หัวข้อ: ♂...I~รับไม่ได้...(ถ้าไม่ได้รัก)♂ แจ้งข่าว หน้า 52

[SoN]

^^

[arebaba]

เหลือแค่เปิดใจคุยกันจริงๆสักที อยากให้คู่นี้สมหวังเร็วๆจัง

แต่ก็แอบสงสารแพรอะนะ

[Killua]

หึหึ ต่างคนต่างความคิด

[bkk2906]

ปวดใจจัง ที่รักก็ไม่ได้ ไม่รักก็ไม่ได้ เนอะ

[primmi]

เห็นด้วยกับคุณ iforgive มากกกกกก
ถามเขาเสียเยอะแยะ อีกคำถามเดียวเอง ทำม้ายยยยยย

[YELLOWSTAR]

แง  ทำไมเรื่องมันวนๆอย่างงี้

ไม่รุ้จะเข้าข้างใครดี  น่าเห็นใจทั้งสองคนเลยอ่ะ  

เศร้า

[-~iK@iZ_KunG~-]

มารอตอนต่อไปครับ
รีบๆ รักกันนะครับ
อยากอ่าน NC อิอิ

[คนของเธอ]

กันย์ก็แค่คนธรรมดาที่กลัวความเจ็บปวดเป็น เหมือนกับเราๆ นั่นแหละ  
ชอบที่กันย์บอกว่าแค่มีโอกาสแค่ห้าเปอร์เซ็น ...   ซึ้งยิ่งกว่ามุขเสี่ยวทั้งหมดของนายรวมกันซะอีกกันย์
ที่กิ๊งพูดก็ถูกนะ กันย์ต้องเคลียร์ ต้องทำทุกอย่างให้ดีกว่านี้ ถ้ารู้ว่าเป็นตัวเองกิ๊งจะรู้สึกยังไงนะ
แพรที่กำลังจะเคลียร์   ไม่เป็นไรนะเธอ ผู้ชายบนโลกนี้มันต้องมีคนที่เหมาะสมกับเธอ รักและจริงใจกับเธอ...มากกว่ากันย์  

  ...ไปหอซาหมุดกานนนน

[mascot]

คราวนี้แหระกิ๊งบอกให้ลองกันย์ก็จะเริ่มลุยแล้วใช่มั๊ย
สู้สู้ หล่อเทพอย่างนี้อย่าได้กลัว ถึงจะ5%ก็ยังมีหวัง

[yeyong]

ขืนถ้ากิ๊งรู้ว่าคนที่กันย์ชอบคือตัวเอง เดี๋ยวเรื่องจบเร็วไปใช่ป่าวคะ
แบบนี้ก็ดีเหมือนกัน ต่างคนแอบรักแต่ไม่กล้าบอก ตอนนี้ก็เลยยังไม่สามารถบอกได้ว่าใครจะเป็นรับ

[m_pop91]

อึดอัดแทนกันต์อ่ะ

[✪PATTY✪]

ไม่ใช่อย่างนั้น 

เค้าเก็ทมุกนะ = = '

จีบจิงจังหน่อย 

[fuku]

ชอบตอนนี้อ่ะ ดูทั้งกันย์ ทั้งกิ๊ง เป็นมนุษย์ทั่วไปดี
วัยเรียน คิดได้เท่านี้ก็เก่งแล้ว เป็นช่วงที่ความรักทำให้สับสน และมีผลกับชีวิตมากที่สุดเลยมั้ง
พอเรียนจบ เรื่องการทำงานก็ไม่สามารถทำให้รู้สึกได้เหมือนตอนเรียน

อ่านแล้วน่ารักดี ลุ้นไปกับความสับสนของทั้งคู่

และแอบเชียร์พี่ตุลย์  ออกมาซักทีเหอะะะะะะ

[Dee^daY]

เดี๋ยวไปหาหมอก่อนนะ..ปวดหัวใจ..

