หัวข้อ: ♂...I~รับไม่ได้...(ถ้าไม่ได้รัก)♂ แจ้งข่าว หน้า 52

[YELLOWSTAR]

ง่ะ เราไม่ได้จะว่าแพรน่ะไรเตอร์ (แก้ตัวน้ำโคดขุ่น 555+)

แต่เราแค่ไม่ชอบผู้หญิงหรือใครที่นิสัยอย่างนี้ มันดูงี่เง่าไงไม่รุ้อ่ะ  ขัดหูขัดตา ชิชิ

อ๊ากกกกก ตอนนี้หวานไปไหนเนี่ยยย  กันต์นายขอกิ๊งคบเหอะ

แล้วไปเลิกกับชะนีเอาแต่ใจซะ

[Rhythm]

ชอบที่สุดอ่ะเรื่องนี้


รออ่านนะค่ะ

[yayee2]

กิ๊ง..น่ารักจัง   แล้วกันย์จะทำไงอ่ะ ตัวเองไปมีแฟนเป็นหญิงแล้วนี่
รีบๆหาทางเลิกกับแฟนหญิงไวไวนะ ไม่งั้นโดนคนอื่นตัดหน้าแน่ กิ๊งออกจะน่ารักขนาดนั้นน่ะ

[w1234]

กันย์ทำไงดีหว่าไปมีแฟนหญิงซะแล้ว

[yeyong]

กิ๊ง กันย์รู้แล้วนะว่ารัก เพราะฉะนั้นเป็นรับได้แล้ว 

[roseen]

คิดเองเออเดี๋ยวมึงก็อดหรอกไอ้กันต์

[คนของเธอ]

รู้ตัวว่ารักกิ๊ง แล้วจะเอาแพรไปไว้ที่ไหนเหรอพ่อกันย์ 
ผู้หญิงเป็นเพศที่มีความอาฆาตแค้นรุนแรงนะจะบอกให้ แล้วนิสัยอย่างแพรนี่ถ้าไปบอกเลิกคุณเธอคง....
หมอกกับอ้อม คู่นี้นะแหม 
หาคู่ให้ฐาด้วยสินิ เกดอยากเห็นผู้ชายถูกฐากินตับ 

  รอตอนต่อไปค่ะ จริงๆ ก็ไม่ได้เกลียดอะไรแพรหรอก แต่เค้ารักกิ๊งอ่า 

[Cherry Red]

งานนี้ไอติมน่ะจืด ที่หวาน คือ กิ๊ง !!!
นายกันต์... พอรู้ใจตัวเองและรู้ว่ากิ๊งยังไม่มีแฟน ก็รุกใหญ่เลยนะ ( ขนาดยังไม่ได้ตั้งใจจีบ )

[aeyja55]

แล้วจะไปบอกเลิกแพร หรือจะทำงัยอ่ะ

[peppier]

เฮ้อออ ~ 
กันย์รักเค้าแล้วไมไม่ยอมบอกเค้าละ '

[iforgive]

อ่ะนะ  เริ่มเข้าใจตัวเอง  เหลือแต่ว่าจะจัดการกับชะนียังงัยเท่านั้นแหละ

[Forget..*]

ไม่น่ารีบเลยกันต์เอ๋ย 5555

[๛ナーリバス๛]

ตอนที่ 5.2

 
สุดสัปดาห์ ผมนัดไอ้พวกเพื่อนปาร์ตี้ แล้วก็เมาเละเทะไม่เหลือชิ้นดี ขากลับตอนเอารถเข้าไปจอดก็เหมือนจะชนกระถางต้นไม้หรืออะไรสักอย่าง หน้าบ้านซะท้ายบุบ เสียงดังโครมครามตอนตีหนึ่งทำให้ปีศาจร้ายยามนิทราเดินลงจากบนบ้าน พอเห็นสภาพทั้งผมกับรถก็ตวาดทันที

“ไอ้เชี่ยกันย์ มึงนี่นะ เมาเละเป็นหมาเลย ขับรถภาษาอะไรวะเนี่ย” พี่ตุลย์ พี่ชายสุดโหดโหวกเหวกพร้อมเปิดประตูมาลากคอผมออกจากรถ เอ่อ ถึงจะเมาแต่พอเงยหน้าเจอรังสีอำมหิตนั่นแล้วยังอดสงสารชะตาชีวิตตัวเองไม่ได้ ยกมือท่วมหัวทันที

“โทษนะคร้าบบบบ”

ผมว่าตัวเองสูงอยู่นะ แต่ไอ้พี่บ้าเนี่ยมันสูงกว่าอีก 190ซม. เข้าไปแล้ว ร่างก็ใหญ่อย่างกับยักษ์ เวลามันดึงผมออกมานี่สงสัยเบาอย่างกับนุ่น ถ้ามีเรื่องกันทีไรไม่เคยเลยที่ผมจะชนะ มีแต่น่วมกับน่วมตลอด เพราะอย่างนั้นผมจะกลัวพี่ชายมากเป็นพิเศษก็ไม่ผิดใช่ไหม?

“กล้ามากนะไอ้กันย์ มึงกล้าเหยียบ กระถางเฟิร์นข้าหลวงกูเลยเหรอ” พี่ตุลย์ถาม

“ผมไม่กล้า แต่ผมเมาครับ” ช่วยด้วยจะโดนพี่ชายฆ่าแล้ว

“มึงรู้ไหมกูซื้อมาต้นละกี่หมื่น” โอ้....เท่านั้นแหละผมก็ดิ้นให้หลุดครับ วิ่งหนีตีนพี่ชายทั้งเมาๆ เลย อยู่ก็ตายคาตีนสิครับ วิ่งรอบบ้านก็โดนเตะไปสองป้าบ แต่ไม่แรงมากหรอกครับ แล้วก็วิ่งขึ้นไปขังตัวเองอยู่ในห้อง พี่ตุลย์ตามมาเคาะประตูอยู่แป๊บนึงก็หมดความอดทนคงไปนอนต่อ เอาเป็นว่าจากพรุ่งนี้ผมไม่กล้ากลับบ้านสักสองสามวัน จนกว่าพี่ตุลย์จะหายโกรธ

อีกวันก็ขับรถไปซ่อม ซึ่งกว่าจะทำเสร็จก็คงอาทิตย์นึงนั่นแหละมั้งครับ ช่วงนี้ผมก็เลยไปขับฮอนด้ามีโอไปแทนบีเอ็ม บ้านเรามีรถจักรยานยนตร์สองคันกับรถยนต์อีกคัน พี่ตุลย์ไม่ขอบขับรถยนต์ ต่างจากผมก็มันสบายดีนี่นา แต่ตอนนี้ท้ายบุบไปแล้ว ก็ไม่มีทางเลือกล่ะนะครับ

วันอังคาร ผมก็แวะไปดูรถที่ซ่อมไว้ที่อู่หลังเลิกเรียนแค่อยากรู้ว่าซ่อมไปถึงไหนแล้วเท่านั้นแหละ คิดถึงรถอ่ะครับ พอดีว่าแพรก็โทรมาหาให้ผมไปรับเธอเพราะเรียนเสร็จแล้ว ผมก็ไปรับพาไปทานข้าวแล้วก็ส่งที่หอแล้วก็กะว่าจะออกไปข้างนอกต่อ แพรก็ถามว่า

“กันย์จะไปไหนอีกแล้ว ไม่อยู่ดูหนังเป็นเพื่อนแพรเหรอ แพรเช่าหนังผีมาดูนะ ไม่กล้าดูคนเดียว” คือว่า แพรไม่กล้าดูคนเดียวแต่ตัวผมไม่ชอบดูหนังผีเลยนี่สิ เฮ้อ!

“ออกไปกินเหล้ากับไอ้สามตัวนั่นน่ะ”

“อะไร นี่จะกินอีกแล้วเหรอ กินจนรถพังไปคันนึงแล้วนะ” จริงของเธอนั่นแหละ เถียงไม่ออก แต่ทำไงได้ก็นัดเพื่อนไปแล้วจะให้ไม่ไปเพราะถูกผู้หญิงห้ามก็โดนล้อตาย ว่าเกลียมัว!

“กันย์ก็ไม่อยากไป แต่รับปากมันไปแล้ว ถ้าไม่อยากให้เมางั้นแพรก็ไปด้วยก็ได้ครับ” เธอทำท่าคิดแล้วก็บอกว่า ขอเปลี่ยนเสื้อผ้าแป๊บนึง (เกือบครึ่งชั่วโมง กว่าจะสวยเสร็จ)

แล้วเราก็ไปนั่งกันอยู่ที่ร้านเหล้าปั่นร้านหนึ่ง ผมชงเหล้าโซดาให้แพรครับ แต่เธอเงยหน้าขึ้นมาบอกว่า

“แพรไม่กินโซดา” ผมก็เลยยกแก้วของตัวเองดื่มรวดเดียวแล้วเอาแก้วแพรมาใส่แก้วตัวเอง จะชงให้ใหม่

“งั้นเหล้าน้ำ หรือเหล้าโค้กดี” ผมถามกลับไปแต่เธอก็ไม่ตอบ ผมก็เลยสั่งเหล้าปั่นมาให้เธอแทน เธอก็ยังนั่งนิ่งไม่กินอีก คิดว่าระหว่างที่เธอนั่งอยู่ด้วยกัน ผมลุกบ่อยหรือเปล่าก็ไม่รู้นะไปสูบบุหรี่น่ะครับ หรือไม่ก็คุยกับเพื่อนมากกว่าเธอ ท้ายที่สุดแพรก็ไม่ได้ดื่มเหล้า แล้วก็คุยกับเพื่อนผมนับคำได้เลย ส่วนตัวผมค่อยข้างจะเมานิดๆแล้ว พอสี่ทุ่มครึ่ง แพรก็ทำท่าหาวหวอด อารมณ์นั้นบอกตามตรงว่ายังสนุกอยู่ที่ได้คุยกับเพื่อน ได้กินเหล้า และยังไม่อยากกลับเลยจริงๆ ทั้งที่เห็นแต่ก็เลยแกล้งทำเป็นไม่เห็น ห้านาทีต่อมา แพรก็สะกิดด้วยสีหน้าบึ้งนิดๆ

“จะกินต่อหรืออะไรก็ไม่ว่าหรอกนะ แต่ไปส่งแพรก่อนได้ไหม” แพรถามกลับมา ทำเอาผมงง

“อย่าเพิ่งกลับสิ กลับพร้อมกันเลย ไปส่งแล้วจะให้กันย์ขับย้อนกลับมาอีกเนี่ยนะ ไอ้พวกบ้านี่มันคงเลิกกันหมด”

“งั้นก็ไม่ต้องกลับ ไปส่งแพรก็แล้วก็นอนเลย” เอ่อ...เผด็จการได้โล่จริงๆ ถ้าผมไม่เมาก็ว่าไปอย่างนะ แต่ตอนนี้เมาแล้ว สติผมจะไม่ค่อยมีแล้วแหละ ควบคุมตัวเองไม่ได้ คิดอะไรมันก็เลย

“แพรอย่างี่เง่าน่า”

   “งี่เง่าก็งี่เง่า แต่แพรง่วงแล้ว อยากกลับบ้าน” เธอวีนแตกแล้วครับ

“ง่วง ... ง่วงเป็นเชี่ยนๆ หรือเปล่าเนี่ย” คนพูดไม่ใช่ผมครับ และปากหมาๆ อย่างนี้คงไม่ใช่ใครหรอก ไอ้ศรแน่นอน เจอคำนี้เข้าไป แพรถึงกับหน้าแดงอย่างโกรธจัดเลยครับ ถลาเข้าไปเหมือนอยากจะทำร้ายไอ้ศรเลย แต่ผมที่อยู่ใกล้เลยรั้งเธอไว้ได้ก่อน

“ใจเย็นแพร มันเมาแล้วเนี่ย มันเลยคะนองปาก”

“แพรไม่ใช่เพื่อนเล่นจะมาด่าแพรแรงๆ แบบนี้ กันย์น่ะก็คิดถึงแต่เพื่อน เข้าข้างแต่เพื่อน ไม่เคยสนใจแพรเลย” เธอเสียงดัง ดวงตาวาวเหมือนแค้นจนน้ำตาปริ่ม ผมเห็นท่าไม่ดีแล้วแหละครับโต๊ะอื่นก็เริ่มหันมามองแล้ว ผมก็เลยควักธนบัตรสีเทาออกมาวางไว้ที่โต๊ะ

“พวกมึงจัดการที่เหลือนะ กูกลับก่อน”

งานกร่อย หมดสนุก แล้วผมก็ลากร่างบางๆ ของเธอปลิวออกมาจากร้าน ขับรถไปส่งที่คอนโดด้วยการออกรถกระชาก ขับเร็ว และไม่มีการพูดคุยด้วยตลอดทาง พอจอดรถ แพรก็โวยวาย

“ขับรถแบบนี้มีกี่ชีวิตก็ไม่พอหรอกกันย์”

“มีแค่ชีวิตเดียวแหละ รักษาไม่ได้ก็ช่างเถอะ”

“กันย์น่ะอยากจะเป็นยังไงก็ช่าง ไม่ต้องลากแพรเข้าไปเสี่ยงด้วยเลย”

“อือ” ผมรับคำอย่างนั้นไม่ลงจากรถ

“แล้วจะไปไหนอีก”

“กลับบ้าน”

“ไหนว่าทะเลาะกับพี่ไม่อยากกลับไง”

“ที่ไหนก็เหมือนกันแหละ ไม่สบายใจพอกัน” ผมว่าไปอย่างนั้น

“แพรไม่ผิดซะหน่อย เพื่อนกันย์น่ะก้าวร้าวแพรก่อน”

“ใครผิดก็ช่างเถอะ เอาไว้กันย์อารมณ์ดีๆ ค่อยคุยกัน” ผมบอกแล้วก็ขับรถออกมา ถามตัวเองว่าจะทำยังไงให้หายหงุดหงิด จะกลับไปกินเหล้าต่อดีไหมเนี่ย ป่านนี้พวกมันก็คงหมดอารมณ์จนแยกย้ายเหมือนกันแล้วมั้ง เฮ้อ

และแล้วตอนที่นึกอะไรไม่ออกผมก็เลยพาตัวเองมาอยู่หน้าหอ 5 ของมหาวิทยาลัย

ที่ชั้นสองของหอนี้ มี “ผู้ชาย” คนนึงที่ผมรัก

ผมพาตัวเองไปยืนอยู่หน้าห้องของกิ๊ง ภาพความทรงจำยังติดตา ใบหน้ายามหลับของมันเป็นภาพที่แสนประทับใจ กล้าๆ กลัวๆ ที่จะเคาะห้องแต่แล้วก็... ก๊อก ก๊อก ก๊อก

เจ้าของห้องเปิดประตูออกมาด้วยสีหน้าแสดงความประหลาดใจ

“อ้าว... กันย์ นายมาได้ไง”

   “โทษทีที่มารบกวนว่ะ กิ๊ง วันนี้กูขอนอนนี่ได้ป่ะ” ผมถามแต่อีกฝ่ายยังไม่ทันได้ตอบผมก็รีบบรรยายเหตุผล “กูทะเลาะกับพี่มา แม่งโหดชิบหาย พอมันรู้ว่ากูเมาเละเลยเอารถมันไปสอยกระถางต้นไม้หน้าบ้านจนบุบนะ มันไล่เตะกูรอบบ้านอ่ะ เรื่องแค่นี้เองไม่ได้ไปชนใครตายซะหน่อย ทำเป็นเรื่องใหญ่” ผมว่าไปให้ฟังดูตลก โดยไม่ได้บอกว่าผมทะเลาะกับแฟนมาด้วย

   “เดี๋ยวนะ รถพี่มึงนี่ บีเอ็มคันนั้นป่าว” จะว่ารถพี่ก็ไม่เชิง เพราะเป็นของที่ใช้ร่วมกันและผมใช้มากกว่าเสียอีก แต่ถ้าอ้างเรื่องรถ ข้อพิพาทน่าจะใหญ่จนกิ๊งใจอ่อนให้ผมนอนที่นี่ได้ง่ายขึ้น ทั้งๆ ที่ความจริงไอ้พี่บ้ามันโกรธเรื่องเฟิร์นข้าหลวงมากกว่า ผมเนียนโซเซไปที่เตียงนอน แล้วก็นอนทั้งๆ ที่เป็นเตียงเปล่า ไม่สนใจหรอก แค่ได้เข้ามาในห้องก็ดีใจที่สุดแล้วคับ ผมยังโต้ตอบกับกิ๊งเรื่อยๆ ทั้งๆ ที่สายตามองไปยังเตียงตรงกันข้าม ถ้าตอนแรกผมหน้าด้านเดินไปนอนตรงนั้น กิ๊งมันจะด่าไหมวะ คิด...แต่ไม่กล้าว่ะ แล้วผมก็หลับตาลงอีกครั้ง

   เสียงคุยเงียบไป ครู่หนึ่ง อยากหลับ แต่มันข่มตาไม่ลงความรู้สึกเหมือนมีบางอย่างมองอยู่ทำให้ลืมตาขึ้น สิ่งที่เห็นเป็นหน้ากิ๊งที่กำลังมองมา หัวใจแทบหยุดเต้น คิดไปเองหรือเปล่าว่าสายตามันที่มองผมเป็นสีหน้าที่มีความสุขยังไงก็ไม่รู้

   “มองอะไร?” มันทำท่าตกใจแล้วเบนหน้าหนี แก้มขาวๆ เรื่ออีกแล้ว เห็นแล้วหมั่นเขี้ยว อยากจะจับมันมาหอมแก้มสักฟอดสองฟอด เป็นการทำโทษที่น่ารักจนทำให้คลั่งได้ขนาดนี้

   แล้วมันก็เอาเสื้อผ้าให้ผมไปอาบน้ำ ผมก็ทำแต่โดยดี พอเข้าไปในห้องน้ำ แล้วก็คิดนะว่าไม่มีสบู่ แต่ขี้เกียจกลับไปเอาจนมันตะโกน

   “กันย์ กูเอาสบู่มาให้” พอเปิดประตูออกไปเจอมันที่หันหลังให้ ผมเอียงหน้าไปมองหน้ามันเห็นมันหลับตาปี๋เลย ทำท่าเหมือนผู้หญิงเลย ก็ผู้ชายด้วยกันแล้วมันจะอายอะไรขนาดนั้นวะ หมั่นไส้ชะมัด ทำไมต้องทำให้กูหวั่นไหวได้ตลอดเลยนะ ขอทำโทษหน่อย แล้วผมก็มะเหงกให้มันเบาๆ

   “มึงไม่ต้องกระมิดกระเมี้ยนขนาดนั้น กูมีผ้าเช็ดตัว” พูดกลั้วหัวเราะ หยิบตะกร้าสบู่มาถือไว้ แล้วมันก็จะรีบวิ่ง ตอนนั้นไม่รู้คิดอะไรถึงได้จับมือมันไว้เสียก่อน ทั้งๆ ที่ไม่รู้ว่าจะรั้งไว้ทำไมรู้แต่ว่ามือมันนิ่มดี อยู่ใกล้ๆ กันได้กลิ่นหอมของสบู่กับแชมพูสระผมของมันแล้วชื่นใจจัง หาเรื่องแกล้งต่อ

   “กิ๊ง ที่มึงไม่กล้ามองเพราะกลัวจะเห็นของดีกูใช่ป่ะ”

   “กูว่ามันของไม่ดีมากกว่า ที่กูไม่อยากเห็น”

   “มึงกลัวห้ามใจไม่ได้งั้นสิ” ที่จริงแล้วตอนนี้ผมต่างหากที่เริ่มห้ามใจตัวเองเกือบจะไม่ได้แล้ว มันหันกลับมาทำสีหน้าตกใจ เหมือนคำถามของผมจี้ใจดำ ทั้งๆ ที่ผมแค่แหย่มันเล่นเท่านั้น

“หมายความว่าไงวะ”

“หมายความตามที่พูด” ตอนนั้นไม่รู้จริงๆ ว่าจะตอบมันว่ายังไง แต่เมื่อเห็นหน้าของมันแล้วก็ได้แต่ต้องยิ้มแล้วก็กวนตีนมันไป  “แต่ถ้ามึงไม่รู้ ....ก็เรื่องของมึง” 


   กลับมาอีกทีเตียงว่างเปล่าของผมกลายสภาพไปแล้ว น่านอนขึ้นเยอะเลย ช่างเอาใจขนาดนี้จะไม่ให้หลงได้ไงกัน บอกตามตรงว่าหลังจากตอนนี้แล้ว มันคือสิ่งที่ผมอยากจะพูดนะ แต่ถ้าผมไม่เมา ผมไม่รู้เลยว่าตัวเองจะกล้าพูดหรือเปล่า ตอนนี้ถ้าผมอยู่กับเพื่อนๆ คงบอกได้แค่ว่า “กูไม่ได้เมา กูแค่ไม่เหมือนเดิม” ก็แค่แอลกอฮอล์มันทำให้ผมกล้าพูดในสิ่งที่ตัวเองคิดเท่านั้นเอง ยิ่งหยอกล้อ ยิ่งหยอดมุขมากเท่าไร ใบหน้าเขินอายของอีกฝ่ายก็ยิ่งทำให้ผมมีความสุขขึ้นเรื่อยๆ สงสัยผมจะซึนหน่อยๆ แล้วมั้ง   

   “ถามจริง มึงชอบกูใช่ป่ะ” ท้ายที่สุดมันก็ถามกลับมาด้วยน้ำเสียงที่แสดงอาการโมโหหน่อยๆ

   “ก็คงงั้น” กูไม่ได้ชอบมึงว่ะ แต่กูรักมึงเลยแหละ!

   “แล้วที่มึงทำแล้วก็พูดอยู่ตอนนี้หมายความว่า มึงกำลังจีบกูใช่ไหม” กิ๊งนี่บทจะพูดตรงก็ สุดๆไปเลยแฮะ

   “กูจีบมึงแน่.... ถ้ามึงเป็นผู้หญิงนะ” ถ้ามึงเป็นผู้หญิง หรือไม่ก็ชอบผู้ชาย แต่มึงก็ไม่ใช่ทั้งสองอย่างแล้วจะให้กูทำยังไง!

“กูเป็นผู้ชายละมึงมีปัญหาไรป่าวล่ะ” หลังคำถามนั้นผมยังหยอดมุขใส่มันอย่างไม่ลดละ ถึงมึงไม่ชอบผู้ชายก็ช่างปะไรแต่กูชอบมึงไปแล้ว ถึงเราจะคบกันไม่ได้ แต่ไม่ได้แปลว่ากูจะรักมึงข้างเดียวไม่ได้!

“ดึกแล้ว นอนเถอะ พรุ่งนี้มีเรียนเช้าอีก” มันว่าเมื่อหว่านล้อมอยู่นานให้ผมนอนเสียที มันปิดไฟแล้วเราสองคนอยู่ท่ามกลางความมืด ที่หัวใจผมเต้นแรงจนนอนไม่หลับ

   “กิ๊ง...” ผมเรียกอย่างนั้น มากกว่าอะไรพวกนั้นแล้วสิ่งที่กูอยากจะบอกมึงจริงๆ ก็มีอยู่นะ...

   “อะไร มึงจะบอกว่าอยากออกไปนอนข้างนอกใช่ป่ะ ว่ามาเลย” มันขู่มา แล้วผมก็ได้แต่ถอนใจ...

   “ฝันดีนะ”





“กันย์.. กันย์” เสียงคนเรียก เมื่อวานกูนอนน้อย ไม่อยากตื่นเลยให้ตาย ผมคิดในใจ ตอนงัวเงียก็คิดว่าคนที่ปลุกผมช่วงนี้เป็นใครไปไม่ได้หรอกครับมีคนเดียว และสิ่งที่ทำประจำคือ ดึงร่างที่อยู่ข้างกายมากอด และหอมโดยไม่ลืมตา

   “สิบนาทีน่าแพร นะ นะ” บอกไปแล้วหลับต่อ

   “กูไม่ใช่แพรโว้ย มึงตื่นเดี๋ยวนี้!!” หือ ไม่ใช่แพรแล้วใครวะ เสียงก็ไม่ใช่ ผมลืมตาขึ้นมาพบความจริง

   “เฮ้ยกิ๊ง มึงมาได้ไง” ตกใจครับเพิ่งตื่นแล้วเมื่อวานก็เมาด้วย

   “เชี่ย!!! นี่ห้องกู มึงนั่นแหละที่เป็นคนมาหากูเอง” มันด่ามา

   “เออ จริงด้วย” ผมเห็นด้วยแล้วนึกขึ้นได้ว่า เมื่อกี้ผมเพิ่งจะกอด หอม มันไป ผู้ชายอะไรวะ ตัวก็นิ่มแก้มก็นิ่มอย่างกะผู้หญิง ถ้าผมบอกว่าอยากจะกอดมันอีกครั้งจะถูกถีบไหมเนี่ย สิ่งที่ทำได้ก็คือขอโทษมันไป

   “กูขอโทษที่กอดมึง กำลังงัวเงียว่ะ”

   “เออๆ ช่างมันเถอะ ตื่นก็ดีแล้ว”

   “เมื่อคืนกูเมามากขนาดถ่อมาหามึงเลยเหรอเนี่ย” ย้อนจากเมื่อครู่ก็ย้อนไปเมื่อคืน ความทรงจำค่อยๆ คืนมาทีละฉาก ทีละฉาก

   ตายหอง!! เมื่อวานนี้ กูทำบ้าอะไรลงไปเนี่ย มีแต่เชี่ยๆ ทั้งนั้น มันบอกผมเองแท้ๆ ว่า ถ้ามีผู้ชายมาจีบมัน ก็ต้องอกหักพันเปอร์เซ็นต์ มึงยังจะกล้าไปจีบมันอีกนะไอ้กันย์ มึงบ้าไปแล้วใช่ไหม ถ้ามันรู้ว่ามึงคิดไม่ซื่อกับมัน แล้วมันทำท่ารังเกียจมึงเหมือนที่ทำกับไอ้พี่โย่งนั่นมึงจะทนได้เหรอไอ้กันย์  ทำไงดีวะ
ตอนนั้นคิดได้อย่างเดียวว่าต้องกลบเกลื่อนว่าเรื่องเมื่อวานทำไปเพราะเมาก่อน มันจะได้ไม่คิดมาก ตามนี้แหละ

   “กิ๊ง..คือมึงต้องเข้าใจกูนะ” ผมพูดแบบกลัวๆกล้าๆ

“เรื่องอะไร”

   “เรื่องเมื่อวานนี้ ...คือ เมื่อวานกูเมา” ผมนิ่งรอดูปฏิกิริยามันว่ากิ๊งมันจะพูดเรื่องเมื่อวานว่ายังไง

   “เออ กูรู้ แล้วไงอ่ะ” ดูกิ๊งมันเฉยๆ ครับ   ทั้งๆ ที่กูทั้งเกี้ยวมึง ทั้งแต๊ะอั๋งมึงไปนี่มึงไม่มีคำพูดอะไรเลยเรอะ  อย่าให้กูได้ใจนะโว้ย

“ก็ถ้ากูพูด หรือทำอะไร..ไม่ดีๆ กับมึงไป มึงอย่าถือสากูนะ”

   “บังเอิญ สิ่งที่มึงพูดกับทำมันมีแต่อะไร..ดีๆ มึงคิดว่ากูควรจะถือสาไหมล่ะ” ตายแล้วมันต้องรู้แล้วแน่เลยว่ากูชอบมัน จะปล่อยให้มันรู้ได้ไง ไม่ได้ๆ

   “ก็นั่นแหละ เมาแล้วกูก็ปากหวานอย่างนั้นแหละ กูไม่ได้คิดจะจีบมึงนะ มึงอย่าคิดมาก โอเคป่ะ”

   “เออ!!” มันตอบมาแบบรำคาญแล้วก็ไล่ให้ผมกลับบ้านไปเร็วๆ ดูท่าทางอารมณ์ไม่ดี อ้าวมันเป็นอะไรไปล่ะเนี่ย


มัวแต่คิดมากเรื่องกิ๊งมากไปหน่อย ชีทอะไรไม่ได้เอามาสักอย่าง แล้วนี่มันยังโกรธอยู่ใช่ไหมเรื่องไหนวะเนี่ย กูปวดหัว แต่ถ้าผมปล่อยให้มันทำหน้าเหมือนกินรังแตนใส่ผมแบบนั้นต่อไป ผมทนไม่ได้ วันนี้เลยนั่งข้างๆ มันตอนเรียนคาบชีวะ มันไม่ทักทายผม ไม่หันมามองเลยให้ตาย ทำไงดีวะ หลับตาลงอย่างเหนื่อยใจ จนมันสะกิด อ๊ะมันหายโกรธแล้วใช่ป่ะ พอลืมตาขึ้นก็เจอหน้าดุๆ

 “ตั้งใจเรียนดิมึง เนื้อหายากนะโว้ย” ผมทำปากบอกว่า ‘กูง่วง’  แล้วนอนต่อ พอหลังจากนั้นผมก็ลืมตาขึ้นมองหน้ามันซึ่งมันไม่ได้หันมาหาผมอีกเลย เหอะ! ใช่สิ กูมันไม่หล่อเหมือนอาจารย์ชีวะนี่หว่า!
พออาจารย์สอนจบบทแล้วจะถามคพถาม ผมก็ก้มลงหลับตาต่อ ปล่อยให้กิ๊งมันปลุก และพอถึงคำถามของผม ผมก็เปิดชีทที่มันส่งมาให้ คุ้นๆ อยู่นะ แต่มันอยู่ไหนหว่า แล้วสมุดโน้ตจากคนข้างๆ ก็ยื่นมาพร้อมคำตอบ ตอนนั้นรู้สึกดีใจจัง พอตอบคำถามแล้วผมก็เอาดินสอของมันเขียนลงไปในสมุดแล้วคืนให้ไป
ขอบใจ

มันหันมามองหน้าผมที่กำลังหมอบกับโต๊ะและกำลังยิ้มให้มันทั้งปากและตา

ทั้งๆ ที่ผมรู้ดีว่ามันมีเรื่องงอนผมอยู่ แต่ก็ไม่มีอะไรมาทำให้มันขาดแคลนน้ำใจได้

 เฮ้อ... แล้วกูจะห้ามใจไม่ให้รักมึงได้ยังไงกัน...

ผมไม่ยอมให้มันโกรธผมได้นานแน่นอน พอจบคาบผมก็เลยพยายามชวนมันไปกินข้าว แต่ท่าทางมันจะไม่ค่อยอยากไป ตื๊อต่อไปจนมันตอบกลับมาว่า

 “เอ๊ะ!! มึงนี่ ฟังภาษาคนไม่ออกหรือไงว่ากู ไม่-อยาก-ไป” อึ้งไปเลยครับ ไม่รู้เลยว่าคำพูดของมันทำให้ผมสะเทือนใจได้ขนาดนี้ เพื่อนๆ ของผมก็เดินตามลงมาแล้วถามเรื่องแพรและชวนผมไปกินข้าว ผมบอกไปว่าไม่หิวแล้วก็ตามกิ๊งไปที่หอสมุด

เหมือนไอ้โรคจิตนิดๆ ที่ไปแอบนั่งตรงโต๊ะเดี่ยวที่เอาไว้อ่านหนังสือคนเดียวเอาหนังสือมาบังหน้าแต่ที่จริงแล้วเอาแต่แอบมองตอนมันคุยงานกับเพื่อน อดคิดไม่ได้นะครับว่า ผู้หญิงสองคนนั้นน่ารักดี และมันก็อาจจะนึกอยากจีบใครขึ้นมาสักคนก็ได้ คิดแล้วก็เศร้านะครับ พอผมตื๊อจนมันไปกินข้าว ผมถึงได้ถามมันไงครับว่ามันคิดจะจีบใครไหม ถ้ามันคิดผมอาจจะช่วยมันจีบก็ได้นะ แต่พอบอกว่าไม่คิดจะจีบผมดีใจมากเลยล่ะ
อาหารมือนั้น ผมลืมตัวสั่งกับข้าวเป็นจานแยกหลายๆ อย่าง มาเพราะความเคยชิน แต่ก็เป็นครั้งแรกที่กินหมด ทั้งๆ ที่กิ๊งผอมบางแต่ก็กินเก่งไม่เบา ขนาดบอกว่ามันเป็นร้อนในไม่ค่อยอยากกินเผ็ด ก็ยังกินยำไข่เยี่ยวม้าจนหมดได้เฉยเลย ถึงจะไม่แน่ใจว่าถ้ามันรู้ว่าผมชอบมันแล้วมันจะทำยังไง แต่ผมก็กลัวว่ามันจะไม่หายโกรธมากกว่า คำพูดอะไรหวานๆ ที่นึกออกก็เลยพูดไปซะให้หมด พร้อมกวนตีนให้มันอารมณ์ดี จนที่สุดก็ได้เบอร์มันมาครอง ก่อนจะพามันไปส่งที่หอ ถ้าผมฟังไม่ผิด มันบอกว่าเมื่อวานมันนอนน้อย
...ผมคิดไปเองไหมนะ ว่าเมื่อวานไม่ได้มีแต่ผมคนเดียวที่ตื่นเต้น ที่เราได้นอนอยู่ในห้องเดียวกัน ...

.................................................................................................     

สวัสดีค่ะ ตอนนี้ทั้งๆ ที่บอกว่าจะลงครึ่งหลังแต่ก็ยาวน่าดูแฮะ เพราะรวบมาเล่าให้ถึงปัจจุบันแล้ว เผื่อบางคนจะข้องใจว่ากันย์มันคิดอะไรอยู่นะคะ  มันยาวเพราะเหมือนเอาเนื้อหาเก่ามาเล่าใหม่โดยเปลี่ยนคนเล่าเท่านั้นเอง 
................................................................................................

samsoon@doll   ก็ ปอดแบบนี้เลย ต้องได้แต่แอบรักข้างเดียวไปก่อนไง คริคริ
*SparklinG*   ป๊อดได้โล่ค่ะ
teae  ขอบคุณค่า
ordkrub  เอ จะว่าไงดี มีคนเข้าข้างแพรแล้ว โห!!
SuSaya  อีกพักใหญ่ค่ะ 
jiki  ที่จริงแล้ว แค่อยากจะแยกคนสองคนที่ต่างกันโดยสิ้นเชิงเท่านั้นเอง ว่า ถ้าคนนึงที่นิสัยไม่ดีแต่เป็นผู้หญิง กับอีกคนที่นิสัยดีมากๆ แต่ดันเป็นผู้ชาย พระเอกจะเลือกคบที่นิสัยก็ไม่ผิดใช่ไหม ไม่คิดว่าแพรจะออกมาขนาดนี้แต่ คนแบบนี้ก็อาจจะมีในโลกเหมือนกันนะ ถ้ามีคนที่รักเขาจริงก็ต้องยอมรับได้ หรือถ้ามีคนที่แพรรักจริงๆ แพรก็ต้องปรับตัวได้   อิอิ  นั่นจิ กันย์เซ็กซี่นะ
ZakeiHarha กิ๊งรอยู่แต่ท่ทางกันย์จะได้ควงสอง
Bejae มคปดนี่ น่าจะบอกกิ๊งมากกว่าบอกกันย์ค่ะ ฮาๆๆ เพราะกิ๊งนี่ตอนนี้ยังไม่มีใครนะ
TanyaPuech ขอบคุณค่ะ ที่คิดไว้ก้ดราม่าเหมือนกันนะ แต่พอถึงเวลาไม่รู้ว่าจะออกมาในรูปแบบที่นิอยากให้เป็นไหมนะคะ
cheyp ไม่รู้ว่ากิ๊งหรือกันย์นะที่หวานกว่ากัน
YELLOWSTAR ไม่อยากบอกเลยนะว่า จริงๆ นิเป็นผู้หญิงที่งี่เง่าพอๆ กับแพรเลย แต่สิ่งที่แพรเป็นคือความคิดที่ว่า นิคิดว่าอยากให้มีคนทำให้เราอย่างนั้น แต่ไม่มีโอกาสเท่านั้นเอง เพราะแบบนั้นก็เจ้าหญิงมากๆ เลย อยากให้มีคนอย่างกันย์มาตามใจบ้าง
Rhythm ขอบคุณค่ะ
   yayee2  อยากเลิก แต่ยังไม่ใช่ตอนนี้ แล้วพออยากเลิกก็มีเรื่องให้เลิกมได้ด้วย!!   
   w1234 ทำไง ก้คบกับแฟนหญิง แล้วก็ก็รักกิ๊งข้างเดียวต่อไป ฮาๆ
   yeyong   ใครบอกคะ ชื่อเรื่องเค้าเอาไว้ให้กันย์ต่างหาก  ถ้าไม่รักเนี่ย กันย์ไม่เป็นรับให้กิ๊งนะเนี่ย!! (พลิกล็อคไปไหมเนี่ย)
roseen  อดอารายอ่า
คนของเธอ อ่านะ แพรไมได้น่ากลัวอย่างนั้นหรอกค่ะ อย่าทำให้นิคิดมากสิ กาเม้นของคนแต่งบางเรพนี่มทำให้เนื้อเรื่องเปลี่ยนเลยนา  ส่วนหมอกกับอ้อม ถึงกันย์จะมองเป็นแบบนั้น ถ้าให้กิ๊งมาเล่า สองคนนี้เค้าไม่ใช่คู่ทอมดี้นะคะ อิอิ ส่วนฐา ทีแรกไม่ได้คิดเลยเพราะคิดไม่ออกมาว่าเป็นคนแบบไหน อ่า อ่าดีแล้วอย่าเกลียดแพรเลยค่ะ ยังต้องอยู่กับเธอไปอีกพักใหญ่ๆเลย
Cherry Red อ่ะแหม... รู้ใจกันย์
aeyja55 ยังค่ะ ใจเย็นๆ กันก่อนนะ
peppier ก็ กิ๊งบอกว่าผู้ชายที่มาจีบจะอกหักพันเปอร์ แล้วกันย์มันจะกล้าบอกไหมคะ ป๊อดขนาดนั้น
iforgive โห แรงค่ะ จัดการยังไงดีน้าแพรเนี่ย
Forget..* นั่นจิ (ไม่ใช่ช้าๆ ได้พร้าสองเล่มงามแต่เป็น ช้าๆได้กิ๊ง คนงามชิมิ ?  แต่ก็กันย์มันช้าๆ เนี่ยไม่ทันใจคนอ่านเลย ฮา

[samsoon@doll]

แอร๊ยๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ตอนหน้าก็จะถึงช่วงปัจจุบันแล้วตื่นเต้นๆๆ

[iforgive]

ชะนีแรงเป็นสีสันของชีวิต

[peppier]

ไอ่กันย์ ไอ่ป๊อดเอ๊ยยยย !
กล้าๆ หน่อยดิวะ  แมร่งไม่ใจเลย   

[jiki]

แหมๆ อยากบอกว่าคนนริงๆนิสัยแย่กว่าแพรก็ยังมี สวยมากนะ แต่นิสัยประมาณแพรแต่แย่กว่า และแฟนจ่ายทุกอย่าง อืม  สุดๆ

อ่านๆเราเริ่มหลงๆ คือตอนนี้รวบยอดเข้าสู่ปัจจุบันแล้วสินะ จูนใหม่ๆ

[*SparklinG*]

อ่านแล้วรู้สึกว่า เวรกรรมจริงๆ กันต์เนี่ย ทำไมไม่ยอมรับความรู้สึกตัวเองไปเลยซะทีนะ

[bellity]

อีกคนนึงก็กลัวเจ็บ

อีกคนก็ปากแข็ง

เมื่อไหร่จะคลิกกันได้ซักทีน้า 

[SoN]

^^

[from_mars]

โอ้ เรื่องในอดีตจบละ เราจะได้เริ่มเรื่องปัจจุบันแว้ว....
เด็กๆ จะบริหารจัดการความสัมพันธ์กันยังไงหนอ???? รออ่านนะจ๊ะ

[MoMoRin]

เอาล่ะ ในที่สุดกันย์ก็รู้ความจริงว่าจริงโสดแล้ว
ที่นี้ก็เหลือแต่แกแล้วล่ะกันย์เอ๊ย 
ไปเลย ไปเคลียร์ตัวเองให้จบ

  อย่ามาจีบชาวบ้านเค้าทั้งๆที่แต่ยังมีบ่วงนะยะ
ระวังแฟนคลับหนูกิ๊ง จะมากินหัวแกนะ เตือนไว้ก่อน 

[Rhythm]

 ชอบมากค่ะ


 รออ่านนะค่ะ

 

[yeyong]

ว้าว ใกล้กลับมาตอนปัจจุบันแล้ว
ไปๆมาๆ กิ๊งเป็นพระเอกเหรอ หุหุหุ ผิดคาด
ผลัดกันได้น่า

[Dee^daY]

ถึงเวลานั้น ใครยกขาก่อนก็ชนะไป

[SuSaya]

เหมือนกันย์ย้อนความเดิมตอนที่แล้วให้ฟัง...ก็กิ๊งเขาบรรยายไปหมดแล้วนี่นา
แต่ก็ได้รับรู้ความรู้สึกอีกด้านของกันย์อ่ะนะ แล้วก็ได้รู้ว่ากันมันบื้อ...อุตส่าห์หยอดให้กิ๊งหวั่นไหวได้แล้วยังปากไม่ดีทำเอาหมดมู้ดทีหลัง
แทนที่จะค่อย ๆ หยอด แล้วเนียน ๆ ตีสนิท เฮ้อ...แล้วเมื่อไหร่จะสมหวัง

[TanyaPuech]

 

ญ่าสงสารกิ๊งจัง

กันย์มันบอกว่ารักกิ๊งๆ แต่ก็ไม่กล้าจีบ
แต่ก็เข้าใจน่ะว่าชายแท้อ่ะ

ยิ่งมีชะนีแพรด้วย 

แล้วอนาคตคนเขียนบอกว่าจะมีดราม่าอีก

  แต่จะทำไงล่ะ ชอบเรื่องนี้เข้าแล้ว จะดราม่ายังไงญ่าก็อ่านแน่นอน แต่ขอต่อ
บ่อยๆน่ะ  อย่าปล่อยไว้นานๆมัยจะปวดตับบบบ

[♠♥♦♣]

คุคุ ไม่ได้เข้ามาหลายวันมาต่อหลายตอนเลยอ่ะ *ดีใจๆ* เอาไป+1 ฮี่ฮี่
กันย์น้ากันย์ไม่น่าไปเอาแพรมาทำให้วุ่นเล้ย แค่มีกันสองคนก็ไม่รู้จะเข้าใจกันเมื่อไหร่แล้ว..
แอบสงสัยที่กิ๊งบอกว่ากินเหล้าไม่ได้นี่..คื่อไม่ใช่ไม่กินแต่กินไม่ได้? กินแล้วจะเป็นยังงัยน้อ..อยากรู้ๆ
อยากเจอเพื่อนที่เป็นความหลังของกิ๊งด้วย จิ้นไว้ว่าจะหล่อเริ่ด นิสัยดีอ่อนโยน โฮะๆ ตั้งใจจะเป็นแฟนคลับคนนี้ เบื่ออิกันย์แล้ว
ปล. ชอบพี่ตุลย์(ถึงจะออกมาแค่นิสสสสเดียว)ชอบจังผู้ชายรักต้นไม้ รักธรรมชาติ โฮะๆๆๆๆๆ

[คนของเธอ]

แล้วจะทำอย่างไงดี อย่าให้มันคาราคาซังอย่างนี้ มันไม่ดีกับทั้งสามคนเลยนะ จะจีบกิ๊งแล้วเมียแกละ

 

ชอบพี่ตุลย์อ้ะ แต่ตอนที่กันย์เล่าว่าพี่ชายแข็งแรงจนตัวเองเบา โหยย นึกสภาพ อะไรจะขนาดนั่นวะกันย์ 

ปล. เชียร์กิ๊งเหมือนเดิม 
ปล2. เริ่มแอบเห็นใจแพรนิดๆ แล้วอ่ะ ไม่ว่าใครถ้าถูกแย่งแฟน ของรักของหวงมันก็ต้องเสียใจเป็นธรรมดา กิ๊งก็จะกลายเป็นมือที่สามโดยไม่รู้ตัว ทั้งหมดนี่ทำตัวเองนะกันย์

รอตอนต่อไปจ้า 

[money loving]

อะยังไง รอตอนต่อไป
แต่กันย์เนี่ยเมาแล้วพูดความจริงหมดเลยอะ
ยังเงี่ยเมาบ่อยก็ดีนะ