หัวข้อ: ผู้ชายป้ายเหลืองกับผู้ชายป้ายแดง

[yuan18]

ในผับแห่งหนึ่งของ อตก
ผู้คนมากมายที่นี่ หมายถึง เกย์ 30%ของกรุงเทพหรือมากกว่าจะมารวมตัวกันที่นี้ ทุกๆคืน
พวกเขามาสนุกสนาน เที่ยวเล่น แน่นอน จุดประสงค์หลักของการมาเที่ยวที่นี่คือการได้ใครสักคนไปนอน แค่ เหงาคืนนี้ของเชาเรานี่เอง มีทุกแบบที่คุณต้องการ สถานที่นั้นนอกจากเป็นที่ท่องเที่ยวแล้ว ยังเป็นที่ทำมาหากินของใครบางคนด้วย
นั้นคือ ผู้ชายป้ายเหลือง หรือผู้ชายขายตัว

"อ้าว ปิง ไหนมานั่งนี่คนเดียวหระ อายุถึงแล้วหรือ"เพื่อนของแฟนเก่าผมชื่อ โจ้ มาทักถาม
เขาแอบสนใจผมตั้งแต่ตอนที่ผมเป็นแฟนกับเพื่อนเขา ผมรู้ได้ไงหรือ เพราะหมอนี้มันชอบ แอบโทรหาผม ชวนผมไปกินข้าวสองคน เวลา(กันย์)แฟนผมไม่อยู่ แต่ผมก็ปฏิเสธ ทุกครั้งไป
"ผม มานั่งขายครับพี่"ผมตอบ
พี่โจ้เขา ตกใจ เพราะ เมื่อก่อนผมเป็นคนเรียบร้อย ซึ่ง ต่อมา เลิกกับแฟนผมก็เปลี่ยนไปเป็นคนตรงไปตรงมาแบบนี้ ไม่ใช่เพราะประชดชีวิต แต่มันเป็นความสุข ที่ได้กระทำมัน
"แล้วนี่ กันย์ เขารู้เรื่องไม"
"จะไม่รู้ได้ไง กันย์เขาก็ใช้เงิน ซื้อผม ตอนที่เราคบกัน"ผมโกหก
เพราะผมต้องการ แก้แค้น กันย์ ที่รักและห่วงศักศรีนัก ถ้าผมอกว่าผมขายตัวให้กันย์ หรือกันย์ใช้เงินซื้อผม กับเพื่อนเขาหระก็ รับรอง เรื่องนี่อีกยาวไกล
"มาคนเดียวหรอ?"พัดมานั่งข้างๆผม
"มากับเพื่อน แต่เพื่อน ออกไปทำธุระ"ผมโกหกอีกรอบ(ผมมาคนเดียว
"ดื่นไรไม พี่เลี้ยง"
"จะจ่ายผมหรอ?" เลี้ยงเครื่องดื่ม แปลว่าจะตกลง ธุระกิจกับเรา แต่ถ้าคุณรับมัน ก็แปลว่าคุณตกลงด้วย
"อานะ"
"บอกมาตรงๆดีกว่าว่าพี่จะจ่ายผมเท่าไหร่"
"แล้วเราอยากได้เท่าไหร่ล่ะ"พี่เขาถาม
ผมจ้องหน้าพี่เขาโดยไม่มีคำตอบ
"เอางี้ สองพัน"
"ฮะ เห็นผมมีค่าแค่นี้หรอ?"ผมขำแบบเย็นเยือก
"พี่กันย์เขาจ่ายเราเท่าไหร่ พี่จะจ่ายเหมือน พี่กันย์"หน้าแดง
ผมเงยหน้าขึ้นแล้วถอนหายใจ
"เฮอ! พี่โจ้ พี่กับกันย์ ต่างกันอยู่ตรงนี้แหระ"
พี่เขาทำหน้างง
ผมทิ้งท้ายให้เขาคิดแล้วย้ายโต๊ะไปนั่งที่อื่น ซึ่งแปลว่า ธุระกิจครั้งนี้ผมไม่ตกลงด้วย
แต่ เจ้าโจ้ มันเข้าใจอะไรยากจริงๆ ตามตื้อ อยู่ได้

นั้นทำให้ผมต้องเสียงาน สำหรับค่ำคืนนี้ พี่เขาก็เป็นสเปคผมนะ แต่ มีหลายเหตุผลที่ผมจะไม่นอนกับเขา หรือ ทำธุระกิจครั้งนี้กับเขา
ผมเดินออกจากผับแล้วออกมานั่งกิน ก๋วยเดี๋ยวซอยข้างๆผับ เจ้าโจ้ก็ตามมาไม่เลิก นั้นทำให้ผมอารมณ์ เสีย ความอดทนของผมก็มีขีดจำกัดนะ
"นี่พี่ ช่วยไปห่างๆผมได้ไม ผมบอกผมไม่ขายไง ไม่รู้เรื่องหรือไง คนจะกินข้าว"ผมขึ้นเสียงกับเขา
"โห ปิงอย่าเล่นตัวเด ปิงที่เคยน่ารักของพี่หายไปไหนล่ะ"เสียงอ้อน
"กลับไปตอนนี้ดีกว่าก่อนที่ผมจะโทรไปฟ้อง แฟนพี่ที่นอน อยู่ห้องพี่นะ สงสารเขาบ้างเถอะ ทีเขานอกใจทำเป็นจะเป็นจะตาย ทีตัวเองก็มั่วสักไม่มี ฮะน่าขำจริงๆ" ใช่แล้วเหตุผลหนึ่งที่ไม่นอนกับเขาเพราะแฟนเขา ผมสงสาร แฟนเขา ที่ต้องอยู่กับชายชั่วแบบนี้จริงๆ
"นะ งั้นพี่จ้างน้องไปเป็นแบบให้พี่ถ่ายที่สตูดีโอพี่ได้ไม พี่อยากถ่ายรูปปิง มานานแล้วนะๆๆ"
เสียงอ้อน ของพี่แก มันน่ารำคาญยิ่งกว่าอะไรโจ้ชอบถ่ายรูปเด็กน่ารักๆ เก็บสะสม แน่นอน ถ่ายเส็จก็ ร่วมรักกันที่ สตูดีโอเขา เกือบ ทุกราย เพราะฉะนั้น เรื่องอะไรผมต้องไป ที่ๆสรกปก ยิ่งกว่า ซ่อมแบบนั้น
"พี่ผมไม่ใช่ปิงที่เคย ถวายหัวให้กับความรัก เหมือน เมื่อก่อน ไม่ใช่เด็กไร้เดียสาที่เคยติดตามแฟนไปทุกฝีก้าว เพราะผมต้องก้าวไปด้วยตัวเอง และการเจอพี่อีกครั้ง มันทำให้ เรื่อง เก่าๆของผมและกันย์ พุดขึ้นในหัวผม ผมรู้สึก แย่มากๆ และพี่คิดว่าผมจะรับข้อเสนอของพี่ได้หรือ?"
ผมเดินไปจ่ายตัง โดยที่ยังไม่ได้กินสกคำ จากนั้นก็ โบกเท็กซี่กลับบ้าน

ผมนอน อยู่ในห้อ ที่แสนจะเงียบเหงา คนนี้ผมต้องโต้รุ่งอีกแล้ว เคยเชื่อว่าน้ำตาหมดไปแล้ว ไหนตอนนี้มันยังออกมาหระผมเช็ดน้ำตาของตัวเอง เปิดคอม ออกมาระบายใส่ไดอารี่เหมือนทุกครั้ง เพราะสำหรับผม เพื่อนที่ดีที่สุดก็คือไดอารี่
แต่ผมไม่แน่ใจว่า ไดอารี่ เห็นผมเป็นเพื่อนหรือเปล่า เพราะทุกครั้งเวลาผมมีความสุขผมจะลืมมันไปเลย มันเหมือนเป็นที่ระบายผมมากกว่า เพราะ ไดอารี่ผมมีแต่ความทุกข์ ทุกๆเรื่อง ทุกๆครั้งของผม จากนั้นก็มีคนส่งอีเมล์มาในmailboxของผม ผมเปิดมันดู

(ไงเพื่อน เที่ยงคืนแล้วนะ ฉันรู้ว่าเธอยังไม่นอน หรอก ไอ้ผีกลางคืน ออกไปเที่ยวอีกแล้วสิ เฮอเหงาจังเลย อยากให้เธอมาอยู่ใกล้ๆจัง คิดถึงเสมอนะ บะบาย)

เพื่อนคนนี้ชื่อ เป้ เป็นเกย์ ดูจากข้อความก็รู้ว่าเขาเป็นคนอ่อนโยน แล้วก็ สาวแตกแค่ไหน ไม่รู้ว่า เรามาเป็นเพื่อนกันได้ไง ทั้งที่นิสัย ต่างกันคนระขั่ว
ผมโทรหาเป้ ชวนเขาออกไปเที่ยว ซึ่ง เราไปผับในโรงแรมแห่งหนึ่ง แถวสุขุมวิท ราคาแพงเอาการ แต่นานๆที และที่นี้เปิดถึงตีสามด้วย

เมื่อไปถึงผับ เจ้าเป้มัน นั่ง อ่อยผู้ชายสุดลิด เห็นแล้วต้องอดขำไม่ได้ทุกที การแต่งตัวแบบเด็กมัธยมของเขาเนี้ย อายุก็ใช่น้อยๆ
เรานั่งคุยกันสักพัก ก็มีผู้ชายเข้ามาขอเบอร์ เป้เพื่อนผม มีหรือจะรอด ทั้งคู่ก้ทิ้งผมไว้คนเดียว (เข้าใจความหมายไม สองคนนั้นไปหาจุดสุดยอดกันชั้นบนของโรงแรมนี้แหระ)
ผมว่าผับกับโรงแรมมันช่างดูเข้ากันอะไรเช่นนี้
และเขาก็เดินมา ชาย วัย อายุ น่าจะ 27 28 (โอเต ผมชอบคนแก่สักอายุ30 แต่ไงก็ได้คืนนี้กรณีพิเศษ ถือว่าแก้ขาดหระกัน)สูงกว่าผมนิดๆ หุ่นดีใช้ได้
แต่งตัวเหมือน พนักงานงานออฟฟิส เสื้อเช็ดแขนยาว ดูไร้รสนิยม(เชยนะ)แต่สำหรับผมผมว่าดูภูมิฐานดี ชอบ เหอๆ
"ขอบุหรี่ตัวหนึ่งสิครับ"เขาขอ เดินมานั่งใกล้ๆ(ผมนั่งดูดอยู่)
ผมทิ้ง ซองบุหรี่ให้เขาหยิบเอง
"มีไฟเช็ดไมครับ" เจ้านี้พูดจาสุภาพ สงสายทำงานบริการคน
ผมล้วงออกจากกระเป๋าแล้ว โยนให้เขา
จากนั้นก็เอาเครื่องดื่มผมขึ้นมาดื่มต่อ
เขาก็จัดการนั่งดูดบุหรี่ข้างๆผม ชวนผมคุยโน้นคุยนี้ ขอบอกว่าเป็นการสนทนาที่แย่มากๆ เพราะผมทำหน้าที่เป็นผู้รีบสารอย่างเดียว เจ้านี้คุยเก่งชะมัด
ใกล้เวลาผับปิด เขาชวนผมไปเที่ยวห้อง ซึ่งเขาเป็นพนักงานโรงแรมนี้ เปิดห้องฟรี(แล้วมันใช่ห้องเขาที่ไหนหระ เปิดห้องออฟเด็ก ชัดๆ)
เขาถามผมอายุเท่าไหร ผมตอบเขาไปว่า (23 จริงๆ18)
"จะจ่ายผมหรอ?"
"อือ....ผมไม่เคยทำแบบนี้มาก่อน ขอโทษด้วยท่าผมจะถามว่าเท่าไหร่"
งี่เง่า แต่ก็น่ารักดี"โอเค แล้วแต่ศัทธรา ตกลงกันบนเตียนก็ได้"
จากนั้นก็มาถึงที่ห้อง เจ้านี่ ถ้าจะเป็นเอามาก เริ่งจากประตูก็จับผมจูบแบบคนอดอยากมาเป็นชาติๆ (จูบได้ห่วยชะมัด มีกลิ่นปากนิดๆ หยี้)
แล้วก็เหมือนคนเก็บกดทางเพศสัมพัน ค่อนข้างชอบความรุนแรง แต่พอเวลาผมจะขอเข้าข้างหลังเขา เขาไม่ยอนนะ แต่ก็ไม่ได้ขอผม สรุป เรามีเซ็กกันแบบ หกเก้า แล้วก็ ใช้มือ แน้นการจูบ(ให้ตายสิ เล่นแบบนี้ผมช่วยตัวเองที่บ้านก็ได้)

แล้วเวลาผ่านไป เราก็ เส็จภาระกิจ ผมเส็ดไปสอง เพราะผมไม่ชอบ การมีเพียง ภายนอกเชยๆ ไม่เร้าใจ
ส่วนเขา เส็ดไปห้า หรือ หกนี่แหระ ไม่ได้
ผมนั่งดูดบุหรี่อยู่นอกระเบียน จากนั้นผมเห็นเขาเดินห้องห้องน้ำมานานพอสมควร
ไม่ออกมาสักที ผมจึงเปิดประตูห้องน้ำ
ให้ตายเด หมอนี้ นั่งกองกับพื้น กอดเข่าร้องไห้อยู่ในนั้น-_-!!
ผมนั่งลงมา กอดเขาไว้ โดยไม่มคำพูดปลบขวัญสักคำ เพราะผมไม่รู้ว่าเกิดไรขึ้น ตอนนี้ที่ผมทำได้ แค่ กอดเขาไว้อยู่อย่างนี้

เขารุกขึ้นมาล้างหน้า จากนั้นก็ เดินออกไปจากห้องน้ำ ส่วนผมหยิบบุหรี่ขึ้นมา นั่งดูดในห้องน้ำต่อ
สักพักผมรุกขึ้นมาอาบน้ำใส่เสื้อ เตรียมกลับบ้าน
"จะไปแล้วหรอ?"เขาถาม
"อ้ออืม แล้วค่าจ้างผมหระ"ผมสวมเสื้อ
เขาหยิบกระเป๋าขึ้นมา"เท่าไหรครับ"
"นายมีเท่าไหร ตอนนี้"
"ห้าพัน"
"เอามาสอง"
เขายื่นให้ผม ผมสวมกางแกง แล้วรับไว้
"ผมอยากเจอคุณอีก"
"ทำไม"ผมหันมายิ้ม
"ถ้าผมจะขอคุณเป็นแฟนผม ผ ผมต้องจ่ายเท่าไหร่"
เจ้านี้เห็นผมเป็นเงินอีกคน แต่ก็น่ารักเด เอาเถอะ อภัยให้ ผมเดินไปหอมแก้มเขาเบาๆ
"เป็นแฟนนะต้องรักกัน ใช้เงินซื้อไม่ได้หรอก จำไว้นะ ความรักมันเอาเงินซื้อไม่ได้"
ผมหอมแก้มเขาอีกรอบ ใส่รองเท้า แล้วเดินออกไป
ถามว่าผมสนไมหรอ? ไม่สน เพราะผม ไม่ชอบคนที่ เอาเงินมาซื้อความรักจากผม แต่เรื่องที่ผมขายนั้นมันอีกเรื่อง เพราะมันคือความสุขของเด็กขายตัวคนหนึ่ง

[THIP]

สำนวนก็ได้ในระดับหนึ่งนะ อ่านได้ไม่สะดุด 
ต้องดูที่พล็อตเรื่องแล้วล่ะ ว่าจะมีอะไรให้ลุ้นรึเปล่า  เป็นกำลังใจให้น้า       

[krappom]

เป็นกำลังใจให้เรื่องใหม่

 

[inimeg]

ในเรื่องความคิดของตัวละคร มีเหตุมีผลใช้ได้เลยล่ะครับ

อ่านแล้วก็ไม่สะดุด อารมณืต้องเนื่องดีครับ

เหลือแต่การแบ่งวรรคตอนของแต่ละย่อหน้าของบทสนทนา...

กับคำผิดเช่น

"หระ" น่าจะหมายถึง "ล่ะ" ใช่หรือเปล่าครับ

"งี้เง้า" ก็คงจะหมายถึง "งี่เง่า"

"เส็จ" ต้องพิมพ์ว่า "เสร็จ"

ยังมีคำผิด ที่ไม่ได้พิมพ์ตกอีกเยอะเลยครับ

ลองอ่านนิยายเยอะๆ แล้วจะรู้เองว่าคำไหนพิมพ์ยังไง

เพราะจุดเดียวที่ขอติก็คือ พิมพ์ไม่ถูกนั่นเองครับ

แก้ได ไปไกลโลด.... เชื่อเลย

อิอิ

มาเป็นกำลังใจนะครับ

อยากรู้ว่าพัดจะทำอะไรต่อ... ชอบความคิดของพัดจัง....

[zandwizz]

 

มาให้กำลังใจเหมือนกานครับ

บวกให้แล้วนะครับ

รออ่านต่อไปครับ

 

[meeza31]

น่าสนุกจัง มากต่อเร็วๆนะ 

[jammy]

เป็นเรื่องที่ทำให้รู้มุมมองเเนวคิดของคนๆนึงจากประสบการณ์ของเค้าดีครับเรื่องนี้ ปรับปรุงเเค่คำที่สะกดผิดก็โอเคเเล้วครับ เอาไป+1เป็นกำลังใจครับ

[yuan18]

รุ่นเช้า กลับมาสู่วัยปรกติ เหมือนเด็กทั่วไปคือ การไปเรียนหนังสือ ผมเรียน เอกภาพยนตร์ เพราะอยากเป็นผู้กำกับหนังเกย์ชื่อดังในอนาคต หรือได้ถ่ายทดเรื่องราวของผมด้วยน้ำมือผมเองให้ทุกคนฟัง
"อะไรนะ ทำไมเธอไม่คว้าไว้ล่ะโอกาสแบบนี้หายากนะเฟ้ย"เสียงโทรศัพท์ปลายสายจาก เป้
"เหอๆ ช่างเถอะว่าแต่ นายเองเป็นไงบ้าง"
เรื่องก็คือ เมื่อคืนเป้ ดวงตก เจอพวกเดียวกัน เลยไม่มีใครเริ่มใคร สรุปเป็นรับทั้งคู่เลยอด แห้ว-_-!! ก็เอากันไม่เป็นทั้งคู่นี่หนาเนอะ
"โอเค เราไปเรียนแล้วนะ บะบาย"

ผมมาถึงมหาลัยของผม (ผมสวมแว่นสายตาไปเรียน)ทุกคนเหมือนเป็นลูกคนรวย แต่ก็ยังมี บางคน อย่างผมเป็นต้น ที่ไม่รวย แล้วก็ที่สำคัญ ไม่ขาวซื่อบริสุด เหมือน เด็กส่วนใหญ่
และบางคน ที่เป็นเด็กเสี่ย อย่างเพื่อนผม แหม่ม
"เธอก็ ไม่ตอบตกลงหระ จะได้มเสี่ยเลี้ยงเหมือนช้านไง ไม่ต้องไปขายตัวหาค่าเล่าเรียนให้เหนื่อย"
"คือเรา(ผมนึกถึงตอนที่เจ้าหมอนั้นมันร้องไห้) เหอช่างเถอะ ไม่มีอะไร"
แหม่มจ้องหน้าผม"มันต้องมีอะไรสิ บอกมาเลย แน่ๆ"
ผู้หญิง กับเกย์มันต่างกันอยู่จุดหนึ่ง เอาเป็นว่า ผู้หญิงอย่างแหม่ม กับเกย์อย่างผม(ไม่อยากเหมารวม)
คือ มุงมองด้านความรัก ความรักของผมต้องไม่ใช่เจอในผับแล้วก็ ใช้เงินซื้อ
ส่วนความรักของแหม่ม ก็ไม่เกิดขึ้น ถ้ามันไม่มาคู่กับ ของหรู่หรือเงิน

หลังจากเลิกเรียน ผมก็เข้าบ้านไปนอน เอาแรง
นาฬิกาปลุกผมตอน สามทุ่ม เหมือนทุกครั้งผมอาบน้ำ แต่งตัว ได้เวลาทำงานของผมอีกครั้ง
ผมนั่งอยู่ผับเดิม ที่เดิม มันง่ายสำหรับการทำมาหากินกับที่เดิมๆ และลูกค้าเดิมๆบางครั้ง
ห้าทุ่มแล้วในผับวันนี้ไม่ค่อยมีคนเท่าไหร่ เพราะเป็นวันธรรมดา ย่อมหมายถึงผมมีโอกาสตกงานคืนนี้ก็เป็นได้
"ปิง มาทำไรที่นี่"เสียงคุ้นๆ
ผมหันมามอง เขามาจริงๆด้วย (สงสายเจ้าโจ้มันไปบอก)กันย์เลย โผล่มาในผับ
"อ้าว คุณ มาเที่ยวผับกับเขาเป็นด้วยหรอ?"ผมยิ้ม(ประชด)
"ปิง ทำไมทำแบบนี้ เราคุยกันแล้วไม่ใช่หรอ?"
"อะไรนะผมไม่ได้ยิน เสียงมันดัง"(แกร้งทำไม่ได้ยิน)
"น้องปิง สวัสดี อ้าว กันย์ มึงก็มาด้วยหรอ?"โจ้เข้ามาทัก
มันแกร้งหรือ ไม่รู้กันแน่
"ออกไปคุยกับเฮียมา"กันย์ รากมือผมออกไป

 เราคุยกันบนสะพานลอย หน้าผับ
"ปล่อยผมนะ"ผม สบัดมือออก
"มาทำอะไรที่นี่"กันย์ถาม
"เที่ยว ขาย มั่วเซ็ก"ผม มองไปทางอื่น เพราะไม่กล้าสู้สายตาของเขา
"..."กันย์ ร้องไห้
"ต้องให้เฮียเสียใจ ปิงถึงจะพอใช่ไม"กันย์ถาม (ได้โปรด อย่าร้องไห้แบบนั้น นั้นมันท่าไม้ตายของผมนะ)
"นายเสียใจเรื่องอะไร เราจบกันแล้ว และนี่มันชีวิตผม นายมาเกี่ยวอะไรด้วย"
"เฮียขอโทษ"
"ขอโทษเรื่องอะไร คุณสนุกกับเกมที่คุณเล่นกับผม คุณเห็นผมเป็นแค่ของเล่น เรื่องนั้นผมบอกแล้วไงว่าไม่เป็นไร ผมโง่เอง"
"อย่าทำแบบนี้เลยปิง ปิงอยากให้เฮีบาปกรรมหรอ?"
"ฮะ ที่แท้ก็ห่วงตัวเองว่าจะทำบาปกรรม ถ้าคุณ กลัวบาบจริง ก็คงไม่เอาหัวใจคุณอื่นมาเล่นเป็นเกมงี้เง้าของคุณ กลับไปสัก ผมจะเล่นเกมของผมต่อ"
"ถ้าปิงจะขาย มาขายให้เฮียนี่มา เฮียซื้อเอง"
ผมเงยหน้าแล้วถ่อนหายใจ
"ต่อให้ผมต้องอดตาย ผมก็ไม่มีวันขายให้คนอย่างคุณ นี่คือ ศักดิ์ศรีของเด็กขายน้ำ เห็นไม ผมเองก็รู้จักคำว่าศํกดิ์ศรีจากคุณ และผมว่าคุณเองก็ไม่ได้ต่างจาก พัด เพื่อนของคุณหรอกนะ เลิกยุ่งวุ่นวายกับชีวิตผมเสียที"
ผมเดินลงสะพานลอย และรู้ว่าคืนนี้คงต้องเสียงานอีกแน่ เลย ขึ้นเท็กซี่ ไปผับที่โรงแรมนั้น

ราคาเครื่องดื่มในผบนี่ ไม่ใช่ถูกๆ แต่ผมก็สักไปหลายแก้วทีเดียว จนรู้จักรสชาติของ คำว่าเมา
"เหมือนตอนที่อกหักใหม่ๆเลย เรา เมาอีกแล้วไม่เอาไหนเลย ฮะ"ผมบ่นกับบาร์เทรนเนอร์

"มาดื่มคนเดียวอีกแล้วหรอครับ?"เจ้าคนเมื่อวาน
ทำไมผมถึงมาที่นี่อีก ทั้งที่รู้ว่าผมต้องเจอกับนายขี้แง คนนี้อีก หรือว่าผมคิดถึงเขา
"มีเรื่องไม่สะบายใจหรอกครับ"เขาถาม
ผมรวบรวมสติ จากนั้นก็ เรียกคนมาเก็บตังค์
"ครับ ไม่มีอะไรผม แค่เบื่อๆ"ผมโกหก ผมไม่กล้าที่จะเปิดใจพูดความจริงกับใครสักคนอีกต่อไป
"เอานี้ไป"เขา หยิบ บัตรเคดิท ของเขาไปให้พนักงาน
"ฮะฮา ไม่ต้องหรอก คืนนี้ผมไม่รับงานนะคุณ"ผมตอบแบบเมาๆ
"ผมไม่ได้หวัง อย่างงั้นเลยนะครับ"เขาหน้าแดง (น่ารักชะมัด)
"เฮอเหอ ขอร้อง โลกนี้ไม่มีของฟรีนะ หนู"
จากนั้นผมก็เดินเสๆ ออกไปจากอยู่นอกโรงแรม
เขาเดินตามหลังผมมา ใกล้ๆ
"นี่นาย ไม่ทำงนหรือไง ตามผมมาอยู่ได้"
"ก็...ผมเป็ห่วงคุณ"
"นายนี่ ท่าจะบ้า ..เหอๆ อย่าบอกนะว่า นอนกับผมแค่คืนเดียว หลงรักผมเข้าแล้ว"
"ถ้า....ถ้าใช่ นายจะคบกับเราไม"
"คบหรอ?  ฮะฮะ เอาไรมาพูดขอร้อง"
เราค่อยๆเดินไปตามถนน โดยที่เขารักษา ระยะห่างระหว่างเราไว้ หกก้าว(เขาเดินตามหลัง)
"นี่ผมจะบอกไรให้นะ ถ้าอยากหาใครคบจริงใจสักคนนะ นายก็ไม่ควรหาจากในผับ และที่สำคัญเด็กขายตัว เป็นสิ่งที่นายไม่ควรเอามา พิจารนา"
"แต่นายก็เป็นคนดีนี่ ทำไมถึงดูถูกตัวเองแบบนั้นหระครับ"
"นายจะรู้ได้ไงว่าผมดี หรือไม่ดี"
"ก็นาย รับฟังเรา อบอุ่น แล้วก็สอนผมหลายๆเรื่องอยู่นี่ไงครับ"
ผมหันมามองหน้าเขาแล้วขำบ้าๆ
"ฮาๆๆๆ นายดูเด็กกว่าที่ผมคิดไว้เยอะ"(เขาทำให้นึกถึงผมในสมัยก่อน)
"นายไม่อยากเป็นแฟนกับเราจริงๆหรอ? เราเป็นคนดีนะ นายรองคบเราแล้วนายจะรู้เอง"
"ประเดนมันอยู่ที่ว่า นายโง่เกินไป หรือนายชอบดื้อคนที่มีเซ็กกะนายทุกคนมาเป็นแฟนนาย"
เขาก้มหน้า"กะนาย(หน้าแดง).....คนแรก"
"ว่าไงนะ"ผมหายเมาเลย(ให้ตายสิ ผมไปเจาะไข่แดงเขาหรอเนี้ย ไม่น่า หมอนี้ถึงได้ทำตัวแปลกๆ)ผมนึกถึงตอนที่เขาร้องไห้ในห้องน้ำ
ผมนั่งลง กองกับพื้น เกาหัวตัวเอง ด้วยความเมาในตอนนั้นผมไม่สนคนรอบข้างเลย แต่ก็ไม่มีใครนอกจากเราสองคน
"นี่นายจะบอกว่า อายุ 28 เพิ่งเคยมีอะไรกับใคร ครั้งแรก"
"นั้นมัน frits kiss ของผมนะ"เขาหน้าแดง
เง้อ อะไรวะ frist kiss! frist water! ผมเอามันมาหมดแล้วหรอเนี้ย
"พูดแบบนี้อยากให้ผมรับผิดชอบนะสิ"น้ำเสียงผมเย็นชาเหมือนเดิม
"ไม่ใช่อย่างงั้น แต่......"
"อะไรหระ ก็ผมบอกแล้วไงว่าผมขาย เลิกตื้อผมได้ไม ผมก็แค่ขายเซ็ก แลกเงินไปวันๆ ไม่มีไรน่าสนใจหรอก ที่ผ่านมาก็ ถือเป็นประสบการณ์ได้ไมนาย ลืมๆไปสัก ไม่ใช่เด็กๆกันแล้วนะ โอเค"
"แต่...ผมคิดว่า...ผมชอบคูณเข้าแล้ว"
"แล้วจะมาชอบผมได้ไง ผมบอกแล้วไง..."
"ตอนแรกผมก็เสียใจ ที่อารมณ์ชั่ววู่ พานายไปนอน...แต่หลังจากที่...คุณทำดีกับผม   ผมก็เลยรู้ว่าจะเป็นคนดี และผมไม่เสียใจที่ได้รู้จักคุณ"
"ผมไปทำดีกับคุณตอนไหนวะ"
"ก็...ตอนที่ผมเสีนใจร้องไห้ที่ห้องน้ำ นายเข้ามาแล้วคุณก็ใช้(ยื่นมือสองข้างของเขาออกมา)มือของคุณ โอบกอดผม(เขาก้มลงมากอดผมที่นังอยู่)แบบนี้"
ความรู้สึกแบบที่เขาสัมผัส อบอุ่นแบบนี้หรอ? ผมเองก็รับรู้ความอบอุ่นจากนายนะ....
(ติดตามตอนต่อไป เร็วๆนี้)

[yuan18]

 
ขอบคุณสำหรับกำลังใจจากทุกท่าน

[meeza31]

28แล้วยังซิงอยู่ เหอๆ

[jammy]

ก็ไม่เเปลกนะผมก็ยังซิงหุๆ23ละ55+

[yuan18]

รุ่นเช้าผมตื่นมาใน ห้องเขา ห้องของเขาจริงๆ คอนโดใจกลางเมืองที่ หรู่ใช้ได่ในระดับหนึ่ง
ตอนเช้าผมตื่นมา ผมไม่เห็นเขา อยู่ข้างๆผมเลย เขาอาจจะไปเข้าห้องน้ำ นี่มันก็ แปดโมงครึ่งแล้ว ผมยัง เมาค้างอยู่เลย วันนีมีเรียน สิบแอดโมงเช้านะ

เมื่อคืน เราไม่ได้มีอะไรกันแค่กอดกันนอน เฉยๆ ผมเดินไปเข้าห้องน้ำ เขาอยู่อยู่เลยเดินไปในครัว เห็นเขาทำอาหารเช้า ดูท่าจะอารมณ์ดี มีการทำทำนองเพลงของ(หากันจนเหอ ของ กบ) ออกจาก เวอร์ไปนิดๆ แต่เวลาเขาตั้งใจทำอะไรสักอย่างก็น่ารักดี
"อ้าวตื่นแล้วหรอ? นมอุ่นๆสักถ้วนนะ แก้อาการเมาค้างได้ดี ใส่น้ำผึ่งไว้ด้วยนะ"เขาทอดไข่อยู่จากนั้นก็ชี้ไปให้ผมดูถ้วยนมบนโต๊ะอาหาร
"ขอบคุณ คุณเป็นแค่พนักงาน แล้วทำไม อยู่ในที่หรู่แบบนี้หระ"ผมถามจากนั้นก็ดื่มนม
"อ้อ ผมเป็นผูจัดการโรงแรมครับผม (เอาไข่ใส่จาน)และนั่นเป็นโรงแรมของพ่อผมเอง"เขาพูด (ผมเกือบพ่นนมออกจากปาก)
"นายอายุเท่าไหร่"ผมถาม ปรกติ ผู้จัดการต้อง30up น่าจะประมาณนั้นนี่หนา
"30"หยิบ ขนมปังปิ้งออกมา
"ฮ้าๆๆ ทำไมหน้าเด็กจัง ตอนแรกผมนึกว่า27 28"
"(ยิ้มหยิบจานที่เขาถือให้ผม)กินอาหรที่เป็นประโยคเยอะๆนะครับ จะได้หน้าเด็กเหมือนผม คุณเองก็เหมือน อายุสัก20นี่"(-_-!!จริงๆ18)
"..."
"ผมมีความสุขจังเลย ที่ได้นั่งทานข้าวกับคุณตอนเช้าๆ แบบนี้" เขาทำตัวร่าเลิง เกินตัวไปไมนั้นนะ เหมือน น้องสาวผมเลย สีหน้าแบบนั้น-_-!แต่ก็ดูน่ารักดี

"ผมไม่กินข้าวเช้าครับ กระเพาะผมยังไม่ทำงานเลย"ผมมองอาหาร แล้วมองหน้าเขาอีกที
"แต่นี่ผมทำเองกับมือเลยนะ"เขาทำสีหน้าเด็กๆน้อยใจใส่ผม (อะไรเนี้ย ผมต่างหักที่ต้องทำหน้าแบบนี้ไม่ใช่หรอ?)
"โอเคๆ กินก็ได้ ท้องอึดไม่รู้ด้วย"
"ดีแล้วล่ะ อาหารเช้าเป็นมื้อสำคัญที่สุด เราต้องกินทุกวันรู้ไม"

หลังจากข้าวเช้า ท้องผมก็รู้สึกปั่นป่วนไปหมด ผมนั่งเท็กซี่กลับหอรีบแต่งตัวมาเรียนให้ทัน วิชาการตลาด
ที่ผมรู้สึกแย่มาตลอดปีการศึกษาคือ ผมเรียนภาพยนตร์นะ แล้วการตลาดมันมาเกี่ยวอะไรด้วย เสียเงินผมเปล่าประโยชน์
จะว่าไปผมยังไม่เคยถามชื่อเขาเลยว่าเขาชื่ออะไร? แต่ช่างมันเถอะ เรื่องมันผ่านไปแล้วก็แล้ว

ระหว่างเรียน
"นี่เธอเมาค้างมาอีกแล้วหรอ?"แหม่มถาม
"แหม่มรู้ได้ไง"
"ทำไมฉันจะไม่รู้ ฉันเป็นเพื่อนคนเดียวของเธอนะยะ ว่าแต่ เมาทำไม ปรกติเธอไม่เมานี่ ไม่ได้ทำงานหรอ เมื่อคืน"
"ป่าวเรื่องมันยาว ไว้ค่อยเล่า เรียนต่อไปเถอะ เดี๋ยวไม่ทันเขา"
"เธอนี้นะ ขยันเป็นบ้าเลย กลางวันเรียนกลางคืนทำงาน ก็อย่างว่านะเธอมันต้องเพิ่งตัวเอง พ่อแม่ก็ไม่มี อายุแค่นี้ ต้องรับผิดชอบตัวเองทั้งหมด..."
"นักศึกษา ท่านนั้น ไหนรองตอบที่อาจารญ์พูดตะกี้สิ"อาจาร์ย สักถามขึ้นมา เลยทำให้ เธอเงียบไปเลย ฮาๆ

หลังเลิกเรียน ผมก็เล่าเรื่องให้แหม่มฟังว่าเกิดไรขึ้นเมื่อคืนที่สวน มหาวิทลัย
"สรุปว่า เจ้าขี้แงคนนั้น อายุ30หรอ? เชียด หมดอารมณ์ จินตนาการเลย"
"นี่เธอ ชายกับชายมีไรให้ผู้หญฺงคิดวะ"ผมถาม
"ก็เหมือนชายบางคนที่ชอบดูผู้หญิงจูบกันนะ เยอะไป"
จากนั้นก็มีรถคันหรู่มาbmw มาจอดหน้าพวกผม
"ฉันไปก่อนนะ วันนี้คบรอบสองปีของฉันและพี่ปู(เสี่ยแหม่ม)"แหม่มขึ้นรถคันนั้นไปกับเสี่ยของเธอ

ส่วนผม ก็เหมือนทุกครั้งกลับไปนอน เตรียมเลาที่จะออกไปทำงาน
สงสายว่าผมต้องเปลี่ยนที่ทำงานแล้วนะ เพราะไปทำที่ร้านนั้นก็คงต้องเจอ เจ้า พัดกับ กันย์ เฮอ
ผมฝันอีกแล้ว(ในฝันเหมือนมีประตูน้องนอนผม ค่อยๆเปิดขึ้นมีแสงจากนอกห้องรอดเข้ามาแล้วก็มีผู้ชายคนหนึ่งค่อยๆเดินเข้ามาใกล้ผม ผมเห็นตัวเองอายุหกขวบที่นอน หลบอยู่ใต้ผ้าห่ม ผมในอนนั้นสั่นไปหมดทั้งตัวผมกลัวมาก จากนั้นมือของชายคนนั้นก็ค่อยๆใกล้มาที่ตัวผม)
ผมตื่นขึ้น เพราะนาฬิกาปลุกช่วยเอาไว้ ตัวผมเปียกเหงื่อไปทั้งตัว
ผมรุกขึ้นมาอาบน้ำ จากนั้นก็โทรหาเพื่อนสมัยตอนผมทำงานเป็น มัคคุเทศ เรานัดเจอกันที่แถวสีลม

เมื่อไปถึงในร้านที่นัดหมายผมเห็นพวกมัน สองตัวรอผมอยู่ที่นั้น
"ไหนมาช้าล่ะ พวก"เจ้าธี เป็นเพื่อน สมัยตอนผมอยู่เมืองจีน เราต่างก็หนีครอบครัวที่จีนมา ตั้งตนตั้งแต่อายุ15ที่เมืองไทย
"ก็ห้องอั๊วจากนี้ต้องมาเป็น ชม และรถแม่งก็ติดโครด"ผมตอบ
"แล้วนายทำไม ไม่นั่งฮอมาล่ะ"เจ้าเค ที่บ้านฐานะดี เป็นเพื่อนสมัยเรียน ภาษาไทยที่โรงเรียน พิเศษด้วยกัน รู้จักกันมา สามปีแล้ว
"ปัญญาอ่อนเหมือนเดิมนะนายนะ (ผมนั่งลง)ว่าแต่พวกนายช่วงนี้เป็นไงบ้าง"
"นายก็รู้อยู่ ทัวร์จีน ตอนนี้ สภาพแย่มาก ขาดทุนตลอด แม่งแขกก็ฉลาด ไม่ซื้อของอะไรเลย ฉันว่าจะเปลี่ยนไปทำอย่างอื่นแล้วล่ะ"เจ้าธีบ่น
"เปิดร้านเกมกัน"เจ้าเค
"พอสักทีได้ไมนาย"เจ้าธีเอาเมนูตบหัวเจ้าเค
"แล้วนายล่ะ เป็นไงบ้าง เรียนโอเคใช่ไม คิดไงไปเรียนมหาลัย ไม่เข้าใจนายจริงๆ จบมาก็เงินเดือนสู้งานเก่านายไม่ได้ ทำทัวร์ไปล่ะดีแล้ว แค่ช่วงนี้แย่หน่อยเท่านั้นเอง"เจ้าธี
"เราต่างก็มีความฝันที่ต่างกันนะ ฉันอยากเป็นผู้กำกับ และฉันก็ได้พยายามอยู่ อย่างน้อย อีกสี่ปีข้างหน้าถึงฉันจะไม่ได้เป็น ฉันก็สามารถพูดได้ว่าฉันพยายามแล้ว"ผมบอกเขา
จากนั้น สองคนนั้นก็ ตบมือ ประสด-_-!
ที่นัดเจอกันวันนี้ผมก็ เรียก พวกนั้นมา เพราะไม่ได้เจอกันนาน ส่วนเรื่องอีกเรื่องคือ จะพยายาม มองหาช่องทางกลับไปทำงานทัวร์ด้วย เรียนด้วย เพราะเริ่มเบื่อกับอาชีพกลางคืนของผมเต็มที
 ตั้งแต่พ่อแม่เสียผมก็หนีมาอยู่เมืองไทยกับ เจ้าธี ทำงานทัวร์จีน ส่งตัวเองเรียน จน เมื่อปลายปี ผมออกจากงาน (เพราะเศรษฐกิจแย่มากๆ)และตั้ใจเข้ามาศึกษาในมหาวิทยาลัย เปลี่ยน อาชีพมาเป็นเด็กขายน้ำ ซึ่งเป็นวิธีที่หาเงินที่ง่ายพอๆกับการทำทัวร์
 
จากนั้นเราก็ไปเที่ยวผับรวมกัน เจ้าสองตัวนี่ไม่รู้ว่าผมขาย แน่นอน ไม่รู้ว่าผมเป็นเกย์ด้วย
เราดิ้งกันสุดโลกไปเลย เพราะไม่ได้เจอกันมา สองเดือนกว่าๆ คิดถึงกันน่าดู เพื่อน คบไว้หลายแบบก็ดี บางครั้งคุณอยากหาใครสักคนมาเปิดใจคุยก็หาเพ่อนที่รักษาความลับด้วยกัน อย่างแหม่ม หรือ บางครั้ง อยากหาใครสักคนมา คลายเครียด ก็อย่างเจ้าสองตัวนี้ เวลาอยู่กับผม ผมไม่กังวนเลยว่า พรุ่งนี้ผมจะเป็นอะไร รู้แต่ว่าตอนนี้เรา เต็มที่กับชีวิตสุดๆ หรือบางที คุณอาจจะเปิดใจคุยกับใครสักคนที่ไม่รู้จัก หรือ เพิ่งรู้จักได้ไม่นาน อย่างคู่นอนชาวเกย์ one night only

หลังจากนั้นเราก็ แยกย้ายกันกลับบ้าน ผมก็ได้ลืม เรื่องแย่ๆทั้งหมด แถมมีชายเผ่าเดียวกันติดกลับมานอนที่ห้องด้วย
ชายคนนี้เจอกันในผับรวม ดูเขาน่ารักดี เวลาอยูกับเพื่อนๆของเขา เขาจะออกหวานๆ น่ารักเหมือนเด็ก ญิ่ปุ่น คงอายุ 16 17
แต่ไม่แน่ใจว่าเข้าผับได้ไง และผมก็ไม่แคร์ด้วยว่าผมจะต้องข้อหาพรากผู้เยาว์ แม้นี่เป็นเซ็กที่ไม่ได้เงิน แต่ก็เป็นเซ็กที่ใช้ได้ทีเดียว
การร่วมรักกับผู้ใหญ่ และร่วมรักกับเด็กมันต่างกันอยู่ คือ
ผู้ใหญ่เขาจะตอบสนองเราตามที่เราต้องการอยู่เสมอ
ส่วนเด็กจะค่อนข้างขี้อาย
ไม่ค่อยกล้าทำอะไร และเชื่อฟังคุณ นั้นและที่ผมชอบในตัวเด็ก

ผมพาน้องเขาไปส่งบ้านตอนตี สี่กว่าๆ เขาอยู่กับเพื่อนเขา และผมเองก็ไม่ต้องการให้ใครมานอนค้างห้องผมยามเช้า
น้องเขาขอเบอร์ผม แต่ผมไม่ได้ให้ ผมแค่บอกว่าไว้ถ้ามีโอกาสเจอกันอีกครั้งผมจะให้เขา และเขาเองก็เข้าใจว่านั่นแปลว่าอะไร อาจจะโหดร้ายไปสำหรับเขานักแต่เส้นทางบนชีวิตเกย์ เขายังต้องเรียนรู้อีกเยอะ

[yuan18]

"ผมโทรหาคุณ แต่คุณไม่รับสายผม"
เขา ผู้ชายขี้แง รอผมอยู่ใต้ หอพักผม ตอนตีห้า(ผมปิดเครื่อง)
"มีไรหรือ? ไว้คุยกันพรุ่งนี้เช้าก็ได้ ทำไมต้องรีบมาตอนนี้ล่ะ"
"คุณไปขายมาอีกแล้วหรอ?" น้ำตาคลอ
"แล้วมันเกี่ยวอะไรกับคุณล่ะ"ผมเหาเสียงดัง เพราะง่วงมากๆ
"อือนี่รู้ที่อยู่ผมได้ยังไง แอบสอบแนมผมหรอ?"
"....ก็....โทรถามองค์การโทรศัพท์"เขาทำหน้าแดง( งี่เง่าแต่น่ารัก)
"กลับไปได้แล้ว มีไรคุยกันตอนเช้า"ผมเดินเข้าห้องไป
"เดี๋ยว คุณ"
"(ผมหันมา)อะไรอีกนะ"
"ผมขอนอนกับคุณได้ไม...ผมนอนไม่หลับ"

จากนั้นเราก็มาถึงที่ห้องนอนผม ไม่รู้ว่าผมยอมให้หมอนี้มานอนห้องผมได้ไง เป็นเพราะ เขาเหมือน ผมในสมัยก่อนมากมั้ง
"ห้องผมไม่น่าอยู่เหมือน ห้องคุณนะ(ผมถอดเสื้อ) มีหมอนแค่ใบเดียว ห่วงมากด้วย(หยิบผ้าห่มให้เขา) เอาผ้าห่มผมไปปูนอน แล้วกัน พรุ่นนี้ผมมีเรียน ถ้าอยู่ไม่ได้ก็เชิญ(ล้มลงไปบนเตียน ขนาดสำหรับคนเดียว) ล็อกประตูด้วย"
จากนั้นผมก็หลับไปโดยไม่รู้ ไม่สนว่าเขาจะเป็นอย่างไรบ้าง ผมไม่แคร์ว่าข้าวของผมจะหาย เพราะในห้องไม่มีอะไรอยู่แล้ว แอร์ก็ไม่มี พัดลมก็ไม่มี ตู้เย็น ทีวี ไม่มีสักอย่าง
แล้วผมสักเก้าโมงเช้าผมตื่นมา และตกใจที่เห็นสภาพห้องผมสะอาดเรียนร้อยจนน่ากลัว ประมาณว่าอะไรกัน นี่ใช่ห้องผมแน่นะ
ผ้าห่มที่ให้เขา เขาผับเก็บให้เรียบร้อย แต่เจ้าตัวไม่รู้ไปไหน

สักพักหนึ่งเขาก็เข้ามา พร้อมกับเข้าของเยอะๆ
"ไปไหนมา"
"ซื้อของไง"เขาเอา ของวางไว้บนโต๊ะ
ผมเดินไปดู เป็นพวก แปรงขัดห้องน้ำ น้ำยาล้างห้องน้ำ ถูพื้น ไม้กวาด แล้วก็ อาหารเช้า
"คุณซื้อมาทำไม ผมไม่ชอบทำความสะอาดห้องอยู่แล้ว"
"ก็เดี๋ยวผมทำให้ไง"
"ไม่ต้อง แล้วเอาของของคุณกลับไปด้วย ใครอนุญาติให้คุณมาจัดห้องของผม"เสียงยังคงเย็นชา
"...ขอโทษ.....ผมแค่อยาก" สีหน้าแบบนั้นมาอีกแล้ว
"พอๆ...เข้าใจแล้ว"-_-!

ตอนที่เขาพาผมไปส่งที่โรงเรียน
"จอดตรงนี้ก็ได้นะครับ ไม่อยากลำบากคุณ"
"ก็ไม่เป็นไรนี่ ใกล้ถึงแล้ว"
"เพราะว่าใกล้ถึงไง ผมถึง บอกว่าไม่เป็นไร ผมอยากให้คนอื่นมอง ทั้งผม และคุณไม่ดี"
เขาจอดรถ จากนั้นผมก็ ขอบคุณเขา และกำลังจะลงจากรถนั้น
"เดี๋ยวเอานี่ไป"เขาส่งบัตรเครดิก ของเขาให้ผม
"เอามาทำไม"
"ไม่ใช่ว่า ผมเห็นคุณเป็นเงินหรอกนะ แต่ผมทนเห็นคนที่ผมชอบ ลำบากไม่ได้ อีกอย่างหนึ่ง ผมไม่อยากให้นายทำงานแบบนั้นอีก"
"แล้วทำไม งานแบบนั้นมันหมายความว่ายังไง ผมและคุณรู้จักก็เพราะงานแบบนั้นไม่ใช่หรอ?"
ผม ออกจะงี่เง่าไปหน่อย สำหรับ ความหวังดีจากคนอื่น แต่ถ้าผมจะรับเงินใครสักคน ผมก็ อยากจะเป็นการแลกเปลี่ยนมากกว่า รับมาฟรีๆ
 "อาชีพที่ผมทำ มันแย่นักหรือไง ผมก็แค่ บริการให้คนอื่นมีความสุข แล้วได้เงินมา จ่ายค่าห้อง ค่าน้ำไฟ ค่าโทรศัพท์ เรียนเล่าเรียน ค่ากิน แล้วมันไม่ดีตรงไหนงะ"
"...."
เขาไม่พูดอะไร เงียบไปสักพัก ผมรู้ว่าว่าเขาชอบผม และคนชอบกันก้ไม่อยากให้เขาทำงาน ชนิดไปร่วมรักกับคนอื่น อยู่แล้ว แต่...

เขากอดผมไว้ เขาไม่ได้พูดอะไรอีก แค่กอดผมไว้ ความอบอุ่นแบบนั้น กลับมาอีกครั้ง
"ผมเสียใจถ้าผมพูดอะไรไม่ดีออกไปทำให้คุณไม่ชอบ"
เฮอ จริงๆผม งี่เง่า จริงๆแหระ
การกอด มัน แทนคำพูดออกมาได้มากมายขนาดนั้นเชียวหรือ? ทำไมผมรู้สึก เข้าใจเข้าถึงเช่นนี้
"....นายปล่อยผมได้แล้ว  เดี๋ยวผมเรียนสาย(ผมเปิดประตูรถ)จริงสิ คุณชื่อไร"
"โชค ครับคุณปิง"
แล้วหมอนี้รู้ชื่อไรได้ไงวะ สงสายว่าเราบอกเขาไปแล้ว ช่างเถอะ ไปเรียนดีกว่า
"บะบาย โชค"
ไม่จำเป็นต้องคุณแล้วมั้ง โชค ก็พอน้อ
สุดท้ายผมก็ไม่ได้รับบัตรนั้นไว้

[meeza31]

ทำใมเรื่องนี้ชีวิตเกย์ดูเลวร้ายจัง

[kei_kakura]

เหอๆๆ....โชคเป็นผู้ชายที่ขี้อ้อนจัง...ทำหน้าตาสำนึกผิดแล้วมันทำให้วีนไม่ลง 

รออ่านเรื่องนี้ต่อนะจ้า  สู้ๆ   

[yuan18]

 一 颗 心 属 於 一 个 人 .. 在 爱 情 理 什 么 算 公 平 ...

... 爱 的 深 也 傷 得 深 .. 是 不 是 催 眠 了 自 己...

... 一 颗 心 属 於 我 自 己 .. 爱 情 理 找 不 到 公 平 ...

... 而 当 你 .. 最 后 选 择 了 逃 避 ...

... 我 学 会 不 公 平 ...






อือ เหมาะกับ นิยายเรื่องของผมดีนะ อิอิ  而 当 你 .. 最 后 选 择 了 逃 避 ...我 学 会 不 公 平 (ระหว่าง กันย์ และ ปิง)

จริงๆ แล้วมันเกี๋ยวอะไรกับ爱 情
 爱 情 理 找 不 到 公 平
ผมว่า หาเหตุผลไม่เจอ มากกว่า 找 不 到 公 平
แต่ก็นะ คนเรา ความคิดต่างกัน ว่าอะปะ อิอิ

[jammy]

ชิวิตเกย์ไม่ได้มีเเต่ด้านร้ายๆหรอกครับขึ้นกับมุมมองเเละการปฎิบัติตนเองของเเต่ละคนมากกว่า

[zandwizz]

 

เป็นกำลังใจให้นะครับ

มันต้องมีวันของเราเข้าสักวันหนึ่งล่ะน่า

รออ่านต่อไปครับ

 

[yuan18]

เมื่อไปถึงมหาลัย
"อารมณ์เสีย ชิ ทำไมผู้ชายแม่ง เลวเหมือนกันหมด(มองหน้าผมแล้วถอนหายใจ)ส่วนผู้ชายดีๆ แม่งก็ เป็นเกย์กันหมด"แหม่ม บ่นให้ผมฟัง
"แล้วทำไม ผู้หญิง ถึงชอบพูดคำนี้เหมือนกันหมด เวลาทะเลาะกับแฟนตัวเอง(ผมลูบหัวแหม่ม เบาๆ)ทะเลาะกับพี่ปูอีกแล้วหรอ?"
"อืมนั้นนะสิ คืนนี้ฉัน ขอไปค้างห้องเธอนะ"
"โห คุณหนูไฮโซ จะอยู่ห้องเท่ารหนูอย่างห้องผม หามิได้นะพยะระค่ะ"ผมประชด
"นี่อยากเห็นเพื่อนคนเดียวของเธอนอนหนาวตายข้างถนนหรือไง"
"โอเค ๆ ไหนเล่ามาสิ ว่าเรื่องมันเป็นอย่างไร"
บางครั้งผมก็คิดว่าแหม่ม งี่เง่านะ อย่างเรื่องนี้เป็นต้น พี่ปูพาแหม่มไปกินข้าวที่โณงแรมหรู่จากนั้นก็พาไปซ์อของที่พารากอล ตามด้วยเปิดโรงแรมฉลองสำหรับคืนนี้ แต่ภรรยาพี่ปูโทรมา บอกว่าลูกชายไม่สบาย เป็นไข้ ให้ชวยรีบกลับมาเพื่อพาลูกชายไปโรงบาล นั้นทำให้ พี่ปูไม่สามารถอยู่กับแหม่มได้ แหม่มก็เลยไม่พอใจที่ต้องไปทำสปาร์แล้ว พาเพื่อนๆ(สาว)มาฉลองปาร์ตี้ในห้องสูตร แค่นี้ผมว่าน่าจะพอใจแล้วนะ ต้องเข้าใจว่าเขาเองก็มีครอบครัว อืม หรือบางที แหม่มมีเหตุผลบางอย่างที่ไม่พอใจ(นั้นคือ ความรักที่เข้าใจผิดๆของเธอ)

ผมว่าความรักที่แท้จริงคือ เห็นคนที่ตนรักมีความสุข แต่ก็ยากเหลือเกินที่ผู้ใดจะทำได้ คนเราส่วนใหญ่มักจะรักตัวเองมากกว่าไหน เห็นเราเป็นจุดศุร์นกลางในการตัดสินคนอื่น ทุกๆเรื่อง นี่แหระนะ ความรักแบบ ไททานิก บนเรือรัก แบบนั้น มันเป็นเรื่อง ยุด 70แล้วจริงๆ

แล้วหลังเลิกเรียนแหม่มก็มาถึงห้องผมอย่างที่เล่าให้แหม่มฟัง แหม่มเองก็ตกใจกับสภาพห้องผมจากนั้น ผมก็ ทิ้งแหม่มให้นั่งเล่นคอมอยู่ห้องคนเดียวผมก็นอนต่อ และเมื่อถึงเวลาที่ต้องออกหากิน แหม่มก็นอนเสียแล้ว
คืนนี้เรามีนัดกับกลุ่มเพื่อนๆที่70บาร์ แถวสวนลุม เป็นผับที่ไม่ค่อยทันสมัยเหมือน อตก เท่าไหร่ แต่ที่นี้มีกลุ่มเป้าหมายของผมเยอะ อย่าง30up
เพื่อนๆผม กลุ่มนี้ ล้วนเป็นเกย์ทั้งกลุ่ม จะรุกรับไบโบท มีหมดในนี้
เป้ คนที่ผมเคยเล่าให้ฟังเป็นรับ เรียนสัตวแพทย์อยู่มหาลัยชื่อดังแห่งอยู่ สังคมของเขาทำให้เขาเป็นพวกติดไฮโซ ไม่ว่าจะเป็นฐานะทางบ้านหรือ สังคมเพื่อนๆก็ตาม
"นี่ๆ พวกนาย เป้มีแฟนใหม่แล้วนะ ป็น หมอ หล่อมากๆ(หยิบรูปถ่ายคู่กันออกมา)นี่ไงรูปเป็นไง"
"โห เป้ ใช้ได้นะเนี้ย สวยกว่าเป้เสียอีก (กอดไหล่เพื่อน)แล้วแบบนี้ เป้ก็ต้องลำบากหน่อยนะ"ไอซ์
ไอซ์ คนนี้ค่อนข้างจะ เพลบอย เป็นหนุ่มคนที่มีทุกอย่างในเพศเดียวกัน เป็นไบ(โอนี่)ที่บางครั้งก็ รุกผู้ชายนะ ไม่เข้าใจเหมือนกันว่า เขาทำได้ไง มากมายความสามารถ เรียน วิศวะ ซึ่งนั้นแหระที่ทำให้ ยากที่จะดูออกว่าเจ้านี่เป็นพวกผิดเพศ
"ลำบากอะไรว่ะ ไอซ์"เอ็ม
เป็นโบท หน้าตาดี เป็นนายแบบให้กับ ห้องเสื้อดังๆในกรุงเทพ เรียนโท แต่หัวสมอง เท่า พวกเราเลย ฮาๆ
"ก็นายนึกภาพ ตอนที่เป้กะแฟนหมอเขา เข้าห้อง ล็อกประตูแล้ว แข่งกัน ขึ้นเตียนสิวะ(หันมามองผม)ใครขึ้นก่อนยกขา คนนั้นชนะก็เป็นรับสะบายไป"
"แล้วคนที่แพ้ ก็จะบ่นว่า กูต้องรุกอกแล้วหรอเนี้ย ฮาๆๆ"ผมสารมุขต่อ
"ฮาๆๆๆ"ทุกคนหัวเราะ
"บ้าคนนี้เขาเป็นรุกนะ(หันไปหาไอซ์)แล้วนี่ตอนนี้มีแฟนกี่คนแล้วหระ"เป้บอก
"ห้าคน"
ไม่เข้าใจว่า แฟนที่ไอซ์ ว่ามันเป็นแบบไหนกัน ถึงได้มีตั้งห้าคน เขาค่อยๆไล่ให้ฟังว่ามีใครบ้าง ลักษณะนิสัยและ เรียนอยู่ที่ไหนบ้าง
"แล้วนายล่ะ ปิง ยังทำงานกลางคืนอยู่ป่าว"เอ็ม
แน่นอนว่าเพื่อนกล่มนี้ รู้เรื่องที่ผมเป็นเด็กขายน้ำดี ก็ เพราะ เจ้าพวกนี้เคยเป็นลูกค้าผมมก่อน ฮาๆๆ มั่วกันอยู่ในกลุ่มนี้แหระ แต่พอนานๆเข้าก็รู้ไส้รู้พุงกันหมด เลยเอาไม่ลงกันแล้ว

นี่แหระ สังคมเกย์ที่ผมนำเสนอ เป็นด้านที่ ใครบางคนอาจจะเคยได้ยิน แต่นี่ก็เป็นเรื่องจริงที่ว่า มันมีสังคมแบบนี้อยู่จริงๆ เอาแม้กระทั้งเพื่อนด้วยกัน
คุณอาจจะฟังจนชินหู หรือบางท่านก็อาจจะรับไม่ได้ และเมื่อก่อนตัวผมเองก็ เป็นอีกคนที่รับไม่ได้ในเรื่องแบบนี้
เกย์สมัยก่อนที่ผมเคยรู้จักคือ ต้องอยู่อย่างหลบซ่อน กว่าจะเจอใครสักคนที่เป็นเหมือนเรา เราก็จะ พยายามคบหากันโดยลับสายตาคนอื่น และความรักแบบนั้นเป็นอะไรที่เรียกว่า รักต้องห้าม ถึงขนาดบางคนยอมตายเพื่อมัน เมื่อความรักมันจากลา
เกย์สมัยนี้อะหรอ? เจอกันในเน็ด ในผับ ซาวน่า หรือ แม้กระทั่ง ผนังบนห้องน้ำสาธรณะ (หรือว่าไม่จริง)
แล้วกันมีเซ็ก เหมือนแค่กิจกรรม อย่างหนึ่งที่ ปราศจากความรัก(หรือความรักสามารถควบคุมได้ ตามเราต้องกัน)
สำรวจตัวเองว่าคุณเคยเป็นหนึ่งในนั้นหรือป่าว ส่วนผม ผมยอมรับ ว่าผมเป็น และเป็นอยู่ทุกวันนี้ มันคือความสุขของเด็กขายน้ำคนหนึ่งกับโลกที่เขาได้รับรู้

หลังจากเราดิ้งกันเสร็จ ผมและเพื่อนๆก้ไปกินข้าวต้ม แถวเสาวรีย์ ตามประสาคนเที่ยวกลางคืน
และเธอคนนั้นก็เดินมา นั่งโต๊ะเดียวกับพวกผม เขาเรงมาที่ผม และดูเหมือน เขาจะรากผมไปนอน คืนนี้ให้ได้
เธอเป็นผู้หญิง เซ็กซี่ วัย25 26 แต่อย่างว่าผมรับได้แม้ผมจะ18ก็ตาม ก็คนมันชอบคนแก่นี่หนา
และผมก็ลาเพื่อนๆไปกับเธอ ซึ่งเพื่อนๆเองก็ ช่วยให้ความร่วมมือดี ปกปิดเรื่องที่ผมเป็นเกย์
เธอรู้ว่าผมขาย และเธอก็เสนอราคาให้ผม ซึ่งผมเองก็ตกลง
จากนั้นผมก็ร่วมรักกับเธอบนรถขันน่ารักของเธอ
ผมอาจจะเป็นไบร์ หรือบางทีก็ไม่ใช่ เพราะผมสามารถร่วมรัก และทำให้เธอถึงจุดที่เธอต้องการได้ หลายๆยก แต่จิตใจผมไม่ได้ รักผู้หญิงเลย
ตอนเด็กๆผมเคยสงสายว่า โลกที่ชายรักชายมันเป็นอย่างไร มันจะเหมือนชายรักหญิงไม ผมสงสาย ความสัมพันธ์ระหว่าง ชายชาย ต่างๆนาๆ
แต่ทุกวันนี้ผมชักไม่แน่ใจว่า โลกของชาย หญิงมันเป็นอย่างไร ซึ่งหมายถึงความสัมพัรธ์ระหว่างชายและหญิงนะ

หลังเสร็จ ภาระกิจเธอพาผมมาส่งใกล้ๆห้องพักผม(ผมไม่ต้องการให้เธอรู้ที่อยู่ผม)
จากนั้น ผมก็เดินไป และเขา โชค ก็มารอที่เดิม (งี่เง่าแต่ก็น่ารัก)

"มาทำไมอีกหระครับ"ผมเซ็ง
"ก็คุณไม่รับสายผม"เขาทำเสียงน้อยใจ
"ผมทำงานนี่(เดินขึ้นห้องแล้วหันมา)คืนนี้ไม่ให้นอนแล้วนะ กลับไปเถอะ เพื่อนผมนอนอยู่"
"แหม่มอะหรอ? เขากลับไปแล้ว ตะกี้แฟนเขามารับ"เขาตอบ
"รู้จักกันแล้วหรอ?"ผมงง
"ตะกี้ผมขึ้นห้องไปหาคุณ แล้ว ผมก็เจอเธอ"

และแล้วเขาก็มานอน ห้องผมอีกรอบ เซ็ง
"พรุ่งนี้ผมไม่มีเรียนนะ(ทิ้งตอนบนเตียน)แล้วจะออกไปทำงานก็ ล็อกประตูให้ดี(ทิ้งผ้าห่มให้เขา)อย่ากวนผม เวลานอน เข้าใจ๊"

ผมฝันอีกแล้ว(ในฝันเหมือนมีประตูน้องนอนผม ค่อยๆเปิดขึ้นมีแสงจากนอกห้องรอดเข้ามาแล้วก็มีผู้ชายคนหนึ่งค่อยๆเดินเข้ามาใกล้ผม ผมเห็นตัวเองอายุหกขวบที่นอน หลบอยู่ใต้ผ้าห่ม ผมนอนนั้นสั่นไปหมดทั้งตัวผมกลัวมาก จากนั้นมือของชายคนนั้นก็ค่อยๆใกล้มาที่ตัวผม)

ผมสะดุ้งตื่นขึ้นมา วิ่งไปดูประตูล็อกดีหรือไม่(ผมล็อกประตูห้าชั้น) จากนั้นก็ นั่งดูดบุหรี่ อยู่นอกระเบียน เดินเข้ามาดูเจ้านั้น หลับ อย่างกับเด็กอมมือ ให้ตายเทอะ ตลกชะมัด ผมหยิบหมอน ของผมไปหนุ่น หัวให้เขา เพราะผมรู้ดีว่า พื้นห้องมันเข็ง แล้วผมก็ เขียน ทุกอย่างที่ผ่านมาสองสามวันนี้ ลงไฟร์ไดอารี่ของผม และหลับไปโดยไม่ได้ตั้งใจ

[yuan18]

เช้าตื่นขึ้นมา
"ฮ้า! ข้อมูลเรา หายหมดเลย ไม่น่าโง่เลย หลับไปได้ไงตรู"ผมร้องออกมาด้วยความตกใจ
"ตื่นแล้วหรอ?(ยิ้ม)ไปอาบน้ำแปรงฟันแล้วมาทานข้าวกัน"เขานั่งอยู่บนพื้น กำลังจัดอาหารใส่ถ้วยต่างๆ
"ยังไม่ไปอีกหรอ?"เสียงผมกลับมาเย็นชาเหมือนเดิม
"ก็วันนี้ผมก็หยุด"
ผมเดินไปอาบน้ำ แล้วก็ออกมา นั่งกินข้าวกับเขา เพราะนั้นมันก็บ่ายโมงแล้ว ผมชักจะหิวแล้วด้วย
โชค มองหน้าผมแล้วก็ ยิ้ม(น่ารักตายแหระ)แต่ก็น่ารัก ใส่ๆ แบบเขาจริงๆอะนะ
"ยิ้มไร!"
"คุณน่ารักรู้ตัวป่าว เวลาคุณทำอะไร เปิ่นๆ"เขาแซว(สงสายจะว่าผมตอนเมื่อเช้าที่ทำข้อมูลหาย)
"..."ผมหน้าแดงล่ะงานนี้
"เลิกทำเสียงเย็นชาเสียทีเถอะ อย่างกับคนไม่มีวิญญาณ"
"เรื่องของผม"เสียงของคนไม่มีวิญญาณ
"อือนี่ ไปเที่ยว สวนสนุกกันไม(เขาเอานิ้วนี้มาจิ้มที่มุงปากผม)ข้าวติดแน่(จากนั้นก็ใส่ปากตวเอง)ไปกันไมหระ ไม่ได้ไปเที่ยวมานานแล้วนะ"
คิดว่าตัวเองเป็นนางเอกญิ่ปุ่นหรือไง ไปเที่ยวสวนสนุก คิดได้ไง แต่ ไปสวนสนุกหรอ?
"ดูหนังไม่ดีกว่าหรอ?"
"ไม่อะ ก็หนังมันดูวันธรรมดาก้ได้ นานๆจะได้หยุดที ก็ต้องทำอะไรที่แตกต่างสิ ที่รัก"เง้อ ใครเป็นที่รักนายวะ ผมยังไม่ตกลงเลยว่าจะคบกับนาย ชิ
"อืม มีเหตุผล"

หลังจากนั้นเราก็มาที่สวนสนุก เจ้าโชค เล่นแบบ เต็มที่มากๆ ไม่อายอายุตัวเองเลย สรุปผมอยู่กับผู้ชายวัย30หรือว่า เด็ก5ขวบ
เล่นอะไรไม่เข้าท่าเลย
และหลังจาก ที่พาเขาเล่นจนอิ่มใจก็ได้เวลาอาหารค่ำ
"สนุกมากเลยน้อ วันนี้ ตอนขึ้นเรือโจนสลัด สีหน้าคุณซีดมากเลยรูตัวไม ฮาๆ"เขาแซว
"เปล่านี่ ผมแค่ กลัวความสูงเท่านั้นเอง"หน้าแดงอีกแล้ว
"หยุดครั้งหน้าไหนดี เกาะ หรือว่าทะเล ขึ้นเขาดีไม"
"ยังมีครั้งหน้าอีกหรอ?"
เง้อ ตายๆ สีหน้า แบบนั้นมาอีกแล้ว อย่านะผมกลัวแล้ว
"(ยิ้ม) ไปทะเลกันดีกว่า"ผมตอบ
"(ยิ้ม)โอเค งั้นตกลง ไปทะเลกัน โรแมนติดสุดๆเลยว่าไมครับ"
-_-!! เฮอ ถอนหายใจใส่จานข้าว

"พรุ่งนี้มีเรียนไมครับ"
"หยุด"
"ไปไหนกันดี"
"ตามใจคุณสิ (กล้าขาดใจที่ไหนล่ะ)"
"งั้นคืนนี้ไปนอน ห้องผมนะ"
"ผมทำงาน"
บรรยากาศดึงเครียดขึ้น กระทันหัน
ฝ่ายตรงข้าม วางอาวุธลง นั้นคือ ช้อนซ่อม
โชค ก้มหน้า น้ำตาคลอ สีหน้าก็เหมือน ปรกติที่ จะอ้อนผม
แต่ครั้งนี้ มันเหมือน เขาจะจริงังเอามากๆ
"ทำไงดีครับ(ก้มหน้า)ผมรู้สึกเจ็บตรงนี้ทุกครั้งที่ได้ยิน(เอามือจับที่หน้าอกเขา)ว่าคุณจะไปทำงาน(เงยหน้ามองผม)ทำไงดี(น้ำตาไหล่ออกมา)ผมควรทำไงดี"

เกย์ที่ถวายหัวให้กับความรักก็ย่อมจะเจ็บกลับไปเป็นเรื่องธรรมดา ถ้าเขาฉลาดหน่อก็คงเหมือน น้องนเมื่อวานซึงที่ขอเบอร์แต่ผมไม่ให้แล้วก็เงียบไป แต่เขาช่างโง่ เหมือนผมครั้งสมัยก่อน เฮอ รักนอรักเอ๋ย

ผมยื่นผมไปจับมือเขาไว้ ไม่มีคำพูดใดๆ
"บอกผมสิว่า ผมควรทำอย่างไร(เขาเปลี่ยนมาจับมือผมแน่นๆ)ผมไม่เคยเห็นคุณเป็นเงินนะครับ(แน่นขึ้นอีก) แค่อยากทำให้นายมีความสุข ไม่ต้องทำงานให้เหนื่อยอีกแล้ว(ดึงมือผมไปกุมไว้)มาอยู่กับผมนะ ผมจะดูแลคุณ ผมทนเห็นคุณลำบากไม่ได้"

ถ้าเป็นผมในสมัยก่อน คง น้ำตาตกซึ้งใจไปเรียบร้อย ตั่งแต่บอกผมว่า แค่อยากเห็นผมมีความสุข แต่นี่มันอีกปัญหาที่ผมคิดว่า (ผมไม่คู่ควรกับเขา)

"ขอโทษที่ต้องพูดแบบนี้ (ผมดึงมือผมกลับมา)คุณไม่ใช่คนที่ใช่สำหรับผม(ก้นหน้าลง)พอดีเถอะ เลิกวุ่นวายกับชีวิตผมสักที"

เด็กขายน้ำคนหนึ่ง จะไปคู่ควรกับ ผู้จัดการโรงแรมใหญ่ได้ไง
อีกอย่าง ผู้ชายป้ายเหลือง ย้อมไม่คู่ควกับชายป้ายแดงอย่างเขา

ผมเดิน ออกจากร้านอาหาร ทิ้งเขาไว้คนเดียว
(ขอโทษที่ทำนายเสียใจ  ขอบคุณสำหรับความรักจากนาย)

อย่างน้อย ช่วงหนึ่งของชีวิต เด็กขายน้ำ ก็ยังได้รับรู้สึกความอบอุ่น และความรักที่ทรงพลังจากเขาคนนั้น

[kei_kakura]

一 颗 心 属 於 一 个 人 .. 在 爱 情 理 什 么 算 公 平 ...

... 爱 的 深 也 傷 得 深 .. 是 不 是 催 眠 了 自 己...

... 一 颗 心 属 於 我 自 己 .. 爱 情 理 找 不 到 公 平 ...

... 而 当 你 .. 最 后 选 择 了 逃 避 ...

... 我 学 会 不 公 平 ...


อือ เหมาะกับ นิยายเรื่องของผมดีนะ อิอิ  而 当 你 .. 最 后 选 择 了 逃 避 ...我 学 会 不 公 平 (ระหว่าง กันย์ และ ปิง)

จริงๆ แล้วมันเกี๋ยวอะไรกับ爱 情
 爱 情 理 找 不 到 公 平
ผมว่า หาเหตุผลไม่เจอ มากกว่า 找 不 到 公 平
แต่ก็นะ คนเรา ความคิดต่างกัน ว่าอะปะ อิอิ

ก็อาจจะใช่...เพราะว่าบางคนก็รักกันได้โดยที่ไม่รู้ว่า..รักคนๆ นั้นไปเพราะอะไร....เหตุผลที่รักอีกฝ่าย...บางที่เราก็หาไม่เจอ

แต่ว่าที่บอกว่า  爱 情 理 找 不 到 公 平 มันก็จริงนะ...เพราะว่าคนเรารักกัน  มันก็คงจะมีที่...คิดว่าตัวเองน่ะรักเขาคนนั้นมากกว่าที่เขารักเรา  รักไม่เท่ากันจึงได้บอกไงว่า 不 公 平

...รักมีหลายรูปแบบ...อยู่ที่ว่าเราได้เจอแบบไหน...และมองมันในมุมใด

แต่อ่านตอนนี้แล้ว...อืม...โชคนี่ก็...ดูเป็นคนที่แสดงออกมาตรงๆ ดีนะ ((แอบเชียร์))  

 ....ปนสงสาร....

สู้ๆ จ้า  รออ่านตอนต่อไปน้อ  

[inimeg]

คุยกันสองคนนั่นแล่ะ แง่มๆ มันแปลว่าอะไรอ่ะ

[jammy]

อืมโลกอีกมุมนึงที่เราไม่เคยสัมผัส

[meeza31]

สงสารโชคจัง

[yuan18]

แล้วคนที่ถวายหัวให้กับความรัก ก็ไม่ยอมแพ้อะไรง่ายๆ ข้อนั้นผมรู้ดี แต่ไม่ใช่แบบนี้
"นายเอาของของนายคืนไปให้หมดเลยนะ เราไม่ต้องการ"
หลังจากที่ผมถึงห้อง สอง ชม โชคก็ตามกลับมา พร้อมกับลูกน้อง(ไม่ได้แปลว่าเขาจะมาตีผมหรอกนะ แต่โชค เอาทีวี ตู้เย็น เครื่องซํกผ้า เครื่องครัวต่างๆยกมา กับลูกน้องเขา-_-!)
"นะนะ (หันไปคุยกับลูกน้อง)ไว้ตรงนี้ก่อน พวกนายกลับไปได้"
"นายไม่เข้าใจ..." เขาดึงผมไปกอด
"ไม้อ่อนไม่ชอบ ชอบไม้แข็งหรอคุณ ผมรู้ว่าผมไม่ใช่สเปค แต่คุณจะรู้ว่าผมดีแค่ไหน แค่ให้ผมมีโอกาส ทำเพื่อคุณบ้าง ผมขอแค่นั้น(กอดผมแน่นๆ)ถ้าปีหนึ่งผมทำให้คุณเปลี่ยนความคิดมาชอบผมไม่ได้ ผมจะจากไป"
-_-!
"ยกของกลับไปด่วน"
"ไม่อยากได้ก็ยกไปทิ้งเอง ของมันอยู่ในห้องคุณ ไม่ใช่ ความรับผิดชอบของผมแล้ว"

เจ้าโชค มันเป็นบ้าหรือที่ผมบอกไม่ชอบมัน ทำไม มันแปลกๆไปจากโชค น่ารักที่ผมรู้จักว่ะ(งี่เง่าแถมไม่น่ารักแล้วตอนนี้)
จากนั้นก็มีคุณมาเคาะประตู ผมเดินไปเปิด เขา.....เขามา กันย์มาหาผม
"ยุ่งอยู่หรอ?"กันย์เห็นผมและโชค อยู่ในห้อง
"มีไร"ผมถามด้วย น้ำเสียงเย็นชา
"ขอคุยด้วยได้มา"กันย์มองหน้า
"คุยมาเลย"
"ส่วนตัวนะ" เขามองไปที่โชค
"งั้นผมมาหาวันหลังดีกว่า"โชค ใส่รองเท้า กำลังจะเดินออก
"ไม่ต้อง(ผมจับมือโชคไว้ โชคแปลกใจและมองหน้าผม)มีไรคุยมาตอนนี้เลย(หันมองโชค) คุณกับผมยังไม่จบ อย่าเพิ่งไป"
"แฟนใหม่หรอ?(กันย์มองมือที่ผมจับโชค)ดูเหมือนจะสุขสะบายนะ(มองของที่โชคเอามาให้)"
"มีไรรีบๆว่ามา ผมมีธุระกับเขาอีก"
"ธุระอะไร"กันย์ถาม
"ไม่ใช่เรื่องของคุณ"
"คุยตอนนี้จะดีหรอ?(มองหน้าโชค)เฮียว่าคุยกันสองคนจะเหมาะกว่านะปิง"
"ถ้ามาเพราะกลัวบาป เพราะรู้สึกผิดที่ทำให้ผมเป็นแบบนี้ ผผมบอกแล้วไงไม่ต้อง ไม่ใช่เพราะนาย แต่เป็นความสุขที่ผมได้ขายตัว"
โชคมองหน้าผม แล้ว หันไปมองกันย์
"เขาก็รู้หรอ?"กันย์ถาม
"ลูกค้าผมเอง ทำไม ถ้าไม่มีอะไร ผมจะทำธุระของผมแล้ว ขอตัว"ผมปิดประตูใส่กันย์ไม่ยอม ดันเอาไว้
"ปิง อย่าทำแบบนี้นะ (หันไปขึ้นเสียงกับโชค) นี่คุณไม่กลัวข้อหา พลาดผู้ยาวร์เด็กหรือไง"
"พลาดผู้ยาวร์หรอ?"เจ้าโชคทำหน้างง เพราะยังไม่รู้ว่า ผมอายุ คบ18 เดือนหน้า
"หุบปาก (ผมขึ้นเสียง)แล้วนายเองก็ไม่กลัวหรือไง มีเซ็กกับนายฟรีๆ นายคิดว่าดีกว่า มีกับคนอื่นแล้วได้ตังหรือไง"
ห้องข้างๆเปิดมาดูว่าเกิดไรขึ้น ส่วนโชคเองก็ตกใจไม่น้อยที่เห็นสีหน้าตอนที่ผมโกรธ
"นายนี่มันทุเลด จริงๆ บอกแล้วไงว่าเลิกวุ่ยวาย กับชีวิตผม เห็นหน้านายทีไรผมอยากจะอวก ทุกที"
ผมปิดประตูใส่กันย์ ที่กำลังอึ้งกับ อาการกริยาของผม

ผมเปลี่ยนไปแล้วจริงๆ หรือว่าแค่แสดงออกมาซึ่งอีกด้านที่ทั้งเขา และผมไม่รู้จักมาก่อน ผมเป็นเด็กที่ควบคุมอารมณืไม่อยู่ เป็นคนเอาแต่ใจ และผมเป็นเด็กใจแตก เหนือสิ่งใด ผมเป็นเด็กขายน้ำ นี่คือ ประวัติที่ดำมืดของผม
ผมเดินออกไปนอกระเบียง ดูดบุหรี่ จนหมดซอง ส่วนเจ้าโชค นั่งมองผมดูดเป็น ชม โดยไม่พูดอะไรสักคำ ผมไม่ทันสังเกต ว่าสีหน้าที่เขามองผมตอนนั้น คืออะไร มันเป็นความเห็นใจ ดูถูก สงสัย หรือว่าตกใจ ผมไม่แคร์ สิ่งเดียวที่ผมอยากทำตอนนี้คืน นอน จากนั้น คืนนี้จะออกไปหาที่ระบายกับใครสักคน ซึ่งผมไม่ได้เห็นคนที่อยู่ต่อหน้าผมโชค เป็นที่ระบายเลย เพราะ เขาไม่ใช่ เขาไม่ควรมายุ่งเกี่ยวกับเรื่องพวกนี้ ไม่ควรมายุ่งเกี่ยวกับเด็กขายน้ำอย่างผม

"ตะกี้เราคุยถึงไหนนะ"ผมหันไปคุยกับเขา หลัง บุหรี่ของผมมันหมด
"ผมบอกว่าผมชอบคุณ"โชคตอบ
"เง้อ จริงหรอ? ผมจำได้ว่าไม่ใช่คำนี้"แล้วมันจริงหรือไง
"จริง คุณบอกว่าผมเป็นแฟนคุณแล้ว"โชคตีหน้าซื่อ
"ตอนไหน อย่ามา ชิ"
"ก็ตอนที่คนๆนั้นถามว่าเราเป็นแฟนกันหรอท คุณก็ไม่ได้ ปฏิเสธนี่"เขาทำสีหน้าปัญญาอ่อน อ้อนๆ ท่าไม้ตาย ออกมาอีกรอบ
"โชค นายรู้ไม อะไรปวดใจที่สุด"ผมมองไปนอกระเบียง
"...ผมรู้ดี..."โชค ก้มหน้าลง
"แล้วจะพยายาม ไควคว้ามันทำไม"ผมหันมามอง
"เพราะถ้าขาดมันไป(เขาเดินมาใกล้ๆผม) เราก็อยู่ไม่ได้"
คำตอบของมันคืออะไร เราต่างก็รู้ดี แต่เราไม่พูดมันออกมา เพราะเราไม่มีสิทธิ์และไม่มีหน้า เอ๋ยคำๆนั้นออกจากปากของพวกเรา
เราเริ่มจูบกัน อย่างดูดดื่ม ที่นอกระเบียง จากนั้นก็มาจบลงบนเตียนของผม ทั้งผมและเขาโดนทำพาโดยอารมณ์ เราต่างก็หยุดกันไม่ได้ แต่แล้วเมื่อผมจะสอดใส่ข้างหลังเขา ผมกลับลังเร และไม่แน่ใจ เพราะการทำแบบนี้ เท่ากับ ทำร้ายชีวิตของเขาก็เป็นได้ ในเมื่อผมยังไม่พร้อม และแม้เมื่อเขาเองก็เต็มใจก็ตาม
เราหยุกกันแค่ตรงนั้น....
"ทำไมถึงหยุดหระครับ"เอามาซบ อก ผม แล้วจูบผมเบาๆ
"ผมไม่แน่ใจ ผมไม่อยากทำร้ายคุณ"
"ผมพร้อมนะ และผมไม่คิดจะเสียใจด้วย"เขาลุกขึ้นมา นอน ทับตัวผม
"ผมอาจจะเป็นแฟนที่แย่(ผมหมายถึงเรื่องผมและกันย์)ผมยังไม่อยากเริ่มความสัมพันธืใหม่"
"จะไม่ใช่คำว่ารอคุณ เพราะแม้จะไม่มีวันที่คุณจะหันมาชอบผม ผมก็จะชอบคุณอยู่แบบนี้ตลอดไป"
เขาจูบผม และไฟรักก็ ร้อนรุ่นเผาไหม้ตัวเราสองคน สองเราเหมือนเป็นหนึ่งเดียวกัน และแล้วผมก็ พาเขาถึงจุดที่เขาต้องการ และเสร็จภารกิจผม ภายในร่างกายของเขา

[yuan18]

และแล้วโชคก็โดนปิงเสียบ ฮาๆๆๆ

[MyLoveMyBabe]

เข้ามาอ่านคับ เรื่องก็น่าติดตามนะคับ   
 
ให้กำลังใจครับ 

อ่อ มีพิมพ์ผิดซ้ำๆ เยอะเหมือนกันนะครับ  ถ้าแก้ได้จะทำให้อ่านได้ไม่สะดุดุนะครับ 

[jammy]

ง่าโดนเฉียบซะละ

[meeza31]

อยากได้ผู้ชายแบบโชคสักคน

[kei_kakura]

งืมๆ..... ......เชียร์โชค....

กำลังคิดว่าโชคจะโดนข้อหาพรากผู้เยาว์....รึว่า....ผู้เยาว์พราก((ความบริสุทธิ์))โชคกันน๊า.........