หัวข้อ: [เรื่องสั้น สั้น] คืนวันอังคาร... คืนที่สุดท้าย [26/04/11] <END>

[tatar*]

โอ้ยตายๆๆๆผมรักคุณมากกว่า


โหพูดมาได้อย่างซึ้งอ่ะ



รออ่านต่อครับบบบบบ

มาต่อแล้วค่าาา ^^

เเว๊กกกกกกกกก มาเเล้วๆๆ

เฮ้อ โล่ง รอต่อนะค่ะ

เเต่นี่ไม่เรียกรีบเท่าไหร่นะ   

รอตั้ง 3 วัน (จริงๆ มันน่าจะใกล้ๆ 4 เเล้วมั้ง ถ้า+ - ตามเลข)

เเต่เราก็จะยังรอต่อไป! สู้ๆน่ออออ

+1 เพิ่มกำลังจายยยย

โค้งงามๆ 1 ที ขอบคุณที่ติดตามค่ะ จุฟๆ

น้องเพนนนน
น่าสงสารรรร

คนเขียนก็น่าสงสาร งืดดด TT^TT

มาต่อนะไวๆนะครับ

น้องเพนจะเป็นไงบ้างเนี่ย ToT แต่ว่าแชมป์เป็นแฟนกับพู่กันแล้วนี่

แล้วจะให้เพนทำไงดีล่ะเนี่ย  ฮือๆๆ   สงสาร   มาต่อไวๆนะครับ

คนอ่าน เศร้า

จากตอนที่อัพ คงไม่เศร้าแล้วนะค้าาา

อ้ากกกกกกก  เศร้าจังเยยอ่า

ช่างเข้ากับอารมณ์ตอนเหลือเกิน

เป็นกำลังใจให้ค่ะ ^^



แว้บบ ไปเก็บเสื้อผ้ายัดใส่กระเป๋าก่อนนะคะ 55 ไม่นอนแม่งละ นอนไม่หลาบบ

[roseen]

ตัดใจซะดีกว่าน้องเพนเพราไอ้แชมป์มันไม่มีใจให้



อยู่แบบเหงาๆคนเดียว ไม่ต้องไปทำร้ายใครนอกจากตัวเอง

[SuSaya]

แล้วจะลงเอยกันยังไงล่ะเนี่ย...พ่อของเพนท่าทางจะเป็นผู้ชายที่ไม่ได้เรื่องมาก ๆ เลยเนอะ

[fannan]

เศร้ามากน้องพู่กันน่ารักเป็นที่สุดแถมเป็นสาววายอีกด้วย

[Zurruz]

คนเขียนอยู่ในอารมณ์เดียวกะเค้าเลยค่ะ   

อยากเเต่งนิยายที่ปล่อยระเบิดทิ้งไว้ต่อ เเต่ทำไม่ได้

เดี๋ยวเผยทาสเเท้เอาตัวละครไปทรมาณหมด

รอตอนต่อไปนะค่ะ ไม่เข้าใจเเม่เลี้ยง จะรังเกียจอะไรกัน

มันต้องสมควรรักไม่ใช่เหรอ? ในเมื่อตัวเองมาทีหลังนี่นา

ส่วนพู่กันนี่ก็ ... นะ เอาเถอะ

มันคงจะมีเรื่องอะไรในครอบครัวสินะค่ะ ไม่ค่อยเข้าใจเท่าไหร่ (เพราะคนเขียนยังไม่เฉลย  )

สู้ต่อไปน๊า อาจจะเม้นยาวไปหน่อย เเหะๆ มันจะยาวกว่านี้ ถ้าร่าย ...

