[ประกาศ] นิยายเล้าโปรเจค 2 Emotion "แจ้งเลขพัสดุ" ดูรายละเอียดที่ P.8
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: [ประกาศ] นิยายเล้าโปรเจค 2 Emotion "แจ้งเลขพัสดุ" ดูรายละเอียดที่ P.8  (อ่าน 96650 ครั้ง)

ออฟไลน์ Junrai_Hyper™

  • พูห์น้อยกลอยใจ
  • Global Moderator
  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 4842
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +777/-50

เตรียมตัว -ค้นหา-

นิยามของคำว่า “อารมณ์”

ในแบบฉบับของผู้ชายอย่าง -เรา-

จากปลายปากกาของ

Kirimanjaro, เตอิ้งเรนเจอร์,

eiky, ^bracadabr^, badmanner

เล้าเป็ด พับลิชชิ่ง [ โปรเจค 2 ]

Man & Emotions

"รักจริง-เจ็บจริง"


- รายละเอียดเกี่ยวกับหนังสือและการเปิดจอง -

- 1 เล่มจบ จำนวน 400+++ หน้า เนื้อในกระดาษถนอมสาย

- หนังสือขนาด A5 ปกกระดาษอาร์ตการ์ด เคลือบด้าน ปั๊มเงินดันนูน (ชื่อเรื่อง)

- ราคา 450 บาท/ชุด (รวมค่าจัดส่งแบบลงทะเบียน)



*** โปรเจคพิเศษนำเงินไว้ใช้เป็นค่าใช้จ่ายเล้าและจัดกิจกรรม ลงเนื้อหาบางส่วนประกอบการตัดสินใจเท่านั้นค่ะ

เปิดจองและรับโอนเงิน วันนี้ - 5 กรกฎาคม 2011

สนใจส่ง Mail มาจองได้ที่


- ตั้งชื่อหัวข้อเมลล์ว่า "สั่งซื้อนิยายโปรเจค 2"

- ระบุชื่อ / Login ที่ใช้จอง

- ระบุจำนวน......เล่ม

- รอรับ Code โอนเงิน


==========================================

คงจะจำนิยายเล้าโปรเจคแรก Seasons of love ปีที่แล้วกันได้นะครับ

สำหรับปี 2011 นี้ นิยายโปรเล้าโปรเจค 2 Emotion พร้อมเสิร์ฟให้ทุกท่าน พฤษภาคม 2011 แน่นอน

ในส่วนของนักเขียน เรามีนักเขียนร่วมงานในโปรเจคนี้ 3 ท่าน คือ

Kirimanjaro

anocha

เตอิงเรนเจอร์


anocha ขอถอนตัว เนื่องจากไม่สามารถทำงานได้ตามกำหนด

แต่ไม่ต้องตกใจกันไปนะครับ เรามีนักเขียน มาเสริมทัพ อีก 2 ท่าน และแขกพิเศษใสๆ 1 ท่าน

ส่วนจะเป็นใครนั้น ติดตามได้ในทู้นี้เลยครับ

แล้วพบกับพรีวิวของ Emotion ได้ คืนวันพุธนี้ครับ

ขอบคุณครับ

ทีมงานเล้าเป็ด

=================================================
Share This Topic To FaceBook
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 27-08-2011 21:55:10 โดย Poes »

lolilo

  • บุคคลทั่วไป
ว้าว >[]<" รอเลยนะคะ

ออฟไลน์ LalaBam

  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2864
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +227/-2
รอกันต่อไปเลย
 :L2:

ออฟไลน์ akazu

  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 550
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +240/-6
 :กอด1:มาแล้ว โครงการ 2  ทิ้งช่วง นานน่ะเนี่ย มาเมื่อใด เตรียมสอย

ออฟไลน์ yeyong

  • เป็ดAthena
  • *
  • กระทู้: 5857
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +917/-26
รออยู่จ้า

ออฟไลน์ krappom

  • 人は誰でもそれぞれに悩みを抱えて生きる
  • เป็ดนักโพสมือดี
  • เป็ดApollo
  • *
  • กระทู้: 7395
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1182/-23

ออฟไลน์ YYY

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 176
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +13/-1
มารอด้วยค่ะ ^^

ออฟไลน์ ♠♥♦♣

  • ex-ChCh13
  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1612
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +223/-7
รอด้วย รอด้วย :mc4:
มาแล้วๆๆๆๆ :mc4:
รอคอยด้วยใจจดจ่อ
นิยายตัวเองก็รีบไปต่อเลยนะ หายไปตั้งหลายวัน :angry2:

ออฟไลน์ manami1155

  • ~I Still Love You~
  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1749
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +99/-1
แวะเข้ามารอด้วยคนค่า
รอโปรเจคนี้อยู่เหมือนกัน ^^
 :L2:

koraorni

  • บุคคลทั่วไป
เก็บเงินรอไว้เลยค่ะ ชอบโปรเจ็คดีดีแบบนี้

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






ออฟไลน์ Junrai_Hyper™

  • พูห์น้อยกลอยใจ
  • Global Moderator
  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 4842
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +777/-50
มาแล้วคร้าบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ พรีวิวนิยายเล้าโปรเจค 2

มาช้าไปหนึ่งวัน เนื่องจากเล้าขัดข้อง ไปติดตามกันได้เลยครับ

-----------------------

ผู้ชายกับความหวัง โดย Kirimanjaro




จู่ ๆ คุณก็ตระหนักว่าคุณตกอยู่ในวังวนที่ไร้ทางออกของความเจ็บป่วยและความซึม เศร้า  แต่คุณไม่ได้เศร้านี่  คุณแค่รู้สึกว่า  โลกทั้งโลกเป็นสีเทาเหมือนหนังเก่า ๆ  เหมือนขี้เถ้าที่เขาโปรยลงไปในแม่น้ำสีดำจัดจ้าน  เหมือนก้อนเมฆที่ลอยอยู่บนผืนฟ้าสีขาวอมเทา  คุณรู้สึกว่าโลกกำลังหลอกคุณ  ต้นไม้ที่คุณเห็นยืนต้นชูกิ่งคดใบหงิกงอเหมือนคนเป็นท้องร่วงที่พยายามยืน ให้ตรง  มันไม่ได้มีชีวิตอยู่จริง ๆ  แต่เป็นฉากแบน ๆ ที่เขาเอามาตั้งไว้บนเวที  คุณเริ่มกัดเล็บอย่างที่คุณทำเป็นประจำเมื่อรู้สึกกังวล  น้องกายและนายถั่วงอกก็อาจจะเป็นหุ่นกระบอกที่มีเส้นโยงให้ขยับตัวไปมาก็ เป็นได้

คุณบอกว่าคุณจะไม่คิดถึงสองคนนั้นไงเล่า

คุณถอนใจ  ลุกขึ้นจากเตียงจนได้  และเดินออกไปข้างนอกห้อง  โลกไม่ได้เป็นสีเทาอย่างที่คุณหวังว่าจะเป็น  มันมีสี  มีชีวิตชีวามากเกินไปด้วยซ้ำ  มีชีวิตชีวาจนคุณรู้สึกคอแห้งผาก  และกลายเป็นสีเทาอึมครึมไปเสียเอง  ชีวิตของคุณมันไร้หวังและปราศจากหนทางเยียวยา  ว่าแต่คุณเป็นอะไรล่ะ  มีคนบอกว่าคุณเป็นโรคขาดเรื่องเศร้า  คุณไม่มีโศกนาฏกรรมในชีวิตให้ได้ร้องไห้ไปกับมันหรือรู้สึกเศร้าโศกกันสัก นิด  และมันน่าเศร้าชะมัด

คุณก็เลยสร้างมันขึ้นมา  คุณถีบตัวเองให้จมอยู่กับหัวใจที่เต้นอย่างระโหยและไม่เป็นจังหวะ  เหยียบหัวตัวเองกดลงไปในความขมขื่นของการมุ่งหวังและพลาดหวัง  แต่คุณรู้ดีไปมากกว่านั้น  คุณรู้ว่าคุณสร้างมันขึ้นมาเอง  ถ้าคุณไม่คิดมันก็ทำอะไรคุณไม่ได้  แต่คุณเลือกที่จะคิด  คุณเลือกที่จะทับถมตัวคุณเองไปเรื่อย ๆ เหมือนพวกมาโซคิสต์ทางจิต  และคุณก็พอใจกับเสรีภาพบิด ๆ เบี้ยว ๆ แบบนี้

แล้วคนบางคนที่คุณรู้จัก  เป็นเสรีภาพของคุณด้วยหรือเปล่า

ใช่  คุณบอกว่าใช่  ยืนยันด้วยเสียงดังฟังชัด  หนักแน่นยิ่งกว่าแท่งซีเมนต์ตัน ๆ  คุณทำได้  คุณบอกตัวเองได้ว่าอย่าไปยุ่ง  อย่าไปพูดคุยกับเขา  อย่าไปคิดถึง  อย่ายิ้มให้  อย่าแอบมอง  อย่าแอบดมกลิ่นหอมกรุ่นของซอกคอและไรผมที่เขาเพิ่งสระมาใหม่ ๆ  คุณบอกตัวเองว่าจะไม่แตะต้องเนื้อตัวของเขา  จะไม่บีบท่อนแขนแน่น ๆ ขาวเนียนที่ดูแข็งแรง  คุณจะไม่แตะหน้าท้องราบเรียบที่มีไรขนอ่อนลามขึ้นมา  ถึงแม้ว่าเขาจะเพียงแค่หัวเราะเมื่อคุณเผลอลูบมันนานไปหน่อย  คุณจะไม่แอบเลิกเสื้อดูแผ่นหลังเนียน ๆ ของเขาในเวลาเรียน  มันโรคจิต  แต่เขารับความโรคจิตของคุณได้ทุกอย่างที่ว่ามา  เขาอาจจะรู้ว่าคุณกำลังทรมาน  คุณกำลังดิ้นให้หลุดจากปลักที่สิ้นหวังนี้  เขาอาจจะกำลังเอาใจช่วยคุณอย่างปรารถนาดี  หรือไม่เขาก็อาจจะไม่ได้คิดอะไรเลย

ถ้าความรักมันหมายถึงความคาด หวัง  คุณก็โคตรรักเด็กคนนี้  รักจนแทบบ้า   เขาก็รู้  แต่เขาไม่ได้รักคุณ  รู้มั้ยล่ะ  คุณนึกถึงอะไรบางอย่าง  ความทรงจำของคุณชอบเล่นตลก  มันส่งภาพที่คุณไม่ต้องการกลับมาให้คุณดูซ้ำแล้วซ้ำเล่า  คุณกำลังนั่งมองเพื่อนของคุณ  คนที่คุณชอบ  คุณมองเขาด้วยสายตาที่ปราศจากความรู้สึกอื่นใด  แค่เพ่งมองลงไปอย่างเปิดเผย  คุณรู้ดีว่าเขาไม่สังเกตเห็นคุณหรอก  สายตาของเขาก็กำลังมอง  ในดวงตาของเขามีไฟของความปรารถนา  ไฟแบบเดียวกับที่ปะทุอยู่ในแววตาของคุณ  เขามองผู้หญิงอีกคน  ผู้หญิงที่เขาแอบชอบ  และผู้หญิงคนนั้นก็มีสายตาของเธอไว้เพื่อคนอื่นอีกเหมือนกัน

ถ้ามีคน ถามคุณว่านี่คืออะไร  คุณจะตอบว่ามันเป็นโศกนาฏกรรมของงูกินหาง  แต่เป็นนาฏกรรมที่สนุกชะมัด  คุณค้นพบความสนุกจากการแสดงเรื่องนี้  ด้วยเหตุผลว่าไม่มีใครสมหวังหรือสุขสมบูรณ์ในตอนจบ  คุณได้รู้ว่าคนที่ทำให้คุณผิดหวัง  ก็มีเรื่องผิดหวังเหมือนกัน  คุณเป็นคนขี้อิจฉา  และคุณคงอยู่ไม่สุขถ้าสาวเจ้าคนนั้นหันกลับมามองเขา


----------------------------------


ติดตามอารมณ์ต่อไป พุธหน้านะจ๊ะ

 o13 o13 o13

anajulia

  • บุคคลทั่วไป
^
^
เขาลงชื่อกันตรงนี้เลยรึเปล่าคะ?

หยอดกระปุกเสียแต่วันนี้เพราะคุณนักเขียนคนนี้เลย >///////<

ออฟไลน์ Junrai_Hyper™

  • พูห์น้อยกลอยใจ
  • Global Moderator
  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 4842
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +777/-50
^
^
เขาลงชื่อกันตรงนี้เลยรึเปล่าคะ?

หยอดกระปุกเสียแต่วันนี้เพราะคุณนักเขียนคนนี้เลย >///////<

จะมีกระทู้เปิดจองต่างหากครับ อดใจรอกันสักนิดนะครับ

รักทุกฤดู

  • บุคคลทั่วไป
มาปูเสื่อนอนรอน๊าค๊าบ o13

ออฟไลน์ EVE910

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 550
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +41/-1

mizuths

  • บุคคลทั่วไป
มารอหยอดกระปุ๊กรอ     o13

ออฟไลน์ IRIS

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 434
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +24/-1
มาแล้ว..เก็บตังค์รอนะคะ..

ZuuZuu

  • บุคคลทั่วไป

genieposh

  • บุคคลทั่วไป

ออฟไลน์ Junrai_Hyper™

  • พูห์น้อยกลอยใจ
  • Global Moderator
  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 4842
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +777/-50
พบกับพรีวิว Emotion

เรื่องที่ 2

ผู้ชายกับความเหงา โดย เตอิ้งเรนเจอร์

คนแปลกหน้า

.

.


ความรู้สึกหลากหลายที่ประเดประดังกันเข้ามาในหัว หลังจากที่ผมได้เปิดอ่านอีเมล์ฉบับหนึ่ง  อีเมล์ที่ถูกส่ง
มาจากคนที่ไม่คิดว่าจะได้เจอกันอีกครั้ง คนที่เคยหายไปจากชีวิตเมื่อ 2 ปีก่อน คนที่เคยคิดว่าเป็นเสมือน
…ส่วนหนึ่งในชีวิตผม


“บอส มึงสัญญากับกูนะ  ว่าวันที่กูเรียนจบ มึงต้องมาหากูให้ได้”


“เออออ  กูไปแน่  แล้วมึงอย่าลืมพาเที่ยวด้วยนะ”


“อยู่แล้วว้อย  มึงอยากไปไหน กูพาไปได้หมดล่ะ”  คนตรงหน้าเอ่ยปากรับคำ แววตาวาวระยับที่คุ้นเคย
ดูจะอับแสงไปบ้างในตอนค่ำ

“งั้นกู…ไปก่อนนะ ป่านนี้ที่บ้านคงเก็บของเสร็จแล้ว”


ผมมองหน้าเพื่อนรักที่ร่ำเรียนกันด้วยกันมาตั้งแต่ ม. 1 ถึง ม.6 ทำอะไรด้วยกันมาตั้งมากมาย
หลายสิ่งหลายอย่างทั้งผิดทั้งถูก คงมีเพียงสิ่งเดียวที่ผมไม่เคยบอกมัน ถึงแม้จะสนิทกันแค่ไหน สิ่งๆนั้น
ก็ยังคงต้องซ่อนอยู่ในเงามืด เหมือนกับที่ผมมักได้แต่มองดูแผ่นหลังมันในตอนที่เราเดินกลับบ้าน
นึกไม่ถึงเลยว่าในวันที่พวกเราเรียนจบมัธยมปลาย เราจะต้องแยกจากกัน


“มึงหายไปแบบนี้ กูคง…- -” ผมรีบหยุดปากเก็บคำพูดคำจา  ก่อนที่จะเผยความรู้สึกบางอย่างออกมา


“อะไร นี่จะบอกว่าคิดถึงกูอะดิ” ไอ้เพื่อนตัวดีทำหัวเราะหน้าเป็น


“กูจะบอกว่า คงดีใจมากมายที่ต่อไปนี้คงไม่มีใครมากวนตีนต่างหาก”  ผมพูดพลางหันเหสายตาไปจาก
คนตรงหน้าไม่อยากจะรู้หรอก ว่ามันจะรู้มั้ยว่าผมคิดยังกับมัน แต่ตราบใดที่มันยังไม่ระแคะระคายและ
ยังตัวเหมือนปกติ ผมก็พอใจที่ได้รักมันเงียบๆอยู่แบบนี้


ใจจริง ผมอยากจะบอกมันเหลือเกินว่า  ถ้าไม่ได้เห็นหน้า ไม่ได้คุย ไม่ได้ไปไหนมาไหนด้วยกันเหมือนเดิม
ผมคง…เหงาน่าดู  ไม่ซิ  มันเป็นอะไรที่ยิ่งกว่าเหงาซะอีก


“ไปก่อนนะ ถึงแล้วจะโทรหา”  มันโบกมือลา


ผมยกมือขึ้นโบกตาม


“โก้.. - -” ผมรู้สึกเหมือนมีน้ำเหนียวมาจุกที่ลำคอ “- -ม..มึงไปเจอเพื่อนใหม่แล้ว มึงห้ามลืมกูนะ  แล้วก็ - - ”

แววตาของไอ้โก้ฉายความสงสัยในคำพูดของผม


“ล…แล้ว  ค..คิดถึงกันบ้าง”  เสียงที่พูดออกมาดูจะแผ่วเบาจนไม่คิดว่าคนตรงหน้าจะจับใจความได้


