"ทำไมผมต้องตามมาบ้านกับคุณด้วย ให้ตายสิ (ปลดเข็มขัดนิละภัย)ปัญหาครอบครัวนาย เกี่ยวไรกับผมวะ"
เราสองคน ขับรถมาถึงบ้านเขา ผมใส่สูทผูกไทร์ แล้วเจ้าโชคก็ด้วย แล้วมันก็ ซื้อ ของ อะไรไม่รู้ เยอะๆ ของเขา แล้วให้ผมเป็นคนถือ-_-!!
"เอาเถอะนะ ก็ช่วยสมทบผมหน่อยแล้วกัน ไปไหว้สวัสดีพ่อแม่ผมแล้ว ขออนุญาติ คบกันอย่างทางการเลยวันนี้"
"อะไรนะ(ตกใจเสียดัง)นาย ทำไมผมต้องขออนุญาติ แล้วอีกอย่าง นายต่างหักที่ต้องขออนุญาติพ่อแม่ผม เพราะนายอยากเป็นแฟนผมเองไม่ใช่หรอ? (มือกอดอก)ทำไมต้องเป็นผมล่ะ"
"เถอะนะ ช่วยผมหน่อยนะครับ"สีหน้าแบบนั้นอีกแล้ว-_-!
"ไม่เอา"
"นะนะ"
"ไม่"
"ถ้าเข้าไปแล้ว ผมจะให้คุณ หยุดพัก สองอาทิตย์ ไม่ต้องมาทำงาน เงินเดือนเท่าเดิม"
"อืม(ทำท่าคิดหนัก)ใช้ได้ พยายามอีกหน่อย"
"งั้น เพิ่มเงินเดือน 5%"
"งก"
"10"
"นี่(โมโห)นาย จะเป็นแฟนกันจริงๆทั้งที ทำไม ถึงได้งกนัก(จ้องหน้า)15ขาดตัว เอาไม่เอา"
"โอเค ตกลง"
เรื่องอื่นผมไม่สน แต่ เรื่องงาน เงินๆทองๆ แบบนี้ ผมไม่เคย แกรนใจอยู่แล้ว และอีกอย่าง ผมทำงานแลกเงิน ไม่ได้ ขอเขาฟรีสักหน่อย
และเมื่อเข้าไปในบ้าน
พ่อกับแม่ โชค นั่งอยู่ แต่ เราสองคน ต้องนั่งกับพื้น ไม่ชินเอาเสียเลย เหมือน ก้ม หัวให้ยาย ไร้เหตุผลคนนั้น
"ได้โปรดเถอะให้ เราคบกันเถอะนะครับ คุณพ่อ คุณแม่"โชค คุกเขา ขอร้อง พ่อแม่
ดูจากท่าทางแล้ว บ้านนี่ไม่ตกใจเลยที่ลูกตัวเอง ุกเขาขอคบกับผู้ชาย พ่อก็ดูเหมือนจะเฉยๆ ส่วน แม่ก็ เหมือนเดิม ไม่เห็นด้วยถึงที่สุด
"ไม่ ทำไมลูกเป็นแบบนี้ หนูมีนาเขาออกจะสวยน่ารัก..."
"ก็แม่ก็ เห็นแก่ความสุขลูกชายหน่อยสิ ไปอยู่กับมีนา แข่งกันสวย แข่งกันน่ารักแบบนี้ ทุกข์ตายเลยว่าไม พ่อ"ผมประชด
"ฮาๆๆๆ" พ่อหัวเราะ
"เงียบไปเลยนะ(ขึ้นเสียง) ใครเป็นแม่แก ไม่ทราบ(เชิดใส่ผม)คนแบบนี้อะหรอ ที่ลูกจะคบด้วย"
"แม่ครับ ได้โปรด เขาชื่อ ปิง นะ ไม่ใช่คนแบบนี้"โชค (นาย ออกจะกวนทีนนิดๆ สงสายจะติดเชื้อเรา)
"ไม่ก็คือไม่ (มองไปทางอื่น เชิด) เลือกเอาว่าจะเป็นลูกแม่ และดูเลกิจการ ที่บ้านต่อหรือว่า ออกไปหางานทำข้างนอกเอง"
"โธ่ แม่!"โชค เซ็งมากๆ
"พอๆ เอาเป็นว่า ทั้งแม่ ทั้งลูกเลยนะ(หันมามองแม่)แม่ก็อย่าเอาเรื่องในครอบครัวไปบนกับงาน มันไม่ดี ก็รู้อยู่ว่า งานที่ลูกรับผิดชอบมันเยอะแค่ไหน(หันมามองลูก) ถ้าลูกสองคนรักกันจริงก็คบกันไปเลย แต่ลูกคำนึงถึงผลที่จะตามมา หลังจากเปิดเผยตัวตนแล้วหรือยัง"
"พ่อ พูดไรของพ่อนะ อย่างไง ลูกเราก็ เลือกงานเป็นสำคัญอยู่แล้ว (แม่เถี่ยง)คิดหรือว่าเขาจะเลือกเจ้าเด็กบ้านี่หรือ"
"ถ้าแม่ให้ผมเลือก ผมก็เลือกปิงนะครับ(หันมามองผม) ปิงเขาไม่ใช่เด็กบ้าที่ไหน การเป็นตัวของตัวเองแบบเขานี่แหระ ที่ทำให้ลูกชอบเขา เพราะมันเป็นสิ่งที่ลูกไม่มี..."
"เอ้นี่ลูก ชักไปกันใหญ่แล้วนะ!"
"ชู่ๆ (พ่อกับผม เตือนแม่พร้อมกัน เพราะอยากฟังต่อว่าโชคพูดอะไร)เงียบ"
"ลูกรักปิง เพราะเขาสอนอะไรลูกหลายอย่าง ที่ไม่มี ไหน ตำรา เล่มไหนที่ผมเคยเรียนมา และถ้าจะให้เลือก ลูกยอมละทิ้งทุกอย่าง งานไม่มี หาใหม่ได้ แต่ ปิงเขามีแค่คนเดียว ลูกจะขาดเขาไปไม่ได้"
"เอางั้นใช่ไม(เสียงสั่น)ได้ งั้น..."แม่ยังพูดไม่จบ คุณพ่อก็ลุกขึ้นมาขัด
"เอาเป็นว่า เธอสองคนกลับไปได้แล้ว ส่วนทางนี้ ไม่ต้องห่วง พ่อไม่ว่าที่เธอสองคนจะคบกัน"
"พ่อ(ขึ้นเสียงลุกขึ้นมา)เมื่อไหรกันที่ บ้านนี้พ่อเป็นใหญ่ยะ"
"เธอนะ(หันไปจ้องแม่)หยุทำตัวงี่เง่าได้แล้ว จะบีบลูกไปถึงไหนกัน"
"กริ๊ด........... พ่อพูดแบบนี้กับแม่ได้ไง"
"ฉันแค่ไม่อยากจะให้ประวัติศาสตร์ ซ้ำรอย ตอนนั้นที่ฉันต้องแต่งงานกับเธอก็เพราะว่า ทั้งพ่อแม่ของฉันและเธอ บีบฉันให้แต่ง(หันมามองลูก)และฉันก็รู้ว่า การแต่งงานแบบนี้มันโหดร้าย และนี่คงเป็น การลงโทษ ที่ลูกของเราต้องมาเป็นแบบนี้ เธอยังไม่สำนึกอีกหรือไง"
ประวัติศาสตร์ ซ้ำรอย แปลว่า
พ่อของโชคก็เป็นเกย์ หรอ?
อะไร มันจะ ขำกว่านี้ว่าเนี้ย เป็นเกย์ทั้งพ่อทั้งลูก
"เธอเองก็ มีความสุขหรือ วรรณ ที่แต่งงานกับชายที่ไม่ได้รักเธอเลย"พ่อถาม
"เธอพูดจบหรือยัง(น้ำตาไหล่ออกมา)ฉันอยากให้ลูกฉันได้ดี จะได้ไม่อายชาวบ้านเขา มันผิดด้วยหรอ?(ขึ้นเสียง)ฉันอยากให้เขาแต่งงาน มีครอบครัว ใช้ชีวิตแบบ คนปรกติ มันผิดด้วยหรอ? ฉันแค่ทำหน้าที่แม่ของฉันให้ดีที่สุด เท่าที่ฉันทำได้ ฉันปกป้องเขามันผิดด้วยหรือ?"
ซึ้งใจคำนี้เป็นคำพูดแรกที่เข้าท่า เท่าที่ฟังจาก แม่วรรณเอาแต่ใจมา
"เธออย่าได้ยืดติดกับกรอบเกรณ์ที่สังคมตั้งไว้สิ(หันมามองลูก)ความถูกผิด มันไม่สำคัญแล้วตอนนี้ เราควรเห็นแก่ความสุขของลูกได้มากที่สุด ถ้าเธออยากปกป้องก็ ควรจะปกป้องลูกให้พ้นจะ ความทุกข์ ความเศร้า และความเสียใจ"พ่อ พูดกับแม่ด้วย เสียง นุ่มนวน
"ก็ฉันทำอยู่นี่ไง คิดหรอ? ชีวิต แบบผิดเพศ รักแบบผิดเพศ จะทำให้ลูกสมหวัง มันไม่มีทางได้ครอบครัวหรือ ความรักที่สมบุรณ์หรอก"
"แล้วมันต่างไรกับ อะไรที่เป็นธรรมดา หรือ ไม่ผิดเพศที่เธอคิดล่ะ(หันไปดูลูก)เธอก้ได้ใช้เกือบทั้งชีวิตของเธอพิสูจ มาแล้วไม่ใช่หรือ มันแตกต่างกันตรงไหนล่ะ"
เราสองคนได้แต่ นั่งฟัง พ่อ กับ แม่ เจรจา ปรัชญา แห่งชีวิต ในห้องรับแขก ใหญ่โตในคฤหัก ที่สร้างขึ้นมาด้วย ฝีมือของคู่ชีวิตสองคนที่ ไม่เคยมีความรักต่อกันเลย มันฟังดูเศร้านัก และก็ช่างเหงาหรือเกิน ผมเห็นใจและสงสาร โชคเหลือเกิน ที่โตขึ้นมาใน ความผิดผลาดของคนสองคน นั่นคงทำให้เขาขาดความรักความอบอุ่น จึงต้องตามหาความรักอยู่ตลอดเวลาแบบนั้น เพื่อหาไอรักมา ห่มใจ เรื่องเศร้า แห่ง ศัตรวัด จิงๆ
จะมีอะไรเศร้ากว่า ลูกที่เกิดมาโดยไร้ ซึ่งความรักของพ่อแม่
"ฉันไม่รู้ล่ะ พวกเธอจัดการเองแล้วกัน (เช็ดน้ำตา)ต่อไปฉันจะไม่ยุ่งเรื่องของ พ่อลูกเธอสองคนแล้ว"
คงแปลว่ายอมแพ้ โธ๋ ๆ คุณแม่ ผู้น่าสงสาร ผมเห็น ยาย มีนา ในตัวคุณแม่ เหอๆ สมัยสาวๆ ก็คงเหมือน เธอล่ะมั้ง รู้ว่าผู้ชายของเป็นเกย์แล้วยังอุส่า จับไม่ปล่อย
และพ่อก็เรียกเราสองคน ออกไปคุยในส่วน
"เฮอ(เงยหน้าถอนหายใจ)ทีนี้ลูกก็คงรู้แล้วสิว่า พ่อกับลูกไม่ถูกกันเพราะอะไร(หันมามองลูก)พ่อขอโทษนะ พ่อ..."
"ไม่มีไรที่พ่อต้องขอโทษผมนี่ครับ (ยิ้ม) ยังไง พ่อก็เป็นพ่อของผม ผมรู้ซึ้งถึงความรู้สึกของพ่อดี ผมแค่อยากจะบอกว่า ขอบคุณ ที่ให้กำหนดผม และผมภูมิใจท่ได้เป็นลูกพ่อ"
พ่อและลูกปรับความเข้าใจกันง่ายมากๆ อาจเป็นเพราะเป็นเกย์ด้วยกัน เลยเชื่อมโยน ความรู้สึก แต่ยังไง โชคก็มี ส่วน คลายพ่อมากกว่าแม่ รวมทั้งการเป็นเกย์ หุหุ
"ใช่ๆ เกย์ที่เป็น ลูกของเกย์ โห หายากนะ ฟังดูแล้ว เท่มากๆ ว่าปะ"ผม แซก เพราะเห็น สองคนนี้ จะซึ้งมากจน กอดจูบกันเองอยู่แล้ว
"อาปิงใช่ไม(หันมามองผม)หน้าตา หล่อใช่ได้นี่เรา"
"ของแบบนี้ มันแน่ อยู่แล้ว ครับพ่อ"ผมตอบ
"อืม ในฐานะที่เป็นพ่อของโชค บอกสิว่าพ่อ จะไว้ใจเธอพอที่จะฝากลูกโชคให้เธอดูแลได้"
อันนี้เกินไปป่าว แบบว่า ผมยังไม่คิดจะปักหลักไว้กับเจ้านี้เลย เจ้าโง่แยยนี้ ใครอยากได้ เห็นน่าสงสาร เลยเก็บไว้หรอก อีกอย่าง บอกแล้วว่า โง่ๆ แบบนี้ กลัวเขาโดน รังเก เลยแค่อยากปกป้องหรอก
และผมก็มองหน้าโชค ดูท่าทางเขา อยากให้ผม รับปาก พ่อเขามากๆ สีหน้าลุ้นสักขนาดนั้น เหอๆ 15% ๆ คิดถึง เงินเข้าไว้
"ก็ ตราบเท่าที่ เจ้านี่ ยัง งี่เง่าและน่ารักอยู่"
ฮาๆๆ งง ทั้ง พ่อลูกเลย โง่เหมือนกันด้วย ฮาๆๆ
"อะหึ้ม(ท่าไอ)และในฐษนะ ชาวสีม่วงด้วยกัน พ่อขอบอกว่า สู้ๆ นะจ้า" แหม่ ท่า พ่อนี่ก็ (งี่เง่า แต่น่ารัก)ฮาๆๆ
"ชาวสีม่วงหรอ? พ่อใช้ศัพท์เฉยจังเลย"โชค แซว
...(มันยังไม่จบ
)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
