หัวข้อ: [เรื่องสั้น]รวบรวมเรื่องสั้นของนาย chocolate

[fannan]

ทำไมมันเศร้าอ่ะ อ่านแล้วเศร้าอ่ะ 

[Lucifer]

 
 

[เก๋าดี]

ไม่อ่านเรื่องเศร้า ผิดกฎหมายมั้ยเนี่ย

 

หลงมาอ่านซะแล้ว 

บอกได้คำเดียว 

น้องช็อค ว่างๆมากิ๊กกัน 

แงะ ไม่น้องแล้วมั้ง ดูจากสำนวนน่าจะแก่ 

[gobgab]

............ ........

[chocolate]

ไม่อ่านเรื่องเศร้า ผิดกฎหมายมั้ยเนี่ย

แงะ ไม่น้องแล้วมั้ง ดูจากสำนวนน่าจะแก่ 

คุณเก๋าดี เออ คือว่า ไม่อ่านเรื่องเศร้าเนี่ยมันก็ไม่ผิดกฎหมายหรอกครับ อิอิ

แต่ไอ้น่าจะแก่เนี่ย.....   บางทีอาจผิด...ใจ กันด้ายยยยยยยย

[chocolate]

เออ ขอบคุณมากนะครับ

สำหรับที่มารวมกระทู้ให้

ไม่รู้ว่าใคร แต่ขอให้ความรักของนายหวานชื่นรื่นภิรมย์ (สำนวนนี้สงสัยเก๋าดีจะว่าแก่อีกแน่)

ขอบคุณจากใจขอร้าบบบ

และก็ขอขอบคุณทุกคอมเม้นท์ ทุกความเห็นด้วยนะครับ

ขอบคุณมากที่สุดในโลกเลย

*****รู้แล้ว เรย์นี่เอง ขอบใจนะเรย์***

[~prince™~]

เอ่อ    คือว่าไมมันมีแต่เรื่องเศร้าอะค๊าฟ

ขอแนวแบบมะเศร้าซักตอนได้มะค๊าฟ

น้าาค๊าฟ

[chocolate]

 
ขอโต้ดดดก้าบบบ
ที่มีแต่เรื่องเศร้า
คือผมพยายามแล้วนะค้าบบบ
แต่คิดพล็อตทีไรก็ได้งี้ทู้กกกที
มะเข้าจายตัวเองเล้ยยย โรบิ้นน
 

[zandwizz]

 

ความแค้น มันทำลายทุกสิ่งจิง ๆ

รออ่านเรื่องสั้น ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ  เรื่องต่อไปนะ

 

[niph]

ความแค้นช่างรุนแรงนัก

ความเศร้าก็ช่างโหดร้าย

แล้วเรื่องต่อไป ... แนวไหนเนี่ย 

[chocolate]

 

ช่วงนี้งานวุ่น ๆ ยุ่ง ๆ อยู่เนอะ ๆ ๆ ๆ

อาจจะล่าช้าไปบ้างสำหรับเรื่องสั้นเรื่องที่เก้า

ยังไงก็เป็นกำลังใจให้ด้วยนะครับ

ไม่ลื้มมมม ไม่ลืม นะคร้าบบบ

รักนะ จุ๊บ ๆ ๆ ๆ

 

[Poes]

ไวไวเน้อ รออ่านอยู่เรื่องต่อไปขอแบบหวีดหวานหน่อยนะ   

[chocolate]

chocolate no.9 *****ความลับ*****
...................

"ปัด เดี๋ยวพี่มารับไปกินข้าวนะครับ"

"อืม กี่โมงล่ะคะพี่อั๋น"

"ซักห้าโมง พี่จะไปรับที่ออฟฟิสนะ"

"ค่ะ ห้าโมงนะ"

ลูกปัดวางสายจากอั๋นแฟนของเธอพร้อมถอนหายใจ


"เอาแล้วอีตาพี่อั๋นล่ะซิ่ ถึงได้ถอนหายใจหยั่งเงี้ย" เหมียว เพื่อนรักของลูกปัดเอ่ยขึ้น

"อืม...เฮ้อ ทำไงดีวะแก"ลูกปัดหันไปมองหน้าเหมียว

"แกแน่ใจป่าวล่ะวะ เรื่องเนี้ย"เหมียวยิงคำถาม

"ชัวร์เลย  เรื่องแต่งงานชัวร์ ไม่มีอะไรอีกแล้ว ฉันน่ะนะพยายามเลี่ยงมาตลอดเลยนะเหมียว แกก็รู้"ลูกปัดพูดยืนยัน

"แหวนวงนั้นเขาอาจเอาไว้ให้คนอื่นก็ได้นี่"เหมียวแย้ง

"ก็ถ้ามันเป็นของคนอื่นก็ดีไป"

"เฮ้ย ไอ้บ้า ดียังไงวะ พูดยังกะไม่รักพี่อั๋นแน่ะแก นังปัด"

"รักดิ่ รักมากด้วย" ลูกปัดหยุดนิ่ง ก่อนจะพูดต่อ

"เพราะรักนี่แหละ ฉันถึงได้ไม่อยากให้เป็นอย่างนี้"

"แกก็บอกเขาไปตรง ๆ ซิ่วะ"

"แกจะบ้าเหรอ ไม่มีทางอ่ะ ไม่มีวันเด็ดขาดที่ฉันจะบอกพี่อั๋นเรื่องนี้"

"แล้วแกมีทางอื่นรึไง"เหมียวยิงตรงจุด คำถามนี้ทำให้ลูกปัดหยุดนิ่งและคิด

"โอ้ย ปวดหัวหว่ะ ฉันว่าไม่ไปดีกว่าวันนี้ เดี๋ยวฉันโทรไปยกเลิกนัดพี่อั๋นดีกว่า"

"หนีอีกตามเคย เมื่อไหร่แกจะเลิกหนีซะทีวะนังปัด บอก ๆ ไปเถอะ ว่าแกไม่อยากแต่งงาน"

"ฉันไม่รู้จะพูดยังไงหว่ะเหมียว แกเข้าใจมั้ย ฉันพยายามเบี่ยงเบนเรื่องนี้มาหลายครั้งแล้วนะ เรื่องแต่งงานเนี่ย เขาพูดกับฉันแต่งงานมาตั้งแต่เราคบกันได้ 3ปีกว่าๆ จนตอนนี้มันปีที่ 8 แล้วนะ แล้วคราวนี้แกคิดว่าจะยังไงดีล่ะ ถ้าเกิดเขามานั่งคุกเข่าต่อหน้าชั้น แล้วก็ขอแต่งงาน พระเจ้า...ให้ตายเหอะเหมียว มันคิดภาพไม่ออกเลยนะ ถ้าฉันบอกว่าไม่ค่ะ หรือจะแค่บอก ขอเวลาปัดหน่อยนะคะพี่อั๋น รับรองได้เลยว่าเขาไปจากฉันแน่ ๆ" ลูกปัดบ่นยิบ ๆ

"เอาวะ แล้วแต่แกแล้วกัน มีอะไรก็ปรึกษาฉันได้นะแก วันนี้ถ้าไปจริง ๆ แล้วเรื่องมันออกมาไม่สวย โทรให้ฉันไปรับได้นะแก เดี๋ยวฉันจะกลับแล้วแหละ ไปรับลูกอีกหว่ะ"เหมียวกล่าวลากับลูกปัด ก่อนเก็บของที่โต๊ะแล้วเดินออกจากออฟฟิสไป


ลูกปัดนั่งอยู่ที่มุมรับแขกด้านล่างของตึกที่ทำงาน นั่งมองออกไปด้านนอก ในหัวมีแต่เรื่องของความกลัว เสียงเพลงเจ้าสาวที่กลัวฝนดังจากวิทยุของเจ้าหน้าที่ รปภ. ทำเอาลูกปัดต้องหันกลับไปมอง แล้วก็ยิ้ม ๆ ที่มุมปาก พลางคิดไปถึงเรื่องราวของเธอกับพี่อั๋นในวันแรกที่ทั้งสองรู้จักกัน

ปรี้นนนนนนนนนนน
"นี่...หล่อนข้ามถนนภาษาอะไรย่ะ" หญิงแก่เปิดกระจกรถ พร้อมกับพูดจาเสียงดังใส่ลูกปัดและเหมียวในขณะที่กำลังข้ามถนนหน้าโรงพยาบาลแห่งหนึ่ง

"นี่ คุณพูดจาให้ดีดีก็ได้นะ ไม่เห็นรึไงว่ามีคนข้าม เลี้ยวส่งเดช ไม่ลดความเร็วแล้วยังจะมาพูดอย่างงี้อีกเหรอ" เหมียวซัดกลับอย่างไม่กลัว

"นี่เธอกล้าว่าชั้นเหรอ"หญิงแก่พูดด้วยอารมณ์โกรธ

"เออซิ ทำไม"เหมียวไม่ยอมแพ้

"พอเหอะน่า ไปเหอะ ไปเหมียว ฉันอยากกลับบ้านแล้ว อยากนอนพักจริง ๆ"ลูกปัดเอ่ยบอกเหมียว

"นี่ถ้าไม่ใช่เพื่อนชั้นเพิ่งออกจากโรงพยาบาลน่ะป้า ชั้นไม่ยอมป้าแน่"

"ไปเหอะน่า เหมียวนี่"

ทั้งสองคนยังคงต่างคนต่างบ่นไป


อากาศในวันนี้ไม่ดีเลย แดดร้อนเปรี้ยง รวมทั้งอบอ้าว เหมียวหิ้วของเดินนำหน้าลูกปัด พร้อมกับปากที่ยังมุบมิบบ่นไม่เลิก หันกลับมาอีกทีลูกปัดก็ลงไปนอนกับพื้นแล้ว
"เฮ้ย ไอ้ปัด ว้ายยยยยยย" เหมียวตกใจที่เห็นลูกปัดเป็นลม

"เป็นไรไปครับคุณ มาผมช่วย"ชายหนุ่มที่วิ่งเข้ามาลงนั่งยอง ๆ ข้าง ๆ พูดพลางยื่นยาดมให้เหมียว แน่ล่ะ เขาคือพี่อั๋นนั่นเอง

"ขอบคุณค่ะ"เหมียวกล่าว พร้อมกับรับยาดมไปให้ลูกปัด

"ไหวมั้ยเนี่ย แล้วจะไปไหน พักก่อนดีมั้ยครับ"อั๋นเอ่ย

"เดี๋ยวเรียกแท็กซี่กลับบ้านเลยดีกว่าค่ะ ฝากเรียกแท็กซี่หน่อยได้มั้ยคะ บอกว่าไปลาดพร้าว 101"เหมียวบอกอั๋น

"อ้าว ลาดพร้าว101 ให้ผมไปส่งก็ได้ครับ ผมผ่านทางนั้นพอดี"อั๋นรีบเสนอ

"จะดีเหรอคะ"เหมียวถาม

"ตอนนี้ ผมว่าไม่มีอะไรดีไปกว่านี้แล้วแหละครับ"อั๋นเสนอพร้อมกับอุ้มลูกปัดไปที่รถทันที โดยมีเหมียวยืนอย่างงง ๆ

นั่นเป็นวันแรกที่ลูกปัดได้เจอกับอั๋น และหลังจากนั้นความสัมพันธ์ของทั้งคู่ก็สวยงามราวกับเทพนิยายแห่งดินแดนสรวงสวรรค์ ยกเว้นเรื่องเดียว แต่งงาน
ลูกปัดเองรักอั๋นมาก มากพอ ๆ กับที่อั๋นก็รักลูกปัด แทบจะเรียกได้ว่ารักที่สุดยอด สุดยอดของความรักเลยทีเดียว แต่ก็มีเรื่องเดียวที่ลูกปัดไม่เคยบอกกับอั๋นเลย ลูกปัดคิดว่า เขาไม่ได้โกหกนะ เพียงแต่บอกไม่หมดเท่านั้นเอง แต่มาถึงตอนนี้ความลับนี้มันทำให้ลูกปัดคิดหนักมากว่าจะทำยังไง

"เฮ้ ปัด" เสียงพี่อั๋นร้องเรียกลูกปัด ทำให้ลูกปัดสะดุ้ง

"พี่อั๋น มาเร็วจังนะคะ" ลูกปัดเอ่ยขึ้น

"เร็วเหรอจ๊ะ นี่ห้าโมงครึ่งแล้ว พี่นึกว่าปัดจะโกรธ"พี่อั๋นทำหน้างง

"อ้าว เหรอ ตายแล้ว ปัดนั่งคิดไปเรื่อยเปื่อยจนไม่ทันมองดูเลย ไม่เป็นไรหรอกคะพี่อั๋น"

"ไปหอะ งั้นเราไปกินข้าวกันเนอะ พี่จองร้านไว้"

"จองร้านเลยเหรอ"

"อือ" อั๋นยิ้มพร้อมกับเอามือเอื้อมไปหยิบกระเป๋าของลูกปัดมาถือ แล้วเดินหันหลังไปที่รถ

คิ้วลูกปักแทบจะเป็นอันเดียวกัน

"เอาไงดีวะช้านนน" ลูกปัดบ่นพึมพำ

....................................

ร้านอาหารถูกตกแต่งอย่างสวยงาม โต๊ะที่อั๋นจองไว้อยู่มุมสุดของร้าน มันเป็นโต๊ะไม้ที่มีผ้าปูโต๊ะลายลูกไม้สีครีม บนโต๊ะมีแจกันดอกกุหลาบเล็ก ๆ วางอยู่ ลูกปัดมองไปรอบ ๆ ร้านนี้สวยงามถูกใจเธอมาก ๆ อาหารแต่ละจานบนโต๊ะ ถูกปรุงอย่างพิถีพิถัน และรสชาติเยี่ยมมาก  รวมทั้งของหวานที่กำลังอยู่ในปากเธอในตอนนี้ด้วย

"เป็นไง อร่อยมั้ย เอาอะไรเพิ่มมั้ยปัด"

"ไม่ค่ะ คงแพงน่าดู แล้วทำไมต้องหรูหราขนาดนี้ด้วยคะพี่อั๋น"

"ก็...โอกาสพิเศษนี่"

"พิเศษอะไรคะ"

"คือว่าปัด เรา..."พี่อั๋นพูดพลางหยิบกล่องกำมะหยีสีแดงออกมาวางบนโต๊ะ พร้อมกับจะเปิดออก

สีหน้าของลูกปัดซีดเผือด ราวกับว่าเห็นอะไรที่น่ากลัว และแล้วลูกปัดก็พูดขึ้น ในทันทีที่อั๋นเปิดกล่องกำมะหยี่สีแดงออก

"ปัด เราแต่งงานกันนะ" แสงจากไฟส่องลงมาที่เพชรน้ำงามเม็ดนั้น มันช่างสวยงามมาก แต่ทว่า ลูกปัดไม่ได้สนใจในความงามของมันเลย

"หยุดก่อนค่ะ พี่อั๋น" คำพูดของลูกปัดทำเอาอั๋นอึ้ง

"มีบางอย่างที่เราต้องคุยกัน"ลูกปัดเอ่ย

"อะไรหรือปัด"อั๋นถามอย่างง ๆ

"คือว่า ปัดมีบางอย่างจะบอกพี่อั๋น ความจริงบางอย่างที่ปัดต้องบอกพี่อั๋น"

"อะไรเหรอปัด ปัดอย่าบอกนะว่าปัดมีคนอื่น หรือว่า ปัดแต่งงานแล้ว"อั๋น พูดอย่างตกใจ

"หรือว่าปัดไม่ได้รักพี่ หรือว่า......................"อั๋น พร่ำถึงสิ่งที่คิดได้ ที่จะสามารถเป็นเหตุผลที่ลูกปัดจะไม่รับรักเขา

"พี่อั๋น หยุดก่อน!!!"ลูกปัดขึ้นเสียงแข็ง

"ปัดไมได้มีใคร ปัดมีพี่อั๋นคนเดียว ปัดรักพี่อั๋นคนเดียว พี่อั๋นเป็นชีวิตทั้งชีวิตของปัด เป็นทุกอย่างของปัด ปัดรักพี่อั๋นมาก และไม่เคยคิดจะจากพี่อั๋นไป"ลูกปัดเอ่ย

"แล้ว....ทำไม..."อั๋นทำหน้างง

"แต่มีบางอย่างที่ปัดต้องบอก มันเป็นความลับของปัด ที่ปัดไม่เคยบอกพี่อั๋นเลยตลอดหลายปีที่ผ่านมา ปัดเจ็บปวดนะ ที่ต้องเก็บมันไว้ แต่ปัดตัดสินใจแล้วว่า ปัดต้องบอกพี่อั๋น ถ้าพี่อั๋นรู้เรื่องนี้แล้วจะเปลี่ยนใจก็ได้นะ ปัดพร้อมรับอล้ว แต่พี่อั๋นรู้ไว้นะคะ ว่าปัด รักพี่อั๋นคนเดียว และจะรักตลอดไป" ปัดเอ่ย พร้อมกับมองหน้าพี่อั๋น แล้วก็เอามือหยิบของอย่างนึงออกมาจากกระเป๋าสตางค์ส่งให้อั๋น

บัตรประจำตัวประชาชน Thai National ID Card
เลขประจำตัวประชาชน x xxxx xxxxx xx x
ชื่อ/นามสกุล นายปัฐนัทนท์ เกิดอาจธรรมสกุล

อั๋นเงยหน้ามองลูกปัด พร้อมกับหันมองบัตรประชาชนอีกครั้ง
รูปภาพในบัตรกับคนที่นั่งตรงข้ามเขา เหมือนกันยังกับแกะ ต่างกันก็แค่ทรงผม กับหน้าตาที่มีเครื่องสำอางค์
ลูกปัดนั่งยิ้มมองอั๋นอย่างเจื่อน ๆ

......................................................

"นั่งคิดอะไรคนเดียวล่ะปัด"

"ไม่มีอะไรหรอกค่ะ นึกถึงหน้าพี่ในวันที่ปัดเอาบัตรประชาชนของปัดให้พี่ดู"

"ทำไมเหรอ "

"ป่าว แค่ขำดี ฮ่ะ ๆ ๆ ๆ ๆ"

ลูกปัดหัวเราะพร้อมกับเงยหน้ามองอั๋นที่ยังคงยืนยิ้มอย่างอาย ๆ 

[Poes]

จบรึยัง น่าจะจบแล้วเนอะ

ชอบแนวนี้ เขียนบ่อยๆนะ

รออ่านต่อเรื่องต่อไปจ๊ะ   

[Lucifer]

เรื่องนี้ Happy ใช่ม๊าาาา 

[chocolate]

 

จบแล้วคร้าบ เรื่องนี้น่ะ

ผมน่ะนะในหัวมักจะมีแต่พล็อตเรื่องที่มันไม่ค่อยจะแฮปปี้

เนี่ยกว่าจะคิดได้นะเนี่ย ไอ้เรื่อง แฮป ๆ ปี้ ๆ อย่างนี้เนี่ย

เฮ้อออออออออออ

 

[Poes]

ก็แต่งเรื่องที่มานแฮปปี้บ่อยๆ เดี๋ยวก็ได้แฮป...ปี้ บ้างงัย   

[ที่ปรึกษาไอทีขั้นต้น]

ตะลึงไปกันหมด
ตะลึงเรื่อง หรือ ตะลึงว่ามันแฮปปี้
 

[chocolate]

ขอบคุณนะคร้าบ ที่ยังอ่านกันอยู่ แม้จะหายไปนาน ขอบคุณเจง ๆ เด้อ

 

[THIP]

เรื่องนี้สนุก ไม่เศร้าด้วย     
ชอบอะไรที่มันพลิกล็อคเล็ก ๆ แบบนี้แหละ 

[leau_dissey]

 :impress:มาลงชื่อจองที่นั่งอ่านค่ะ เอาล่ะจะเริ่มตั้งแต่เรื่องแรกเลยนะ

[niph]

 
สุดท้ายมันก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่โตอะไร

เพราะรัก ทุกอย่างจึงไม่ใช่ปัญหา (หรือเปล่าหว่า)

[zandwizz]

 

ตะลึง สั้นจิง ๆ ด้วยอ่า

รออ่านเรื่องสั้น ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ  ต่อไปนะครับ

เป็นกำลังใจให้น๊า.....

 

[chocolate]

มันสั้นมากไปเหรอ....ถามจริง ๆ

คือแบบว่ามีแต่คนบอกว่ามันสั้น

ก็เรื่องสั้นนี่นา

อิอิ

เอาน่า อ่านกัน มันส์ ๆ ขำ ๆ เนอะ ๆ

***ขอบคุณทุกกำลังใจนะคร้าบบบ***

จะพยายามคิดเรื่องที่10 และเอามาให้อ่านกันโดยเร็วเด้อ

                                                           ชอคโกแลต

[Poes]

มาให้กำลังใจ ชอคโกแลต นะ รออ่านตอนที่ 10 จ้า ขอแบบแฮปปี้อีกนะจ๊ะ   

[chocolate]

 
ตอนนี้คิดพล็อตเรื่องที่10ได้และ

เดี๋ยวจะนั่งรวบรวมลมปราน

ทำสมาธิ ให้จิตใจผ่องใส

แล้วมาเขียนให้อ่านกันเนอะ

อิอิ

[Lucifer]

รอเรื่องใหม่ 

[chocolate]

ยังไม่ได้เขียนเลย ฮ่า ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ

แบบว่า แบบว่า เออ แบบว่า เออ

 

อย่าโกรธากันนะเอออออ

ไม่นานร๊อกไม่น๊านนนนน ไม่นานฮ่า ๆ ๆ

อ่านเรื่องที่ 1 - 9  ใหม่อีกรอบไปก่อนเนอะ

 

[THIP]

นอนรอ     

[krappom]

เป็นเรื่องสั้นๆ อย่างนี้ก็ดีเหมือนกันนะ
แบบว่าจบทีเดียวไปเลยอ่ะ
คนอ่านช้าอย่างเราจะได้อ่านทัน 

อ่านเรื่องของคุณช็อค(โกแลต)แล้ว ก็ทำเอาช็อคไปหลายเรื่องเหมือนกัน
ก็ตอนนี้ 9 เรื่องเข้าไปแล้ว แต่จบเศร้าไปซะ 7
หวังว่าเรื่องต่อไปคงจะแฮปปี้บ้างนะ
ให้มันได้แฮปๆ ปี้ๆ กันบ้างเท้อออออ


ลป. ปูเสื่อรออ่านเรื่องที่10