ขออภัยหากยาวเวิ่นเว้อไปซักหน่อยค่ะ แต่อยากเขียนความรู้สึกที่มีต่อเรื่องนี้ ไม่รู้จะเว่อร์ไปป่าว หากจะบอกว่า นี่เป็นนิยายที่ดีที่สุดที่เคยอ่านมาในชีวิตเลยค่ะ T^T ลักษณะเขียนมีบรรยายเยอะไปบ้าง พล็อตดูแบบว่าไม่ระทึกใจเท่าไหร่ แต่ดีที่สุดด้วยคุณค่าจริงๆค่ะ เรารู้สึกอย่างงั้น
คำพูดตัวละคร มีบางจุดเป็นภาษาเขียนไปหน่อย แต่อ่านแล้วไม่เบื่อเลย ลื่นไหลมากกก และไม่เคยอ่านแนวการบรรยายแบบนี้มาก่อน รู้สึกชอบมากค่ะ ภาษาสวยสมกับเป็นนักประพันธ์ แถมคุณคนเขียนมาต่อไว ไม่ปล่อยให้ค้างเลย แม้คอมเม้นท์จะดูไม่เยอะเท่าไหร่ ขอบคุณแทนผู้อ่านท่านอื่นๆด้วยจ้า
แบบว่าอารมณ์มาครบเลยอ่ะ ทั้งสดใส (เพราะแสงทอง) อ่านไปร้องไห้ไป (อินจัด) ยิ่งตอนสุดท้ายนี่ คุณคนเขียนบอกให้เตรียมผ้าเช็ด เราก็เตรียมร้องแล้ว แค่ฉากคุณรุ่งบอกรัก น้ำตาไหลเหมือนสั่งได้เลย แบบว่าขันธ์ 5 ยังเยอะ รู้สึกจะเป็นจะตายตามสุริยาเลยค่ะ ที่เดินหาคนที่รักทั้งสามแล้วไม่เจอ โอยสุดยอด ทุกตัวอักษรเหมือนบงการคนอ่าน (เรา) ได้ เขียนขนลุก ขนลุกตามทันที
ฉากจีบนี่น่ารักมากกกกกกค่ะ >////< อ่านทำให้รู้สึกเขินมาก โอ๊ยมันเขินแทนคุณยะเวลาคุณรุ่งหยอด ไม่มีฉากอีโรติกแบบนิยายวายส่วนใหญ่ในบอร์ดเลย (ถึงแม้เราจะแอบเชียร์ให้ทั้งคู่มีซัมติงบ้างจวบจนบรรทัดสุดท้ายก็เหอะ 55+) เหมือนจะเป็นอีกหนึ่งข้อพิสูจน์ได้ว่า ความรักไม่ใช่แค่เซ็กซ์เสมอไป แค่มีความรู้สึกดีๆต่อกัน มันก็อุ่นวาบไปทั้งหัวใจได้แล้วเนอะ ^^
สำหรับเรื่องพระพุทธศาสนาและทัวร์วัดต่างๆ เขียนบรรยายเยอะมาก ถ้าเป็นเรื่องอื่นเราคงจะอ่านข้ามบทพรรณนาลักษณะนี้ไปแล้ว ด้วยเหตุผลยาวเกินจนขี้เกียจอ่าน แต่เรื่องนี้ไม่รู้ทำไม ไม่มีเบื่อเลยอ่ะค่ะ ไม่อ่านข้ามถึงบางบรรทัดจะงงๆ มันเพลินเหมือนได้เรียนวิชาสังคมไปด้วย และคงจะเป็นวิชาที่เต็มใจที่จะอ่านที่สุดเลยค่ะ
พวกวัดอยุธยาตามที่กล่าวในเรื่อง เราเคยไปหลายที่ค่ะ แต่ไปแบบจำยอม ไม่ยอมลงจากรถบ้างล่ะ แดดร้อนบ้างล่ะ พอมาอ่านนี่รู้สึกเสียดายมากๆเลยค่ะ ตั้งใจไว้ว่าต่อจากนี้ไปวัดจะไปด้วยศรัทธาและเมตตา ไม่เกี่ยงงอนแบบที่เคยเป็นแล้ว แอบเอาบทอธิษฐานของคุณยะไปท่องด้วยแหละ ไม่ว่ากันเนอะ นอกจากนี้ยังได้รู้จักแง่มุมและข้อคิดการใช้ชีวิตหลายๆอย่างด้วย ขอบคุณนะคะ ทำให้ตระหนักได้เลยว่าเราโชคดีแค่ไหน ที่ได้เกิดมาพบพระพุทธศานา นอกจากนี้ ยังโชคดีมากด้วย ที่ได้มีโอกาสได้อ่านเรื่องนี้ และทันรู้สึกตัวกับการใช้ชีวิตมากขึ้น
มีฉากที่ประทับใจหลายฉากในทุกตอนอยากเขียนชมเลยค่ะ แต่เกรงว่าจะยาวไป เอาเป็นว่า ไม่เคยอ่านนิยายแล้วมีความสุขอิ่มอกอิ่มใจขนาดนี้มาก่อน แต่ก็มาพร้อมความอึดอัดใจกับการปิดกั้นตัวเองของสุริยา สุดท้ายรุ่งโรจน์ก็ไม่ได้ยินคำว่ารักจากปากสุริยาเลย สงสารมากๆ คุณคนเขียนก็จะให้คุณรุ่งได้ยินซักครั้งก่อนไม่ได้เจอกันอีกก็ไม่ได้ -*-
จบได้ลงตัวค่ะและยอมรับว่าเป็นตอนจบที่ดีในทางทฤษฎี แต่!!!!!!...ขอบอกว่าขัดใจคนอ่านเอามากๆๆๆๆๆๆ (เสียงเอคโค่) อยากให้รุ่งโรจน์ได้เจอว่าสุริยายังมีชีวิตอยู่อ่าค่ะ แม้ไม่ได้รักกัน แต่ก็น่าจะเป็นกัลยามิตรที่เกื้อกูลในทางศาสนากันได้ และเชื่อว่าคุณรุ่งก็ต้องเข้าใจเหตุผลที่คุณยะไม่สามารถกลับมารักกันได้แน่ๆ
จึงอยากจะใคร่ขอความกรุณาและขอร้องคุณชอนตะวันผู้เขียน ให้ทบทวนดูอีกสักครั้ง ในการเขียนเรื่องนี้ต่อ ภาค 2 อาจจะดูเป็นการรบกวนเกินไป ขอเป็นตอนพิเศษบทส่งท้ายสั้นๆไม่กี่บรรทัดก็ยังดีให้ทั้งคู่ได้พบกันจะได้ไหมคะ 
เดาเอาจากบริบทสุดท้ายของเรื่อง ผ่านมาปีนึง พระสุริยาก็ยังคงไม่ลืมรุ่งโรจน์ ที่ยังตัดบ่วงไม่ได้เช่นนี้ เพราะเหมือนยังรู้สึกผิดในใจติดตัวตลอดเวลาใช่มั้ยคะ ที่ตนปิดบังหนีความจริงกับเขา มันก็เป็นการมุสากลายๆนั่นแหละ เช่นนี้แล้วจะถึงนิพพานได้อย่างไรคะ
นี่เป็นข้อเสียของสุริยานะคะ พอเจออะไรก็บ่ายเบี่ยง หนีปัญหาซะเฉยๆ (เห็นได้จาก ถามว่ารักทีไรก็หันหน้าหนีตลอด) การจะรู้แจ้งเห็นจริงได้ เราคิดว่าต้องเกิดจากการยอมรับในความจริงและสิ่งที่เป็นให้ได้ก่อน จึงจะเกิดความเข้าใจและปล่อยวางได้ค่ะ แต่สุริยายังแก้ในจุดนี้ไม่ได้เลย ต่อให้บวชทั้งชีวิต ก็อาจไม่บรรลุแก่นและถึงนิพพานได้ค่ะ จึงอยากให้ผู้เขียน เขียนต่ออีกนิดให้เคลียร์ๆกันไปเลยว่า ยังไม่ตายแต่กลับไปเป็นอย่างเดิมไม่ได้นะ ก็ว่าไป (แต่ถ้าลงเอยด้วยกันจะวิเศษมากกกกกกก)
ที่อยากบอกก็เพียงเท่านี้ละกันค่ะ หวังว่าคุณคนเขียนจะรับฟังและพอจะสงเคราะห์เป็นวิทยาทาน (เรียกงี้รึเปล่า) แด่คนอ่านนะคะ ดูๆแล้วมีหลายความเห็นคิดแบบเดียวกับเรา เข้าใจค่ะว่านิยายมันปรุงแต่งจิตใจ เรามันคนธรรมดายังละกิเลสไม่ได้ก็อยากให้มันจบแบบดีๆ ไม่ค้างคา และสุดท้ายก็ขอบคุณมากนะคะ ที่เขียนเรื่องนี้ขึ้นมา ชื่อเรื่องและคำโปรยปกมันเข้ากับเรื่องและประทับใจขั้นสุดยอดจริงๆค่ะ ปกก็สวยดีค่ะ ^^
ปล. แอบตกใจ ห๊าาา!! เป็นคนเขียนชิงชังด้วย ละครที่เราติดงอมแงมทั้งครอบครัวดูซ้ำ 3-4 รอบ อ่ะนะะะะ (ดูช่อง 5 อ่าค่ะ มิได้อ่านหนังสือ ไม่เคยเห็นเลย)
สุดท้าย....
มาต่อเต๊อะะะะ
หัวข้อ: อยากให้พระอาิทิตย์ตกดินตอนสามทุ่มครึ่ง ((มีหนังสือพร้อมส่ง)))//ข่าวภาคสอง พระอาทิตย์หลังฝน (อ่าน 118407 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก