Ch.3อ้อ.........ใครหว่า??
แม่งหน้าตาก็หล่อแต่เสือกมาจ้องกูตอนฉี่ซะงั้นนะมึง ผมมองหน้ามันแว่ปหนึ่งจึงหันไปล้างมือแล้วก็เตรียมตัวก้าวเดินออกจากห้องน้ำ
หมับ
เฮ้ยย!!!
จู่ๆไอ้ยักษ์นี่ก็คว้าที่แขนผม กำซะแน่นเลย คว้าไม่พอ ยังไม่ทันได้โวยวายอะไรให้รู้เรื่อง มันก็กระชากลากผมเข้าไปอยู่ในห้องน้ำห้องในสุดซะแล้ว
เวรแล้วไหมกู จะถูกไอ้ยักษ์นี่ฆ่าหมกถังส้วมไหมเนี่ย
ตัวมันโตแล้วก็สูงมากครับ ถ้าสู้กันจริงๆ ผมคงหมอบตั้งแต่สองหมัดแรก ผมว่าผมสูงแล้วนะ เกือบ 170 ไอ้ยักษ์นี่น่าจะ 185 ได้เลย
“เฮ้ยย ทำไรเนี่ย ปล่อยนะ”
“จำพี่ไม่ได้เหรอครับ?”
“........................” ใครหว่า? ก็หน้าคุ้นนะ แต่นึกไม่ออกจริงๆ
“งั้นมาทบทวนความทรงจำกันหน่อยดีมั้ย” ทบทวนอะไร? กูรู้จักมึงเหรอ?
“อะ...อื้ออ...ยะ...อย่า...อื้ม” ไอ้ยักษ์นี่มันกระแทกปากลงมาอย่างรวดเร็ว ดูดดึงริมฝีปากของผมจนรู้สึกเจ็บนิดๆ ลิ้นของมันเริ่มชอนไชแล้ว แต่ผมไม่ยอมเปิดปากให้มันเข้ามาหรอกนะ
ผมดิ้นอย่างแรง ในที่สุดก็สะบัดหน้าหนีจูบของมันได้
“จำได้หรือยังครับ?”
“.......................”ผมหอบไปจ้องหน้ามันไปเพื่อหาคำตอบ มันคุ้นหน้ามาก แต่นึกเท่าไหร่ก็นึกไม่ออกว่าเคยเจอที่ไหน
“คืนนั้นที่โรงแรมXXX”
อันนี้มาถึงบางอ้อที่แท้จริงแล้ว ไอ้ยักษ์นี่คือคนๆเดียวกับที่ผมมีเซ็กด้วยในวันที่โดนแฟนบอกเลิก
.....ทำไมโลกมันกลมจังว่ะ.....
“..........................”ผมได้แต่เงียบ ซวยแล้วกู ไม่คิดว่าเรื่องบ้าๆที่ตัดสินใจทำลงวันนั้นมันย้อนกลับมาให้ปวดหัวในวันนี้
เอาไงดีว่ะเนี่ย คิดๆๆๆ แกล้งจำไม่ได้ดีไหมว่ะ เผื่อว่าไอ้ยักษ์นี่มันจะเชื่อ เหมือนที่ไอ้เป้มันเชื่อง่ายๆ
มันก้มลงมาเอาลิ้นมาเลียที่ปากผมอีกแล้ว
“เอ่อ...ผะ...ผมไม่รู้จักคุณ”
น่านไง......ไอ้ยักษ์มันขมวดคิ้วแล้ว แสดงว่ามันเชื่อที่ผมโกหกใช่ไหม
“ไม่รู้จักเหรอ?....”
“ค...ครับ...ผมไม่รู้จักคุณ” เย้ ไอ้ยักษ์มันปล่อยมือออกจากต้นแขนผมแล้ว ผมยิ้มร่าเลย ดีนะที่มันเชื่อ เฮ้อออ สบายใจแล้ว กลับบ้านดีกว่า
โครม!!
อ๊ะ..อ้าวเวรเอ้ย ยังไม่ทันจะได้เอื้อมมือไปเปิดประตูห้องน้ำเลย ไอ้ยักษ์มันแผลงฤทธิ์อีกแล้ว คราวนี้มันกระชากตัวผมให้หันหน้ากลับมาหามัน พร้อมกับกระแทกหลังผมไปที่ประตูด้วยความแรง
....เจ็บหลังฉิบ....
“พูดดีๆด้วยไม่ชอบ มึงชอบให้กูให้กำลังใช่มั้ย!!” มันตะคอกผมพร้อมบีบมือเข้าที่ต้นแขนผมจนปวดไปหมด
“ปล่อยนะ ผมไม่รู้จักคุณ ถ้าไม่ปล่อยผมจะตะโกนเรียกให้คนช่วย” ผมยังทำใจดีสู้เสืออยู่
แต่ก็แปลกนะ ทำไมผมไม่ได้ยินเสียงใครเดินเข้ามาใช้ห้องน้ำเลย...มันแปลกเกินไป.....
“ถ้ามึงกล้าร้องก็ลองดูสิ...ฮึ...” แต่ก่อนที่ผมจะอ้าปากร้องขอความช่วยเหลือ ไอ้ยักษ์มันก็กระซิบข้างๆหูของผม
“แต่ก่อนที่มึงจะแหกปากร้อง มึงช่วยดูนี่ก่อนดีไหม”
.....เชื่อแล้วว่าโลกกลม......
ไม่เสียแรงจริงๆที่วันนี้มาเดินเล่นแถวนี้ ผมเจอแล้ว ไอ้เด็กคนนั้น....คนแปลกหน้าที่แสนจะเร่าร้อน....
มันมากับใครผมไม่รู้ คนนึงสูงพอๆกับผม ส่วนอีกคนตัวเล็กหน้าตาน่ารักไม่แพ้ไอ้ตัวเล็กเลย...น่าสนใจเหมือนกัน...แต่ผมต้องรีบปัดความคิดนั้นทิ้งไปก่อน
........ นานแค่ไหนแล้วที่ไม่ได้เจอกัน...
........ไม่คิดว่าจะได้เจอกันอีกครั้ง........
ผมยืนมองอยู่นอกร้านอาหารค่อนข้างนาน แต่เจ้าตัวกลับไม่รู้เลยว่าผมมองอยู่
ดูท่าจะคุยกับเพื่อนกันยาว.....ไปแอบนั่งรอดีกว่า....
นานจริงๆสำหรับผม...แม่งตัวก็เล็กๆ บางๆทั้งสามคนเลย จะแดกอะไรนักหนา..........กูนั่งรอมาเกือบชั่วโมงแล้ว...คิดแล้วหงุดหงิดจริงๆ
อ๊ะ...ออกมาแล้ว
ผมได้แต่แอบเดินตามหลังมันกับเพื่อนๆไปเงียบๆ ได้ยินเรียกชื่อแว่วๆ
“ชื่อนัทเหรอ” ชื่อน่ารักดีนะ
และแล้วโอกาสของผมก็มาแล้ว มันแยกตัวออกจากเพื่อนแล้วมุ่งตรงไปยังห้องน้ำ ผมรีบตามเข้าไปทันทีพร้อมกดล๊อคกุญแจด้านใน ไม่ให้ใครหน้าไหนเข้ามาขัดขวางความสุขได้
...วันนี้อะไรๆมันก็เป็นใจ ในห้องน้ำไม่มีคนอยู่เลย....มีเพียงไอ้ตัวเล็กที่กำลังยืนทำธุระส่วนตัวอยู่
คงไม่รู้ตัวเลยสินะ ว่าผมแอบมายืนจ้องตั้งแต่เดินเข้ามาแล้ว
ไม่นานมันก็หันหน้ามามองที่ผม แววตาบึ้งตึงเล็กน้อย แต่ช่างประไร
มันล้างมือเสร็จแล้วกำลังก็จะเดินออกไปจากห้องน้ำ
จะปล่อยไปได้ไงล่ะ อุตส่าได้เจอกันทั้งที คิดได้ผมก็จับแขนไว้แล้วลากเข้าห้องน้ำด้านในสุดทันที
“เฮ้ยย ทำไรเนี่ย ปล่อยนะ”
นี่มันอะไร...ชักจะหงุดหงิดแล้วนะ....ทำไมทำเหมือนไม่รู้จักกัน สงสัยต้องทบทวนความจำกันหน่อยแล้ว
“อะ...อื้ออ...ยะ...อย่า...อื้ม”
ปากยังหวานเหมือนเดิมเลย ถึงแม้จะได้ชิมแค่ภายนอกก็เหอะ
“จำได้หรือยังครับ?”
“คืนนั้นที่โรงแรมXXX”
อ้าวพอกูเฉลยเสือกทำหน้ามึนใส่อีก........แล้วนั่นที่พูดออกมาว่าไม่รู้จักกู.......... มึงคิดว่ากูจะเชื่องั้นเหรอ
พูดดีๆด้วยไม่ชอบ แล้วแถมยังโวยวายอีก ไอ้เด็กนี่วอนซะแล้ว
อะไรที่กูอยากได้....ก็ต้องได้....อย่าหวังเลยว่ามึงจะรอดเงื้อมมือกูไปได้
----------------------
---------------------
เป็นไงล่ะมึง อึ้งเลย เจอไม้เด็ดของกูเข้าไป เอ๋อจนทำอะไรไม่ถูกเลยล่ะสิ
“จำได้หรือเปล่า.....?”
“.....................” ไม่มีเสียงตอบรับจากคนตรงหน้าอีกแล้ว
“เราไปข้างนอกกันดีกว่า พูดง่ายๆ อย่าดื้อ แค่นี้มึงทำได้ใช่มั้ย........ ”
**************************************************
ขอบคุณมากๆค่ะสำหรับการติดตาม ^_^
ไร้ท์เตอร์ จะบวกได้ต้องโพสเกิน 250 ก่อนค๊า ^^
บวกให้อีก มาต่อไวๆ นะ
v
v
ขอบคุณมากๆค่ะ
ในนิยายประชดแรงๆได้แฟนใหม่ แต่ชีวิตจริงอ่านเสียชีวิตนะจ๊ะ สดๆใครไม่รู้ติดเอดส์มาจะร้องไม่ออก
แต่อย่างไรก็ดีเรื่องน่าอ่าน ชอบนางกร้านโลกค่า รอชมและเป็นกำลังใจให้ต่อไป
v
v
ใช่แล้ว เรื่องแบบนี้ควรจะมีอยู่แค่ในนิยายเท่านั้น โลกความจริงมันไม่ได้สวยหรูเหมือนอย่างที่เราคาดหวังไว้หรอก เผลอๆจะถูกฆ่าหมกโรงแรมที่ถูกพาไปนั่นล่ะค่ะ ^_^
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
