หัวข้อ: Do not disturb ✰ ขอโทษครับ ห้ามรักกวน[เปิดจองDNDเล่มพิเศษ+Reprint p.206]

[loverken]

 
คิดถึงจ้า

[SakataGintoki]

 
รักไปป์ที่สุดเลย
น่ารักอ่ะ

[MinKKniM]

กรี๊ดดดภคิ๊น ทำไมกลายเป็นคนอบอุ่นได้ขนาดนี้ น้องไปป์น่ารักยังไงก้อสติลน่ารักเสมอ
ตอนนี้มันหวานมว๊าก แอบหวานแบบดิบๆ ถ่อยๆนิดหน่อยแต่ชอบอ่ะ
ว่าแต่เพลงเป็นแฟนใครเอ่ย ตะหงิดๆว่าจะเป็นคนที่คุ้นเคย คุ้นใจจังเลย

[Supermimt]

อื้มมม หืออออ

ให้ตายสิ น่ารักทั้งคู่เลย

คู่หู รักยม ก็รั่วได้ใจ
แถมยังมี อาร์ท ผู้ ชาย อาร๊ายยยย  รู้ไปหมดทุกเรื่อง

กับน้องหนูดี ที่หาตัวตนไม่เจอ = =

อยากอ่าน  อาร์ทฟา นิดหน่อย อิอิ

ชอบมากค่ะเรื่องนี้ สุดท้ายก็อ่านจนเจอ

[kimlukgade]

  :-[เขิลลลลลล บอกรักกันริมถนน

แถมภคินยังร้องเพลงให้ขนาดนั้น เขิลแทน

[13smblue]

อ่านช่วงแรก 

อ่านช่วงหลัง

[sirikanda28]

รักกันนาน ๆ นะจ๊ะ

[Indigo]

Room 46

“เอาล่ะค่ะ  เราเหลือเวลาอีกไม่ถึงหนึ่งนาทีกับปี2554แล้ว  เรื่องแย่ๆขอให้ทิ้งไปกับปีเก่านะคะ  มาเริ่มต้นสิ่งดีๆกันดีกว่าค่ะ”

   เสียงโทรทัศน์ในห้องนั่งเล่นยังทำงานต่อเนื่อง ทุกช่องล้วนแต่เป็นงานคอนเสิร์ตส่งท้ายปีเก่าต้อนรับปีใหม่ทั้งนั้น ไม่รู้ว่าจะดูช่องอะไรดีเหมือนกันผมเลยเลือกตัดสินใจปิดมันแม่งเลย

   “เฮ้ย....ปิดทำไมวะ แล้วงี้จะได้นับถอยหลังเหรอ” นั่นไง...ปิดปุ๊บไอ้คนข้างๆมันโวยขึ้นมาทันทีเลย
   “นับทำไม....  เดี๋ยวปีใหม่เขาก็จุดพลุกันเองล่ะ”
   “ไม่ได้บรรยากาศเลยว่ะ”
   “บ่นมากนักมึง  มานี่เลย...” ว่าแล้วก็คว้าแขนมันให้ลุกออกมาจากโซฟา...  “วางไอ้หมีนั่นลงด้วย มึงจะหอบไปไหนมาไหนนักหนาวะ  กูนึกว่านกกระสาหอบลูก”
   ไปป์ที่ยังหอบลูกไว้คามือหันมาง้างปาก “กูไม่ได้หอบเดินเว่ย  ก็มึงเล่นดึงพรวดขึ้นมาใครมันจะไปวางทันวะ”
   “ไม่เอาๆอย่าหน้างอดิวะ...เร็ว!!เดี๋ยวไปดูพลุไม่ทันนะ” ผมดึงไอ้หมีหน้าโง่นั่นออกจากมือมันแล้ววางบนโซฟา...แอบยิ้มเยาะเย้ยมันเล็กน้อยแล้วจูงมือเล็กๆนั่นเปิดประตูระเบียงไปยืนรับลมเย็น

   ดาวบนดินส่องแสงเรืองรองในความมืด...  แม้ว่าจะมาจากเสาไฟข้างทางกับหน้าต่างหอพักสูงๆแถวนั้นก็ตาม..  ห้องเราอยู่แค่ชั้นสามเอง  จะไปหวังเห็นวิวพาราโนม่าน่ะฝันไปเลยครับ แต่วิวบ้าบออะไรนั่นนั่นผมไม่สนหรอก...

   ....วิวข้างๆตัวมันน่าดูกว่าเยอะ....

   “เฮ้ย!!เขาจะนับถอยหลังกันแล้ว” ดวงตาของมันส่องประกายกับแสงในความมืด  ไปป์ยืนท้าวแขนกับแผงกั้นระเบียงแล้วยื่นหน้าออกไปข้างนอก  เสียงโทรทัศน์จากห้องชั้นบนดังบอกเริ่มสัญญาณการนับถอยหลังแล้ว...

   “10......9.......8......” มันป้องปากแล้วตะโกนนับตามจนผมขำนิดๆกับพวกเห่อเทศกาล

   “7......6.......” ผมก้าวเข้าไปรวดกอดมันจากด้านหลัง..

   5

   4

   3

   2

   1


   “สวัสดีคร้าบบบบบบบบบบบบบบบบบบ พี่มังกรทอง!!!!!!!!” ผมแม่งขำก๊ากกับประโยคปัญญาอ่อนนั่นจนหมดความโรแมนติกไปสิ้น กูนึกว่าโปรโมทเบเกอรี่

   มันอ้าปากจะว่าผมแต่ถูกตะครุบปากไว้ก่อน “ประโยคแรกที่พูดกันของปีใหม่ขอดีๆได้ป่ะ?”  มันขมวดคิ้วทำหน้าอยากถีบผมให้ตกระเบียงเสียเต็มประดา ขอโทษครับน้อง อย่าริอาจะเล่นกับพี่

   พลุจำนวนมากถูกจุดขึ้นจนเกิดแสงหลากสีจ้าไปทั่วท้องฟ้าสะท้อนเข้ากับใบหน้าของเราทั้งคู่  ช่างเป็นแบ็กกราวน์ที่หลุดออกมาจากหนังสือนิยายชัดๆ เอาแค่ภาพนะครับ....ถ้ารวมเสียงด้วยนี่นึกว่าอยู่กลางสงครามเวียดนาม

   “ถ้าปล่อยปากแล้วรบกวนพูดสิ่งที่ดีที่สุดของปีด้วยนะครับคุณไปป์ หึหึหึ” ผมก้มกระซิบลงข้างหูเพราะเสียงพลุมันดังเกินจะได้ยิน... “เอ้า!! 1....2....3”

   “มือมึงเค็มมากกกกกกกกกกกกกกก!!!!!!!!!!!!!!!!” มันตะโกนสู้กับเสียงพลุ
   “ห่า...มือใครหวานวะบอกกูหน่อยดิ๊”
   “เมื่อกี้เข้าห้องน้ำได้ล้างมือรึเปล่าเนี้ย แหวะๆๆ” หนอย...ปากเสียรับปีใหม่เชียวนะมึง
   “ไม่ล้างเว่ย” ผมก้มหน้าลงไปยักคิ้วกวนๆใส่ “เค็มๆมันๆ ได้รสชาติ”
   “เชี่ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย  ไอ้โสโครก!!” ไอ้แห้งวิ่งเข้าไปบ้วนปากในห้องน้ำทันที กร๊ากกกกกกกกกก....ตลกว่ะ บอกแล้วว่าไปป์มันซื่อจนโง่ หลอกอะไรก็เชื่อหมดแหละ ไม่เห็นจะมีความน่าจะเป็นที่คนอย่างผมจะสกปรกขนาดนั้นเลยจริงมั้ยครับ?

   ออกมาจากห้องน้ำมันก็ค้อนงามๆให้ผมทีนึงก่อนจะเดินปึงปังไปนั่งบนโซฟาสีเขียวที่ประจำ แน่นอนว่าไม่ลืมเอาไอ้หมีควาย....เอ๊ะ แต่ไอ้อาร์ทบอกว่าหมีกริซลีย์  เออ..หมีอะไรก็ช่างมันกูจะเรียกหมีหน้าโง่นั่นขึ้นมากอดเล่นด้วย

   หนอย...ทีพูดกับหมีนี่นึกว่าคุยกับบุพการี  คุยกับผัวนี่นึกว่าจิกหัวคนใช้...

   “แม่เหรอออออ หวัดดีปีใหม่คร้าบบบบบบบบบ” ไปป์เหน็บมือถือไว้ข้างหูพลางพูดเสียงใสแจ๋ว “โอ๊ย...แม่อ่ะ ไปป์โทรมาช้าไป2-3นาทีเองนะ”
   “อะไร...บอกไอ้เชอร์เงียบไปเลยนะ ไปป์ไม่ได้ว่าแม่” มันขมวดคิ้ว “อะไรไอ้ตัวแสบ...ไม่คุยด้วยเว่ยจะคุยกับแม่  ห๊ะ??....จริงเหรอ  ทำไมมันทำแบบนั้นวะ....เหรอ....เหรอ”

   ไหนบอกไม่คุย....ทำไมมันคุยนานจัง...

   “แล้วไงล่ะสอบสนุกเลยล่ะสิ.....  เออๆโทรมาบอกอีกทีละกัน  พอแล้วจะคุยกับพ่อต่อ  คุยกับแกแล้วเปลืองค่าโทรว่ะ” ผมได้ยินเสียงน้องเชอร์แว้ดๆออกมาจากโทรศัพท์เลยครับ.....เชื่อเขาเลยว่าบ้านนี้คุยเก่งกันทั้งบ้านจริงๆ
   “ไปป์  ฝากสวัสดีปีใหม่พี่ภูมิ พี่แก้วกับเชอร์ด้วย” ผมตะโกนแทรกเข้าไป
   “แม่ได้ยินป่ะ  ลูกรักแม่ฝากหวัดดีปีใหม่บ้านเราอ่ะ  ไม่เอาไปป์ไม่รับฝาก...อยากพูดไรก็พูดเองสิ”

   ผมนั่งมองไอ้ตัวแสบของบ้านจ้อนู่นนี่ไม่หยุดปากกับครอบครัวแล้วแอบคิดถึงแม่ขึ้นมาบ้าง....  ผมเหลือบมองมือถือเก่าๆบนโต๊ะแล้วชั่งใจเล็กๆ  ปกติผมไม่เคยโทรหาแม่ตามช่วงเทศกาลอยู่แล้ว มันไม่มีเหตุจำเป็นถึงขนาดนั้น....

   แต่ไม่รู้อะไรดลใจให้ผมหยิบมือถือขึ้นมาแล้วเดินออกไปที่ระเบียง...

   “แม่เหรอ....สวัสดีปีใหม่ครับ”
   “จ๊ะ....สวัสดีปีใหม่นะลูก.........” แม่ตอบด้วยเสียงอันสั่นเครือ

   เราต่างคนต่างเงียบ  มีเพียงเสียงพลุจากอีกฝั่งเท่านั้นที่ดังลอดผ่านมาตามสาย  ใช่....เราสองคนไม่มีเรื่องที่พูดกันเป็นเรื่องปกติหรอก  ผมรู้ตัวว่าบ้านเราไม่ปกติมาแต่ไหนแต่ไรแล้วล่ะ....  ผมหลับตาลง...

   “ขอบใจนะลูก”
   “ครับแม่....”

   แค่นั้นผมก็รู้แล้วว่าปีนี้จะต้องมีอะไรดีขึ้นแน่นอน...


   ผมยืนรับลมอยู่ที่ระเบียงสักพักก็กลับเข้าไปในห้อง  ไปป์มันคุยโทรศัพท์เสร็จแล้วล่ะแต่ยังคงนั่งกอดไอ้หมีโง่นั่นอยู่  เห็นภาพง้องแง้งๆแล้วคันตีนอยากดีดตุ๊กตายัดนุ่นอัดข้างฝาจริงๆวุ้ย(อย่าบอกมันนะเวลามันไม่อยู่ผมเอารองตีนตอนนั่งไปหลายรอบแล้ว  ....แล้วตอนนี้มันเอามาถูหน้าอยู่.....) ผมเลยเดินไปงัดท่าไม้ตายที่แขวนอยู่บนประตูห้องมา..

   “เมียจ๋า....ดูสิ๊!! นี่อะไรเอ่ย?”

   ไปป์เงยหน้าขึ้นมาจากพี่เดียวดายของมัน พอเห็นของที่อยู่ในมือผมมันก็อ้าปากค้าง  กระดานไวท์บอร์ดบันทึกสกอร์เกมส์พูดจาภาษาดอกไม้โชว์ขึ้นหรา และแน่นอนว่าขีดต่อท้ายชื่อไอ้แห้งนี่ยาวเหยียดจนไปสุดขอบแถมมีต่อลงมาบรรทัดสองอีก

   แน่ล่ะ....กูเติมคะแนนเล่นทุกวันมันจะไม่เยอะได้ไง....

   “มะ...มึงโกงกู!!!!” นั่นไง..ฉลาดขึ้นมา0.1%
   “รู้ได้ไงว่าโกง  ตัวเองพูดอะไรยังไงจำไม่ได้เหรอครับไปป์” กูอยากจะหัวเราะเป็นจังหวะแทงโก้ ยิ่งตอนนี้หน้ามันซีดเผือกเป็นไก่ต้มแช่น้ำปลา ฮ่าๆๆๆ
   “อ้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก” มันทึ้งเส้นผมหยักศกของตัวเองไปมาอย่างไร้ที่พึ่งโดยมีเสียงหัวเราะในใจของผมเป็นเพลงประกอบ  ก็น่ารักซะขนาดนี้จะไม่ให้กูอยากเอาเปรียบได้ไงล่ะครับ!!
   “เอ๊...ขอรางวัลเป็นอะไรดีน๊า”
   “ดะ...เดี๋ยวสิ!! ตอนนั้นมึงพูดเองเออเองนะกูยังไม่ได้ตกลงอะไรด้วยเลย การทำธุรกรรมแบบนี้มันเป็นโมฆะไม่มีผลบังคับใช้ทางกฎหมายมาตั้งแต่แรกแล้ว” พูดจนลิ้นพันกันแล้ว
   ผมเลิกคิ้วขึ้น “โทษทีไม่ได้เรียนนิติ”
   “ภคิ๊นนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน” ไปป์กรีดร้องเพราะโดนผมกระโดดทับลงไปทั้งตัว  ผมนะชอบเวลามันเรียกชื่อด้วยเสียงสูงๆแบบนี้ซะจริง...มันคือการต่อต้านในความสมยอม!!!

   ถ้าไม่ติดว่ามีไอ้หมียักษ์นี่มาขั้นตรงกลางมันจะโรแมนติกกว่านี้เยอะ แต่ช่างมันผมจะตีเบลอทำเป็นไม่รู้ไม่เห็นละกัน  พอเห็นช่องว่างผมก็โจมตีลงไปงับคอมันทันที  ไอ้คนข้างล่างก็ดิ้นพล่านเลยครับ  ผมเลยประกบจูบไปแรงๆที่ริมฝีปากเล็กๆนั่น  งับลงไปเบาๆด้วยความหมันเขี้ยว...ปากมันนิ่มๆน่ากัดให้เลือดซิบจริงๆ...อะไรครับ ไม่ต้องมองผมแบบนั้นเลยแค่คิดเฉยๆหรอกไม่ทำจริงหรอกน่า

   งับเล่นจนพอใจจากนั้นก็ค่อยสอดลิ้นร้อนๆเข้าไปในปาก  ไปป์มันชอบทำท่าจะต่อต้านทุกทีแต่สุดท้ายก็ต้องยอมผมจนได้ล่ะว้า  ผมไล่กวาดต้อนลิ้นเล็กๆ จูบไปสักพักมันก็ยอมจูบผมตอบ...ลิ้นเล็กๆนั่นเริ่มเกี่ยวกระหวัดกับผม ยิ่งมันตอบสนองก็ยิ่งทำให้อุณหภูมิในกายผมพุ่งขึ้นสูงอย่างห้ามไม่อยู่

   สองมือช่วยประคองหน้าคนข้างล่างให้ขยับรับองศาการจูบที่ล้ำลึกขึ้น  ส่วนคนใต้ร่างก็เริ่มโอบคอผมไว้...  เสียงหอบหายใจดังท่ามกลางเสียงพลุด้านนอกที่ยังประทุไม่หยุด  ผมผละออกเมื่อคนข้างล่างเริ่มจิกลงที่หลังเป็นการประท้วงขออากาศหายใจ เห็นสายน้ำใสๆเชื่อมริมฝีปากของเราทั้งคู่ไว้ ปล่อยให้มันหายใจได้เฮือกเดียวผมก็ก้มลงไปจูบต่ออีก

   “อื้อออออออออออออออ” มันร้องขู่ฟ่อดๆในลำคอ แถมยกมือยกเท้ามาดันหน้าผมออกอีก ท่าแม่งตลกจนจูบต่อไปไหวต้องผละออกมาหัวเราะดังๆ
   “ฮ่าๆๆๆๆๆ โอ๊ยยยยยย....มึงขู่เหมือนแมวเลยว่ะ”
   “เวรเอ๊ย!! มึงจะฆ่ากูเรอะ” ด่ากูซะเสียงดัง...เอาเวลาไปสูดลมหายใจก่อนมั้ย กลัวจะขาดใจตายมันตรงนี้
   “ฆ่าอะไร...ใครจะกล้าฆ่าเมียตัวเองไม่อยากเป็นหม้าย”
   “แฮ่ก.....แฮ่ก....” มันหอบหายใจไปสมองประมวลหาคำด่าผมไปด้วย “คนนะโว้ยไม่ใช่กบ จะให้หายใจทางผิวหนังรึไงวะ”
   “ฮ่าๆๆ ก็ใครใช้ให้มายั่วกูล่ะ”
   “ยั่วป้ามึงสิ” ไปป์ดิ้นยุกยิกอยู่ใต้ตัว “ลงไป!!...หนัก แล้วนี่ทับพี่เดียวเสียทรงพอดี”
   “ไปป์...อย่าดิ้น...” ผมกัดฟันขู่มัน
   “ก็มันหนักอ่ะ  ตัวยังกะควายมานั่งทับคนอื่น แถมยังมาแย่งอากาศกูหายใจอีก” เคยฟังใครที่ไหนล่ะคนนี้...ยิ่งห้ามยิ่งดิ้น...
   “บอกว่าอย่าดิ้นไง....เดี๋ยวเจ็บตัวหรอก”
   “เรื่องอะไรต้องฟัง”

   เออ...มึงไม่ฟังกูใช่มั้ย....ได้!!

   ผมไม่เสียเวลาต่อล้อต่อเถียงกับมันแล้ว  ของแบบนี้มันต้องภาษากายครับ...คว้ามือมันมาตะปบลงกลางจุดยุทศาสตร์เข้าไปป้าบนึง  ไอ้ที่ดิ้นๆอยู่มือแข็งเป็นศพไปเรียบร้อยครับ...

   “บอกแล้ว” ยักคิ้วหลิ่วตาให้ “แบบนี้จะรับผิดชอบยังไงดีน๊า”
   “หื่น!!!” ไปป์ว่าพลางพยายามชักมือออก แต่ผมจับไว้...ไม่ให้ชักออกอ่ะ จะให้ชักเข้า
   “ช่วยหน่อยดิ นะ นะ นะ”
   “ไม่เอา!!” มันตะโกนแถมยังหน้าแดงแปร๊ดตัดกับสีโซฟาเขียวๆ...อืม เป็นสีคู่ตรงข้ามในวงจรสีสินะ
   “ทำอย่างกับไม่เคย..  ก่อนหน้านี้ก็เคยทำให้กันมาแล้วตั้งหลายรอบ ทั้งมือทั้งปะ..”
   “อย่าพูดนะ” จะพูดได้ไงเล่นเอามือยัดปากผมแบบนี้ “อ๊ะ....” มันครางเสียงเบาหวิวเพราะผมเลียเข้าที่มือจนต้องยอมดึงออก

   ผมมองคนตรงหน้าแล้วก็ต้องพยายามระงับอารมณ์ที่พุ่งสูง  ใบหน้าที่เคยขาวบัดนี้ขึ้นสีแดงเรื่อจนลามไปทั้งตัวตามแรงอารมณ์ คิดว่าผมไม่รู้เหรอว่ามันก็เกิดอารมณ์เหมือนกันนั่นแหละ  เพียงแต่มีไอ้หมีเวรนี่มันอยู่ขั้นกลางเลยทำให้ผมสำรวจอะไรได้ไม่ถนัดนัก  ไอ้ที่จะล้วงจะสอดเข้าใต้ร่มผ้าเลยเป็นอันต้องเก็บไป.....กูละเซ็ง...

   “มึงจะทำอะไรภคิน”
   “เอามือที่สามออก” ผมกัดฟัดดึงไอ้หมีนั่นพรวดเดียวแล้วเขวี้ยงมันลงไปนอนแอ้งแม้งบนพื้น....สะใจสุดๆรับปีใหม่เลย!!!
   “จะทำอะไร!!!!” พอไร้เกราะกำบังมันก็เริ่มใช้ปากเป็นเกราะแทน....แหม น่าจะใช้ปากให้ถูกหน้าที่เสียหน่อยนะ “โอ๊ย....ล้วงอะไรวะ ไม่ใช่ไหนะเว่ย”
   “ล้วงไข่” ผมตอบหน้าตาเฉย ส่วนมือก็พยายามล้วงเข้าไปใต้กางเกงขาสามส่วน....บ่ะ!!ล้วงยากจริงเว้ย รู้งี้รอให้มันอาบน้ำใส่ชุดนอนเสียก็ดีหรอกเกี่ยวทีเดียวร่วงเลย  มันดิ้นสู้กับผมไม่ใช่น้อย สองมือพยายามดึงมือผมออกจากใต้ร่มผ้า  ปากก็ร้องโวยวายสารพัด
   “ไอ้ห่า...ล้วงไข่เชี่ยไร ไม่ใช่งานวัดนะเว่ย” ว่าไปมือมันก็ตบตีกับผมไป “ไหนเมื่อกี้มึงบอกเอาแค่หอมปากหอมคอไงวะ”
   “ตอนนี้อยากจะอยู่บำรุงแทนละ”
   “เป็นเฉลิมเหรอ” ดูมันกล้าต่อมุก!!! ผมล่ะอยากจะผ่าดูสมองมันว่าซีกขวา(ด้านสร้างสรรค์)มันจะโตกว่าซีกซ้ายขนาดไหน

   มันชะงักไปเพราะผมไม่ต่อมุกมันเลยไม่รู้จะยิงมุกอะไรต่อ  ผมรีบใช้โอกาสนั้นปลดกระดุมกางเกงแล้วรูดซิบลงทันที  บางอย่างภายใต้กางเกงดันตัวออกมาเหมือนรอคอยการปลดปล่อยจากผม... ผมแค่นหัวเราะในลำคอ..แล้วแบบนี้จะไม่ให้ช่วยได้ยังไง

   “อ๊ะ...มะ...ไม่เอาอย่าจับนะมึง” ช้าไปเสี้ยววิครับ  เพราะผมดึงกางเกงมันลงไปกองหมิ่นเหม่ที่สะโพกผายนั่นเรียบร้อยแล้ว “อ่า....”
   มันกลั้นเสียงครางในลำคออย่างทรมานเมื่อผมซุกไซร้ที่อก  ขบเม้มเข้าที่ยอดอกด้านหนึ่งจนมันสะดุ้งสุดตัวดีดขาขึ้นมาเกือบเตะผ่าหมาก...ดีนะที่เบี่ยงตัวหลบทันเลยโดนฟาดแถวขาไปเต็มๆ
   “จะเตะมาทำไมเนี้ย กะให้สูญพันธุ์เลยรึไง” ผมละปากออกมาบ่นมัน
   “กะ...อื้ออออออออออออ....โอ๊ย..อย่ากัดสิวะ” ไปป์สอดมือเข้าไปในเส้นผมแล้วพยายามดันออก...แต่แรงแค่นั้นไม่ครณาผมหรอก  ผมกดจูบแรงๆจนหน้าอกมันขึ้นรอยแดงเป็นปื้นพร้อมกับเสียงครางดังๆที่เล็ดลอดออกมา  มือข้างที่เหลือของผมลูบไปบนส่วนกลางลำตัวที่นูนออกมามากกว่าเดิมเพราะถูกเล้าโลมเมื่อครู่

   “ไม่เอานะมึง....อ๊ะ” เสียงครางชะงักไปเมื่อผมดึงกางเกงบ็อกเซอร์ลงพร้อมกับใช้มือสัมผัสส่วนนั้นของมันโดยตรง  มือเย็นๆตัดกับอุณหภูมิผิวกายที่ร้อนผ่าวจนแดงไปทั้งตัวทำให้ไปป์สั่นไปทั้งตัว
   “อ๊า...อื้อออ” ฝ่ามือเย็นๆของผมกอบกุมที่ส่วนร้อนผ่าวนั่นก่อนจะเริ่มลงมือรูดขึ้นรูดลง  สองขาสั่นระริกไปหมดผมมองภาพตรงหน้าแล้วแทบจะกัดลิ้นตัวเองสงบสติอารมณ์  มันยั่วยวนเกินไปแล้ว!!!  ผิวกายที่เคยขาวแต่ตอนนี้แปรเปลี่ยนซับสีเรื่อๆทั่วตัวไปหมด  เสื้อยืดสีขาวเก่าๆถูกเลิกขึ้นไปโชว์ให้เห็นยอดอกสีชมพูเรื่อทั้งสองข้าง  แล้วไหนจะดวงตากลมโตที่รื้อไปด้วยหยาดน้ำตากับริมฝีปากเจ่อนิดๆที่เผยอขึ้นมา

   แล้วยังจะมาบอกอีกว่าไม่ได้ยั่วผม!!!!!

[Indigo]

“อื้ออออออออออออออออ....ภะ...ภคิน กะ...กูจะไม่ไหวแล้วนะ อ่า...” มันเกร็งจิกปลายเท้าลงกับที่นอนในตอนที่กำลังจะปลดปล่อยออกมา  ผมประกบจูบเข้าที่ริมฝีปากอีกทีเพื่อแกล้งให้มันครางต่อไปไม่ได้  จะกระทั่งปล่อยผลงานออกมาเป็นน้ำอุ่นๆที่มือผมนั่นแหละ  ไปป์หอบหายใจแฮ่กๆเหมือนเจียนจะขาดใจตาย  มันน่ะรอดแล้ว....แล้วผมล่ะ  ก้มมองตัวเองที่ตอนนี้ส่วนนั้นกำลังขยายเสียเต็มพื้นที่กางเกง

   ใช้โอกาสที่ไปป์มันเอาแต่กอบโกยออกซิเจนปลดกางเกงตัวเองออกมาบ้าง  แล้วค่อยๆปล่อยส่วนที่คับแน่นเต็มเป้ากางเกงออกมารับอากาศภายนอกบ้าง  ความรู้สึกเสียวซ่านแล่นขึ้นมาตั้งแต่ปลายประสาทไปถึงไขสันหลังเลย  ปวดหนึบอยากปลดปล่อยแทบแย่...