รอยยิ้มที่มันส่งมาให้ยังคงประทับอยู่ในความทรงจำผมจนถึงตอนนี้


“กูไม่ลืมหรอก … จะคิดถึงมึงตลอด … กูสัญญา แล้วเจอกันเพื่อน”


จนกว่าจะได้พบกันใหม่ เสียงที่ดังก้องอยู่ในร่างกายผมบอกออกไปอย่างนั้น เฝ้ามองแผ่นหลังที่คุ้นเคย
เดินห่างออกไปจนลับสายตา  มือที่ยกขึ้นบอกลาทิ้งตัวลงอย่างหมดแรง  แล้วน้ำตาที่เก็บกักไว้ก็ค่อยเอ่อท้น
ออกมา



การจากลาในวันนั้น มันไม่มีพิธีรีตองอะไร  ไม่มีการเลี้ยงส่ง ไม่มีแม้แต่ที่อยู่ของบ้านใหม่ ไอ้โก้ทำเหมือนกับว่า
การที่จะไม่ได้เจอกันในครั้งนี้ เหมือนกับการปิดเทอมภาคฤดูร้อน  แต่สำหรับผม หลังจากวันนั้นสายชนวนแห่ง
ความเดี่ยวดาย ก็ถูกจุดขึ้นมา มันค่อยๆคืบคลาน ลุกลาม และรุกรานเข้ามาในหัวใจ
ของผมอย่างช้าๆ ไม่เคยมีวันไหนที่ไม่เคยคิดถึงมัน รูปถ่ายหลายใบที่เราถ่ายด้วยกันถูกหยิบขึ้นมาแปะไว้ข้างผนัง
ห้องนอน  ทุกวันผมได้แต่เฝ้ารอเวลา ให้ถึงวันที่เราจะได้เจอกันอีก


เคยมีคนบอกว่า คนเราแม้จะรักกันมากแค่ไหน แต่วันเวลาที่ผ่านเข้ามา ก็จะพัดผ่านเอาความทรงจำ
ทั้งหลายให้ค่อยๆจางหายไป ผมไม่อยากลืมมัน เช่นกันกับทุกๆวัน ความรู้สึกบางอย่างก็ยิ่งเข้าครอบงำ
ตัวผม นับวันมันก็ยิ่งมากขึ้น 


ทั้งที่รอบข้างมีคนมากมายรายล้อม แต่ความรู้สึกบางอย่างพอกพูนเพิ่มขึ้น แม้จะได้ติดต่อกันผ่านทางโทรศัพท์
โปสการ์ดหลายใบที่มันถ่ายตัวเองผ่านสถานที่ต่างๆถูกส่งผ่านตู้ไปรษณีย์ มันทำให้ผมยิ้มได้  มันเป็นไม่กี่สิ่ง
ที่ทำให้ชนวนระเบิดคืบคลานเข้ามาหาช้าลง


มันจะรู้สึกเหมือนผมบ้างมั้ยนะ ?


มันจะ…เหงา  เหมือนผมบ้างมั้ย ?


สองปีผ่านไปที่มันย้ายไปบ้านไปอยู่เชียงใหม่ ผมยังคงตั้งหน้าตั้งตาเรียนอยู่ที่กรุงเทพฯ พร้อมกับความเหงา
ที่เหมือนเป็นเงาตามตัว  แล้ววันหนึ่ง… มันก็หายไปจากชีวิตผม


หมายเลขโทรศัพท์มือถือไม่สามารถติดต่อได้ แม้จะเฝ้าโทรไปหาอยู่หลายเดือน


อีเมล์หลายร้อยฉบับถูกส่งไปแต่ไม่มีวี่แววที่เจ้าของตอบกลับมา


ช่วงเวลาที่ชีวิตผมแทบว่างเปล่า ไม่มีใครรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับผม ชีวิตที่เหมือนอยู่ไปวันๆ พร้อมกับความรู้สึก
โกรธ  เศร้า และความไม่เข้าใจ


กูทำผิดอะไร ?  กูทำอะไรไม่ดีงั้นหรือ ?


มันคือคำถามที่คอยตามหลอกหลอนของคนที่รอคอย  คนที่ถูกทิ้งไว้ด้วยไม่รู้เหตุและผล


ช่วงเวลานั้น สายชนวนถูกเผาไหม้จนหมดสิ้น และระเบิดเวลาก็ได้ทำหน้าที่ของมัน  ระเบิดที่เหมือนกับ
กล่องแพนโดร่าที่เมื่อเปิดออกมา  ความชั่วร้ายทั้งหมดทั้งมวลก็ออกมาครอบงำมนุษย์  แต่กับผม สิ่งที่ออกมานั้น
กลับเป็นความอ้างว้าง โดดเดี่ยว  ความไม่เข้าใจ  ได้จู่โจมเข้ามากัดกิน สุดท้ายแล้วสิ่งที่หลงเหลือตกตะกอน
มันคือ … ความเหงา


บัดนี้ไม่มีรูปภาพที่ติดอยู่ข้างฝาผนัง เบอร์โทรศัพท์ที่ติดต่อไม่ได้ถูกลบออกจากเมมโมรี่ เช่นเดียวกับที่อยู่อีเมล์
ไร้ค่า ประตูหัวใจผมถูกปิดตายนับแต่บัดนั้น และไม่คิดจะเปิดรับใครเข้ามา แม้จะพยายามแล้วก็ตาม


ความเหว่ว้า ความเสียใจ ความเศร้า ที่โดนทอดทิ้ง เป็นเสมือนตราบาปที่ยังคงติดตัวที่ทำให้ไม่กล้าเริ่มใหม่กับใคร
ขนาดเพื่อนรักยังรักษาเอาไว้ไม่ได้ แล้วถ้าเป็นคนรักล่ะ เพียงแค่คิด ความรู้สึกผิดก็พุ่งเข้าใส่ ทั้งที่ไม่รู้เลยว่า
ตัวเองนั้นทำอะไรผิด


เหตุการณ์ที่ต้องทนทุกข์ผ่านพ้นไปได้ถึง   2 ปี  ในคืนหนึ่ง  ผมกำลังนั่งเปิดอินเตอร์เน็ตเพื่อเช็คอีเมล์ตามปกติ
สายตาเหลือบไปเห็นอีเมล์ของใครบางคน ที่ถึงแม้จะพยายามลืมเท่าไร ก็ทำไม่ได้ ม…ไม่ผิดแน่


อีเมล์ของ …. ไอ้เหี้ยโก้….ที่หายไปเกือบ 2 ปี คนที่ทำให้ผมแทบเป็นบ้า  ติดต่อมา?


มือขวาที่สั่นระริกค่อยกดเปิด  ความรู้สึกที่อยู่ในอกที่ถูกเก็บเอาไว้มันพลุ่งพล่านเหมือนภูเขาไฟที่กำลังจะพ่น
ลาวา


ข้อความที่ส่งมานั้นเป็นเพียงข้อความสั้นๆ พร้อมกับมีรูปที่แนบมา ตรงกลางรูปถ่ายมีเหมือนกระท่อมเล็กๆอยู่
คล้ายอยู่บนดอย กลางสวนกว้างรายล้อมไปด้วยไม้พุ่มสีเขียวสด ไกลออกไปมีต้นไม้สูงที่ออกดอกเป็นสีชมพูคล้ายกับต้นซากุระ


มันคือต้นพญาเสือโคร่งที่ยืนต้นเรียงรายเป็นแนวยาวตัดกับท้องฟ้าสีคราม  พร้อมกับข้อความที่เขียนเอาไว้ไม่
ถึงบรรทัด


- บอส.. มาเชียงใหม่ได้มั้ย  อยากทำตามสัญญาที่เคยให้ไว้ -


ถ้าเป็นคุณ … คุณจะยังอยากที่จะกลับไปตามคำสัญญานั้นมั้ย ? 


ถ้าเป็นคุณ … คุณจะกลับไปหาคนที่เคยทอดทิ้งตัวเองหรือเปล่า ?


คืนนั้นหลังจากได้อ่านข้อความเฮงซวยนั่น  ข้าวของภายในห้องถูกผมใช้เป็นที่ระบายอารมณ์  จากนั้นอีก 2 วัน
ผมก็ตัดสินใจไปหามัน  ในวันที่ท้องฟ้าแจ่มใส  วันที่อากาศดูจะเป็นใจ  กลางเดือนมกราคม  ที่สนามบินเชียงใหม่
ผมได้พบเจอใครบางคน 


และมันไม่ใช่ไอ้โก้เด็กผู้ชายที่ผมรู้จัก…


“บ่ต้องรอเปิ้นละ ไปกับผมเต๊อะ”




.

.


xxx
by Stayingpower

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE






ออฟไลน์ krappom

  • 人は誰でもそれぞれに悩みを抱えて生きる
  • เป็ดนักโพสมือดี
  • เป็ดApollo
  • *
  • กระทู้: 7395
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1182/-23

ออฟไลน์ ♠♥♦♣

  • ex-ChCh13
  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1612
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +223/-7
อ่านพรีวิวทั้งสองเรื่องจบแล้ว รู้สึกเคว้งๆ กลวงๆ
เขียนดีจัดอ่ะ อินไปด้วยเลย

ออฟไลน์ yeyong

  • เป็ดAthena
  • *
  • กระทู้: 5857
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +917/-26
อยากอ่านอ่ะ ฮือๆ เมื่อไหร่จะเปิดจอง

Arus

  • บุคคลทั่วไป
เข้ามามอบความรัก ให้กับพี่ รักเสมอนะครับ ว่างๆ โทรหาน้องบ้างอะไรบ้าง

ออฟไลน์ M@nfaNG

  • ชีวิตคือการตรวจสอบ...
  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4453
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +847/-18

Samudra

  • บุคคลทั่วไป
เก็บตังรอซื้อตั้งแต่วันนี้เลย
 :pig4:

ออฟไลน์ Junrai_Hyper™

  • พูห์น้อยกลอยใจ
  • Global Moderator
  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 4842
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +777/-50
มาแล้วครับ โปร 2 เรื่องที่ 3 จากนักเขียนรับเชิญพิเศษครับ

ΛbracadabrΛ

ผู้ชายกับความลับ


ชายหนุ่มนักสืบนอนหลับอยู่ภายใต้กล้ามแขนของนายแบบหนุ่มด้วยความอ่อนเพลียทั้งกายและใจ กราฟยังคงไม่ได้หลับตามไปด้วย เขาได้แต่มองชายที่นอนอยู่ภายใต้อ้อมแขนด้วยแววตาแห่งความรัก เขาไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นภายในหัวใจของตัวเองเหมือนกัน มันเป็นเหมือนความลับที่ยากจะบอกได้ เขาจะกล้าบอกณตไหมกับสิ่งที่กำลังเกิดขึ้นและณตจะรับได้ไหมกับเรื่องราวความลับทั้งหมดของเขาที่มีอยู่

กราฟโน้มตัวลงไปหาใบหน้าของณตแล้วจูบที่หน้าผากเบาๆ เหมือนเป็นการขอโทษในสิ่งที่ผ่านมา แต่ทว่าณตค่อยๆ ลืมตาขึ้นมา ทั้งสองได้แต่มองตากัน

“จูบผมอีกสักครั้งได้ไหม” ณตพูดเป็นเชิงร้องขอ

แต่แทนที่กราฟจะพูดตอบ เขากลับกดริมฝีปากบางๆ ของเขาลงบนริมฝีปากของณตซึ่งเผยอปากรับอย่างนุ่มนวล ทั้งสองดูดดื่มด้วยอารมณ์ปรารถนาในตัวของกันและกัน ความปรารถนานี้ช่างแผ่ซ่านไปถึงรูขุมขนทุกรูจนชวนให้ขนลุกซู่เกินจะยับยั้งอารมณ์ที่มีอยู่ มือของกราฟค่อยๆ ลูบไล้เข้าไปใต้ชายเสื้อของณตแล้วเลิกขึ้นไปสะกิดที่หน้าอกบริเวณหัวนมด้านซ้ายที่กำลังแข็งเป็นไต ณตถึงกับสะดุ้งในความสะท้านจนต้องแอ่นตัวเกร็ง

“อา.. ”

เสียงที่หลุดออกมาจากปากณตเบาๆ ทำให้มีแรงกระตุ้นให้กราฟยิ่งกดริมฝีปากแรงขึ้น อีกทั้งสองมือของเขายังเลื่อนลงมาปลดตะขอกางเกงที่เป็นสิ่งที่กั้นระหว่างตัวเขาและณตออกจากกัน ณตกระดกก้นขึ้นเพื่อให้กางเกงหลุดไปอย่างง่ายดาย ความเร่าร้อนของกราฟทำให้ณตเองก็ยากที่จะหยุดยั้งตัวจนต้องเผลอเลิกชายเสื้อของกราฟขึ้น ซึ่งเขาก็ยอมให้ถอดแต่โดยดี เวลานี้ณตยิ่งได้สัมผัสกล้ามหน้าอกเป็นแผงและหน้าท้องอันแข็งแกร่งนี้ของหนุ่มนายแบบจริงๆ เสียที ไม่รอช้ากราฟจึงปลดตะขอกางเกงของเขาออกเองเช่นกัน

กราฟค่อยๆ ปลดกระดุมเสื้อของณตทีละเม็ดๆ ซึ่งเผยให้เห็นผิวสีแทนของเขาทีละนิด ซึ่งต่างจากกราฟที่ค่อนข้างเป็นคนผิวขาว ตัวณตเองแม้จะมีรอยช้ำแดงที่หน้าท้องบ้างจากการถูกทำร้ายเมื่อครู่แต่กราฟก็ไม่ได้รังเกียจและลูบไล้เบาๆ เหมือนจะเป็นเชิงถามว่าเจ็บไหม ซึ่งณตเองส่ายหน้า รอยยิ้มที่มุมปากของกราฟจึงปรากฏขึ้น เขาละเล็งไล่ลิ้นจากหน้าท้องไล่วนไปยังสะดือ ณตเองเริ่มดิ้นพล่านตัวเกร็งแต่กราฟก็ไม่ได้หยุดกลับยิ่งได้ใจเร่งเร้าเลียวนและไต่ขึ้นไปยังหัวนมด้านซ้าย ทีนี้ณตถึงกับต้องครางออกมาไม่เป็น

ภาษา สองมือของกราฟจึงได้ค่อยๆปลดพันธนาการชิ้นสุดท้ายของณตออกไป แต่ทว่าดูเหมือนณตจะไม่ยอมโดนโกงคนเดียวจึงได้ผลักกราฟจนหงายหลัง

“โอ๊ย”

ด้วยความจู่โจมอย่างรวดเร็ว ณตรีบดึงกางเกงในปราการสุดท้ายของกราฟลงไปที่ปลายเท้าทันที แต่พอหันกลับมาเท่านั้นก็ต้องตกตะลึงในความใหญ่โตของกราฟจูเนียร์ที่ไม่รู้ว่าจะเรียกว่าจูเนียร์ได้ไหม ณตไม่รอช้ารีบครอบปากลงไปยังความเป็นชายชาตรีในทันที

“อ๊า ดีครับ ดี” เสียงกระเส่าแบบสั่นๆ ของกราฟทำให้ณตได้ใจรีบเร่งดูดราวกับจะกลืนกินมันให้หายลงไปทั้งอัน แถมไล่ลิ้นวนตรงรอบหยักทำให้กราฟถึงกับตัวเกร็งจนต้องเผย 8 แพ็คให้เห็นอย่างชัดเจน

ณตหัวเราะเบาๆ อย่างดีใจที่ได้เอาคืน แต่รอยยิ้มนั้นคงยิ้มไม่ได้นานเพราะกราฟกำลังผลักณตให้ล้มตัวลงไปแล้วกระชับพื้นที่ด้วยการจับขาทั้งสองข้างหนีบไว้ที่ใต้แขน ทีนี้ณตดิ้นไม่หลุดแล้ว กราฟโน้มตัวลงไปไซร้คอของณตพร้อมกับกระซิบที่ข้างหู

“เป็นของผมนะครับ” แทนที่ณตจะพูดตอบ กลับหันหน้าเอาปากไปประกบเพื่อให้กราฟรับรู้ถึงการตอบรับอันนี้ ทุกอย่างพร้อม การกระชับพื้นที่พร้อม ปืนกลพร้อม เหลือเพียงการใส่ปลอกหุ้มกระสุน ดินปืนเหลวก็พร้อมยิงได้

… แล้วคนที่รักกัน ยังจะต้องมีความลับต่อกันไหม

… แล้วหากความลับ ที่มีคนได้ล่วงรู้ไปแล้ว มันยังจะเป็นความลับอยู่หรือไม่

ความลับของผู้ชาย กำลังจะถูกเปิดเผย เร็วๆนี้…

by ΛbracadabrΛ

ออฟไลน์ Seiki

  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 838
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +2726/-64
น่าอ่านจังเลยค่ะ รอลุ้น อยากอ่านแบบเต็มๆ  :z10: ว่าแต่ส่งต้นฉบับหรือยังค่ะ จะได้ไปจิ๊กจากนังที  :laugh:

ออฟไลน์ THIP

  • Global Moderator
  • เป็ดApollo
  • *
  • กระทู้: 7674
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +986/-10
น่าอ่านมากมาย หุหุ

ออฟไลน์ yeyong

  • เป็ดAthena
  • *
  • กระทู้: 5857
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +917/-26
ยั่วกันเหลือเกิน
รอเปิดจองอยู่นะจ๊ะ

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด