เอ้า ใครที่กำลังจิดเตลิดก็กลับมาก่อนนะครับ รอต่อจากตอนนี้เดี๋ยวมีจิ้นแน่นอน
"มุขเหรอ คำนี้สยิวนะครับคุณบลู แต่ไม่เอาอ่ะ"
...
พิเศษ ตอนที่ 1 ( ถ้าได้จับดูผมจะรู้ครับ )
เหตุการณ์ที่พี่สอคว้ามือผมไปจับไอสอน้อยของแกทำให้ผมนึกถึงตอนเป็นทหารใหม่ ที่เกือบจะต้องแก้ผ้าโชว์เจ้าช้างน้อยให้ผู้เสียหายตรวจสอบหาตัวคนผิด ทีแรกผมก็ไม่รู่ว่ามันจะหาตัวคนทำผิดได้อย่างไรแล้วใครทำอะไรผิดเหรอ
“ปรี้ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด ปิ้ด ปรี้ดดดดดดดดดดดดดดดด”
“ทั้งหมดพร้อมกันที่สนามตะกร้อ แถวตอนเรียงหนึ่งตามหมวดหมู่”สิ้นเสียงร้องสั่งของจ่าณรงค์จอมโหดทหารใหม่เกือบสองร้อยนายก็วิ่งกันกรูลงบันไดจากโรงนอนให้เร็วที่สุด กลางดึกแบบนี้ต้องมีการซ่อมแน่ ผมนอนบนเตียงชั้นสองก็ต้องรีบกระโดดทันทีรองเท้าคงไม่จำเป็นต้องใส่เพราะคงไม่มีอะไรน่ากลัวไปกว่าสิ่งที่กำลังจะเกิดในอีกไม่กี่นาที แถวถูกจัดให้เป็นระเบียบในเวลาอันรวดเร็วแต่สภาพการแต่งตัวของแต่ละคนไม่ได้เรียบร้อยอย่างที่ควรเป็น ส่วนใหญ่ชุดที่ใส่ตอนเข้านอนก็เป็นกางเกงขาสั้นสีดำที่สั้นและแนบเนื้อผูกมัดด้วยผ้าคาดเอว(จำไม่ได้ว่าเรียกว่าอะไร)ร้อยเข้ากับซองผ้าสำหรับใส่อาวุธประจำกายนั้นก็คือ ช้อนกับซ้อมห้อยลงมาที่ข้างเอวและสียืดสีขาว ( คงสงสัยกันละสิว่าเป็นทหารเหล่าไหน )
“นับจำนวนนับ.....นับ” ไม่ใช่แบบครูสอนเด็กให้นับเลขพร้อมกันนะ เป็นการนับแบบเรียงตัวทีละคนเพื่อเช็คจำนวนครับ
“ 1 2 3......................................................
“188...........ร้อยแปดสิบแปดครับ” สิ้นเสียงร้องบอกของคนสุดท้ายที่ต้องทวนตัวเลขอีกครั้ง
“ หายไปไหนคนหนึ่ง......................ขยายแถว..... ทั้งหมดยึดพื้นท่าเตรียมปฏิบัติ” ทุกคนอยู่ในท่าโก่งโค้งอย่างเร็วไม่มีเวลาแม้แต่จะคิดปฏิเสธและไม่มีสิทธิ์ด้วย หน้าที่ของพวกเราตอนนี้คือทำตามคำสั่งเท่านั้นถึงแม้จะยังไม่รู้เหตุผลก็ตาม
“ ห้าสิบยก” อึ้ย....น้อยไปป่าวจ่า
“ห้าสิบยก” เราทั้งหมดทวนคำสั่งพร้อมกันเสียงดังจนแสบแก้วหู
“ เสียงหายไปไหนหมด......หนึ่งร้อยยก” ตาค้างเลยครับแต่ปากก็ทวนจำนวนนั้นไป ดังกว่าเดิมเป็นสองเท่าไม่งั้นมีหวังถึงสองร้อยยกแน่
“เริ่ม”
“1.....2.....3....................60 .......................................99......100” เหนื่อยแทบคลาน แต่ก็ต้องยกแขนค้างละครับ
“ แบกโลกท่าเตรียม” มาอีกท่าแล้ว ท่านี้ตายแน่ ๆ งงละสิว่าเราจะแบกกันยังไงก็ท่าสะพานโค้งนี่ละครับห้ามเอาหัวตั้งพื้นก็พอจากท่านี้เราก็โดนไปอีกหลายชุดก่อนจะลุกขึ้นจัดแถวใหม่อย่างทุลักทุเล ทุกอย่างที่โดนเป็นท่าออกกำลังกายทั้งนั้น เป็นนโยบายของรัฐที่ไม่ให้มีการทำโทษแบบทำร้ายร่างกาย แต่ก็ทั้งเหนื่อยทั้งหล้าแทบจะล้มทั้งยืน ในใจก็ก่นด่าไอคนที่มันหายไปมันทำให้คนอื่นเดือดร้อนอย่าให้รู้นะว่าใคร ไม่งั้นจะ............คิดยังไม่ทันจบ
“รัตนะไปไหน” ออ ไอคนชื่อรัตนะนี่เอง แล้วมันหายหัวไปไหน สงสัยแมร่งหนีกลับบ้านแล้วมั้ง
“อยู่ในห้องน้ำครับ” เสียงทหารยามรายงานกับจ่าชาติผู้มีมาดขรึมติดตลก
“เมิงไปตามมันมา” ทหารยามวิ่งขึ้นไปที่ระเบียงลอยข้างบันไดแล้วก็เดินจูงแขนใครคนหนึ่งลงมาจ่าก็สั่งให้มันไปเข้าที่ อ้าว ยังงี้ไม่แฟร์เลยนะจ่าไหงไม่ทำโทษมันหละ....ชักฉุนแต่ก็แค่ในใจ ผมซึ่งอยู่อีกหมู่หนึ่งมองไม่เห็นหรอกว่าหน้าตาเป็นไง เพราะเพิ่งมาอยู่ยังเพียงสองอาทิตย์ที่รู้จักกันก็มีเพียงไม่กี่คน
“มีใครจะยอมรับว่าเมื่อคืนไปทำอะไรมา” เสียงจ่าณรงค์ตะโกน ถามคำถามแปลก ๆ ผมว่าทุกคนก็คงจะยอมรับแหละครับว่าไปทำอะไรมาแต่ว่าไปทำอะไรมานี่มันคืออะไร เห้อ งง แต่........เงียบ
“เมื่อคืนใคร............ข่มขืนเพื่อน” เง้อ ใครข่มขืนกันที่ไหนทำไมไม่เรียกผมด้วยง่ะ... เอ้ยม่ายช่าย ...เสียงอื้ออึงวิพากษ์วิจารณ์กันใหญ่ ส่วนผม ตกใจอย่างมากเลยครับใครกันที่มันอุตริไปทำอย่างนั้นและคนที่โดนผมว่าต้องเป็นไอรัตนะ แน่ๆ จ่าถึงไม่ทำโทษมันและมันคงจะไปฟ้องจ่าก่อนนี่แล้ว ผมมาอยู่นี่ก็ไม่เห็นมีใครที่มันน่าข่มขืนสักคนหรือผมไม่เห็นก็ไม่รู้ ที่ผมรู้จักก็มีแต่ไอนันเท่านั้น 55
“.................................” ไม่มีเสียงตอบ
“ มดแดงท่าเตรียม ปฏิบัติ” อีกแล้วครับ ได้ออกแรงอีกแล้ว ทำไมน๊า ตัดสินอะไรไม่ได้ก็ต้องใช้กำลังกัน ผมก็ยืนกางแขนกางขาเตรียมท่ามดแดง ผมเดาเอานะว่าไอท่ามดแดงเนี้ยะน่าจะมาจากท่าแปลงร่างของไอมดแดงมดเอ็กซ์อะไรสักอย่างแน่ะ เพราะคงไม่มีใครไปนั่งสังเกตมดแดงจริง ๆแล้วมานั่งวิเคราะห์เป็นท่าออกกำลังกายหรอกนะครับ
เจออีกรอบก็แทบจะนอนแผ่หลา บางคนก็ทนไม่ไหวกับของเหลวในกระเพาะที่มันอยากจะออกมาทางเดิมที่มันเข้าไป
แต่ที่หนักกว่าคือบางคนโดนซ่อมทิ่มที่เอวทะลุเสื้อเลือดไหลซิบเห็นแล้วก็เสียวแทน
“รัตนะจำหน้าคนทำได้ไหม” จ่าแกหันไปถามเจ้าทุกข์ที่ตอนนี้มันก็หอบแฮก ๆ เหมือนกัน สมน้ำหน้ามันที่โดนด้วย เจอของดีแล้วเจือกไม่เก็บไว้เองนิ
“จำไม่ได้คับ” ตาครับของมันฟังดูหลวม ๆ อ่อย ๆ แหะ
“มันมีกี่คนแล้วกี่ครั้งแล้ว” จ่าแกถามต่อ อะโห ผมเอ๋อแด* ไม่ได้ร่วมเอ้ย ไม่ได้รู้เรื่อง (ไม่เคยรู้อะไรเล้ย ) อะไรกับเขาเลย มัวแต่ออกไปทาสีตุ๊กตาข้างนอกไม่เคยได้ฝึกกะเขาสักที
“มันหลายคนจำหน้าไม่ได้มันมืดด้วย คับ มาสองคืนแล้วคับ”
“แล้วทำไงเมิงถึงจะจำมันได้” จ่าแกถามเผื่อมันจะจำอย่างอื่นได้ รูปร่าง แผลเป็น หรืออะไรประมาณนี้.....55
“ ถ้าได้จับดูผมจะรู้ครับ” จับอะไรอ่ะ ......................จ้ากกกก..........แล้วมันต่างกันตรงไหน ยังไง หน้าตามันก็คงเหมือน ๆกันแหละ ใชม่ะ ( รึป่าว )
“ ถ้าอย่างนั้นหากพวกเมิงไม่มีใครรับสารภาพ ...........กรูจะให้พวกเมิงแก้ผ้าให้มันจับดูทุกคน ใครที่มันบอกว่าใช่ มันคนนั้นห้ามเถียงเด็ดขาด แล้วกรูจะลงโมษมันให้หนัก” สุดยอดเลยครับจ่า....คิดได้ไง ถ้ามันจำผิดจำถูกขึ้นมามีรายชื่อผู้บริสุทธิ์อย่างผม ( แน่ใจ ) ไปร่วมด้วยมันก็แย่สิ.....แล้วกว่ามันจะจับผ่านมาถึงผมเนี้ยะผมว่ามันคงแยกแยะผิดถูกไม่ออกแล้วหล่ะ และมีหวังมันโดนรอบสองแน่ผมนี่แหละจะข่มขืนมันเอง เออ ..................เพราะผมคงมองคนอื่นจนเงี่ยนนะจิ อิอิ
สุดท้ายก็เจอผู้กระทำผิดจนได้
5.30 น เสียงสัญญาณบอกให้เราตื่นและไปอาบน้ำ วันนี้วันอาทิตย์เราไม่ต้องฝึกเลยไม่ต้องรีบเร่งอะไรมากนุ่งผ้าขาวม้าไปผืนเดียวนี่แหละสบายดี
“ว้า.....เมื่อคืนน่าเสียดาย” ผมบ่นพึมพำกับเช้าวันปวดเมื่อยทรมาน เบา ๆ
“เสียดายไรเมื่อคืน” อุ๊บ ตายห่าไอนันได้ยินด้วย
“ออ ก็ ก็ เมื่อคืนไงกำลังได้เหงื่อกระชุมกระชวยดันมีคนรับสารภาพซะนี่” แก้ตัวน้ำขุ่น ๆ ใจจริงเสียดายที่ยังไม่ได้ดู เอ้ย ไม่ได้โชว์ให้รัตนะมันจับ 55
“ก็ดีแล้วนี่เมื่อยจะตาย ถ้าไม่มีใครรับนะมีหวังได้แก้ผ้ายันเช้าแน่” ไอนันพูดและก็บิดตัวไปมาไล่ความปวดเมื่อย
“ อืม น่าจะเป็นอย่างนั้น” ผมยิ้มมุมปากนิดหน่อย
“ อะไรนายอยากแก้ผ้าถึงเช้าเลยเหรอโรคจิตอ่ะป่าว” ไอนันทำหน้าสงสัยว่าผมหมายถึงอะไร
“ ป่าว เราเห็นด้วยที่มีคนรับสารภาพไม่งั้นตายแน่” ปากก็พูดไปแต่ใจไม่ได้คิดแบบนี่เลยนิ
“ ว่าแต่ว่า นายอ่ะนอนอยู่ข้างไอรัตนะไม่ใช่เหรอ อ่ะ แหนะ แหนะ แน” ผมมองยิ้ม ๆแล้วก็ชี้หน้ามัน
“เอ้ย.....บ้าเรอะเราจะไปทำมันได้ไงไม่เอาหรอก” ไอนันทำท่าสะบัดสะบิ้งจนขนที่หน้าอกมันลุก
“ป่าว เราไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้น เราหมายถึงว่านายไม่เห็นใครไปทำอะไรมันบางเลยเหรอ” เราเดินลงบันไดไปที่ห้องอาบน้ำต่อ
“ ไม่เห็นหรอก มันดึกขนาดนั้น ก็ไอคนที่ข่มขืนมันนะเข้ายามกลางคืน... ไม่ใช่ข่มขืนสิไอรัตนะหน่ะมันสมยอมต่างหาก ถ้างั้นมันจะบอกเหรอว่าถ้าได้จับแล้วจะรู้อ่ะ” ไอนันเบาเสียงลงเมื่อเห็นคนเดินตามมาหลายคน
“อืม” ก็จริงของไอนันนะครับแต่ว่าทำไมมันต้องฟ้องจ่าด้วย ถ้าจับดูแล้วมันจะรู้ว่าเป็นใครเนี้ยะจะรู้ได้อย่างไร................. สุดท้ายก็ได้คำตอบครับว่าไอคนที่ทำมันหน่ะ มันฝุงมุขรอบลำเลย
เราเดินมาถึงหน้าห้องอาบน้ำไอนันเข้าไปก่อน ผมยังไม่เข้าไปเพราะคนอาบเต็ม
“ เฮ้ยนายเก็บสบู่ให้หน่อยสิ” ใครคนหนึ่งพูดและหันมองมาทางผม ฟันขาว ๆ ตัดกับใบหน้าเข้ม ๆของมันมันยิ้มให้ผมอย่างมีเลศนัย
ผมก็มองหาว่าสบู่มันทำหล่นอยู่ไหนทั้ง ๆที่มันก็อาบเสร็จแล้ว ผมรู้นาว่ามันคิดอะไร แกล้งมองเฉย ๆแหละ แล้วผมก็เดินสวนกับมัน ยิ้มให้มันไปทีหนึ่งก่อนจะกระซิบข้างหู
“ตอนเย็นแล้วเจอกัน” ผมก็เดินเข้าไปอาบน้ำไม่ได้หันมามองปฏิกิริยามันหรอกปล่อยให้มันจิ้นไปวันนี้วันพักผ่อนสบายจริงโว้ย...........
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
