+++ Hiding love.....รักต้องแอ๊บ +++ บทส่งท้าย 13/1/56
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: +++ Hiding love.....รักต้องแอ๊บ +++ บทส่งท้าย 13/1/56  (อ่าน 222181 ครั้ง)

Rhythm

  • บุคคลทั่วไป
ใครจีบธรอ่ะ รออ่านนะคะ

ออฟไลน์ ๛ナーリバス๛

  • ~~~๛NaaribuS๛~~~ ~ [TBL-081-588]
  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1500
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +898/-26
    • NaaribuSS
 :z1: :jul3: ฮาได้ทุกตอนสิน่า


ออฟไลน์ both^^

  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3133
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +730/-4
เป็นกำลังใจในการตามหาใครสักคนของซันนี่
ส่วนปักษธร คงมีบาดแผลในใจถึงได้ปิดกั้นตัวเองแบบนี้

Panny

  • บุคคลทั่วไป
คิดถึงซันนี่ อยากอ่านอีกค่า

ออฟไลน์ NY_JK

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 639
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +23/-0
 :z2:เข้ามารอซันนี่กับธร

ออฟไลน์ a_tapha

  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 4981
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +397/-1
ฮาตั้งกะต้นเรื่องยันตอนล่าสุด   :laugh:

ออฟไลน์ Tifa

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1474
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +417/-2
ขอโทษทุกคนด้วยเน่อเจ้า ที่หายไปนาน มาก ไม่มีข้อแก้ตัวใดๆทั้งสิ้น มีเเต่เเก้ผ้านะคะ คริๆ



บทที่ 7 สอนหนูหน่อย…..หนูไม่เค้ย….ไม่เคย




“พรุ่งนี้ไปเที่ยวกันนะพี่”



เสียงใสกรอกสายมาทางโทรศัพท์ เล่นเอาฉันเคลิ้มจนตอบตกลงไป ทั้งๆที่ไม่ได้สนใจรายละเอียดอะไรมากมายนัก จะปฏิเสธให้โง่หรือไงยะ ถึงพรุ่งนี้มีงานฉันก็จะลา ลาไม่ได้ ก็ลาออกมันเลย


แหม โอกาสแบบนี้หาได้ง่ายๆที่ไหลล่ะคะ แฟนนะคะ ไม่ได้หาได้ง่ายๆ ตามเซเว่น


อ๊ะๆ พวกหล่อนอ่านไม่ผิดหรอกค่ะ(ชั้นทำตัวใหญ่ให้ขนาดนั้น) แฟน นั่นล่ะถูกแล้ว ว้าย อย่าทำหน้าแบบนั้นสิคะ รู้ค่ะว่าอิจฉา โถๆๆๆๆ ก็คนมันสวยอะค่ะ มันช่วยไม่ได้นะคะที่น้องเขามาขอเบอร์ฉันเอง ตอนแรกก็กะจะไม่ให้นะคะ แต่ก็น้องเขาอีกนั่นล่ะ ตามตื้อเอาจนได้ เฮ้อ ไอ้เรามันก็เห็นเด็กอ้อนเป็นไม่ได้ ก็เป็นนางงามนี่คะ ก็ต้องรักเด็กเป็นธรรมดา

หลังจากที่สุดที่รักวางสายไป ฉันก็ได้เวลาเลือกเสื้อผ้า เตรียมพร้อมในวันพรุ่งนี้ ถือได้ว่าเป็นเดทแรกเลยก็ว่าได้ เพราะตั้งแต่น้องเขาได้เบอร์ไป ก็แค่โทรคุยกันตลอดเลย สงสัยน้องเขาจะเขิลเวลาเจอหน้า คริๆ

เสื้อยืดสีพื้นเรียบๆ กางเกงยีนขากระบอกเล็ก รองเท้าคอนเวิส เข้าชุด ตุ้มหูที่ไม่มีเพชร โอเค แค่นี้ก็คงพอ จะว่าไปตั้งแต่เริ่มแอ๊บมานี่ รู้สึกว่าใช้เวลาในการแต่งตัวน้อยลงมาก เกือบครึ่งชั่วโมงเลยก็ว่าได้ คิดไปคิดมา ก็ดีไปอีกอย่าง อย่างน้อยก็ไปทำงานไม่สายละกัน
ว้าย จะเที่ยงคืนละหรอ รีบทาครีม แล้วนอน ว้ายยยยย ไม่ได้ลืมของสำคัญ เห็นว่าของเขาดีนะนี่

นี่ไง “ดื่มวีต้าร์ แล้วนอนซะ” คริๆ ฉันกระดกเครื่องดื่มบำรุงทีเดียวหมดขวด ถึงรสจะไม่ถูกใจนักแต่ก็ช่างมัน เอาให้บริ๊ง เป็นพอ ฮู้ยยยย ตื่นเต้นจัง พรุ่งนี้จะทำอะไรกันบ้างนะ



เอ นั่นสิ…….ทำอะไร……..แล้วยังไงล่ะ
ว้าย…….ทำไงดี

เอาเข้าจริงๆ ฉันยังไม่รู้เลยว่าไอ้ที่ไป เดท นี่มีต้องทำยังไงเคยเห็นในละครอยู่ ก็มีกินข้าวกัน ที่พระเอกต้องตักข้าวมาให้นางเอก แล้วนางเอกก็จบปากจีบคอ ขอบคุณแล้วตักกินทีละน้อยๆ แล้วห้ามกินหมดจานอีกต่างหาก แต่อ๊ะ เดท แบบผู้ชายกับผู้ชาย มันจะเหมือนกันมั้ยอะ
ว้าย…..แล้วถ้าน้องเขาชวนดูหนัง จะดูเรื่องอะไรดีคะ……ต้องจับมือกันในโรงหนังหรือเปล่า หรือต้องเอาหัวซบไหล่
โอ้ย…..ทำไงดีๆๆๆๆ

อ๊ะ จริงสิ มีผู้เชี่ยวชาญอยู่นี่
ไม่รอช้า ฉันรีบคว้าโทรศัพท์กดสายออกทันที

“นังอาทิตย์ รู้ไหมว่ามันกี่โมงแล้ว” ปลายสายส่งเสียงไม่พอใจกลับมา
แหม ก็แค่เที่ยงคืนกว่าๆ เอง
“อย่ามานังธร ชั้นรู้หล่อนยังไม่นอน”
“เออ มีไรว่ามา”
ฉันเล่ารายละเอียดให้เพื่อนสาวฟังอย่างย่อๆ
“ก็ไม่ต้องทำอะไร ก็ทำตามปกติของแกไปนั่นล่ะ” เพื่อนสาวขาแนะนำได้ดีมากค่ะ
“ค่ะ นังธร แกก็รู้ว่าปกติของฉันมันเป็นยังไง ลองปกติดูสิ ตลาดวายผู้ชายหายหมด”
“เออ ลืมไป ฮ่า ฮ่า ฮ่า”
“งั้นแกอ่านในเวปเอาละกัน คงได้คำตอบดีกว่า เข้าเวปนี้นะ …………” นังธรบอกชื่อเวปให้ฉันทีละตัวเพื่อให้มั่นใจว่าถูกต้องทุกตัวอักษร จะได้ไม่เข้าผิดเวปอีก
แหม ก็ ตอนเรียนอยู่น่ะสิคะ ฉันกับนังธรไปนั่งเล่นกันที่หอสมุด บังเอิญ ฉันเกิดอยาก อัพเดต ข่าวบันเทิงเสียหน่อย เลยถามเวป จากนังธร
“เวป teenee ไง”
แต่กรรมเวรของคนสวย ด้วยความเก่งภาษาอังกฤษ ดั้นสะกดเป็น teene เสียน่ะสิ เฮ้อ งานนี้เลยโดนเจ้าหน้าที่ห้องสมุดด่าเสียจนหูแฉะเลย แต่ก็ไม่เท่าไรหรอก เสียดายก็แต่พวกผู้ชายที่เห็นจะเข้าใจผิดซะน่ะสิ คิดว่าฉันชอบผู้หญิง ไม่นะแอร๊ยยย



“มันเป็นเวปอะไรน่ะแก”
“เวปนิยาย…..เฮ้อ แกนี่ เคยเข้าเวปอะไรมั่งมั้ยนอกจากเวปปาล์มน่ะ” นังธรบ่นใส่ ก่อนจะตัดสายทิ้งไป

ฉันไม่รอช้า รีบเข้าเวปทันใด ว้าย…..ทำไมมันเยอะแบบนี้ล่ะ แล้วฉันจะอ่านเรื่องอะไรดี
อืม……Sin…..เรื่องนี้ ติดเกาะ……ไม่เกี่ยวกัน เอาไว้ก่อน……แต่ อุ๊ย…..อยากรู้ตอนต่อไป……ว้าย พระเอกเริดมากค้า อยากได้ๆ……..ต่อๆ….. ว้ายเลว……แอร๊ยยย ไอ่โง่……. โอ้ย จะบ้าตาย…….ทำไมไม่บอกไปเลย กรี๊ดดดด

แอร๊ยยยยยย

จบแล้วๆ……..โอ้ย ดีใจ กว่าจะจบทำเอาน้ำตาไหลไปหลายรอบเลยนะนี่ ดูซิ ครีมที่ทาไว้ลอกหมด ไม่เป็นไรทาใหม่ก็ได้ ว้าย ตี 4 ตั้งแต่เมื่อไร ตายๆ น้องเขานัดไว้ 9 โมง นอนน้อยแบบนี้ ตาต้องดำแน่เลย กรี๊ดดด แตงกวาอยู่ไหน มาปะตาด่วน
นอนๆๆๆๆๆ รีบนอน


หวังว่าฉันคงไม่ได้ลืมอะไรนะ





“พี่ ไม่อร่อยหรอครับ” เด็กน้อย ที่นั่งตรงข้ามจ้องมาหาฉัน ไอ้กับข้าวน่ะก็อร่อย แค่รู้สึกไม่สบายท้องเท่านั้น
“อืม พี่ไม่ค่อยหิวน่ะ” ฉันยิ้มตอบ
“โห กินน้อยแบบนี้มิน่า ตัวเล็ก เอ้า นี่กินเลยพี่” เด็กน้อยตักของมาใส่จานให้อีกสองสามอย่าง แอร๊ยยย ดีใจเว่อ
น่ารักแบบนี้ ซันนี่ สู้ตายค่า

การเดทครั้งแรก ก็ไม่น่ากลัวอย่างที่คิด เท่าที่ดู ก็เหมือนคู่ชายหญิงนั่นล่ะ เพียงแต่ฉันต้องไม่แสดงออกเท่ากับบรรดานางเองทั้งหลาย ฟู่ ยังดีนะที่อ่าน นิยายมาได้ 1 เรื่อง ถึงแม้จะไม่ตรงนัก แต่ก็พอได้แนวมา กลับไปต้องหาอ่านอีกสัก สองสามเรื่อง อืม……..ต้องไปเม้นขอบคุณเจ้าของนิยายด้วยสิเนอะ คริๆ
แล้วที่เด็ดกว่านั้น ตอนค่ำ คุณน้องสุดเท่ห์ ยังโชว์แมนมาส่งชั้นถึงหอเลยค้า

“ไม่ชวนผมขึ้นไปกินน้ำสักหน่อยหรอพี่” เด็กน้อยทำตาอ้อน โอ้ย ไม่อ้อนก็ยอมค้า
เราทั้งสองเดินขึ้นห้อง ไป ทันทีที่ฉันยื่นแก้วน้ำให้อีกคน เขากลับดึงตัวฉันเข้าไปเสียงั้น ทำเอาฉันเซล้มเข้ากระแทกตัวน้องเขาอย่างจัง
ใจเต้นไม่เป็นจังหวะเลยค่า
ยังไม่ทันที่จะคิดอะไรออก เรียวปากนุ่มของน้องก็กดทับเข้ากับปากชั้น

“ฮะ…….ขอเวลานอก”

ฉันผลักน้องชายออกไปเต็มแรง พร้อมกับวิ่งแจ้นออกไปที่ระเบียง กดโทรศัพท์ทันใด
โอ้ย ปิดเครื่องทำไมนะ นังธร
ลองอีกครังซิ
กรี๊ดดดด ปิดเครื่องจริงๆค่ะ

“พี่ ครับ ทำไรอยู่” ว้าย อย่าพึ่งเข้ามาสิ แอร๊ยยย อย่ากอดแบบนี้
กรี๊ดดด มือหรือปลาหมึกคะ ว้าย อย่าล้วงเข้าเสื้อสิ……..อื้ม
จูบเก่งจริงๆนะไอ้เด็กนี่

“อืม”
ว้าย เสื้อหายไปไหน มิน่าเย็นเชียว

“อ่า”
กรี๊ดดด กางเกงชั้นหลุดไปได้ไง

“อย่า…..”
อ้าว…..มานอนบนเตียงเมื่อไร

ฉันขืนตัวอีกครั้ง จนเด็กหนุ่ม มองอย่างสงสัย
“อย่าพึ่งเลยนะครับ” ฉันลองอ้อน
เจ้าเด็กยิ้มกริ่ม บรรจงลงลิ้นต่อ มือทั้งสองใช้กดร่างกายของฉันไว้ไม่ให้ดิ้น
“ผมรักพี่นะครับ……” เสียงนั้นกระซิบผ่านหูเบาๆ
แอร๊ยยยย…….ยอมแล้วค้า
“ผมขอนะ….ทนไม่ไหวแล้ว”
ขออะไร…….หะ หรือว่า

ยังไม่ทันที่จะปฏิเสธ เจ้าตัวดีรีบใส่ถุงยางแล้วกดลงมาอย่างเร็ว
แอร๊ยยยย เจ็บจังเลยค่า………พึ่งรู้ก็วันนี้ล่ะว่ามันเจ็บ…….ทั้งเจ็บ ทั้งกรี๊ด ไม่ได้แบบนี้ ยิ่งเจ็บคูณสอง
กรี๊ด……ไหงมันยาวจังคะ มันจะทะลุท้องชั้นมั้ย

โอ้ย จุก

“อย่าเกร็งสิครับ” เด็กหนุ่มบอกเสียงกระเส่า
 ใช่……..เราต้องปล่อยตัวปล่อยใจ…….ปล่อยไปตามธรรมชาติ
“อืมมม…….สุดยอด”

ปล่อยตัว……ปล่อยใจ

โอเคความเจ็บเริ่มลดลง แต่มันมีความรู้สึกแปลกๆแทน…………มันต้องรู้สึกแบบนี้งั้นหรือ

ปล่อยตัว…..ปล่อยใจ

อ๊ะ ความรู้สึกมันมากขึ้นๆ จวนจะทนไม่ไหว
“หยุดก่อน……อ๊ะ…….ผะ…..ผม ไม่..ไม่ไหวแล้ว” ฉันเอามือดันหน้าท้องชายหนุ่มไว้ แต่เขาคงมันในอารมณ์เกินกว่าจะใส่ใจ ลงแรงกระแทกเข้าออกเน้นๆ เนื้อๆ เสียงเนื้อกระทบกันดังลั่น

ปล่อยกาย…….ปล่อยจิต

อ๊ะ…….. ไม่ไหวแล้ว ……ความรู้สึกเหมือนจะระเบิดออกมา
ปล่อยมันออกมา……..ปล่อยมันเป็นไป


“ออกแล้ว…..อ๊ะ”












แพร่ด



“เฮ้ย”



แอร๊ยยยย………ไม่น่ากิน วีต้า เลยค้า

ออฟไลน์ love2y

  • (′~‵)
  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2059
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +502/-11
เวรล่ะ!!!!!!!! เด็กน้อยมันจะหนีหน้าไปเลยมั้ยนั่น!!!!
โธ่~~~ น้องซันนี่ของพี่ ช่างมีกรรมซะจริงๆเลย ฮาาาาาาาาา

ออฟไลน์ CofFee

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 98
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +7/-1
อิ๊บ อ๋าย

ออฟไลน์ TONG

  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2535
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +191/-4
555555555555555
อ่านเรื่องอื่นเศร้าๆซึมๆ เจอซันนี่เข้าไปฮากร๊ากไปเลย

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






bellity

  • บุคคลทั่วไป
ว่าแล้ว 55+

สิ่งที่ืืลืมคือการเข้าห้องน้ำสินะ

กร๊ากก อึแตก :laugh: :m20:

ออฟไลน์ Cherry Red

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 882
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +232/-0
กำลังดีใจที่คุณอาทิตย์ได้สามี(สักที) ทุกอย่างไปได้สวย จนกระทั่ง...ในตอนท้าย :oo1:
โอ้...วีต้าทำพิษ(อย่างแรง) !!!
เรื่องนี้สอนให้รู้ว่า อย่ากินวีต้า ก่อนออกศึก(?)  :m29:

ออฟไลน์ Tifa

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1474
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +417/-2
สวัสดดีจ้า ทุกคน คิดถึงมากมาย เอาตอนใหม่มาสังเวย นะคะ คริๆ



บทที่ 8 ทางเดินแห่งรัก





“ทำไมไม่เข้าห้องน้ำซะก่อน” นังธรกล่าวตำหนิพลางส่ายหน้า
“แหม ใครจะคิดออกกัน ตอนนั้น จับหมับ จูบสะบัด ลูบขึ้นลง คงจะมีหัวคิดได้หรอก”
“เออ ควรคิดได้ตั้งแต่ จะชวนเขาขึ้นไปห้องแล้ว อย่า….อย่ามาทำแอ๊บหวาน ไม่รู้ทัน” นังธรว่าใส่ฉันเป็นชุด เอาซี่ ชั้นมันผิดตลอดล่ะย่ะ
“แล้วแกปิดเครื่องทำไมล่ะ ฉันก็โทรไปปรึกษา เสือกปิดเครื่อง”
“เอ่อ…..แบตหมด” นังธรทำท่าคิดสักพักก่อนตอบ แต่หาได้รอดพ้นสายตาเหยี่ยวสาวอย่างฉันไปได้
“บอกมาซะดีๆ” ฉันโน้มตัวเข้าไปใกล้เค้นเอาความจริงให้ได้ พาดหัวข่าวนี้ต้องแจ่มแน่ๆ ปกติ นังธรมันไม่เคยปิดโทรศัพท์ แม้แต่แบตหมดก็ไม่เคย คนรอบคอบอย่างมันมีหรอจะพลาด
“อ๊ะ ก็บอกว่าแบตหมด” ชิชะ ทำหลบตามองไปทางอื่น หลอกเด็กเถอะย่ะ

เรื่องที่ทำให้เพื่อนสาวเป็นแบบนี้ได้ มีอยู่เรื่องเดียวเท่านั้นล่ะ คริๆ

“ใครมาจีบแกอีก”
“ก็ไอ้คนที่เก็บของฉันให้น่ะสิ………..เฮ้ย ไม่ใช่”
สายไปแล้วนังธรเอ๋ย ปล่อยไก่ออกมาตัวเบ้อเริ่ม ฉันรุกถามต่ออย่างนักข่าวมืออาชีพ
“ว้าย ใครอะ ชื่ออะไร หล่อไหม อายุเท่าไร ใหญ่มั้ย ลีลาเป็นไง หล่อ ตี๋ หรือ คม เข้ม สูงปะ  รวยไหม”
“พอๆ นังอาทิตย์ ฉันไม่รู้จักนายบ้านั่นสักหน่อย …….ใช่ แม้แต่ชื่อ” นังธรตอบอย่างหงุดหงิด
“แต่ก็แปลกที่ รู้เบอร์ และชื่อของกูได้”
ต้าย สงสัยงานนี้จะเจอของจริงเข้าซะแล้ว
“แล้วไง เจ้าชายคนนั้น ยังไม่โดน วิชาสลัดชายกระบวนท่าที่ 1 น้องธอร่า หรอ” คริๆ ปกติเวลามีหนุ่มๆมาจีบนังธร จะสาวแตกใส่เลยค่ะ แล้วก็ได้ผลเสียด้วย ใช้ทีไร ติด คริติคอล ฮิท ทันที ผู้ชายหายแซบ

เพื่อนสาวถอนหายใจอย่างเบื่อๆ
 
“โดนไปแล้ว แต่ยังหน้าหนาหน้าทน ขอให้เลี้ยงข้าวอีกนี่ดิ” ว่าแล้วนังธรก็เล่ารายละเอียดให้ฟัง อ๊ะ ความจริงฉันก็ไมได้อยากแส่เรื่องส่วนตัวเพื่อนนะคะ แต่ด้วยความเป็นห่วงค่ะ กลัวเพื่อนสาวจะโดนผู้ชายหลอก ก็ตั้งใจฟังนิดนึง
“แล้วหล่อมั้ยแก” ฮู้ย เรื่องอื่นช่างมัน เอาเนื้อๆ น้ำไม่ไต้อง
“ก็เฉยๆ ดีหน่อยแค่ตัวใหญ่”
“กรี๊ดดดด เพื่อนสาวจะได้ผัวแล้วค้า”
“น้อยๆหน่อย นังอาทิตย์ ใครว่ากูชอบ”
“อย่าๆ ฉันรู้ แกชอบคนตัวใหญ่ แอร๊ยยยยยย อะไรๆก็คงใหญ่ตาม คริๆ”
“นี่อย่าเปลี่ยนเรื่อง มาเรื่องของแกเลย อาทิตย์ แล้วเด็กนั่นตกลงว่าไง” นังธรเห็นว่าต่อกรกับฝีปากของฉันไม่ได้ เลยเปลี่ยนเรื่องมันเสียดื้อ พอวกกลับมา เรื่องนี้อีกครั้ง ทำไมรู้สึกเจ็บใจจริงๆ ตั้งแต่เกิดเรื่อง วีต้า พารักล่ม น้องบ่าวก็หนีหน้าหายไป ฉันก็โทรหาตั้งหลายครั้งก็ไม่รับสาย พอแกล้งเอาเบอร์อื่นโทรไป พอรู้ว่าเป็นฉันโทรไปก็ตัดสายเสียดื้อๆ มันช้ำนัก ซิกๆ


ก็ยังคงเดินทาง แต่ยังคงเดินไปหาใคร
บางคน อยากมีคนจริงผ่าน เข้ามาในใจสักคน
แล้วฉันก็เดินทางต่อไป เพราะฉันไม่เจอใครอย่างนั้น
ฉันมั่นใจ ว่าเขานั้นมีตัวตน


“กูบอกแล้ว มาอยู่เป็นโสดด้วยกันดีกว่า” นังธรเริ่มหว่านล้อมอีกครั้ง นับเป็นครั้งที่ 20 แล้วมั้งที่มันถามให้ฉันเลิก แอ๊บ
“ไม่ย่ะ รูชั้นยังฟิตดี รอชายหนุ่มรูปงามมาค้นหา……ไม่อยากรูตันเหมือนแก” ฉันกัดมันไปเบาๆ

“ใช่….รูฟิตๆ ที่เต็มไปด้วย ทอง น่ะสิ”



แอร๊ยยยยยยย ……. มันร้ายมากค่า





“ไม่เหนื่อยหรอแก” นังธรปรับน้ำเสียง ให้ดูเป็นเรื่องซีเรียสอีกครั้ง ก็แบบนี้ล่ะค่ะ คุยกันทีไร พากันออกทะเลทุกที
“เหนื่อย……แต่ก็ยอม”
“ฉันพร้อมที่จะเดินต่อ เชื่อว่าจะต้องมีคนที่รอ” นังธรมีร้องต่อ กรี๊ดดด
“หยุด กลับเข้าฝั่งค่ะ”
“เออ……กูแค่เป็นห่วง กลัวแกจะอกแตกตายก่อนมีผัวเป็นตัวเป็นตน”
“ชิ เดี๋ยวกูก็มี ไม่นานหรอกย่ะ”


“แล้วแกคิดว่า เขาจะรักแกจริงหรอ” แอร๊ยยย….นังธรปล่อยหมัดฮุกเสยเข้าคางเลยค้า
“…….” ฉันเองได้แต่เงียบ
“แล้วแกคิดหรอ ว่าจะได้อยู่ด้วยกันตลอดไป”
“ตอนนี้แกยังไม่ได้รักใคร….ใช่อาทิตย์ แกแค่หลง แค่ชอบ แต่ยังไม่ได้รัก…..แล้วเป็นไงเมื่อเขาจากไปเสียใจใช่ไหม”
ฉันเงียบได้แต่พยักหน้า ใครจะไม่เสียใจกันยะ

“ถ้าแกรักเขาแล้ว……….แกจะเจ็บกว่านี้อีกหลายเท่า……แกทนได้หรอ”

“ถ้ารู้อยู่แล้ว รัก ไปก็มีแต่ปวดร้าว…….สู้อยู่อย่างไม่มีใครไปจะดีกว่าไหม”

ปักษธร ค่อยๆ เอ่ยคำพูดออกมาทีละน้อย พร้อมกับ ความชื้นรอบดวงตาที่มากขึ้น ฉันรู้ดี สาเหตุที่ทำให้เพื่อนรักเป็นแบบนี้

“แกยังไม่ลืมอีกหรอ ธร”
“……..” คราวนี้กลับเป็นธรที่เงียบเสียเอง เราทั้งสองต่างเงียบไปครู่หนึ่ง
“กูไม่อยากให้แกเป็นเหมือนกู”

ฉันมองเพื่อนตรงหน้าอย่าง สงสาร มันผ่านอะไรมาเยอะ เยอะเสียจนบาดแผลที่ทิ้งไว้อาจไม่สมานกันดี ทิ้งเป็นสะเก็ดในใจ ที่คอยย้ำเตือนอยู่เสมอ นัยน์ตาของธร ยังคงหม่นไร้ประกาย…………ไม่เหมือนเคย

“นังธร…….แกฟังฉันนะ”
“ถึงแม้ฉันเองจะไม่เคย……ไม่เคยมีความรัก แต่ฉันเห็นนะ เวลาแกอยู่กับเขา……แกดูมีความสุขมากแค่ไหน…..แกไม่รู้ตัวหรอกว่ารอยยิ้มของแกในวันนั้นมันสดใสแค่ไหน แกยังจำความรู้สึกที่หัวใจแกเต้นรัวตอนที่อยู่ในอ้อมกอดเขาได้ไหม”


ยังเต็มใจที่จะตามค้นหา และปฏิเสธที่จะท้อใจ
ยินดีที่จะเฝ้ารอ เพื่อเติมเต็มสิ่งที่หายไป
ยังพอใจที่จะตามค้นหา ว่าคนดีๆ ที่มีรักจริง อยู่ที่ไหน
คอยที่จะเจอเขา แม้ไม่รู้เมื่อไหร่
อาจเป็นการเดินทาง ที่ไม่มีปลายทางให้เจอสักที
แต่ไม่เคยลังเล ที่จะคอยบางคนที่ดี



“เลิกกลัวสักทีเถอะแก ฉันอยากเห็นแก กลับไปเป็นเหมือนเดิม”

“แล้วต้องกลับมาเจ็บอีกครั้งหรอ”

“แล้วมันไม่คุ้มกันหรอ”


ยังพอใจที่จะตามค้นหา ว่าคนดีๆ ที่มีรักจริง อยู่ที่ไหน
คอยที่จะเจอเขา แม้ไม่รู้เมื่อไหร่
อาจเป็นการเดินทาง ที่ไม่มีปลายทางให้เจอสักที
แต่ไม่เคยลังเล ที่จะคอยบางคนที่ดี


ฉันเอื้อมมือไปจับไหล่เพื่อนรักไว้ แล้วรวบเข้ามากอดไว้ ยอมเสียเชิงสาว กอดปลอบใจหน่อยก็ได้ชิ (ถ้าไม่รักไม่ทำนะยะ)

“เราสองคนนี่ ตรงข้ามกันตลอดเลยนะ” ธรพูดเสียงสั่น น้ำตาเขายังตกไหลลงบ่าของฉันจนชุ่ม

“ที่แก หนี แต่ ฉันตามหา น่ะหรอ”



“เปล่า”



“ที่กูสวย แต่แก……………….”



แอร๊ยยยยยย ไม่น่าปลอบมันเลยค่ะ













บางครั้ง เพียงแค่ คู่รัก ที่เดินเคียงกัน แค่นั้นก็ทำให้ฉันสุขใจ
แม้จะไม่ใช่ความรักของฉันเองก็ตาม…………….
แต่มันก็ทำให้รู้ว่า……โลกใบนี้ยังมีความรักอยู่
และสักวัน ความรักนั้น คงเกิดขึ้นกับฉันคนนี้

ออฟไลน์ TONG

  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2535
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +191/-4
โธ่เอ๋ยซันนี่ฟาลว์ไปเลยนะเธอ

ธรเองก็มีอดีตสินะถึงได้ฝังใจขนาดนี้ รอชมต่อไปค่า

ออฟไลน์ i-love-you

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 716
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +39/-3
สั้น  อร๊ายยยยยย


แต่ ชอบมาก คร๊


สู้ๆๆ

 o13 o13 o13

lastlover

  • บุคคลทั่วไป
เป็นแบบตลกป่นดาม่า ฮิฮิ :z1: ขำๆดีค่ะ

ออฟไลน์ ๛ナーリバス๛

  • ~~~๛NaaribuS๛~~~ ~ [TBL-081-588]
  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1500
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +898/-26
    • NaaribuSS

โห ..... นึกว่าไม่มาต่อแล้ว....


(มาอ่านเรื่องนี้ตั้งแต่ น้องฐายังเป็น"ตัวประกอบ"  จนตอนนี้กลายเป็นนายเอกแล้วนะเนี่ย ฮาๆ )

โอย อ่านแล้วก็อยากจะฮานะ แต่....


หือ?? อีน้องนั่นมันเปิดซิงซันนี่แล้วทิ้งไปเหรอคะ  :m31:


ฮาไม่ค่อยออก :เฮ้อ:

 แล้วเมื่อไรจะเจอ   "คนคนนั้น...ของฉันคนเดียว" สักทีล่ะ??



ออฟไลน์ nOn†ღ

  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4390
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +502/-6
มารอลุ้นปฏิบัติการแอ๊บอยู่ค่ะ  :3123:

ออฟไลน์ litlittledragon

  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1938
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +304/-1
เห็นชื่อเรื่องเลยลองอ่านแล้วก็ ฮาจริงฮาจังชะมัด แต่หายไปเกือบครึ่งเดือนแล้ว
จะยังไม่มาต่ออีกเหรอ

Rhythm

  • บุคคลทั่วไป

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE






ออฟไลน์ Tifa

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1474
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +417/-2
มาเเล้วค่า........ที่หายไปนานไม่ใช่อะไรนะคะ

ช่วงนี้ คิด มุกไม่ออกค่ะ เลยไม่รู้จะเขียนอะไรดี

เจอเเต่เรื่องหนักๆ เศร้าๆ วันนี้มาไถ่โทษ เอาบทเบาๆ ไปก่อนนะคะ คริๆ





บทพิเศษ C


สัปดาห์อันน่าเบื่อกำลังผ่านพ้นไป ปํกษธรทิ้งตัวลงที่นอนอย่างเหนื่อยล้า อาทิตย์นี้หัวหน้าใช้งานได้คุ้มเงินจ้างเสียมาก เล่นทำเอาพวกพนักงานหัวหมุนไปซะทุกแผนก กว่าจะผ่านงานมาได้แทบกระอักเลือดตาย ปักษธรพักกายอยู่ชั่วครู่ พอให้มีแรง แล้วจึงจัดแจงชำระทำความสะอาดร่างกายให้สดชื่น กระแสน้ำเย็นที่ไหลผ่านร่างช่วยสลายความตึงเครียดและความเหนอะไปได้มากโข เขาเองมักจะใช้เวลาในห้องน้ำอยู่นานเสมอ ยิ่งเฉพาะวันสุดสัปดาห์เช่นนี้ ยิ่งเป็นวันพิเศษ วันสำหรับการพักผ่อน

กิจกรรมยามดึกของเขายังคงเฉกเช่นเดิม ถ้าไม่ติดที่ต้องออกไปเที่ยวกับ อาทิตย์ เขามักขลุกตัวอยู่กับห้อง อ่านหนังสือ เล่นอินเตอร์เน็ต เล่นเกม จนเวลาล่วงเลยเกินครึ่งคืนถึงจะนอน ปักษธรมักจะหากิจกรรรมต่างๆมาทำ กระทั่งไม่มีเวลาไปคิดเรื่องเรื่อยเปื่อย จนกว่าจะง่วงและหลับไป และคืนนี้ ก็คงเป็นเช่นเคย
เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นเป็นเสียงเพลงของนักร้องหญิงยอดนิยม ควมจริงแล้วเจ้าของโทรศัพท์หาได้ชอบเพลงนี้ เพียงแค่เจ้าของเบอร์ที่โทรมานั่นต่างหาก ที่ขอร้องแกมบังคับให้ใช้

“นังอาทิตย์ รู้ไหมว่ามันกี่โมงแล้ว” ปักษธรแกล้งทำเสียดุ แต่เพื่อนตัวแสบกลับตอบกลับมาได้อย่างง่ายแบบทุกครั้ง

ปัญหาครั้งนี้คือ อาทิตย์ นัดน้องบ่าวออกไปเที่ยวกันแล้วไม่รู้จะทำตัวอย่างไร
ปักษธร ส่ายหน้าพลางให้คำแนะนำไป จนกระทั่งเพื่อนสาววางสายไป เขากลับมานั่งลงที่หน้าคอมอีกครั้ง ถึงเวลาจะล่วงไปกว่าค่อนคืนแล้ว แต่เขาเองยังไม่รู้สึกอยากนอนเท่าไร จะให้เล่นเนต ก็ไม่รู้จะเข้าเวปไหนแล้ว เขาไล่ดูรายชื่อเวปที่เซฟไว้ทีละลายชื่อ

http://www.thaiboyslove.com

เขาหยุดอยู่ตรงชื่อนี้นานพอดู มันเป็นเวปที่พึ่งแนะนำให้เพื่อนสาวได้ใช้ในการศึกษา วิธีออกเดท ปักษธรลังเลอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะกด ตกลง เพื่อเข้าสู่โลกแห่งตัวหนังสือแห่งนั้น

…………………………………………………………………………………………………………………………………………………………….


“รุ่นพี่ครับ…….ผมชอบพี่นะครับ” เด็กหนุ่มนักศึกษาชั้นปีที่ 1 ยืนกุมมือรุ่นพี่ไว้มั่นพร้อมเอ่ยคำที่ค้างในใจมานาน เขามองหน้าอีกคนที่มีอายุมากกว่า ที่ยังนิ่งเงียบไม่กล่าวอะไร ใจของเขาเต้นรัว เกร็งกล้ามเนื้อไปเสียทุกส่วน หวังในใจให้คำตอบนั้นสมดังใจหวัง
“……….ก็เหมือนกัน”
“อะไรนะครับ” ผู้เป็นน้องยิ้มกริ่ม ร้องขอให้อีกคนที่หน้าแดงไปแล้วพูด คำนั้น อีกครั้ง


…………………………………………………………………………………………………………………………………………………………….

“เฮ้อ” ปักษธรถอนหายใจก่อนจะกดเครื่องหมายกากบาทสีแดงเพื่อปิดหน้าต่างที่ใช้งาน เขาทำใจอ่านต่อไม่ได้ ไม่ใช่เพราะคนแต่งเรื่องนี้ไม่สนุกหรอก เพียงเพราะเขาเองไม่ได้อยู่ในอารมณ์ที่จะเข้าใจถึงความรักแบบนั้นได้อีกแล้ว เขาปิดคอม ปิดไฟแล้วเอนตัวลงนอน ดึงหมอนข้างมากอดไว้แนบกาย ไอเน็นจากเครื่องปรับอากาศทำเขาสั่นเล็กน้อย ก่อนจะดึงเอาผ้าห่มปลายเตียงขึ้นคลุมร่างกาย
“หนาวล่ะสิ” เสียงนุ่มดังขึ้นข้างหูพร้อมกับสัมผัสอันอบอุ่นที่โอบปักษธรไว้ ทำเขาคลายความหนาวสั่นไปได้มากโข
ปัษธร กระชับผ้าห่มฝืนใหญ่เข้ากระชับตัวมากขึ้น แต่ทำไมยังตัวสั่น…….เขาสั่งให่ตังเองหยุดแต่เหมือนมันไม่ยอมฟัง สัมผัสชื้นก่อขึ้นรอบดวงตาก่อนจะรวมตัวเป็นหยดน้ำไหลร่วงลงสู่หมอนใบใหญ่ หยดแล้ว…..หยดเล่า



เช้าวันใหม่ ชีวิตของปักษธรยังเฉกเช่นทุกวัน เขาตื่น เขาอาบน้ำ เขาแต่งตัว เขาออกไปข้างนอก ออกไปยังใจกลางเมืองอันวุ่นวาย เต็มไปด้วยผู้คนหลากหลาย ร้านค้ามากมาย และเพื่อนรู้ใจ

เพียงแค่ในวันนี้ เพื่อนคนนั้น กลับดันติดธุระสำคัญเสียนี่สิ

ถึงกระนั้น เขาเองก็ยังคงมา เขาเดินเลือกหาร้านอาหารที่คนไม่มากนัก เขาเกลียดการถูกจ้องจากคนจำนวนมาก แต่สุดท้ายก็มาจบที่ร้านประจำเสียทุกที พนักงานเข้ามาต้อนรับอย่าคุ้นเคยพร้อมกับจัดเตรียมที่ทางให้อย่างเรียบร้อย ปักษธรได้ที่นั่งในมุมเงียบอย่างใจหวัง อาหารจานโปรดมาในเวลาไม่นานัก เขาบรรจงตักขึ้นชิม รสชาติยังดีเช่นเคย เขาสั่งอาหารชนิดเดิมประจำ จะมีเปลี่ยนบ้างแต่ไม่บ่อยนัก จนบางครั้ง ที่เพื่อนสาวอาทิตย์ก็อดแขวะเสียไม่ได้
“แกต้องหาอะไรใหม่ๆ บ้างนะ” ปักษธรนั่งหัวเราะเมื่อคิดถึงสีหน้าของเพื่อนสาว ถึงกระนั้นเขาก็ยังสั่งอาหารเดิมๆมาอยู่ดี


“ขอนั่งด้วยคนนะครับ” ขณะที่ปักษธรกำลังเริ่มกินไปได้สักพักก็ได้ยินเสียงชายหมุ่มเบื้องหลัง เมื่อหันกลับไปก็พบตัวปัญหาตัวใหญ่ที่ยิ้มรับให้
“นาย……..” เขาส่งสายตาไม่พอใจให้ เมื่อเห็นอีกคนไม่สนใจรอคำตอบจัดแจงนั่งลงอีกฟากหนึ่งของโต๊ะ
“ใครให้นายนั่ง” ปักษธรวางช้อนลง อย่างไม่สบอารมณ์ ความอร่อยของอาหารลดไปกว่าครึ่ง
“เอาน่าคุณ..คนกันเอง” ชายหนุ่มไม่ใส่ใจ เรียกพนักมาสั่งอาหารเพิ่ม
“น้องมีโต๊ะอื่นอีกไหม” ปักษธรเห็นว่าไม่มีทางที่จะไล่ไอ้คนตรงหน้าได้ จึงคิดที่จะหนีไปเอง แต่คำตอบที่ได้รับทำเอาเขาหงุดหงิดมากขึ้นไปอีก
“เอาน่าคุณ…..นั่งด้วยกันได้ ผมไม่ถือหรอก” ชายหนุ่มยิ้มกว้างไล่พนักงานออกไป
ปักษธรต่อว่าเขาไปอีกสองสามครั้งแต่อีกคนก็ไม่ยักจะมีทีท่าว่าจะลุกไปไหน เมื่อเป็นแบบนั้นก็ต้องเป็นตัวปักษธรเอง เขาลุกยืนหมายจะไปจ่ายเงิน
“เดี๋ยวสิครับ ทิ้งกันอีกแล้วนะ…….อีกอย่างข้าวยังไม่หมดจานเลย กินทิ้งกินขว้าง พ่อครัวแม่ครัวเขาจะน้อยใจ ชาวนาเขาจะเสียใจเอานะครับ”
ปักษธรอ้าปากค้าง คิดคำตอบโต้ไม่ออก บวกกับตอนนี้เด็กโต๊ะข้างๆส่งเสียงเจื้อยแจ้วดังมาว่า
“ข้าวทุกจาน อาหารทุกอย่าง……อย่ากินทิ้งขว้าง…………………………….
ปักษธรจนใจจึงได้เพียงนั่งลงรีบจัดการส่วนของตัวเองให้หมดโดยเร็ว โยไม่ได้สนใจสายตาของชายหนุ่มอีกคนที่ส่งยิ้มมา
“ค่อยๆกินก็ได้ครับ” เขายื่นแก้วน้ำให้ปักษธรที่กำลังสำลัก ไอไม่หยุด

กว่าที่ปักษธรจะตั้งตัวได้ ก็กินเวลาไปหลายนาที เขากลับมานั่งจ้องคนข้างหน้าที่ได้แต่ส่งยิ้มมาให้

“นายต้องการอะไร” ปัษธรเปิดประเด็น
“หืม……ก็เปล่านี่ครับ” คนตัวใหญ่เลิกคิ้ว ส่ายหัวไปมา
“นายกำลังจีบผม……” ปักษธรพูดต่อ ทำเอาอีกคนชะงักไปชั่วครู่
“อย่าเสียเวลาเลย ….. ผมมีแฟนอยู่แล้ว” ปักษธรงัดเอาไม้ตายออกมาใช้ แค่นี้คงเลิกตื้อเขาสักที
“แฟน……..ถ้ามีแฟนจริงคงไม่มานั่งคนเดียวแบบนี้หรอกครับ” ชายร่างโต ยิ้มตอบ
“เขาไม่ว่าง”
“แฟนนี่ คนที่ตัวเล็กๆ ผอมๆ ใช่ไหมครับ”
“………… อืม นั่นล่ะ” ปักษธรนึกขอโทษเพื่อนสาวอยู่ในใจที่ต้องโกหก ไปแบบนี้ ถ้า อาทิตย์ รู้รับรองมันต้องกรี๊ดใส่หูแน่ๆ
“โอ้…….” คนตัวใหญ่ถอนหายใจ สีหน้าเศร้า……ต่างกับปักษธรที่ดีใจเมื่อเห็นอีกคนทำท่าแบบนั้น
“ถ้าแบบนั้น ผมต้องแสดงความเสียใจกับคุณแล้วล่ะครับ” คนตัวใหญ่พูดเบาๆ พร้อมกับชี้นิ้วไปอีกฝั่ง

ปัญหาก็คือ ไอ้ที่ร้านไอศกรีม ฝั่งตรงข้าม มีคนสองคนนั่งกินไอศกรีม กันอย่างสนุกสนาน และหนึ่งในนั้นก็คือ แฟน(สาว)ของปักษธรนั่นเอง




วันนี้กว่าที่ปักษธรจะหนีออกมาได้ก็เล่นทำเอาเหนื่อย กว่าจะหาข้ออ้างต่างๆออกมาได้ก็คิดซะหัวแทบแตก ไอ้คนตัวใหญ่นั่นก็เหลือเกิน เหมือนจะรู้ทันไปหมดเสียทุกเรื่อง แต่ก็เอาเถอะ มันคงไม่มีทางมาเจอกันอีกแล้วล่ะ เอาไว้เขาจะทำบุญไปให้ทีหลัง…..อย่าได้มาเบียดเบียนกันอีกเลย
ทว่ายามค่ำอันสงบของปักษธรกลับถูกรบกวน เริ่มจากโทรศัพท์มือถือของเขาดังขึ้น……..หมายเลขที่แสดงไม่ได้ถูกบันทึกไว้

“สวัสดีครับ” ปักษธรรับสาย พลางคิดถึงความน่าจะเป็นว่าใครโทรมา อาจเป็นเพื่อนเก่า ลูกค้า หรือ มีใครเปลี่ยนเบอร์ใหม่
“สวัสดีครับ ขอสายคุณปักษธรครับ” ปลายสายตอบรับ
“พูดอยู่ครับ ขอโทษนะครับไม่ทราบว่าผมกำลังพูดกับใคร”
“อ้าวผม สุริยันไง ลืมกันแล้วได้ไงครับ เราพึ่งกินข้าวเที่ยงด้วยกันเอง”
“นาย………รู้ชื่อผมได้ยังไง แล้วรู้เบอร์ผมได้ไง”
“ใจเย็นๆครับ ผมรู้เรื่องของคุณเยอะก็แล้วกัน” ปลายสายตอบมาอย่างสบายใจ
“อ๊ะ ไม่ต้องคิดว่าผมโรคจิตนะครับ หึหึ”

น่าเสียดายที่ปักษธรไม่สนใจอีกต่อไป เขากดวางสายทันที แล้วก็เป็นดังคาด เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นอีกครั้ง เขากดวางอีก ซ้ำแล้วซ้ำเล่า จนสุดท้ายต้องจบที่ปิดเครื่องไปเสีย

………………………………………………………………………………………………………………………………………………………

สุริยัน นั่งยิ้มกับโทรศัพท์ของตน นึกภาพของคนน่ารักที่ตอนนี้คงหัวเสียน่าดู ที่โดนโทรรบกวน  เขาเดินออกไปสูดอากาศริมระเบียงห้อง แสงจันทร์สีนวลของเดือนส่องสว่างเย็นตา ดูสวยงามแต่สุขุม เหมือนเขาคนนั้น สุริยันอดยิ้มเอาเสียไม่ได้เมื่อคิดถึงเจ้าคนตัวเล็ก คนขี้ลืมที่ลืมของทิ้งไวร้านกาแฟ คนที่เปิดฝาน้ำไม่ออก คนที่โกหกว่าเพื่อนของตนเป็นแฟน





“เรารู้จักกันแล้วนะ คุณ ดวงจันทร์”



ออฟไลน์ NY_JK

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 639
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +23/-0
 :-[คุณดวงจันทร์เพราะสุริยันคือดวงอาทิตย์สินะ แหมช่างตื้อจริงๆ
ดีแล้วแหละธรจะได้มีคู่ ไม่จมอยู่กับอดีตและมีชีวิตที่สดใสเหมือนซันนี่

ออฟไลน์ Maprang_W

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 643
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +55/-2
สนุกมาก ชอบพาร์ทของซันนี่
ตลกทุกตอนเลย  แล้วเมื่อไรจะหาสามีได้เนี่ย

ออฟไลน์ Cherry Red

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 882
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +232/-0
คุณสุริยันถือคติว่า "ตื้อเท่านั้นที่ครองโลก" สินะค่ะ
ประมาณว่า ยิ่งหลบหลีกหนี ยิ่งตามไล่ตื้อ ( เอาความหน้าทนเข้าสู้ )
แต่ถ้าคุณปักษธรหนีบ่อย ๆ เข้า แนะนำให้จับปล้ำ โอ๊ะ...ฉันคิดอะำไรออกไป ~  :o8:

ป.ล. คุณอาทิตย์ท่าทางแฮปปี้ลั้นลานะค่ะ มีแต่นัดเที่ยว นัดเดท จะได้เปลี่ยนนามสกุลเร็ว ๆ นี้รึเปล่า?

Rhythm

  • บุคคลทั่วไป

ออฟไลน์ love2y

  • (′~‵)
  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2059
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +502/-11
ปักษธรหมายถึงดวงจันทร์ , สุริยันหมายถึงดวงอาทิตย์
คุณสุริยันเลยโมเมว่าเป็นเนื้อคู่เลยล่ะซิ อิอิ

ออฟไลน์ nOn†ღ

  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4390
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +502/-6

ออฟไลน์ Tifa

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1474
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +417/-2
หะหะ รู้สึกว่าจะเป็น นิยาย รายเดือนไปซะเเล้วสินะนี่ คริๆ







บทที่ 9 ช่วยด้วยค่ะ หนูโดนหัวหน้า จีบ



“เดี๋ยวเข้ามาพบผมด้วยนะ” เสียงนุ่มทุ้มสั่งงานอย่างรวดเร็วเช่นเดียวกับทุกๆวัน แต่ไอ้ที่ไม่ปกตินั่นคือ
“ซันนี่” ท่านหัวหน้าพูดพลางขยิบตา โปรยยิ้มที่ทำให้สาวๆในแผนกละลายกลายเป็นเนยแข็งลนไฟในบัดดล
“เรียกผมว่า อาทิตย์เหมือนเดิมดีกว่าครับ หัวหน้า” ฉันตอบกลับไป

หัวหน้าสุดหล่อ เอียงหัวไปมาทำท่าคิด ก่อนจะยิ้มออกมา

“ผมว่าเรียก ซันนี่มันง่ายกว่านะ” เขาหัวเราะส่งท้าย ก่อนจะเดินเข้าไปยังห้องของตน
เรียกง่ายหรอคะ ได้ข่าวว่าฉันทำงานที่นี่มาเป็นปีแล้ว พึ่งจะตระหนัก นะคะ ว่าซันนี่มันเรียกง่ายกว่า ทีอีตอนอยากให้เรียกไม่เรียก ทีตอนแอ๊บอยู่ก็เสือกใช้ โอ๊ย เหนื่อยๆๆๆๆๆๆๆๆ

“คิกๆ”

ฉันตวัดหางตาไปมองเพื่อนสาวโต๊ะข้างๆที่แอบขำ แต่ก็ดูคุณเธอจะได้สนใจไม่ สงสัยคงเพราะฉันไม่ได้ใส่ บิ๊กอาย กับกรีดอายไลน์ มาแน่เลย เฮ้อ……….

ฉันรวบรวมเอกสารรายงานการประชุมของสัปดาห์ที่ผ่านมาเดินเข้าห้องหัวหน้าไป โดยไม่มีใครใส่ใจนัก ก็งี้ล่ะ ทุกคนคงเริ่มที่จะชินแล้ว กับการที่เห็นพนักงาน(หญิงสาวสวย สุดเพอร์เฟค)ใส่ชุดทำงานถูกระเบียบทุกกระเบียดนิ้ว เสื้อเชิตสีพื้นเข้ารูปเล็กน้อยแบบพอดีตัว(ที่ไม่รัดเกินไป) กางเกงทรงกระบอก(ที่แอบเล็กกว่าปกติอีกนิด) รองเท้าหนังสีดำ(ที่หัวไม่แหลม) ผมเผ้าก็ตัวสั้น ไม่ปล่อยยาวให้มัดหางได้เหมือนเคย หน้าตาก็ปราศจากเครื่องปรุงแต่งใดๆ (ทาได้แค่ซันบล็อก และแป้งเด็ก)
เฮ้อ…….. ไม่อยากนึกไปถึงวันแรกที่ แอ๊บ มาทำงานเลย


“กรี๊ดดด เพื่อนสาว แกเป็นอะไรไป”

“เฮ้ย เสื้อหมดหรือไง ถึงได้เอาเสื้อสมัยอยู่มหาลัยมาใส่” (ไม่ใช่ย่ะ เสื้อสมัยมหาลัยชั้นเปรี้ยวกว่านี้อีก)

“ว้ายแก ทำไมหน้าซีดแบบนั้น ไม่สบายหรือเปล่า” (แอร๊ยยย แค่ไม่ได้ปัดแก้มทาน้ำยาอุทัยมันดูซีดอย่างงั้นเลยหรอ)

เฮ้อ…….เอาเถอะ ยังไงก็ถือซะว่า ทุกคนเป็นห่วงก็แล้วกัน





ก๊อกๆๆ

ฉันเคาะประตูพอเป็นพิธี……รออีกนิด นับ 1 2….3

“เชิญ”

นั่นไง step เดิมทุกที เข้าไปก็เจอท่านหัวหน้ารูปหล่อ นั่งปลดไทด์ออกเล็กน้อย เขานั่งพิงพนักเก้าอี้ในท่าสบายๆ จ้องเอกสารหนึ่งใบในมือ คิ้วขมวดเล็กน้อย (แสดงว่าเรื่องร้ายแรงระดับเล็กน้อย)
“รายงานประชุมของอาทิตย์ที่แล้วครับ” ฉันนั่งลงที่เก้าอี้หน้าโต๊ะทำงาน พร้อมกับยื่นตั้งเอกสารไปวางไว้บนโต๊ะ แต่ยังไม่ทันที่จะปล่อยมือออก ท่านหัวหน้าก็ยื่นมือมารับไว้


แอร๊ยยยย


ไอ้รับไปน่ะ ไม่เท่าไรหรอกค่า เพียงแค่เขา ตั้งใจจับมือฉันไปด้วยนี่สิ กรี๊ดดด มีแอบลูบนะคะ แอร๊ยยย
เขาวางตั้งเอกสารนั้นบนโต๊ะ คิ้วขมวดกันมากขึ้นกว่าเดิม (เรื่องร้ายแรงระดับกลาง)
“ซันนี่ คุณไม่แสดงท่าทีอะไรเลยนะ” เขาขมวดคิ้วหนัก กว่าเดิม “ปกติถ้าผมทำแบบนี้ คุณต้องกรี๊ดออกมาแล้วแน่ๆ”
“ครับ…..” กรี๊ด อีตาหัวหน้าบ้า อยากจะกรี๊ดใส่หน้านัก อดไว้นังซันนี่ อดไว้ ยุบหนอ
“ผมบอกแล้วไง ว่าทำตัวเหมือนเดิมก็ได้ ผมไม่ได้บังคับอะไร” เขาขมวดคิ้วเข้าหากันจนมันเชื่อมกลายเป็นเส้นเดียวแล้ว (เรื่องร้ายแรงระดับชาติ ต้องจัดการโดยด่วน)
“เอ่อ ก็ไม่ได้มีใครบังคับผมหรอกครับ……ผมเต็มใจเอง” ย่ะ หัวหน้าสุดหล่อ ล้นเสน่ห์อย่างคุณจะรู้อะไรยะ รู้ไหวจะมีผัวน่ะมันยากแค่ไหน ขนาดฉันสวยขนาดนี้ยังไม่มีผัวเป็นตัวเป็นตนเลย ดูนังธรสิ สวยกระโดดขนาดนั้นก็ยังโสดอยู่ได้
“จริงๆ ครับ ผมตัดสินใจเลือกเอง” ฉันรีบตอบก่อนที่คิ้วของหัวหน้าจะมาซ้อนทับกันเป็นคิ้วสองชั้น

หัวหน้าเลิกคิ้วขึ้นทำตาโต เขาอ้าปากเหมือนจะบอกอะไร ก่อนจะเปลี่ยนใจหุบปากลง แล้วนั่งหลังตรงตั้งหน้าตั้งตาตรวจงานที่ฉันส่งมาให้ จะว่าไปตั้งแต่เริ่มทำงานที่นี่มา ก็ยังไม่เห็นท่าทีท่านหัวหน้าจะมีใครเลย แอบไปถามเลขาหน้าห้องก็บอกว่า แกยังไม่มีเมีย และดูๆท่าทีแล้วก็ไม่คิดว่าจะมีแฟนเสียด้วย ที่สำคัญ แกไม่เคยมองลูกค้าผู้หญิงด้วยสายตาลวนลามด้วยสิ ยัยเลขาแอบเม้าท์มาอีกว่า เคยมีครั้งหนึ่งเจอลูกค้าสาวสวยอ่อย ชวนไปกินเหล้าสองต่อสอง (แต่หัวหน้าดึงเอาเลขาไปด้วย ทำเอาชีลูกค้าหน้าหงิกไปเลย) ฮู้ย ชีทั้งลูบ ทั้งเบียด หัวหน้าไม่รู้ทนมาได้ไง

และนั่นทำให้เกิดกระแสออกมาอีกว่า ที่จริงแล้ว หัวหน้าแกชอบอนุรักษ์ป่าไม้(เดียวกัน) รักสัตว์(เก้งกวาง) ข่าวอันนี้เป็นที่กล่าวขานในวงการบริษัท ถึงขั้นที่เม้าท์กันจากระดับหัวหน้าแผนกถึงแม่บ้านกันเลยทีเดียว ไหนจะเจ้าแม่ข่าวกรอง CNN ประจำบริษัทยังแย้มข่าวออกมาแว่วๆ ว่าเคนเห็นหัวหน้าเดินควงคู่กับชายหนุ่มหน้าใสออกมาจากโรงหนัง แต่ก็นั่นล่ะข่าว ซุบซิบ แบบนี้หาได้ทั่วไปตามหนังสือเม้าท์ดาราทั่วไป แหม ก็เรื่องมันคล้ายๆกันนี่คะ เปลี่ยนแค่ตัวแสดงนิดหน่อย
ที่น่าแค้นก็คือ ไม่มีใครกล้าเข้าไปถามหัวหน้าน่ะสิ ว่าเขาคือใคร



หัวหน้าตั้งหน้าตั้งตาตรวจงานไปได้สักพัก จนมาหยุดที่รายงานฉบับที่ 10

“ซันนี่ ผมว่าตรงนี้มันแปลกๆนะ” เขาวางเอกสารลงพร้อมชี้ให้ฉันดูจุดที่เข้าสงสัย
“ตรงนี้มันควรเป็นแบบนี้สิ” เขาโน้มตัวเข้ามาใกล้ โอ้ยยยย กลิ่นน้ำหอมจางๆ จากซอกคอชายหนุ่ม หล่อ รวย กรี๊ดดดดด
“แล้วตรงนี้ด้วย….ช่วยกลับไปตรวจดูอีกทีนะ ซันนี่” กรี๊ดดด กรุณาอย่าทำหน้าจริงจังได้ไหมคะ ใจละลายแล้ว
“อืม……ว่าแต่ คุณมีแฟนแล้วหรือยัง”

อ๊ะ………อะไรนะคะ

“อะ…..เอ่อ …….ยังไม่มีครับ” ฟู่ กว่าจะตั้งสติได้ แหม ก็เล่นเปลี่ยนเรื่องถามเอากะทันหัน ใครจะไปคาดได้คะ
“อืม………” เขายิ้มเล็กน้อย ทำเอามุมปากข้างขวายกขึ้น กรี๊ดดดดด เท่ห์อะ
แล้วเราก็เข้าโหมตทำงานอีกครั้งกว่าจะจบเรื่องสุดท้ายก็ใช้เวลาร่วมชั่วโมง โถ่ ก็แกตรวจงานละเอียดนี่คะ พลาดเป็นไม่ได้เลยต้องกลับไปแก้ใหม่ บางงานนี้แก้เป็นสิบรอบ จิฉันอยากจะกรี๊ดเลยทีเดียว (จุดนี้ความหล่อไม่ช่วยอะไร)

“ถ้าไม่มีอะไรแล้ว ผมขอตัวนะครับ” ฉันรีบเก็บข้าวของ ก่อนที่หัวหน้าจะสั่งงานอะไรเพิ่มอีก แหม แค่นี้งานก็เบียดเวลาแอบเล่น Facebook ไปตั้ง ชั่วโมงหนึ่งแล้วนะคะ


“เดี๋ยว” หัวหน้าทัก

แอร๊ย……ไอ้ทักน่ะไม่เท่าไรหรอกค้า แต่ไอ้มือที่จับ รั้งตรงแขนของฉันเนี่ยมันหมายความว่าไง โอยยยยยย หัวหน้าคะ มือหัวหน้าใหญ่ไปไหมคะ นี่ขนาดฉันไปฟิตกล้ามมาแล้วนะ เล่นกำซะรอบแขนเลย โอ๊ยยย ระทดระทวย แพ้คนมือใหญ่ค่า

“มะ….ม  มีอะไรหรอครับ” โอย อย่ายิ้มแบบนั้น สิคะ

เอ่อ คือ เรื่องนี้มันพูดยากน่ะ” หัวหน้าทำท่าอึกอัก แกเกาแก้มอยู่อย่างนั้น…..โอ้ย น่ารักอะ
คนอะไรจะน่ารักขนาดนี้……เท่ห์ขนาดนี้……..หล่อขนาดนั้น
โอ้ย หนูอยากได้  หนูอยากได้ หนูอยากได้

“เอ่อ………..ซันนี่…..ผมมีเรื่องที่อยากคุยกับคุณ”

อยากคุยกับคุณ

อยากคุยกับคุณ

อยากคุยกับคุณ



เขา อ้ำอึ้งเล็กน้อยก่อนจะทวนซ้ำอีกครั้งว่าฉัน สะดวก หรือไม่
“ก็พูดสิครับ” ฉันหันหน้าไปประจันกับเขา เอียงหน้าทำมุม 45 องศา ให้แสงไฟตกกระทบทำมุมพอดี (หน้าจะได้ผ่อง) ยืดไหล่ผายอก หายใจเข้าให้สุด  แขม่วท้อง
 
“เอ่อ………พูดตรงนี้ไม่สะดวก” หัวหน้าชี้นิ้วไปหน้าห้อง ก็ยัยนักข่าว CNN คงจะแอบฟังอยู่แน่แท้ ไอ้ห้องนี้ก็ไม่เก็บเสียงสักเท่าไร เขาโน้มตัวเข้ามาใกล้ฉันมากขึ้น ฉันก้าวถอยออกนิดนึงพอเป็นพิธี เขาเข้ามาใกล้มากจนได้กลิ่นน้ำหอมของเขาอีกครั้ง โอ้ย……..ใจเต้นไปหมดแล้ว

หัวหน้าจะได้ยินมั้ย หัวใจฉัน……..มันกำลังบอกรัก รัก เธออยู่
แต่ฉันไม่อาจ………….จะเปิดเผยใจออกไปให้ใครได้รู้


“คือว่า…….”


ตึก ตัก……..ตึก ตัก


ได้ยินไหม………หัวใจฉันยังคอยอยู่ตรงนั้น รอให้เธอเปิดดู
และหวังเพียงเธอจะรู้ สักวันหนึ่ง


หัวหน้าโน้มตัวใกล้มากแล้ว ฉันหายใจติดขัด โอ้ย……เหมือนคนกำลังเป็นโรคหัวใจ บวกหืดหอบยังไงยังงั้น อ๊ะ มือมันเกร็งจนหงิกแบบนี้ได้ไง สงสัยต้องบวกโรคไฮเปอร์เข้าไปด้วยอีก แอร๊ยยยย ทำไมตาพร่าแบบนี้ล่ะ หรือว่าโรคตาฟ่าฟาง กรี๊ดด ขาสั่นไปหมด เข่าจะทรุดเหมือนไม่มีแรง นี่ฉันเป็นโปลิโอ ด้วยใช่ไหม
และ ก่อนที่ฉันจะเจ็บป่วยไปมากกว่านี้ เสียงของหัวหน้าก็ดังขึ้น ข้างๆหูอย่างแผ่วเบา

“เย็นนี้ไปทานข้าวกันได้ไหม”

ฉันขยับตัวไม่ได้…..ช่วยด้วยค่ะ หรือฉันจะเป็น อัมพาต

“ว่าไง…..ซันนี่”
“………” ฉันออกเสียงไม่ได้ ช่วยด้วยค้า เส้นเสียงอักเสบ หรือแย่กว่านั้นเป็นใบ้หรอ ไม่ๆๆๆๆๆ

เขาถามซ้ำอีกครั้ง แต่ฉันได้ยินไม่ชัดเอาเสียแล้ว โถ่ๆๆๆๆๆ หูหนวกไปแล้วชั้น โฮ
ฉันรีบพยักหน้าตกลงก่อนที่จะเป็นโรคอะไรอีก เขายิ้มอย่างดีใจ ยอมปล่อยมือที่จับแขนฉันไว้ ปล่อยให้ฉันค่อยๆขยับตัว


“ผมว่า ซันนี่ ในลุคนี้ก็น่ารักใช้ได้เลยนะ” และนั่นเป็นเสียงกระซิบสุดท้ายที่ฉันได้ยิน


5….



4….



3…



2…



1…..




Shutdown

ออฟไลน์ NY_JK

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 639
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +23/-0
อ่านชื่อตอนแล้วยิ้ม อ่านในตอนแล้วเขิน :-[
อ่านบรรทัดสุดท้ายของตอนแล้ว :a5:ซันนี่ไม่ได้เป็นลมใช่มั้ย
 :กอด1:รอคนแต่งเสมอจ้า

ออฟไลน์ Cherry Red

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 882
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +232/-0
อ๊าย...คุณอาทิตย์ ท่าทางจะบรรลุเคล็ดวิชาแอ๊บแมน ( เพื่อหาสามี ) เป็นที่เรียบร้อยทุกกระบวนท่า
ถึงแอ๊บได้ "แมน" และ "เกิด" ขนาดนี้ แม้แต่หัวหน้ายังเข้ามาจีบแบบซึ่ง ๆ หน้าเลย ดูดิ !!!



 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด