Ch.11
จะว่าไปการใช้ชีวิตโดยมีไอ้ยักษ์เข้ามาวุ่นวายแบบนี้ มันก็ไม่ได้แย่มากเท่าไหร่......ถ้าไม่ขัดใจมัน มันก็ดีกับผมเหมือนกัน..... เรื่องรูปที่มันถ่ายไว้ หลังจากนั้นมันก็ไม่เคยเอามาเป็นคำขู่อีกเลย.....แต่มันขู่แทนว่าจะส่งผมไปให้ไอ้พี่ต้นแทน....กูล่ะเซ็ง....
.
.
.
.
Trrr!!.....Trrr!!.......
“เฮ้ออออ โทรมาทำไมอีกล่ะเนี่ย” ไม่อยากรับโทรศัพท์ของมันเลย โทรมาทีไร ไม่พ้นคืนนั้นผมต้องนอนเจ็บก้นทั้งคืน
แต่จะไม่รับก็ไม่ได้ เดี๋ยวมันไปอาละวาดถึงหน้าบ้าน
“ครับ”
“มึงอยู่ไหน?”
“ข้างนอก”
“อย่ากวน....ข้างนอกมันที่ไหนล่ะ”
“มหาลัย”
“เลิกเรียนกี่โมง”
“ก็เกือบๆบ่ายสาม.....พี่มีอะไรรึเปล่า....เดี๋ยวผมต้องเข้าห้องเรียนแล้ว”
“เลิกแล้วรอที่นั่น เดี๋ยวกูไปรับ”
“จะมารับ!!!” มันจะมาไม้ไหนอีกล่ะเนี่ย
“ก็เอ่อสิ”
“จะมาทำไม....ไม่ต้องมาหรอก....ผมกลับเองได้” ผมรีบพูดจนลิ้นแทบพันกัน มันจะมาทำไม ผมไม่อยากให้ใครรู้เรื่องระหว่างเรา เพราะถ้ามีคนถามผมไม่รู้จะตอบไปว่ายังไง
“หุบปาก!!................กูจะไปรับ.....ถ้ามึงไม่อยู่รอมีเรื่องแน่”
“............................” บังคับกูตลอดเลย เป็นเชี่ยไรเนี่ย
“ไปเรียนได้แล้วมึง....”
.
.
.
เรื่องของมันวนเวียนอยู่แต่ในหัวผม....เรียนไม่รู้เรื่องเลย....เพราะมึงคนเดียว.....
แล้วนี่แม่...งไรวะ บอกจะมารับ นี่เลิกเรียนมาเกือบครึ่งชั่วโมงแล้ว ยังไม่เห็นหัวมันเลย
“ไอ้นัท...นี่มึงนั่งรออะไร?....นั่งรอใครรึเปล่า?
“มึงกลับก่อนเลยเป้....กูนั่งเล่นแป๊ป....ขี้เกียจกลับบ้านว่ะ” ไม่อยากบอกมันว่านั่งรอไอ้บ้าตัวหนึ่งอยู่
“ไม่เป็นไร กูนั่งเล่นเป็นเพื่อนมึงก่อน....เดี๋ยวมึงจะเหงา” ทั้งเกรงใจ แล้วก็ไม่อยากให้มันเห็นไอ้ยักษ์ด้วย เดี๋ยวมันถามอะไรประหลาดๆอีก
“งั้นเรากลับกันเลยดีกว่า....กูอยากกลับแล้ว” ไม่รอแม่งแล้วเว้ยยย คำพูดไม่เป็นคำพูด
“อ้าวเวร..... เปลี่ยนใจง่ายจริงนะมึง”
.
.
.
“อ๊ะ!!” ลุกกะทันหันไปหน่อย หันชนใครเข้าโครมเลย........ นี่ถ้าไม่ได้มือคว้าเอวไว้สงสัยจะได้หัวทิ่มลงพื้นแน่ๆ
“ขอ..ขอโทษครับ....คุณเจ็บตรงไหนรึเปล่า” รีบละล่ำถามออกไป ไม่ทันได้มองหน้าคนที่ผมชนเลย
“......................” ไม่มีสัญญาณตอบรับ
“อ้าว..เฮ้ย...”
“จะไปไหน?” ดูมันถามสิครับ ยิ่งเห็นหน้ามันยิ่งหงุดหงิด
“กลับบ้านไง ถามมาได้!”
“เอ่อ..........ไอ้นัท” นั่นเสียงไอ้เป้ครับ คงเห็นบรรยากาศไม่ค่อยดี ระหว่างผมกับไอ้ยักษ์นี่
.
.
.
“เอ่อ......” เสียงผมเองครับ จะแนะนำให้ไอ้เป้รู้จัก...ก็ตะขิดตะขวงใจยังไงๆไม่รู้
ไอ้เป้มันเห็นผมเงียบ เลยชิงพูดขึ้นมาก่อน
“หวัดดีครับพี่....ผมเป้ เพื่อนไอ้นัท”
“เพื่อนเหรอ?” ไอ้นี่ เจอหน้าเพื่อนกูครั้งแรก ก็ทำเสียงเขียวใส่เลยนะมึง ไม่รู้จักคำว่า First Impression รึไงว่ะเนี่ย
“ใช่ครับ...เพื่อน”
“อืม...หวัดดี....”
“เอ่อไอ้เป้....นี่พี่ภัทร”
“.....มารับไอ้นัทเหรอครับ”
“อืม”
“พี่ชอบเพื่อนผมเหรอ?”
“.......................”ไอ้ยักษ์มันเงียบเลยครับ
“.........ว่าไงครับ.......”
“ฮึ..............มึงคิดว่าไงล่ะ”
“ผมมีเพื่อนรักแค่คนเดียว......ถ้าไม่จริงจัง.....พี่ควรปล่อยมันไปดีกว่า” นี่พวกมึงทั้งสองคนคุยอะไรกันเนี่ย ไม่เห็นหัวกูอยู่ในสายตาเลย
“แล้วถ้ากูบอกว่าไม่มีวัน....ปะ....”
“เฮ้ยย พวกมึงคุยอะไรกัน พอๆ เลิกพูดกันได้แล้ว” รีบตัดบทดีกว่า ก่อนที่พวกนี้มันพูดอะไรบานปลาย
“ชอบเชิบอะไรกัน...... ไอ้เป้แม่งถามออกมาได้ กูเคยบอกมึงไปแล้วไง ว่าแค่คนรู้จัก” ผมรีบไปหันไปเคลียร์คำถามที่คาใจไอ้เป้ทันที
“ไปๆกลับกันดีกว่า.....เป้มึงกลับได้แล้ว....เดี๋ยวน้องฟิล์มเขาจะรอนาน” ตัดบท ตัดบท ผมรีบดันให้ไอ้ไอ้เป้หันหลังออกจากวงสนทนาทันที
“นัท....ไรของมึงเนี่ย....กูยังคุยกับพี่เขาค้างอยู่เลย”
“ไม่ต้องคุยแล้ว.....ไปๆ...กลับๆ”
“เอ่อๆ....ไปก็ได้.....แฟนมาแล้วไล่เพื่อนเลยนะมึง”ว่าจบมันก็วิ่งปรู๊ดดออกไปเลย..............ไอ้เป้............กูได้ยินนะมึง..............
“..............................” ไอ้ยักษ์มันยืนเงียบอยู่ครับ
.
.
.
“ป่ะ....พี่.....ยืนนิ่งทำไม.....กลับบ้านเถอะ”
มันไม่ได้พูดอะไรต่อ.....แค่มองหน้าผมแล้วก็เดินนำหน้าขึ้นรถไปก่อน.....
ภายในรถบรรยากาศมันเงียบเชียบจริงๆ มันโกรธอะไรรึเปล่า??..............อันที่จริงต้องเป็นผมสิที่ควรจะโกรธมัน.......นัดแล้วดันมาช้า
“เพื่อนมึงคนนี้...............”......เพื่อนผมมันเป็นอะไร?
“ทำไม?.....”
“......น่าสนใจดี.........พูดตรง..............กูชอบ”
“ชอบ?”
“อืม.....ชอบ”
“ไม่ได้นะ!!”
“เฮ้ยย มึงจะเสียงดังทำไมว่ะ” เอ่อนั้นสินะ ผมจะทำเสียงดังทำไม
“ก็......ก็พี่จะชอบมันไม่ได้นะ......”
“ทำไมกูจะชอบมันไม่ได้”
“ก็เพื่อนผมมันมีแฟนแล้ว......มันรักของมันมากด้วย........แล้วอีกอย่าง....เพื่อนผมมันรุก....ไม่ใช่รับ....พี่ไปชอบมันไม่ได้หรอก”
ผลั่ว!!
“โอ้ยย นี่!!......ตบหัวผมทำไมอ่ะ”
“สัดนี่........พล่ามซะยาวเลย”
“......................”
“กูบอกว่าชอบ..................แต่ไม่ได้หมายความว่าจะเอามันเป็นเมีย.......เข้าใจใหม่ซะด้วย”
“อะ.....อ้าว.....ก็นึกว่า......”
“นึกว่าอะไร.................”
“ก็นึกว่าพี่อยากลองเป็นรับ....ให้ไอ้เป้มันรุกไง”
พลั่ว.....
โอ้ยยย โดนตบหัวอีกแล้ว กูเจ็บนะมึง
“เพี้ยนใหญ่แล้วมึงนิ.......กูไม่มีวันรับ.....เหมือนมึงนั่นล่ะ......”
“เหมือน.....ยังไงอ่ะ”
“ก็เหมือนกับมึง.....ที่ไม่มีวันเป็นรุกได้ไง.......”
“เหอะ......พูดงี้ดูถูกกันชัดๆเลย......”
“ฮึ.....หันมานี่....ฟังกูพูดให้ชัดๆ......มึง......ไม่มีวันกดกูได้หรอก” ไอ้ยักษ์มันจับหัวผมให้หันหน้าเข้าหาแล้ว เค้นเสียงเขียวใส่
“เชอะ....จะลองดูไหมล่ะครับ......พี่ภัทร”ผมจงใจเน้นเสียงให้เข้มเข้าไว้....... ฮึ.....ฆ่าได้....หยามไม่ได้นะ.....ไม่ยอมๆ....มาว่าผมแบบนี้ได้ไงกัน
“.......แล้วมึงจะได้รู้” ไปๆมาๆจากพูดเรื่องของไอ้เป้....จากที่กำลังโกรธที่มันมารับช้า....ไหงกลายมาคุยเรื่องรุกรับกันได้ล่ะเนี่ย..............แต่ก็นะ....ไว้กลับถึงคอนโดก่อนเถอะ.....จะจับกดให้ลุกไม่ขึ้นเลย....
=== End Ch.11===
ขอบคุณมากๆค่ะสำหรับการติดตาม ^^
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
