เฮ่อ.....ปาดเหงื่อ กว่าจะจบตอนนี้ได้เหนื่อยจังเลย

แต่ก็ด้วยความสามารถ วะฮะฮะฮะ

ในที่สุดเราก็จิ้มได้อย่างสมบรูณ์
ขอเชิญพี่น้องทัศนาได้เลย คิดว่าตอนหน้าก็น่าจะจบได้ถ้าไม่มีไรผิดคิวนะ
อย่าลืมมอบดอกไม้ ให้กำลังจายด้วยนะจ๊ะ
ครึ่งหลัง .... เปลวไฟรักเราสามคน
ภายในห้องสุดหรูเงียบงันอย่างประหลาด ไฟในห้องถูกเปิดแค่บางดวงให้แสงสลัวสีนวลตา
ผมมองเงาร่างของคนทั้งสองยืนจังก้าที่ประตู เสียงล๊อคประตูนั้นดังสั่นประสาทผมขึ้นมาวูบ
คีย์การ์ด มือถือ กุญแจรถถูกวางบนโต๊ะทีล่ะชิ้นเหมือนเตรียมตัวให้พร้อมสำหรับผม
“มึงมีไรก็ว่ามา” สิทเลิกสุภาพกับผมแล้วเมื่ออยู่กันตามลำพัง
ผมเหลือบมองก้องที่ยืนเท้าเอวรอฟังคำตอบอยู่เหมือนกัน
จะพูดเหรอ....ผมจะเริ่มยังไงดี
“วันนี้เหมือนไม่ใช่ตัวมึงเลยนะ” สิทเข้ามาใกล้นิ้วแข็งๆยึดปลายคางผมดันให้เงยหน้าสบตา
“พูดจาดี ไม่เอาแต่หนีพวกกู อยากเที่ยวอยากดื่มทั้งที่รู้ว่าพวกกูอยากทำอะไรมึงจะแย่....
แบบนี้เรียกว่าเชิญชวนหรือเปล่า หื้อ?”
“เปล่าสักหน่อย” ผมเผลอแว้ดเสียงดังใส่ก่อนจะนึกได้ว่า จริง...
รู้ทั้งรู้ว่าพวกเขาคิดอะไรผมก็ยังอยากมากับพวกเขาอีก แบบนี้มัน....
สิทพลั่กหน้าผมจนเซถอยหลังไปก้าวหนึ่ง “ไม่ตลกนะ...”
“เห็นพวกเราเป็นอะไร....กระเป๋าเงิน.. ม้าใช้....รึตัวสำรอง” ก้องดึงแขนผมเข้ามาประชิด
มือบีบแรงจงใจให้เจ็บ ซึ่ง....ผมรู้สึกว่าผมสมควรโดนแล้ว
“ขอโทษ...”
ก้องขบฟันกรอด “อย่ามาทำหน้ายั่วกันแบบนี้นะ”
หา??ผมน่ะเหรอที่ทำหน้ายั่ว
“อย่างนี้สมควรโดน” สิทว่า
“นั้นสิ”
“เอ๊ะ...” ผมตกใจที่โดนดึงคางขึ้นอย่างแรง ก้องไม่ยอมโน้นตัวลงสักนิดทำให้ต้องเขย่งปลายเท้าขึ้น
จูบของก้องบดขยี้แรงอย่างจงใจจะทำให้ผมเจ็บ ทว่าลิ้นร้อนๆที่แทรกเข้ามาทำให้ผมลืมความเจ็บไปเสีย
ผมกลับสนใจรสลิ้นที่คุ้นเคยทำให้ขนลุกซ่านเสียวนี่มากกว่า มันมอบความรู้สึกดีๆให้จนผมเผลอจูบตอบอย่างดูดดื่ม
เราจูบกันเสียงดังเหมือนอย่างในหนังฝรั่งเลย
“อือ..................” แค่จูบเท่านั้นก็ทำให้ผมอุ่นจากข้างในออกมาเป็นไฟแผดเผา
สิทเข้ามากอดทางด้านหลังทำให้ผมใจแป๊วขึ้นมาวูบหนึ่ง ผมไม่ได้คิดว่าพวกเขาจะมาพร้อมกันอย่างนี้
ผมต้องบอก....ให้พวกเขาหยุด
“........อืมม....อืม” ผมส่งเสียงประท้วงก่อนขนลุกซ่านทั้งตัว สิทขบติ่งหูผมด้วยฟันเบาๆแล้วสอดลิ้นเข้ามาในใบหู
ลิ้นแฉะๆสร้างความสยิวซ่านตัวอ่อนเป็นวุ้นได้เลย ผมไม่คิดว่าตรงนี้เป็นจุดอ่อนเร้าอารมณ์แต่วันนี้รู้แล้ว
ก้องปล่อยปากผมเป็นอิสระก็เล่นเอาหอบหายใจแรง ยังไม่ทันตั้งหลักได้สิทช้อนใบหน้าผมให้หันมา จูบกับเขาอีกคน
อารมณ์ร้อนผ่าวข้างในยิ่งเร่าร้อนตามรสจูบดุดัน ลิ้นเราพันกันด้วยความหวานละนุ่ม
ผมเผลอดื่มด่ำด้วยความกระหาย เพียงได้สัมผัสมัน ผมก็ไม่คิดถึงอะไรอีกแล้ว
“อ่า....” จู่ๆก็เสียวแปล้บขึ้นมา ผมหันมาถึงเห็นก้องหยิกหัวนมผมผ่านเสื้อทั้งสองข้าง ตรงนี้.....ก็เป็นจุดเสียวด้วย
“นิสัยไม่ดีนะ.....แค่แตะนิดเดียวก็แข็งสู้ซะแล้ว ชอบงั้นสิ”
“มะ...ไม่” ผมได้แต่ส่ายหน้า อายเหลือเกินเหมือนกำลังถูกเปิดเปลือยทุกอารมณ์ออกมาต่อหน้าต่อตา
“เฮ้ย...”สิทเรียก
“อืม” สองคนคว้าแขนผมคนล่ะข้างแล้วยกขึ้นทั้งตัวจนขาลอยจากพื้นเลย
ทั้งคู่พากันไปที่เตียงท่ามกลางความสับสนของผมที่ทำให้ได้แต่อ้าปากค้าง
เตียงกว้างนุ่มชั้นดีรองรับร่าง มันเย็นเฉียบต้อนรับผม แต่กลับทำให้ผมอุ่นซ่านทั้งตัวทันทีที่ทั้งคู่ตามเข้ามากอดทั้งตัว
น้ำหนักมหาศาลกดทันทำให้หายใจแทบไม่ออก....ทว่าให้ความรู้สึกดีอย่างที่สุด
ก้องแนบหน้าผากกับหน้าผากผม สิทซบหน้ากับผมหนาเกลี่ยปลายจมูกเย็นกับติ่งหูผมไปมาเหมือนกำลังเอาใจ
ฝ่ามืออุ่นๆซอกซอนเข้าใต้ร่มผ้าผมอย่างตั้งใจสัมผัสทุกตารางนิ้วพร้อมๆกับปลอดเปลื้องมันออกจากร่าง
ผมเม้มปากแน่นพยายามไม่ส่งเสียงร่ำร้องเรียกหาหรือปฏิเสธ
"ว่าแล้วเชียว...”
ก้องทำให้สติผมกลับมาเห็นพวกเขามองหน้าอกผมอยู่ ทีแรกผมยังงงอยู่แต่พอเห็นรอยแดงชัดๆนั้นรอยกัดของพี่อาคีรา
ผมใจเสียไม่อยากให้พวกเขารู้เลย ว่าผมเจอกับอะไรมา
“ทำไมถึงไม่บอก”
“ตั้งแต่เมื่อไร” พวกเขาถามคนล่ะคำถาม ทำให้ยิ่งตอบไม่ถูก
น้ำตาผมร่วงเหมือนตัวเองเป็นเด็กถูกรังแกแล้วมาฟ้องผู้ปกครอง
ผมไม่แน่ใจว่าบอกไปแล้วพวกเขาจะเลิกรังเกียจผมหรือเปล่า แต่....
“2-3 วันก่อน”ผมสารภาพออกมา
“เพราะงี้ถึงได้เป็นไข้ใช่ไหม”
“ทำไมไม่บอกพวกกู”
“ก็...............” ผมหาคำตอบไม่ได้ เพราะมันมีเยอะแยะจนหาไม่รู้จะพูดอะไร พอจนปัญญาจริงๆผมก็ได้นิ่งเงียบ
……………………………………
………………………….
“บ้าที่สุด...” สิทว่าเสียงเบา
เขาถอยห่างและเอาความละอายผมไปด้วย ก้องนั่งอยู่ข้างๆก็จริงแต่ก็ไม่พูด
ไม่แตะต้องสายตาพวกเขาเย็นชาราวกับรังเกียจขยะแขยง
ผมรู้สึกเหมือนหัวใจแตกสลายที่เหลืออยู่นี่มีแต่เปลือกเท่านั้น
ประตูห้องปิดลงเบาๆภายในห้องเงียบงันว่างเปล่าเมื่อเหลือผมเพียงคนเดียว
จบแล้ว.....ผมมันคนไร้ค่า ไม่มีราคาอะไรทั้งนั้น
พุ่บ....
ผมทิ้งตัวลงบนเตียงนุ่มราวกับไม้ล้มครืน เจ็บปวดแต่จะดิ้นรนเพื่ออะไรล่ะ
ผมแค่.....แค่ต้องการคนที่เข้าใจและบอกกับผมให้ยืนหยัด ให้กล้าหาญไว้
ในเมื่อ.....ไม่มีใครยื่นมือมาช่วยไว้ ผมจะทำไรได้ล่ะ นอกจาก.......ร้องไห้
พ่อครับ.....แม่ครับ ขอโทษนะ...แค่คืนนี้เท่านั้น ขอผมอ่อนแอแค่คืนนี้เท่านั้น
แล้วพรุ่งนี้....ผมจะเข้มแข็ง.... จะเข้มแข็งจริงๆ
.............................................
..............................