“ปิง เมื่อไหร่มึงจะกลับหอวะ มัวแต่หลบหน้าไอ้กี้อยู่แบบนี้ กูสงสารมัน เห็นทำหน้าเศร้ามาเรียนทุกวันอ่ะ”
ไอ้มิ้นท์มันพูดขึ้นหลังจากผมมาอาศัยหอมันอยู่ได้เป็นวันที่สาม ไอ้มิ้นท์มันไม่ใช่คนปากโป้งครับเพราะงั้นผมเลยสั่งไม่ให้มันบอกไอ้กี้ว่าผมอยู่กับมัน ผมยังไม่อยากเจอหน้าไอ้กี้ตอนนี้
เสียงเรียกเข้ามือถือดังขึ้น ผมจะตั้งเสียงเรียกเข้าเฉพาะของไอ้กี้ แต่ครั้งนี้ไม่ใช่ไอ้กี้ผมเลยกดรับ เป็นไอ้ท็อปเองครับ ผมฝากมันดูแลไอ้ตัวดีช่วงสามวันมานี้
“ปิง มึงมารับไอ้กี้มันที่ตึกถาปัดหน่อยดิวะ กูบอกให้กลับก็ไม่กลับ จะไปส่งก็ไม่ยอม มันบอกว่าจะรอมึงมารับเนี่ย”ไอ้ท็อปพูด
ผมถอนหายใจ
“..............เออๆ เดี๋ยวกูไป ” ผมบอกมัน
ผมแอบมองไอ้กี้อยู่ห่างๆจากตรงนี้มีพุ่มไม้บังไว้ ซึ่งมันคงไม่เห็นผม มันกำลังนั่งมองหาผมอยู่ แต่ผมก็ก้าวขาไปหามันไม่ออกจริงๆ
แอบมองอยู่นานแต่มันก็ไม่มีทีท่าว่าจะกลับ ท้องฟ้ามืดลงเรื่อยๆแถมคนก็หายไปหมดแล้วเหลือมันนั่งอยู่คนเดียว บอกตรงๆตอนนี้ผมเป็นห่วงมันอยากให้มันกลับหอได้แล้ว แต่จะให้เดินไปเผชิญหน้ากับมันตอนนี้ก็ยังไม่พร้อมเลยใช้วิธีโทรศัพท์หามันแทน
“กี้มึงอยู่ไหน”ผมแสร้งทำเป็นถามทั้งๆก็เห็นอยู่ว่ามันอยู่ข้างหน้านี่
“อยู่หน้าตึกคณะ”
“แล้วมึงยังไม่กลับล่ะ ไอ้วินไม่มารับมึงเหรอ”
“กูบอกให้พี่วินเลิกยุ่งกับกูแล้ว ตอนนี้ก็รอมึงอยู่คนเดียวอ่ะ มึงมารับกูสิ”ผมได้ยินมันพูดเสียงเหมือนคนคัดจมูก
“ไม่ได้ว่ะ งานกูยุ่งอยู่ ปลีกตัวไปไม่ได้เลย”โกหกหน้าด้านๆเลยผม
“เป๊บเดียวเองนะ มารับกูหน่อย กูอยู่คนเดียว ”เสียงมันสั่นๆเหมือนร้องไห้เลยครับ ก็คงร้องไห้จริงๆอ่ะเพราะเห็นมันยกมือขึ้นมาเช็ดแก้มมัน
“มึงจะร้องไห้ทำไมวะเนี่ย กี้…..”
“......ก็มึงไม่ยอมมาเจอกูอ่ะ”
“มึงกลับไปรออยู่ที่หอก่อนไป เดี๋ยวทำงานเสร็จกูค่อยไปหามึง”ผมบอกมัน
“จริงนะ”น้ำเสียงมันดีใจขึ้นมาเลย...
“เออ รีบๆกลับไปสิ เดี๋ยวยุงกัดจะไม่สบายเอา”
“อืม.....กูจะรอมึง เออ มึงหายโกรธกูแล้วใช่มั้ย”
“อือ กูหายโกรธมึงแล้ว มึงรออยู่นั่นแหละอย่าเพิ่งไปไหนเดี๋ยวให้ไอ้ท๊อปไปรับ”ผมเห็นมันยิ้มออกในที่สุด
แต่ผมก็ไม่ได้ไปหามันอย่างที่บอก มันคงจะทั้งโกรธแล้วก็เสียใจอยู่ที่ผมโกหกมัน
ผมนอนถอนหายใจทิ้งอยู่ที่ห้องไอ้มิ้นท์อีกวัน ทั้งที่วันนี้วันเกิดผมแต่รู้สึกเหมือนว่าก็แค่วันหนึ่ง...ครั้งนี้เป็นวันเกิดที่ไม่มีความสุขเลยครับ
“ไอ้ปิง วันนี้กูยื่นคำขาดให้มึงไปเคลียร์กับไอ้กี้ให้เสร็จๆไปซะ กูละเบื่อเรื่องผัวเมียทะเลาะกัน ”ไอ้มิ้นท์บ่น
“กูกับไอ้กี้ไม่ใช่อย่างงั้น”
“ไม่ใช่ได้ยังไง เพื่อนผู้ชายที่ไหนจะงอนกันข้ามวันข้ามคืนงี้วะมึงอ่ะหึงไอ้กี้ชัดๆ คนอื่นเค้าดูออก มีแต่มึงที่ไม่ยอมรับตัวมึงเอง ”
“................................”พูดแทงใจดำชะมัด
เพราะไอ้มิ้นท์มันพูดแบบนั้นผมก็เลยกลับมาที่หอตัวเองในที่สุด เข้าไปในห้องก็เจอกับไอ้กี้มันเห็นผมมันก็ทำหน้าบึ้ง ท่าจะโกรธอยู่ จะทำยังไงดีล่ะครับ ผมได้แต่เงียบซึ่งเป็นสิ่งที่ผมถนัดที่สุด ไม่ได้ซื้อช็อคโกแลตติดมือมาด้วยอ่ะ
“มึงไม่มีอะไรจะพูดรึไงที่มึงหลบหน้ากูตั้งหลายวันเนี่ย”ไอ้กี้เริ่มก่อน
“กูขอโทษ”
“แค่เนี้ยะ แล้วไงต่อ....”
เอ่อ คิดว่าจะพูดดีมั้ย.....แต่ถ้าพูดความสัมพันธ์ของผมกับมันจะต้องเปลี่ยนไปแน่ๆ อันที่จริงผมก็รู้ตัวมาตั้งนานและมันก็น่าจะถึงเวลาแล้วมั้งนะ
“กูก็แค่โกรธ.....ที่ว่าทำไม ถ้ามึงจะคบกับผู้ชาย คนแรกที่มึงเลือกมันน่าจะเป็นกูไม่ใช่เหรอ แต่ทำไมกลายเป็นคนอื่น”
“แล้วทำไมต้องเป็นมึง”
“......ก็กูสนิทกับมึงที่สุด กูรู้จักมึงมานาน...แล้วกูก็ดูแลมึงมาตลอด หลายอย่างอ่ะ มึงก็น่าจะรู้อยู่แก่ใจนิ กี้”หน้าผมเริ่มร้อนแล้ว ไม่เคยพูดอะไรแบบนี้กับใครมาก่อนเลย
“แค่นี้เหรอ”
มันยังไม่มีท่าทีจะเข้าใจกับสิ่งที่ผมพยายามจะบอก
“......กู..กูรักมึง” พอพูดคำนี้จบไม่กล้าเงยหน้าขึ้นมองไอ้กี้เลยว่ามันจะทำหน้ายังไง
ระหว่างผมกับมันมีแต่ความเงียบ
“มึงรักกูแบบเพื่อนเหรอ”ไอ้กี้ถามขึ้นมาอีก
“ไม่ใช่ กูรักมึงแบบคนรัก...แบบแฟนน่ะ”
“กูก็รักมึงเหมือนกันปิง”คำนี้ทำให้ผมเงยหน้าขึ้นมอง เห็นไอ้กี้ยิ้มสดใสมาให้ก่อนที่มันจะเข้ามากอดจนผมเกือบเซล้ม
“ไอ้บ้าปิง กว่าจะพูดออกมาได้นะมึง”มันพูดอู้อี้กับหน้าอกผม จากนั้นทั้งไอ้ท็อป ไอ้มิ้นท์ก็เดินเข้ามาในห้อง
“แฮปปี้เบิร์ดเดย์เว้ย ไอ้ปิง เป็นไงเซอร์ไพร์มั้ยวะ”
“อะไรเนี่ย”งงสิครับ แต่แล้วผมก็เหลือบไปเห็นกล้องถ่ายวิดีโอวางอยู่บนเคาเตอร์ใกล้ๆ ทำให้ฉุกคิดอะไรขึ้นมาได้
“พวกมึงรวมหัวกันแกล้งกูเหรอ!”
“ถ้าไม่ทำแบบนี้แล้วเราจะได้ยินคำว่ารักจากปากผู้ชายเย็นชาอย่างมึงเหรอ ฮ่าๆๆๆ กูถ่ายวิดีโอไว้ด้วยว่ะ”ไอ้ท็อปมันเดินไปยกกล้องถ่ายวิดีโอขึ้นมาโชว์
“พวกมึงว่ากูจะเอาไปลงยูทูปดีมั้ยวะ”
“เลิกแกล้งมันได้แล้ว”ไอ้กี้มันหันไปว่าไอ้ท็อป
ปกป้องแฟนใหญ่เลยนะไอ้กี้ เดี๋ยวกูจะเปิดให้ไอ้ปิงดู ไอ้ปิงจะได้รู้ว่ามึงมันมารยาร้อยเล่มเกวียน”
“กูเปล่าซะหน่อย ก็กูอยากให้ปิงพูดออกมาซะทีอ่ะรอมานานแล้วนี่หว่า ถ้าไม่ทำแบบนี้มันก็ไม่ยอมพูดซะทีอ่ะดิ”
“ไอ้กี้ นี่มึง..........”พูดไม่ออกครับ แสดงว่ามันวางแผนไว้ตั้งแต่แรกแล้วน่ะสิ
“เออ ปิง ตอนมึงไม่อยู่เนี่ยกูทำห้องรกไปหน่อยน่ะ”ไอ้ตัวแสบมันเอ่ยขึ้นขณะที่ไปหยิบกล่องอะไรซักอย่างออกมาจากถุง
“กูว่าไม่หน่อยนะ ยังกะระเบิดลงห้องมึง”ไอ้มิ้นท์พูดแล้วมองไปรอบห้องที่เต็มไปด้วยกองเสื้อผ้าและเศษขนม
“เงียบไปเลยป่ะ......... ปิง ยังไงมึงก็ทำความสะอาดแล้วจัดห้องให้เรียบร้อยนะ กูจะกินเค้กรอมึง”
ให้ทำยังไงล่ะครับ สุดท้ายก็ต้องยอมมันเหมือนทุกที ก็รักมันไปแล้วนิทำไงได้ คิดดูถ้าผมงอนนานกว่านี้มีหวังห้องผมได้กลายเป็นที่ทิ้งขยะพอดี.....ว่ามั้ยครับ
THE END
----------------------------------
เอาเรื่องสั้นมาให้อ่านกันเล่นๆค่ะ ฮ่าๆ แต่เรื่องยาวยังแต่งต่อไม่ออก(เมื่อไหร่จะแต่งจบ) ขอบคุณที่เข้ามาอ่าน แล้วก็ทุกๆคอมเ้ม้นท์ค่ะ
หัวข้อ: (เรื่องสั้น).......ซะที! ตอนพิเศษแุถมค่ะ น้องกี้เล่า (อ่าน 21855 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก