ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
สรุปข้อสำคัญดังนี้
1.ห้ามละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท, หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์ และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่นี่หรือที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อขออนุญาตเจ้าของเรื่องก่อนนะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด
โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอม
5.ขอให้นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียว ถ้าเป็นเรื่องจริงก็ให้บอกว่าเรื่องจริง ถ้าเป็นเรื่องแต่งให้บอกว่าเรื่องแต่ง ให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตามเพราะมีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว
6.อย่าพูดคุย ทักทาย นักเขียน คนอ่่านโดยรีพลายดังกล่าวไม่เกี่ยวพันกับนิยายให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรคอมเม้นต์สักคอมเม้นต์เีดียวก็เพียงพอแล้ว ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และทำลิงค์โยงมายังนิยาย และให้นักเขียนทุกคนทำลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยเกี่ยวกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วย เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน
เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง
ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม
กรุณาอ่านเพิ่มเติมที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++=น้อง “เมีย” intro “ขอให้รักกันยืนยาว ถือไม่เท้ายอดทอง กระบองยอดเพชรนะลูก”
“หนักนิดเบาหน่อยก็ให้อภัยซึ่งกันและกันนะตาภพ ยายริน”
“แล้วมีหลานให้พวกพ่อๆ แม่ๆ ได้อุ้มกันเร็วๆ นะลูกนะ”
“ต่อไปนี้เราสองคนก็เป็นคนๆ เดียวกันแล้ว มีอะไรก็อดทน และไว้ใจ ให้เกียรติซึ่งกันและกันนะ…”
“ครับ/ค่ะ”
“ไปพวกเราก็ไปกันได้แล้ว ให้หนุ่มสาวเขาได้ใช่เวลาคืนแรกด้วยกันเถอะ”
บทสนทนาที่เพิ่งผ่านพ้นไปสดๆ ร้อนๆ คงจะพอเดากันได้ว่าเป็นคำอวยพรแก่คู่บ่าวสาว ในค่ำคืนของการส่งตัวเข้าห้องหอ ใบหน้าชื่นมื่นของบรรดาบุพการีของทั้งเจ้าบ่าวและเจ้าสาวเวลาให้พร ช่างขัดกับสีหน้าเรียบเฉยของคนทั้งคู่ ที่กำลังคุกเข่ารอรับพรอยู่อย่างสิ้นเชิง… ความอึดอัดและอดทนสิ้นสุดลง เมื่องเหล่าบรรดาพ่อๆ แม่ๆ ของทั้งคู่ได้ก้าวเท้าออกจากห้องหอ และประตูสีไม้โอ้คบานใหญ่ถูกปิดลง
“เฮ้อออออออออออออออ… เหนื่อยฉิบหาย” น้ำเสียงหมดแรง และกริยาที่เจ้าสาวแสนสวยทิ้งตัวลงนอนแผ่หลาบนเตียงที่เต็มไปด้วยกลีบดอกกุหลาบสีแดงสด ที่ถูกตั้งใจโรยเอาไว้ให้เป็นรูปหัวใจ แต่บัดนี้ถูก ‘ระริน’ เจ้าสาวคนงามทับกระจายไม่เหลือซากเค้าโครงเดิม บ่งบอกและสัมทับอาการเหนื่อยอ่อนของคนพูดได้เป็นอย่างดี
“สุดๆ แล้วว่ะแม่ง… ทำไมคนเราเวลาแต่งงานจะต้องมาจัดพิธีการอะไรให้มากความขนาดนี้ด้วยวะ ทั้งเปลืองเงิน และเปลืองแรง” เจ้าบ่าวหมาดๆ ทิ้งตัวลงตาม นอนเคียงข้างเจ้าสาวแสนสวยของเขา หากแต่ไม่มีวี่แววแห่งการสวีทหวาน หรือกิจกรรมหลังพิธีการที่คู่บ่าวสาวพึงปฏิบัติต่อกันสักน้อย
“ไอ้ภพ มึงว่าพ่อแม่พวกเราเขาจะจับได้ไหมวะ” เสียงหวานของเจ้าสาวดังขึ้น แทนที่จะเป็นประโยคบอกรักหวานหู แต่กลับกลายเป็นถ้อยคำเฉกเช่นเพื่อนฟูงพูดต่อกัน
“กูว่าไม่… ตอนที่พวกเขามาบอกว่าอยากจะให้เราแต่งงานกัน แล้วเราตอบตกลงน่ะ กูเห็นไม่มีใครจะทำหน้าสงสัยสักคน แถบจะกระโดดเฮตัวลอยกันเลยด้วยซ้ำ” ไอ้ภพ หรือสามภพ เจ้าบ่าวหมาดๆ ของระรินไขข้อสงสัย และก็คงจะเป็นคำตอกย้ำที่ทำให้คนถามสบายใจพอควร เพราะทำให้สีหน้าครุ่นคิดของเจ้าสาวคลายลงได้บ้าง
“เออก็ดี… มึงอย่าหลุดแล้วกันล่ะ อย่าลืมว่าต่อไปนี้กูเป็นเมียมึง ไม่ใช่เหล่าบรรดาหนุ่มน้อยนายแบบของมึงนะ จะทำเหี้ยไรก็ระวังๆ ตัวหน่อย” ระรินลุกขึ้นมาบิดขี้เกียจเล็กน้อย ก่อนจะหันไปชี้หน้า และย้ำเตือนสถานะของทั้งคู่กับสามภพ
“โอ๊ยยย ไอ้ริน กูน่ะดราม่าตัวพ่ออยู่แล้ว มึงนั่นแหละระวังตัวไว้เถอะ อย่าให้ป๋ามึงจับได้แล้วกัน ว่ามึงพาน้องหนูไปอยู่คอนโดใหม่น่ะ ไม่งั้นล่ะมึงเอ๊ยยยย จากหนังรักคอมเมอดี้ กลายเป็นหนังสยองขวัญสั่นประสาททันทีแน่ๆ”
…………………
…………………
งงไหมครับ… งงกับบทสนทนาของผม กับคนที่ได้ขึ้นชื่อว่าเป็นเมียอย่างถูกต้องตามกฎหมายของผมรึเปล่า… ถ้างงก็ไม่แปลกครับ งั้นผมจะเริ่มเล่าตั้งแต่ต้นเลยแล้วกันนะครับ…
ผมนาย “สามภพ” เป็น ลูกสาม หรือน้องสาม ลูกชายและน้องชายคนเล็กที่เปรียบดังแก้วตา เทวดาของบ้าน ทั้งพ่อ แม่ และพี่สาวตามใจผมทุกอย่าง ประกอบกับฐานะมีอันจะกิน และรูปสมบัติที่พ่อแม่ให้มาเป็นอย่างดี จึงทำให้ผมค่อนข้างเป็นที่รู้จักในวงสังคม…
ผมเป็นลูกชายคนเล็กของตระกูลสิ่งพิมพ์ยักษ์ใหญ่ในประเทศ บ้านผมทำธุรกิจโรงพิมพ์และผลิตหนังสือจำพวกนิตยสาร และพ็อคเก็ตบุ๊คหลากหลายประเภท… ผมเรียนจบปริญญาตรีในคณะนิเทศศาสตร์ และปริญญาโท MBA จากอังกฤษ หลังจากเรียนจบ ก็เข้ามาสานต่อกิจการของที่บ้าน โดยที่ตอนนี้ผมเป็นบรรณาธิการนิตยสารไลฟ์สไตล์ของผู้ชายอยู่หนึ่งเล่ม และดูแลด้านการตลาดของบริษัท ส่วนพี่สาวทั้งสองคนของผม พี่หนึ่ง หนึ่งฤทัย กับพี่สอง สองนรี แบ่งกันดูแลพวกนิตยสารแฟชั่น และในส่วนของโรงพิมพ์ครับ
ผมนายสามภพ หนุ่มโสด รูปหล่อพ่อรวย วัย 27 ปี ที่มีแต่สาวๆ หมายปอง แต่ผมก็ลอยไปลอยมาไม่ยอมแต่งงานสักที จริงๆ แล้วผมเป็นที่หมายปองของสาวๆ มากมาย ทั้งดารา นางแบบ ไฮโซ ต่างพาตัวเองเข้ามาพัวพันกับผมกันตลอด แต่ผมไม่สนใจหรอก…เอาง่ายๆ ตรงๆ เลยนะครับ… ผมเป็นเกย์ ที่บ้านผมไม่มีใครรู้หรอก หรือจริงๆ เขารู้แต่ก็ทำเป็นไม่พูดถึงก็ไม่รู้นะ แต่ผมโพรเทคตัวเองดีครับ ก็เราอยู่ในวงสังคม แถมเป็นสื่อมวลชนอีกต่างหาก ใครๆ ก็พากันจับจ้อง
ที่สำคัญที่ทำให้ผมไม่เป็นข่าวคาวเรื่องผู้ชาย ก็เพราะ ผมมีตัวช่วยที่ดีครับ นั่นก็คือไอ้ระริน ไอ้รินเป็นเพื่อนซี้ของผมเองครับ มันกับผมเป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่อยู่ประถมแล้วก็ว่าได้ ทุกเรื่องราว ทุกอย่างที่เกิดขึ้นกับชีวิตผม ไอ้รินมันรู้ทุกเรื่อง… ไม่ต้องแอบคิดนะครับว่าไอ้รินมันจะแอบชอบผม ไอ้รินมันเป็นเลสเบี้ยนครับ มันเองก็มีแฟนสาวที่แอบคบกันมาเจ็ดปีแล้ว บ้านไอ้รินกับบ้านผม เราสนิทกัน บ้านมันมีธุรกิจโรงแรมใหญ่โตทั้งในและต่างประเทศ ผมกับมันเรียนประถมและมัธยมมาด้วยกัน แล้วมันก็ไปเรียนต่อป.ตรีที่สวิสฯ ก่อนจะย้ายมาต่อโทกับผมที่อังกฤษ
ผมกับมันตกลงกันว่า ถ้าใครถามก็ให้บอกว่าเราสองคนเป็นแฟนกัน ฉะนั้นตั้งแต่เป็นวัยรุ่นมาแล้ว ทุกคนก็จะรู้ว่าภพกับรินเป็นแฟนกัน ผู้ใหญ่ของเราทั้งสองฝ่ายก็คิดแบบนั้นแหละครับ มันเลยมีวันนี้ขึ้นมา วันที่เราจำเป็นจะต้องแต่งงานกัน เพราะคำขาดของผู้ใหญ่ และคำขอร้องของไอ้รินครับ
เหตุมันเกิดมาจาก แม่ไอ้รินมันดันจับได้ว่า ไอ้รินแอบคบและสงเสียผู้หญิงคนหนึ่งมานานแล้ว นั่นก็คือน้องหนู ซึ่งเป็นแฟนมันครับ จริงๆ เรื่องมันดราม่ามากๆ น้องหนูเนี่ยเป็นลูกสาวของแม่บ้านในโรงแรมของบ้านไอ้ริน ไอ้รินมันเจอน้องหนูตั้งแต่ที่เธอยังไม่เป็นสาวแรกรุ่น มันก็เริ่มแอบมอง แอบชอบ จนน้องหนูเริ่มโตเป็นสาว ก็ส่อแววสวยจนเริ่มมีหนุ่มๆ ตามจีบ ไอ้รินเลยตัดสินใจบอกชอบน้องหนู แล้วเดชะบุญของมัน เพราะน้องหนูเองก็แอบมองไอ้รินมานานแล้ว แต่เธอคิดว่าเธอเป็นแค่ลูกแม่บ้าน ไม่กล้าคิด ไม่กล้าอาจเอื้อม น้ำเน่าดีไหมล่ะ
หลังจากนั้นสองคนนี้ก็คบกันมาอย่างหลบๆ ซ่อนๆ จนน้องหนูจะเข้ามหาวิทยาลัย แม่ของน้องหนูก็เสีย น้องหนูไม่เหลือใครเพราะพ่อก็ทิ้งไปตั้งแต่เด็ก ตอนนั้นไอ้รินมันอยู่สวิสฯ แต่พอรู้เรื่องไอ้รินก็เลยทำตัวป๋า รับเลี้ยงน้องหนูไว้ในอุปการะ ให้ผมเป็นธุระให้เรื่องจัดหาที่อยู่ใหม่ให้น้องหนู เพราะเธอไม่สามารถอยู่บ้านพักพนักงานได้อีกแล้ว มันก็ส่งเสียให้น้องหนูเรียนจนจบ ฝากน้องหนูให้เข้ามาทำงานที่โรงแรม รอเวลาให้มันเรียนจบกลับมาอยู่ด้วยกัน
ทุกสิ่งทุกอย่างเกิดขึ้นโดยที่บ้านของไอ้รินไม่มีใครระแคะระคายใดๆ คิดว่าไอ้รินสงสารเลยฝากน้องหนูเข้าทำงาน พอไอ้รินกลับมาสานต่อกิจการที่บ้าน น้องหนูที่อยู่ฝ่ายประชาสัมพันธ์ ก็โดนดึงตัวมาเป็นเลขาหน้าห้องไอ้ริน คือปกติคนทั่วไป ก็ไม่มีใครจะคิดว่าไอ้รินมันเป็นพวกทอมดี้ รักร่วมเพศอะไรหรอกครับ เพราะมันก็แต่งตัวเป็นผู้หญิงปกตินี่แหละ ผมยาวแต่ก็มัดรวบเอาไว้ตลอด ชุดทำงานทั่วไปแม้จะไม่ค่อยใส่กระโปรง แต่ก็เป็นชุดกางเกงสูทแบบผู้หญิงทั่วไป หรือบางทีที่ออกงาน มันก็สามารถแต่งชุดราตรี เดรสสวยหรูโชว์ความงามให้สาธารณะชนได้ชื่นชมกัน…
แต่แล้วความลับก็ไม่มีในโลกหรอกครับ…
เมื่ออยู่ดีๆ คุณหญิงแม่ของไอ้รินก็ดันเกิดอยากจะทานข้าวกลางวันกับคุณลูกสาว แวะเข้ามาเซอร์ไพรซ์ที่ออฟฟิศ พอเดินขึ้นมาบนชั้นผู้บริหาร หน้าห้องลูกสาว กลับไม่มีเลขาหน้าห้องที่คอยรับหน้าอยู่เช่นเคย คุณหญิงแม่ก็เลยคิดว่าลูกสาวไปประชุมที่ห้องประชุม เลยถือวิสาสะเปิดประตูเข้าไปรอ แต่แล้วคุณหญิงแม่ก็ได้เซอร์ไพรซ์ของจริง เพราะลูกสาวคนโตของบ้าน ยืนจูบดูดดื่มอยู่กับเลขาสาว ที่เธอจำได้ว่าเป็นลูกสาวของแม่บ้านในโรงแรม…
แล้วหลังจากนั้นเรื่องราวทุกอย่างก็ถูกคุณหญิงแม่ของไอ้รินมันขุดคุ้ย น้องหนูถูกให้ออกจากงาน โดยที่ไอ้รินก็ช่วยอะไรไม่ได้ คุณหญิงแม่มันบุกไปหาน้องหนูถึงรังรักคอนโดที่ไอ้รินมันซื้อให้อยู่ โดยเสนอเงินให้น้องหนูก้อนหนึ่ง แลกกับการย้ายไปอยู่จังหวัดอื่นและเลิกติดต่อกับไอ้รินซะ… แต่น้องหนูเธอรักไอ้รินจริงๆ เธอไม่รับเงินจากคุณหญิงแม่ไอ้ริน แต่เธอเลือกที่จะไปเอง ตามสไตล์นางเอกๆ
ส่วนไอ้รินก็แทบเป็นบ้า เมียหายทั้งคน แถมคุณหญิงแม่กับคุณพ่อจะส่งมันไปบริหารโรงแรมที่สิงคโปร์ มันก็พยายามดื้อไม่ไป และก็พยายามตามหาน้องหนูจนเจอ ไอ้รินมันก็เลยตามไปง้อน้องหนู และหาที่อยู่ใหม่แถบชานเมือง ไกลหูไกลตาพ่อกับแม่มัน ส่วนมันก็ไปคุยกับคุณหญิงแม่ใหม่ว่าจะไม่ขอไปอยู่สิงคโปร์ คุณหญิงแม่มันก็เลยยื่นคำขาดว่า ถ้าจะอยู่ที่เมืองไทย ก็ต้องแต่งงาน…
แล้วช้อยจ์แรกที่จะมาเป็นสามีของไอ้ริน ก็คือผม อย่างไม่ต้องสงสัย… มันมาขอร้องอ้อนวอนผมอยู่อาทิตย์เต็มๆ ยื่นข้อเสนอจนผมจำต้องตกลง เพราะก็พอจะเห็นด้วยกับผลประโยชน์ที่พึงมีร่วมกันอยู่บ้าง… ผมเองก็สามารถจะไปคั่วเด็ก คั่วนายแบบหนุ่มๆ ได้ตามสบายโดยไม่มีใครสงสัย ถือว่าวินวิน ทั้งคู่
นี่แหละครับ คือที่มาของงานแต่งของผม และเมียหมาดๆ ที่เพิ่งจะได้มา…
“เฮ้ยไอ้ภพ พรุ่งนี้น้องชายกูกลับมาจากอิตาลี่ มันปิดเทอมน่ะ เลยขอมาอยู่กับกู กูลืมบอกมึงไป มึงโอเคไหม” ไอ้รินเอ่ยขึ้นขณะผมเดินออกมาจากห้องน้ำ ไม่ต้องแปลกใจหรอกครับ ผมนอนกับไอ้รินไม่ได้แยกห้องนอนกันหรอก ตราบใดที่อยู่ที่เรือนหอหลังนี้ผมกับมันก็นอนห้องเดียวกันแหละครับ กันไว้ก่อน เดี๋ยวเผื่อใครจะโผล่มาเซอร์ไพรซ์เรากันอีก ผมกับมันชิลล์ๆ ครับ เพราะตอนสมัยอยู่อังกฤษเราก็เป็นรูมเมทนอนห้องเดียวกันมาแล้ว มันกับผมเนี่ยเรียกว่าต่อให้แก้ผ้าอยู่ด้วยกัน ก็ไม่มีทางหวั่นไหวแน่นอน
“รันน่ะเหรอ เออ กูไม่ได้เจอน้องมึงนานแล้วนะเนี่ย เป็นสิบๆ ปีได้แล้วมั้ง” ไอ้รินมันมีน้องชายคนเล็กที่อายุห่างจากมัน 8 ปีอยู่คนหนึ่งครับ ผมเองไม่ค่อยได้เจอหน้าน้องมันซักเท่าไหร่ เพราะตั้งแต่เด็กเหมือนจะถูกส่งไปเรียนที่อเมริกา แล้วนี่สรุปว่าย้ายไปเรียนอิตาลี่แล้วเหรอวะเนี่ย
“เออ เจ้ารันนั่นแหละ ตอนนี้มันไปเรียนปริญญาตรีที่อิตาลี่ เรียนพวกศิลปะไรนี่แหละ ตอนนี้ปิดเทอมเลยจะกลับมา แต่ไม่อยากกลับไปอยู่บ้านมั้งกลัวโดนแม่บ่นเรื่องมันเรียนศิลปะนี่แหละ ดีนะที่ป๋าไม่ว่าอะไร แต่น้องกูมันดื้อเก่ง แอบหนีมาเรียนอิตาลีจนได้” บ้านนี้นี่เลี้ยงลูกให้เชื่องไม่เป็นใช่ไหมเนี่ย
“เออ ดี… เชื้อดื้อนี่มันไม่ทิ้งแถวจริงๆ นะ… บ้านนี้ก็เป็นบ้านของมึงเหมือนกัน มึงจะเอาใครมาอยู่กูก็ไม่ว่าหรอก น้องมึงก็เหมือนน้องกูนั่นแหละ” ทำตัวเป็นภรรยาที่ดี ขออนุญาตสามีก่อนนะมึง หึหึ
“น้องกูก็เหมือนน้องมึงก็ถูก แต่… กูเตือนมึงเลยนะ น้องกูน่ะ รบกวนละเว้นเอาไว้ซักคนนะเว้ย ไอ้รันมันยิ่งหน้าตาน่ารักแนวๆ มึงชอบอยู่ด้วย แต่คนนี้กูขอเลยนะภพ น้องกูกูก็รัก กูอยากให้มันเป็นคนปกติบ้าง กูไม่อยากให้มันต้องมาเหนื่อย หลบๆ ซ่อนๆ แบบพวกเรา แล้วอีกอย่าง มึงน่ะมันเสือผู้ชายโคตรๆ เดี๋ยวได้น้องกูแล้วทิ้งขึ้นมา กูยังไม่อยากเลิกคบมึงเป็นเพื่อน แถมยังไม่อยากเป็นม่ายผัวตาย เข้าใจนะ” แหม…รีบกั๊กเลยนะ ถึงผมจะเจ้าชู้ แต่ผมก็ยังพอมีสามัญสำนึกอยู่บ้างนะครับ นี่น้องเพื่อนทั้งคนใครจะไปกล้า
“เออน่า มึงเห็นกูเป็นคนยังไงเนี่ย รับรองๆ คนนี้กูไม่ยุ่งแน่นอน กูเห็นมันมาตั้งแต่เล็กแต่น้อยนะเว้ย ไว้ใจกูได้”
……………………
……………………
“อ๊ะ… อืออ… แรงๆ อืออ แรงๆ อีกครับ อ๊าาาาา กระแทกลงมาเลย โอ๊ะ…ซีดดดด” เสียงคราง พร้อมประโยคเชิญชวน ยั่วยวน จากน้องแม็ค นายแบบคนใหม่ของวงการที่กำลังโดนผมจัดหนักอยู่ตอนนี้ เรียกอารมณ์หวามให้ผมต้องสนองตอบตามคำอ้อนวอนของน้องเขา
“อืมมมมมมมมมม” ร่างบาง ผิวขาวแอ่นร่าง ร่อนตามติดจังหวะขึ้นลง เข้าออกของผมอย่างโหยหา ริมฝีปากแดงบวมเจ่อ เผยอเชิญชวนให้ลงไปดูดชิมอีกรอบ และอีกรอบ… ไม่นานนัก ผมก็ส่งน้องแม็คขึ้นสวรรค์ชั้นสูงสุด โดยมีผมตามไปติดๆ
“มีความสุขไหมคนเก่ง… น้องแม็คเก่งมากเลยครับ…ฟอดดดด” ผมให้รางวัลคนเก่งไปอีกฟอดใหญ่ น้องแม็คหัวเราะคิกคักอย่างมีจริตตามสไตล์
“แม็คมีความสุขมากๆ เลยครับ พี่ภพล่ะฮะ มีความสุขไหม” น้องแม็คแหงนหน้าขึ้นมาจูบปลายคางผม สงสายตาหวานให้ไม่หยุดหย่อน
“สุขสิครับ… ทั้งแน่น รัดขนาดนี้ทำไมจะไม่สุขล่ะ” ผมแกล้งเอื้อมมือไปไล้สะโพกมนเบาๆ ให้พอได้ยินเสียงครางน้อยๆ จากเจ้าตัว
“งั้นคืนนี้ ให้แม็คทำให้พี่ภพมีความสุขทั้งคืนเลยนะ… อยู่กับแม็คนะครับคืนนี้” แหม เชิญชวนกันขนาดนี้ ทำไมจะไม่ยอมล่ะ…
แล้วผมกับน้องแม็คก็จับมือกันขึ้นสวรรค์ไปอีกไม่รู้กี่รอบ… แต่เอ๊ะ ทำไมกูเหมือนลืมอะไรสักอย่างเลยวะ… เหมือนไอ้รินมันสั่งอะไรไว้… วันนี้ไอ้รินมันต้องไปดูงานที่สาขาต่างจังหวัด แล้วมันสั่งอะไรไว้วะ… ไอ้ริน ไอ้ริน… น้องชาย… เฮ้ยยยย ฉิบหายแล้วกู น้องรัน… ไอ้รินมันให้ผมไปรับน้องมันที่สุวรรณภูมิ เครื่องลงตอนตีสอง แล้วนี่มันตีห้าแล้ว ฉิบหายของจริง…
ผมรีบล่ำลาน้องแม็ค ที่ยังคงพยายามจะยื้อผมเอาไว้ ถ้าเป็นเหตุการณ์ปกติไม่มีอะไรฉุกเฉิน ผมคงจะอยู่กก กอดน้องแม็คให้หนำใจกว่านี้ แต่นี่ผมคงโดนไอ้รินฉีกอกแน่ๆ
50 Miss call จากไอ้ริน ฉิบหายของจริง คราวนี้ไอ้รินมันคงไอ้เป็นม่ายผัวตายแน่ๆ เลย…
“ฮัลโหลริน…กูขอโทษๆๆๆ กูลืมจริงๆ กูจะติดต่อน้องมึงยังไงที่ไหน” ผมรีบโทรกลับไปหาไอ้รินอย่างด่วน
“ไอ้เหี้ยยยยยยภพ ไอ้ห่า มึงมัวแต่เอากับเด็กมึงจนลืมน้องกูเลยนะ มึงไม่ต้องไปสุวรรณภูมิแล้ว กูบอกทางไอ้รันให้กลับไปรอมึงที่บ้านแล้ว มึงรีบกลับไปเปิดประตูให้น้องชายกูเลยนะ มันทั้งหิวทั้งง่วง”
ผมรีบเหยียบรถจากลาดพร้าวไป สุขุมวิทผมเหยียบไปไม่เกิน 20 นาที… แสงไฟจากหน้ารถสาดเข้าหน้าบ้าน ทำให้มองเห็นร่างเล็กๆ ร่างหนึ่งนั่งพิงรั้วบ้านผมซบหน้ากับเข่า… คงจะเป็นน้องรันผมรีบจอดรถแล้วลงไปหาน้องไอ้รินทันที
“เอ่อ…น้องรันครับ น้องรัน พี่มาแล้วครับ น้องรันครับ เข้าบ้านกันเถอะ” ผมเข้าไปนั่งยองๆ อยู่ตรงหน้าน้องรัน เอื้อมมือไปเขย่าตัวน้องเบาๆ สักพักน้องก็งัวเงียเงยหน้าขึ้นมามองผม
ให้ตายเหอะ… นี่ขนาดเช้ามืดแสงไฟยังคงสลัว แต่ก็ไม่ทำให้รายละเอียดของคนตรงหน้าลดน้อยลงไป ใบหน้าเรียวรูปไข่ ขาวเนียน ปากเชิดรั้นสีแดงก่ำดูเชิญชวนให้คนมองได้สัมผัส ผมเซอร์ๆ แต่ดูนิ่มสลวยน่าลูบไล้ ตัวเล็กๆ เอวบางๆ น่ารั้งเข้ามากก กอดในอ้อมแขน…
ไอ้เชี้ยยยยภพเอ๊ยยยย กูไม่น่าไปรับปากไอ้รินเลย ว่าจะไม่ยุ่งกับน้องชายมัน… นี่แม่งยิ่งกว่าสเป็กผมซะอีก…
ช่วยด้วย ทำยังไงดี… ผมหลงเด็กคนนี้ตั้งแต่แรกเห็น…
แต่นี่… มันน้องเมียนะเว้ยไอ้ภพ… มึงจะยอมกลืนน้ำลายตัวเองดูซักครั้งดีไหม…
TBC.
เดี๋ยวคืนนี้มาคุยด้วยนะคะ... รีบลงแล้วรีบออกไปข้างนอกก่อนค่ะ มีธุระนิดหน่อยจ้า
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
