หัวข้อ: Do not disturb ✰ ขอโทษครับ ห้ามรักกวน[เปิดจองDNDเล่มพิเศษ+Reprint p.206]

[nidnoi]

จงมา จงมา
 

[kny]

+1 สำเร็จอ่านทันแล้ว

[Pumpkin]

อาร์ทจ๋า~
อาร์ทน่ารักจังเลยอ้ะ  ทำไมน่ารักเยี่ยงเน้~
ทำเอาคิดถึงตอนพิเศษที่อาร์ทมีบทเยอะๆๆๆๆเลยล่ะ เมื่อไรจะมีตอนพิเศษอีกหนอ??



Ps. ถึงเรตติ้งของพระเอกจะดีขึ้น แต่ก็ยังไม่เท่าอาร์ทจ๋าของเราหรอก!! 

[Whatever it is]

โห ไปป์ใจร้ายอะ คินอุส่ามาหา ไปเที่ยวกับคนอื่นซะงั้น 

[mamaUM]

สุดยอดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด


น่าร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก

รอตอนต่อไปค่ะ ^______________^

[PetitDragon]

 

รอตอนต่อไปครับ

[flyingdust]

สู้ ๆ นะคะคุณนักเขียน  เอาใจช่วยแบบห่าง ๆ อยู่นะคะ 

[Margarin_Butter]

รอคนเขียนมาต่อออ
 

[EoBen]

ตอนนี้โคตร ฮา เลยคะ

เพียงเจอไอหนุ่มผมยาวว


ก๊ากกกกก

[£.Ma|e¥]

ยังไม่มาอีกหรอค๊า~   
สงสัยไปป์โดนคินฉุดเข้าห้องไปแล้วมั้งเนี่ย 
ไอ่หนุ่มผมยาว โย่วๆๆ ชอบอ่ะ  อย่างฮา ฮิฮิ

[KimGeeHu]

อ่านทันแล้วค๊าบ
น่ารักมากมายอ่ะเรื่องนี้
เมื่อไหร่คิณจะจีบไปป์แบบจังๆ ซักที
เอาใจช่ายค๊าบ
 

[day9day]

รอจนปวดตับ
 
 

[monkaew]

อย่าหายไปนานแบบนี้ใจคอไม่ดีเลย

[day9day]

น่าจะดองซะแล้วเรื่องนี้
 

[Rafael]

เข้ามานั่งรอนะคะ อิอิ

[badcow]

ไม่เป็นไร รอได้ยังไม่ถึงเดือน (ถึงเป็นเดือนคนเขียนยังไม่มาลง เมิงก็ต้องรอ 555+) T T

[kwa]

ไม่รู้ไปอยู่ไหนมาถึงได้เพิ่งมาอ่านเรื่องนี้
โฮกกก สนุกมากกกกกก ><
ภคินรุก รุก รุก ได้ใจมาก ฮ่าๆ ไปป์ไม่รอดแน่ๆ
เป็นกำลังใจให้นะคะ *-*

[snice_cz]

สงสัยการบ้านจะเยอะยังไม่มาต่อเลย มาต่อเร็วๆ นะ รออ่านอยู่จ้า

[namwaan1996]

อะห้อย,,,,,

เขินสิ้นดี   กิ๊วๆ   เมื่อไหร่จะเป็นแฟนกัน ><

[monkaew]

คิดถึง

[ReiiHarem]

เขินนนนนนนนนนนนนนนนนนนน
แทนไปป์เลยอ่า ฮา ฮา
สู้ๆนะคะคุณคนเขียน

[babyfaibossy]

มารอ

 

[Rafael]

รอด้วยคนนน

[YounIn]

มารอตอนต่อปายย

[OitJi]

อยากอ่านตอนต่อไปแล้วอ่าT^T

[Indigo]

 
Room 23


                เมาเหมือนหมา...

                คงเป็นคำอธิบายที่ดีที่สุดที่จะบอกเล่าภาพเหตุการณ์เมื่อคืนนี้ได้ดีที่สุดแล้ว  บรรดาลุง ๆ แกไม่เท่าไหร่ครับ  แกเซียนเหล้าเถื่อน  รู้ลิมิตตัวเองว่ากินได้เท่าไหร่เมียที่บ้านถึงจะไม่ไล่ออกไปนอนกับยุง  แต่ไอ้พวกวัยคะนองนี่สิ...

                บอกได้คำเดียวว่า ’เละ’ ครับ  ขณะที่ผมล้มตัวนอนบนเตียงเมื่อคืน  ภาพเหตุการณ์สด ๆ ร้อน ๆ ยังวนเวียนอยู่ในหัวอยู่เลย  ไอ้โจ้ที่คลานสี่ขาเป็นหมา  ไอ้กันเต้นรูดเสาบ้าน (เสาตั้งใหญ่แม่งรูดเข้าไปได้ไง ? )  ส่วนไอ้พระเอกของพี่แก้วแม่งเอาเหล้าราดหัวแล้วสะบัดเหมือนหมาเพิ่งอาบน้ำเสร็จ  ส่วนที่เลวร้ายที่สุด... คือ  ไอ้อาร์ท...

                ภาพที่ผมจำได้ติดตาที่สุดคือตอนที่ไอ้โจ้โก่งคออ้วกลงในโถส้วมที่เรือนคนใช้  ผมตกใจแทบหลุดกรี๊ด  เมื่อหัวไอ้โจ้มันจุ่มลงในชักโครก  ในขณะที่ผมเลิก ๆ ลั่ก ๆ ไอ้อาร์ทก็โปรยยิ้มมาให้

                “ปล่อยไปเหอะครับ  โจ้มันไม่สำลักน้ำหรอก”

                กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด...  เพื่อนบ้านไหนเค้าทำกับแบบนี้วะ !!!!!!!!!  หรือว่ามันเมาจนลืมดูเพื่อน  ลำบากผมต้องจิกหนังหัวไอ้โจ้ขึ้นมา  แล้วลากมันไปกองรวมกับคนอื่นด้วยอาการเหนื่อยหอบ  กูอยากจะถ่ายวีดีโอเก็บไว้ซะจริง ๆ ...  มีลูกบอกลูก  มีหลานบอกหลานว่าอย่าให้กินเหล้าง่าว ๆ นะครับ  สภาพมันไม่น่าดู !!!!!!

                ไอ้ภคินแม่งก็ดึงกูลงไปนอนอยู่นั่นแหละ  ผมเลยแอบเอาตีนถีบมันไปป้าบนึง  แล้วรีบวิ่งออกไปนอกบ้านทันที  เกิดแม่งลุกขึ้นมาปล้ำกูจะทำยังไงวะ  ไอ้อาร์ทนั่งยิ้มเย็น ๆ อยู่ที่หน้าประตูบ้าน  มองฟ้ามองอากาศของมันไป  สงสัยมันจะกึ่มได้ที่ผมเลยรีบเดินกลับเรือน  แต่ก่อนกลับมันเสือกเรียกไว้แล้วบอกด้วยรอยยิ้มว่า

                “ขอบคุณที่ช่วยดูแลเพื่อน ๆ ผมนะครับ”

                สรุปว่ามึงไม่ได้เมาใช่มั้ย ????  แถมยังหลอกกูให้ต้อนเพื่อนมึงเข้าคอกอีก !!!!!

                แค่นึกเรื่องนี้ขึ้นมาผมก็ถึงกับกุมขมับแล้วล่ะครับ  ปวดหัวเกินจะรับมือไหวจริง ๆ  ใครได้ไอ้ห่านี่เป็นแฟนมันต้องซวยไปตลอดชาติแน่ ๆ

                โอ๊ะ...  เผลอคิดเรื่องเลว ๆ ตั้งแต่เช้า...  ไม่ได้ครับ  วันนี้เป็นวันเนา  เขาห้ามพูดจาไม่ดีต่อกัน  ถึงจะยากไปหน่อยก็เถอะ  ให้ผมเงียบซะยังง่ายกว่าห้ามด่าคน  เฮ้อออออออออออออออออ...

                เหมือนสวรรค์จะเป็นใจ  เมื่อผมลงมาข้างล่างในเวลาเกือบเที่ยงก็พบว่าพวกมันแฮงค์เหล้ากันถ้วนหน้า  นอนตายเป็นศพอยู่ที่เรือนคนใช้  โดยในตอนเช้ามันส่งตัวแทนเป็นไอ้อาร์ทมาบอกแม่ผมไว้  ว่าวันนี้พวกมันจะขอหายไปจากชีวิตครอบครัวเรา  เรื่องข้าวปลาไม่ต้องห่วง  พวกมันหากินกันเองได้ (ใครเป็นห่วงมึงวะ ? )  มันคงไปเดินหากบหาเขียดกินตามหนองน้ำอะครับ



                วันนี้ครอบครัวผมมีแพลนไปรดน้ำดำหัวญาติผู้ใหญ่หลายคนครับ  ไอ้เชอร์ใส่กางเกงขายาวสุภาพเรียบร้อย  นั่งสร้างภาพอยู่บนโซฟาตัวใหญ่หน้าทีวีฉีกยิ้มกว้างให้ผม

                “พี่ไปป์ตื่นสาย”
                “เพราะใครล่ะวะ”
                “นั่น !!!  แม่... พี่ไปป์พูดจาไม่สุภาพ” ไอ้น้องเลว  อย่าให้ถึงทีกูบ้างนะ...

                โชคดีที่แม่ผมมัวแต่สาละวนอยู่กับการจัดข้าวของที่จะเอาไปมอบให้บรรดาญาติผู้ใหญ่  เลยไม่ได้สนใจว่าผมจะทะเลาะอะไรกับไอ้เชอร์อยู่  มันส่งเสียงง้องแง้ง ๆ นิดหน่อยก่อนจะหันไปสนใจกับจอทีวีต่อ  รอไม่ถึง 5 นาทีแม่ผมก็เรียกไปขึ้นรถแล้ว

                ผมกับเชอร์เปิดประตูด้านหลังคนขับแล้วหย่อนตูดนั่ง  แค่นี้ครอบครัวเราก็พร้อมออกเดินทางแล้ว  พ่อกดเปิดวิทยุแล้วฟังเพลงสบาย ๆ  ส่วนแม่กับเชอร์ผมก็หาเรื่องนู้นเรื่องนี้มาคุยไม่ได้หยุดได้หย่อนเลยครับ  ผู้หญิงบ้านผมพูดมากทุกคนแหละครับ

                “แม่คุยกับคินเมื่อวาน  แม่เพิ่งรู้ว่าเขาเรียนอยู่สถาปัตย์ฯ  ไปป์ไปเจอเขาได้ยังไงน่ะลูก”

                ตายห่า...  แม่จะมาสงสัยอะไรขึ้นมาตอนนี้ล่ะครับ  ผมดันไม่ได้บอกแม่เรื่องที่ว่ามีคนมาแชร์ค่าห้องแล้ว  เพราะเดี๋ยวแม่จะหักเงินค่าขนมผม...  อ๊ะ ๆ อย่ามองแบบนั้น  ผมไม่ใช่ลูกชั่วนะ  แค่ลืมบอกอะไรนิด ๆ หน่อย ๆ เอง...

                “เอ่อ.....”
                “ก็เขาอยู่โรงเรียนเดียวกันนี่แม่  จะไม่รู้จักกันได้ไง” ไอ้เชอร์พูดของมันไปเรื่อยเปื่อย  แต่ช่วยชีวิตผมได้ครับ  ไว้พี่จะเลี้ยงขนมนะน้องรัก...
                “อ้าว...ตายจริง  ทำไมแม่ไม่เคยเห็นหน้าเลย  หล่อขนาดนี้ถ้าเคยเห็นแม่ต้องจำได้แน่ ๆ ”
                “นั่นดิพี่ไปป์...  สมัยนั้นพี่ไปป์ยังด่าเขาปาว ๆ อยู่เลย  แถมบอกให้เชอร์เลิกยุ่งกับพี่เขาอีก” อ้าวไอ้น้องเลว  หันมีดกลับมาปาดคอกูซะอย่างนั้น

                ผมนั่งกำมือจนชุ่มเหงื่อ  กลัวโดนแม่จับได้แล้วตัดตังค่าขนม  เวลาทำความผิดผมปิดแม่ไม่เคยได้เลย  ไม่รู้ทำไม

                “กะ...ก็ไม่ได้อะไรซะหน่อย  เชอร์มันก็พูดเกินไป...  อะไร ไม่ต้องมองหน้าพี่แบบนั้นเลยนะ” ผมหันไปแว้ดใส่ไอ้เชอร์ “ก็มันมาเที่ยวพอดีแล้วไม่มีที่พัก  ไปป์ก็ทำบุญไป” ว่าแล้วก็เชิดหน้าตอบซะหน่อย
                “เรานี่....ดูพูดเข้าสิ  พูดกับเพื่อนแบบนี้ได้ยังไง  เดี๋ยวแม่เอากบตบปากนะลูก” ผมสะดุ้งเอามือปิดปากทันที  มันเป็นมุกของแม่เขาครับ  แบบว่าตอนเด็กผมพูดได้ช้าจนแม่เกือบเอากบตบปากให้พูดแล้ว (ตามความเชื่อคนสมัยก่อนน่ะครับ)  ไม่อยากจะคิดเลยว่าถ้าแม่ทำจริง ๆ จะเป็นยังไง...
                “ฮ่าฮ่าฮ่า  ดั๊กแซปเลยเน้อไอ้น่อย” พ่อยังโผล่มาแซวอีกนะ !!!!  ผมเชิ่ดหน้ามองแซ็ปกับสก๊อยข้างทางดีกว่า  ครอบครัวช่างไม่สร้างสรรค์จริง ๆ ...

 

.......................................................................

.................................................

..............



                “ปันใหญ่  ปันสูง  บุญก๊ำ  บุญชู  เน่อลูกเน่อ” ปู่ว่าพลางเอาน้ำส้มป่อยในขันเครื่องเงินมาประพรมบนหัวผม  ส่วนผมก็พนมมือรับพร

                หลังจากตระเวนทั่ว  เราก็มาจบที่บ้านไม้ของคุณปู่ที่อยู่แถว ๆ ชานเมือง  ปู่ยิ้มกว้างที่เห็นลูกหลานมากันพร้อมหน้า  ปู่อาศัยอยู่กับอาวาครับ  เพราะอาวาเป็นสาวโสดที่ก้าวขึ้นคานไปแล้วกว่าค่อนตัว  เลยทำให้อาไม่ได้ย้ายออกมาจากบ้านใหญ่อย่างพ่อกับลุงชล

                เราอยู่ที่บ้านใหญ่กันจนถึงค่ำเพราะครอบครัวของลุงก็มารวมกันที่นี่ด้วย  เลยทำให้บ้านไม้หลังใหญ่วันนี้ครื้นเครงผิดหูผิดตา  ใบหน้าของทุกคนเต็มไปด้วยรอยยิ้มในขณะที่รับประทานอาหาร  ช่างเป็นภาพที่ชวนทำให้หัวใจพองโตซะจริง  สมกับเป็นวันครอบครัวของบ้านผมล่ะครับ  นั่งเพลิน ๆ ไปนาฬิกาที่ฝาบ้านก็บอกเวลาล่วงเลยไปถึงสี่ทุ่มเสียแล้วครับ  พวกผมเลยต้องขอตัวกลับบ้านกันก่อน  ไอ้เชอร์งอแงอยากนอนบ้านปู่แทบแย่  แต่นั่นแหละครับ...  ห้องก็ไม่ได้มีมากมาย  จะไปนอนกันยังไงหมด

                “เชอร์ดูแลตัวเองดี ๆ นะลูก  หาแฟนเอาให้ได้หล่อ ๆ นะ  สืบทอดเจตนารมณ์ของอาด้วย” อาวาตบบ่ามันปุ ๆ แล้วจ้องเข้าไปในตาไอ้เชอร์ด้วยไฟแห่งสาวโสดที่โหมกระหน่ำ...  ช่างเป็นภาพที่น่ากลัวว่าเขาจะมีการคายตะขาบให้กันไหม ?
                “ไม่ต้องห่วงค่ะอา  ตอนนี้เชอร์ก็มีเล็ง ๆ ไว้บ้าง”
                “อะไรนะเชอร์ !!!  นี่แกแอบมีคนมาจีบไม่บอกพี่เหรอ” ผมหันไปโวยวายใส่ไอ้น้องสาวตัวดีที่ลอยหน้าลอยตายิ้มกวนตีน
                “ว่าแต่เขาเหอะ  เราก็เหมือนกันนะไปป์” อาเอามือมาจิ้มจึ้ก ๆ บนหน้าผากผม “มัวแต่หวงน้องสาวแล้วเมื่อไหร่จะมีแฟนจ๊ะ”
                “รู้แล้วน่า...ผมเป็นผู้ชายนะอา  ถ้าจะหาซะอย่างมันก็หาได้อยู่แล้ว”
                “จ้า ~  พ่อหล่อเลือกได้ !!!! ” อาเอามือมาดึงแก้มผมจนยืดเป็นพิซซ่าหน้าชีส “หาให้สวยกว่าอานะ  ไม่งั้นไม่ต้องเอาเข้าบ้าน”
                “โห....งั้นก็เข้าบ้านได้ทุกคนเลยอะดิ”
                “ไอ้นี่หนิ !!!  เดี๋ยวแม่ก็ตบเกรียนแตกซะหรอก” ว่าไปงั้นแหละครับ  อาวายังเอามือมาโยกหัวผมเล่นอยู่เลย
                “พี่ไปป์  ถ้าแฟนสวยมันหายาก  หาแฟนหล่อก็ได้นะพี่ กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก” สิ้นเสียงปุ๊บไอ้น้องตัวดีกับคุณอาสุดที่รักก็แผดเสียงหัวเราะประหนึ่งโลกจะถล่ม  ผมไม่แปลกใจว่าทำไมผู้หญิงบ้านผมถึงได้ขายไม่ออกแบบนี้... กุลสตรีจริง ๆ ให้ดิ้นตาย !!!!!

                มันเป็นเรื่องว่าด้วยปมด้อยตั้งแต่สมัยเด็กของผมที่โดนเพื่อนเรียกว่า ’ไอ้ตุ๊ด’  ทั้ง ๆ ที่กูก็ไม่ได้ตุ๊ดเลย  มันเป็นแรงผลักดันให้ผมพัฒนาตัวเองเรื่อยมา  ทั้งดื่มนมจนยืดส่วนสูงมาได้ถึง 175  ไหนจะพยายามเล่นกีฬาอีก  ไอ้พวกเพื่อนเลวก็จ้องแต่ตอนกูเล่นวอลเลย์ฯ  บอลกูก็เตะเป็นว้อย  แหกตาดูซะมั่ง  ไอ้ด๊วก !!!!!!

                ว่าแล้วก็เดินกระฟัดกระเฟียดปิดประตูรถดังปังจนโดนพ่อบ่นอีก...  โถ... ชีวิตลูกผู้ชายของไอ้ไปป์มันช่างลำบากซะจริง  ที่เห็นจะดีหน่อยก็คือวันนี้บรรดาญาติ ๆ ให้ตังผมมากินขนมเพียบเลยครับ...  ช่างสุขใจจริง ๆ  กระซิก ๆ

                ใช้เวลาไม่นานรถของพ่อก็มาจอดสนิทที่โรงจอดรถภายในรั้วบ้าน  ไอ้เด็กเปิดรั้วสี่คนยืนเรียงกันหน้าสลอนแล้วส่งเสียงทักทาย  ไอ้ภคินรีบปรี่มาเปิดประตูรถฝั่งแม่ผมประหนึ่งว่ารถพร้อมจะระเบิดทุกวินาที

                “พี่แก้ว...ไปดำหัวมาสนุกมั้ยครับ”
                “สนุกสิลูก  ว่าแต่วันนี้กินข้าวกับอะไรจ๊ะ” แหม... แม่กูก็ตอบเป็นนางงามเลยครับ
                “ก็เดินไปเซเว่นฯ แถว ๆ ปากซอยมาน่ะครับ  ร้านอาหารไม่ค่อยเปิดเลย  พวกผมก็เลยแวะเดินไปเล่นน้ำกันนิด ๆ หน่อย ๆ น่ะครับ”
                “ดีแล้วลูก  มาเที่ยวทั้งที  มัวแต่หมกตัวอยู่แต่บ้านไม่ได้นะลูก  ยิ่งมาช่วงสงกรานต์ยิ่งแล้วใหญ่เลย” ใช่ครับแม่...  โดยเฉพาะถ้าบ้านนั้นเป็นบ้านของเรายิ่งแล้วใหญ่...  อันตราย !!!!!
                “โถ...พี่แก้วครับ  ไอ้คินมันเดินออกไปเล่นน้ำแป๊บเดียว  เปียกไปถึงกางเกงในเลยครับ  รุมสาดกันใหญ่  ผมยืนอยู่ข้างหลังกางเกงในยังไม่ทันเปียกเลยครับ” ไอ้โจ้สอดปากเข้ามาเฉย
                “ใช่ ๆ  พี่แก้วต้องเห็นครับ  ผู้หญิงรุมมันเยอะจริง ๆ ” กันว่าพลางกางแขนออกให้รู้ว่ามากันเยอะมาก “โดนประแป้งอย่างกับพอกหน้าเลยครับพี่แก้ว”
                “โคะ...ฮ้ายแต้ ๆ  สมัยอ้ายเป๋นหนุ่มก่อเอี๊ยะ  แม่ยิงฮุมขนาด” พ่อผมเคยธรรมดาที่ไหนล่ะครับ  นั่นไง... โดนแม่ค้อนเข้าให้
                “พี่ภูมิต้องมาเห็นด้วยตาตัวเองครับ  อื้อหือ  ยิ่งกว่า UFO บุกโลก”
                “ฮ่าฮ่าฮ่า  วันพูกอ้ายได้ผ่อแน่ ๆ  เพราะวันพูกอ้ายจะพาหมู่สูขึ้นรถไปวนเล่นฮอบคูเมือง  เอาบ๋อ ? ”
                “กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดด...  พี่ภูมิใจดีที่สุดเลยฮ่ะ” ไอ้โจ้ส่งเสียงกรี๊ดกร๊าดตามแบบกระเทยควายของมัน  แล้วถลาตัวเข้าไปบีด ๆ นวด ๆ ตามไหล่พ่อผมใหญ่...  แหม  มีความสุขจังนะพี่ภูมิ

                ผมหันควับไปมองไอ้ตัวต้นเรื่อง...  คิดว่าหล่อนักเหรอมึง  ไอ้พวกเพื่อนมันก็อวยกันเว่อร์  ภคินมันถึงได้ขี้เก๊ก  คิดว่าตัวเองหล่อแล้วม่อสาวไปทั่วอยู่แบบนี้ไง  พอเห็นมันมองมาที่ผมก็พอดีผมที่รอเวลานี้มานาน  ก็เลยเชิดหน้าใส่มันแล้วเดินดุ่ม ๆ เข้าบ้านไปเลย

                ไม่ใช่อะไรนะครับ  ก็คนมันหมันไส้นี่หว่า !!!!!



……………………………………………………………

…………………………………………..

……………………..

…….

[Indigo]

                ผมเคยอ่านตามนิตยสารนำเที่ยวหรือไม่ก็ฟังจากเพื่อนว่าการเล่นน้ำสงกรานต์ที่เชียงใหม่เนี้ย  วิธีที่ดีที่สุดคือการนั่งรถวนรอบคูเมืองเนี้ยแหละครับ  และวันนี้พวกผมก็จะได้ลองกันแล้ว !!!!!!

                ผมก้มหน้ามองถังน้ำสีน้ำเงินขนาดใหญ่  ที่ผมกับไอ้อาร์ทช่วยกันยกมาไว้ที่หลังรถอย่างตื่นเต้นจนเผลอยิ้มออกมา  ไม่ใช่ครับ... ผมไม่ใช่เด็กเล็ก ๆ ที่จะได้ตื่นเต้นเพราะเล่นน้ำหรอก  แต่นั้นมันเพราะคราวนี้ผมจะได้เล่นน้ำกับไปป์ต่างหากล่ะ  มันทำให้ผมดี๊ด๊าจริง ๆ  ถ้าไม่ติดว่ายังคาใจเรื่องที่แอมยังคงส่งเมจเสจมาขอคืนดีผมทุกวันให้ผมรู้สึกไม่ดีล่ะนะ  แม้แต่เมื่อวานยังส่งมาชวนไปเล่นน้ำเลย  เฮ้ออออออออ... ไม่รู้รึไงว่าผมอยู่เชียงใหม่  แถมยังทำภารกิจจีบแฟนคนใหม่อยู่ด้วย

                พวกผมสี่คนอยู่ในชุดเสื้อยืดสีขาวสวมทับด้วยเสื้อลายดอกสารพัดสีที่พี่แก้วไปสรรหามาให้ใส่  นั่งห้อยขารออยู่ที่ท้ายรถกระบะ  พี่ภูมิไปสแตนด์บายอยู่ที่พวงมาลัยเรียบร้อยแล้ว  เหลือแต่พี่แก้วกับไอ้ตัวแสบที่ยังอยู่ในบ้าน  ถ้าถามถึงน้องเชอร์  น้องเขาออกไปก่อนชาวบ้านแต่เช้าเลยครับ  เห็นผู้ชายมารับด้วย  น้องรีบส่งสัญญาณจุ๊ปากให้พวกผมเหยียบเรื่องนี้ให้จมดิน  นี่ถ้าคนในบ้านรู้คงบ้านแตกกันพอดีล่ะครับ

                “เห็นมั้ย...แม่บอกแล้วว่าเหมาะ  หล่อมากไอ้ลูกแมวของแม่ !!! ” เสียงพี่แก้วดังโหวกเหวกออกมาจากตัวบ้าน  เรียกให้พวกผมหันไปดูที่ประตูทันที
                “แม่...นี่มันสมัยไหนแล้ว  ใครเขาใส่เสื้อลายดอกเล่นน้ำกัน  แม่ไม่ให้ไปป์ใส่เสื้อราชปะแตนไปเลยล่ะ  จะได้ย้อนยุคสมใจ”
                “มันแพง  ใครเขาใส่เล่นน้ำกันไอ้เด็กโง่” น้ำเสียงพี่แก้วติดจะเอ็นดูมากกว่าต่อว่า  แป๊บ ๆ พี่แก้วก็ลากไอ้ลูกแมวออกจากบ้านมาแล้ว

                ไปป์อยู่ในชุดเสื้อยืดสีขาวสวมทับด้วยเสื้อสีแดงลายดอกสีโอรสพร้อมด้วยกางเกงขาสามส่วน  ที่คอแขวนมือถือที่อยู่ในซองกันน้ำสีชมพูที่ผมไม่ค่อยปลื้มที่มามันนัก  แต่ก็เอาเถอะเพราะก็เข้ากับมันดี  วันนี้มันติดกิ๊บปัญญาอ่อนเปิดเหม่งให้ชาวโลกดูด้วย...  ผมขออธิบายสั้น ๆ นะครับ

                น่ารักชิบหาย ! ! ! ! !

                เห็นแล้วอยากดึงมาฟัดเป็นที่สุด  ซึ่งคงทำได้แค่ในความคิดล่ะครับ  ก็ยังจีบไม่ติดเลยนี่หว่า...  วินาทีนั้นคำพูดของไอ้ต้นก็ลอยเข้ามาในหัว...

                เธอใส่เสื้อลายดอกไม้น่ารัก  น่ารัก  น่ารัก  น่ารัก  น่ารัก  น่ารัก  น่ารัก  น่ารัก  น่ารัก  …
                มึงไม่อยากเห็นแฟนใส่เสื้อลายดอกที่เปียกน้ำแล้วแนบเนื้อเหรอวะ...

                เหี้ยต้นเอ๊ย ! ! !  กูเข้าใจมึงถ่องแท้ก็วันนี้ล่ะวะ ! ! !

                “เห็นมั้ยแม่  ดูดิหลังกระบะมีผู้ชายใส่เสื้อลายดอก 5 คน  ตลกจะตายชัก !!! ” ไปป์มันยังคงงอแงจะหาเรื่องเปลี่ยนชุดให้ได้  ผมงี้เกือบหลุดปากว่าเปลี่ยนทำไมน่ารักจะตาย
                “ไม่เป็นไรจ้ะลูก  แม่เลือกมาคนละสี  รับรองหนุ่มห้าคนกับเสื้อลายดอกห้าสีบนรถกระบะของแม่  จะต้องโดดเด่นที่สุดบนถนนที่ชุ่มไปด้วยสายน้ำ”

                พอผมหันมามองตัวเองในเสื้อสีน้ำเงิน  ไอ้อาร์ทในเสื้อสีเขียว  ไอ้โจ้สีเหลือง และไอ้กันสีม่วง  ประกอบกับไอ้ตัวเล็กที่ยืนหน้างอไม่ยอมขึ้นรถในเสื้อสีแดง...  พระเจ้า !!!  กูนึกว่าขบวนการห้าสี !!!!!  พี่แก้วเขาเตรียมการมาดีจริง ๆ ครับ...  เราคงต้องยอมเค้าไป

                สุดท้ายไปป์มันก็เถียงไม่เคยชนะพี่แก้วสักที  ไอ้ตัวเล็กเดินปึงปังมาโดดขึ้นกระบะรถที่พร้อมออกรบแล้วเรียบร้อย  มันตวัดสายตามองสภาพรถที่มีพวกผมนั่งกันหน้าสลอนแล้วก็ถอนหายใจออกมา  กวนตีนซะจนน่าจับมาจูบสั่งสอนจริงจริ๊ง

                “น้ำคุอยู่ไหน ? ”
                “ฮะ !? !? !? ” พวกผมทำหน้างงกันสุด ๆ
                “กูหมายถึง  ถึงน้ำเล็ก ๆ ที่เอาไว้ตักสาดอะว้อย” เอ๊า... มาอารมณ์เสียใส่อีก  ก็คนมันไม่รู้นี่หว่า  ไอ้อาร์ทยกถังน้ำเล็ก ๆ ใกล้ ๆ ตัวให้ไปป์ดู  มันก็พยักหน้าแล้วชะโงกไปบอกให้พี่ภูมิออกรถได้



........................................................................................

.................................................................

....................................

................



                คำพูดไอ้ต้นยังคงวนเวียนอยู่ในหัวผมไม่หลุดไปไหน...

                ‘มึงคิดดูนะ...  เราเดินจูงมือไปกับแฟนสาว  เธอสะพายกระเป๋าปืนฉีดน้ำลายน่ารัก ๆ ไว้ข้างหลัง  ใส่เสื้อลายดอกไม้น่ารัก ๆ  ใบหน้าใส ๆ ของเธอเปื้อนแป้งที่เราป้ายไว้’

                ครับไอ้ต้น...  แต่ภาพที่กูเห็นตรงหน้านี่มันอะไร ! ! ! ! !

                “เชี่ย !!!  มึงเห็นไอ้แซ็ปหัวทองเมื่อกี้เปล่าไอ้โจ้  สาดน้ำซะจนหัวกูแทบหลุด”
                “กูกับไอ้กันสาดเอาคืนให้มึงไปแล้วไง”
                “โอ๊ะ ๆ  มึงอย่ามัวแต่พูดกัน  ข้าง ๆ เขาสาดมาแล้ว” ไอ้กันพูดเรียกให้ไอ้สองคนที่เหลือหันไปช่วยมันต่อสู้กับรถคันข้าง ๆ

                นี่สินะที่เขาเรียกว่ามิตรภาพก่อเกิดบนรถกระบะ  ผมมองภาพไอ้ตัวเล็กที่เอาขันน้ำมาจ้วงน้ำไปสาดคันข้าง ๆ อย่างกับระหัดวิดน้ำ  แถมยังส่งเสียงโหวกเหวกโวยวายซะลั่นถนน...  ช่างขัดกับมโนของไอ้ต้นซะจริง...

                แต่ดู ๆ ไปก็เพลินดีนะ  พอไปป์มันได้ไอ้สองคนนั้นไปร่วมแก๊งเด็กโข่งแล้วมันก็ดูมีความสุขขึ้นเยอะ  ถึงผมจะแอบอิจฉาหน่อย ๆ ก็เถอะ...  ก็แหม... เล่นนั่งซะคนละฟากกับผมเลยนี่นา...
 
                “สุดหล่อจ๊ะ...มาให้พี่สาวประแป้งหน่อย” ไม่ต้องขอแล้วครับ  เพราะมือพี่แปะป้าบลงมาที่หน้าผมเรียบร้อยแล้ว  ไอ้ผมก็ได้แต่หลับตาปี๋กลัวแป้งเข้าตาล่ะครับ
                “โอ๊ย...น้องรูปหล่อคะ พี่ขอประด้วยคนนะ”
                “สวัสดีปีใหม่ค่ะพี่”
                “โอ๊ย...หล่อทะลุแป้งเลยค่ะพี่”

                และอะไรไม่รู้สารพัดคอมโบที่พัดกระหน่ำผม  ผมไม่รู้หรอกว่าโดนประแป้งไปแล้วกี่คน  เพราะตั้งแต่คนแรกกูก็ยังไม่ได้ลืมตามองโลกเลยว้อย !!!!!!!

                “ไปป์ครับ  ล้างหน้าให้คินมันหน่อยครับ” ไอ้อาร์ทหันไปบอกไอ้ตัวแสบ
                “เรื่องอะไร  แบบนี้แหละดีแล้ว  พอกหน้าไง  เดี๋ยวกูแวะซื้อแตงกวาให้เลยดีมั้ย”
                “โอ๊ย...แสบตาว่ะ” ผมแกล้งสำออยตามน้ำไปงั้นแหละครับ  รู้อยู่แก่ใจว่าคนอย่างไปป์มันไม่ใจจืดใจดำขนาดนั้นหรอก

                ตูมมมมมมมมมมมมมมมมม

                น้ำคลื่นใหญ่กระแทกเข้าหน้าผมจัง ๆ จนหนังตาแทบกลับ  เอามือถู ๆ หน้าแป๊บนึงก็ลืมตามาเจอไอ้ตัวแสบที่ถือถังน้ำแล้วยักคิ้วกวนตีนให้ผม...  หนอย... ร้ายนักนะมึง !!!!  ถ้าไม่ติดว่าถังน้ำมันคั่นตรงกลางอยู่เดี๋ยวพ่อจะจูบโชว์ให้อายไปทั้งจังหวัดเลยดีมั้ย

                “หวัดดีปีใหม่คร้าบบบบบบบบ” อยู่ ๆ ก็มีไอ้แซ็ปที่ไหนไม่รู้ดึงหน้าไอ้ตัวแสบไปโบ๊ะแป้งเข้าเต็ม ๆ หน้า  แค่ประแป้งกูก็หวงจะแย่แล้ว  ไอ้ห่านี่เสือกเอามือมาลูบ ๆ ที่แก้มมันอยู่นั่นแหละ

                ไปป์หลับตาปี๋เพราะกลัวแป้งเข้าตา  มือมันก็พยายามล้วงหาถังน้ำเล็ก ๆ ดูเงอะ ๆ งะ ๆ ซะไม่มี  ผมเลยเอื้อมตัวไปคว้าแขนมันไว้  แล้วตักน้ำมาล้างหน้าให้มัน  มืออีกข้างก็ถู ๆ ให้แป้งมันออก

                “โอ๊ย...ถูเบา ๆ ไม่เป็นรึไงวะ”
                “เอ๊า !!!  บ่นอีก  เดี๋ยวเรียกพี่แซ็ปเมื่อกี้มาประให้ใหม่หรอก” พูดไปงั้นแหละครับ  หวงจะตาย... ใครจะไปยอม
                “เออ...แล้วกูจะเรียกกองทัพสก๊อยเมื่อกี้เอาแป้งมาถมหน้ามึงไปเลยดีมั้ย”
                “ทำไม...หึงเหรอ ? ” แนะ... มีหลบตากูด้วย  อย่ามาน่ารักนะว้อย !!!!
                “หึงเหี้ยไร  ไร้สาระว่ะ”

                มันตัดบทแล้วสะบัดหน้า  หันไปสาดคนข้างทางแทน  รถติดมากจริง ๆ ครับ  ไม่รู้จะใช้เวลากี่ชั่วโมงถึงจะวนได้รอบคูเมือง  นี่ถ้าใครไม่ได้มาเพื่อเล่นน้ำต้องประสาทเสียตายคารถแน่ ๆ  แต่มันส์จริง ๆ นะครับ  ถึงจะมีพวกขี้เหล้าออกมาเดินให้ระแวงเป็นพัก ๆ บ้างก็เถอะ  พี่ภูมิขับรถมาวนใกล้ ๆ แถว ๆ เซ็นทรัลที่ตอนนี่เต็มไปด้วยคนยั้วเยี้ยหยั่งกะมด

                สาดเนี่ย  สาดเนี่ย ๆ  ก็บอกแล้วว่าไม่ให้สาด
                ใครใช้ให้สาดเนี่ย  สาดเนี่ย ๆ  เปียกหมดแล้วใช่ไหม...  สาดด ! ! !
                ยังจะสาดเนี่ย  สาดเนี่ย ๆ  บอกไปแล้วดูดิ  ว้าย...  สาดด ! ! !
                สาดเนี่ย  สาดเนี่ย ๆ  สาดเนี่ย  สาดเนี่ย  สาดเนี่ย ๆ

                มาแล้วครับ  เพลงประจำชาติสงกรานต์...  อีกฝั่งของถนนก็ไม่น้อยหน้าเปิดเพลงสู้กันอีกครับ

                หัวไหล่ตูด  หัวไหล่ตูด  หัวไหล่ตูด
                หัวไหล่ตูด  ตูด  ตูด  ตูด  ตูด
                โอ้ย  โอ้ย  โอ้ย  พี่จับดูว่า  เดี๊ยะ  เดี๊ยะ  โดน  ตบผัวะ
                มันแตะเนื้อต้องตัว  หัว  ไหล่  ตูด

                คือถ้ามึงจะเปิดเพลงของก้านคอคลับเหมือนกัน  มึงนัดกันเปิดคนละทีก็ได้นะ  กูแยกประสาทไม่ออก  ว่าไปนั่น  ไอ้โจ้แม่งลุกขึ้นเต้นด้วยท่ารูดถัง (ไม่มีเสาให้รูดครับ)  จนคนข้างล่างส่งเสียงโห่ฮิ้วทั้งถนน  ไป ๆ มา ๆ กลายเป็นทั้งรถก็ลุกมาเต้นแหละครับ  แหม... ฟีลกำลังได้  เล่นสงกรานต์ทั้งทีไม่เต้นได้ไงครับ  อ๊อ... พวกผมไม่ได้เมานะ  ถึงท่าจะเสื่อมไปหน่อยแต่มันเป็นความหน้าด้านส่วนบุคคลของแต่ละคนครับ...  ไม่เกี่ยวกับสุราแต่อย่างใดเพราะพวกผมยังไม่ได้ดื่มสักแอะเลย

                งึก ๆ งัก ๆ  มันเป็นงึก ๆ งัก ๆ  งึก ๆ งัก ๆ  มันเป็นงึก ๆ งัก ๆ  มันเป็นกะอึกกะอัก
                มันเป็นจึ๊ก ๆ จั๊ก ๆ  มันเป็นอยากได้จั๊กกั๊ก  มันเป็นบ่คึกบ่คัก  ตึ่ง... ต๊อก...
                จังซี่มันต้องถอน...  จังซี่มันต้องถอน...  จังซี่มันต้องถอน...

                ตอนนี้ไอ้โจ้ไอ้กันลงไปดิ้นอยู่บนพื้นถนนแล้วครับ...  เพลงประจำชาติพวกผมเลยครับ  ด้วยความที่รถติดแหงกนานเราเลยลงไปได้น่ะครับ  สาว ๆ ใจกล้าบางคนก็มันเต้นเลื้อยไปมา  แหม... ไอ้พวกนั้นก็ชอบกันใหญ่ครับ  ยิ้มจนแก้มแทบฉีก  นี่มึงเมาดิบกันใช่มั้ย

                “ลูกพี่ไปป์ลงมาแจมกันหน่อยคร้าบบบบบบ  ฮิ้วววววววววววววววววว ~ ” เท่านั้นแหละครับ  ไอ้ไปป์มันโดดลงไปบนถนนเลย  ผมงี้อ้าปากค้าง  ก็รู้อยู่ว่าไอ้นี่ก็ไม่ใช่พวกเหนียมอะไร...  แต่ใครจะไปคิดว่ามันจะรั่วขนาดนี้  มันลงไปเต้นบ้า ๆ บอ ๆ กับไอ้สองคนนั้น  แหม... เข้าขากันเป็นปี่เป็นขลุ่ยยังกะซ้อมมาจากบ้าน  ผมมีหรือจะยอมน้อยหน้า  เลยโดดลงไปด้วยอีกคน

                “ฮิ้ววววววววววววววววววววว ~ ~ ” คนส่งเสียงเชียร์กันใหญ่  ตอนนี้พวกผมก็เมาดิบเลยครับ  คิดท่าเหี้ยไรได้กูใส่ไปสุด ๆ  อายที่ไหนล่ะครับ  คณะสอนให้เราหน้าด้านอยู่แล้ว  ผมมองไอ้ตัวเล็กที่เต้นอยู่ข้าง ๆ  ผมสีน้ำตาลธรรมชาติลู่ลงข้างแก้มช่วยเสริมให้มันน่ารักเหมือนลูกแมวตกน้ำ  ที่สำคัญคือรอยยิ้มกว้าง ๆ เห็นฟันครบ 32 ซี่เหมือนเด็กของมันเนี้ยแหละ...

                อ๊ากกกกกกก  น่ารักเกินไปแล้วว้อย ! ! ! ! ! ! !



............................................................................

......................................................

...........................

...........

 


                “ฮ่าฮ่าฮ่า” เสียงหัวเราะดังก้องไปทั้งที่จอดรถ  เป็นเสียงของไอ้ตัวแสบนั่นแหละครับ  วันนี้มันฉีกยิ้มจนแก้มแทบแตกแน่ะ  ยังกะพาเด็กไปเล่นน้ำอย่างงั้นแหละ

                “ยังจะมาขำอีกนะมึง” ไอ้กันเอานิ้วจิ้มจึ้ก ๆ ที่หน้าผากมัน “ดีนะหนีมาทัน  ไม่งั้นก็โดนกะเทยจับตุ๋ยพอดี  เล่นอะไรไม่เล่นเสือกไปบอกเจ๊กะเทยว่ากูชอบ  คิดได้นะมึง !!! ”

                “โอ๊ย... ตลกดีออก”

 
                พวกผมกลับมาถึงบ้านได้สักพักแล้วล่ะครับ  พี่ภูมิกับพี่แก้วเข้าบ้านไปแล้ว  แต่พวกเรายังคงนั่งอยู่ที่ท้ายรถด้วยสาเหตุว่ามันเย็นดี  และไม่อยากเข้าบ้านตอนนี้เพราะมันยังคุยนู่นนี่กันไม่จบ

                “แล้วมึงเห็นเด็กสก๊อยที่ใส่เสื้อสีขาวมาเล่นมั้ย ?  อื้อหือ... สวยก็ไม่สวยยังจะมาแต่งโชว์อีก  กูรู้สึกเสียสายตามาก”
                “อ้าว... นึกว่าพี่ไปป์จะจำได้แต่พี่สุดหล่อที่มาขอประแป้งซะอีก  กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก” ไอ้นรกสองตัวลงไปดิ้นหัวเราะท้องคัดท้องแข็งบนพื้น  มีแต่ไอ้ไปป์ที่หน้างอ...  แต่ถ้าสังเกตดี ๆ ผมก็หน้างอนะครับ

                ก็อยู่ดี ๆ มีไอ้หน้าเกือบหล่อที่ไหนก็ไม่รู้มาขอประแป้งเฉย  ไอ้ตัวเล็กนี่ก็เสือกนั่งนิ่งให้เค้าจับแก้มอีก  ผมงี้เดือดแทบตาย ! ! ! !

                “อะไรคิน... หน้าบึ้งเชียวนะ” ไอ้อาร์ท...  ถ้ามึงไม่พูดก็ไม่มีใครรู้หรอกครับ
                “ก็คนมันหึงนี่หว่า”
                “ฮิ้ววววววววววววววววววววววววววววววว ~ ” เยี่ยมครับเพื่อน  ทำหน้าที่เป็นลูกคู่ได้ดีเลิศประเสริฐศรีมาก

                “เฮ้ย ๆ  ไม่ต้องหน้าบึ้งแล้วมานี่เลย” ไอ้โจ้ลากแขนไปป์แล้วดันให้มันนั่งลงข้าง ๆ ผม  มันยังทำหน้างง ๆ อยู่ว่าไอ้พวกนี้จะทำอะไร  ไอ้โจ้เทแป้งเด็กแคร์ที่พี่แก้วเอามาให้พวกเราลงในขันแล้วเติมน้ำลงไปนิด ๆ  มันเอานิ้วคน ๆ แล้วมาแต้มสามจุดบนหน้าผากเปิดเหม่งของไอ้ตัวเล็ก  ก่อนจะหันมาแต้มให้ผมที่ยิ้มอย่างรู้ทันพวกมัน

                ไอ้อาร์ทเดินถือถังน้ำเล็ก ๆ มาเทน้ำใส่มือไอ้ไปป์อย่างรู้งาน “ขอให้คู่บ่าวสาวมีความสุขมาก ๆ นะครับ  อยู่กันจนถือไม้เท้ายอดทองกระบองยอดเพชรนะครับ”

                อาร์ทยื่นถังต่อให้ไอ้กัน  แต่ไอ้ตัวเล็กที่เพิ่งจะเก็ทมุกรีบปัดไอ้ถังนั่นคว่ำไปอยู่กับพื้น

                “รดน้ำศพพวกมึงก่อนซะดีมั้ย !!!!!!”
                “ฮิ้ววววววววววววววววววววววววววววว ~ ~  หน้าแดงใหญ่เลยคร้าบบบบบบ”
                “ว้าย ๆ ๆ ๆ  พี่ไปป์เขินใหญ่เลย”
                “กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก... ”


                “พอเลยพวกมึง” ผมตัดบทมันจนพวกมันเงียบหันมามองหน้าผมแบบงง ๆ ว่าทำอะไรผิด


 


 


 


                “แฟนกูเขินหมดแล้วเห็นมั้ย” หลับตายังรู้ครับว่าจะเกิดอะไรต่อ...

                “ฮิ้ววววววววววววววววววววววววววววววววววววว ~ ~ ~ ”

                ไปป์หน้าแดงอย่างกับเป็นลมแดดอย่างงั้นแหละ  มันรีบโวยวายออกมา

                “จีบให้ติดก่อนเถอะมึง ! ! ! ”

                ผมยกยิ้มมุมปากแล้วเอื้อมมือไปดึงแก้มมันที่ขืนตัวออกน้อย ๆ


 


 


 


 


 


 


                “คอยดูก็แล้วกัน”


 

 

 

 

 

TBC

 

 

กลับมาแล้วค่ะ  //คลานเข่าเข้ามากราบ
ขอโทษคนอ่านทุกท่านด้วยที่หายไปนานมากๆ  ประเด็นคือเปิดเทอมแล้วงานเยอะมากๆค่ะ  มีอาทิตย์ละหลายงาน แทบจะทับหัวตายเลยทีเดียว
เลยขอแจ้งให้ทราบว่าช่วงนี้และช่วงหน้าอาจจะมาต่อค่อนข้างช้านะคะ แต่รับประกันว่าคนเขียนไม่ดองแน่นอนค่ะ ด้วยเกียรติของเนตรนารีค่ะ
ไม่ได้ talk ซะนาน คิดถึงคนอ่านทุกคนเลยค่ะ  หวังว่าจะยังอยากติดตามเรื่องราวของน้องไปป์กันอยู่นะคะ :]
ขอบคุณทุกท่านที่กดเข้ามาอ่านค่ะ



[butterfly_bee]

ดีใจมากที่เห็นเรื่องนี้อัพ
ภคินนี่หยอดไม่ยั้งจริงๆ
จะเป็นกำลังใจให้จีบให้ติดนะพ่อคุณ

[Margarin_Butter]

  มาต่อแล้ววว

ฮิ้วๆๆๆๆๆๆ หยอดไม่ยั้งเลยนะแหมมม
พี่ไปป์เขินน  ไปเลยย

[Rafael]

5555 ไปป์น่ารักมากก
มาต่อเร็วๆนะคะพี่ อิอิ