[jiki]

ดีนะที่ให้แพรบทน้อย แบบว่าเรารำคาญมากๆ โผล่มาเอาแต่ใจแล้วเสียรมณ์ค่ะ

[๛ナーリバス๛]

ตอนที่ 8 เป็นกันย์เอง

   วันนี้เป็นวันศุกร์... ผมดูตารางเรียนของกิ๊งที่ปริ๊นท์ออกมาเก็บ ขนาดตารางเรียนแพรผมยังไม่มีเลยครับ ส่วนเพื่อนอีกสามตัวมันตารางเรียนเดียวกันอยู่แล้ว ผมเรียนพละไปตั้งแต่วันอังคารแล้วครับ ส่วนวันนี้เลิกตั้งแต่บ่ายโมงกลับไปบ้านเปลี่ยนเครื่องแต่งตัวเสร็จ ส่วนกิ๊งสิ เรียนพละคาบสุดท้ายเลิกตั้งห้าโมงเย็น นอนไปงีบนึงแล้วปลุกนาฬิกาปลุกขึ้นมาตั้งตาสี่โมงเย็น แล้วก็ขับรถออกไปรอกิ๊งที่หน้าโรงยิมหนึ่ง

   พอกิ๊งเดินออกมาแล้วเร่งให้รีบไปนั้นผมก็ว่าจะรีบไปตามที่มันบอกแหละ แต่นึกดูอีกที หน้าตอนมันบอกว่า อายน่ารักน่าแกล้งจนไม่อยากทำตามที่มันบอก ไม่แคร์เลยถ้าจะมีใครเข้าใจผิด ดีซะอีกจะได้ไม่มีใครมาจีบมัน    

   ผมพากิ๊งไปกินข้าวต่อ เหมือนโลกจะสดใสดีแต่พอกิ๊งเดินเอารายการอาหารไปส่ง ผมมองตามมันไปโดยไม่ได้สนใจสิ่งอื่น จู่ๆ ก็รู้สึกถึงสัมผัสที่มาแตะไหล่เบาๆ ทำให้ชะงัก ร่างบอบบางของแพรมายืนหน้าง้ำอยู่ด้านหลัง...

   “ใจคอจะไม่ทักทายกันเลยใช่ไหม” แพรถามขึ้น ไม่แน่ใจว่าแพรทานข้าวอยู่ในร้านหรือเพิ่งมากันแน่
   “ขอโทษ กันย์ไม่เห็น” เวลาอยู่กับแพร ผมเอ่ยคำขอโทษบ่อยจนชิน

   “ก็แน่ล่ะ แพรไม่เคยอยู่ในสายตากันย์อยู่แล้วนี่นา จะงอนยังไงก็ไม่เคยคิดจะมาง้อ” ก็เพราะรู้ว่าถ้าบทอยากจะงอนถึงจะง้อยังไงก็ไม่หายไงล่ะ ต้องรอให้อารมณ์เย็นก่อนแล้วค่อยพูด แต่บังเอิญผมทิ้งให้เย็นไปหลายวันสงสัยอารมณ์คุณเธอคงจะเดือดขึ้นมาอีก

   “แล้วแพรอารมณ์ดีหรือยังล่ะ จะได้คุยกัน” ผมถามกลับไป ถึงจะรู้ว่าตัวเองผิด แต่ถ้าอยากคืนดีก็ช่วยทำเสียงดีๆ กับผมบ้าง ไม่ใช่ว่าจะมาอารมณ์เสียใส่แล้วให้ผมเออออ ครับๆ ไปซะทุกเรื่อง คนนะครับ ไม่ใช่ควาย...

   “แพรอารมณ์ดีตลอด มีแต่กันย์นั่นแหละที่จะทำให้แพรอารมณ์เสีย” เออ... กูผิด!!

   “เหรอ งั้นก็ดี จะได้ไม่ต้องคุยกัน ไปทำอารมณ์ดีๆ ก่อนสักเดือนสองเดือนไหมล่ะ” ก็ไม่อยากจะอารมณ์เสียใส่หรืออะไร แต่คนเรามันก็มีขีดขำกัดบ้างเหมือนกันนะ

   “เอ๊ะ!! พูดแบบนี้หมายความว่ายังไง กันย์มีคนใหม่แล้วใช่ไหม” แค่อารมณ์เสียกลับไปบ้างเหมือนกับที่เธออารมณ์เสียมานี่มันเกี่ยวอะไรกับมีคนใหม่วะ ผมไม่ได้ตอบคำถาม แต่ถ้าพูดถึงคนใหม่ผมหันไปทางครัวของร้าน และพบว่ากิ๊งเดินกลับมาตั้งแต่เมื่อไรก็ไม่รู้... ผมบอกให้มันนั่งแต่ไม่อยากจะสนใจแพรแล้ว บอกตามตรงตอนนี้เหนื่อยที่จะง้อและตามใจเต็มทน ส่วนกิ๊งยังมีหน้าไปชวนแพรให้ทานข้าวด้วยกันทั้งๆ ที่ตอนนี้คุณเธอท่าทางจะควันออกหูไปเรียบร้อยจนปฏิเสธเชิงกัดผมกลับมาก่อนจะขอตัวกลับ

   “กันย์ มึงไปส่งเค้าสิ” ผมหันไปมองหน้ากิ๊งเมื่อได้ยินคำพูดนั้น เกิดอารมณ์เซ็งโลกขึ้นมา
   “ทำไมกูต้องไป” บอกตามตรงตอนนี้เหนื่อยใจมากๆ

   “เพราะเค้าเป็นแฟนมึง ถ้ามึงไม่ไป ต่อไปมึงก็ไม่ต้องไปรับไปส่งกู” เหตุผลน่ะเข้าใจ แต่เบื่อแฟนนิสัยงี่เง่าบ้างเหมือนกัน แล้วประโยคท้าย มึงจะขู่กูเพื่อ... ผมถอนใจแล้วบอก

   “กูไปแป๊บเดียว ถ้าหิวมึงก็กินก่อน แต่มึงรอกูกลับมาด้วยนะ”
   แล้วทำไมกูต้องเชื่อฟังมึงด้วยเนี่ย....

   
    ตั้งแต่ที่ทะเลาะกันวันก่อนผมก็ไม่ได้ติดต่อกับแพรอีก... คิดว่าพอสร่างเมาแล้วอะไรจะดีขึ้น แต่ไม่ใช่เลย สงสัยแพรจะโกรธจริงๆ เพราะไม่โทรหาเหมือนปกติ คิดว่าผมจะกลับไปง้อละมั้ง แต่คิดผิด อยากงอนก็งอนไป... เรื่องอะไรยอมได้ แต่เรื่องเพื่อน... ผมรู้สึกว่า แพรจะเข้ากับเพื่อนผมไม่ได้เลย ถ้าจะให้ยอมอะไรก็พอได้อยู่ แต่จะให้ละทิ้งความเป็นตัวเองไปทุกอย่าง ให้เลิกไปเที่ยว เลิกสังสรรค์กินเหล้าเฮฮา ผมรู้สึกว่า มันเกินไปหน่อย... เอาเป็นว่าระหว่างที่เธองอนผมก็เงียบ ไม่ง้อ... ผมเอาเวลาที่มีไปทุ่มเทค้นตารางเรียนของกิ๊ง แล้วก็คอยเช็คว่า วิชาไหนบ้างที่มีเรียนใกล้กันก็จะพยายามไปรับพากิ๊งไปกินข้าว ไปส่งหอ

   เหมือนเดิม... แต่สลับกัน จากการที่เคยมีแฟน ทำให้ผมไม่ได้เข้าไปยุ่งเกี่ยวกับกิ๊งอีกตั้งหลายอาทิตย์ ไม่ได้แปลว่าผมลืมนะครับ แค่กำลังทบทวนตัวเอง แต่ทุกครั้งที่เจอกัน ถึงไม่ได้เข้าไปคุย ไม่ได้แปลว่าผมเลิกคิดถึง เลิกสนใจ ผมยังแอบมองมันไกลๆ ได้ไม่เบื่อ แต่เมื่อได้กลับมาพูดคุยกัน ไปไหนมาไหนด้วยกันอีกทำให้รู้ว่า...กิ๊งทำให้ชีวิตของผมมีสีสัน มีรอยยิ้มขึ้นมาอีก ถึงไม่มีแพร แต่การมีกิ๊ง ทำให้ผมไม่รู้สึกว่าขาดอะไร... ถึงกิ๊งจะไม่ใช่แฟน...ถึงจะทำได้แค่หยอกกัน แต่...สนุกเหมือนอยู่กับเพื่อน...ซาบซ่านเหมือนอยู่กับแฟน

   ถึงจะจริงใจ แต่ก็จริงจังไม่ได้อยู่ดี... แต่ถึงจะเป็นแบบนี้ แค่ได้แอบรักแค่นี้
    แค่ได้พูด ได้ทำอะไรให้คนนี้ๆ ยิ้ม หัวเราะ เขิน... แค่นี้... ก็มีความสุขแล้วล่ะ   

     
ผมไปส่งแพรตามที่กิ๊งบอก อารมณ์โกรธทำให้เกือบจะละทิ้งหน้าที่ตัวเองไป ถึงจะปรับอารมณ์ให้เย็นลงเพื่อจะง้อ แต่หน้าตาบึ้งตึงและคำพูดประชดประชันทำให้ต้องถอนใจอย่างเหนื่อยอ่อน ลงท้าย ผมพาแพรมาส่งโดยที่ไม่ได้เอ่ยปาก ขอโทษ เพิ่มเติม...

   ใช้เวลาไม่นานผมก็กลับมานั่งทานข้าวกับกิ๊งได้เหมือนเดิม แต่บรรยากาศดีๆ แบบตอนแรกมันหายไปหมด ผมได้แต่อ้ำอึ้งกับคำถามที่กิ๊งประเคนมา ซึ่งผมมันมีแต่ทำให้เกลียดตัวเองเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ

   เวลาทะเลาะกัน มันเหนื่อยใจจนคิดว่าคงมีสักวันที่ผมกับแพรต้องจบ
ใช่ ผมมีคนอื่นอยู่ในใจ... สวย...แสนดี

ผมก็แค่ให้แพรมาคั่นกลางเมื่อเวลาที่ตัวเองอกหัก
จับปลาสองมือ?? ไม่หรอก เพราะผมไม่มีความมั่นใจเลยว่าจะจริงจังกับใครอีกคน

   หึ!....ผมก็แค่ใช้แพรมากลบเกลื่อนเรื่องที่ตัวเองกำลังชอบผู้ชาย
   ใช้แพรมาบังหน้าว่ามีแฟน แล้วก็มาเนียนตีสนิทกับกิ๊ง... เหมือนว่าไม่ได้คิดอะไร
ถึงไม่ได้ติดต่อกันเพราะต่างก็งอนกัน แต่ผมกับแพร ก็ยังไม่ได้เลิกกันอย่างสิ้นเชิงอยู่ดี ผมก็แค่หลีกหนีจากบรรยากาศสุดเซ็งที่ต้องถูกแฟนโวยวายใส่ด้วยเรื่องไร้สาระไปวันๆ เท่านั้นเอง

    ไม่สนใจใยดี และไม่ปล่อยเขาไป ...
   ก็สมควรแล้วแหละที่กิ๊งจะโกรธ...

    “ขอโทษนะกิ๊ง ที่ทำมึงอารมณ์เสีย แต่อย่าโกรธกูอีกเลยนะ เรื่องแพร ไม่ต้องห่วง กูคงจะเคลียร์ให้มึงเร็วๆ นี้แหละ ถึงเคลียร์แล้วกูไม่รู้ว่ากูจะกล้าจริงจังกับคนๆ นั้นหรือเปล่าก็ตาม ถึงแม้ว่า ถ้ากูจริงจัง มันจะมีเปอร์เซนสำเร็จแค่ห้าเปอร์เซน แต่ถ้ามึงต้องการกูก็จะทำ...” ผมบอกกิ๊งไปอย่างนั้น ทั้งๆ ที่ไม่มีความมั่นใจเลย