   ผมยกขาแห้งๆทั้งสองข้างขึ้นพาดบ่า ความรู้สึกอยากปลดปล่อยทำให้หน้ามืดตามัวไปหมด  อยากจะเข้าไปในนั้น....ไปสัมผัสร่างกายด้านในของไปป์...

   “ไอ้เชี่ย!!!เล่นไรมึงเนี้ย” ไม่ว่าเปล่าครับ จากที่นอนอ่อนแรงมันกลับมาดิ้นแด่วๆเหมือนปลาขาดน้ำ แล้วขามึงนี่แทบจะก้านคอกูได้แล้ว...
   “ไม่ได้เล่นเว่ย นี่มันท่ามาตรฐานISO14000ปลอดภัยต่อสิ่งแวดล้อมสุดๆ”
   “บ้าเรอะ!! ไม่ใช่รำวงนะ จะได้มีท่ามาตรฐานน่ะ  โอ๊ย...อย่าจับแรงสิวะ”
   “ไม่จับมึงก็เตะก้านคอกูสิ”

พอเห็นมันดิ้นๆอยู่ผมเลยหยุดการรุกรานเอาไว้เพียงแค่นั้น...  ถึงจะหื่นเลือดขึ้นหน้าขนาดไหนแต่ผมก็ไม่กล้าทำอะไรถ้ามันไม่ยอมหรอก...  บอกแล้วว่าผมแคร์มันมากกว่าใครทั้งนั้น..  ไปป์จ้องเข้ามาในดวงตาเมื่อเห็นผมหยุดการกระทำไป

   “ถ้ามึงไม่อยาก...ให้กูหยุดก็ได้นะ” ถึงมันจะยากเต็มทีเพราะผมก้าวข้ามคำว่า ‘การยับยั้งใจ’ ไปแล้ว

   เคยมีไหม?...บางอย่างที่รักมาก  มากเสียจนไม่อยากทำให้บอบช้ำ.....

   ความเงียบเข้าปกคลุมห้องชั่วขณะหนึ่ง แต่สำหรับผม...มันเป็นเวลาที่ยาวนานเหลือเกิน  หอบหายใจแรงๆกักกั้นอารมณ์ตัวเองเอาไว้....และมันจวนเจียนจะทนไม่ไหวแล้ว...

   “เฮ้ย...” ผมตบเบาๆเข้าที่สะโพกจนมันสะดุ้งเฮือก “ทำไมคิดนานจัง”
   “บ้าเอ๊ย.....เสียตัวไม่ได้ขอจับมือนะโว้ย จะให้กูตอบปุบปับได้ยังไง  มึงมาลองเป็นกูดูบ้างเซ่!!!!” ตะโกนซะหน้าดำหน้าแดงเชียวนะ ฮ่าๆๆ น่ารักว่ะ
   “ไปป์...” ผมกัดฟัน “กูจะทนไม่ไหวแล้วว่ะ....  ถ้ากูรอมึงตอบกูต้องใจขาดตายคาอกมึงแน่ๆ” มันทำหน้าขนลุก
   “อย่ากดดันกูเซ่!!!!!!”
   “โอ๊ย...กูจะตายแล้วนะ”
   “เออแม่ง....มึงจะทำอะไรก็ทำๆไปเหอะ  เดี๋ยวกูไม่ไหวกูชิ่งออกมาเอง” ไปป์เสตาหลบผมพร้อมกับใบหน้าที่แดงกว่าเดิม  นี่มันแดงจนไม่รู้จะแดงยังไงแล้วนะ...

   ประโยคห้วนๆชวนให้ตีความเองนี่สมกับเป็นมันจริงๆแฮะ  ผมแอบอมยิ้มเล็กๆกับสถานการณ์แบบนี้ไม่น้อย...  จะให้ก็บอกตรงๆก็ได้นี่หว่า  ทำมาเป็นวางฟอร์มนะมึง...

   “อื้อ...” มันเริ่มส่งเสียงอีกครั้งเมื่อผมโน้มตัวเข้าไปจูบหนักๆเพื่อสานต่อความตั้งใจของตัวเอง  หวังแต่ว่าคราวนี้เราจะได้ไปถึงปลายทางฝันกันเสียที...
   จัดการถอดเสื้อยืดเปื่อยๆของตัวเองออกทางหัวแล้วขว้างมันไปไกลๆ  ไปป์ก้มหน้างุดๆหลบสายตาผมเป็นการใหญ่  ถ้ามียาสลบมันคงโปะตัวเองแล้วให้ผมจัดการเองแล้ว

   “หุ่นดีล่ะสิ” อดแซวไม่ได้จริงๆ  ก็มาทำหน้าแบบนี้ใส่ทำไมล่ะ
   “หลงตัวเอง!!” ผมขำรับประโยคด่า  ก่อนจะเอื้อมมือไปช่วยปลุกเร้าอีกฝ่ายจนครางเสียงหลง.. “อื้ออออออออ..ภคิน...ไม่เอาที่โซฟาได้มั้ย”
   “ทำไมวะ ไม่อยากเป็นของชายอื่นต่อหน้าพี่เดียวดายของมึงรึไง โอ๊ย....” คำหลังนั่นคือมันเขกหัวผม ขนาดกำลังเคลิ้มๆมันยังไม่สิ้นฤทธิ์เลยครับ
   “อ๊า....อะ...ไอ้เวรเอ๊ย  กำแพงห้องนี้ก็ไม่ใช่ว่าหนา  เกิดมึงทำอะไรเสียงดังออกไปนอกระเบียงกูกลัวไอ้ข้างห้องมันจะโทรแจ้งความว่ามีคนเชือดควายในห้องสิวะ” มันจะทำให้ผมฮาไปถึงไหนเนี้ย  โอ๊ย....กูสับสนในชีวิต จะมีอารมณ์ก็มีแต่ก็ยังขำไม่เลิก
   “เห็นเป็นครั้งแรกนะเนี้ย  ตามใจทุกอย่างเลย” ว่าแล้วก็รวบตัวมันขึ้นมาอุ้ม...  ไปป์อยู่ในสภาพกึ่งเปลือยโดยสมบูรณ์กางเกงถูกผมกระชากทิ้งไปนานแล้ว เหลือแต่เสื้อยืดเปื่อยๆที่ยังกองอยู่แถวๆคอ  เหลือแค่นี้ก็เซ็กซี่ดีเหมือนกันนะ...หึหึหึ  ก่อนจะเกิดอารมณ์ไปมากกว่านี้ผมรีบผลักประตูห้องเข้าไปผ่านโปสเตอร์อาเซนอลที่นักเตะเสื้อแดงแขนขาวมองเราหน้าสลอนเหมือนจะเป็นพยานรักในครั้งนี้

   ผมวางมันบนเตียงเบาๆแล้วหันไปรื้อถุงยางกับเจลหล่อลื่นที่หัวเตียงออกมา  มันทำตาโต
   “กูเพิ่งรู้ว่ามีอยู่ในห้อง”
   ผมยักคิ้ว “กูซุ่มจะฟันมึงตลอดเวลาแหละ”

   ผมใช้โอกาสที่มันกำลังเหวอจัดท่าจัดทางให้อยู่ในตำแหน่งมาตรฐานหยิบหมอนมารองใต้สะโพกให้ด้วย  เห็นมั้ยล่ะว่าบริการดีขนาดไหน ไปป์ดูลนลานพยายามขยับตัวยุกยิกๆตลอดเวลาที่สำคัญคือหลับตาปี๋ไม่ยอมมองหน้าผมเลย

   “ภะ...ภคิน....อ๊ะ....อ๊า....” มันหลับตาครางเบาๆเมื่อส่วนอ่อนไหวถูกผมรุกคืบอีกครั้ง  ผมก้มหน้าลงใช้ปากกับยอดอกข้างนึงเป็นการปลุกเร้าอารมณ์ของเราให้โหมกระพือขึ้น  คนข้างใต้ร่างครางจนหอบไร้เรี่ยวแรงต่อต้าน  ภาพตรงหน้ายิ่งกระตุ้นให้ผมอยากจะเข้าไปอยู่ในร่างนั้นเร็วๆ...

   “อ่า....จะ...เจ็บอ่ะ” มันว่าตอนที่ผมเริ่มสอดนิ้วเข้าไปด้านในเพื่อชโลมเจล  ภายในที่ไม่เคยมีใครสัมผัสตอดรัดผมแน่นเสียจนน่ากลัว
   “ไปป์...อย่าเกร็งดิวะ”
   “งั้นมึงนอนเลย เดี๋ยวกูทำเอง อยากจะรู้นักว่ามันจะทำได้มั้ย โอ๊ย..”
   “เอางี้มึงร้องเพลงไปละกันจะได้ลืมๆว่าเจ็บ  ถ้าคิดไม่ออกเดี๋ยวกูช่วยร้องนะ เอาเพลงช้าหรือเพลงเร็ว” ผมแอบสอดนิ้วเข้าไปเพิ่มทีเดียวสองนิ้ว....  แน่นสุดๆ.....
   “อ่า....พ่อมึงสิ อื้อออออออ..กูว่าร้องธรณีกรรแสงให้เลยดีกว่าถ้ามึงจะยัดมาขนาดนี้”

   โอ๊ย.....กูอยากจะหยุดหัวเราะจริงๆ.....

   ผมขยับนิ้วที่อยู่ในร่างนั้นเบาๆตัวมันก็กระตุกขึ้นแล้ว  ถึงจะไม่เคยทำกับผู้ชายมาก่อนก็จริง....แต่จากเท่าที่ศึกษามามันคงจะเจ็บน่าดูเหมือนกัน  ผมสูดหายใจเข้าลึกๆอดทนไว้.....ถ้าพลาดขึ้นมามันเจ็บแน่ๆ
   ใช้เวลาขยับนิ้วเข้าๆออกๆสักพักพร้อมกับเล้าโลมส่วนหน้าไปด้วยมันก็เริ่มหายเกร็ง  ผมใช้โอกาสนั้นกระชับขาที่พาดอยู่บนบ่าก่อนจะค่อยๆสอดส่วนปลายที่สวมถุงยางแล้วเข้าไปก่อน

   “โอ๊ย....จะ...เจ็บอ่ะมึง อ่า...” มันตาลีตาเหลือกมาคว้าแขนผมไว้ “กะ...กูว่ามันเข้าไม่ได้หรอกมึง  ของมันมึงก็......”
   “เออน่า...เชื่อมือกู เดี๋ยวมันก็ยัดๆเข้าไปได้เองแหละ”
   “พูดจาไม่รับผิดชอบนี่หว่า อ๊า...อื้อออออออออออออ...ยะ...ยัดมาหาพ่อมึงเหรอ” มันโวยเพราะถูกขยับตัวสอดใส่เข้าไปมากขึ้น จนไปป์ต้องยอมจ้องหน้าเพื่อจะส่งสายตาค้อนมาให้เลย  จะรู้ตัวมั้ยเนี้ยว่าทำแบบนี้ยิ่งเกิดอารมณ์นะเว่ย....เจ็บขึ้นมาไม่รู้ด้วยล่ะ...

   ผมใช้เวลาพอควรในการพยายามฝังตัวเองเข้าไปในร่างตรงหน้า  ต้องใช้มือช่วยปลุกเร้าส่วนหน้าของมันพร้อมกับเคล้าคลึงสะโพกเพื่อให้ผ่อนคลายไปด้วย  ผมปวดหนึบส่วนนั้นไปหมดอยากปลดปล่อยแทบแย่กว่าจะเข้าไปด้านในได้  แล้วหยุดขยับเพื่อให้ร่างกายของมันปรับตัวกับสิ่งแปลกปลอมเสียก่อน

   “จะ...เจ็บอ่ะภคิน” มันจะรอไม่ไหวตรงไอ้ประโยคเรียกชื่อผมเนี้ยแหละ  ผมค่อยๆขยับส่วนล่างเข้าออกช้าๆก่อน  ไปป์กรีดร้องอยู่ใต้ล่างจนเสียงหลง
   “ไหน..เรียกคินหน่อยสิครับ”
   “อะอ๊า...คะ..คิน  อื้ออออออ”
   “เด็กดี” ผมจุ๊บบนหน้าผากเบาๆ  รู้สึกเหมือนตัวเองเป็นไอ้เฒ่าหัวงูหลอกฟันเด็กยังไงชอบกล  ช่วงล่างของผมเริ่มเข้าออกได้เร็วขึ้นเมื่อสีหน้าเหยเกของไปป์ในตอนแรกเริ่มเปลี่ยนเป็นความเสียวซ่านเข้ามาแทนที  สองมือจิกระบายอารมณ์บนแผ่นหลังผมจนเป็นรอย

   “อ่า...ไปป์...แม่งโคตรเสียวอ่ะ”
   “เชี่ย...พูดเหี้ยไรมึงเนี้ย” มันเริ่มขยับสวนทางเพื่อตอบรับผมมากขึ้น...รู้สึกดีจนแทบบ้า  ร่างกายของมันไม่ได้บอบบางแบบผู้หญิงหรอก  มันก็หุ่นแบบผู้ชายปกตินั่นแหละ เพียงแต่ว่าออกจะผอมไปสักหน่อย.... แต่เวลามันขยับตัวแล้วเห็นรอยกระดูกบนผิวหนังนี่มันเซ็กซี่ชะมัดเลย  โอ๊ย...ชักจะไม่ไหวแล้วนะ

   “อ๊า....คิน...คิน....กะ....กูไม่ไหวแล้ว” ส่วนหน้าของมันในกำมือผมปลดปล่อยออกมาทันทีหลังจากสิ้นประโยคนั้น  ด้านหลังยิ่งตอดรัดผมมากกว่าเดิมเสียจนแทบคลั่ง
   “อ่า...” ผมกัดฟันครางในลำคอขณะที่ยังขยับตัวเข้าออกเร็วๆไม่หยุด  ดวงตาพร่าเลือนไปหมด  มีแต่ภาพคนตรงหน้าที่เผยอปากน้ำตาคลอยั่วยวนอยู่แบบนี้
   “คะ...คิน....อ่า” ไปป์คราง
   “กะ...กูจะถึงแล้วว่ะ  ไปป์....ไปป์.....” ผมครางเรียกชื่อมันเหมือนคนบ้า  เคยแต่หลับตาลงจินตนาการภาพมันแล้วสัมผัส แต่นี่มันคือความเป็นจริงที่กำลังจะให้ผมคลั่งตาย!!!
   “เรียกทำไมนักหนาวะ อื้อออออออออ” ไอ้นี่ก็ด่าไปครางไป  มันยกมือขึ้นมากุมหน้าผมไว้เหมือนจะบอกเป็นนัยๆว่ามันยังอยู่ตรงนี้.....อยู่ข้างๆผม
   “อ่า..จะออกแล้วว่ะ....ซี๊ดดดดดดด” ผมขยับเข้าออกอีกสองสามครั้งก็ปลดปล่อยออกมา...หัวสมองมันพร่าเลือนไปหมด...แต่ยังคงจำความรู้สึกเสียวซ่านและสุขสมได้ทุกอณู

   ....รู้สึกดีไม่ไหวแล้ว....

   ผมขยับตัวถอนกายออกมาจากร่างมันก่อนจะคว้าไอ้ตัวแสบมากอดรัดฟัดเหวี่ยงให้หายหมันเขี้ยว  แก้มแดงๆนั่นล่อตาล่อใจซะเหลือเกิน...อยากจะงับเล่นเสียเลย

   “โอ๊ย....อย่าขยับมากสิวะ...ระบมไปหมดแล้วเนี้ย” มันบ่นอุบอิบใหญ่
   “เป็นของกูแล้วนะ” ผมผละออกมาจากซอกคอหอมกลิ่นแสงแดดอ่อนๆนั่น “มึงเป็นของกูแล้วนะ”

   พอเจอจ้องหน้าแล้วพูดแบบจริงจังไอ้คนปากดีเลยเกิดอาการพูดอะไรไม่ออกเสียอย่างนั้น  ผมใช้นิ้วโป้งไล้ข้างแก้มเบาๆอย่างทะนุถนอมคนตรงหน้าอย่างที่สุด

เผื่อว่ามันจะเข้าใจภาษากายที่ผมส่งไปให้ว่า ‘รัก’ มากขนาดไหน....

   ไปป์ยกมือขึ้นกุมทับมือผมเหมือนจะบอกว่า ‘กูรู้แล้ว’ เราจ้องเข้าไปในหน้าต่างหัวใจของกันและกัน ไม่ต้องการคำบรรยายอะไรให้มันสวยหรูไปมากกว่านี้แล้ว...

   ในห้วงอากาศมันเต็มไปด้วยคำว่ารัก....รัก....รัก....

   “ภคิน....” มันพึมพำ
   “.......”
   “ภคิน....” ริมฝีปากเจ่อๆตรงหน้าขยับช้าๆ...  ทำให้ผมต้องมนต์สะกด




   “ทำไมมึงหื่นจังวะสัส!!”

   หมดกันบรรยากาศห้วงแห่งรักของกู.....

   แต่จะไปว่ามันก็ไม่ถูกแหละครับ  เพราะตอนนี้ผมเกิดอารมณ์ขึ้นมาอีกแล้ว  ไอ้ส่วนหน้าที่ชี้โด่เด่นี่บ่งบอกได้เป็นอย่างดีว่าผมน่ะหื่นอย่างที่มันด่าโดยไร้ข้อกังขาใดๆ....

   ก็ใครมันจะไปทนไหวล่ะ  เล่นมาทำตัวยั่วกันซะขนาดนี้  นางเอกหนังเอวียังอายเลยเหอะ!!  แล้วไอ้ผมก็ไม่ใช่พระอิฐพระปูนที่ไหน...เจอสิบมิยาบิยังสู้ไปป์หนึ่งเดียวของผมไม่ได้เลยเหอะ!!!!!!!

   “ก็มึงยั่วกูอ่ะ  ไม่ตั้งแม่งก็เป็นหมันแล้ว”
   “กูไปทำอะไรตอนไหนกันวะ!!!!” มันแว้ดใส่ผม หน้าตาเวลาคิ้วเรียวๆนั่นขมวดเข้าหากันมันน่ารักชะมัด “มีแต่มึงนั่นแหละมาลูบๆคลำๆอยู่ได้ ถูหาเลขหวยรึไงวะ”
   “เออ...เลยถูกหวยเลยนี่ไง  รางวัลที่หนึ่งเมียสดพร้อมเตียง อั่ก...” โดนฟาดแขนเข้าไปป้าบนึงครับ
   “แล้วมึงจะลุกออกไปได้รึยัง...กูอึดอัด มานอนทับนี่นึกว่าผีอำ”
   “ผีทะเลนะ  จะตอนนี้คลื่นกำลังรุนแรงซะด้วยสิ” ผมหรี่ตามองพร้อมกับยักคิ้วลิ่วตา
   “....มะ...ไม่ดีม๊างงงงง  กูยังไม่หายเจ็บเลยอ่ะ”
   “ดีสิ หึหึหึ”
   “ภคิ๊นนนนนนนนนนนนนนนนนนน  กูเจ็บอยู่เลยนะ” มันส่งเสียงดังเพราะโดนผมลูบไล้ไปตามตัว
   “ก็ดีแล้วไงเจ็บทีนึงก็เอาให้มันคุ้มไปเลย”
   “โอ๊ย....ไอ้หื่นเอ๊ย!!!!”
   “เอ๊า!!ก็กูไม่ใช่ดาวนี่”

   ไปป์ขมวดคิ้วด้วยสีหน้ามึนงงอย่างปิดไม่มิด....

   “จะได้ซักสะอาดภายในน้ำเดียว”

   ผมใช้โอกาสที่มันกำลังอ้าปากหวออย่างรับไม่ได้กระโจนเข้าหาร่างนั้นทันที....
   “ภคิ๊นนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน!!!!!!!!”




   เออ....เรียกไปนะ เพราะยังไงวันนี้ก็คงได้เรียกชื่อผมทั้งคืนแน่ๆครับคุณไปป์......

ผมยักไหล่.....

   ก็บอกแล้วอย่ามายั่วกันก่อน.....


TBC


หึ หึ หึ หึ หึ หึ หึ หึ หึ หึ หึ หึ หึ หึ หึ หึ หึ หึ หึ หึ หึ หึ หึ หึ หึ หึ หึ หึ หึ หึ หึ หึ หึ หึ หึ หึ หึ หึ หึ
....ฮ่า ฮ่า ฮ่า ฮ่า ฮ่า ฮ่า ฮ่า ฮ่า ฮ่า ฮ่า ฮ่า ฮ่า ฮ่า ฮ่า ฮ่า ฮ่า ฮ่า ฮ่า ฮ่า ฮ่า ฮ่า ฮ่า ฮ่า ฮ่า ฮ่า ฮ่า
(มันบ้าไปแล้ว.....)

ขอเชิญลงชื่อเป็นศักขีพยานณ Room46ด้วยค่ะ หึ หึ หึ ฮ่า ฮ่า ฮ่า เอิ๊กกกกกกกกกกกกกกก

PS.เพิ่งเคยเขียนเอ็นซีครั้งแรกในชีวิต แม่เจ้า...มันยากมาก/น้ำตาไหลพราก/ ไม่ดียังไงต้องขอโทษด้วยนะคะ
PS.ตอนที่แล้วเรตติ้งพ่อพระเอกพุ่งกระฉูดมาก ดีใจที่มีคนรักคินนะคะ.... แม้ว่าจะน้อยกว่าอาร์ทก็ตามที (โถ....ไอ้พระเอก5555)
PS.ตอนหน้าลูกเมียน้อย......

[Supermimt]

กี๊สสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสส  ดูดไปป์ทั้งอันเลยอาส
พี่ภคิ๊นนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน !!!

ชอบใจๆๆ หวาน เสี่ยวๆ ตลอดอ่า

มุกเยอะทั้งคู่

[AdLy]

จุดพลุ!!! 

ได้สูบไปป์อย่างบริบูรณ์แล้วจ้า

นี่ครั้งแรกจริงเหรอ เขียนซะเขินเลย ทั้งหื่นทั้งฮา

[Resonance]

กริ๊ดดดด ภคิ๊นนนนนนนน   ดีใจด้วยว่ะ ฮ่าๆๆๆ

[EoBen]

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด

ไปป์ เสร็จภคินโดยสมบูรณ์แล้วคร่า


อร๊ายยยยยยยยยยย

 

[Rafael]

ว๊ากกก ในที่สุดไปป์ก็เสร็จคิน
วู้วว จุดพลุฉลองงง
รอตอนนี้มานานเป็นชาติ!?
ว่าแต่ในเวลาแบบนี้ก็ยังด่ากันได้อยู่อีกนะ คู่นี้ เอิ๊กกก

[gonna.be]

กรี๊ดดดดดดดดดดดดด
เป็นการอ่านNCที่ฮาโลกเเตก ขำไม่หยุดเลยทีเดียว 5555555 
ชอบบบบบบบบบบบบ ในที่สวดดดดด อิไปป์ก็เป็นสาวเต็มตัว ฮิฮิ

[yeyong]

กรี๊ดดด
เขาเป็นของกันและกันแล้ว
แอบดีใจกับภคินด้วย หึหึ
ว่าแต่เขาเล่นตลกแบบเปลือยๆกันเหรอ

[indy❣zaka]

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด 
น้องไปป์เสียตัวฉลองปีใหม่แว้ววววววววววววววววววววววววววว   



ปล.  เป็นNCที่ต่อมหื่นไม่ทำงาน แต่ต่อมฮาแทบพัง เพราะขำไม่หยุดเลยอ่ะ

[Rywzaki]

กรี๊ดดดดด ในที่สุด ในที่สุด
ไปป์ก็เป็นของคินแล้ว
ตอนนี้ที่รอคอย กร๊ากกก   
หวานกันต่อไปเรื่อยๆ นะ คู่นี้

[special]

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดด นี่มันเป็นของขวัญรับปีใหม่ที่เก๋สุดๆของภคินเลยนะเนี่ยยยยยย

[kimlukgade]

  :pighaun:ในที่สุด ไปป์น้อยก็เสร็จภคิ๊นนนนนนนนนนนนนแล้ววววว

ตอนเช้าจะลุกไหวมั้ยเนี่ย แต่ก็ดี ไปป์จะได้ชินไวไว เรื่องแบบนี้มันปกติของคนรักกานนนน

ฮา2คนนี้ มีอะไรกันยังต่อมุขกันได้อีก

ภคิ๊นนนนนจะสูบ(ร่างกาย)ไปป์กี่รอบกันจ๊ะ

เพราะไม่ใช่ดาวนี่ซักมาก ไปป์จะเปื่อยรึเปล่า ปลดปล่อยความอัดอั้นเลยสินะ ครุคริ

[afternoon]

 
เป็นเอ็นซีที่อ่านไปฮาไป ขำไป จะบ้าแล้ววววว
ไม่ใช่เพราะคนเขียนแต่อย่างใด แต่เป็นเพราะท่านไปป์นั้นแหละะ
บวกกับนายภคินเข้าไปด้วย ความฮาท่ามกลางสนามรักจึงบังเกิดด 

สมปรารถนารับปีใหม่เลยสินะนายภคิน สมกับที่รอคอยใช่มั้ยล่ะะ 

[CarToonMiZa]

ขนาดNCครั้งแรก
ยัง
กดบวกจ๊า

[ordkrub]

 
ในที่สุด

[nemonoy]

เข้ามาร่วมเป็นสักขีพยานตอนนี้ด้วยคนจ้า ^^ ไหนที่สุดภคิณก็ทำสำเร็จ

[WinterRose]

กรี๊ดดดดดดดดดดดดด ได้กันแล้ว >< ฮ่าๆๆ
ในที่สุดก็เสร็จ เขินตามเลยค่ะ
น่ารัก ฮาได้แม้กระทั่ง NC ฮ่าๆๆ
ขอบคุณนะคะ

[harumi]

ไม่รู้ว่าจะหื่นหรือว่าฮาดี

[ronlbb]

ไม่ไหวแล้วน่าร๊ากกกกกกกกกกกกกมาก

[everythingnam]

ปะ ปะ ไปป์ ในที่สุดก็มีวันนี้(ตอนนี้)จนได้  เขินจัง ><

ในอารมณ์นี้พ่อคุณทั้งสองยังต่อปากต่อคำกันได้อีกนะเนี่ย สุดๆจริงๆ   

[nunamicky]

เป็นของภคินแล้ว
เปิดซิงรับปีใหม่กันทีเดียว
จำง่ายดี

[sapphire_yaoi]

กรี๊ดดดดดด~และแล้วไปป์ก็ตกเป็นของคิน