หัวข้อ: ผู้ชายป้ายเหลืองกับผู้ชายป้ายแดง

[[D]a[D]a [T]oo[N]]

เนื้อเรื่องเฉียบขาดจริงๆ

[lordhunter]

อยากให้โชคเป็นฝ่ายรุกอะ ทำยังไงดีน้า~

[TONG]

สนุกสุดยอดเลยครับ แต่ทำไมปิงมองโลกในแง่ร้ายจังเลย แล้วก้พิมพ์เยอะมากๆเลยอ่า อ่านแล้วงง

[~ScAreD:SAcreD~]

มีแต่คนบอกเรื่อง พิมพ์คำผิดเยอะ

เป็นกำลังใจให้นะครับ

ยินดีต้อนรับเรื่องใหม่ด้วย หนุกดี
 

[FOAM]

ขอบคุณครับ

เป็นกำลังใจให้ครับ สำหรับเรื่องใหม่ (พึ่งเข้ามาอ่าน)

จะติดตามต่อไปครับ

 

[jeep89]

รีบมาต่อไวไวนะกำลังสนุกเชียว
เป็นกำลังใจให้หนุ่มโชคพรากผู้เยาว์ได้สำเร็จ 

[zandwizz]

 

เป็นกำลังใจให้ครับ

รออ่านต่อไปน๊า....

 

[domino]

รีบมาต่อนะครับ
เอาใจช่วยนะครับ

[yuan18]

"ยังไงสัก ช่วยเคารพการตัดสินใจผมด้วย ของพวกนี้นะ ช่วยเอากลับไปด้วย"
ผมนั่งดูดบุหรี่ อยู่นอกระเบียง ส่วนโชค นอนอยู่บนตากผม
"...."ทำสีหน้า ปัญญาอ่อนอีกแล้ว (งี่เง่าแต่น่ารัก)
"ผมอยากได้ของฟรีๆจากคนอื่น"
"ทำไงดีล่ะ(ลุกขึ้นมานั่ง)เอาแบบนี้ดีไม มาเป็นผู้ช่วยส่วนตัวผมแล้วกัน ผมจะจ่ายเงินเดือนให้"
"ไม่สน"
"อ้าว! ทำไมล่ะ นี่รู้อะไรไม มาเป็นผู้ช่วยส่วนตัวผม ผมจะจ่ายค่าเล่าเรียน ค่าห้อง แล้วก็ ให้เงินใช้อีกนะ"
"โปรโมชั่นดีๆแบบนี้ ใครกล้าปฏิเสธล่ะ(ผมเงยหน้าแล้วถอนหายใจยาว)ผมบอกคุณแล้วไง ว่าอย่าใช้เงินซื้อความรักนะ"
"ผมไม่ได้ใช้เงินซื้อมันนะ ผมแค่ต้องการผู้ช่วย(สีหน้าเด็กๆ เถียงผู้ใหญ่-_-!)ตกลงตามนี่ล่ะกัน ของพวกนี้ก็ถือว่าสวัสดีการ"

ผมว่าผมสนุกกับงานที่ผมทำนะ มันเป็นความสุข แต่ถ้าเขายังไม่เลิกความตั้งใจที่จะเป็นแฟนผม และถ้าผมทำงานนั้นต่อไปมีแต่ทำให้เขาต้องเจ็บช้ำเพื่อความรัก ความรู้สึกเจ็บช้ำแบบนั้น ไม่ใช่ว่าผมจะไม่เคยรู้สึก ดังนั้นผมเข้าใจดี ในความหวังดีของเขา รักใครสักคนก็ลำบากมากพอแล้ว ไหนจะต้องช้ำเพื่อเขาอีก แล้วทำไมคนเราถึงชอบโหยหาความรักันจัง โดยเฉพาะชาวเรา
ล่าสุดที่ผมเปิดใจ ก็มีคนเข้ามาฉี่รดมาแล้วรอบหนึ่ง เพราะฉนั้นผมยังไม่กล้าเปิดใจ เฮอ(ผมเงยหน้าถอนหายใจยาว)
แล้วผมควรจะทำไงกับเจ้านี้ดี เวลาที่อยู่กับเขา ผมรู้สึกเหมือน ความรัก มาเคาะประตูหัวใจ ให้ผมเปิดใหม่อีกรอบ เพื่อให้เขาเข้าใป

"เริ่มงานกี่โมง"ผมถาม
เขายิ้มจนเห็นฟันขาวน่ารักออกมา เหมือนเด็กกำลังดีใจสมหวัง -_-!!

และแล้วชีวิตผมก็เปลี่ยนไป จากทุกเย็นที่กลับห้องนอนแล้ว ตื่นตอนกลางคืนแต่งตัว เท่ เก๋า เพื่อไปผับ กลายเป็นว่า ต้องมาใส่สูท ผูกไทร์ เป็นทางการ

เช้าวันต่อมา เขาพาผมไปซื้อ ชุดทำงาน ที่ห้าง จากนั้นก็พาผมไปกินข้าวแล้ว เมื่อถึงเวลา เขาก็ จับผมอาบน้ำแต่งตัว
(รู้สึกตัวเองกลับไปเป็นเด็กอีกครั้ง-_-!)
เราไปถึงofficeของโชค ตอนบ่ายสาม
"แล้วปรกติ เข้างานกี่โมงหรอ?"ผมถาม หยิบอกสารบนโต๊ะขึ้นมาดู
"จะเข้าเมื่อไหรก็ได้ (เขานั่งพิมพ์คอม)บางครั้งก็เอางานไปทำที่บ้าน(หันมายิ้มให้ผม)โดยไม่ต้องมานี่ก็ได้"
"อืม สะบายน้อ(ปิดเอกสาร เพราะอ่านไม่รู้เรื่อง)แล้วจะให้ผมทำอะไรบ้าง"
"เดี๋ยวผมจะค่อยๆสอนงานนะ(เปิดเอกสารมาดู)เดี๋ยวนั่งเล่นไปก่อน"

ยกเว้นเรื่องความรักที่ดูเขาแสนจะโง่ แต่เอาเรื่องงานเข้าจริงๆ เขาดูเท่ดีผมว่า เหมือนจะเป็นคนบ้างานมาก(ไม่น่าล่ะ ไม่เคยมีแฟนเสียที) ดูงานที่เขาทำก็ไม่ใช่ว่าจะเป็นเรื่องง่ายสักเท่าไรนัก มีโทรศัพท์เข้ามาตลอด เวลาผ่านไปสองชั่วโมง เขายังไม่หันมาพูดกับผมสักคำ(-_-!หรือว่าลืมที่ผมนั่งอยู่ตรงนี้)
ผมนั่งกินคุกกี้กับน้ำชาบนโต๊ะชิ้นแล้วชื้นเล่า จนหมดเลย อร่อยมาก ของโรงแรมทำเองนะเนี้ย และสักพักผมรู้สึกท้องไม่ค่อยสะบายเลยเดินไปเข้าห้องน้ำ

"นางหน้าด้าน กล้าดีอย่างไร มาควง ผัวชาวบ้านกลางวันแสดๆ"
เสียงดังมาจาก ล็อบบี้โรงแรม มีเสียงผู้หญิงสองคน เหมือนทะเลาะกัน ตีกันกริ๊ดก๊าก ดังทั่วโรงแรม พอดเลยเซ็งๆอยู่ เลยเข้าไปดูว่าเกิดไรขึ้น
ผมเห็นผู้หญิงคนอายุสูงๆหน่อย(ภรรยา) กำลัง ตบตีเด็กผู้หญิง อายุ20กว่าๆอีกคน(ในชุดทำงานของโรงแรม) ส่วนผู้ชายแก่อีกคน(สามี)ก็ดึงภรรยาไว้ แต่ก็เอาไม่อยู่ ผู้หญิงคนนั้นโดนตบตีอย่างน่าสงสาร แต่ไม่มีใครเข้าไปห้ามกันเลย
ผมไม่คิดอะไร เห็นปุ๊ป เข้าไปห้ามเลย ผมวิ่งเข้าไปป้อนกันหญิงสาวมิให้ หญิงแก่ทำร้าย
"นี่คุณทำอะไร อายชาวบ้านเขาบ้าง นี่มันโรงแรมนะ ไม่ใช่ ห้องรับแขกบ้านคุณ"ผมขึ้นเสียง
"นี่เป็นเรื่องระหว่าง ฉันและอีบ้านั้น เธออย่ามายุ่งไปไกลๆ ถ้าไม่อยากตกงาน"
เง้อ ตกงานหรอ? อ้อ จริงสิ ผมแต่งตัวเรียบร้อยแบบนี้ ใครๆก็คิดว่าผมเป็นพนักงานที่นี้
"นี่คุณ แต่งตัวก็ดีนะ แต่พูดจาไม่เหมาะสมเลย อี ออ อะไร (เดินเข้าไปชีหน้าหล่อน)กริยาใช้ไม่ได้เลยๆ คนที่สมควรโดนตบตี ยิ่งหมาแบบนี้(ชี้หน้าหญิงสาว) ไม่ใช่ คุณผู้หญิงคนนี้หรอกนะ(หันไปมองสามีหล่อน) แต่น่าจะเป็นสามีคุณมากกว่า"
"เธอรู้ไมว่าฉันเป็นใคร"หล่อน หัวเราะ เยาะเย้ย
"คุณเป็นใครผมไม่สน ที่รู้ๆ เป็นผู้หญิงที่คุมสามีไม่อยู่ แล้วมาตบตีชาวบ้านเขาอย่างสิ้นคิด"
"กริ๊ด.....เธอว่าไงนะ(ตบตีผม)กล้าดียังไง มาสอนฉัน(สามีดึงไว้)เงียบไปเลย"หญิงแก่ โกรธจัด เลยมาตบตีผมไปด้วย แต่ไงสักผมเป็นผู้ชายก็ได้แต่หลบเอาครับ ส่วนสามีเขานี่ ขอบอกว่า ปัญญาอ่อนมากๆ กลัวเมียขนาดนั้นยังกล้าดีแอบมีชู้อีกหรอ?
"เธอคิดว่าเธอเป็นใครกัน (กำข้อมือของเธอไม้แน่น)บ้าชะมัดเลย ติดละครไทยมากไปหรือเปล่า เอะอะอะไรก็ จะใช้กำลังอย่างเดียว"
"แม่! ทำอะไรนะ"เสียงตะโกง มาแต่ไกล ทุกคนหันไปมอง และผมปล่อยมือ
เสียงของโชค นี่เอง เง้อ แม่หรอ? แปลว่ายายแก่บ้านี่เป็นแม่โชคหรอ? เง้อๆๆ แล้วชายชั่วปัญญาอ่อนคนนี้ก็พ่อโชคนะสิ! ซวยแน่กู
"ลูกโชค มาก็ดีแล้ว(ชี้มาที่เราสองคน)ไล่ นางร่านนี้ออกจากโรงแรมด่วน กล้าดีไงมาให้ท่าสามีชาวบ้านเขา"
"โธ่ แม่ มีอะไรค่อยๆพูด ค่อยๆจาได้ไม แขกคนอื่นมองไม่อายหรือไง"โชค (ทำสีหน้าแกรงๆหน่อย)
"ไม่รู้ต้องจัดการให้แม่นะ(มองไปรอบๆ จากนั้นหันไปมองสามี)ตามฉันมาที่ห้องทำงานของลูกโชค ด่วน"

ดูเหมือน บ้านนี้จะมแม่เป็นใหญ่ ไม่แปลกที่ เจ้าโชค มันเป็นเกย์ และขี้อ้อนสักขนาดนั้น ดูก็รู้ว่าเจ้านี้มันลูกแหง่

ผมพยุงตัว ผู้หญิงสาวขึ้นมา จากนั้นโชคก็ให้เธอกลับบ้านพักผ่อนพักผ่อน ผมและโชคก็ตามไปที่ห้อง
"แม่ก็รู้ว่าพ่อเขาเป็นคนแบบไหน ทำไม แม่ต้องไปตบตี คนอื่นแบบนั้นล่ะ"โชคทำหน้าเซ็งนิดๆ
"ลูกพูดแบบนี้หมายความว่าพ่อของลูกผิดนั้นสิ(ชี้ไปที่พ่อ) เขาคือพ่อของลูกนะ"แม่ขึ้นเสียง
"โธ๋แม่ ยังไงสัก แม่ก็ไม่ควรไปตบตีเธอหน้าโรงแรมแบบนั้นนะ"
"เดี๋ยวนี้ลูกแม่เป็นอะไรไป ทำไมพูดจาเข้าข้างนางนั้นตลอด(หันมามองผม)แล้วนี่ใคร"
"ผู้ช่วยผมเองครับ(หันมามองผม)สวัสดีแม่ผมสักสิ(ยิ้ม)"
"สวัสดีครับ"
จริงๆผมอยากไหว้เลยครับ ผู้หญิง ที่ใช้อารมณ์แบบนี้ รวย หยิ่ง บ้าอำนาจ นี่หรอ? แม่โชค
"แม่ไม่ชอบมัน เปลี่ยนคนใหม่สัก"
"แต่แม่!"
"แม่ก็ อย่าใช้อารมณ์ ตัดสินอย่างเดียวสิ เขาก็ทำตามหน้าที่ของเขาก็เท่านั้นเอง ไปถือสาอะไรกับเด็กใหม่เล่า"พ่อ พูดขึ้นมา
"เงียบไปเลยนะ(ขึ้นเสียง)ที่ฉันต้องขายหน้าวันนี้ก็เพราะเธอ"แม่ตะคอกใส่พ่อ

ตอนนั้นผมอยากรู้ อย่างเดียวว่า โชคจัดการกับปัญหาภายในครอบครัวอย่างไร ผมจึงเข้าไปดู แต่ คำตอบที่ได้มาคือ ทั้งพ่อลูกต่างก็ไม่กล้า ขาดเจ้าคุณแม่เอาแต่ใจ ผมผิดหวังกับเจ้าโชคนิดๆ แต่ก็นะ ยังไงเขาก็เป็น แม่ จะให้โชคแข็งกับแม่แบบนั้นคงไม่มีทาง
นี่แหละปัญญาและข้อแตกต่างของวิธีชีวิตครอบครัวไทย และครอบครัวตะวันตก
ที่นี่ วัฒนธรรมเป็นเรื่องสำคัญ ไม่ว่าพ่อแม่จะทำผิดเช่นไรคนเป็นลูกก็ไม่มีสิทธิ์ จะว่าหรือชี้แนะ
สิ่งที่แตกต่างคือ ครอบครัวชาวตะวันตกเวลามีเรื่องอะไรในครอบครัว ทุกคนย่อมมีสิทธิ์มีเสียงเท่ากัน
แต่ของไทยหรอ? หยึด ใครเป็นหลัก พ่อแม่ทำผิดอะไรก็ไม่มีสิทธิ์จะไปว่า นั้นทำให้ลูกมีความคิดไม่เป็นอิสระ อยู่ในกรอบของพ่อแม่หรือ ผู้ใหญ่ที่ตีไว้
ประเทศชาติถึงได้ไม่เจริญเพราะมีคนอย่าง แม่ของโชคนี่แหระ

ผมเดินออกจาที่นั้น เพราะ เบื่อที่จะนั่งฟัง ครอบครัวนี้ บางที ผมมานั่งคิดๆดู การเป็นเด็กกำพร้าก็ดีเหมือนกัน อย่างน้อยก็ไม่มีโอกาสเจอแม่งี่เง่าแบบนั้น
และโชคก็ไม่ตามมา ผมไม่แคร์ว่าเขาจะตามมาหรือเปล่า เพราะผมรู้ดี ว่าเขาไม่มาอยู่แล้ว

ผมน้ำดื่มแก้เซ็งในผับของโรงแรม คนเดียว จากนั้นก็มีโทรศัพท์จาก โชค โทรเข้ามา
ผมรับสาย
"คุณอยู่ไหน"เสียงเหมือนอารมณ์ไม่ค่อยดี
"ในผับ"
"เดี๋ยวผมไปหา"
"ไม่ต้อง คุณทำงานเถอะ เดี๋ยวผมจะกลับแล้ว"
"ผม.........ขอโษ"
"เรื่องอะไร"
"เรื่องแม่ของผม เจ็บตรงไหนหรือเปล่า"
"นาย เฮอ(ผมเงยหน้าแล้วถอนหายใจ) ผมว่าคนที่ต้องขอโทษ ไม่ใช่นายนะ เป็นแม่ของนายต่างหัก ส่วนคนสมควรรับคำขอโทษก็ไม่ใช่ผม เป็นผู้หญิงเมื่อตะกี้"
"...คุณจะให้ผมทำอย่างไง"เสียงเศร้า
"ทำสิ่งที่นายคิดว่านายควรทำ"
"คุณเรียกผมว่านายหรอ? เพาะดีนะ นาย"
"...."ผมหน้าแดง
"จะเรียกอะไรก็ช่าง สรุปสั้นๆ ผมไม่ทำงานนี่แล้ว"
"ทำไมล่ะ"
"แม่นายเพิ่งไล่ผมออก เมื่อชั่วโมงที่แล้วเอง"
"ไม่เกี่ยวสักหน่อย (เขามายืน ข้างหลังผม)แม่ผมไม่ได้บริหารโรงแรมนี้นี่(ปิดมือถือ)ผมเป็นเจ้านายคุณนะ(จับไหล่ผมเบาๆ)ผมไม่ได้ไล่คุณออกนี่"
"แล้ว ผู้หญิงคนนั้นล่ะ จะโนไล่ออกไม"
"ผมย้ายเธอไปทำงานที่โรงแรมอื่น เพื่อความปลดภัยสำหรับตัวเธอเอง และได้ไม่ต้อง อายเพื่อนที่ทำงานด้วย"
"ก็ดีแล้ว เฮอ(ผมถอนหายใจ)โล้ง อก ไปที"
"อะไรกัน นึกว่าเครียด เรื่องอะไร เรื่องของเธอนี่เองหรอ?(เอไหล่มาชนผม)ทำไมชอบเธอหรอ?"
เจ้าบ้านี่หึ่งไม่เป็นเรื่อง
"แล้วมันเกี่ยวอะไรกับนาย(อมยิ้ม)"
"ก็คุณเป็นแฟนผมนะ ผมก็หึ่งสิ"
"เป็นแฟนคุณตั้งแต่เมื่อไหร่(ทำหน้ากวน)"
"...งอน สักเลยนี่" ทำหน้า(งี่เง่าแต่น่ารัก)อีกแล้ว
"เลิกงานยัง"
"อืม (ทำตาโต คงคิดว่าตัวเองน่ารักมั้ง-_-!)"
"กลับกัน"

จากนั้นเราก็กลับบ้าน ของเขา และร่วมรักกันอย่างมีความสุขอีกคืน

[armani]

กุ๊กกิ๊กกันแล้ว เปิดใจให้กันหน่อยน๊าาาา 

[yuan18]

เช้าวันหนึ่งในมหาลัย
"เฮอ"ผมถอนหายใจยาว
"ถอนหายใจตลอด เขาว่ากันว่า ถอนหายใจหนึ่งครั้ง อายุจะสั้นหนึ่งวัน หัวเราะหนึ่งครั้งอายุจะยาวหนึ่งวัน รู้ปะ"แหม่ม นั่งเสริมสวยอยู่ข้าง
"..."
"ต้องยังฉัน(มองที่กระจก)หัวเทกวัน จะได้อายุยาวๆ โฮ่ๆๆๆๆ"
"หัวเราะมากๆ ระวาง ตีนตาก่อนวัยนะ"
"ว้ายๆ(สีหน้าเปลี่ยนทางที) จริงหรอตายแล้ว"
จากนั้น เป้ก็โผล่มาโดยที่ผมก็ไม่ได้นัดเขามาก่อน เป้แต่งตัวแนวมากๆ หลุดโลกไปเลย  ไม่นะ อย่าเข้าทักเรา เดี๋ยวเราเสียลุกหมด
"นี่ นายตามหาตั้งนานแน่ (หยิบข้าวกล่องขึ้นมา)เอานี่ซื้อจาก ฟูจิ"
เง้อเอาข้าวกล่องมาด้วย คนเขาจะคิดไง เจ้าบ้าเป้ คิดสักบ้าสิ เวลาทำอะไร
"เหอๆ ขอบคุณนะ ลมอะไรพัดมาล่ะ"
"ก็ไม่ได้เจอนายนาน(เปิดข้าวกล่อง)เลยอยากแวะมาดู(เอาตะเกียบให้ผม)ว่าเป็นไงบ้าง"
"ใครหรอ?ปิง"แหม่ม ทำด้วยความสงสาย
"อ้อ เพื่อนเรา เป้(หันไปมองเป้)เป้นี่แหม่ม เพื่อนเรา"
"ยินดีที่รู้จักค่ะ"
"อืมเช่นกัน เป็นแฟนกะปิงหรอ? โฮใช้แป้งยิ่ห้อนี้เหมือนเราเลย"เป้
"จิงป่ะ เราว่ามันดีนะเวลาใช้ควบคุมความมันได้นาน"แหม่ม
"ใช่ๆ มีกันแดด แล้วก็ไม่แพ้ด้วย"เป้
"นี่ สองคน เข้ากันดีจังนะ แล้วว่าแต่ คงไม่มาแต่ไกล เพื่อเอาเข้ากล่องมาให้หรอกนะ มีไรเป้(กินซูชิ)"ผมถาม
"อานะ ก็ เรื่องมันก็คือ (มองหน้าแหม่ม) เรื่องก็คือ"เป้
"ไม่เป็นไร เธอรู้ว่าเราเป็นอะไร(เขี้ยวๆ)อร่อยๆ"ผมบอก
"คือนี้ เดี๋ยวคืนนี้มีงานเลี้ยงวันเกิดของเพื่อนเรา ก็ไม่เชิญว่าเพื่อนเรา เคยคบกันแล้ว เลิกกันไป ตอนนี้เป็นเพื่อนกันเฉยๆ เราก็เลยอยากให้นาย แกล้งเป็นแฟนเราที"
"ทำไม(เขี้ยวซูชิ)ไปโม้ไว้ว่ามีแฟนแล้วอะสิ"
"เถอะนะ ได้โปรด ช่วยหน่อยนะ"สีหน้าอ้อน
"จะเห็นเพื่อนฆ่าตัวตาย ต่อหน้าต่อตาได้ไง จริงมะ"ผมบอก
"แปลว่าจะช่วยเป้ จริงๆ หรอ(กระโดดกอดผม)เย่ๆๆๆ เพื่อนรัก"
"ปล่อยนะ(ผมรีบผลัดตัวเขาออก)เดี๋ยวคนอื่นก็รู้ความจริงไปหมดหรอก"ผมพูดติดขัด เพราะซุชิติดคอ จากนั้นก็หยิบน้ำมากิน
"และเพื่อน ย่อมไม่ทิ้งเพื่อน จริงไม"แหม่ม หันมามองผม แสดงสีหน้าให้รู้ว่า เธอก็อยากจะไปด้วย
"ไม่งะ แหม่ม งานนี้คงมีแต่เกย์ แหม่มไม่สนใจแน่"ผมบอก
"จริงด้วย งั้นไปเข้าสปาร์ดีกว่า ไม่ไปกับพวกนายก็ได้ ชิ"แหม่มเชิด -_-!

และวันนี้ ผมก็ได้แต่งตัว เท่ ออกงานสังคม เกยืๆอีกครั้ง หลังจากที่ ต้องใส่สูท ราคาแพงๆทุกวัน
ในงานเลี้ยงของเกย์ ก็มีแต่เกย์เป็นส่วนใหญ่ ไม่ค่อยมี ชะนี ให้เห็นถึง แต่ก็ยังมีบ้าง พวกทอมหรือดี้ จุดประสงของการพบปะผู้คนในงานเลี้ยงแบบนี้ ก็แค่หวังจะได้ เบอร์ของใครสักคน หรือ ถ้าเป็นไปให้ก็ หิ้วกลับไปนอนที่บ้านเลย นี่คือความคิดส่วนหนึ่งในหัวของเกย์ทุกคนในงานนี้

"เป้ เราดีใจที่ชวนเรามานะ ต่ถามหน่อยเถอะ เพื่อนเป้ก็มีเยอะไป ทำไมไม่ต้องเป็นเราด้วย"
"ถามได้ก็นายแมนสุดแล้วในบรรดา เพื่อนๆเป้ เพื่อนเป้หรอ?(หยิบไวมาดื่ม) ไม่ตุ๊ดแต๋วไปเลยก้ เป็นกระเทยแต่งหญิง"เป้บอก
"เอาเถอะ แล้วคนนี้เป็นใคร ทำไมจัดงานสักใหญ่โต"ผมถามด้วยความสงสาย
"ก็เป็นคนใหญ่คนโตในสมาคมเกย์ไง"เป้
"มีมาคมแบบนี้ด้วยหรอ?" ผมถาม
"ไปแอบอยู่หูบเขาเร้นรักกับ เจ้าโชค ของนายมาหรือไง(ทำตาค้อน)ช่างไม่รู้อะไรบ้างเลย"เป้
"-_-!! กูผิดเอง ขอโทษ"ผม
จากนั้น เป้ก้พาผมไปแนะนำแฟนเก่า เจ้าของวันเกิด จากนั้น เป้ก็หายไปในงาน สงสายจะใด้ผู้ชายกลับบ้านไปแล้ว (เป้ก็แบบนี้ ได้ผู้ชายกลับบ้านก่อนผมเสมอ)ทิ้งผมให้อยู่คนเดียว โดยที่ผมไม่รู้จักใครเลย
และผมก็เจอเขา กันย์ กับเด็กผู้ชายอีกคนหนึ่ง(ดูท่าทาง อายุจะอ่อนกว่าผมนะ)ตาแก่หัวงูบ้านี่
ทำไมใจผมรู้สึกไม่สะบายเท่าไหร่นัก เมื่อเจอเรื่องแบบนี้ ผมน่าจะลืมเชขาไปและ ไม่มีความรู้สึกใดๆกับเขา
สิ่งเดียวที่ผมคิดได้ตอนนี้คือ แก้แค้น

ผมแอบอยู่หลังงาน หาโอกาสที่กันย์และเด็กใหม่เขาแยกตัวกันอยู่ตามลำพัง
และเมื่อเวลานั้นมาถึง
"น่ารักจังครับ(ผมเดินไปกระซิบหู)ชื่ออะไรครับ(ผมยิ้ม)ขอเบอร์หน่อยได้ไม"ผมพูดกับเด็กคนนั้น
"คือผมมากับแฟนครับ"น้องเขาตอบ
เด็กคนนั้น เหมือน สมัยก่อนที่ผมโง่ๆซื่อๆ แบบเดียวกันเลย นี่หล่อ เหยื่อของเกนย์ แบบเดียวกันหมดแบบนี้หรอ? หลอกให้เด็กหลงรัก จากนั้นก็ สบัดทิ้ง
"ว้า แย่จังเลย แบบนี้ผมก็แห้วอะสิ(ยิ้ม)แล้วถ้าผมจะขอเป็นเพื่อนล่ะ"
"ไม่ดีกว่าครับ (ยิ้ม)เดี๋ยวแฟนผมรู้สึกไม่ดี"

เอาไงดีล่ะ ถึงผมบอกว่าเป็นแฟนเก่าของเจ้ากันย์ ไม่อยากให้นายโดนหลอกเหมือนผม น้องเขาก็ไม่เชื่อ และต้องไปถามไปบอกเจ้ากันย์แน่ แผนต้อนเนียน ตอนนั้นผมคิดอะไรไม่ออกเลย ถอยทัพออกมาก่อน แต่ แอบเฝ่าดูเจ้ากันย์ กับเด็กนั้น อยู่ห่างๆ
จนกระทั้งพวกเขา ออกจากงานเลี้ยงผมก็ แอบตามพวกเขาไปถึงบ้านองเจ้ากันย์ และเขาสองคนก็เข้าไป นานพักหนึ่งไฟห้องก็ ปิดลง ผมรู้ว่าข้างในนั้นเกิดอะไรขึ้น ทำไมผมยังรู้สึก เจ็บและ มีน้ำตา ผมอยากจะช่วยน้องเขาหรือว่าผมอยากจะทวนของของผมคืน อะไรคือความจริงที่ผมรู้สึกกันแน่ ผมอยากแก้แค้น หรือ อยากคืนดี ผมคิดไม่ออกอะไรเลย ผมได้แต่ โทษตัวเองที่จิตใจอ่อนแอ

และผมก็บ้านั่งอยู่ตรงนั้น จนกว่าโชค โผล่มาต่อหน้าผม ไม่รู้ตั้งแต่เมื่อไหร่ที่ผมเผลอโทรไปตามโชคให้มาหา
"ยุงไม่กัดหรอ?นั่งอยู่ที่นี้คนเดียว"
"ไม่นี่(ผมเช็ดน้ำตา)มาแล้วหรอ?(ยิ้ม)"
เขาเดินมากอดผมไว้ โดยไม่มีคำพูดไดๆ นั้นทำให้ผมรู้สึก ไม่หว้าแหว่ และอบอุ่น
"นาย...(ผลัดเขาออก)ทำไมถึงดีกับเรา"
"ก็นายเป็นคนดีมั้ง"
"ฮาๆ(ผมหัวเราะตัวเอง)ผมไม่ได้คนดีนะ ผมขายตัว และทีผมดีกับคุณคืนนั้น(ลุกขึ้นมายืน) ก็แค่ส่วนหนึ่งในบริการผมที่ผมมีให้ ไม่ได้ทำด้วยใจรักหรอกนะ"
"ไม่ต้องพูดอะไรแล้ว(ลุกขึ้นมากอดผมอีก)ผมเข้าใจคุณ"
"ไม่(ผลัดเขาออก)นายไม่เข้าใจ ตะกี้ผมเพิ่งจะพยายาม แย่งแฟนใหม่ของแฟนเก่าผม (ยกนิ้วขึ้นมาชี้ไปที่ห้องแฟนเก่า)และผมก็ยังมาแอบดูพวกเขาสองคน อยู่ที่นี่อย่างน่าสมเพศ"
ผมเดิน ออกจากที่นั้นแล้ว เดินไปตามทางเดิน โชคตามผมมาติดๆ
"หยุดเดินตามผมสักทีได้ไม(หันมามองเขา)นายทำไมถึงโง่นัก(เดินไปผลัดเขา)นายไม่รู้อะไรหรือ ทำไมยอมถวายหัวให้ความรัก โง่ๆแบบนี้ล่ะ นายมันโง่"
เขาไม่ตอบอะไร
ผมนั่งลงไปร้องไห้
"ทำไม ทำไม ต้องทำแบบนี้กับผม (ผมมหายถึงเจ้ากันย์)ผมเกรียดตัวเองที่สุด ผมมันบ้า(ตบหน้าตัวเองแรง) ผมมันโง่(ตบอีกที)"
"คุณเป็นอะไรของคุณ(เขาขึ้นเสียง(เป็นครั้งแรกที่เขาขึ้นเสียงกับผม)จับมือผมที่ตบตัวเอง)ถ้าคุณไม่พอใจ ตบผมสิ ตีผม(เอามือผมไปตบหน้าตัวเขา)ทำไมต้องทำร้ายตัวคุณเอง(น้ำตาของไหล่)ทำไมต้องทำร้ายคนที่ผมรัก"
ช่วงเวลานั้น ผม งงกับคำพูดเขามาก เจ้าบ้านั้น คิดว่าตัวเองเป็นพระเอกในนิยายหรือไง ฟังจากบทสนทนาก็รู้สึกขนรุกเป็นบ้าเลย แต่ทำไมผมถึงรู้สึก สาบซึ้งใจ อย่างน้อยก็ยังมีคนรักเรา นี่หรือเป็นเหตุผลที่น้ำตาผมหยุดกระทั้งหัน หรือว่าน้ำตาผมไปไหล่บนใบหน้าโชคแทน
และแล้ว เจ้าบ้าสองคนก็ นั่งกอดอยู่กลางถนน-_-!!
"อายเขาไมเนี้ย หยุดๆ(ผมลุบหัวเขาเบาๆ)คนเสียใจต้องเป็นผมมากกว่านะไม่ใช่นาย"
"ฮือๆ(เช็ดน้ำตา)นายเองก็อายเป็นด้วยหรอ?"
"ว่าไงนะ"ผมขึ้นเสียง
"โอเค หายกันแล้วนะ เรากลับบ้านกันเถอะ"หน้าเขาเปลื้องไปด้วบคาบน้ำตา(งี่เง่าแต่น่ารัก)หุหุ

[~ScAreD:SAcreD~]

อ่านนิยายไป นึกว่าอ่านบทละคร มีอธิบายการกระทำขณะพูดไปด้วย

จริงๆเรื่องนี้ สนุกดีนะครับ แต่มันรู้สึกแปลกๆอ่ะ ถ้านึกภาพตามก็โอเคนะ ได้นิยายแบบใหม่ๆดี

เป็นกำลังใจให้คนแต่งครับ


ปล. ตอนแรกนึกว่าจะคล้ายๆกับ No regret ซะแล้ว อิอิ 

[Simply Blue]

เพิ่งได้เข้ามาอ่าน สนุกดีนะ แนวเรื่องแปลก ยังไม่เคยอ่านแนวนี้เลย  มาเป็นกำลังใจให้ละ

  แต่ว่า คำผิดมันเยอะไปหน่อยอ่ะ

[zandwizz]

 

ลืมไปเถอะเรื่องอดีต

เริ่มต้นใหม่ดีกว่านะ

 

[napho]

 

 
น่ารักมาก ๆ รีบมาต่อนะครับ
 
 

[kei_kakura]

เหอๆๆๆ....คนที่ดี...ก็ไม่รัก....รักทำไมแต่คนไม่ดี...........??

เชียร์โชคงับ....แม้ว่า....จะทำไรไม่เป็นเลย...ดูไม่เหมือนคนที่อายุมากกว่า

แต่เขาก็มีความรักให้มากกว่า...เป็นคน....ที่รู้จักรักคนอื่นเป็น   

รออ่านต่อนะจ้า สู้ๆๆๆ 

[yuan18]

การสอบของมหาวิทยา ผ่านพ้นไปได้ดี เรียนอีกอาทิตย์หนึ่งก็จะหยุดกีฬามหาวิทยาลัยโลกแล้ว
ผมและแหม่ม ช่วยการทำการบ้านที่ค้างอยู่ให้เสร็จๆและไปส่งอาจารน์
"เฮอ"ผมถอนหายใจ
"เป็นไรอีกล่ะ"แหม่มถาม
"การรักใครสักคนมันยากเหลือเกิน(หันไปมองนาฬิกา)แต่การถูกรักจากใครสักคน มันก็เหนื่อยใจมากเอาการ"
"อไรกัน นี่เธอจะบอกว่า เธอยังไม่ได้รัก โชคหรอ?"แหม่มโวยวาย
"แล้วมันเดือดร้อนเธอหรือไง(เก็บของใส่กระเป๋า)เราไปก่อนนะ วันนี้ต้องไปประชุมเขียนบทภาพยนตร์กับเพื่อน"
"จะทำเรื่องอะไรหรอ?"แหม่มถาม
"เรื่อง อาตี๋กับเก๋าเจ้ง"

ในที่ประชุม
"นี่ปิง (ปิดบทที่ผมเขียน)อย่าบอกนะเป็นพวกผิษเพศเหมือนเขานะ"หัวหน้ากลุ่ม(โบ๊ท)
"เขียนหนังเกย์ไม่จำเป็นต้องเป็นเกย์ เสมอไปนี่"ผมเริ่ม ร้อนตัว
"แต่เราว่าบทมัน เจาะจงเกินไปว่า ถ้าจะสื่อหนังเกย์ ก็น่าจะเป็นอะไรที่กว้างๆหน่อย ไม่ใช่แค่ความรักของเกย์สองคนหรือว่า ชีวิตของเกย์คนหนึ่งคนใด"(แฮม)เพื่อนร่วมประชุม
"เราเห็นด้วยกับที่นายพูด(ปิดบทที่ผมเขียนแล้ว ทิ้งไว้บนโต๊ะ)เราว่ามันไม่เวิร์ด"(เงาะ) เพื่อนอีกคน
"ก็ตามใจพวกนาย เสียงหนึ่งต่อสาม จะทำอะไรได้ล่ะ"ผมพูดแบบน้อยใจนิดๆ
"แต่ไอ้เรื่องของโบ๊ทเราก็ว่าไม่เข้าท่านะ พลังบ้าบออะไรของนาย จะไปขายรายการช่องเก้าตอนเช้าหรือไง"(แฮม)พูด
"แล้วสรุป มึงจะเอาบทไหนก็ว่ามาสิ"ผมทำหน้าเซ็ง เบื่อกับเจ้าพวกเรื่องมาก
"เราว่าเอาเรื่องผีเป็นไง"เงาะ เสนอ ด้วยความดีใจ
"ฟาย มึง มีสาระตายล่ะ"โบ๊ท
"เอาเป็นว่า ผมไม่มีเวลามานั่งไร้สาระกับพวกคุณ กลับไปคิดให้ดีแล้วกัน ว่าจะเอาบทของใคร แล้วโทรมาบอกด้วย ผมจะได้ เขียนสตอรี่บอร์ดให้คุณ"
ผมเก็บของแล้วเดินออกไปจากที่ประชุม ในใจผมค่อนข้างไม่พอใจกับเรื่องที่เกิดขึ้น คือผมมมั่นใจตลอดว่า บทที่ผมเขียนมันดี พิเศษไม่เหมือนใคร และก็เพราะมันแตกต่างและไม่อยู่ภายใต้กรอบ ก้เลยน้อยคนนักที่จะยอมรับมันได้ โดยเฉพาะ พวกผู้ชายแท้ๆ อย่างพวกนั้น จะไปเข้าใจอะไรในความคิดสร้างสรรค์ของเกย์เรา และนี่คือ ปัญหาของเกย์และผู้ชายที่เข้ากันไม่ได้ (อย่างน้อยก็ ระหว่างเกย์อย่างผมและผู้ชายอย่างพวกเขา)ผมจึงตัดสินใจแยกตัวออกมาทำคนเดียว โดยไม่ง้อเจ้าพวกนั้น

 ผมกลับมาบ้านนั่งเขียนบท เหมือนคนผีเข้า
จากนั้นก็มีคนมาเคาะประตูตอนตีสอง
"อ้าวโชค (เปิดไฟห้อง)ไม่โทรมาบอกก่อนว่าจะมา"
"ก็โทรไปแล้ว ปิดเครื่องนี่"
"จริงด้วย โทษที"
"ทำไรอยู่เขียนบท(ยื่นบทเมื่อเช้าตอนประชุมให้โชค)ลองอ่านดูดี"
และเขาก็นั่งอ่าน ส่วนผมก็ทำงานของผมให้เสร็จ
"ก็ดีนะ(เอานิ้วถูคางตัวเอง)แต่บทมันเจาะจงเกินไป น่าจะเขียนอะไรที่กว้างๆ อย่างสังคมเกย์นะ"
-_-!ดูเหมือนว่าไม่ใช่แค่พวกผู้ชายงี่เง่า แต่นี่เกย์แท้ๆก็เป็นด้วยอีกคน สงสาย ปัญหามันอยู่ที่บทผมแน่ๆเลย
ผมคอตกทำหน้าผิดหวัง
"อย่าท้อสิ บทนี่ก็ดีนะ ค่อยๆพัฒนาเข้าไปเรื่อยๆ เดี๋ยวก็ดีเอง(ปิดบทของผม)กำแพงมืองจีนไม่ได้สร้างเสร็จภายในหนึ่งวัน(เดินมานวดไหล่ให้ผม)ภูเขาน้ำเข็งก็ไม่ได้ละลายหมดภายในหนึ่งวัน"

คำหลัง เขาหมายถึงหัวใจผมใช่ไม (ภูเขาน้ำเข็งก็ไม่ได้ละลายหมดภายในหนึ่งวัน) ผมหาคำที่มานิยามปัญหานี้มานานแล้ว...
ผมลุกขึ้นมา กอดเขาอย่างอบอุ่น จากนั้นก็ค่อยๆเอาริมฝีปากผมไปสัมผัสที่ริมฝีปากเขา เราสองคนค่อยๆจูบกันปลุกอารมณ์ และเมื่อผมของขึ้น ผมจับเขาขึ้นบนโต๊ะทำงานของผม ถอดกางแกงของเขาออกและร่วมรักกันบนโต๊ะทำงาน อย่างดุเดือด ขาทั้งสองของเขา พันเอวผมไว้แน่น ผมใช้เทคนิก กันไซ้ ที่เร้าใจ บวกกับจำนวนความถี่และแรงดัน ตอบสนองความต้องการทั้งของผมและของเขา ช่วงเวลานั้นผมรู้สึกว่าเขาเป็นส่วนหนึ่งของร่างกายผม แม้เราต่างเสร็จภาระกิจไปแล้ว แต่เราก็กอดแน่น ไม่ยอมปล่อยมือออกจากกัน

"ชอบไม เวลาที่มีอะไรกับผม(มองหน้าผม)ผมทำให้คุณพอใจบ้างหรือเปล่า"เขาถาม
"ชอบสิ(ยิ้ม จูบเขาเบาๆ)นายเซ็กซี่เป็นบ้าเลย นายล่ะ"ผมตอบ เวร์อไปหน่อย แต่คิดว่าเขาคงอยากได้ยิน -_-!
"ผมเหมือน ลอยอยู่บน เหล้าแห่งความรัก รู้สึกเมาๆ แต่ก็เพลิงดี ผมชอบนะ รักมากด้วย"
เขาตอบมา เวร์อ กว่าผมนะ แต่ ไอ้เหล้า แห่งความรักมันแปลว่าไรวะ
"นาย...."เขาเรียก
"อะไร"ผมกอดเขาอยู่บนโต๊ะ ผมยืน เขานั่งบนโต๊ะแล้วเอาขาพันไว้ท่าเดิม
"ผมเริ่มรักนายเข้าแล้วหร่ะ"
ครั้งแรกที่เขาบอก คำว่า รัก กับผม และ เวลานั้นเอง ที่ผม ปล่อยเขาออกจากอ้อมกอด เพราะผมไม่แน่ใจ ว่า ผมจะทำได้ดีไม ผมจะเป็นคนที่คุ้มพอให้เขารักไม
ผมใส่กางแกง เดินออกไปนอกระเบียน ดูดบีหรี่คนเดียว
ผมกลัว กลัวคำถามต่อไปที่เขาจะถามผม นั้นคือ คุณรักผมไม และผมก็ยังไม่พร้อมที่จะตอบคำถามนี้ในตอนนี้
โอเค มันอาจจะมีความสุข เวลาเรามีเซ็กกัน แต่ไม่ได้แปลว่าเราต้องรักกัน แค่ ชอบพอ กันเฉยๆก็ร่วมรักกันได้ นั้นคือคำตอบผม แต่ผมรู้ว่า การพูดอะไรตรงๆ จะทำให้อีกฝ่าย เสียใจง่าย เพราะผมก็เป็นอีกคนที่ เสียใจเพราะ การ พูดตรงๆจากคนอีกคนมาก่อน แล้วผมควรทำไงดี
บางทีผมก็คิดว่าผมเลวมาก ที่วินาทีก่อนร่วมรักกันอย่างดุเดือด แต่พอมาวินาทีนี่ ผมก็ เย็นชาเหมือน ภูเขาน้ำเข็ง

เขาเดินมากอดข้างหลังผม
"ไม่เป็นไร ผมบอกแล้วไง แม้จะไม่มีวันที่นายจะหันมามองผม ผมก็ไม่เสียใจที่รู้จักนาย และจะรักนาย แบบนี้ตลอดไป"
หลังผมรู้สึก เปียกๆ เหมือน น้ำตาของโชค ผมจะหันมาดู แต่โชค กอดผมแน่น
"อย่าหันมานะ(เสียงสูบหายใจสั่นๆ)ให้ผมอยู่แบบนี้สักพัก ผมอยากอยู่แบบนี้สักพัก"
ผมรู้ว่าเขาเสียใจมาก เพราะผมเองก็เคยรู้สึกแบบนี้มาก่อน และผมก็ไม่อยากให้เขาเป็นแบบนี้ เพราะผมรู้ว่ามันแย่แค่ไหนที่รู้สึกแบบนี้ แต่ผมก็ได้แต่ยืนเฉยๆ ไม่อยากทำอะไรให้มากความ เพื่อให้ความหวังเขา เพราะถ้าวันหนึ่งผมทำไม่ได้ ผมก้ไม่ต้องเสียใจที่เคยให้ความหวังเขาไว้ และเขาเองก็ไม่ต้องเสียใจมากไปกว่านี้
ผมยืนเฉยๆ แค่ยืนเฉยๆ

[armani]

เศร้าจริงๆ เลย 

แต่ว่าการทำใจให้รักคนที่เราไม่ได้รักก็ไม่ใช่เรื่องง่าย 

โชคพยายามต่อไปนะ 

[kei_kakura]

.....คนที่เคยเจ็บเพราะเรกมาแล้ว...ไม่ผิด...ถ้าจะไม่รักใครอีกครั้งได้ง่ายๆ.....

....แต่อย่าปิดกั้นใจตัวเองซะทีเดียวนะ.....

.....เชียร์โชคอ่ะ..... .....

ใช้ความจิงใจเข้าข่มซ้า....ซักวัน...การละลายภูเขาน้ำแข็งคงไม่ใช่เรื่องยากหรอกมั้ง   

[yuan18]

"นายจะปิดก้านตัวเองทำไมวะ(หยิบเบียร์ขึ้นมากิน)ถึงฉันจะเพลบอยแค่ไหนนะ แต่เรื่องความรัก ฉันก็ไม่เคยปิดก้านมัน"ไอซ์
ไอซ์ เอ็ม เป้ และผม นั่งอยู่ในผับ ที่พวกเราชอบมากัน
"ถึงเขาจะดูไม่เหมือนผู้ใหญ่ แต่เราว่าเขาก็น่ารักดีนะ"เป้ส่งเสริม
"ที่สำคัญเขารัก นายมาก นั้นแหละสำคัญ "เอ็มบอก
",,,"ผมไม่มีคำพูดใดๆ ได้แต่ มอมเหล้าตัวเองไปเรื่อยๆ
"เราว่านายต้านไม่อยู่หรอกเพื่อน นายรักเขา"ไอซ์
"กูเปล่า"
"นายรัก"ไอซ์
""กูเปล่า(หยิบเหล้ามาดื่ม)"
"นายรัก(แย่งแก้วมาจากผม)หยุดทำตัวงี่เง่าสักที(ตบหน้าผมเบาๆทีหนึ่ง)นายรักเขาแล้ว อย่าโกหกตัวเองดีกว่า"ไอซ์
"บางครั้งเราต่างก็กลัว ไม่ใช่หรือ? กลัวถ้ารักไปแล้ว สิ่งที่เรารักจะจากไปในที่สุด ใช่ไมล่ะ หรือว่าพวกนายไม่กลัว"ผมถาม
"ทางเดิน ชีวิตเกย์อีกยาวไกลเพื่อน อีกกี่ครั้งที่เราจะต้องเสียใจ อีกกี่ครั้งที่เราจะต้องใช้คำว่าเริ่มใหม่ ตอนที่ฉันตัดสินใจเป็นเกย์ ฉันก็ ท่องจำเรื่องนี้ดีแล้ว"เป้บอก
"ใช่แล้วที่สำคัญ คือ ช่วงเวลาที่เราอยู่ด้วยกัน ว่าเราจะใช้มันให้มีค่าและความสุขแค่ไหนเท่านั้นเอง"

เพื่อนๆพูดถูกทางเดิน ชีวิตเกย์อีกยาวไกลเพื่อน อีกกี่ครั้งที่เราจะต้องเสียใจ อีกกี่ครั้งที่เราจะต้องใช้คำว่าเริ่มใหม่ ที่สำคัญ คือ ช่วงเวลาที่เราอยู่ด้วยกัน ว่าเราจะใช้มันให้มีค่าและความสุข ทำไมเราถึงไม่เคยตระหนักถึงข้อนี้ ถ้าคิดแบบนี้ ความรักก็คือความทรงจำดีๆ ที่เคยมีให้กันตอนที่เราอยู่ด้วยกัน และความรักก็จะอยู่ในความทรงจำเราตลอดการ แม้งเราจะอยู่ใกล้หรือไกล คบหรือเลิก มันก็ไม่หายไปไหน อยู่กับเรา จนวันตาย

ผมลุกขึ้นมา ไม่ลาเพื่อนๆ และ ออกไปจากร้าน ขึ้นเท็ทซี่ไปหาเจ้าโชคมัน
เมื่อไปถึงที่ทำงานเจ้าโชค ผมเดินเข้าไปหาเขาที่ห้องทำงาน พอผมเปิดประตู
ผมเห็นผู้หญิงคนหนึ่ง กำลังจูบกับกับโชค และพอโชคเห็นผม ก็ รีบผลัดผู้หญิงคนนั้นออก
"ขอโทษที ผมเข้ามาผิดจังหวะ"ผมรีบปิดประตูแล้ว เดิน อย่างรวดเร็ว
โชคเขาวิ่งตามผมมา
"เดี๋ยว(ดึงมือผมไว้)ไม่ใช่อย่างที่คุณคิดนะ"
"ปล่อยมือนะ(สบัดมือออก กระซิบ)นี่มันโรงแรมนะ ทำไรว่าระวางหน่อย"
"มันไม่ใช่อย่างที่นายคิดนะ"โชคพยายามอธิบาย
"แล้วคุณคิดว่าผมคิดอะไรหรือ"ผมประชด
"ก็....ก็"
"ทำงานของนายไปเถอะ"
"แล้วมาหาผมตอนนี้มีอะไรหรอ?"
"ก็....ไม่มีแล้วล่ะ"
และผมอยากฟังคำอธิบายจากเขา แต่  ผมเสียใจ ผมเสียใจที่ทำกับนายไว้ไม่ดี ก็ดีแล้วที่นายจะเลือกหล่อน ผมเสียใจ
ผมเดินออกมานอกโรงแรม จากนั้นก็เดินไปตามถนน
นึกถึงเรื่องร้ายๆที่ ผมทำกับเขาไว้ ใจผมคิดว่า ดีแล้วที่เขาจะทอดทิ้งผม เรามันไม่คู่ควรแต่ แรกแล้ว แต่ผมก็ยังรู้สึกเสียใจ มันคืออะไรนะ หรือว่าผมจะรักเขาเข้าแล้วจริงๆ

[LingNERD*]

อ่านแล้ว ไกลตัวจัง เปงกำลังใจให้คับ


ปล.ปู้ชายป้ายเขียวมะมีบ้างหรอ

[kei_kakura]

ทางเดิน ชีวิตเกย์อีกยาวไกลเพื่อน อีกกี่ครั้งที่เราจะต้องเสียใจ อีกกี่ครั้งที่เราจะต้องใช้คำว่าเริ่มใหม่

คิดเหมือนกัลเรย....

โชคอาจจะไม่เป็นอย่างที่เข้าใจก็ได้...มั้ง.....

ความรัก...บางทีเราก็ต้องใจเย็น...รับฟังเหตุผลของอีกฝ่ายบ้าง...โดยเฉพาะโชค...บางทีเขาอาจพูดไม่ทันก็ได้นะ   

รออ่านต่อจ้า   

[domino]

ผู้หญิงคนนั้นเป็นใครอ่ะ เข้ามาทำไม กำลังจะดีแล้วเชียว

[FOAM]

กำลังเข้มข้นเลยครับ  มารอลุ้นต่อ

ปล เรื่องนี้เร็วทันใจจริงๆครับ

[armani]

มีเรื่องเข้าใจผิดอีกแล้ว  ยังไงก็คืนดีกันไวๆ นะ

คนแต่งนี่ขยันจัง

[zandwizz]

 

เข้าใจผิดกันซะงั้น

ตาโชคนี่ยังไงน๊า...

รออ่านต่อไปครับ

 

[MyLoveMyBabe]

เอ๋า  ผู้หญิงคนนั้นโพล่มาจากไหน ผิดคาดมากๆ 

หรือว่าโชคมาให้ติวการจูบให้ จะได้ไปใช้กะปิง เหอๆๆ

[ที่ปรึกษาไอทีขั้นต้น]

"บางครั้งเราต่างก็กลัว ไม่ใช่หรือ? กลัวถ้ารักไปแล้ว สิ่งที่เรารักจะจากไปในที่สุด ใช่ไมล่ะ หรือว่าพวกนายไม่กลัว"ผมถาม
"ทางเดิน ชีวิตเกย์อีกยาวไกลเพื่อน อีกกี่ครั้งที่เราจะต้องเสียใจ อีกกี่ครั้งที่เราจะต้องใช้คำว่าเริ่มใหม่ ตอนที่ฉันตัดสินใจเป็นเกย์ ฉันก็ ท่องจำเรื่องนี้ดีแล้ว"เป้บอก

"ใช่แล้วที่สำคัญ คือ ช่วงเวลาที่เราอยู่ด้วยกัน ว่าเราจะใช้มันให้มีค่าและความสุขแค่ไหนเท่านั้นเอง"

เพื่อนๆพูดถูกทางเดิน ชีวิตเกย์อีกยาวไกลเพื่อน อีกกี่ครั้งที่เราจะต้องเสียใจ อีกกี่ครั้งที่เราจะต้องใช้คำว่าเริ่มใหม่ ที่สำคัญ คือ ช่วงเวลาที่เราอยู่ด้วยกัน ว่าเราจะใช้มันให้มีค่าและความสุข ทำไมเราถึงไม่เคยตระหนักถึงข้อนี้ ถ้าคิดแบบนี้ ความรักก็คือความทรงจำดีๆ ที่เคยมีให้กันตอนที่เราอยู่ด้วยกัน และความรักก็จะอยู่ในความทรงจำเราตลอดการ แม้งเราจะอยู่ใกล้หรือไกล คบหรือเลิก มันก็ไม่หายไปไหน อยู่กับเรา จนวันตาย

ถ้าหลายๆคนมองเห็นความจริงข้อนี้
เรื่องร้ายๆที่เกิดขึ้นคงลดลง
และหันหน้ามาใช้ชีวิตที่มีความสุข ความรักก็คงจะยาวนานขึ้น

ท่วงทำนอง ลีลาการเขียน เหมือนอยู่ในโลกแห่งความโหดร้ายเหลือเกิน
  

[jeje]

 ......อยากอ่านตอนต่อไปมากๆ....

[[D]a[D]a [T]oo[N]]

จะเป็นเรื่องเข้าใจผิดอีกรึป่าวอ่ะ