อๆ ร่างเล็กที่หายใจหายคอแทบไม่ทัน ใบหน้าแดงกล่ำจนถึงใบหู
เขาค่อยๆสอดความใหญ่โตลงช่องทางช้าๆ ด้วยความช่วยเหลือของเครื่องมีหล่อลื่นที่ละเลงป้ายลงไปก่อนหน้านี้ มันจึงไม่ใช่เรื่องยากในการสอดใส่ แต่กระนั้นก็รับรู้ถึงการเกร็งรับจากร่างเล็ก

“อย่าเกร็งซิไดโงะ...นายจะเจ็บนะ ...หายใจเข้าช้าๆๆ” ถึงจะบอกออกไปด้วยความใจดี แต่ก็ไม่ได้หยุดการกระทำเบื้องล่างไม่

“คา - โอรุ อ๊าคคคคคคคคค ฮึก!! อะ-เจ็บๆ” โมริซาว่าส่ายหน้าไปมา น้ำตาปริมอย่างช่วยไม่ได้..รินไหลออกมาจากดวงตาคู่ใส เจ็บเสียด ทรมานเกินบรรยาย รับรู้ตัวตนของคาโอรุที่เข้ามาในร่างได้หมด ความรักที่อยากให้คาโอรุทำให้แบบลึกๆลึกถึงแก่นกายตอนนี้รับรู้แล้วว่ามันเป็นยังไง แต่ก็ยังโอบอุ้มตัวตนของคาโอรุเอาไว้ กอดแผ่นหลังกว้างแน่นอีก

“ไหวไหมไดโงะ…?”คาโอรุเช็ดเหงื่อเม็ดเล็กผุดพรายขึ้นที่หน้าผากออกให้ กระซิบถามที่ข้างหู

ถึงบอกว่าไม่ไหว แล้วจะหยุดให้เหรอ? ไม่มีทางหรอก...เขาฝืนยิ้มทั้งน้ำตาให้คาโอรุ จูบตอบที่ปากไปเบาๆสอดลิ้นเข้าดูดดื่มบ้าง เรียกขวัญและกำลังใจกลับมา ต้องผ่านมันไปให้ได้....

คาโอรุเริ่มขยับตัวเป็นจังหวะเมื่อร่างเล็กให้สัญญาณว่าไหว เขาแทบคลั่งคุมตัวเองแทบไม่อยู่ ข้างในตัวโมริซาว่ามันอุ่นร้อนตอดรัดตัวตนของเขาให้อยากกระแทกกระทั้นดั่งใจต้องการ แต่เพราะนึกสงสารเจ้าตัวเล็กนี้จับใจ ความอ่อนโยน ค่อยเป็นค่อยไปคงทำให้เจ้าตัวเล็กได้รับความเจ็บปวดน้อยที่สุด


“ฉ-ฉันชอบนาย...คาโอรุ ล-ลึกกว่านี้อีก...”โมริซาว่าร้องขอทั้งน้ำตา ถึงจะเจ็บแค่ไหน แต่ก็ยังมีความเสียวซ่านที่ทำให้สุขสมไปด้วยได้ รู้สึกถึงความเต็มตื่น ความในใจก็ถูกถ่ายถอดออกมา ขยับขาออกกว้างให้ร่างสูงขยับตัวเข้ามามากขึ้น

ทั้งตัวและหัวใจ เป็นของนายสมบูรณ์แบบ...
กอดฉันให้แน่นๆกว่านี้อีกซิ ...กอดฉันให้กระดูกแหลกสลายได้ยิ่งดี
กอดฉันให้ละลายไปกับความรักที่มีให้นาย...
กอดฉันคาโอรุ กอดฉันให้ลึกๆ...

ความร้อนของเนื้อตัวที่บดเบียดเสียดสีกันช่วยโหมทะยานสัมผัสให้ลึกถึงใจ
โมริซาว่ายิ้มรับทุกอย่างด้วยน้ำตา เขายินดีและตอบรับให้กับคาโอรุครั้งแล้วครั้งเล่าในค่ำคืนนี้ด้วยความสุข

ความรักที่มีให้เป็นทุนเดิม ยิ่งเพิ่มพลังขึ้นอีกมากมาย ความรู้สึกผูกพันก็ก่อตัวขึ้นมาภายในจิตใจให้ยากถอดถอนตัวและใจออกมาได้


ค่ำคืนที่ได้อยู่ในอ้อมกอดอ่อนโยน อบอุ่น เป็นจริงดังที่ฝันไว้
ซุกซบกับแผ่นอกกว้างด้วยความโหยหาสัมผัสก็ได้ทำดังใจ
ร่วมรักกันอย่างเร้าร้อน และดูดดื่มก็สมดังปรารถนา
ได้ครอบครองเป็นของเขาแค่คนเดียว
รสรัก รสสัมผัส ตราตรึงไว้ทุกอณูของเรือนร่างและหัวใจ
ยังมีอะไรอีกไหมที่เขายังไม่ได้จากคาโอรุ...?

..............................................................

ยามบ่ายของวันใหม่ ท้องฟ้าสดใส แสงแดดทอดลำ สายลมอ่อนโยน ผี้เสื้อและมวลแมลงโบยบินผ่านร่าง 2 ร่างที่โอบพยุงกันเข้ามาในที่พักของคนตัวเล็ก

คาโอรุมาส่งโมริซาว่าถึงห้องพัก

“ฉันไปหาอีกได้มั๊ย...?” โมริซาว่าถามขึ้นที่หน้าห้อง ยังไม่อยากจากกันเลยซักนิด มือเล็กขยุ้มเสื้อยืดตัวในของคาโอรุไว้

(อยากจะบอกว่าคาโอรุมันถอดเสื้อสูทออกแล้วฮะ เหลือไว้แต่เกงยีนส์ขาดๆกับเสื้อยืดพอดีตัว หัวม่วงเข้มของมันเวลาที่มันตื่นนอนตอนเช้าๆแล้วไม่จัดทรงอะไรมากมายแบบนี้...เซอร์มากกก ผมอ่ะแทบกรี๊ดๆๆ..ยิ่งตอนที่มันตื่นขึ้นมาใหม่ๆพร้อมกับสายตาหื่นๆนะ โอ้ยยย ให้ตายเถอะผมน่ะอยากจะจับมันปล้ำต่อซะจริงๆ!)

“ยินดีต้อนรับเสมอเลยครับ...แต่ว่านายต้องไปดึกๆหน่อยนะไม่งั้นฉันออกมากับนายไม่ได้”

“อื่ม...รู้แล้ว...แล้วจะเข้าไปไหม...?” ร่างเล็กยิ้มน่ารักโชว์ฟันเขียวอันเป็นเอกลักษณ์ของตัวเอง พลางเอียงคอถาม คาโอรุส่ายหน้าเป็นเชิงปฏิเสธ แต่กลับดันร่างคนตัวเล็กให้หลังติดกำแพงตึกแล้วใช้สองแขนยันกำแพงเอาไว้ กันคนตัวเล็กให้อยู่ในบริเวณวงแขนของตัวเองแทน

(ไอ้คาโอรุมันเอาหน้าหล่อๆของมันมาใกล้ๆผมอีกแล้ว...)

 ก้มลงกระซิบบางอย่าง...

“คืนที่ผ่านมา...ฉันมีความสุขมากเลยนะไดโงะคุง” เจ้าตัวยิ้มให้จนโมริซาว่าหน้าแดงเป็นสีเข้มขึ้นทุกขณะ ร่างเล็กเขย่งปลายเท้าขึ้นโน้มตัวไปกระซิบที่ริมหูบ้างด้วยความลืมตัว

“ฉันก็มีความสุขที่สุดเลยคาโอรุ...”พูดออกไปแล้วก็เกิดความกระดากมากกว่าเก่าเสียอีก ก้มหน้ามุดกับอกคาโอรุลูกเดียวได้ยินเสียงหัวเราะชอบใจจากคาโอรุข้างๆหูก็ยิ่งอยากหนีเข้าห้องให้เร็วที่สุดแต่แล้วก็ยังอยากอยู่ใกล้ๆนานอีกนิดหนึ่งก็ยังดี

พร้อมกับที่นึกบางอย่างขึ้นได้เสียก่อน มือรีบล่วงเอากระเป๋าสตางค์หยิบเงินค่าตัวส่งให้คาโอรุ
ชายหนุ่มมองใบหน้าไร้เดียงสานั้น...ยักคิ้วให้พร้อมกับรับเงินมานับ ยิ้มมุมปากด้วยความพอใจ...แต่ทว่า...

“เก็บมันไว้นะไดโงะ.. เก็บไว้อ๊อฟฉันในวันต่อๆไปนะ”เงินในมือคาโอรุเมื่อสักครู่ถูกคาโอรุจับยัดลงกระเป๋าตังค์ของเจ้าของตามเดิม

ร่างเล็กมองอย่างไม่เข้าใจ จะมีก็เพียงแต่รอยยิ้มเท่านั้นที่อยู่บนใบหน้าคาโอรุในตอนนี้

“ไปก่อนนะ อย่าลืมไปอ๊อฟฉันอีกล่ะ”ริมฝีปากอิ่มถูกฉกฉวยจูบไปต่อหน้าต่อตานุ่มนวลอยู่ชั่วครู่ โมริซาว่ายังยืนอึ้งใบ้แดกรับประทานอยู่อย่างเดิม ร่างสูงยัดอะไรบางอย่างให้ในมืออีกครั้ง ก่อนที่จะค่อยๆเดินห่างออกไปลับหายไปจากมุมตึก


เขาก้มลงมองบางอย่างในมือ มันไม่ใช่นามบัตรที่ร้านนี่ แต่มันเป็นกระดาษโน้ตเล็กๆที่เห็นบนหัวเตียงในโรงแรม

แล้วเขาก็ตาค้างอาการใบ้แดกรับประทานยกกำลังสองขึ้นมาทันตาเห็น กลายเป็นหุ่นยนต์โมริซาว่า ที่ค่อยๆลากสังขารเข้าห้องไป ใบหน้าเล็กเริ่มระบายไปด้วยรอยยิ้มที่กว้างขึ้นเรื่อยๆ เรื่อยๆ...

ยืนพิงประตูห้องด้วยอาการเพี้ยนยิ่งกว่าเดิมอีกละรอก ดวงตาเหมอลอย สติหลุดเข้าสู่ห้วงของฝันหวานในบัดดล


“อ๊าคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคค ดีใจว้อยๆ ดีใจเว้ย!!!” แล้วเสียงตะโกนแปดหลอดก็ดังคับห้อง กู่ก้องร้องโห่ยังกับทาร์ซานโหนเถาวัลย์ในป่าดงดิบ ลงไปนอนแผ่หลาสองสลึงอยู่มันหน้าประตูห้องนั้นแหละ  2 มือจับเจ้ากระดาษแผ่นเล็กนั้นยื่นไปข้างหน้า จ้องแล้วจ้องอีกยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ไม่ยอมหุบ


089 – 123- 4567 โทรหากันบ้างนะไดโงะคุง...ฉันจะรอ


“อ๊าคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคคค” ไม่มีคำบรรยายแล้วโมริซาว่า ยิ่งกว่าถูกล็อตตอรี่รางวัลที่หนึ่ง อาการขากรรไกรค้าง ยิ้มคาเหงือก ละเมอหาโฮตส์สุดหล่อไปเรียบร้อยโรงเรียนพาราไดร์ 9 พล่าซ่า เสร็จมือขมังเวทย์คาโอรุไปอีกคน นอนแน่นิ่งเป็นตุ๊กตาไขลานไปทันที


คืนพรุ่งนี้และคืนต่อๆไปก็จะได้อ๊อฟรัก อึ๊บลึกกับที่รักคาโอรุตลอดไป...


THE END อ๊อฟรัก อึ๊บลึก


จบแล้วคร๊าบบบบบบบบบบบบบบบบบบ

สนุกมั๊ย...? ขอบคุณที่ติดตามอ่านกันนะฮะ

ลืมบอกนายเอกของเราชื่อเต็มๆว่า โมริซาว่า ไดโงะ นะฮะ




arranged by: Red....[em]

Edit by: toshinya

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด