หัวข้อ: ♂...I~รับไม่ได้...(ถ้าไม่ได้รัก)♂ แจ้งข่าว หน้า 52

[Rhythm]

รออ่านนะค่ะ

[iforgive]

แรงนะยะหล่อน  ทอดสะพานเขาขนาดนั้นเลย  ฮู๊ยยยย  มะหวายยยย

[SuSaya]

ไม่ทันไรก็โดนผู้หญิงให้ท่าซะแล้ว...อ้างว่าเมาแล้วไปนอนกับกิ๊งดีเปล่าอ่ะกันย์

[MoMoRin]

พี่กันย์พอเจอกิ๊งแล้ว ก็ลืมสิ้นซึ่งชะนีหุ่นสะบึมเจ้าค่าาาาา 

[ordkrub]

เฮ้อ.... เอาไงแน่  ตัดสินใจสักทางเถอะ

[TanyaPuech]

กันย์จะเอาไงอ่ะ

กลัวตอนเป้นแฟนกันแล้วจะทำกิ๊งเสียใจจัง

ตกลงต้องผ่านยัยแพรนี่ก่อนแน่เลย

สงสารกิ๊ง เอ๊ะ! ชั้นไปสงสารทำไม 555

อยากให้2คนนี้รักกันไวไว

ป.ล. เรื่องนี้อย่ามีมาม่าเน้อ

[roseen]

 

[๛ナーリバス๛]

ตอนที่4.2
 
ท้ายที่สุด พอสร่างเมา เรื่องเมื่อวานก็จางหายไปจากสมองเล็กๆ ของผม แม้แต่เบอร์โทรศัพท์ของแพรผมก็ยังไม่ได้บันทึกเลยครับแล้วก็ลืมเลยว่าสัญญาไว้ว่าจะโทร บ่ายๆ ของวันเสาร์ ก็มีเบอร์แพรโทรเข้ามา(แต่เป็นแค่ตัวเลขขึ้นจนไม่รู้ว่าเบอร์ใคร)

   “กันย์เองครับ” ผมรับสายโดยการขานชื่อตัวเอง

   “แพรเองค่ะ” อีกฝ่ายบอกชื่อมาเหมือนตั้งใจล้อเลียนผม นิ่งไปครู่ก่อนจะรีบรับคำไปรวดเร็ว

“อ๋อแพร โทษนะครับ ที่ไม่ได้โทรหาเลย พอดียุ่งๆ น่ะครับ” แก้ตัวไปก่อนครับ

   “อ๋อ เหรอคะ ทานข้าวหรือยังคะ ไปทานด้วยกันไหม” เธอส่งเสียงหวานกลับมา ถ้าปฏิเสธก็จะเสียมารยาทเกินไป เลยต้องตอบรับ

   “เอ่อ... ได้สิครับ งั้นผมไปรับ อยู่ห้องใช่ไหมครับ” อีกฝ่ายรับคำ แล้วเราก็ไปทานข้าวด้วยกัน

“สั่งราดข้าวไปเลยดีกว่าไหม เร็วดี” ผมถามเมื่อเราทรุดกายลงที่เก้าอี้ร้านข้าว

“ราดข้าวมันเหมือนต่างคนต่างกิน มาด้วยกันก็กินด้วยกันสิ เป็นกับข้าวหลายๆ อย่างมันอบอุ่นเหมือนกินเป็นครอบครัวนะ” แพรบอกและทำให้ผมเห็นแววตาเหงาของเธอ ทำให้ใจอ่อนไปเยอะ ไม่มีความคิดอยากขัดใจเธออีก

หลังจากนั้น แพรก็จะชวนผมไปกินข้าว ดูหนัง และผมก็ไม่มีเหตุผลที่จะปฏิเสธหรอกครับ ก็เธอออกจะน่ารักน่าชังขนาดนั้น กระทั่งมีอยู่วันหนึ่งล่ะครับที่เรานัดไปดูหนังกัน ตอนเดินเข้าห้าง จะเดินผ่านร้านสเวนเซ่นก่อนถึงโรงหนัง พอดีเหลือบไปเห็นกิ๊งพอดีน่ะครับ กำลังก้มๆ เงยๆ อยู่กับเมนูเพื่อสั่งของ ข้างกายมีสาวน้อยน่ารัก ตัวเล็ก ผิวขาวเหลือง หน้าหมวยๆ ผมสั้นดูเมนูอันเดียวกันทางเก้าอี้ฝั่งเดียวกัน  ตอนนั้นอึ้งเลยครับ พร้อมคำถามว่า มาแค่สองคน แล้วไปนั่งเบียดกันนี่ หมายความว่าไงวะ ทำไมไม่นั่งตรงกันข้าม เคยคิดมาตลอดว่า กิ๊งหน้าหวาน ความสูงแค่นั้นดูไม่เห็นแมนเท่าไร แต่พอมานั่งกับคนตัวเล็กๆ ก็ดูสมกันดีเหมือนกันนี่หว่า

“กันย์” แพรเรียกแล้วสะกิดแขนผม ทำให้ตื่นจากภวังค์ “มองอะไรเหรอ”

“อ๋อเปล่า เหมือนเห็นคนรู้จัก แต่แค่หน้าคล้ายๆ น่ะ” ผมโกหกไป ทั้งๆ ที่อยากเดินเข้าไปทักกิ๊ง แต่ก็ยังไม่กล้าขนาดนั้น

แล้วจากนั้น ผมกับแพรก็เข้าไปดูหนังด้วยกันโดยที่พูดตามตรงว่าผมดูหนังไม่รู้เรื่องจริงๆ เอาแต่คิดเรื่องของกิ๊งไม่หยุด แล้วสรุปออกมาได้ว่า ก็มันหน้าตาดีขนาดนั้น ไม่เห็นแปลกที่มันจะต้องมีแฟน บอกตัวเองเศร้าๆ และถามตัวเองไปมาว่าทำไมต้องเศร้าขนาดนี้ ก็คงไม่ต้องเดาแล้วว่าตัวเองรู้สึกยังไง แต่กว่าจะคิดได้ก็คงสายไปแล้วมั้งครับ  ผมคงไม่ชั่วขนาดลุกขึ้นมาทำตัวเป็นมือที่สามแย่งกิ๊งหรอกครับ ผมคิดแล้วเผลอถอนใจออกมาหลายครั้ง จนกระทั่งหนังจบ เราเดินออกมาจากโรงหนัง แพรเบียดร่างมาชิดกับผม สองมือเกาะแขนข้างหนึ่งของผมไว้อย่างสนิทสนม

“กันย์เป็นอะไรเหรอ มีอะไรไม่สบายใจหรือเปล่า เอาแต่ถอนใจ” ท่าทางคนที่มาด้วยก็พอจะเริ่มเห็นความผิดปกติของผมแล้วครับ

“คิดอะไรอยู่ นิดหน่อย” ผมตอบไปสั้นๆ แล้วอย่างหนึ่งก็ไหลเข้าสมองมาอย่างเร็ว

“มีอะไรก็บอกแพรบ้างก็ได้ แพรเป็นห่วง” เธอบอก ผมหันไปมองหน้าเธอ สีหน้าเป็นกังวลอย่างจริงจัง ผมไม่รู้ว่า เธอสามารถช่วยอะไรผมได้ และสิ่งที่ผมคิดดีแล้วหรือ แต่ก็ถามแพรออกไปว่า

“แพร ลองคบกับกันย์ดูไหม”

สามสัปดาห์ผ่านไป ที่แพรทำให้กิ๊งหายไปจากวงโคจรของผมอย่างสิ้นเชิง ยกเว้นเดินสวนกันในคณะ เข้าเรียนคลาสเดียวกันแต่ไม่ได้ทักทาย ทำให้บรรดาเพื่อนผมแซวเรื่องกิ๊งน้อยลงมาก ผมใช้ชีวิตอย่างผู้ชายปกติที่มีแฟน แม้บางครั้งจะอดคัดค้านขึ้นในใจไม่ได้ว่าไม่แตกต่างจากทาสขึ้นไปทุกที ภายนอกแพรเป็นผู้หญิงที่ “ดูดี” จนน่าอิจฉาที่ได้ควง แต่ถ้าลองคบถึงแก่นแท้ จะรู้ว่าไม่ใช่เรื่องง่ายเลยที่จะสามารถทำอะไรให้ได้ดั่งใจเธอทุกอย่าง ถ้าเพื่อนถามถึง ผมจะให้คำจำกัดความเธอในทางที่ดีว่า

“สวย เซ็กซี่ หุ่นดี ลีลาเด็ด” จนพวกมันได้แต่ทำหน้าอิจฉา แต่ไม่ได้บอกข้อเสียที่มีอีกกระบุงโกย ซึ่งแท้ที่จริงแล้ว ไม่ใช่ข้อเสีย แต่เป็นเรื่องปกติของผู้หญิงทั่วไปมากกว่า ยกตัวอย่างเช่น จู้จี้ ขี้บ่น ใจร้อนในเรื่องไม่เป็นเรื่อง อืดอาดในเรื่องสำคัญ และชอบเข้าใจผิดคิดว่าตัวเองไม่ใช่เมีย แต่เป็นแม่!

แพรเป็นคนตรงจนเกือบขวานผ่าซากคิดอะไรพูดเลยไม่ค่อยคิดถึงจิตใจใคร อย่างเวลาไปทานข้าวด้วยกัน เธอจะติชมรสชาติอาหารโดยไม่แยแสเลยว่า พ่อค้าแม่ค้าจะอยู่ใกล้หรือไกล ผมล่ะกลัวเราจะโดนครกทุ่มเข้าสักวัน นอกจากนั้นแพรทำให้ผมติดนิสัย สั่งกับข้าวเป็นจานแยก แม้ว่าจะเคยถามเธอ ไปว่า

“สั่งมาเยอะแล้วกินหมดไหมล่ะ?”

“เยอะอย่างนี้ก็คงไม่หมด แต่แพรอยากกินหลายๆ อย่างนี่นา ถ้ากันย์อยากให้หมดกันย์ก็ต้องทานเยอะๆ” แม้จะเสียดาย แต่ไม่มีวันไหนที่ผมกินกับข้าวได้หมดสักวัน!

หลังจากที่คบกัน ผมก็ใช้ห้องแพรเป็นที่สิงสถิต อยู่เกือบทุกวันไม่ค่อยได้กลับบ้านเท่าไร แพรเป็นคนขี้เหงา และชอบหากิจกรรมกลุ่มมาให้ทำทั้งที่ผมไม่ค่อยชอบ อย่างเช่น ชวนเล่นเกมเศรษฐี ชวนเล่นเกมออนไลน์ ชวนไปจ๊อกกิ้งตอนเช้า หรือแอโรบิคตอนเย็น น่าเบื่อที่สุด และผมก็บ่ายเบี่ยงไม่ทำซะทุกที แต่เรื่องที่อยากจะบ่ายเบี่ยงแต่ก็ต้องทนทำอยู่ก็คือ การนั่งดูภาพยนตร์เป็นเพื่อนเธอ ไม่ได้หมายถึงการไปดูในโรงเท่านั้นนะครับ แพรเป็นพวกทำอะไรซ้ำซาก หนังบางเรื่องที่เธอชอบที่ออกแผ่นแล้วก็มักจะเช่ามาดูซ้ำ บางเรื่องผมก็ดูแล้ว บางเรื่องก็ไม่อยากดู ก็บังคับให้ถ่างตาดูกันจนดึกดื่น พอไม่ดูก็งอน ผมก็เลยดูไปหลับไปพอให้เป็นที่พอพระทัยเจ้าหญิง

อีกเรื่องคือ วันที่เธอมีเรียนก่อนหรือพร้อมกับผม เธอมักจะขอร้องแกมบังคับให้ผมไปส่งทุกครั้งซึ่ง ผมก็พวกขี้เซาตื่นยากครับ พอเธอปลุกผมก็จะกลิ้งหนีไปอีกฝั่งหนึ่งของเตียง เธอก็จะพยายามตามไปปลุก หมอนข้างเอย ตุ๊กตาเอย ประเคนตีผมให้ตื่น แต่ถ้าเธอเผลอขยับตัวขึ้นเตียงมาเขย่า หรือเอนร่างมาเบียดเมื่อไร ผมก็จะวาดแขนคว้าเธอไปกอด หอม จูบ แล้วก็รัดร่างนั้นไว้ให้อยู่นิ่ง

 “ปล่อย.. เสื้อแพรยับหมดแล้ว” เธอจะประท้วงแล้วดิ้นออกไป นั่งฮึดฮัด ทุบเตียง ทำเสียงจิ๊จ๊ะในลำคอ

“สิบนาทีนะ” ต่อรองแล้วหลับต่อได้อีก ครึ่งนาทีต่อมาเสียงหวานๆ จะตามมาอยู่ข้างหู

“กันย์ แพรสายแล้ว ตื่นเดี๋ยวนี้”

“กันย์ยังง่วงอยู่เลย แพรนั่งวินไปก่อนสิครับ”

“ไม่ แพรอยากนั่งบีเอ็มไปเรียน” คุณเธอช่างกล้าพูด

“งั้นถ้าวันไหนกันย์ไม่ได้เอาบีเอ็มมาจอด จะไม่ต้องไปส่งใช่ไหม”

“ต้อง ถ้าเอามอไซค์มาก็ต้องไปส่ง ถ้าไม่ได้เอามาก็เดินไปส่ง” เอากับเค้า ฟังแล้วหลับไม่ลง ตื่นเลยกู!
เอาเป็นว่า ผมเป็นเพื่อนที่ดี และแฟนที่ดีแน่นอน ถึงจะไม่ชอบบ้าง แต่ก็รู้ดีว่า หลายครั้งที่เราต้องหัดตามใจแฟนตัวเองบ้าง เพราะการทำสิ่งเหล่านั้นจะทำให้เธอรู้ว่า เราแคร์

เรื่องอะไรก็ไม่เซ็งเท่าเรื่องตื่นเช้าหรอกครับ แถมมีตั้งสองวันของสัปดาห์ที่เธอดันมีเรียนแปดโมงเช้า ไอ้คนขี้เซาอย่างผมพอโดนปลุกแล้วมันก็งี่เง่าทุกที แต่แพรก็เป็นพวกขี้อ้อนน่ะครับ เวลาต้องการอะไรก็จะหาลูกล่อลูกชน มารยาสาไถหลายเล่มเกวียนมาใช้ให้ผมยอมตามใจได้เรื่อย ๆ ถ้าเอาข้อดี ข้อเสียในตัวแพรมารวมกันก็ถือว่า ไม่เลวนักหรอกครับ ยังเป็นผู้หญิงในฝันที่น่าคบ น่าควงอยู่ดี แน่นอน ข้อดีที่สุดที่เธอมี ก็เรื่องที่เป็นผู้หญิงเนี่ยแหละ!!


จะว่าไปแล้ว ผมลืมอะไรอีกข้อ นั่นคือความขี้หึง บรรดาแฟนเก่าคงทำให้เธอระแวงว่าจะถูกนอกใจ เลยเป็นพวกชอบโทรจิกมาก ทำอะไร ที่ไหน กับใครนี่ต้องรายงานกันทั้งวัน อย่าได้ทำตัวน่าสงสัยเชียวครับ ซึ่งตอนนี้ดีหน่อยที่ผมไม่ได้ทำตัวห่างเหินอะไร เธอก็เลยเพลาๆ ลง ยังไงผมก็ไม่คิดจะนอกใจเธอหรอกครับ ยังไม่มีในสมองเลยแหละ ถ้าไม่ใช่เพราะ...ว่ามีรายงานกลุ่ม 3 คนในวิชาชีววิทยาที่ต้องทำ ทีนี้กลุ่มผมก็มีสี่คนก็ต้องมีคนหนึ่งที่ต้องแยกวง กำลังคิดอยู่ว่าจะชวนใครดี หนุ่มหน้าหวานแถวสองก็เดินตรงเข้ามาหา

“กลุ่มกิ๊งขาดคนนึงตรงนี้มีใครไม่มีกลุ่มไหม” ถึงจะใช้คำว่า “ตรงนี้” แต่กิ๊งก็ยิ้มหวานมาทางผม บรรดาเพื่อนอีกสามตัวก็ทำสีหน้ายิ้มหวานล้อเลียนมาทางผม เข้าใจกันทันทีว่าคนที่ต้องเสียสละออกจากลุ่มคงไม่พ้นผม จะด้วยความเอื้อเฟื้อ หรืออยากไล่ก็ไม่แน่ใจ

“ไอ้กันย์นี่ไง กิ๊งเอาไปทีนะ พวกเรากำลังคิดเลยว่าจะไสหัวมันยังไงดี เกาะเป็นปลิงเลย” ว่าไปนั่นไอ้ศร เดี๋ยวจะโดนมิใช่น้อย กิ๊งหัวเราะด้วยหน้าตาน่ารัก ผมมองหน้าขาวใส ผมยาวขึ้นอีกนิดแล้ว รอยยิ้มนั้นทำให้หัวใจของผมพองโตและอยากจะยิ้มไปด้วย ผมไม่ได้มองหน้ากิ๊งใกล้ๆ แบบนี้นานแค่ไหนแล้วนะ และไม่ได้รู้สึกว่า โลกมันสดใสขนาดนี้มานานหรือยัง

“งั้นเดี๋ยวเราลงไปคุยเรื่องงานกันที่โต๊ะหินอ่อนริมน้ำนะ” มันว่า ก่อนจะหมุนตัวเดินออกไป ผมนิ่งอยู่ไม่ได้ตามไปทันที

“สงสัยไอ้กันย์มันยืดยาด กิ๊งมันเลยออกโรงรุกแทน” ศรกวนตีนผมขึ้นมาอีก

“เชี่ย มันมีแฟนแล้วโว้ย เมื่อไรมึงจะเลิกแซววะ”

“ก็แทนที่มึงจะบอกว่ามึงมีแฟน แต่ดันไปบอกว่ามันมีไง กูเลยจะแซว มึงพูดเหมือนถ้ามันยังไม่มีมึงก็อาจจะมีความหวัง” ไอ้ศรแม่งรู้ใจกูได้ทุกเรื่อง

“ช่างมันเถอะ กูไปก่อนนะ” ผมรีบหลบฉากวิ่งตามกิ๊งที่กำลังเดินลงบันได ซึ่งเวลากิ๊งลงบันไดทุกครั้ง มันจะเดินช้ามาก มือข้างหนึ่งจะเกาะราวตลอดเวลาจนถึงบันไดขั้นสุดท้ายเลย พอเห็นหลังกิ๊งผมก็จะชะลอฝีเท้าเดินตามกิ๊งไปอย่างช้าๆ ไม่ได้เดินเคียงหรือแซง แม้เราจะไม่ได้พูดคุยกันแล้ว แต่ผมยังคงชอบมองด้านหลังของมันตลอดคาบภาษาไทยกับชีววิทยาอยู่เป็นนิตย์

.........................



สวัสดีค่ะ ตามสัญญา ว่าไม่เกินวันนี้

ตอนที่4 ได้เอามุข ออนท๊อปของคนอ่านไปใช้ด้วยอ่ะ ชอบจัง ขอบคุณมากนะคะ
คริคริ

..........................
คนของเธอ
อ่า คือคิดว่า กันย์ก็ยังเป็นผู้ชายทั่วไปอยู่นะคะ ก็เลยต้องชอบผู้หญิง ต่อไปก็ยังมีผู้หญิงเข้ามาในชีวิตกันย์อีก ไม่มีผู้ชายหรือเกย์คนอื่นๆอีกเลย ...นอกจากกิ๊ง... เอ ใครก็ได้แต่ไม่ใช่แพร เปลี่ยนคนหรือเปลี่ยนชื่อดีล่ะ อิอิ อะไรจะไม่ชอบแพรขนาดนั้น นิกะว่า จะเขียนให้แพรเป็นที่รักของทุกคนนะคะ (ถ้าอ่านไปเรื่อยๆ แพรน่าสงสารมากกว่าทุกคนเลย)
YELLOWSTAR  ไม่ทันแล้วค่ะ กันย์มันเสร็จชะนีไป(นาน) แล้ว
Butterfly_Sorro รอก่อนค่ะ ยังไม่ตอนนี้ แต่ก็อีกไม่นาน
samsoon@doll อ่า  คนนี้ก็แรงค่ะ แต่เป็นด่าแรง นิสงสารแพรค่ะ โดนคนอ่านด่ากระเจิงอย่างนี้ต้องเขียนให้กันย์ดีกับแพรมากๆ ปลอบใจแพร ฮาๆๆ
teae ตามที่คิด ผ่านค่ะ ถ้าไม่ผ่าน กันย์คงเป็นเกย์ แต่กันย์มันเป็นไบ ผู้ชายที่จีบในเรื่องมีกิ๊งคนเดียวนอกนั้นมีแต่ผู้หญิง
Rhythm ค่ะ มาต่อให้แล้วค่ะ
iforgive เชียร์แพรเหรอคะ คริคริ
SuSaya เออ เป็นความคิดที่ดีค่ะ เดี๋ยวปรึกษากันย์ก่อน เอาไงดี
MoMoRin ง่า... ไม่ลืมค่ะ แต่แค่รักกิ๊งมากกว่า
ordkrub ตัดสินใจไปแล้วอ่า ไม่รู้ว่าคนอ่านรับได้ป่าว
TanyaPuech นั่นสิคะ สงสารกิ๊ง สองคนนั่นเค้ารักกันไปแล้วแต่ไม่รู้ว่าเมื่อไรจะได้ลงเอยเท่านั้นแหละค่ะ
roseen  ขอบคุณค่ะ
.........................

เคยคิดว่ายังไม่เขียนบีบตับแต่ไม่รู้นะคะว่าตอนนี้เค้าเรียกว่าบีบไปหรือยังเพราะคิดว่ามันยังไม่ได้บีบจนถึงที่สุดเลย
มันแต่เริ่มต้นเท่านั้นเอง หวังว่าคนอ่านจะไม่โมโหแพรจนไม่กลับมาอ่านอีกนะ  อย่าโกรธกันย์ด้วย คนเราก็ต้องมีความคิดเป็นของตัวเอง  เนอะๆ
ลากอีกแล้ว ตอนหน้าจะถึงปัจจุบันแล้วยังนะ คิดว่าจะถึงปัจจุบันตั้งแต่จบบทนี้ แต่ก็ไม่ถึง กรรม
  แต่ดีแล้วจะได้อยู่กันไปนานๆ คริคริ
 

รักคนอ่านนะคะ ~NaaribuS~ //นิ

[Bejae]

โหหหหหหหหหหหหหหหหหหหหหหหหหหหหห
คุณผู้แต่งสุดที่รัก เค้าหายไปสามตอน
เค้าขอโตดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด

ตามอ่านจนทันแล้ว เอ่อ ชะนีคาบกันย์ไปแอ ดอ กอ
แต่ความรู้สึกที่อ่านเหมือนไอ้กันย์มันคบประชด บังหน้า บลาๆ
หรือมันจะเป็นไบจริงๆ
มันเพิ่งเริ่ม คาดว่าคงจะมีบีบกว่านี้ แต่เค้ายังขอยืนยัน
เค้าไม่ชอบบีบคั้นหัวใจตัวเอง ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆ แต่เค้า(หลง)มาอ่านเรื่องนี้แล้ว เค้าต้องตามต่อไป

 

[teae]

มาต่อไวๆๆนะ

[Rhythm]

รออ่านนะค่ะ
 

[yeyong]

ก็ไม่ได้เป็นเกย์
แต่คิดว่าผู้ชายที่ชอบผู้หญิงมาตลอดแล้วอยู่ดีเกิดหวั่นไหวกับเพศเดียวกัน
คงสับสนกับชีวิตตัวเองพอสมควร
แต่ยังไงเค้าก็เชียร์กันย์กับกิ๊งอยู่ดี เพราะเป็นสาววายอ่ะ
ส่วนแพร ไปดีเถิดนะ

[ZakeiHarha]

เสน่ห์แรงจริงพระเอกเรา  พอจะทำตัวดี ไม่จีบหญิง  เค้ากลับมาจีบซะงั้น  55
กิ๊งรออยู่นะกันย์  ฮ่าๆๆ
เบี่ยงเบนเร็วนะ  (เฮ่ยยยย)  555555555+

[cheyp]

อ่านพาร์ทกันย์แล้ว รู้สึกว่ากันย์ก็น่ารักเหมือนกันนะเนี่ยยย

ต่างฝ่ายต่างคิดว่ามีแฟน และไม่ชอบผู้ชายกันแบบนี้

เมื่อไหร่ที่รู้ความจริง จะทำยังไงกันน้า
น่ารัก น่าลุ้นซะจริงๆ

รอตอนต่อไปนะคะ

[*SparklinG*]

เหอๆๆ ชักช้าจริงๆเลยแฮะ กันต์

[YELLOWSTAR]

แง่งงง ไอ้ชะนีง่อยรับประทาน

ทำอะไรเองไม่ได้ ต้องมีคนคอยเทคแคร์ ไม่คิดถึงคนอื่นเค้าบ้างหรอว่า รำคาญ 

งี่เง่าอะผู้หญิงอะไรไม่รุ้

[Cherry Red]

กันต์เอ้ย...ถ้ายังมีหนูกิ๊งอยู่ในใจ จะคบใครอื่นใดก็แทนกิ๊งไม่ได้หรอก~
ตอนนี้แค่กิ๊งยิ้มหวานให้ หัวใจยังพองโต แล้วถ้าได้รักล่ะ...จะขนาดไหน?
ก็เข้าใจว่าผู้ชายแท้ ๆ ที่ไม่คิดจะเป็นเกย์ จะให้เปลี่ยนความคิดปุ๊ปปั๊ปคงไม่ได้
ต้องให้เวลาทบทวนจิตใจกันหน่อย แต่รู้สึกตัวเร็ว ๆ ก็ดีนะ เพราะ คนอ่านรอลุ้นอยู่ !!!

[Forget..*]

กันต์เอ๋ย.. รับกรรมไปก่อน ฮ่าๆๆ

[๛ナーリバス๛]

ตอนที่ 5 ...คนที่กูรัก..
.
เที่ยงแล้ว กิ๊ง ผม และเอ้สมาชิกกลุ่มอีกคนคุยเรื่องงานกันจบ เอ้ขอขอแยกตัวออกไป กิ๊งยังคงนั่งนิ่งอยู่ที่เดิมอย่างนั้น

“กิ๊ง ไม่กินข้าวเหรอ” ผมถาม

“กินสิ นัดเพื่อนไว้ที่นี่แหละ เดี๋ยวมันมารับ กันย์ไปด้วยกันไหมล่ะ” มันยังหันมามีน้ำใจ ผมลังเลเล็กน้อย กลัวคำว่าเพื่อนจะมีคนพิเศษกว่าเพื่อนรวมอยู่ด้วย

“จะดีเหรอ” ผมทำท่าเกรงใจ

“ไปเถอะ กินหลายๆ คนอร่อยดี” ตรงไหนวะ ผมค้านแต่ก็พยักหน้าเมื่อเห็นรอยยิ้มสวยๆ ของมัน ตอนนั้นคิดอยู่ว่า ถึงมันจะมีแฟนแล้ว เราก็ยังเป็นเพื่อนกันได้ไม่ใช่เหรอ แล้วผมก็มีแพรอยู่แล้วด้วย คุยกับกิ๊งอีกห้านาที เพื่อนกิ๊งก็โทรมาว่า เปลี่ยนใจไม่มารับให้เจอกันที่ร้านเลย ผมก็เลยได้เป็นสารถีขับรถพากิ๊งไปส่งที่ร้าน

ตอนที่ผมเดินตามหลังกิ๊งเข้าไปที่โต๊ะ เพื่อนมันก็จ้องผมกันตาไม่กระพริบ ผู้หญิงสองคนนั่งฝั่งหนึ่ง กิ๊งนั่งลงข้างเพื่อนมันที่เป็นผู้ชายและผมจึงได้นั่งหัวโต๊ะ

“พวกมึงนี่นะ จ้องกันอยู่ได้ เดี๋ยวเพื่อนกูสึกพอดี” กิ๊งว่าเพื่อนมัน ผมกวาดสายตาทั่วโต๊ะแล้วหยุดอยู่ที่ผู้หญิง ผมสั้น หน้าหมวย คนที่ไปกินสเวนเซ่นกับกิ๊งวันนั้นแป๊บนึงจนกิ๊งหันมาสะกิดถามว่าจะกินอะไรดี ผมบอกรายการอาหารและมันเอาไปให้แม่ค้าแล้วกลับมานั่งที่เดิมจึงเริ่มพูด

“นี่กันย์เพื่อนกู อดีตรูมเมทกูด้วย” กิ๊งแนะนำผมและผมพยักหน้าให้เพื่อนมันพร้อมรอยยิ้ม

“อ๋อ” ชายร่างสูง แต่ผอมบาง อ้อนแอ้น ท่าทางจะสาวแตกแน่นอนข้างๆ กิ๊งร้องขึ้นด้วยรอยยิ้มเหมือนรู้ทัน ทุกคนก็พลอยยิ้มตามไปด้วย คาดว่ากิ๊งต้องเคยนินทาผมให้พวกมันฟังแล้วแต่ไม่เคยเห็นแน่เลย กิ๊งหันไปส่งสายตาปรามก่อนแนะนำมันว่า

“ส่วนนี่ เพื่อนกู ฐา ชื่อจริงมัน...อนาถา” กิ๊งพูดไปยิ้มไป

“ไอ้กิ๊ง กูชื่อฐาปนันท์” เจ้าตัวโวยวายขึ้นมา ทำให้กิ๊งยิ่งหัวเราะหนัก

“อย่าอยู่กับมันตามลำพัง ถ้ามึงไม่อยากถูกกินตับ” คำแนะนำน่าสนใจ กูก็ไม่อยากอยู่ใกล้มึง เพราะกลัวอยากกินตับเหมือนกัน! 

“ส่วนนี่ หมอก กับ อ้อม” หมอกเป็นผู้หญิงที่มองจากภายนอกดูค่อนข้างจะแมน เพราะผมที่ซอยสั้นกับเสื้อนิสิตตัวโตๆ ไม่ได้เข้ารูปอย่างที่ผู้หญิงทั่วไปใส่กัน หน้าอกหน้าใจก็เหมือนจะไม่ค่อยมีกับเขา กระโปรงพลีตยาวๆ อย่างเดียวที่ทำให้รู้ว่าเป็นผู้หญิง ส่วนอ้อมเป็นผู้หญิงตัวเล็ก บางๆ ใบหน้าขาว เกือบเหลือง หมวยๆ ผมสั้น ดูน่ารักครับ อีกอย่างที่ทำให้ผมต้องนิ่งกับเธอครู่หนึ่งคงเพราะ เธอเป็นแฟนกิ๊งด้วยมั้งครับ

“หวัดดีครับ ยินดีที่ได้รู้จักนะครับ ทุกคนเรียนวิทยาเหรอครับทำไมผมไม่เคยเห็นเลย” ผมถามครับ เพราะถ้าเรียนคณะเดียวกันทำไมไม่เคยผ่านตาเลย

“เปล่าๆ ฐากับหมอกเรียนศิ-กรรม ส่วนอ้อมมันเรียนสา-สุข อ้อมมันเป็นเพื่อนหมอก ส่วนฐาพักอยู่ข้างห้องกิ๊งในหอใน กิ๊งมันไม่ค่อยมีเพื่อน ฐาเลยพามันมากินข้าวด้วยกันสี่คนบ่อยๆ เลยสนิทกัน” ฐาเป็นคนอธิบาย

“อะ เหรอ แล้วกิ๊งกับอ้อมไม่ได้กำลังคบกันอยู่หรอกเหรอ” ผมถามออกไปอย่างนั้นได้ไงก็ไม่รู้ แต่แค่แปลกใจที่การแนะนำตัวมันจบลงแค่คำว่าเพื่อนทั้งกลุ่ม แล้ววันนี้กิ๊งก็ไม่ได้นั่งอยู่ใกล้อ้อมเลย

“เฮ้ย เอาที่ไหนมาพูดวะ” กิ๊งถามอย่างตกใจ แต่ยิ้มเหมือนเป็นเรื่องตลก

“ว้าย พูดแบบนี้อ้อมเสียหายนะคะ ใครจะกล้าเป็นแฟนกิ๊งลง เล่นสวยเกินหน้าซะอย่างนั้น” คราวนี้อ้อมเป็นฝ่ายพูดบ้าง

“โห อ้อมรู้ตัวนะเนี่ย” ฐาไม่ให้กำลังใจแล้วยังทับถม

“หมอก ดูฐาดิ ว่าอ้อม” อ้อมทำแก้มป่องซบหัวลงกับไหล่คนข้างกาย

“อีนี่ ว่าแต่คนอื่น ตัวเองก็ยิ่งกว่าเค้าซะอีก” หมอกหันไปด่าฐา เอามือลูบหัวอ้อมอย่างปลอบโยน ดูเหมือนคู่ทอมดี้ยังไงก็ไม่รู้

“พอเถอะ พูดเรื่องอื่นที่ไม่ใช่เรื่องความสวยของกูได้ไหม ฟังแล้วไม่เห็นจะน่าดีใจเลย ถ้าบอกว่ากูหล่อ กูจะไม่เถียงสักคำ” เอาเข้าไป กิ๊งรีบปรามเพื่อนพร้อมโยนมุข

“แหวะ” เพื่อนๆ มันทำท่าจะอ้วกไปตามๆ กัน ไอ้กิ๊งเอาแต่หัวเราะ ผมหันไปทางกิ๊งแล้วพูดจริงจัง

“ก็กันย์เคยเห็น กิ๊งไปกินสเวนเซ่นกับอ้อมสองคนด้วยนะ เมื่อเดือนที่แล้วมั้ง”

“ไม่เคยนะ ถ้าเดือนที่แล้วสงสัยวันเกิดอ้อมมั้ง ก็ไปกันสี่คนนั่นแหละแต่มีแป๊บนึงที่ หมอกกับฐามันเดินไปดูเค้กกัน” กิ๊งว่า ทำให้ผมค้างไปเลย เออ กูหนอกู จิ้นเก่งจนได้เรื่องเลย

“เฮ้ยเป็นไรกันย์ แหม มึงสนใจเรื่องของกูขนาดนั้นเลยเหรอวะ แอบหึงอ่ะดิ ช่วยไม่ได้กูมันน่ารัก” กิ๊งแซวผม พร้อมชมตัวเองไปด้วย ไอ้คนหลงตัวเอง ที่จริงมันก็น่ารักน่าหลงจริงๆ นั่นแหละครับ 

“ไอ้บ้า กูจะหึงทำไม” ผมปฏิเสธออกไป ทั้งๆ ที่ตอนนั้นเขินมากจนไม่รู้จะทำหน้ายังไง มันรู้ความคิดกูด้วยแฮะ

“ฮ่าๆ มึงหน้าแดงว่ะกันย์” กิ๊งแซว แล้วทั้งยิ้มและหัวเราะ

“เออจริงด้วย” เพื่อนๆ มันพากันเห็นด้วย เออ ถึงจะเรื่องจริงแต่เลิกล้อเถอะ กูอาย
จบมื้ออาหารนั้นไปแบบที่ทำให้ผมทั้ง หัวเราะ ยิ้ม เขิน อาย งอนได้ นั่นคงเป็นเพราะ สามสัปดาห์ที่ผ่านมาผมใช้ชีวิตอยู่กับการเป็นผู้ชายเต็มตัว เป็นสุภาพบุรุษ เป็นแฟนที่ดี ไม่ค่อยอยู่กับเพื่อน เอาแต่หมกตัวอยู่กับแฟน จึงไม่ได้เฮฮาหรือบ้าบอ ปลดปล่อย บ่อยนัก บรรยากาศแบบนี้ทำให้คิดถึงไอ้บ้าสามตัวนั่นสงสัยต้องชวนพวกมันไปสังสรรค์กันหน่อยแล้วเนี่ย

ทำให้โล่งใจราวยกภูเขาออกจากอกเมื่อรู้ว่าที่จริงแล้วกิ๊งยังไม่มีใคร (แต่ตอนนี้ผมมี)
และท้ายที่สุด มีความสุขที่สุดในรอบหนึ่งเดือน เพราะได้เห็นหน้ากิ๊งใกล้ๆ พูดคุย  กินข้าวด้วยกัน และสามารถจะยอมรับความรู้สึกของตัวเองจริงๆ เสียที

หลังทานอาหารเสร็จ  เพื่อนกิ๊งก็ขอตัวไป ผมอาสาไปส่งกิ๊ง มันจึงเดินตามผมมาที่จอดรถ ข้างๆ รถ มีรถขายไอศกรีมกะทิ กิ๊งก็หยุดแล้วก็ซื้อ ไม่วายหันมาถามว่า

“กันย์กินป่ะ?” มันถามด้วยหน้าตาน่ารักมากๆ

“ไม่ล่ะ กิ๊ง” มันพยักหน้าแล้วก็ซื้อแบบกรวยมาถือไว้ เดินตามผมไปที่รถ ผมเดินไปเปิดประตูรถให้มันด้วยความเคยชินเพราะทำให้แพรตลอด จนมันเงยหน้าขึ้นมาด้วยความแปลกใจ

“เฮ้ย กูผู้ชาย ไม่ต้องทำขนาดนี้ก็ได้” มันโวยวาย แต่หน้าขาวๆ นั่นเรื่อชมพู น่ารักน่าเอ็นดู มันเขินนี่หว่า

“เออน่า กูชิน รีบเข้าไปเถอะ” ผมว่าและรอจนมันเข้าไปนั่ง จากนั้นก็ปิดประตูให้แล้วอ้อมไปนั่งด้านคนขับ ขับรถพามันไปส่งที่หอใน ระหว่างทางมันก็กินไอศกรีมท่าทางอร่อยมากเลยครับ ผมต้องขับช้าๆ เพราะขับไปก็หันไปมองหน้าเวลามันกินไอศกรีม มันไม่กินดีๆ นะครับ เอาลิ้นแดงๆ ออกมา เลียไอติมแผล่บๆ ละเลียดกินช้าๆ จนผมกลืนน้ำลาย เห็นแบบนี้แล้ว

กูยากเป็นไอติมว่ะ!!

หันกลับมาที่หน้ารถโดยไว อย่างอื่นช่างมันก่อน ถ้ามองต่ออาจจะมีอุบัติเหตุได้

“อุ๊ย..” ยังไม่จบครับ ผมหันไปมองตามเสียงร้อง ก็พบว่า เพราะมันกินช้า ไอศกรีมมันเลยละลายท่วมมือเลยครับ มันก็พยายามจะเลียมือตัวเองที่มันเลอะ คราวนี้ผมก็เลยจอดรถ หยิบทิชชู่ หน้ารถออกมาเช็ดมือให้มัน

“กิ๊ง มึงนี่เหมือนเด็กชะมัด” ผมว่าพลางหัวเราะ มันทำแก้มป่อง แต่ก็ยอมให้ผมเอาทิชชู่เช็ดมือให้มัน

“รีบๆ กินให้หมดซะก็แล้ว มันจะได้ไม่เลอะ” ผมบอก

“ก็มันเย็นจนขึ้นสมองเลยนะ กินเยอะๆ ไม่ไหวหรอก”

“งั้นทิ้งไหม มีถังขยะ”

“แต่มันอร่อยนะ กิ๊งเสียดาย ชิมดูดิ” กิ๊งแก้ตัว แล้วถามขึ้น ถ้าหน้าด้านกว่านี้ก็อยากจะชิมจากมือมันเลยจะได้เหมือนจูบทางอ้อม แต่ก็ไม่กล้า ผมเงยหน้าจากมือมันแล้วสังเกตเห็นสีขาวๆ ที่อยู่ตรงปลายริมฝีปาก ก็เลยใช้นิ้วโป้งช่วยปาดให้หายเลอะ เออแต่ไหนๆ ก็ไหนๆ แล้วของแค่นี้คงไม่ว่ากันมั้ง ผมชูนิ้วโป้งขึ้นมาดูแล้วแตะที่ริมฝีปากเบาๆ แลบลิ้นออกมาเลีย นิดนึง ดวงตาที่จ้องมองมันเต็มไปด้วยรอยยิ้มอ่อนโยน

“กิ๊ง... หวานว่ะ” ผมบอกขณะที่ใบหน้าของเราใกล้กันมาก เพิ่งรู้ว่า ไอศกรีมมันหวานขนาดนี้ เวลากินแล้วมีความสุขดี หรือจะเป็นคนที่นั่งอยู่ข้างๆ ก็ไม่รู้

กิ๊งนิ่งมองหน้าผม แล้วก็หันขวับไปนั่งตัวตรง ผมว่ามันเขินที่ผมพูดคำว่า “หวาน” ออกมาต่อจากชื่อของมันด้วยสีหน้าและน้ำเสียงที่บอกว่าคิดอย่างนั้นจริงๆ ทั้งที่ผมไม่ได้ชอบของหวานเท่าไร

กับบางคนที่เป็นแฟนกัน อยู่ด้วยกันทุกวัน ไม่ว่าจะทำอะไรร่วมกัน ดูหนัง กินข้าว  มีความสำพันธ์ทางกายแต่ก็ไม่แตกต่างจากอยู่กับคนที่ไม่รู้จัก ว่างเปล่า ไม่มีความสุข

แต่กับคนบางคนที่ไม่ต้องทำอะไรดีๆ ให้ ไม่ต้องเป็นแฟน ไม่ต้องผูกพัน แต่แค่มีเขาอยู่ตรงหน้า เห็นรอยยิ้ม แค่ได้คิดถึงก็มีความสุขขนาดนี้ แบบนี้เรียกว่า “ความรัก” ได้หรือยังนะ

ผมไม่รู้ แต่ ขออนุญาต สรุปเอาเองฝ่ายเดียวนะว่า

“กิ๊ง” 

“หือ” มันขานรับกลับมา

“กิ๊ง... มึง...น่ารักว่ะ” ผมบอกมันไปอย่างนั้น

แต่คำที่อยู่ภายในใจไม่กล้าบอกมันคือ

 กิ๊ง...มึง... คือคนที่กูรัก...

มันแก้เขินด้วยการงับไอศกรีมที่เหลือเร็วๆ ทำท่าไม่สนใจผม แล้วผมก็ออกรถต่อ จากนั้นก็ได้ยินเสียงครางเพราะมันจี๊ดขึ้นสมอง ผมก็หัวเราะไปตลอดทาง

......................................................

         วิท-ยา (ออกเสียงวิด-ยา) หมายถึงคณะวิทยาศาสตร์

         ศิ-กรรม หมายถึงคณะศิลปกรรมศาสตร์

   สา-สุข หมายถึงคณะสาธารณสุข

   ...............................................
.....................

  สวัสดีค่ะ ลงกันแบบกระหน่ำเอาไปติดๆ เนื่องจากเป็นวันหยุด เลยต่อให้ไว

เดี๋ยววันธรรมดาก็ทำใจรอกันหน่อยนะคะ

มาต่อให้ครึ่งนึง อีกครึ่งนึงขอเวลา ก่อนนะคะ

แต่ตอนนี้ขอบอกว่าชอบจัง คริคริ แต่งไปยิ้มไป 
หวังว่าคนอ่านอ่านแล้วก็คงยิ้มตามไปด้วยนะ
ถ้าตอนต่อไปจะช้าบ้างก็ให้อภัยด้วยนะคะ เค้าอุตส่าห์เซอร์วิสให้ขนาดนี้แล้ว 

Bejae  ขอบคุณมากค่ะที่เข้ามาอ่าน ว่างก็เข้ามาค่ะ คิดว่า ไม่เชิงคบประชดนะคะ เรียกว่าคบเพราะกำลังเศร้าเลยหาคนดามอกมากกว่าค่ะ แต่พอคบแล้วก็มีความรับผิดชอบมากพอค่ะที่จะดูแลเค้าให้ดีด้วย
ถึงจะบีบตับ ระหว่างนั้นก็ยังมีฉากหวานๆ มาแทรกแซงเรื่อยๆ ค่ะ ไม่ได้บีบตลอดน้า
teae เก้าชั่วโมง ไวพอไหมคะ อิอิ
Rhythm มาอ่านต่อได้เลยค่ะ
yeyong ขอบคุณที่เข้าใจกันย์ค่ะ นิก็เชียร์กิ๊งค่ะ แต่สวยๆ อย่างนี้ มันน่ารักน่าหมั่นไส้ก่อนจะสมหวังขอแกล้งให้หนำใจก่อน อิอิ
ZakeiHarha เสน่ห์แรงสิคะ ไม่งั้นกิ๊งจะหวั่นไหวเหรอ
cheyp นอกจากกันย์จะน่ารักแล้ว ยังเห็นความน่ารักของกิ๊งผ่านสายตากันย์ด้วยไหมคะ
*SparklinG* ก็กันย์มันยังไม่ไปหาหมอรักษาโรคปอด อ่า
YELLOWSTAR สงสารแพรค่ะ โดนด่าอีกแล้ว
Cherry Red ไม่มีใครแทนได้หรอกค่ะ ตอนนี้ไม่ต้องทบทวนแล้วนะ กันย์รู้แล้วว่ารักกิ๊ง แต่ยังไม่กล้าเผยใจเท่านั้นเอง
Forget..* รับกรรม นั่นสินะ กรรมของเวรเลย คริคริ

[samsoon@doll]

เอาไงหละทีนี้  น้องแพรก็คบอยู่ กิ๊งก็น่ารัก เหอะๆ

[*SparklinG*]

ฮ่าๆๆ ป๊อดมากๆอ่ะกันต์

[teae]

จ้า   น่ารักดีนะเนื่้อเรื่องชอบๆๆๆ

[ordkrub]

ขัดใจกัน!!!  เอาผู้หญิงเป็นตัวประกัน
หลอกเขาชัดๆ

[SuSaya]

แล้วเมื่อไหร่กันย์จะเลิกกับแพรล่ะ...ช้ากว่านี้เดี๋ยว ม.ค.ป.ด. หรอก

[jiki]

แพรนี่สัยสุดยอด
รวมทุกอย่างที่ผู้ชายเกลียดเลยอ่ะ

[ZakeiHarha]

น่ารักกกกกก
กันย์อย่าควงสอง   555+   กิ๊งรออยู่   ก๊ากๆๆ

[jiki]

ฉากป้ายไอติมนี่...เซ็กซี่ชะมัดเลยอ่ะ

[Bejae]

คาดว่าคงมี มคปด เร็วๆนี้แน่เลย
เป็นไงล่ะไอ้กันย์ไม่ดูหน้าดูหลังซะก่อน
เบื่ออิพวกคิดเองเออเองจริงจริ๊ง !! (อารมณ์ส่วนตัว ๕๕)

ควงสองเลยก้ดีนะ มันจะยิ่งบีบและดราม่าได้อีก
เรารออยู่ (หราาา ?)

[TanyaPuech]

 

ชอบตอนนี้จัง
น่ารักดีอ่ะ

โดยเฉพาะฉากกินไอติม อิอิ

 
แต่แอบกังวลเรื่องในอนาคตล่ะสิ
ต้อมาม่าแน่เลย
เพราะกว่า2คนนี้จะลงเอยกันอีก
พอลงเอยกันคนเขียนบอกว่าต้องมีผู้หญิงมาพัวพันอีก
แล้วไหนจะยัยแพรที่ยังคบยุด้วย  โอ้ย!ๆๆๆๆ

สงสารกิ๊งอ่ะ สงสารตั้งแต่เห็นเค้ามาม่าเลย

ไม่อยากให้มาม่าอ่ะ
ญ่าขอได้ไหมคนเขียน  5555

[cheyp]

โอยยยย หวานอ่า