Ch.9
“ไอ้นัท” เสียงมันมาก่อนตัวอีกครับ
“ไงมึง...... เรียกกูซะเสียงดังเลย”
“.............................” พอมันเดินมาถึงโต๊ะที่ผมนั่งอยู่....ไอ้เป้มันก็เงียบครับ
“มีไรวะ มาถึงก็นั่งจ้องหน้ากู หรือว่ามีอะไรติดหน้ากู” ทนไม่ไหว มาถึงมันก็เงียบ เอาแต่นั่งจ้องหน้าผม
“นัท.......มึงมีอะไรอยากบอกกูหรือเปล่า?”
??? มันมาไม้ไหนอีกล่ะเนี่ย จะมาเล่นมุกอะไรอีกรึเปล่า
“เป้ มึงเป็นอะไร ทำไมถึงถามแบบนั้น”
“มึงปิดบังอะไรกูหรือเปล่า?”
“เอ๋?? ปิดบังเหรอ??.....ไม่นิ....กูไม่มีอะไรปิดบังมึง”
“มึงแน่ใจนะ?”
“เป้....มึงจะอ้อมโลกทำไม....มีอะไรก็ว่ามาตรงๆเลย.....กูขี้เกียจคิดตามแล้ว”
“............................เอ่อ......เมื่อวันก่อนกูเห็นมึงเดินออกจากโรงหนังกับใครไม่รู้”
“.................”งานเข้าซะแล้ว ไปด้วยกันวันแรกก็มีคนเห็นเลย
“ผู้ชายคนนั้นแฟนมึงเหรอ?”
“เปล่า.....ไม่ใช่แฟน......แค่คนรู้จัก”
“มึงดูสนิทกับเขาดีนะ......กูนึกว่าเขาเป็นแฟนมึง”
“แฟนเฟินที่ไหนกัน.............กูไม่มีหรอก ฮ่าๆๆ......ไปๆรีบเข้าห้องเรียนดีกว่าเดี๋ยวอาจารย์บ่น” ต้องรีบตัดบท เดี๋ยวไอ้เป้มันจะถามมากไปกว่านี้
วันนี้ไม่มีกระจิตกระใจเรียนเลย......แฟนงั้นเหรอ......ป่านนี้เขาทำอะไร....อยู่ที่ไหน......แฟนของผม......ไม่ใช่สินะ....อดีตแฟน.....แฟนเก่าเท่านั้น
ลืมคิดถึงไปนานเลย.......ตั้งแต่มีไอ้ยักษ์เข้ามาวุ่นวายในชีวิต.......มันทำให้ผมลืมคิดเรื่องเขาคนนั้นไปเสียสนิท......แต่กลับต้องมาปวดหัวกับเรื่องของไอ้ยักษ์แทน.....
“นัท”
“........................”
“นัท....เฮ้ยได้ยินมั้ย?”
“........................”
“ไอ้นัทโว้ยยยยยย!!!”
“โอ้ย....ไอ้Hereเป้.....ตะโกนใส่หูกูทำไมเนี่ย”
“สาดนัท.....กูเรียกมึงตั้งนานแล้ว...นั่งเหม่ออยู่ได้”
“อะ.....อ้าว.....แล้วอาจารย์ล่ะ?”
“สาดนี่..........เหม่อเอาโล่รึไง..........เขาเลิกคลาสกันไปตั้งนานแล้ว.....นั่งเหม่ออยู่ได้”
“เอ่อๆ.....แล้วมีอะไรว่ะ....เรียกกูทำไม?”
“เอ้าไอ้นี่....ไม่ไปแ.ด.ก...ข้าวรึไง.....เหม่อแบบนี้ คิดถึงใครอยู่?”
“เปล่าสักหน่อยไม่ได้คิดถึงใครเลย....ไปๆไปกินข้าวกัน”
ระหว่างกินข้าวเที่ยงที่โรงอาหารของมหาลัย ไอ้เป้มันก็จุดประเด็นขึ้นมาอีกแล้วครับ
“พี่เขาชื่ออะไรอ่ะ?”
“พี่คนไหน?”
“ก็พี่ที่ไปดูหนังกับมึงไง”
“อ่อ...............”
“อ้าวเงียบทำไม ถามชื่อแค่นี้ทำเป็นหวง ไหนว่าไม่ใช่แฟนไง....เอ.....หรือว่าเป็นแฟนมึงจริงๆ”
“ไม่ใช่ๆๆ บอกแล้วไงว่าแค่คนรู้จัก”
“เอ่อๆ คนรู้จักก็คนรู้จัก...แล้วพี่เขาชื่ออะไรล่ะ?”
“.............ชื่อไอ้ยักษ์”
“ห๊า....ชื่อยักษ์เหรอ.....แปลกดีเนอะ”
“ฮ่าๆๆ........กูล้อเล่น.....พี่เขาชื่อภัทร”
“อ่อๆๆ กูว่าแล้วเชียว ชื่อยักษ์ทะแม่งๆ
“แล้วไปรู้จักกันได้ยังไง ตั้งแต่เมื่อไหร่ ไปเที่ยวกับพี่ภัทรบ่อยไหม”
“เป้....มึงจะถามทำไมเนี่ย....กูบอกแล้วไงว่าเขาเป็นแค่คนรู้จัก”
“ไอ้นัท....กูว่ากูดูออกนะ.....มึงกับพี่เขาสนิทกันมากกว่าจะเป็นแค่คนรู้จักกัน”
“.............เอ่อ.............”สะอึกสิครับงานนี้ เป้มันดันดูออก
“ว่าไง”
“มึงอย่าสนใจเลย....ไม่มีอะไรหรอกน่า.....รู้แค่ว่าเขาไม่ใช่แฟนกูก็พอ”
“เอ่อๆๆ ยังไม่อยากบอกก็ไม่เป็นไร.....”
“อืมๆๆ รีบๆกินเข้าไป อิ่มแล้วจะได้ไปทำรายงานต่อ”
“อืม” หลังจากไขข้อสงสัยของไอ้เป้ไปได้แบบน้ำขุ่นๆ พวกเราก็รีบยัดอาหารเข้ากระเพาะทันที เพราะยังมีรายงานที่ทำค้างกันอยู่ ต้องรีบปั่นให้เสร็จ
-----------------------
-----------------------
“ฮ้าวววว เหนื่อยวุ้ย กว่าจะปั่นเสร็จ”
“อืม เหนื่อยจริงๆว่ะ แล้วมึงกลับเลยรึเปล่าไอ้เป้” ก้มมองดูนาฬิกา นี่ก็เกือบจะสองทุ่มแล้ว ถึงว่าทำไมรู้สึกเพลียๆ ที่แท้ก็นั่งแช่ทำรายงานมาตั้งแต่หลังกินข้าวเที่ยงเสร็จ
“เดี๋ยวกูจะแวะไปหาฟิล์มก่อน...แล้วค่อยกลับบ้าน”
“ฮึฮึ....แวะไปหา..... หรือว่า.........ไปนอนค้างที่บ้านฟิล์ม....ฮ่าๆๆ” ได้ที ต้องแย่มันหน่อย
“เชี่ย....ทำเป็นรู้ทัน....เดี๋ยวเถอะมึง....ถึงคราวมึงกับพี่ภัทรบ้าง....กูจะล้อไม่หยุดเลย”
“....................”เงียบเลยครับ ไอ้เป้มึง.......พูดออกมาได้
“เป้.....มันไม่ใช่อย่างที่มึง....คิ....ด” ต้องปากแข็งไว้ก่อน......จะกล้าบอกเรื่องระหว่างผมกับไอ้ยักษ์ไปได้ยังไง
“ช่างเถอะๆ .......แต่กูก็มั่นใจนะ......ว่าสายตากูดูไม่พลาดหรอก”
“....................”
“มึงกลับบ้านดีๆนะ......กูไปแล้ว.....บาย”
“อืม...บาย”
....ดูไม่พลาด...... เหรอ???......ไอ้เป้........กูว่ามึงดูพลาดไปอย่างมากเลยล่ะ.....กูกับไอ้ยักษ์นั่นมันจะกลายมาเป็นคนรักกันได้ยังไง....ในเมื่อ.....
.............กูไม่ได้รักมัน.............
.............มันก็ไม่ได้รักกู.............
=== End Ch.9===
ขอบคุณมากค่ะสำหรับการติดตาม
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