   และกิ๊งก็ยังคงเป็นกิ๊ง แม้ว่าจะโกรธ ไม่พอใจ แต่ไม่มีอะไรดึงเอา “น้ำใจ” ไปจากมันได้ แค่น้ำเสียงเศร้าของผมก็ทำให้มันปรับน้ำเสียงกลับมาเป็นปลอบประโลม

   “กันย์...กูขอโทษ ถ้ามึงลำบากใจมึงไม่ต้องทำอะไรก็ได้ กูจะไม่ยุ่งเกี่ยวกับการตัดสินใจของมึงนะ สิ่งที่กูพูด กูก็แค่คิดเฉยๆ แต่มึงจะเอายังไงก็เป็นเรื่องของมึงแล้ว ยังไงกูก็แค่คนนอกอยู่ดี”

   “แล้วมึงไม่โกรธกูแล้วเหรอ”

   “ไม่โกรธแล้ว... แต่ถ้ามึงกลับไปที่บ้าน มึงไปหากระจกส่องดูนะ คนในนั้น คือผู้ชายที่ทั้งหล่อ รวย ใจดี ขี้เล่น แล้วก็อีกสารพัดอย่างที่ทำให้เค้ามีเสน่ห์... ไม่เห็นมีตรงไหนเลยที่ไม่น่ารัก มั่นใจในตัวเองหน่อยสิกันย์” ยังไม่วายให้กำลังใจกันอีก..ถ้ากูเป็นอย่างที่มึงพูดจริงๆ...

   “เหรอ...แล้วมึงรักกูไหมล่ะ?”

   “รักสิไอ้บ้า... ก็เรา..เป็นเพื่อนกันนี่” คำตอบของมันทำให้ผมชื่นใจ แม้จะอยากให้พูดแค่ประโยคหน้าเท่านั้นก็ตาม

   ทันทีที่ถึงบ้านสิ่งที่ผมทำอย่างแรกช่างน่าขัน...   
   ผมกำลังส่องกระจก...

   ภาพสะท้อนเป็นเงาของผู้ชายร่างสูง ผิวเข้ม...
   ‘หล่อ รวย ใจดี ขี้เล่น แล้วก็อีกสารพัดอย่างที่ทำให้เค้ามีเสน่ห์...’

   นั่นคือสิ่งที่มึงมองเห็นในตัวกูจริงเหรอ... กิ๊ง...
   ‘มั่นใจในตัวเองหน่อยสิกันย์’

   เหอะ!! พูดทั้งๆ ที่ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าคนที่กู “รัก” คือใคร
   ถ้ามึงรู้ว่าคนๆ นั้น เป็นตัวมึงเอง มึงยังจะพูดอย่างนั้นอีกหรือเปล่าวะ..
   ทำไมสิ่งที่กูมองเห็นในกระจกตรงหน้ามีแค่ผู้ชายธรรมดาที่แสนจะขี้ขลาดเท่านั้นวะ?

   ...................................

    อ่ะ ขอโทษที่หายไปหลายวันนะคะ เหนื่อย เพลีย หลับคาคอมทุกวันเลย 
   กระทู้เงียบมากๆ  ขอลงตอนนี้ก่อน แบบว่ารู้สึกว่า มันเครียดๆ
    เดี๋ยวขอเวลาก่อนนะคะ จะไปแต่งอะไรคลายเครียดมาให้ ... 
   
 



*SparklinG*  อิอิ มาสองคลองแหละค่ะ
TeuyHom ขอบคุณแทนกิ๊งค่ะ
ordkrub พูดเร็วเดี๋ยวเรื่องจบเร็วค่ะ อิอิ
ZakuPz นานาจิตตังค่ะ
roseen  ฮ่าๆ กิ๊งบื้อไปซะแล้ว
iforgive ถามไปก็เท่านั้น เพราะไม่คิดเลยว่าเป็นตัวเอง  ถ้าเป็นคนอื่น บอกชื่อมาก็คงไม่รู้จักอยู่ดี กิ๊งมันไม่ค่อยสนใจเรื่องนี้อยู่แล้ว ขนาดแพรคบกับกันย์มาตั้งนานยังไม่เคยเห็นหน้าเลย
Rhythm มาแล้วค่ะ
samsoon@doll ปวดแทนกันย์ หรือกิ๊งคะเนี่ย
SoN
arebaba อืม เปิดใจ... ตอนหลังมีแต่กันย์ที่เปิด กิ๊งยังเงียบๆ อยู่
Killua ค่ะ ขี้ขลาดทั้งสองคนค่ะ สรุป
bkk2906 โฮ คมมากค่ะ ......................    รักก็ไม่ได้ ไม่รักก็ไม่ได้
primmi ถามแค่ความรู้สึก เพราะกิ๊งห่วงอยากจะให้คำปรึกษา แค่นี้กิ๊งก็คิดว่าตัวเองเสือกมากแล้วค่ะ ไม่กล้าถามหรอกว่าคนที่กันย์ชอบเป็นใคร
YELLOWSTAR วนๆ ยังไง อ่า งง... โอ๋ๆ อย่าเศร้าๆ
~^PrinceZa^~ เอ่อเพิ่งชอบกัน จะมีเอ็นซีแล้วเหรอคะ??
คนของเธอ  ฮาๆๆ ห้าเปอร์เซ็นต์ ซึ้งกว่าทุกมุขเสี่ยว ที่จริงต่อไป ถ้ากันย์จริงจัง นิคิดว่ากันย์คงไม่พูดมุขเสี่ยวบ่อยๆ แบบตอนนี้แล้ว คงพูดอะไรซึ้งๆ แทนค่ะ
   อย่างตอนนี้นิก็ชอบคำพูดของกันย์นะมันไม่เสี่ยวเท่าไร แต่กิ๊งคงไม่รู้ความหมาย
“เวลาที่มึงอยู่กับกู มันเป็นเวลาที่มีค่า เวลาที่กูมีความสุข กูไม่อยากให้มึงพูดถึงคนอื่นก็เท่านั้นเอง”
“จำไว้นะกิ๊ง...เวลาที่กูอยู่กับมึง ทุกๆ คน จะเป็นคนอื่น แต่ไม่ว่ากูอยู่กับใคร มึงจะไม่มีวันเป็นคนอื่นสำหรับกูเด็ดขาด” แทบจะเหมือนสารภาพรักเข้าไปแล้ว แต่กิ๊งยังไม่รู้ตัว...
   ตอนหลังพูดแต่อะไรทำนองเนี้ย เพราะกิ๊งมันเล่นตัวนานเหลือเกิ๊น...
mascot  ประมาณนั้นค่ะพยายามจะเอาจริง แต่กิ๊งก็ไม่ค่อยรู้ตัว
yeyong แหมๆ รู้แนวนิยายนะคะ รวบรัดเดี๋ยวไม่ลุ้นค่ะ ต้องเดินไปตามพล็อตค่ะ     ยังไม่ฟันธงค่ะว่าใครรุกรับ เดี๋ยวอีกสองตอนอ่านแล้วจะอึ้งกับอีกหนึ่งบุคลิกของกิ๊งที่ยังไม่เคยเห็น กร๊ากกก
m_pop91 ครึ่งๆกลางๆ เองก็ช่วยไม่ได้นะคะ
patty_b009 เก็ทเหรอ ฮ่าๆๆ จ้าๆ จริงๆจังๆขึ้นนิดนึงแล้ววว มั้งนะ
fuku ที่ผ่านมามันไม่เหมือนมนุษย์เหรอ นิคิดว่า ตัวละครนิจะกลมๆ อยู่นะ มีหลายความคิด ทั้งดีทั้งร้าย แต่ตอนนี้เห็นแง่เดียว จะค่อยๆหมุนไปน่ะค่ะ เห็นกิ๊งน่ารักแสนดีไปตอนต้นเรื่อง ตอนหลัง บทจะร้าย หรือทำอะไรแผลงๆ ก็สุดขั้วไปเลย หึหึ! ส่วนพี่ตุลย์คงไม่ได้ออกเร็วค่ะ เพราะว่าจะไม่เขียนถึงเลยเอามาใส่เอ็นซีกันคนอ่านเรียกร้องไง ฮาๆ แต่เหมือนฉากนั้นทำให้แฟนคลับพี่ตุลย์เยอะขึ้นเฉยเลย คริคริ
Dee^daY เรียกมาเผื่อ กันย์+กิ๊งด้วยนะคะ อิอิ สงสัยต่างคนก็ต่างปวดใจพอกัน
Jiki  คิดว่าบทน้อย แต่ออกมาแต่ละฉากก็ เล่นเอาสะเทือนเหมือนกัน ฮา ...

[Piaanie]

ก็ยังคงมีกำแพงบางๆกั้นไว้อยู่ดี นี่ตกลงตากันย์นี่ไม่รู้ตัวหรือรู้ตัวแต่ไม่ยอมรับกันนะนี่

[๛ナーリバス๛]

ก็ยังคงมีกำแพงบางๆกั้นไว้อยู่ดี นี่ตกลงตากันย์นี่ไม่รู้ตัวหรือรู้ตัวแต่ไม่ยอมรับกันนะนี่

รู้ตัว และยอมรับ แต่ขี้ขลาด....

[fuku]

กันย์สับสน เพราะไม่กล้าจะบอก กลัวว่าบอกไปแล้วจะโดนหนี
... เรื่องที่คนแอบรักเพื่อนทุกคนต้องเจอ

ถ้ามันทนเก็บไว้ไม่ไหวก็บอกเหอะ สงสารตัวเอง

[YELLOWSTAR]

กันต์สู้ๆๆๆๆ

อย่าได้กลัวเพราะว่ากิ๊งรออยู่

[ordkrub]

กันต์  ก็รู้ว่ามันพูดยากนะ แต่ถ้าไม่พูดแล้วใครมันจะไปรู้!!!!!!

[samsoon@doll]

แอร๊ยยยยยยยยยยยตอนนี้สั้น ยังไมุ่ใจเลยอิอิ

[Rhythm]

กันย์ สู้ๆนะกันย์
 

รออ่านนะคะ

[iforgive]

กันย์ลุยเลย  กิ๊งบอกแล้วว่ารักใครก็ให้พูด  ถ้าพูดไม่รู้เรื่องจับกดไปเลย

[mascot]

ทำไมสิ่งที่กูมองเห็นในกระจกตรงหน้ามีแค่ผู้ชายธรรมดาที่แสนจะขี้ขลาดเท่านั้นวะ?

เค้าให้มาส่องกระจกเรียกกำลังใจ ไม่ใช่ให้กำลังใจถดถอยแบบนี้
วิ่งเข้าใส่ไปเลยกันย์

[SoN]

^^

[Margarin_Butter]

เพิ่งจะได้เข้ามาอ่านคะ

โอ๊ย อ่านไปแอบหงุดหงิดง่ะ บอกๆกันไปเลยเตอะ ใจตรงกันสะขนาดนี้แล้วอะ
กันสาดดด เดินหน้าลุยเดิน ไม่บอกกิ๊งก็ไม่รู้หรอก
หรือจะรอให้กิ๊งบอกย่ะ 

รอตอนต่อไปคะ

[n2]

เชียร์ให้กันย์บอกรักกิ๊งไวๆ

[คนของเธอ]

ก็อย่างที่กิ๊งว่า มั่นใจในตัวเองหน่อยสิกันย์  
กันย์กับแพรมันไปกันไม่ได้อยู่แล้ว คบกันไปก็คาราคาซังปล่าว ๆ ยิ่งทำให้ความรู้สึกที่มีต่ออีกคนแย่ลงกว่าเดิมด้วยซ้ำ
  ผู้หญิงก็เป็นแบบนี้แหละ มีมุมนี้กันทุกคน (เราก็มี) ไอ้ความรู้สึกไม่มั่นคง น้อยใจ อะไรประมาณเนี้ย
ถ้าอยู่กับกิ๊งแล้วสบายใจกว่า ก็ปล่อยแพรไปเถอะ 

[filmybutter]

อ่านคู่นี้แล้วทำให้คิดถึงเพลง รักล้นใจ