เดินทางปลอดภัยนะค่ะ ขอให้โชคดีค่ะ รอตอนต่อไปเนอะ

สุดท้ายนี้ +1 ให้กำลังจายยยยย

[Smirnoff]

    เพนน่าสงสารชะมัดเลย   นังแม่เลี้ยงนี่น่าตบล้างน้ำซักทีนะ

[tatar*]

คืนวันอังคาร คืนที่ ๔

“ก๊อก ก๊อก เพน เห็นพู่กันบอกว่าเศษแก้วบาด เป็นอะไรมากมั้ย?” เพนรีบย้ายตัวเองไปนอนบนเตียงเอาผ้าห่มคลุมตัวเองไว้ถึงต้นคอ ก่อนจะหลับตาลง

“อ้าว? หลับไปแล้วหรอ เฮ้อ ไม่เคยได้คุยกันซักที” พ่อของเขาเปิดประตูเข้ามา พึมพำเบาๆ ก่อนจะเดินไปนั่งที่ข้างเตียง เลิกผ้าห่มขึ้นมาดูแผลที่ขา ก่อนจะลูบไล้ที่หน้าเพนเบาๆ

“เปิดใจให้พ่อทีเถอะลูก พ่อทรมานเหลือเกิน ยิ้มให้พ่อนิดนึงก็ดี ทำโทษด้วยการมองเห็นพ่อเป็นอากาศธาตุแบบนี้ พ่อจะตายตาหลับได้ยังไง” พ่อของเขาระบายความในใจออกมา เป็นแบบนี้ทุกคืน....

   เพนคงจะอภัยให้พ่อได้ ถ้าพ่อให้เกียรติแม่ซักนิด พ่อของเขาแต่งงานกับแม่เลี้ยงตอนที่แม่ของเพนป่วยหนัก ก็รู้และเข้าใจว่าพ่อไม่เคยรักแม่ แต่ทนรออีกนิดเดียวไม่ได้หรือ?
ในตอนนั้นเพนได้แต่นั่งร้องไห้อยู่ข้างๆร่างของแม่ที่แทบจะตายทั้งเป็น เสียงโห่ร้องและเสียงกลองยาวดังมาไม่ขาด และแม่ของเพนก็จากไปใน 3 วันถัดมา บ้านหลังนี้มีงานมงคลและงานอวมงคงเกิดขึ้นพร้อมกันใน 1 สัปดาห์ น่าประหลาดใจจริงๆ

   ถึงแม้ว่าพ่อจะชดเชยให้กับเพนด้วยการส่งเขาไปเรียนที่โรงเรียนเอกชนที่ค่าเรียนแสนแพง แม้กระทั่งน้องสาวของเขายังไม่มีสิทธิ์เข้าเรียน บัตรเครดิตวงเงินไม่จำกัด
ห้องนอนที่ใหญ่กว่าของทุกคนในบ้าน หรือแม้กระทั่งรถเก๋งที่จอดนิ่งอยู่ในโรงรถตั้งแต่ได้มันมาในวันเกิดของเขาเมื่อ 2 ปีก่อน หรือรถ KSR ที่กำลังฮิตก็จอดนิ่งอยู่ในนั้น
ในวันเกิดของเขาเมื่อ 1 ปีก่อน เขาไม่มีค่าพอที่จะได้รับสิทธิ์นั้น เพราะแม้แต่แม่ของเขายังไม่ได้รับความยุติธรรมเลย แม่เลี้ยงที่คอยเอาแต่จับผิด กลั่นแกล้งเขาเมื่อมีโอกาส วาจาที่พูดเสียดสีทุกครั้งที่เห็นหน้าเขา เขาจะทนอยู่ในบ้านหลังนี้ทำไมกันนะ? เพราะมันเป็นสถานที่แห่งเดียวที่เก็บความทรงจำของเพนกับแม่ แม่ของเขาเป็นคนที่ชวนปีนหลังคาขึ้นไปนอนดูดาว ระเบียงห้องที่ใช้นับฝูงนกด้วยกัน ทุกๆที่ในบ้านแห่งนี้มีความทรงจำของเพนกับแม่ บ่อยครั้งที่แม่เลี้ยงของเขาชอบเข้ามาค้นของในห้อง แต่ก็ไม่เคยเอาอะไรไป เหมือนแม่เลี้ยงจะเอาทุกความทรงจำของเพนกับแม่ไปด้วย เพราะทุกครั้งหล่อนจะจัดของในห้องเขาใหม่ ย้ายโต๊ะ ย้ายชั้นหนังสือ พยายามเปลี่ยนแปลงทุกอย่างที่เคยอยู่ตรงนั้น แต่ตราบใดที่เพนยังอยู่ ทุกอย่างที่เกี่ยวกับแม่จะต้องเหมือนเดิม

   พ่อของเพนเดินออกไปแล้ว เพนลุกขึ้นมานั่งพิงกับหัวเตียง ถอนหายใจเฮือกใหญ่ ก่อนที่แชมป์จะเข้ามาทำไมเขาทนกับสิ่งพวกนี้ได้นะ? เขาไม่ต้องการที่พึ่ง
เขาอยู่คนเดียว ทำอะไรคนเดียว ตั้งแต่มีแชมป์เข้ามาในชีวิตทุกอย่างก็ดูเปลี่ยนไปหมด เวลาที่เขารู้สึกแย่เขาต้องการที่พึ่ง สิ่งที่เจออยู่ทุกวันเขาก็เริ่มทนไม่ได้
อาจจะเป็นเพราะแชมป์ทำให้เขาไม่ชินกับการอยู่คนเดียวตั้งแต่ตอนนั้น แชมป์สอนให้เขารู้จักการรอคอย เพราะในแต่ละคืนที่เจอกัน แชมป์มาไม่เคยตรงเวลาเลย
แต่เขาก็พอใจที่จะรอ แชมป์ชอบให้เขาเล่าเรื่องที่เจอในแต่ละวันให้ฟัง เขาก็เล่า แชมป์ชอบแซวให้เพนหน้าแดง แชมป์บอกว่า เวลาเพนหน้าแดงแล้วน่ารักมาก
แชมป์รับรู้ปัญหาในครอบครัวของเขาบางส่วน เพนเล่าเรื่องครอบครัวให้แชมป์ฟังเท่าที่จะเล่าให้คนนอกรู้ได้ เพนชินกับการต้องมาคอยเล่าเรื่องต่างๆให้อีกคนฟัง
แต่พอไม่มี มันก็เหมือนขาดหายอะไรไป อยู่ดีๆแชมป์ก็มาหายไป แล้วก็กลับมาพร้อมกับน้องสาวของเขา และในสถานะที่เปลี่ยนไป จากที่คิดว่ากำลังจะได้เป็นคนรัก
กลับกลายเป็นพี่ชายของคนรักซะอย่างนั้น เขาคิดไปเอง คิดเอง เออเองคนเดียว คิดว่าที่แชมป์มาหาทุกวันก็เพราะรู้สึกดีๆด้วย เดินมาส่งเพนที่บ้านทุกวันทั้งๆที่บ้านแชมป์อยู่คนละทาง เพนไม่ชอบเสียงดัง แชมป์ก็จอดรถไว้ที่หน้าปากซอยแล้วเดินเข้ามาหาเพน ทั้งๆที่บ้านกับหน้าปากซอยห่างกันเป็นกิโล แชมป์จะทุ่มเททำขนาดนั้นไปทำไม?
เพื่ออะไร?

   เพนตื่นเช้าเหมือนเดิม เตรียมของใส่บาตร และเดินไปวัดเหมือนที่ทำอยู่ทุกวัน วันนี้เพนมีสอบวันปลายภาควันแรก เขาจึงค่อนข้างโดดเด่นในศาลาวัด คงไม่มีนักเรียนชายกางเกงน้ำเงินมาตักบาตรที่วัดในตอนเช้าให้เห็นบ่อยนักหรอก มีป้าหลายคนที่คุ้นเคยกับเขาถามถึงแผลที่ขา เพนรีบตักบาตรแล้วก็รีบออกมาจากวัด แต่ก็ต้องตกใจอีกครั้งเมื่อเขาเห็นแชมป์ในชุดที่....พร้อม....นอน กางเกงบ็อคเซอร์กับเสื้อกล้ามสีขาวย้วยๆ แถมผมฟูๆยุ่งๆเหมือนคนพึ่งตื่น ยืนพิงรถKSRอยู่หน้าวัด ดึงดูดความสนใจจากคนที่มาทำบุญที่วัดได้ไม่ยาก เพนเร่งฝีเท้าเมื่อเดินผ่านแชมป์ แต่โชคไม่เข้าข้างเอาซะเลย แชมป์ดึงกระเป๋าของเพนไว้ ก่อนจะเดินมาสตาร์ทรถ
แล้วส่งสายตามองเพนประมาณว่า ‘ตัวประกันอยู่นี่ ไม่ขึ้นมา ตาย!’ เพนขมวดคิ้ว ยืนกอดอกมองแชมป์ที่นั่งรออยู่บนรถ

“เอากระเป๋าคืนมา ผมรีบไปโรงเรียน” เพนกลั้นใจพูดกับแชมป์ พยายามเย็นชาใส่ให้มากที่สุด

“ถ้ารีบก็ขึ้นมาสิคร้าบบ จะไปส่งถึงหน้าประตูโรงเรียนเลย” เพนหันหน้าหนีแชมป์ไปมองกำแพงวัด

“ไม่รังเกียจผมหรอ? ผมไม่ได้คิดกับคุณแค่เพื่อนนะ ละ...แล้วอีกอย่างแม้แต่ความเป็นเพื่อนผมก็ให้คุณไม่ได้” เพนบอกจุดยืนของตัวเองอย่างชัดเจน!!

“ไม่อยากเป็นแค่เพื่อนอีกแล้ว...ขอเป็นแฟนเธอเลยแล้วกัน” แชมป์ร้องเพลงจีบเขาหน้าวัด!! เพนหน้าแดงลามไปถึงหู

“อย่ากวนประสาทได้มั้ย เอากระเป๋าคืนมา!!!” เพนบอกตัวเองว่าต้องเข้มแข็ง อย่าไปใจอ่อนเด็ดขาด แชมป์จะชอบเค้าได้ยังไง?

“ไม่ได้กวนครับ รีบขึ้นมาเร็ว เดี๋ยวสายนะ” เพนเหลือบมองเวลาในนาฬิกาข้อมือ อีก 20 นาที เข้าแถว แต่โรงเรียนของเขามีสอบ ไม่ต้องเข้าแถว งั้นก็เหลือเวลาอีกประมาณ 30 นาที รวมกับของเมื่อกี้เป็น 50 นาที มีเวลายืนจีบกันที่หน้าวัด เอ้ยย เคลียร์กันอีกตั้งเยอะ

“คุณจะเอายังไงกับผมกันแน่? ไม่ได้รู้สึกอะไรกับผมก็อย่ามาทำแบบนี้ดีกว่า” เพนชักน้ำเสียงหงุดหงิด

“ก็รู้สึก’อะไร’ไงถึงทำแบบนี้” เพนตาโต อ้าปากค้าง อะไรนะ???

“เพน คนมองกันเต็มเลย เราไปคุยกันที่อื่นเถอะนะ ขึ้นมาเถอะ!” เพนมองซ้ายมองขวาก็เจอกับสายตานับสิบคู่ที่จ้องมาที่เพนและแชมป์ เพนรีบเดินไปซ้อนท้าย
ก่อนแชมป์จะออกรถไปตามเส้นทางที่คิดไว้ แชมป์ขับรถช้าๆเพราะคงยังจำได้ว่าเพนไม่ชอบเสียงดัง แต่แชมป์เริ่มหมั่นไส้กับอาการของคนที่ซ้อนท้ายเขาแล้วสิ!
ทั้งนั่งตัวตรง แขนแนบลำตัว เอวของแชมป์จะมีไว้ทำไม?? แชมป์คิดได้ก็บิดรถสุดแรง และก็สมใจอยาก ตอนนี้เอวของแชมป์ไม่ว่างแล้ว

   แชมป์จอดรถที่หน้าร้านขายโจ๊ก เพนรีบกระโดดลงทันที ก่อนจะเอามือยันรถไว้ แชมป์มองเพนอย่างขำๆก่อนจะกอดกระเป๋าเพนไว้แนบอก
มืออีกข้างก็กึ่งลากกึ่งจูงเพนเข้าร้านทันที

“ไอ้กันพึ่งไป ไอ้แชมป์ก็มา ทำไมวันนี้ร้านกุมันฮอตจริงๆ” เสียงของเด็กเสิร์ฟในร้านดังขึ้น เพนเงยหน้าไปมองก็แทบตกใจ ผู้ชายอะไรขาวโอโม่มาก

“อย่ามาบ่นหน่าไอ้น้มนม” เพนถึงกับกลั้นหัวเราะกับชื่อของเด็กเสิร์ฟคนนั้น คงรู้จักกับแชมป์สินะ

“กุชื่อ นมข้นหวาน สะท้านทรวง เรียกให้ถูกต้องด้วย อ๊ะๆ พาใครมาด้วยน่ะ เชิญนั่งครับๆ เชี่ยย ขาวชิบหาย แก้มป่อง ตาโต ปากแดง แบ็วสาด มึงไปหามาจากไหนแชมป์ พากุไปดิๆ”  เพนนั่งลงที่โต๊ะนั่งตาปริบมองคนทั้งสองคนคุยกัน

“เสือก! เอาเมนูมาดิ้ น้องเค้ารีบไปสอบ” เอ่อ...เพนกลายเป็นน้องของแชมป์ตั้งแต่เมื่อไหร่ หรือว่า....เป็นเพื่อนไม่ได้ แชมป์ก็จะเป็นพี่น้อง แค่คิดน้ำตาก็คลอเบ้าเตรียมจะไหล ทำไมนะ?

“โจ๊กหมูพิเศษ ใส่ผักๆเยอะ ปาท่องโก๋ 15 ตัว น้ำจิ้มสังขยา 1 ถ้วย” แชมป์สั่งก่อนจะหันไปพยักเพยิดให้เพนสั่งบ้าง

“โจ๊กปลาไม่ใส่ผักครับ” เด็กเสิร์ฟคนนั้นมองเพนตาค้าง เพนเอียงหน้าสงสัย

“เสียงโคตรหวาน แชมป์บอกกุมานะ!ไปหามาจากไหน?” เด็กเสิร์ฟที่ชื่อ นมข้น โวยวาย

“ไปทำตามออเดอร์ให้ไวเลยมึง ไม่ต้องมาสนใจคนของกุ?” เด็กเสิร์ฟที่ชื่อ นมข้น มองเพนตาค้างรอบสองก่อนจะย้ายสายตาไปที่แชมป์อีกครั้ง

“คนของมึง! เชี่ยย ทำไมหน้าตาเหี้ยๆอย่างมึงได้คนน่ารักแบบนี้วะ สาดดด” เด็กเสิร์ฟคนนั้นเดินปึงปังไปบอกออเดอร์คนทำก่อนจะเดินเอาน้ำมาเสิร์ฟ

“มึงเอาน้ำเปล่าไป ส่วนน้องน่ารักเอาน้ำส้มคั้นไปนะครับ พี่ให้ฟรี ไม่คิดตังค์!” เพนทำสายตาหลุกหลิก วันนี้จะได้คุยกันมั้ยเนี่ย??

   เด็กเสิร์ฟคนนั้นเอาอาหารมาเสิร์ฟแล้วก็โดนแชมป์ถีบที่สีข้างเข้าให้ เพนพึ่งสังเกตทั้งสองคนแต่งตัวเหมือนกันเลย แต่ไม่เหมือนกันตรงที่กางเกงของนมข้นเป็นกางเกงบอลแต่ของแชมป์เป็นบ๊อคเซอร์ เอ่อ....ไม่มีผ้ากันเปื้อนลายคิตตี้เหมือนนมข้นด้วย ><

“เข้าเรื่องของเราเลยดีกว่า” แชมป์พูดขึ้นขณะที่ทั้งสองคนกินโจ๊กไปได้ครึ่งชาม!

“…………..” เพนมองหน้าแชมป์ พยักเพยิดให้แชมป์พูดก่อน

“คือ....แชมป์ก็คิดมาหลายคืนแล้วนะกับเรื่องของเพน เอ่อ...ตั้งแต่วันที่แชมป์เจอเพนครั้งแรกจนถึงวันนี้ไม่มีวันไหนแชมป์ไม่คิดถึงเพนเลยนะ.... อะ...ที่แชมป์หายไปช่วงนึงเพราะงานสภาน่ะ มันต้องสรุปยอดเยอะแยะไปหมดเลยไม่มีเวลาไปเจอเพน... ละ..แล้วเรื่องของน้องพู่กัน คือแชมป์เคยแอบชอบน้องเค้ามานานแล้วอ่ะ แต่ก็ตัดใจไป แต่พอมีโอกาส แชมป์เลยอยากให้โอกาสตัวเองสักครั้ง... แต่ไม่รู้ทำไม หน้าของเพนวนเวียนอยู่ในหัวแชมป์ตลอดเลย! แชมป์ไม่รู้หรอกนะว่าที่แชมป์เป็นอยู่เค้าเรียกว่าอะไร ตะ..แต่มันพอจะเรียกว่า รู้สึกพิเศษมากๆๆ ได้มั้ย??” เพนที่ตอนนี้หน้าแดงลามไปถึงหู เขี่ยโจ๊กในถ้วยแก้เขิน ไม่กล้าเงยหน้าสบหน้ากับแชมป์

“อื้ม” เพนตอบพลางยกแก้วน้ำส้มคั้นขึ้นมาจิบแก้เขินอีกซักรอบ

“ตอบแค่นี้เองหรอ? แชมป์พูดตั้งเยอะ เพนพูดอะไรบ้างสิ” เพนนั่งตัวตรง กอดอก จ้องไปที่แชมป์

“เราคบกันมั้ย?” เพนพูดเองเขินเอง หันหน้ามองไปทางอื่น แต่ก็เจอเข้ากับสายตาของเด็กเสิร์ฟที่ยืนยิ้มกรุ้มกริ่มไม่ใกล้ไม่ไกล

“แชมป์ต้องพูดคำนี้สิ! เพนจะแย่งทำไมเล่า?” เพนกลั้นขำกับคำตอบของแชมป์

“ครับๆ ไม่พูดแล้วครับ” เพนกระแอมไอ ก้มมองดูรองเท้า ดูแลที่ขา ดูโต๊ะ ดูเก้าอี้

“เพนครับ มองตาแชมป์หน่อยสิ” เพนสะดุ้ง เมื่อกี้แชมป์ยังนั่งฝั่งตรงข้ามเขาอยู่เลย ทำไมตอนนี้ถึงมานั่งเข่าข้างเก้าเข้าได้ล่ะ

“กระผม!นายเอกวินทร์ ขอสาบานต่อหน้าปาท่องโก๋ สังขยา โจ๊ปลาและโจ๊กหมู ว่าจะดูแลคนที่อยู่ตรงหน้าผมให้ดีที่สุด จะรักให้มากที่สุด แล้วก็ๆๆ แล้วก็ไรอีกวะ” แชมป์หันไปถามนมข้นที่ตอนนี้ยืนเยื้องอยู่ข้างหลัง

“ไม่รู้ กุไม่สนับสนุนให้คนหน้าเหี้ยอย่างมึงเป็นแฟนกับคนน่ารัก” เค้าจริงจังกันอยู่นะว้อย

“เอาเถอะ คบกับแชมป์นะครับเพน” เพนยิ้มเขินกับสายตาของแชมป์ที่มองเหมือนจะกลืนกินเขาไปทั้งตัว


“ครับ เพนฝากหัวใจไว้ที่แชมป์นานแล้วนะ ดูแลให้ดีๆล่ะ”



“ครับ จะดูแลทั้งคนทั้งหัวใจให้ดีที่สุดเลย!”










"ม่ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย นมรับไม่ได้!"



The end



Talk : จบแล้ววววววววววววววววว!! ปาดเหงื่อสองที สมหวังกันซะทีนะแชมป์ ฮ่าๆๆๆ คนเขียนหายหัวไปนาน

ไม่ได้ไปไหนหรอกค่ะ วนเวียนอยู่ในเล้านี่แหละ อ่านนิยายคนอื่นไปเรื่อยๆ = =!! ก็มันสนุกอ่ะ ส่วนนิยายตัวเองก็ตั้น ตัน

อิอิ ไม่มีคำแก้ตัวใดๆ

[tatar*]

ตัดใจซะดีกว่าน้องเพนเพราไอ้แชมป์มันไม่มีใจให้



อยู่แบบเหงาๆคนเดียว ไม่ต้องไปทำร้ายใครนอกจากตัวเอง

>< ถามแชมป์ก่อนสิคะ ว่ามีใจให้เปล่า? อิอิ

แล้วจะลงเอยกันยังไงล่ะเนี่ย...พ่อของเพนท่าทางจะเป็นผู้ชายที่ไม่ได้เรื่องมาก ๆ เลยเนอะ

ใช่ค่ะ ไม่ได้เรื่องมากๆๆๆๆๆๆๆๆ

เศร้ามากน้องพู่กันน่ารักเป็นที่สุดแถมเป็นสาววายอีกด้วย

สาววายเหมือน'เราๆ'

คนเขียนอยู่ในอารมณ์เดียวกะเค้าเลยค่ะ   

อยากเเต่งนิยายที่ปล่อยระเบิดทิ้งไว้ต่อ เเต่ทำไม่ได้

เดี๋ยวเผยทาสเเท้เอาตัวละครไปทรมาณหมด

รอตอนต่อไปนะค่ะ ไม่เข้าใจเเม่เลี้ยง จะรังเกียจอะไรกัน

มันต้องสมควรรักไม่ใช่เหรอ? ในเมื่อตัวเองมาทีหลังนี่นา

ส่วนพู่กันนี่ก็ ... นะ เอาเถอะ

มันคงจะมีเรื่องอะไรในครอบครัวสินะค่ะ ไม่ค่อยเข้าใจเท่าไหร่ (เพราะคนเขียนยังไม่เฉลย  )

สู้ต่อไปน๊า อาจจะเม้นยาวไปหน่อย เเหะๆ มันจะยาวกว่านี้ ถ้าร่าย ...

เดินทางปลอดภัยนะค่ะ ขอให้โชคดีค่ะ รอตอนต่อไปเนอะ

สุดท้ายนี้ +1 ให้กำลังจายยยยย

เฉลยแล้วนะคะเรื่องครอบครัว อิอิ

  เพนน่าสงสารชะมัดเลย   นังแม่เลี้ยงนี่น่าตบล้างน้ำซักทีนะ

ตบมันเลยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย!!


 

ลี้ภัยดีฝ่าาาาาาาาา

[roseen]

ขอตอนพิเศษของน้องนมข้นหวานหน่อย


สาวแตกน่าดู

[July_Moon]

มาช่วยจิ้ม ^
เรื่องนี้เริ่มดราม่ามาแต่ไกลเลยค่ะ อิอิ แต่ก็จะติดตาม

[sukie_moo]

กลับมาอีกทีจบซะแล้ว

เพนให้อภัยง่ายจัง ชริ!!!

แต่น่าจะต่อประเด็นเรื่องครอบครัวได้ต่อเนาะ  ผูกมาขนาดนี้แล้ว

[fannan]

จบลงแล้ว


เพนคงต้องยกโทษให้พ่อสักวันแหละน้า



แหมขอคบกันณ ร้านโจ้กซึ้งได้ใจขอบคุณมากครับติดตามผลงานต่อไปค้าบบบบบ

[yunjae123]

โอ้ววววววววววววววววววว
ชีวิตเพนนี่น่าสงสารจังเลยอ่ะ
นังแม่เลี้ยงก็ใจร้ายโคดดดดดดด
ดีนะที่น้องสาวนิสัยดี น่ารัก อิอิ
ส่วนแชมป์...นิสัยมากกกกกกกกกก
ดีนะที่หลัง ๆ คิดได้ว่ารักเพนเหมือนกัน
เลยให้อภัย ^^
อยากอ่านตอนพิเศษจังเลย เอาแบบหวาน ๆ ><~~~

[๛ナーリバス๛]

 :เฮ้อ:สมหวังซะที ดีใจกับเพนด้วยนะคะ 

[rellachulla]

เพลียใจกับแม่เลี้ยงใจร้าย สงสารเพนมาก
แต่จบแฮปปี้ โล่งใจ แอบอยากอ่านนมข้นเบาๆ ฮา

[golove2]

ขอ    นังแม่เลี้ยงซักที


+1  ค่ะ

[Miz]

จะมีตอนพิเศษมั้ยค่ะ 

[Rhythm]

อ้าว เพิ่งเข้ามาอ่าน(ตามลิงค์ที่ให้ไว้ในเรื่องMy Gun)
จบซะละ(อ่านโลด) อยากบอกว่า เรื่องนี้น่ารักมาก
ว่าเเต่ไม่มีตอนพิเศษอ่อ

[Handkerchief]

สงสารเพนง่ะ

  

[Handkerchief]

“ผมรักตัวเองครับ แต่แค่...รักคุณมากกว่าเท่านั้นเอง"

เพนพูดได้ซึ้งมากง่ะ

ไม่รักกันแล้วมาให้ความหวังทำไม

[Handkerchief]

แม่เลี้ยงใจร้ายจิงๆๆ

น้องพู่กันน่ารักมากเลยง่ะ

[Handkerchief]

น่ารากกกกกกกกกกกกกกกกกกก

ง่าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา

 

[DeJavu~ ★]

ชีวิตชองน้องเพนช่างน่าสงสารมากๆๆ

ไม่ชอบแชมป์เลย ชอบมาทำให้อยากแล้วจากไป

แต่สุดท้ายก็จบแบบ แฮปปี้เอนดิ้ง

น่ารักมากมาย

ขอบคุนมากๆๆครับ

[chaoyui]

นึกว่าจะมาม่าถ้วยใหญ่ๆสักถ้วยก่อนรักกัน
แต่ก็นะรักกันน่ะดีแล้ว

[nco1236]

อยากดูดนม 

[YELLOWSTAR]

นมข้นหวานสะท้ายทรวงแอบรั่ว

น่ารักมากกค่ะ 

[RinNam]

ในที่สุดเพนก็มีความสุข ดีจังน้า
ว่าแต่คุณแม่เลี้ยงเป็นอะไรมากหรือเปล่า ค้นห้องจัดห้องคนอื่นบ่อยๆเราว่าจิตเล็กๆนะ เหอะๆๆ
ปล.น้องนมน่ารักอะ อ๊ายยย
 

[NewYearzz]

แชมป์ น่ารักอ่าครับ
 
กดบวกครับ

[spok1234]

รัก น้ม นม

ฮ่า ๆ

[tuktukta]

มีตอนพิเศษให้น้องนมไหมอ๊าาาา อย่างฮา กร๊ากกกกก