มันเกิดอะไรขึ้นเนี่ย???
ผมงงไปหมดแล้ว โอยยย....เจ็บหน้าด้วยไม่รู้โดนตีนใครเข้า
แต่ผมก็เจ็บน้อยกว่าสิทกับก้องเยอะ สองคนนั้นโดนกระทืบพอน่วมๆแล้วจับยัดขึ้นรถตู้มาพร้อมๆกับพี่อาคีราที่ยังไม่ได้สติ
เขาโดนหิ้วไปทิ้งรวมกับกองกระสอบเก่าๆ ที่นี่เป็นโกดังเก็บข้าวสารของไอ้เสี่ยเส็งมัน
“เฮ่ย...จับมานมัดรวมกาน รออั๊วกลับมาก่อน”
“อ้าว เฮียจะไปไหน”
“เมียอั๊วเรียกต่องกับปายก่อนม่ายงานมีเรื่อง รออั๊วนา”
“จะให้รอเฉยๆเลย คนกำลังเครื่องร้อนน้า”
“ม่ายนานน้อ”
เสี่ยเส็งเดินออกไปบ้านแกอยู่ไม่ไกลนี้หรอก ผมมองลูกน้องไอ้เฮียบ้านี้รวมกันแล้วเกือบ 20 คนได้
สิทกับก้องสู้ไม่ไหวแน่ ผมกลัว....ผมไม่เคยสู้กับใครมาก่อนจะให้ลุยกับเขาน่ะไม่ไหวหรอก
“ก้อง...สิท เป็นไรไหม” ผมประคองทั้งคู่มาพิงกระสอบข้าวสาร
สภาพนั้นสะบักสะบอมน่าดู ปากแตกเลือดกำเดาไหลใบหน้าบวมปูด แต่ก็ยังดีที่พวกเขายังไม่น่วมจนสลบ
“โอ้ยยย...ไอ้พวกหมาหมู่นี่ ถ้าเจอตัวต่อตัวกูได้กระทืบจมตีนแน่”
“อย่าปากมากได้ไหม” ผมปรามกลัวพวกมันจะมายำตีนอีกรอบ
หันไปมองอีกทีพวกนั้นลากโต๊ะเก้าอี้มาเล่นไฮโลแกล้มเหล้า ไม่ห่างจากพวกเราเท่าไร
“เจ็บมากไหม”
“แค่นี้เหมือนมดกัดเว้ย” สิทถ่มเลือดในปากทิ้ง
“ว่าแต่จะจัดการไอ้พวกนี้ยังไง” ก้องลุกนั่งหลังตรงๆ หางคิ้วเขาแตกเลือดไหลลงมาถึงปลายคาง ผมเห็นแล้วจะเป็นลม
“มีไรทุ่นแรงหน่อยก็ดี”
“พวกมันมีปืนหรือเปล่า”
“ไม่มั่ง ถ้ามีก็คงใช้แล้ว”
“เฮ้ยย คุยไรกันวะ คิดจะหนีเรอะไง” ไอ้คนตัวใหญ่ด้ำดำหน้าตาโหดตรงปรี่เข้ามากระชากแขนผมออกห่างจากคนอื่นๆ
“โอ้ยยย เปล่านะพี่ ใจเย็น...”
