ควันหลงวันสงกรานต์“พรุ่งนี้......มึงไปเที่ยวไหนรึเปล่า”
“ไปสิ....สงกรานต์ทั้งที.....นัดกับเพื่อนไว้แล้ว.....”
“พี่ล่ะ?”
“มึงจะไปที่ไหน?” เอ๊ะ ถามไม่ยอมตอบแล้วยังมาถามย้อนอีก
“ผมจะไปสีลม”
“แล้วพี่ล่ะ...ไปไหนหรือเปล่า....ไปด้วยกันไหม?”
“....กูไม่ว่าง”
“อ่อ....”
วันสงกรานต์“ไอ้เป้...คนแม่งเยอะว่ะ”
“ก็เอ่อดิ......ใครๆเขาก็มาเที่ยวกันทั้งนั้นล่ะ”
“เอ่อ.....แหวะ” อี๊แหวะ กำลังคุยๆอยู่ ไอ้บ้าไหน เอาแป้งป้ายมาป้ายที่ปากกูเนี่ย แหวะเต็มปากเลย
“ฮ่าๆๆ ไอ้นัท มึง....แป้งเต็มทั้งหน้าทั้งปากเลยว่ะ” ไอ้นี่....ด่าไม่ได้แป้งคาปากอยู่
“มาๆมึง ไปขอน้ำเขาตรงนั้นล้างปากหน่อย”
“พี่ครับๆ ผมขอน้ำขันนึงนะครับ” ไอ้นี่ ต่อหน้าสาวๆ พูดเพราะเชียว เดี๋ยวเหอะ กูจะฟ้องแฟนมึง
“เอ้า มึง....ล้างปากซะ....”
“อื้อ...” แป้งเข้าปากนี่มันแหยงจริงๆ จะกลืนก็ไม่ได้ จะคายทิ้งมันก็ยังแหยะๆอยู่ในปาก
“ขอบใจ”
“ขอบคุณนะครับพี่คนสวย” นั่นปากหวานได้อีกนะมึงไอ้เป้....วันนี้น้องฟิล์มไม่มาด้วย เพราะต้องไปเล่นน้ำกับครอบครัว....มึงไม่กลัวว่าแฟนจะมาเห็น....ก็ช่วยกลัวตีนไอ้พวกผู้ชายกลุ่มนั้นหน่อยเหอะ ไปป้อหญิงของมันเดี๋ยวมึงกับกูจะศพไม่สวย
“ไปๆ ไอ้เป้.....ขอบคุณมากนะครับ” ประโยคแรกพูดแล้วต้องรีบดึงไอ้เป้ออกมา....ประโยคหลังหันไปขอบคุณสาวสวยเจ้าของขันน้ำ
จากนั้นสองเราก็เล่นน้ำกันอย่างสนุกสนาน มีปืนอันเดียวฉีดไปทั่วราชอาณาจักร (อุอุ โอเวอร์ไป) วู้ๆ สนุกจริงๆเลย สงกรานต์ปีนี้ คนแห่มากันเยอะมากๆๆ คงเป็นเพราะเล่นได้ทั้งน้ำ ทั้งแป้ง ไม่เข้มงวดเหมือนถนนข้าวสาร
“เฮ้ออ เหนื่อยว่ะนัท”
“เอ่อ กูก็เหนื่อย เริ่มหิวแล้วด้วย”
“ป่ะมึง....เดินไปหาอะไรกินกัน”
“มันจะมีอะไรให้กินไหมว่ะ คนเยอะมาก มีแต่คนมาเล่นน้ำ”
“ไม่ลองไม่รู้ กูว่าลองเดินออกไปทางนั้นดีกว่า”
“อืมๆ” ว่าแล้วเราก็รีบเดินออกไปหาของกินทันที หิวๆๆ หิวโว้ยย เหนื่อยด้วย
“เฮ้ออ มึงกว่าจะหลุดจากฝูงคนมาได้”
“อือ ไปเดินหาของกินดีกว่า” ตอนนี้เราทั้งคู่ เดินหลุดออกมาจากโซนที่เขาเล่นน้ำกันแล้ว แต่ก็จะหลุดออกมาได้ ต้องใช้ความพยายามน่าดู คนเยอะมากๆ
ยังดีนะที่แถวนี้มีแม่ค้าพ่อค้าหาบเร่ เอาอาหารมาขาย พอได้ประทังชีวิตกันไป
ผมกับไอ้เป้ไม่รีรอ รีบเลือกหาของกินทันที ไม่ได้เริดหรูอะไรมากมายหรอกครับ ก็แค่ข้าวไข่เจียวคนละกล่อง แล้วก็ซื้อลูกชิ้นทอดมานั่งกินกันอีกนิดหน่อย
อิ่ม....อิ่ม....อิ่ม
“อิ่มแล้ว.....”อืม กูรู้แล้วไอ้เป้ ไม่ต้องย้ำ
“ไปไหนต่อ....กลับเลย หรือว่ามึงจะเล่นอีก” ผมถามมันกลับไป
“เล่นอีกนิดแล้วกัน แต่อยู่แค่แถวๆทางเข้านี่ล่ะ...ไม่ต้องเดินเข้าไปด้านในหรอก เดี๋ยวแม่งกว่าจะได้ออก คงอีกนาน”
“อื้อ....ป่ะกัน”
“ป่ะ....ยิงให้พรุนเลย ฮ่าๆๆ” อิ่มแล้วอารมณ์ดีเลยนะมึงไอ้เป้
“นี่มึง...ไอ้นัท ....กูว่าเราไปยืนเล่นแถวๆนั้นดีกว่า” ไอ้เป้มันชี้ไปแถวๆกลุ่มคนที่ยืนเล่นน้ำกันอยู่
“เอ่อไปกัน”
ไม่นานนักพวกเราก็มายืนฉีดน้ำใส่ผู้คนที่เดินผ่านไปมา
“รู้งี้ แม่งยืนเล่นตรงนี้ซะตั้งแต่แรกแล้ว...ไม่เดินเข้าไปข้างในให้เหมื่อยหรอก”
“อื้อใช่....” พูดไปพรางยิงปืนฉีดน้ำใส่ผู้คนที่เดินผ่านไปมา
“อื้ออ”
“.......”
“เชี่ยเป้...มึงจะสะกิดกูทำไมนักหนา”
“นัท....กูว่ากลุ่มนั้นมันมองมึงแปลกๆว่ะ” ว่าแล้วไอ้เป้ ก็พยักเพยิดไปทางกลุ่มคนที่อยู่ถัดๆไปจากที่ผมยืนอยู่
“มึงไปมองหญิงเขารึเปล่า?....เขาถึงได้มองมาทางนี้”
“กูเปล่ามอง”
“พวกนั้นมองมาตั้งแต่กูกับมึงมายืนตรงนี้แล้ว”
“เหรอ...” ผมเลยหันไปมองทางที่ไอ้เป้บอก
“....กูไม่ว่าง”อืมนี่สินะ เหตุผลที่ไม่ว่าง มากันครบเซ็ตเลย ทั้งมันทั้งพี่ชายมันแล้วก็พวกเพื่อนๆของมัน ฮึ....แล้วทำไมต้องมองมาทางนี้ด้วย ไอ้ที่มีอยู่ข้างกายนั่นไม่พอรึไงกัน หนุ่มน้อยหน้าตาน่ารักทั้งนั้นเลย แล้วไหนยังจะมีอกตู้มๆอีก เดี๋ยวเหอะมึงได้ยกพวกตบกันแน่ๆ
“นัท....มึงอย่าไปจ้องมากดิ”
“ทำไม?....รึมึงกลัว....ปกติกูไม่เห็นมึงจะหวั่นเรื่องพวกนี้”
“กูไม่ได้กลัว.....แต่วันนี้มันวันสงกรานต์นะมึง....วันประเพณี.....กูไม่อยากมีเรื่อง....เข้าใจป่ะ?”
“อื้อ....ไม่มีเรื่องหรอกน่า ไม่ต้องห่วง” ดีนะที่ไอ้เป้มันยังไม่เคยเห็นหน้าไอ้ยักษ์ ขี้เกียจตอบคำถามของมัน
แล้วเราจะไปสนใจมันทำไมเนี่ย อยากมองก็ให้มันมองไปเล่นน้ำต่อดีกว่า ปิ้วๆๆ ฉีดๆๆๆ
ฮัดชิ้ววว
“อ้าวมึง...”
“สงสัยจะเป็นหวัดแล้วว่ะ”ตัวเปียกกันมาตั้งแต่เช้า นี่ก็แทบจะเย็นแล้ว บอกว่าเป็นหวัดก็ไม่แปลกใจเลย
“ไอ้เป้....งั้นกลับกันเหอะมึง.....ตัวเริ่มรุมๆแล้วล่ะ” ผมเอามือไปอังที่หน้าผากมันดู
“มือมึงเย็น........มาจับหน้ากูมันก็รู้สึกว่าร้อนสิว่ะ”เอ๊ะไอ้นี่ สงสัยจะยังไม่อยากกลับ
“จะกลับรึเปล่า.....กูว่ามึงจะไม่สบายเอานะ”
“ตัวกูร้อนจริงๆเหรอ” ไอ้ดื้อ......มันว่ามือผมเย็น.....งั้นก็เอาหน้าผากนี่ล่ะเป็นตัววัดอุณหภูมิซะเลย
“อืมมม.....กูว่าตัวมึงร้อนกว่าปกตินะ”
“เหรอ......งั้นกลับก็ได้.....แต่ขอกูเล่นส่งท้ายอีกแปปนะ”
“เอ่อได้.......โอ๊ะ!!”
ใครว่ะเนี่ย มากระแทกข้างหลัง ที่มีเดินตั้งเยอะ มึงจะมาเดินชนกูทำไม??
“อ๊ะ....โทษที” เฮอะ หน้าตากวนประสาท แล้วยังพูดกวนอีก
ไอ้เป้มันคงยังไม่ทันสังเกตหรอกว่าไอ้นี่มันจงใจชนผมชัดๆ เพราะตอนนี้มันกำลังง่วนอยู่กับการปะแป้งสาวๆกลุ่มใหญ่ที่เดินเข้ามา
“พี่....มันเจ็บนะ...” ไม่กล้าพูดเสียงดังมากครับ ได้แค่ฮึ่มฮั่มอยู่ในลำคอ
“มึง...จะเจ็บมากกว่านี้อีก....ถ้ายังไม่เลิกนัวเนียไอ้เชี่ยนั่น”
“นัวเนียอะไร...นั่นเพื่อนผม” นัวเนียอะไร พูดมาได้ ก็แค่กอดคอกันบ้างนิดหน่อย เมื่อกี้ก็แค่วัดอุณหภูมิแค่นั้นเอง.....ถ้าแบบนี้เรียกนัวเนีย....แล้วที่มึงมีตู้มๆล้อมหน้าล้อมหลังนั่นเรียกว่าอะไรฟระ!!!
“เพื่อนก็เปลี่ยนเป็นผัวได้”
ชิส์ ความคิดสกปรกจริงๆ
“อย่าให้เห็นอีกนะ”
......เอ่อ...ไม่ได้เห็นอีกหรอก เพราะกูกำลังจะกลับแล้ว.......
“......................”
“แล้วเสื้อเนี่ย มึงเอาส่วนไหนคิด ถึงได้ใส่ออกมา”
“อะไรอีกล่ะ ก็เสื้อปกติ สีดำด้วย ไม่ใช่สีขาว......ไม่โป๊หรอก”
“สัด....เสื้อสีดำ....แต่เป็นเสื้อกล้ามคอลึกเนี่ยนะ.....ไม่โป๊” ก็มันร้อน มาเล่นน้ำสงกรานต์ มึงจะให้กูใส่เสื้อแขนยาวมารึไง
“....ก็.....”
“เอาไป.....”
“อะไร....”ไอ้นี่ แค่นี้ ทั้งหนุ่มๆสาวๆก็จะรุมทึ้งอยู่แล้ว จะถอดเสื้อโชว์กล้ามทำไมว่ะ
“ใส่ซะ......”ว่าแล้วมันก็ยื่นเสื้อเชิ้ตที่เพิ่งถอดออกมาให้ผม
“ไม่” ปากไปไวกว่าความคิดจริงๆ......ก็ไม่อยากใส่.....ไม่อยากให้มันถอดเสื้อ......แต่ไม่อยากขัดใจมัน......
“หื้อ.....ว่าไงนะ....ถามอีกครั้ง.....จะใส่หรือไม่”
“สะ...ใส่ก็ได้”
“.....ให้ไว.....”
“แล้วพี่....ไม่หนาวเหรอ”
“หนาวไรล่ะ.....ร้อนจะตาย” ฮึ....มันเริ่มเย็นแล้วนะโว้ยยย เปียกน้ำมาทั้งวัน ไอ้เป้อาการมันยังออกเลย เดี๋ยวเถอะมึง ไม่สบายขึ้นมา อย่ามาบ่นละกัน
ยังไม่ทันได้พูดอะไรต่อ มันก็หันหลังเดินกลับไปที่กลุ่มมันทันที พอไอ้ยักษ์กลับไป ไอ้เป้มันก็เข้ามาทักทันทีเลย
“นัท....พี่เขาให้เสื้อมึงทำไมอ่ะ?” เอ่อ....เอาไงดี....จะบอกมันว่าไง
“เอ่อ.....ก็เขาเห็นหน้ากูซีดๆ เหมือนจะไม่สบายล่ะมั้ง ก็เลยให้ไว้ใส่.....แบบว่า.....คนไทยใจดีไง....” แถได้อีกกู
“.....จริงนะ....”
“อื้อ....เป้....กูว่าให้มึงใส่ดีกว่า เดี๋ยวมึงไม่สบาย” ผมกำลังจะถอดเสื้อออกให้ไอ้เป้ใส่ต่อเลย แต่ไม่ทัน มือมันไวมาก คว้าหมับเข้าเต็มแขนเลย
“ไม่ต้องๆ กูว่ามึงใส่ดีแล้ว”
“กูไม่ได้เป็นไร.....สบายมาก....เป้มึงใส่ดีกว่า....เดี๋ยวไม่สบาย”
“ไม่ๆ มึงอย่าถอดนะไอ้นัท.....ใส่ไว้.....เดี๋ยวเรากลับกันเลย....กูยังไหวอยู่....ไม่เป็นไร”
“แน่นะมึง”
“เอ่อดิ....ไปๆกลับกัน”
“เป้...มึงแน่ใจนะว่าไม่เอาเสื้อ....กูว่าตัวมึงเริ่มร้อนอีกแล้ว” ผมถามมันอีกครั้งขณะรอขึ้นรถกลับบ้าน
“อื้อ....ไม่เอาๆ มึงใส่ไป....เดี๋ยวรถก็มาแล้ว.....ไม่ต้องห่วงกู.....ห่วงตัวมึงเองเหอะ” อะไรของมัน?? กูมีอะไรให้น่าห่วง
“อ๊ะ....นั่นๆ รถมาแล้ว....ไปกัน”
รถคนเยอะมาก คนเบียดเสียดกันสุดๆเลย ดีนะที่บ้านเราทั้งคู่ นั่งรถเมล์สายนี้ไปได้ บ้านไอ้เป้มันถึงก่อนครับ ผมไม่ลืมกำชับให้มันอาบน้ำแล้วก็กินยาก่อนนอน
ส่วนผมนั่งมาจนสุดสาย ค่อยต่อวินมอไซด์เข้าบ้านอีกที วันนี้ขี้เกียจเดิน เหนื่อยแล้ว
มาถึงก็รีบอาบน้ำสระผมเลย หาข้าวกิน ตบท้ายด้วยกินยาแล้วเข้านอนทันที กันไว้ดีกว่าแก้ ส่วนเสื้อผ้าผึ่งไว้ก่อนแล้วกัน ตื่นมาค่อยซัก
สัดนัท............ไม่ได้รู้ตัวเลยรึไง ว่าเสื้อที่มึงใส่มา มันเห็นไปถึงไหนต่อไหนแล้ว......ข้างหน้าไม่เท่าไหร่.....แต่หลังต้นคอมึงน่ะสิ......รอยจ้ำๆเต็มเลย.....ใช่ว่ากูดูไม่ออก.....แต่ถ้ามึงไม่พูด....กูก็ไม่อยากก้าวก่าย
เฮ้อออ ว่าแล้วก็ต้องกินยาก่อนนอนอีก.....ไม่อยากเลย....แต่ไม่ได้.....ถ้าป่วย....ไม่ใช่แค่ไอ้นัทที่จะด่า....แต่น้องฟิล์มของพี่ก็จะเล่นงานพี่ด้วย
“เอาเว้ยย.....แค่กินยาไม่ถึงกับตายหรอก.....”
...........แหวะขมฉิบ............=== To be continue ===
อิอิ ควันหลงวันสงกรานต์ ยังไม่จบ เดี๋ยวมีต่อ
ขอบคุณมากๆค่ะสำหรับการติดตามและทุกๆคอมเม้น เราอ่านหมดทุกข้อความนะคะ แต่อาจจะไม่ได้คุยตอบ
พระเอก(??) โหด เลว เ_ี้ย เถื่อน หื่น ทราม ฯลฯ แบบนี้ ต้องเขียนคำเตืิอนไว้ก่อนรึเปล่าหนอ หุหุ
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
