หัวข้อ: [เรื่องสั้น] X-ตอนพิเศษ-เมื่อผมเป็นเมียเด็ก-Xเมื่อผมรักเพื่อนพ่อ-X(12.04.54){จบ}

[rose]

ภาคสองๆ

ฮึบๆ

 

[semen]

โอ๊ยยยยยยยยยยยยย

อิจฉาอ่าาาาาาาาาาาาาาา

ขอให้รักกันนานๆๆนะคับผม

[kyoya11]

มาม่าไม่ต้องก็ได้นะ คือ...แบบว่าเกรงใจมากอะ

ขาดNCจริงๆ เรื่องกะลังไปได้ดีอยากอ่านแบบนี้ ถ้า"จบ"แบบมาม่าก็ไม่อ่านต่อครับ

นั้นสิคะ มาม่า ไม่ต้องก็ได้นะ ...

รอภาค 2 ค่ะ ^^

ไม่มีมาม่าแน่นอนจ้า ไม่ต้องกังวลหรอก ^^

รอภาคสอง ต่อไป

อยากได้น่ารักอ่ะ กรี๊ดๆๆ เริ่มต้นแล้ว รอต่อไปจ้า

ภาคสองๆ

ฮึบๆ

 

ขอบคุณที่รอภาค 2 น้า พรุ่งนี้มาต่อแน่นอน วันนี้ต้องไปซื้อของขวัญวันเกิดให้แม่
กะเซอไพรส์แม่เต็มที่เลย อิอิ

[pray]

ไหนฉากบรรยายเรื่องอัศจรรย์ละน้อง วู้
เหมือนแกงไม่ได้ใส่พริกนะ
นิยายวายไม่มี ncเนี่ย
เอิ๊กๆๆๆ
ผ๊มไม่ได้โรคจิตน่ะ
ผ๊มแค่ทำตามเสียงเรียกร้องของหัวใจ

[yunjaejoong]

ภาค2ได้แล้ว รออยู่นะ

[Margarin_Butter]

อยากรู้ฝั่งฟอนต์บ้างอะ
แอบรักมาตั้ง 11 ปี
เจอกันได้ไง

รอภาค 2 ค่าาา

[VICTORY]

คุนพ่อใจดีจังเลยย

[kitty]

 

[AGELA]

จะว่าไปผมก็ชอบเด็กนะ เพียงแค่ตอนนี้ยังไม่แก่ ๕๕๕๕๕

[yeyong]

สงสารนายเอกมีสามีได้ลูกแถม เฮ้อ!

[pita]

รู้มั๊ยว่าเรื่องนี้ยังขาดอะไรบางอย่างอยู่

มันขาด NC

ประเด็นมันยุตรงนี้แระ

[monoo]

 

[skidK]

โดนอย่างเเรง  เป็นอะไรที่ชอบมากๆ แนวเด็กกินผู้ใหญ่   แต่เด็กต้องรุกนะ
ไม่รู้ว่ามีใครชอบเหมือนผมหรือเปล่า  อ่านแล้วมันได้อารมณ์มาก]
แล้วมาต่อเร็วๆนะครับไม่ได้เร่งนะ แต่ขอให้มาต่อเร็วๆ
 
                                                                         

ชอบเหมือนกัน

ชอบด้วยเหมือนกัน

 

[jiki]

อา...พูดไม่ออกเลยอ่ะ

[pp4]

ใช่แล้วค่า~~~
NC!!!!!!!!!!
 

[ordkrub]

รอภาคสองด้วยครับ

[b27072010]

รอภาคสองอยู่นะ

[babyfaibossy]

ทำไมไม่เป็นเรื่องยาวนะ

ชอบเรื่องแนวนี้จังงงงงงงงง


 

[สมาคมโคแก่]

บร้ะเจ้า สองตอนจบ

[kyoya11]

ทำไมไม่เป็นเรื่องยาวนะ
ชอบเรื่องแนวนี้จังงงงงงงงง
 

เพราะเราแต่งเรื่องยาวแล้วท่าจะแย่ 55+
แต่ไม่ต้องกังวลหรอก เราเชื่อว่าคนที่เขาเก่ง ๆ เขาจะแต่งเรื่องยาวมาให้อ่าน
อาจจะคล้าย ๆ แต่ไม่เหมือนหรอก แหะๆ
เราแต่งเรื่องยาวไม่เก่งจริง ๆ เราเคยแต่งเรื่องนึง แต่ยังไม่ได้ลง มันเรียบ ๆ ไม่มีฉาก NC เราเลยไม่ลง และคิดว่าตัวเองยังไม่เก่งพอที่จะกระชับให้ไม่ยาว/สั้นจนเกินไป
ต้องขอโทษทุกคนด้วยน้า ^^

[SoN]

^^

[Heladasless]

อายุเป็นเพียงแค่ตัวเลข

[yayee2]

ดีค่ะเป็นเรื่องสั้นที่เขียนได้กระชับดีเรื่อง และเนื้อหาก็น่ารักมาก คงโดนใจคนวัยหน้าที่การงานรุ่งเรืองคงที่
(อิ อิ คือถ้าวัยทำงานดิฉันจะคิดว่าสักยี่สิบกว่าๆอ่ะ) อิจฉาเมธจังมีสามีเด็ก ด้วยวัยของเค้าคงขยันน่าดูนะ อิ อิ

[roseen]

 

[lolilo]

ขาด NC 5555+ จริงอย่างที่พูด ..

[kyoya11]

เรื่องราวของผม มันอาจจะผิดแปลกไม่จากคู่ทั่ว ๆ ไป นั่นก็เพราะ.....ผมหลงรักผู้ชาย มันแปลกใช่มั้ยครับ ผู้ชายจะไปรักกับผู้ชายได้ยังไง แต่จะทำยังไงได้ล่ะครับ ในเมื่อผม....รักเขาไปแล้ว.....  แต่ที่แปลกไปกว่านั้นก็คือ.....ผมหลงรักผู้ชายที่อายุมากกว่าผม...... 20 ปี!



แปลกมั้ยครับที่ผมหลงรักเพื่อนของพ่อตัวเอง แปลกมั้ยครับถ้าผมคิดที่จะจริงจังกับคน ๆ นี้ แปลกมั้ยครับที่ผมอยากจะครอบครองเขาเพียงคนเดียว ถึงแม้ว่าจะแปลกขนาดไหน แต่ยังไงผมก็ต้องทำให้เขามาเป็นของผมให้ได้!




จุดเริ่มต้นของความรู้สึกนี้มีอยู่ว่า......




ตอนนั้นผมอายุ 6 ขวบ ก็เป็นเด็กธรรมดา ๆ ทั่วไป แต่ไม่ธรรมดาตรงที่.......



“พ่อ ขอดูรูปของอาเมธหน่อยสิครับ”ผมมักจะขอดูรูปที่ถ่ายกันไว้มาดู ซึ่งรูปทุกรูปนั้นจะต้องมีคน ๆ นี้ปรากฏด้วยเสมอ



“เมื่อเช้าก็เพิ่งดูไปเองนะ นี่จะดูอีกเหรอ”ผมดูตั้งแต่ 4-5 ขวบ จนตอนนี้ 6 ขวบแล้ว ผมก็ยังไม่เบื่อที่จะดูรูปของเขา กิจวัตรประจำวันของผมไม่มีอะไรมาก ก่อนไปเรียนก็ดูรูป แล้วก็เรียน แล้วก็กลับมาบ้าน อาบน้ำแต่งตัว ดูรูป ทำการบ้าน ดูรูป นอน เป็นอย่างนี้ทุกวัน ผมดูรูปจนสามารถจดจำรายละเอียดต่าง ๆ บนใบหน้าของเขาได้แล้ว อ้อ! ผมพกรูปของเขาไว้ในกระเป๋าสตางค์ด้วยนะครับ ^^



แล้วฟ้าก็เข้าข้างผม เมื่อพ่อของผมไปรับไปส่งผมทุกวัน ซึ่งทุกวันแปลว่าผมจะได้เห็นเขา เพราะผมบอกว่าอย่าเพิ่งให้พ่อเอางานกลับมา ให้รับผมก่อนค่อยเอางานกลับ ตอนนั้นผมคิดว่ามันเป็นเหตุผลที่ข้าง ๆ คู ๆ แต่พ่อผมก็เชื่อ - - แต่ก็ดีแล้วล่ะครับ ผมจะได้เจอเขาทุกวัน



ผมไปเรียนวันจันทร์ถึงวันศุกร์ ผมเจอเขาอย่างน้อยต้อง 3 วันขึ้นไป เพราะเขาจะทำงานในบริษัท ผมเห็นเขามายืนคุยกับพ่อของผม ผมได้แต่เฝ้ามองเขาอยู่อย่างนั้น เขาเป็นคนที่ดูดี ถึงหน้าตาจะไม่ได้หล่อเหลาอะไรมาก แต่ด้วยวัย ประสบการณ์ มันสั่งสมให้เขากลายมาเป็นเทพบุตรในใจของผม (แอบเน่าหน่อยนึง)



หลายคนอาจจะสงสัยว่าทำไมไม่ไปคุยกับเขาเลยล่ะ ถ้าผมไปคุยเขาจะคิดว่าผมเป็นลูกของพ่อสิครับ นั่นแปลว่าผมจะกลายเป็นเด็กในสายตาเขาทันที ผมไม่ยอมหรอก รอให้ผมโตกว่านี้ก่อน ผมจะทำให้เขามาเป็นของผมให้ได้!



เมื่อผมโตขึ้นเรื่อย ๆ ผมก็คอยถามพ่อว่าเขามีแฟนหรือยัง มีคนจริงจังอยู่หรือเปล่า ซึ่งคำตอบก็เหมือนกันทุกครั้งคือ ไม่มี ผมถามบ่อยครั้ง พ่อถึงได้สงสัยในตัวผมและได้ถามผมว่า.....



“ฟอนต์ คิดยังไงกับอาเมธเขาน่ะลูก”คำถามนี้ผมไม่ได้เตรียมตัวตอบมาก่อน เพราะอาจจะยังเด็กด้วย


 
“ผม...ถ้าผมบอกพ่อแล้ว.....พ่อจะเกลียดผมมั้ยครับ”ผมกลัว....ผมกลัวพ่อกับแม่เกลียดผม แต่ผม....รักเขาจริง ๆ



“พ่อจะ...พยายามละกัน”คำตอบของพ่อทำเอาผมน้ำตาไหล พยายามงั้นเหรอ พ่อจะเกลียดลูกคนนี้แล้วใช่มั้ย



“ผม...รักคุณอาเมธครับ”ถ้าเป็นหนังการ์ตูนคงจะมีฟ้าผ่าดังสนั่นลั่นบ้าน ผมบอกกับพ่อไปตรง ๆ เพราะคิดว่ายังไงเขาก็เป็นผู้ใหญ่ เขาคงจะรู้ว่าผมรู้สึกยังไง



“ฟอนต์ เขาเป็นผู้ชายนะ เขาเป็นเพื่อนพ่อ เข้าใจที่พ่อต้องการสื่อมั้ย”



“ผมรู้ครับ ผมรู้มาตลอด ผมเข้าใจ ผมเป็นผู้ชาย อาเขาก็ผู้ชาย แต่ผมไม่เคยรู้สึกกับผู้ชายแบบนี้มาก่อน ผมพยายามมองผู้หญิงแล้ว แต่ผมทำไม่ได้ พ่อเข้าใจผมที...”ผมพยายามจะไม่ร้องไห้ แต่น้ำตาก็ยังคงไหลไปเรื่อย ๆ หากแต่ปราศจากเสียงสะอื้นเท่านั้น



“ทำไมล่ะ ลูกยังเด็กนะ ลูกอาจจะยังไม่แน่ใจตัวเองก็ได้ พ่อ...รับไม่ได้จริง ๆ”



“พ่อครับ ผมเฝ้ามองคุณอาเมธมาตั้งแต่ 4 ขวบ ที่ผมคอยให้พ่อเอารูปมาให้ผมดู เพราะผมชอบเขา ความรู้สึกนี้พ่อจะบอกว่าผมไม่แน่ใจได้ยังไง 4 ขวบเลยนะพ่อ แล้วตอนนี้ผมอายุเท่าไหร่แล้ว 10 ขวบแล้วนะ ตลอดระยะเวลาหลายปีมานี้ทำให้ผมแน่ใจว่ามันไม่ใช่ความหลง หรือ ปลื้ม แต่มันเป็นความรัก”



“ทำไม......”พ่อผมทรุดไปนั่งที่โซฟา



“คุณคะ คุณ....”



“คุณเห็นมั้ย ลูกมันชอบเพื่อผม ลูกมัน.....คุณยอมรับเหรอ คุณรับได้เหรอผม...ไม่....”



“ฉันยอมค่ะ ยอมถ้ามันทำให้ลูกมีความสุข ทำให้ลูกไม่ร้องไห้แบบนี้ ฉันอาจจะเป็นแม่ที่ไม่ดี ที่ไม่สอนสิ่งที่ถูกให้กับลูก แต่ฉัน....อยากให้ลูกมีความสุข”แม่นั่งบอกเหตุผลกับพ่อ ตอนนี้ดูเหมือนจะเป็นแม่ที่คอยปลอบพ่อ แม่หันมามองผมแล้วยิ้มบาง ๆ ให้กับผม



“ส่วนลูก ลูกแน่ใจนะ ว่าลูกรักอาเมธเขาจริง ๆ แม่ไม่ขัดหรอก เพียงแต่.....ถ้าลูกไม่แน่ใจแม่ไม่อยากให้ลูกจมปลักกับความคิดนี้ แต่ถ้ามั่นใจก็ทำตามสิ่งที่ตัวเองต้องการเถอะจ้ะ”ผมก้มลงไปกราบเท้าพ่อกับแม่ ถึงแม้ว่าตอนนี้พ่อจะยังไม่ยอมรับความคิดของผม แต่ผมเชื่อว่า ต้องมีสักวัน ที่พ่อจะยอมรับความคิดของผมได้



ตั้งแต่วันนั้นผมแทบจะไม่ได้คุยกับพ่อเลย พ่อไม่ยอมคุยกับผม ผมไม่ชอบเลย ผมไม่อยากให้มันเป็นแบบนี้เลย ผมได้แต่อัดอั้นความรู้สึกนี้เอาไว้ และระบายมันออกมาเป็นตัวหนังสือ ผมเขียนไดอารี่ทุกวัน จนวันหนึ่ง........



ผมเห็นพ่อของผมยืนอ่านไดอารี่ของผม และเขา....ร้องไห้



“พ่อ.....”พ่อหันมาแล้วเดินเข้ามาหาผม



“พ่อเข้าใจแล้ว.....พ่อเข้าใจแล้ว.....ลูกไม่เคยเป็นเด็กไม่ดี ลูกไม่เคยทำให้พ่อและแม่หนักใจมาก่อน ลูกเป็นลูกที่ดีของพ่อและแม่ ตอนนี้......พ่อยอมแล้ว ลูกรักเมธจริง ๆ ใช่มั้ย”ผมร้องไห้ออกมาอย่างดีใจ ผมดีใจมากที่พ่อยอมรับความคิดของผมแล้ว



“ครับ ผมรักเขา”



“งั้น....เดี๋ยวพ่อจะช่วยเอง”ตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมา ผมเริ่มเพิ่มรายการบางอย่างลงในกิจวัตรประจำวัน ซึ่งนั่นก็คือ การออกกำลังกาย ให้ร่างกายแข็งแรงและดูดีมากยิ่งขึ้น ทุกอย่างดูดีไปซะหมด จนกระทั่ง.......



“ฟอนต์....ฟังพ่อนะลูก.....แม่เขา....จะไม่อยู่กับเราแล้ว....”พ่อผมหน้าตาโทรมมาก ดวงตาคล้ำ ปากซีดเซียว



“พ่อ.....โกหกผม....ใช่มั้ยครับ”พ่อส่ายหน้า ผมไม่อยากจะเชื่อเลย คนที่คอยให้กำลังใจผมมาตลอด กลับต้องมา......



พ่อจัดการศพให้แม่ และเชิญแขกมาจำนวนไม่มาก พ่อผมจัดงาน 3 วัน ผมไปทุกวัน แต่ไม่ได้ไปยืนรับแขก ผมทำใจไม่ได้จริง ๆ.....



งานนี้เขาก็มา แต่ผมไม่มีกะจิตกะใจจะไปเฝ้ามองเขาตอนนี้ ขอให้ผมทำใจก่อนเถอะ หลังจากงานศพผมตัดสินใจบวชเณรให้กับแม่ เพราะผมยังไม่ได้บวชเลย ผมบวช 1 อาทิตย์ ระหว่างนี้ก็ทำจิตใจให้สงบ และทุกอย่างก็กลับมาปกติอีกครั้งหนึ่ง



ตอนนี้ผมไม่ได้ให้พ่อไปรับไปส่งผมแล้ว ผมเลือกที่จะนั่งรถประจำทางไปโรงเรียน พ่อก็เอาแต่ทำงาน น้อยครั้งจะมีเวลาอยู่กับผม แต่ผมก็ไม่เคยน้อยใจพ่อแต่อย่างใด ผมรู้ว่าพ่อรักผม และผมก็รักพ่อ



ผมใช้เวลาว่างทั้งหมดไปกับกีฬา นั่นทำให้ผมมีร่างกายที่แข็งแรงและดูดีในระดับหนึ่ง เวลามันก็ผ่านไปรวดเร็ว ตอนนี้ผมอายุ 17 แล้ว เรียนม.5แล้ว ตอนนี้ผมไม่สามารถเอาเวลาว่างทั้งหมดไปลงกับกีฬาได้แล้ว ผมต้องแบ่งมาอ่านหนังสือบ้าง และตอนนี้ ผมว่าผมพร้อมแล้ว ที่จะพิชิตใจเขา......



ผมลงจากห้องไปหาพ่อทันทีหลังที่คิดทบทวนเรื่องนี้ครั้งแล้วครั้งเล่า



“พ่อ ผมอยากจะจีบอาเขาแล้ว”พ่อผมละจากงานมามองหน้าผม



“พร้อมแล้วสินะ ไหนดูซิ ร่างกายผ่าน หน้าตา.....ถือว่าใช้ได้”



“พ่อ พ่อพูดผิดแล้ว ผมน่ะหน้าตาดีที่สุด”



“ครับ ๆ หน้าตาก็ดี หุ่นก็ดี แล้วลูกคิดว่าลูกจะใช้วิธีไหนล่ะ”



“....ผมก็ไม่รู้เหมือนกัน แต่พ่อบอกว่าอาเขาไม่ชอบเด็กไม่ใช่เหรอ”



“ก็ใช่ อย่างเราน่ะหมดสิทธิ์”



“ถ้าเขาไม่ชอบ ผมก็.....จับกดซะเลย”พ่อหันควับมาหาผม



“ฟอนต์......ฉลาดมากลูก ฮ่า ๆ อย่างไอ้เมธนะ ถูกจับกดล่ะดีแล้ว”ผมและพ่อวางแผนกันว่าจะทำยังไงบ้าง  และพ่อก็ทิ้งท้ายให้ผมได้หัวเราะว่า....



“ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าพ่อต้องมีลูกสะใภ้อายุเท่ากัน”

[kyoya11]

  :mc4:เปิดภาคใหม่
ไม่รอให้ถึงพรุ่งนี้แล้ว ลงมันวันนี้แหละ
ไหน ๆ ก็วันเกิดแม่แล้ว 
เพิ่งได้ของขวัญวันเกิดมา กับเค้กอีก 1 ชิ้น
เอาล่ะ ปีนึงจะทำแบบนี้
ขอให้คนอ่านมีความสุขน้า

[ZuuZuu]

เรื่องสั้นแบบนีั้้ก็ดีนะคะ
กระทัดรัดไวดี แต่น่าจะซัก5ตอนถึงค่อยจบน่าจะกำลังดีอ่าค่ะ 2ตอนจบมันน้อยเกินไปอ่า
โดยส่วนต่อชอบธิมากๆอ่ะค่ะะ ดูรักลูกและเข้าใจลูกดีจัง
ก็จริงอ่ะเนอะลูกของเราเป็นเกย์แล้วไงอ่ะ ลูกไม่ได้ไปฆ่าแกงใครซักหน่อยเนอะ
ส่วนน้องฟอนต์ นู๋แอบมองเมธมา11ปี ปัจจุบันอายุ17 แสดงว่าตกหลุมรักตั้งแต่อายุ6ขวบเลยหรอคะลูก แก่แดดไปมั้ยเนี่ย5555
สุดท้ายก็เมธ เค้ารู้นะว่าตัวเองแอบสมยอมเด็กอ่ะ ด็เด็กมันน่ารักนิ สารภาพมาซะดีๆเลยนะ 555

Edit
อ้าวเพิ่งเห็นว่าเอาภาค2มาลงแล้ว งั้นขออ่านก่อนแล้วเดี๋ยวจะมาดิทในเรปเดิมนะคะ^^

Edit ((รอบ2))
555555
ภาคต่อนี้คือให้น้องฟอนต์มาเป็นคนเล่าเรื่องหรอคะเนี่ย
อยากจะบอกว่าน้องฟอนต์เป็นเด็กที่มั่นคงจริงๆนะคะนั่น เอาจริงๆน้องไม่ได้หลงรักเมธมา11ปีซิ ต้อง13ปีต่างหาก เพราะจ้องรูปมาตั้งแต่อายุ4ขวบนี่นา
ส่วนธิ ก็แอบร้ายกาจนะ เค้าอุตส่าห์ชื่นชมไปเมื่อกี้ ที่ไหนได้ มีการสนับสนุนให้ลูกตัวเองไปกดเพื่อนตัวเอง ((เอ๊ะยังไงงง??))
แต่ก็นั่นละนะไม่รักไม่ทำหรอกเนอะ จริงมั้ยๆ 555

[uaeb]

เพิ่งเข้ามาอ่าน สนุกมากเลยคะ

เป็นแนวใหม่ที่ไม่เคยเหนมาก่อน

แต่อยากบอกคนแต่งอยากอ่าน nc นะคะ

เมื่อไรจะมีหนอ????   

[roseen]