“เย็นไรวะ กูกำลังเครื่องร้อนอยากเตะคนอยู่นี่” มันจิกหัวผมแรงๆ
“โอ้ยย”
“ปล่อยเขานะ” สิทลุกพรวดพราดเข้ามาชกหน้าหมอนั้นทีเดียวน๊อคเลย
ถ้าตัวต่อตัวเขากระทืบคนอื่นได้เหมือนหมา แต่ไอ้คนอื่นๆมันไม่คิดจะเล่นตัวต่อตัวน่ะสิ
ทุกคนกรูเข้ามายำตีนใส่ทั้งคู่อีกรอบ ผมต้องวิ่งเข้าไปกันอุตลุด
“หยุดนะ!!! พอแล้ว เดี๋ยวเขาก็ตายหรอก” หลังมือใครไม่รู้พาดใส่เต็มหน้าผมล้มลงไปกลิ้งกับพื้น
“เฮ่ย หยุดได้แล้วเว้ย” มือแข็งๆกระชากผมลุกขึ้นมาอีกที ก่อนดึงหน้าขึ้นมองให้ชัดๆ
“กูว่ามึงหน้าตาคุ้นๆอยู่ มึงคนที่มาครั้งก่อนแล้วเฮียพาไปขายนี่เอง เป็นไงล่ะได้ผัวหรือได้เมียมา”
“ปล่อยมันนะ” สิทตะโกนใส่เลยเจอเข่ากระทุ้งเข้าลิ้นปี่ไปดอก
“อย่านะ อย่าทำเขา”
“อ๋อ..ที่แท้ก็ได้ผัวนี่เอง” พวกมันหัวเราะฮ่าใส่หน้าผม ตอนนี้ผมไม่รู้สึกอายเลย
แต่โกรธ..... โกรธที่มันดูถูกมากกว่า อยากจะเตะปากมันจริงๆ
“รู้แล้วจะทำอะไรแก้เซ็ง”
พวกมันลากผมมาที่โต๊ะเล่นไฮโล แก้วเหล้าใบเล็กๆวางเรียงตั้ง 7-8 ใบ
เหล้าขาวเทปริ่มๆล้นทุกใบ หนึ่งในพวกมันชูบางอย่างให้ผมดูเป็นยาเม็ดหนึ่ง
“รู้ไหมนี่อะไร” ผมส่ายหน้า
“ยาที่กินแล้วซู่ซ่าไง รับรองเลยว่ามึงจะคันยิกๆอยากให้พวกกูลงแขกจนตัวสั่น อยากกินไหม”
“ไม่!”ผมใจสั่นกลัวสิ่งที่จะเกิดขึ้น
“งั้นมาเล่นกัน” มันเอายาเม็ดนั้นวางลงบนโต๊ะเอาแก้วใบเล็กครอบ
อีก 2 ใบวางข้างๆมันสลับแก้วไปมาซ้าย-ขาววนแล้ววนอีกหลายรอบผมชักตาลายแล้วสิ
“ทายมา ถ้ามึงทายถูกว่ายาอยู่ใบไหน มึงรอด แต่ถ้าผิด มึงต้องดื่มทีล่ะแก้ว ว่าไง”
เห้อ...เหล้าขาวนี่เหรอ?? ผมไม่ชอบแอลกอฮอล์ด้วย
“อย่ายุ่งกับเขานะ”
ก้องพยายามเข้ามาห้ามแต่ก็โดนสกัดล้มลุกคลุกคลานสภาพเขาย่ำแย่พอๆกับสิท
ผมได้แต่มองทั้งคู่โดนไอ้พวกจับกังนี้เหยียบ ส่วนพี่อาคีรายังแผ่สองสลึงอยู่บนกองกระสอบข้าวไม่มีท่าทีจะรู้สึกตัวสักนิด
ไหนว่าเดี๋ยวก็ฟื้นไง ทำไม....
“ว่าไงจะเล่นไม่เล่นวะ ถ้ามึงไม่เล่นก็แดกยาเข้าไปซะ”
“เล่นครับเล่น” ผมตะโกนใส่ ตัวสั่นจนคุมไม่อยู่แล้ว เล่นดีกว่าอย่างน้อยก็ถ่วงเวลาไปก่อน
ผมชี้ไปที่แก้วใบทางซ้าย คิดว่าใช่นะ แต่พอเปิดฝามามันกลับว่างเปล่า ทุกคนเฮลั่น
“ดื่มเร็ว ดื่มดิ” ไม่สั่งเปล่าพวกมันยังยกแก้วมาจ่อถึงปากเลย ผมต้องกลืนน้ำรสชาติแย่ๆลงคอ
มันเย็นลงไปถึงกระเพาะวูบเดียวแล้วร้อนขึ้นมาทันที โฮ่....รสชาติเหล้าเป็นแบบนี้เองเหรอเนี่ย??
“เอาอีกๆ”
นี่มัน....บังคับจิตใจกันชัด ผมจะหนีจากที่นี่ได้ยังไงเนี่ย เหล้าแก้วเล็กๆแต่เต็มไปด้วยยาพิษโดนผมกวาดเรียบไป 2 รอบ
ทั้งหมด 16 แก้ว เท่านี้ผมก็เข่าอ่อนซะแล้ว มีมือสากๆหยาบกร้านช่วยกันประคองให้ยืนอยู่
“อีกแก้วๆๆ”
“ไม่เอา....ไม่ไหวแล้ว” ผมรู้สึกโลกชักเอียงยังไงไม่รู้
“พวกมึงหยุดเดี๋ยวนี้นะ!!” สิทโถมเข้ามาแทรกเบียดคนอื่นๆออกไปพยายามกันผมให้ออกห่าง
จนผมเข้าอ่อนร่วงไปนั่งปุ๊บกับพื้น ยังไม่ทันจะขยับหนีไปไหน สิทก็โดนล๊อคแขนไว้ทั้งสองข้าง
“เฮ่ย ...ไม่ต้องรีบร้อนอยากโดนหรอกมึง ยังไงคืนนี้เมียมึงก็โดนพวกกูล่ออยู่แล้ว
ในเหล้าขาวกูผสมยาไว้ตั้งแต่แรกแล้วเว้ย” ไอ้เหียกนั้นชูขวดเหล้าขาวให้ดู
ฮะ!......งั้นผม....โดนหลอกให้ดื่มตั้งแต่แรกแล้วสิ
กูตายแน่.....ผมเบลอคิดไรไม่ออกเลย นอกจากมองไปรอบๆ หนี! ต้องหนีไปจากที่นี่
แต่ทางออกมันอยู่ไหนล่ะ อ๊ะ....มือที่จับแขนนี่ทำให้รู้สึกดีจัง
“ไอ้สัด” สิทดิ้นรนเงื้อเท้าจะเตะ แต่ไม่โดน
“เฮ่ย จับมันดีๆดิ กูจะให้มึงสองคนร่วมวงล่อเมียด้วย จะได้ไม่ว่าพวกกูเอาเปรียบ ฮะฮะฮ่า”
พวกมันช่วยกันกรอกเหล้าขาวให้ก้องกับสิท ผมได้แต่มองตาโต
ข้างในนั้นดิ้นรนกรีดร้องแทบเป็นแทบตาย ตอนนี้ร่างกายผมเหมือนไม่ใช่ร่างกายของผมเลย
โครม!!!!
เก้าอี้ไม้เก่าๆพาดใส่กลางหลังพวกมันคนหนึ่ง ผมหันไปมอง
“พวกมึง....ไอ้ตัวไหนวางยากู!!!” พี่อาคีราตื่นมาเมื่อไรไม่รู้ รู้แต่ว่าตอนนี้พี่แกตาขวางโมโหสุดขีดเลย
“พวกมัน...” ผมบอกเสียงเบาหวิว “ไอ้พวกนี้”
“พวกมึง! เตรียมตัวตายไว้ซะ” แกประกาศก้องแล้วลุยแหลก
เตะพวกมันคนหนึ่งกระเด็นมาโดนคนอื่นๆทำให้ก้องและสิทเป็นอิสระ
พวกเขาลุกขึ้นไล่เตะใส่ลูกน้องเฮียเส็งทีล่ะคน 3 ต่อ 20 ผมไม่เห็นทางชนะเลย
ท่ามกลางความชุนมุนนั้นไอ้พวกนั้นกลับเป็นฝ่ายหนีกระเจิงไปคนล่ะทิศล่ะทางทั้งที่พวกมากกว่า
ผมเห็นพวกมันโดนซ้อมซะอ่วมอรทัยตายเกลื่อนโกดังเลย
แฮ่ก.....แฮ่ก
“เฮ่ยยยย...พวกเมิงทำอารายวะ” ไอ้เฮียเส็งโผล่มาพอดี
“มึง....” ก้องกับสิทยืนหอบแฮ่กๆอยู่ พอเห็นหน้าพวกเขาก็ปรี่เข้าไปเล่นงานแจกตีนแจกหมัดทันที
“แว้กกกกก...อย่าน้อ อั๊วแก่แล้วน้า”
“หุปปากเลย ไอ้สัด” สองคนเล่นงานคนล่ะตุ๊บล่ะตั๊บ
ป๊อก!!!
เสียงเปิดฝาเบียรดังจากข้างหลัง ผมหันไปเห็นพี่อาคีราเปิดฝาขวดเหล้าขาวที่กลิ้งอยู่แถวๆนั้นยกขึ้นดื่มทันที
“อย่าดื่มนะ”
พี่แกไม่ฟังเลยยกดื่ม อึกๆๆๆอย่างกระหายแล้วคราง เฮ่อออ...อย่างมีความสุข เขาหันมามองผม
“ไหน..ใครบอกได้บ้างว่าเกิดอะไรขึ้น”
ร่างสูงก้าวเข้ามาหา แค่อยู่ใกล้ๆกลิ่นเหงื่อของเขาก็ทำให้ผมรู้สึกเคลิ้บยังไงบอกไม่ถูก .....
เอาเป็นว่าผมรู้สึกว่าเขาน่ากินก็แล้วกัน
“เฮ้ยยย...มึงน่ะ อย่าเข้าใกล้มิวนะ” สิทกระทืบไอ้เสี่ยเส็งอยู่ เขารีบเข้ามาแทรก
สอดมือใต้รักแร้ยกผมขึ้นมากอดไว้แน่นเลย อ่า.....อกเขาแน่นน่ากอดจริงๆ
“อะไร?? นายเป็นใครกัน”
“ใครก็ช่าง รู้ไว้ด้วยนะ มิวเป็นของพวกกู”
“ว่าไงนะ....พวกมึง....ล้อกันเล่นหรือเปล่า เอ๊ะ??.....มึงเป็นคนเสิร์ฟเบียร์นี่นา นี่วางแผนอะไรกัน....ปล่อยมิวนะ”
ร่างสูงตรงเข้ามาหา สิทพาผมถอยห่างขณะที่ก้องจ้วงหมัดใส่ขวางเขาไว้ก่อน พี่อาคีราหลบ
สองคนเหวี่ยงหมัดใส่กันแบบเซไปเซมาเหมือนคนเมา ต่างฝ่ายต่างกำคอเสื้อกันไว้
“นี่มัน.....อะไรกันเนี่ย??” พี่อาคีราดูงุนงงกับอาการของตัวเอง เขาแบมือดูอาการสั่นนิดๆ
ก่อนจะมองก้องตาวิบๆเลย ก้องเองก็ตาลอยมองเขาเหมือนเห็นอะไรบางอย่าง นั้นๆๆๆๆ.....ไม่ได้นะ
“หยุดนะ...” ผมผละจากสิทเข้าไปแยกทั้งคู่ถอยออกไปคนล่ะทิศ แต่ตัวเองก็ยืนไม่อยู่ทรุดลงไปนั่งแป๊ะกับพื้นเลย
“อย่าเข้าใกล้กันนะ”
“นี่มัน.....ทำไมเป็นอย่างนี้เนี่ย??”
“เหล้านั้นมียา....”
“ยา??”
“เอ่อ ยา” แต่ล่ะคนเกาหัวแกรกๆ หายใจหอบอย่างงุ่นง่าน
“อื้อออ....อา” ผมนั่งกุมดวงใจตัวเองพยายามปลอบให้มันสงบนิ่ง แต่ความร้อนข้างในมันไม่สงบเลย
ผมลืมตาขึ้นมาในโกดังเงียบสนิท พวกเขาทั้งสามคนยืนนิ่งมองผมตาเป็นมันเลย
“เอ่อ.......” ยังไงล่ะ... แล้วมันจะจบยังไงล่ะเนี่ย??
The End
จบแล้วจ๊ะ ตามต่อเรื่องหน้านะ
หัวข้อ: เรื่องสั้นตอนที่ 39 บทสรุปของผู้ชายอยากได้สามี [p140] (อ่าน 1350726 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก