หัวข้อ: mistake.....ความผิดพลาด.....(??) Ch.15-16(END)

[kihaezzzzzz]

สมน้ำหน้าพี่ภัทรมันจริงๆเลย ๕๕

สะใจๆโว้ย ย

[fannan]

งะจบเลยเหรออยู่กันมาตั้งปีไม่มีเยื่อใยเลยเหรอเง้อเศร้า

[Cherry Red]

คงไม่ได้จบจริง ๆ ใช่ไหมค่ะเนี่ย?
รู้สึกตอนนี้พี่ภัทรทำตัวเป็นพระเอกมาก ปล่อยไป ไม่คิดรั้ง รวมถึงเรื่องปากหนักไม่ยอมบอกความรู้สึกนั่นด้วย
ถ้าบอกกันสักนิดว่าคิดอย่างไง? นัทอาจจะไม่จากไปก็ได้ (มั้ง? )
ว่าแต่น้องนัทจะกลับไปหาแฟนเก่าจริง ๆ เหรอ? ทิ้งไปตั้งปี ไม่มีข่าวคราว อยู่ดี ๆ ก็โผล่มาแบบนั้น
แถมตอนโดนเค้าทิ้ง น้องนัทเจ็บแทบตาย จนต้องไปกับพี่ภัทรประชดชีวิต ( ก็เลยเป็นเรื่อง )
แฟนแบบนั้น น่ากลับไปคบมาก ๆ เลยนะนั่น ( อันนี้ประชด  )

[JJHJJH]

งงด้วยคะ ยังไม่ใช่ตอนจบของนิยายใช่มั้ยคะ ขยายความด้วยยยยย >"<

[puchi]

เอิ้กๆๆ  ยังไม่จบจ้า

Happy ending???  >>> ขยายความหน่อยว่า....จริงๆแล้วตั้งใจจะเขียนว่า เรื่องนี้จบแฮปปี้แต่ว่าใครแฮปปี้กับใคร...ลุ้นกันต่อไป....แต่ดันเขียนสั้นไปหน่อยแบบว่าเขียนเองเข้าใจเอง อิอิ >///<

ขอเวลาสักนิดนึง  วันนี้เวียนหัวมากๆค่ะ(ไม่มีแรงต่อนิยาย) แต่มีแรงอ่านนิยาย 5555+

[golove2]

แสดงว่าพี่ภัทรยังมีลุ้นซิ


    ให้พี่ภัทร

[yayee2]

จากรีพลายหลายๆรีพลาย ต่างเรียกร้องต้องการให้นัทกับภัทร ลงเอยกันแบบแฮปปี้เอ็นดิ้ง
เชื่อแน่ว่าคุณpuchi คงทนใจแข็งอยู่ได้ไม่นานแน่
นี่ก็ได้ข่าวว่าหายเวียนหัว แล้วก็เริ่มมีแรงเขียนเรื่องนี้ต่อแล้ว (แกไปได้ข่าวจากไหน)
รออ่านต่อไปได้เลยพวกเรา เย้ ๆ ๆ

[esundarn]

เวงกำ เหมือนต่างฝ่ายต่างก็คิดว่าผิดพลาดกันไปหมดตามชื่อเรื่องเลยเนอะ
ไอ้แฟนเก่ากลับมาทำไมฟะ ทั้งๆที่บอกเลิกแล้วทิ้งนัทไปตั้ง 1 ปี แล้ว
สงสารพภัทรสุด ๆ

[BExBOY]

เอ่ยได้คำเดียว โคตรสะใจว่ะ 

แต่อย่าเศร้าไปเลย เดียวน้องก็กลับมา ฮ่าๆๆ

[lunar]

ต้องเดินเรื่องแบบนี้ซิคะ ถึงจะสนุกสนานเร้าใจ บีบคั้นหัวใจ น่าติดตามเป็นอย่างยิ่งว่าถ่านไฟเก่าของนัทจะคุไปได้นานแค่ไหน จะโดนทิ้งอีกรอบมั๊ย ภัทรจะยอมแพ้ง่ายๆ หรือเปล่า

นัทดูจะรักเค้ามากๆ แค่เห็นคนที่ทิ้งตัวเองไปแบบไม่ใยดี ก็ลืมสิ้นทุกสิ่งอย่าง โผเข้าหาในบัดดล ลืมว่าโดนกระทำย่ำยีจิตใจ จนไม่เป็นตัวของตัวเอง ทำได้แม้กระทั่งไปมีเซ็กซ์กับคนแปลกหน้าเพื่อประชดชีวิต คิดดูถ้าคนๆ นั้นไม่ใช่ภัทรเป็นคนอื่นที่เลวกว่าภัทร นัทจะทำอย่างไร เชื่อแล้วว่าคน ๆ นี้มีอิทธิพลกับนัทจริงๆ นัทรักเค้าน่ะ รักได้ไม่ว่าแต่อย่าลืมรักตัวเองด้วยนะ

เข้าใจนัทว่าความสัมพันธ์ที่รวบรัดตัดความกับภัทร ไม่ได้เริ่มเรียนรู้กันมาก่อนจะทำให้ความสัมพันธ์นั้นยั่งยืนคงยาก
ต่อให้ภัทรบอกรักนัทก็ยากที่นัทจะเชื่อ หรือจะทำให้นัทรักภัทรมันก็จะดูเป็นสูตรสำเร็จเกินไป

เพราะฉะนั้นจัดมาเลยค่ะ จัดมาเต็มๆ อยากกินมาม่าชามโต

 

[kong_cup]

คือสงสัยนานแล้ว ไม่รู้อ่านข้ามไปหรือเปล่า
คือ พระเอกทำมาหากินอะไร คือสงสัยจริงๆอ่ะ

อิอิ  ตามความคิดของคนแต่ง (แต่ไม่ได้เขียนไว้ในนิยายนะคะ)

งานของพี่ภัทร.....ก็คือ......ลงทุนในหุ้นจ้า......

เงินดี....เพราะทุนมันเยอะอยู่แล้ว(ประมาณว่าพระเอก(?)เรื่องนี้มันรวยอ่ะนะ.....ซื้อขายหนึ่งครั้ง หรือ เงินปันผลออกก็ได้เงินมาเป็นก้อนๆค่ะ

แบบว่าเวลาเราเขียน เราไม่ค่อยโฟกัสเรื่องนี้เท่าไหร่ อิอิ ขี้เกียจบรรยายนั่นเอง 55555+


ปล.ยกตัวอย่างง่ายๆ สมมติว่า ภัทรมีเงินทุนที่พ่อกับแม่ทิ้งไว้ให้(แบ่งกับพี่ต้นเรียบร้อยแล้ว)  สักประมาณ 100 ล้านบาท

หุ้นที่ซื้อมาขึ้น 10% ก็ได้กำไร 10 ล้านบาทแล้วค่ะ ^_^

อิอิอิ หายสงสัยสักที

[๛ナーリバス๛]

แง้  ม่ายน้า.... อีพี่ภัทรรัก นัทชิมิ แต่ต้องทำใจมั่งตัวเองก้ร้ายกับเขาไว้เยอะนะคะ

แต่แฟนจริงเหรอ? นัทหลอกเปล่า?

[JipPy]

จบแบบนี้ เอามีดมาแทงกันเลยดีกว่า



ให้ตายยยย ย ยย    สมชื่อเรื่อง เลย

[ordkrub]

เฮ้ออออ.....ไม่ไหวจะเคลียร์
ประเภทถึงร้ายก็รักแบบเนี้ย

[kun]

เอาล่ะซิ ได้เวลาที่จะรู้ความรุ้สึกที่ชัดเจนกันก็ตอนนี้แระ

จงมา อิอิ

[stupidchild]

มาต่อได้แล้วค่าาาาาาาาาาาาาาาาาาา

[minimonmon]

  รออยู่นะเจ้าค้ะ 

[O_a]

คนที่อยู่กันมาเป็นปีจะไม่รู้สึกอะไรกันเหรอ
ทิ้งกันง่ายๆ แบบนี้เนี่ยนะ
มันแปลกๆ ยังไงชอบกล

อยากอ่านเรื่องของพี่ต้นบ้าง
พี่ต้นจะมีคู่มั้ยคะ
อยากรู้ว่าคนโครตโหดอย่างพี่ต้นจะหวานเป็นมั๊ย

[puchi]

Ch.14
ผมควรจะดีใจไม่ใช่เหรอ......ได้ชีวิตของตัวเองกลับมา.....มีอิสระ.....แฟนที่รักมากเขาก็กลับมาแล้ว

ควรจะดีใจสิ.........น้ำตามากมาย.........ไหลออกมาเพราะความดีใจสินะ

.....ดีใจ.......ที่พี่ภัทรออกไปจากชีวิตผมแล้ว......

.
.
.
 “นัท.....นั่งเหม่ออะไรครับ”

“เอ่อ...ปะ...เปล่า.......บอยมีอะไรรึเปล่า เรียกทำไม”

“หืม......จะเรียกคนรักต้องมีธุระด้วยเหรอครับ”

“ก็.............เปล่านัทแค่ถามบอยเฉยๆ”

ตอนนี้ผมสุขใจที่สุด......คนรักกลับคืนมาหลังจาก....ถูกทิ้ง......

วันนั้น.........หลังจากที่ผมกลับมาถึงบ้าน.....บอยยังยืนรออยู่ที่หน้าบ้าน.......เขาเข้ามากอด....แล้วพร่ำบอกคำขอโทษ.....บอยให้เหตุผลว่าครอบครัวของเขารู้เรื่องระหว่างเรา......แล้วยื่นคำขาดให้เลิกกัน..........แต่บอยไม่ยอม......บอยบอกกับครอบครัวว่าเขารักผมจริงๆ.......ทำยังไงบอยก็ไม่ยอมเลิก......จนครอบครัวใจอ่อน......แต่มีข้อแม้ว่า........เราทั้งคู่จะต้องไม่ติดต่อกันเลยตลอดระยะเวลาหนึ่งปี........เพื่อพิสูจน์ว่าเราทั้งคู่รักกันจริง

.......บอยไม่ยอมบอกสาเหตุที่บอกเลิกผมในวันนั้น......เพราะเขากลัวว่าผมจะไม่ยอมให้เขาไป.......

.....ครบรอบหนึ่งปี........เขาก็กลับมา........

....วันนี้ผมมีความสุขที่สุด..............มันควรจะเป็นอย่างนั้นไม่ใช่หรือ

“นัทครับ.....เงียบทำไม.......คิดอะไรอยู่”

“เปล่าครับ......”

“นัท........วันนี้มีเรียนหรือเปล่า”

“มีครับ.......”

“งั้นบอยไปรอรับที่มหาลัยนะครับ”

“ครับ”
.
.
.
“นัทครับๆ....”

บอยส่งเสียงเรียกทันทีที่ผมเดินออกจากห้องเรียน....

“รอนานหรือยังครับ” ผมถามทันทีที่เดินมาถึงตัวบอย

“ไม่นานหรอก.....”

“เอ่อ.........” นั่นเสียงไอ้เป้ครับ....คงจะงงว่าใครมาหาผม

“เป้......นี่บอย......แฟนกู”

“แฟนเหรอ.......แล้วพี่ภั.........”

“ยินดีที่ได้รู้จักนะครับ” บอยส่งเสียงทักทายเป้ครับ

“ครับยินดีที่ได้รู้จัก”

“นัทครับ.....เลิกเรียนแล้วเราไปหาอะไรทานกันนะครับ.......เป้ไปด้วยกันนะ” ประโยคแรกบอยพูดกับผมและประโยคหลังหันไปชวนไอ้เป้

“เอ่อ......”เป้มันคงยังเกร็งๆอยู่ คนเพิ่งเจอกันวันแรก

“ไปด้วยกันนะครับ.....เป็นเพื่อนนัท ผมอยากทำความรู้จัก”

“เป้....มึงไม่ต้องเกรงใจ....ไปด้วยกันนะ”

“เอ่อ.....ไปก็ไป”

หลังจากได้ข้อตกลงแล้วว่าผม บอย และเป้จะไปหาอะไรทานกัน บอยก็ขอปลีกตัวไปเข้าห้องน้ำ

“นัท.......”

“หืมว่าไง”

“บอย.....เป็นแฟนมึงเหรอ”

“ก็เอ่อดิ”

“แล้วพี่ภัทรล่ะ?”

“....................”

“ว่าไง............ถ้าบอยเป็นแฟน..........แล้วพี่ภัทรเขาเป็นอะไรกับมึง”

“ก็......เป็นคนรู้จักไง”

“เหรอ...........กูคิดว่ามึง.......”

“นัทครับไปกันเถอะ......บอยเริ่มหิวแล้ว”เสียงบอยแทรกขึ้นมาก่อนที่ไอ้เป้มันจะได้ทันพูดอะไรออกมา

พวกเราสามคนไปหาของทานกันที่ร้านอาหารแห่งหนึ่ง ทั้งบอยและเป้ต่างพุดคูยกันอย่างเป็นกันเอง เพื่อทำความรู้จักกันในฐานะเพื่อนใหม่
.
.
ขณะที่ผมนั่งมีความสุขอยู่ตรงนี้..............แล้วเขาล่ะทำอะไรอยู่..............ทานข้าวหรือยัง..............
.
.
.
“นัท......”

“..............................”

 “นัทครับ.....”

“..............................”

“ไอ้นัท.............”

“!?! เป้.....เรียกซะตกใจเลย  อยู่ใกล้แค่นี้เอง” ผมหันไปดุมันทันที

“สัด.....บอยเรียกมึงตั้งนานแล้ว....ถ้ากูไม่เรียกดังๆป่านนี้มึงคงยังไม่เลิกเหม่อลอยหรอก”

เหม่อลอย??.......ไม่รู้ตัวเลย.....ผมแค่นั่งคิดอะไรเงียบๆเท่านั้น.......

“นัทเป็นอะไรหรือเปล่าครับ.....นั่งเงียบมาตั้งนานแล้ว”

“เปล่าครับ....นัทไม่ได้เป็นอะไร......”

“อืม...ไม่เป็นไรก็ดีแล้ว....นัททานเยอะๆนะครับ....บอยเห็นนัทยังไม่ค่อยได้ทานอะไรเลย” ว่าแล้วบอยก็ตักอาหารหลายอย่างให้ผมจนแทบพูนจานข้าว

“พอแล้วครับบอย.....เดี๋ยวนัททานไม่หมด”

“ทานเยอะๆครับ.....ไม่เจอกันตั้งนาน....นัทรู้ตัวไหมว่าผอมลงกว่าเดิม”

“ผอมลงเหรอครับ.....นัทไม่รู้ตัวเลย”

“ใช่.....ผอมลง.......แค่บอยกอดก็รู้แล้วว่านัทผอมลง”

“อ่ะ....แฮ่ม.....หวานเกรงใจเพื่อนฝูงมั่งนะครับคุณนัทคุณบอย......มดมันจะกัดผมตายอยู่แล้วคร๊าบบบบบ” ไอ้เป้มันคงทนเห็นฉากเลี่ยนๆไม่ไหว

บอยไม่ได้ตอบอะไรออกไปแค่เพียงยิ้มหวานให้ผมแล้วหันไปหยักคิ้วให้ไอ้เป้แทน

“อิ่มจังเลย” เสียงไอ้เป้ครับ

“ใช่สิมึง....แดกไปตั้งเยอะ”

“ก็มันอร่อยนินา.....วันหลังพาน้องฟิล์มมากินบ้างดีกว่า”

“ฟิล์ม?”

“อ่อ...แฟนเป้มันน่ะครับ”

หลังจากพูดคุยกันเสร็จ บอยก็ขับรถไปส่งเป้ก่อนแล้วค่อยไปที่บ้านผม

“นัทครับ”

“?”

“วันนี้บอยค้างที่นี่ได้ไหม?” บอยเอ่ยถามขึ้นหลังจากขับรถมาถึงบ้านผมแล้ว

“เอ่อ.........”

“ได้หรือเปล่าครับ”

“ดะ.....ได้สิครับ............เดี๋ยวนัทไปเปิดประตูให้นะครับ....จะได้เอารถเข้ามาเก็บก่อน”

หลังจากเข้ามาในบ้าน ผมก็ขอตัวขึ้นไปอาบน้ำก่อน......ออกไปข้างนอกทั้งวันตัวมีแต่เหนื่อย.....

หลังอาบน้ำเสร็จ....ค่อยสบายตัวหน่อย....

“อ๊ะ......” แรงสวมกอดจากด้านหลังทำให้ผมตกใจ.....ลืมไปว่าไม่ได้อยู่คนเดียว

“แต่งตัวแบบนี้....จะยั่วกันรึไง...หืม” บอบพูดขณะสวมกอดผมจากด้านหลัง.....ยั่วเหรอ....คงเป็นเพราะผมนุ่งผ้าเช็ดตัวผืนเดียวออกจากห้องน้ำ......

“เปล่า....ไม่ได้ยั่วนะ.....ปกติก็ใส่แบบนี้”

“ครับ.....ไม่ยั่วก็ไม่ยั่ว.....แต่ถึงนัทไม่ยั่ว.....บอยก็อยากกอดนัทนะครับ” บอยค่อยๆจับให้ผมหันมาเผชิญหน้า แล้วจับให้ใบหน้าแหงนขึ้นเพื่อรับรสจูบหวานๆที่เขากำลังจะมอบให้
อื้อมมม......... คิดถึง..........พี่….

“อ๊ะ.....”ผมสะดุ้งและผลักบอยออกจนสุดตัว......เพราะมือของเขาเริ่มเลื้อยปัดป่ายไปทั่วผ้าขนหนูที่ผมนุ่งอยู่

“นัท........”บอยครางเสียงแผ่วด้วยความงุนงงที่ผมปฎิเสธ......ไม่ใช่ไม่เคย.....แต่ตอนนี้.....ผมไม่อยากทำ.....

“บอย....นัทขอโทษ.....แต่.....แต่ว่านัทยังไม่พร้อม”

“.........................”

“บอยครับ......อย่าโกรธเลยนะ......นัทขอโทษ”

“ไม่เป็นไรครับ......บอยไม่โกรธ....บอยเข้าใจ.....เราห่างกันมานาน.....นัทคงยังไม่ชิน......”

“.....................”

“งั้นเดี๋ยวบอยไปอาบน้ำก่อนนะครับ.......”ว่าจบบอยก็ขอผ้าเช็ดตัวจากผม แล้วเดินเข้าห้องน้ำไป

คืนนั้น.....เราไม่ได้ทำอะไรมากไปกว่าจูบ....นอนกอดกันแล้วก็ผล่อยหลับไปทั้งคู่....
.
.
.
“นัท...มึงเป็นไรรึเปล่า...กูเห็นมึงนั่งเหม่อมาเป็นอาทิตย์ๆแล้วนะ”

“เปล่า.....กูไม่ได้เป็นอะไร”

“ทะเลาะกับบอยเหรอ?”

“เปล่า....ไม่ได้ทะเลาะ”

“แล้วมึงเป็นอะไร.....มีอะไรก็เล่าให้กูฟังได้นะ......ยังไงกูก็เพื่อนมึง.....มีอะไรก็ปรึกษาได้.....คนเดียวหัวหายสองคนเพื่อนตายไง”

“............................” ไอ้เป้มันพูดถูก
.
.
.
“เป้.............”

“............................”

 “สมมติว่า.....ถ้าวันหนึ่งคนที่มึงรักเขาขอกลับมาคืนดี มึงจะทำยังไง? มึงจะกลับไปหาเขาหรือเปล่า?

 “คำถามนี้.......กูว่ามันมีคำตอบในตัวของมันเองอยู่แล้ว....มึงได้คำตอบแล้ว....ไม่จำเป็นต้องถามกู”

 “อืม......กูก็ทำแบบที่มึงพูด......แต่ทำไมกูไม่มีความสุขเหมือนเดิมเลย.....ไม่มีความสุข.....เหมือนอยู่กับ.....”

“เหมือนอยู่กับ...............พี่ภัทรใช่มั้ย”

“เป้...............” ผมร้องครางออกมาเบาๆ สมแล้วที่เป็นเพื่อนรักของกู....รู้ใจไปหมด.... “แต่พี่ภัทรเขา......” ผมเริ่มเล่าเรื่องราวที่ผ่านมาระหว่างผมกับพี่ภัทรให้เป้ฟังต่อ
พอได้ฟังจบเป้มันก็สบถออกมาสั้นๆได้ใจความ “...........พี่ภัทรแม่งเชี่ยว่ะ...........”

“...............................”

“กูก็ตอบแทนมึงไม่ได้หรอกนะนัท............มึงต้องถามใจตัวเอง...........บอยเขาเป็นคนที่มึงรัก......หรืออาจจะเป็นแค่คนที่มึงเคยรัก......แต่ถ้าตอนนี้มึงจะรู้สึกไม่เหมือนเดิมมันก็ไม่ผิด.....เรื่องของหัวใจ....มันบังคับกันไม่ได้........”


“.......................”

“ส่วนเรื่องของพี่ภัทร.......กูว่ามึง.......ถามใจตัวเองให้แน่......ถ้ามึงอยู่กับเขาแล้วมีความสุข.....ถึงมึงจะปากแข็งว่าไม่ได้รักเขา......แต่มึงก็โกหกตัวเองไม่ได้หรอก.................”

“.........เป้.....แล้วกูควรจะทำยังไงดี......กูไม่อยากให้บอยเขาเสียใจ.......เขาอุตส่าทำเพื่อกู......แต่กูกลับไม่เหมือนเดิม.....”

“.........มึงต้องเลือก......ระหว่างบอยเสียใจคนเดียว......หรือ......มึงกับพี่ภัทรเสียใจ”

“.....แต่กูไม่รู้ว่าพี่ภัทรเขาคิดยังไงกับกู......กูไม่รู้ว่าเขารักกูบ้างหรือเปล่า......”

“อันนี้ถ้ามึงอยากรู้....ก็ไปถามพี่เขาตรงๆเลย....เท่าที่มึงเล่าให้ฟัง.....กูว่าพี่ภัทรแม่งโคตรเลว.....แต่ก็นะเรื่องหัวใจมันห้ามกันไม่ได้......กูให้คำปรึกษาได้.....แต่คนที่ต้องลงมือทำคือมึง......คนที่ต้องตัดสินใจเลือกก็คือมึง......”

“.........................” ผมควรจะทำยังไงดี...........กลัวคำตอบของพี่ภัทร........และผมก็ไม่อยากให้บอยเสียใจ
.
.
.
=== End Ch.14===

Talk: น้องนัทเริ่มคิดได้ว่าจริงๆแล้วตัวเองรักใคร.....ที่วันนั้นบอกภัทรไปว่ารักบอย(แฟนเก่า)อยู่  เพราะอารมณ์คนมันดีใจที่ไม่ได้เจอมาตั้งหนึ่งปี บวกกับว่าอยู่กับพี่ภัทรน้องก็ใช้ชีวิตตามปกติ....ไม่เคยแยกจากกัน.....พอได้แยกจากกันแบบนี้....เลยมีอารมณ์คิดถึง....ซึ่งลึกๆแล้วมันก็คือรักนั่นเอง

ลำบากใจเนอะ.....คนนึง.....คนรัก(เก่า).....แสนดีมากมาย....ถ้าเปรียบเทียบกับอีกคน

อิอิ  ไม่มีมาม่าหรอก(มั๊ง) เอิ้กๆๆ

======================

ขอโทษที่หายหัวไปนาน แบบว่าตอนนี้รู้สึกแย่มากๆๆ  มากจนไม่มีกระจิตกระใจจะเข้ามาโพสนิยายเลย แต่งไว้ได้หลายตอนแล้วล่ะ ใกล้จะจบแล้ว(มั๊ง) ถ้าดีขึ้นก็คงแต่งได้เพิ่มอีก แต่ถ้าใจมันไม่ดีขึ้นก็อาจจะจบไวกว่าเดิม เฮ้อออ เหนื่อยโว้ยยยย แต่ชีวิตมันต้องสู้ Fighting!!!!

[badcow]

อึดอัด ยังไม่เคลียร์

[golove2]

ให้กำลังใจคนแต่ง

และก็ นัท ด้วย        เรื่องของหัวใจ  เข้าใจยากจริงๆ

[4559]

สงสารทุกคน

[littleFiNgeR]

หัวใจเป็นเรื่องเข้าใจยาก งืมๆๆ

[stupidchild]

พี่ภัทร พูดไปเลย บอกเลยว่ารัก

[fuku]

รักคงยังไม่พอ
มันต้องเข้าใจ ยอมรับ แล้วก็แบ่งปันให้อีกฝ่ายด้วย


บอย... รักแต่ไม่ใช่
ภัทร... รักแต่ไม่พอ
นัท... รักแต่ไม่เข้าใจ

ลงตัวยากมาก ใจตรงกันแต่มาในจังหวะที่ไม่พร้อม  ยากกว่าไม่รักกันซะอีก

[lunar]

รักสามเศร้า เราสามคน นัทเป็นกลางลำบากใจที่สุด

ง่ายที่สุดคือเลือกบอย ที่ยอมทำทุกอย่างเพื่อนัทเพื่อความรัก
แต่นัทก็ต้องมานั่งทุกข์ทรมานใจเพราะกายอยู่กับบอยแต่ใจไปอยู่กับภัทร

[monoo]

อืมเหตุผลการจากไปเหมือนจะดูดีฟังขึ้นเฮ้ออ 
 

[roseen]

 

[kihaezzzzzz]

หมั่นไส้พี่ภัทรว่ะ เลววว วว  รีบมาต่อนะคะ

[i-love-you]

เหนื่อยอก เหนื่อย จัย