ตอนที่ 7.3 กันย์กลับมาแล้ว...
กันย์ไปไม่นานหรอกครับ แต่ที่มันนานก็คือความรู้สึกของผมเอง ผมคาดเดาไปตามสิ่งที่เห็นว่ากันย์มันก็คงทะเลาะกับแฟนมันนั่นแหละ สีหน้าอารมณ์แบบนี้เห็นแล้วอึดอัดชะมัด ถ้าทำได้ผมก็ไม่อยากทำอะไรให้มันโกรธหรอกครับ คงทรมานดีพิลึก มันกลับมาด้วยสีหน้าเรียบเฉย นั่งลงที่เก่าโดยที่อาหารที่สั่งมาครบหมดแล้ว
“กลับมาเร็วกว่าที่คิดนะ” ผมเอ่ยลอยๆ เหมือนจะแซว
“กูไปส่งเขาอย่างเดียว ไม่ได้ทำอย่างอื่นด้วยนี่จะได้นาน” มันบอกกลับมา คำพูดมันทำให้ผมคิดลึกชะมัด เพราะผมล่ะมั้งที่ทำให้มันต้องรีบกลับมาจนไม่ได้ทำ “อย่างอื่น”
“ขอบใจนะที่รอ ถ้าไม่เห็นหน้ากู มึงก็คงกินข้าวไม่ลงใช่ไหม” กันย์พูดหยอดมาอีกด้วยหน้าที่ยิ้มแย้มเหมือนกันย์คนเดิม แต่ผมยิ้มไม่ออก เงยหน้าขึ้นมองมันอย่างค้นคว้า
“คุยกันรู้เรื่องแล้วใช่ไหม ดีกันแล้วหรือยัง” ผมถามไปด้วยความเป็นห่วง ถ้ามันกำลังทะเลาะกับคนที่รักอยู่ แค่สักนิดก็อยากปลอบใจ หรือให้คำปรึกษา
“มึงไม่ต้องสนใจเรื่องกูกับเค้าหรอก” มันตอบกลับมาเหมือนไม่ใช่เรื่องสำคัญ แท้จริงแล้ว ผมมันก็แค่ “คนนอก”
“ถ้ายัง แล้วมึงกลับมาทำไมวะ มึงน่าจะอยู่คุยกับเค้าให้รู้เรื่อง ปล่อยไว้แบบนี้ไม่เห็นจะดีเลย ไม่สบายใจเปล่าๆ”
“กูยังไม่มีอารมณ์คุย ไม่อยากคุย กูหิว กูอยากกินข้าว”
“เมื่อกี้กูชวนเค้ากินข้าว มึงก็น่าจะชวนเค้าด้วย คุยกันสองคนคงจะปรับความเข้าใจกันง่ายขึ้น”
“สองคน.. แล้วมึงล่ะ”
“กูค่อยหาอย่างอื่นกินเอาก็ได้ ง้อแฟนเรื่องใหญ่กว่า”
“กูอยากกินข้าวกับมึงสองคนมากกว่า” กันย์ตอบมาเรียบๆ ไม่รู้จริงๆ ว่าควรตอบว่ายังไง สายตาที่มันมองผมจริงจังกว่าทุกครั้งที่เคยเป็น “กิ๊ง.. กินข้าวเถอะ เลิกพูดเรื่องเค้าได้แล้ว กูไม่อยากให้มึงมาคิดมากเรื่องกูกับเค้า... ไม่ตอนนี้ก็สักวันนึงแหละที่มันต้องจบ กูแค่ยังไม่รู้ว่าจะให้มันจบดีๆ หรือร้ายๆ”
“มึงคิดจะเลิกกับเค้าเหรอ ทำไมวะ” ผมถามอย่างตกใจแต่มันทำหน้านิ่งมองหน้าผมอยู่เป็นครู่ก่อนจะบ่ายเบี่ยง
“พอเถอะ มึงไม่ต้องพูดเรื่องคนอื่นแล้ว กูไม่อยากฟัง”
“กูขอโทษที่เสือก กูก็แค่...” ผมบอกมันไป สลดลง เออกูเป็นบ้าอะไรวะเนี่ย...
“กิ๊ง..กูไม่ได้พูดอย่างนั้น ไม่ได้บอกว่ามึงเสือกหรืออะไร เวลาที่มึงอยู่กับกู มันเป็นเวลาที่มีค่า เวลาที่กูมีความสุข กูไม่อยากให้มึงพูดถึงคนอื่นก็เท่านั้นเอง”
“คนอื่นที่ไหน นั่นแฟนมึงนะ ถ้าจะเรียกว่าคนอื่น น่าจะเป็นกูมากกว่า” มันยิ้มบางๆ มาให้
“จำไว้นะกิ๊ง...เวลาที่กูอยู่กับมึง ทุกๆ คน จะเป็นคนอื่น แต่ไม่ว่ากูอยู่กับใคร มึงจะไม่มีวันเป็นคนอื่นสำหรับกูเด็ดขาด” สิ่งที่มันพูดทำให้ผมชะงักงัน รอยยิ้มบางจริงใจฉายแววเศร้านิดๆ มึงก็ไม่ใช่คนอื่นสำหรับกูเหมือนกัน...
“ถ้ามึงเห็นว่ากูไม่ใช่คนอื่นก็ตอบคำถามกูมา มึงมีคนอื่นแล้วอย่างที่เค้าพูดเหรอ” ทั้งๆ ที่เป็นปัญหาของคนสองคน แต่ผมก็ยังอยากจะรู้เรื่องของมันอีก เออ เสือกได้โล่ตามเคย
“จะว่าอย่างนั้นก็ได้” มันถอนใจก่อนจะตอบออกมา นอกจากแพรแล้วมึงยังจะมีคนอื่นอีกเหรอไอ้กันย์ แค่นี้กูก็ไม่รู้จะอยู่ตรงไหนในใจมึงดีอยู่แล้ว
“สวยเหรอ สวยกว่าแพรอีกเหรอ คนใหม่ของมึง”
“สวย..” น้ำเสียงของมันล่องลอย
“นิสัยล่ะ? ดีด้วยไหม”
“ทั้งน่ารัก แสนดี เลยว่ะ” ขนาดนั้นเลยเหรอวะ คนใหม่ของมัน
“งั้น... ตอนนี้มึงรักคนใหม่มากกว่า แล้วมึงไม่ได้รักแพรแล้วใช่ไหม” ผมถามกลับไป ท่าทางของมันบอกผมว่าไม่ค่อยให้ความสนใจกับผู้หญิงของมันเลย
“ไม่รู้สิ กูอาจจะ...ไม่ได้รักเค้าแต่แรกแล้วก็ได้” คำตอบนี้ทำให้ผมฉุนขาดเลยครับ
“ถ้ามึงไม่รักเค้าแล้วมึงคบกับเค้าทำไมเล่า” ผมโวยวาย ไม่ใช่เรื่องของตัวเอง แต่... ผมไม่ชอบเห็นกันย์ที่เป็นแบบนี้
“ตอนที่กูคบกับเค้า คือตอนที่กูอกหัก กูคิดว่า ถ้ามีใครสักคนเข้ามาแล้วกูจะดีขึ้น แต่ถึงกูมีแฟน ก็ไม่ได้ทำให้กูคิดถึงคนๆ นั้นน้อยลง ถึงตอนนี้กูนึกเสียใจด้วยซ้ำที่มาคบกับแพร”
“งั้นทำไมมึงไม่บอกเค้าให้รู้เรื่องเลยล่ะ จะรักจะเลิก ก็พูดให้รู้เรื่องสิ”
“ทั้งๆ ที่รู้ว่าคนที่กูรักเค้าอาจจะไม่รักกูเลยก็ได้ กูก็ควรจะเลิกกับแพรเหรอ”
“กันย์ นี่มึง...จับปลาสองมืออยู่เหรอ? กลัวอีกคนไม่รับรักแล้วมึงก็เลยไม่กล้าทิ้งอีกคนเหรอ?”
“กูมันก็แค่ผู้ชายเห็นแต่ตัวคนนึงเท่านั้นแหละ”
“ดีที่รู้ตัว แต่กูโคตรเกลียดคนแบบนี้เลยว่ะ อะไรที่ทำเพราะหน้าที่ กับหัวใจมันต่างกันนะกันย์ ถ้าคบกับเค้าแล้วดูแลเค้าไม่ได้ หรือคบกับเค้าแล้ว มึงไม่มีความสุข มึงจะทรมานกันไปทำไมล่ะ มึงคิดดูดีๆ ว่ามึงจะกลับไปคืนดีกับแพรแล้วดูแลเค้าให้ดีๆ กว่านี้ หรือถ้าจะมีใหม่ก็เคลียร์ให้จบ แบบนี้ไม่ดีกว่าเหรอไง ดีกว่าปล่อยคาราคาซัง ไม่แฟร์กับทุกฝ่าย” ผมตะโกนด่ามัน เกลียดมันที่เป็นแบบนี้
“กิ๊ง..” มันส่งเสียงเหมือนจะอ้อน
“ไม่ต้องมาเรียกกู แดกๆ ไปซะ จะได้กลับ” ผมบอกมันและก้มหน้าก้มตากิน ไม่สนใจมันอีก ไม่ว่าจะชวนคุย เล่นมุขอะไรผมก็ไม่คุยกับมันอยู่ดี
ท้ายที่สุดมันก็มาส่งผมที่หอ หน้าที่บึ้งตึงของผมทำให้มันทำหน้าเศร้า
“กิ๊ง มึงโกรธกูแทนแพรขนาดนั้นเลยเหรอ” มันถามมาด้วยเสียงเศร้าๆ
“ไม่ใช่แค่แพรหรอก กูโกรธแทนผู้หญิงสองคนของมึง โกรธตัวเองที่มาคบเพื่อนแบบมึง” ผมตอบกลับไปมันยิ่งสลด
“จะให้กูทำยังไงมึงจะหายโกรธล่ะ”
“ไม่ต้องทำ เดี๋ยวกูก็หายเองแหละ แต่ไม่รู้เมื่อไรเท่านั้นเอง”
“ขอโทษนะกิ๊ง ที่ทำมึงอารมณ์เสีย แต่อย่าโกรธกูอีกเลยนะ เรื่องแพร ไม่ต้องห่วง กูคงจะเคลียร์ให้มึงเร็วๆ นี้แหละ ถึงเคลียร์แล้ว กูไม่รู้ว่ากูจะกล้าจริงจังกับคนๆ นั้นหรือเปล่าก็ตาม ถึงแม้ว่า ถ้ากูจริงจัง มันจะมีเปอร์เซนสำเร็จแค่ห้าเปอร์เซน แต่ถ้ามึงต้องการกูก็จะทำ...” เสียงนั้นเศร้าเหลือเกิน ผมสงสัยนักว่าคนแบบไหนนะที่ทำให้กันย์เป็นแบบนี้ คนที่น่าจะดีพร้อมและมั่นใจในตัวเอง กลับกลายเป็นคนที่เหมือนจะขี้ขลาด กลัวอกหักขนาดนั้นเลยเหรอ
ถ้ายังไม่มั่นใจว่าอีกคนจะตอบรับรัก และมันยังไม่เริ่มจีบ จะบอกว่าจับปลาสองมือก็คงยังไม่ใช่ แล้วนี่ผมจะโกรธมันทำไมก็ไม่รู้ เป็นคนนอกแท้ๆ แต่ดันไปยุ่งเรื่องของมัน
แท้ที่จริงที่กำลังโกรธมันอยู่ตอนนี้อาจจะไม่ใช่เห็นใจ “ผู้หญิง” ของมันก็ได้ มันน่าจะเกิดจากการที่ตัวเองไม่ใช่คนที่มันรักต่างหากถึงได้โมโห แล้วก็หาเรื่องพาลมันเท่านั้นเองไม่ใช่เหรอ
ไอ้กิ๊ง คนที่เลวกว่ามันก็ไม่ใช่ใครหรอก ... เป็นมึงไม่ใช่เหรอ
ผมถอนใจให้ความคิดของตัวเองปรับสีหน้าบึ้งให้เป็นรอยยิ้มบางๆ หันไปมองหน้ากันย์ช้าๆ
“กันย์...กูขอโทษ ถ้ามึงลำบากใจมึงไม่ต้องทำอะไรก็ได้ กูจะไม่ยุ่งเกี่ยวกับการตัดสินใจของมึงนะ สิ่งที่กูพูด กูก็แค่คิดเฉยๆ แต่มึงจะเอายังไงก็เป็นเรื่องของมึงแล้ว ยังไงกูก็แค่คนนอกอยู่ดี”
“แล้วมึงไม่โกรธกูแล้วเหรอ”
“ไม่โกรธแล้ว... แต่ถ้ามึงกลับไปที่บ้าน มึงไปหากระจกส่องดูนะ คนในนั้น คือผู้ชายที่ทั้งหล่อ รวย ใจดี ขี้เล่น แล้วก็อีกสารพัดอย่างที่ทำให้เค้ามีเสน่ห์... ไม่เห็นมีตรงไหนเลยที่ไม่น่ารัก มั่นใจในตัวเองหน่อยสิกันย์” ผมจับมือมันไว้แล้ว ให้กำลังใจ มันยิ้มให้ผม
“เหรอ...แล้วมึงรักกูไหมล่ะ?” หือ... ถามอะไรอย่างนั้นวะ...
“รักสิไอ้บ้า... ก็เรา..เป็นเพื่อนกันนี่” ผมตอบกลับไป กลับไปร่าเริงอย่างเก่า
“พรุ่งนี้ว่างไหม กิ๊ง ไปเที่ยวกัน” อะไรของมันวะ เปลี่ยนเรื่องเร็วชะมัด
“กูว่าจะไปทำรายงานว่ะ”
“กูไปด้วยได้ไหม รายงานชีวะที่ทำด้วยกัน กูยังไม่ได้เริ่มเลยว่ะกิ๊ง”
“เหรอ เออๆ มาด้วยกันก็ดี ถ้ามึงไม่ไปกับกู สงสัยรายงานไม่เสร็จแน่ๆ เลย”
“งั้น พรุ่งนี้กูจะมารับ กี่โมงดีวะ”
“สิบโมงก็ได้ ไปหอสมุดหาหนังสือก่อนแล้วค่อยไปสำนักคอมต่อ”
“แล้วเจอกัน” มันบอกพร้อมส่งรอยยิ้มมาให้ รอยยิ้มของมันสวยดี...
ผมมองกันย์ที่หันหลังกลับและเดินไปที่รถ แล้วเผลอถอนใจออกมาโดยไม่รู้ตัว
แล้วมึงรักกูไหมล่ะ?
รักสิ...ก็กูเป็นเพื่อนมึง ส่วนมึง...เป็นเพื่อนคนพิเศษของกูนี่นา...
แล้วมึงล่ะ…รักกูบ้างไหม...กันย์...
.................................................................
ที่จริงจะเขียนให้จบตรงนี้เป็นจบบทที่แล้ว แต่สัญญาว่าจะลงเมื่อคืนแล้วเขียนไม่ทันเลยตัดฉับแค่ตรงนั้นค่ะ
ทะเลาะกันและดีกันในหนึ่งตอน เร็วดีจริง ฮาๆ
ตอนนี้ที่กิ๊งบอกให้เคลียร์ กิ๊งไม่รู้เลยว่าคนที่กันย์ชอบเป็นตัวเอง ถ้ารู้ก่อนกิ๊งจะไม่พูดอย่างนี้เด็ดขาดเลยค่ะ
มีคนบอกว่า... ไม่รู้ว่ากันย์มีดีอะไร กิ๊งถึงชอบ ... ไหนมีใครบอกหน่อยสิว่า จริงหรือเปล่า สรุปแล้วกิ๊งมันชอบอะไรในตัวกันย์ กันแน่หว่า คนแต่งก็สงสัย อิอิ
แอบเศร้าที่มีคนบอกว่าเกลียดกันย์...
De_Lete กันย์กลับมาแล้วค่ะ
kokoky อ่านะ ตอบเรื่องตุลย์ไปแล้วในหน้า12 เอาเป็นว่า แต่ละคนมีข้อดีข้อเสียในแต่ละคน ถ้านิสัยไม่ดีแต่หาข้อดีอื่นๆ มาหักล้างได้ ก็โอเคเนอะ
ส่วนใหญ่นิยายทุกเรื่องก็ต้องมีครบรสอยู่แล้วเพราะชีวิตคนเราต้องมีทั้งสุขและเศร้าจะให้ สนุกสนานตลอดคงไม่ใช่หรอกค่ะ กันย์กิ๊งก็ต้องมีเหมือนกัน แต่ไม่รู้นิจะเขียนออกมายังไงเท่านั้นเอง...
primmi ถ้าไม่แสนดี ก็คงสู้ผู้หญิงจริงๆ ไม่ได้หรอกค่ะ จริงๆ กิ๊งไม่ใช่คนดีนะ ภายในใจคิดอย่างนึงแต่สิ่งที่ทำออกมาอาจจะอีกอย่างนึงก็ได้...
Nichdia เศร้าด้วยคน แง้ๆ ให้เศร้าไปเถอะ ต่อไปพอกันย์จริงจังจะต้องมานั่งสงสารกันย์แทน
NY_JK กันย์กลับมาแล้ว พร้อมตอนใหม่ของคนอ่านด้วยจ้า
YELLOWSTAR กันย์ไปเพราะกิ๊งนั่นแหละ ....
Piaanie ไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะยอมรับว่าตัวเองชอบเพื่อนน่ะค่ะ กิ๊งมีประสบการณ์การชอบเพื่อนสนิทตัวเองมาแล้ว คงทำใจลำบาก
SuSaya อ่า ... ที่กันย์มันบอกให้รอตัวเองกลับมาก็เพราะมันจะกลับมาจ่ายตังค์ไงคะ อิอิ จริงๆ ส่วนใหญ่เวลาไปไหนด้วยกัน กันย์มันออกตลอดแหละค่ะ แต่กิ๊งมันเกรงใจก็จะยอมให้เลี้ยงอย่างอื่นแทน
ZakuPz โห... จริงๆแล้ว กิ๊งใจง่ายจริงๆนั่นแหละ แต่จะพูดยังไงดี ตั้งแต่ที่เจอครั้งแรก กิ๊งก็ชอบกันย์แล้วเพราะ เป็นเสป๊ก กันย์เป็นคนที่หล่อคมคายอ่ะนะ แต่ความจริงที่ถูกใจคงเพราะ รูปร่างสีผิวเหมือนเพื่อนที่กิ๊งชอบแล้วอกหักเมื่อตอนม.ปลาย พอเจอคนที่คล้ายกันแล้วมันก็เลยชอบไปเอง แล้วก็กิ๊งชอบเวลาที่แกล้งกันย์น่ะ แกล้งแล้วสนุกดี ถึงตอนหลังไม่ได้แกล้งแล้วก็เถอะ
โห บอกว่าเกลียดพระเอกเฉยเลย!! สะดุ้งเฮือก....
samsoon@doll มาต่อแล้วจ้า ไม่ค้างแล้วเนอะ
yeyong อ่านตอนนี้แล้วคงเข้าใจความคิดของกันย์แล้วเนอะ กันย์ก็แค่ผู้ชายเห็นแก่ตัวคนนึงเท่านั้นเอง แต่ถ้าเป็นความต้องการของกิ๊ง มันก็คิดว่าจะทำนะ
roseen แพรเป็นแฟน แต่กิ๊งเป็นคนที่กันย์รักค่ะ
patty_b009 แค่เล่นมุข ว่ายังไม่ถึงกับมาม่า (ดราม่า) แต่เป็นกุ๊งกิ๊งแทนไง ฮา คนอ่านไม่เก็ทมุขเรามั้ง
~^PrinceZa^~ มาแล้วค่ะ
SoN 
ordkrub กลายเป็นว่า กิ๊งดันไปสนับสนุนให้เค้าเลิกกันแล้วตอนนี้ เฮ้อ...
yayee2 รักต้องรอ... อย่างนี้นี่เอง
from_mars น่ากินจริงเหรอ... ยังครึ่งๆกลางๆอยู่แต่ก็ใกล้เต็มทีแล้วแหละ เจอกิ๊งด่าขนาดนี้แล้ว
namngern อ่ะเลิกแล้วจ้า รออีกสองสามวันน้า แง้ๆๆๆ
puppyluv กันย์ต่างหากขโมยกิ๊งไป ฐาอุตส่าห์ให้ท่ากิ๊งตั้งนาน ฮาๆ ตอนหลังกลายเป็นเพื่อนสนิทกันไปซะงั้น
mamaUM ยอมเพราะเป็นผู้หญิง ยอมเพราะเค้าเป็นแฟนกันหรอกค่ะ ถ้ากันย์มันไปชอบผู้ชายขึ้นมากิ๊งอาจจะไม่ยอมแบบนี้ แต่นอกจากกิ๊ง กันย์ก็ไม่ชอบผู้ชายคนไหนอีกเลยนะ
คนของเธอ ฮ่า ๆ สงสัยรอให้มาจ่ายตังค์ ไม่ช่ายจ้า... รอเพราะห่วงกันย์จะหิวต่างหาก หรืออีกอย่าง คงกินข้าวไม่ลง แต่ตอนนี้กันย์ไม่ไปนานนะ แป๊บเดียวจริงๆ พอเขียนเสร็จ คิดเหมือนกันนะว่าจะเอากันย์ไปไหนดีไหมจะได้ตรงเสต็ปนิยายไทย .. มีพล็อตหอสมุด ต่อเลยไม่อยากให้ไปนานๆ
ฉากนี้คิดมานานแล้ว จะให้กันย์ขับรถมีแพรซ้อนท้ายผ่านมาเจอกิ๊งที่เดินกลับหอ แล้วกันย์ก็พากิ๊งไปกินข้าวสามคน ทำให้กิ๊งรู้สึกว่าตัวเองเป็นส่วนเกิน ทั้งๆที่ความจริงสิ่งที่ทำให้แพร กันย์อยากทำให้กิ๊งมากกว่า
ต่อมาฉากนี้ก็เปลี่ยนไป เป็นได้กินข้าวกันสามคนแต่กันย์เอาใจสองคนพอๆ กันติดไปทางดูแลกิ๊ง แล้วกิ๊งก็เลยบอกว่า คราวหลังไม่ต้องพามาสามคนเพราะผู้หญิงเค้าไม่ชอบ เพื่อนแฟน...
ท้ายสุด... เพราะคิดว่า แพรมันเอาแต่ใจเกินไป... ขี้วีนค่าตัวแพง เลยให้ออกมาแค่นี้พอ ติดไปทางกันย์เริ่มจะตีตัวออกห่างมากขึ้นแทน... นี่คือพัฒนาการของพล็อตเรื่องที่เปลี่ยนไปตามกาลเวลา...
iforgive ก็ถ้าไม่มีเงื่อนไข กันย์อาจจะไม่ไปไง
none_ny มาต่อให้แล้วน้า
mascot ดีใจแทนกิ๊ง คงไม่เหงาแล้วล่ะมีคนรอเป็นเพื่อนหลายคน ฮาๆ
Rhythm มาแล้วจ้า
OoniceoO โห ต่อยเลยเหรอ โหดไปไหนค้า
*SparklinG* ก้าวลงคลองหรือเปล่าเนี่ยคริคริ
หัวข้อ: ♂...I~รับไม่ได้...(ถ้าไม่ได้รัก)♂ แจ้งข่าว หน้า 52 (อ่าน 515504 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก