หัวข้อ: สิงหาถึงกุมภา ทราบแล้วไม่เปลี่ยนโดยTRomance //ตัวอย่างหนังสือ P.101 มาแล้วค่ะ^^

[Saint De Jupiter]

ต่อด่วนๆๆเลยเพ่ตูนสุดสวย

[myapril]

แว่วๆมาว่า คนเขียนกำลังแต่งอยู่
มารอจ้า พี่สิงห์ น้องกุมภ์ 

[koraorni]

ลุงสิงห์มีอาการแปลกๆๆซะแล้ว เค้าให้ไปกันยัยมิน ไม่ใช่ไปกันท่าแบบน้าน

[inspirer_bear]

พี่สิงห์หึงแรงมากเลยอ่า
หุหุ หึงพี่กุมละซิ
หุหุ

[pppp]

คิดถึงป๊ะป๋าิสิงห์ คุณพ่อกุมภ์ กับน้องหนูมีนแล้วเจ้าค่ะ 

[lai-la]

 :impress3:รอ ร้อ รอ โสรยาปากแดง

[Seiki]

ตอนที่ 14 'สิงหาถึงกุมภา ทราบแล้วแต่ไม่เปลี่ยน'

ผมเป็นคนโมโหร้าย!!

คิดว่าอาการพวกนี้จะหายไปตั้งแต่เปลี่ยนสถานะตัวเองมาเป็นหัวหน้าครอบครัวแล้วซะอีก แต่ในความเป็นจริงมันแค่หลบอยู่ลึกๆเพื่อรอวันระเบิดออกมาเท่านั้น
ชนวนระเบิดนั่งหน้าตื่นตกใจอยู่ข้างคนขับ ปากแดงๆเริ่มซีด และหายใจหอบเหนื่อยตลอดเวลาถึงแม้ผมจะเร่งแอร์แรงสุดแล้วก็ตาม
“คุณเป็นบ้าอะไรของคุณน่ะ”
นั่งปากซีดตัวสั่นจ้วงอากาศเข้าปอดไม่ใช่เพราะตกใจหรือกลัวที่ผมอารมณ์ร้ายใส่ แต่ไอ้เดือนสองมันแค่นั่งเงียบให้หายเหนื่อย แล้วหลังจากนั้นมันก็ตวาดแว๊ดใส่ผมนี่แหละ
ถามมาได้ว่าผมเป็นบ้าอะไร แต่ผมนี่แหละที่ตอบมันไม่ได้ ถ้าไม่พอใจที่มันลงมาหาผมช้า จะกลายเป็นว่าผมโมโหเว่อร์ไปหรือเปล่า แล้วถ้าผมบอกมันว่าผมไม่พอใจที่มันเดินจับมือถือแขนมากับผู้ชาย มันจะไม่ตลกไปเหรอ ในเมื่อผมกับมันไม่ได้เป็นอะไรกัน แต่การแตะต้องกันระหว่างผู้ชาย โดยเฉพาะในกลุ่มเพื่อนด้วยกันมันก็ปกตินี่หว่า ถ้าผมหงุดหงิดกับเรื่องนั้น
อย่าบอกนะว่า....ผมกำลังหึงกุมภาอยู่??
ความคิดกับการกระทำสามัคคีกันจนผมลืมคิดไปเลยว่าไอ้คุณพ่อในคราบนักศึกษามันแยกเขี้ยวรอคำตอบผมอยู่นานแค่ไหนแล้ว และมันสะดุ้งสุดตัวเมื่อผมเอาหัวโขกพวงมาลัยอย่างคนไร้ความคิด
“ไม่มีอะไรหรอก โมโหหิวอะ”
ระดับความโมโหรุนแรงจนข้อมือไอ้เดือนสองแดงเป็นปื้นเหมือนมันใส่ปลอกข้อมือสีแดงสดยังไงยังนั้นเลย ชายตาไปเจอแล้วใจหายวาบ
“เฮ้ย คุณจะทำอะไร โอ๊ย ผมเจ็บนะเว้ย เอ้ย ครับ”
ผมคว้าข้อมือมันมาพลิกดูร่องรอยที่ฝากเอาไว้ อารามตกใจทำให้ลืมยั้งน้ำหนักมือ มันเลยโวยวายออกมาทันที่ที่รู้สึกเจ็บ แต่มันคงลืมตัวว่าผมไม่ใช่เพื่อน มันเลยเรียกสติคืนมาแล้วสุภาพกับผมตอนท้ายประโยค
“ที่คุณลากผมสีไปกับถนนนี่เพราะคุณโมโหหิวเหรอครับ”
“อือ”
“แล้วถ้ามีเรื่องอะไรที่ร้ายแรงกว่านั้น คุณฆ่าผมให้ตายแล้วค่อยถามเหตุผลกับกับคนทรงเจ้าหรือเปล่า”
ไอ้เดือนที่สองมันหลอกด่าผมแววตาเขียวปั๊ด รู้ว่ามันโกรธ ผมเองก็ยังโกรธมันอยู่ แต่ไม่รู้จะเลือกคำพูดแบบไหนมาอธิบายให้มันดูสมเหตุสมผลมากกว่านี้
“ไม่ขนาดนั้นหรอกน่า”
“แล้วคุณหายโมโหหรือยังครับ ถ้าหายแล้วก็ช่วยออกรถสักที ผมคิดถึงลูกแล้ว”
“นี่ขนาดคิดถึงลูกยังลงมาช้าขนาดนี้ ถ้าไม่คิดถึงพี่ต้องรอนานขนาดไหนเนี่ย”
“สรุปคือคุณยังโกรธอยู่”
“อืม ก็นิดหน่อย แต่ไม่เท่าเมื่อกี้แล้ว”
“ครับ ใจเย็นลงแล้วก็ดี ไม่อย่างนั้นผมนั่งแท็กซี่กลับเองดีกว่า”
“พี่โอเคแล้ว ว่าแต่นายจะอุ้มลูกไหวเหรอคืนนี้ หนูมีนหนักมากแล้วนะ”
“ไม่รู้ครับ แต่คิดว่าไหว”
“แกงค์ที่ลงมาด้วยกันคือเพื่อนเหรอ”
“ครับ เซคเดียวกัน”
“แล้วสนิทกับเพื่อนคนนั้นแค่ไหน”
“คนไหนครับ ผมจำได้ว่าเดินมาด้วยกันหลายคน”
นี่ผมหน้ามืดจนพลาดให้เด็กต้อนเข้ามุมเหรอเนี่ย...ถ้าผมเจาะจงว่าคนไหนมันก็เข้าข่ายหึงน่ะสิ....หรือเปล่า?
“ช่างมันเถอะ พี่ถามดูเท่านั้นแหละ ไม่มีอะไร”
แกล้งตัดบทไปแต่ในใจนี่สุดเสียดาย อยากรู้ก็อยากรู้ แต่กลัวไอ้ปากแดงมันต้อนให้จนมุมอีก
“ถ้าคุณหมายถึงคนที่กอดคอผมคนนั้น เค้ากำลังตามจีบผมอยู่”
ผมหันขวับไปมองหน้ามันทันที ถ้าหักพวงมาลัยช้ากว่านี้ รถผมจะไปเป็นปฎิมากรรมอยู่บนเกาะกลางถนนทันที
งงเป็นไก่ตาแตกยังน้อยไป อึ้งก็ยังเทียบกันไม่ได้ จริงๆแล้วผมเข้าข่ายช็อค เหมือนมีคนเปิดใจผมเข้ามาแล้วรื้อค้นเสียกระจุยกระจาย เหมือนเค้ารู้จักทุกซอกทุกมุม และรู้ว่าผมกำลังรู้สึกยังไงและคิดอะไรอยู่ ที่มันแย่ไปกว่านั้น เหมือนเค้ารื้อแล้วพบว่าผมซ่อนอะไรเอาไว้แล้วกระชากมันออกมาฟาดหน้าผมอย่างแรง
“พูดแบบนี้หมายความว่าไง”
“ไม่รู้สิครับ ผมเห็นคุณตั้งใจมอง เลยคิดว่าสนใจ”
“พี่ก็กวาดตามองไปทุกคนนั่นแหละ”
“อ่อ ครับ แล้วมีสนใจคนไหนบ้างมั้ย อ้อ ลืมไปว่าไม่ใช่สไตล์คุณ”
มันเห็นผมใจเย็นเป็นทะเลหมอกหรือไงวะ ถึงได้จงใจยั่วโมโหกันขนาดนี้ ผมไม่รู้ว่านี่เรียกว่าลองใจหรือเปล่า แต่ถ้ากุมภาตั้งใจทำอย่างนั้น ไอ้ปากแดงมันทำสำเร็จ ผมโกรธจนตัวสั่นเลยล่ะ แต่ทำอะไรไม่ได้ ไม่รู้จะอ้างเหตุผลอะไรมาคะคานอารมณ์ร้ายที่อยากระบายใส่คนข้างๆตอนนี้
“กุม ชอบผู้ชายมากเลยเหรอ”
“ครับ ผมบอกคุณแล้วว่าผมเป็นเกย์”
“ชอบผู้ชายแบบไหน”
“ผมไม่มีสเปคหรอกครับ แบบไหนก็ได้”
“ใครก็ได้ด้วยหรือเปล่า”
“ครับ ไม่ได้เจาะจงใครเป็นพิเศษ”

เอี๊ยดดดดดดดดด!!!!

ไม่ใช่เสียงที่เกิดจากขาผมไปกระทืบเบรค แต่เสียงเสียดสีที่ดั่งสนั่นนั้นเกิดขึ้นตอนผมตีโค้งไปถามแนวทางขึ้นลานจอดรถแบบไม่ลดความเร็ว ประตูรถเฉียดขอบเสาจนเกิดประกายไฟ ไม่มีเสียงกรีดร้องตกใจจากกุมภา แต่ผมก็ไม่กล้าแบ่งสมาธิไปดูว่าเค้าอยู่ในอาการแบบไหน กว่าจะประคองรถให้จอดเข้าซองได้ เล่นเอาเหงื่อไหลจนเป็นสายน้ำ
“พูดกับพี่แบบนี้เพื่ออะไรน่ะกุม”
“ผมต่างหากที่ต้องถามคุณว่าเป็นบ้าอะไรถึงได้ยกเรื่องแบบนี้มาคุยกับผม”
“ไม่ใช่เพราะว่ากุมกำลังจะปั่นหัวพี่เหรอ อยากตายพร้อมกันหรือไง อยากให้ลูกกำพร้าพ่อกำพร้าลุงเหรอ”
“แล้วมันเรื่องอะไรล่ะครับที่ทำให้คุณโกรธผมขนาดนี้ เรื่องที่ผมลงมาช้า หรือว่าเรื่องอะไร”
“แล้วกุมจะบอกพี่ทำไมว่าไอ้หมอนั่นมันตามจีบอยู่ อยากให้พี่แสดงอารมณ์ไหนออกมาเหรอ”
“ผมไม่ได้ต้องการอะไรทั้งนั้นแหละครับ ผมแค่คิดว่าผมอยู่ในความดูแลของคุณ ผมก็แค่บอกกล่าวธรรมดา แต่ผมต้องถามคุณกลับมากกว่าว่าผมทำอะไรให้คุณโกรธ หรือคุณจะบอกว่ามันไม่เกี่ยวกับผม”
ในเมื่อต้อนคำตอบจากผมนัก หมาจนตรอกมันยังดิ้นรนหาทางหนีทุกวิถีทาง แต่ไอ้เดือนสองมันปิดทุกช่องโหว่ไม่ให้ผมดิ้นไปไหนได้เลย สองแขนเล็กถูกผมจับแล้วกระชากอย่างแรง ปลายจมูกโด่งชนกันอย่างจังจนน้ำคลอหน่วยตา ปากบางที่เม้มแน่นติดกันถูกปากผมบดขยี้ไม่เหลือชิ้นดี ฟันขบกันแน่นกันลิ้นร้อนที่ไล่บี้เพื่อเข้าไปสัมผัสโพรงปากด้านใน
ไหนว่าใครก็ได้!!
แล้วกุมภาที่กระโดดขึ้นตักผมในวันนั้นและคล้อยตามทุกท่วงท่าที่ผมนำพาไปไหน ทำไมวันนี้ผู้ชายที่เพิ่งบอกผมว่าชอบผู้ชายขัดขืนทุกทาง สองมือกำแน่นคอยแต่จะผลักผมให้ห่างจากตัว
ภายในรถที่จอดบนลานจอดรถของคอนโด เสาต้นใหญ่ช่วยบังรถที่กำลังสั่นไหวเพราะผู้ชายสองคนกำลังปล้ำจูบกันอยู่ในนั้น กุมภาต้านสุดกำลังเพื่อขับไล่ปีศาจร้ายที่กำลังบ้าคลั่งในตัวผมออกไป แต่ปีศาจร้ายมันก็คือปีศาจร้ายอยู่วันยังค่ำ แรงของกุมภาหรือจะสู้แรงสิงหาไหว แค่อยู่ในระยะประชิดก็บังมิดแล้ว
ผมล็อคแขนและตรึงเค้ากับพนักพิงได้ ผมก็ฝังจมูกลงไปตรงซอกคอ ถึงจะทำด้วยอารมณ์โกรธและไม่พอใจเต็มที่ แต่สติผมกลับตอบสนองเรื่องพวกนี้ดีเหลือเชื่อ เพราะผมไม่ลืมที่จะสูดกลิ่นและลิ้มรสกับความหอมหวาน เอาสิ!! ในเมื่อไม่ยอมเปิดปากให้ส่งลิ้นเข้าไป ผมเลยไม่ตั้งเงื่อนไขอีกแล้ว ตรงไหนก็ได้ ตรงไหนก็กรุ่นกลิ่นหอมเหมือนกัน ลิ้นแตะไปตรงไหนก็หวาน แรงต่อต้านจึงค่อยๆผ่อนแรงลง จากที่ผลักไสเริ่มตอบสนองตามแรงอารมณ์ของความต้องการ จากที่ตั้งท่าจะต่อต้านเลยเหมือนค่อยๆสมยอม
ผมอาศัยจังหวะที่ปากบางเผยอร้องครางระบายอารมณ์วาบหวิว ลิ้นจ้วงล้ำเข้าไปข้างในแล้วไล่ต้อนอีกปลายลิ้น ไม่นานเท่าไหร่ลิ้นนุ่มชื้นของกุมภาก็ถูกผมดูดกลืนจนลืมอิ่ม ร่างสั่นเทาเริ่มบิดไปมาเร่าร้อน สองมือเริ่มมีแรงต่อต้าน ในลำคอเริ่มมีเสียงอื้ออึง มันทั้งปั่นป่วนและทรมาน มันทั้งต้องการและอยากถอยหนี อึดใจเดียวเท่านั้น อึดใจเดียวที่ไอ้เดือนสองรวบรวมแรงทั้งหมดแล้วดันผมออกมา ไม่มีคำต่อว่าหลุดออกมาจากปาก แต่ในหน่วยตามีมากกว่าคำด่าทอที่เจ็บแสบ ถ้าผมตีความหมายนั้นไม่ผิด มันมีความเกลียดชังแฝงอยู่
“เป็นไง ผู้ชายคนนี้ถึงใจนายพอมั้ย”
“คุณส่งตัวเองเข้าท้าชิง แล้วเมื่อกี้คือบททดสอบเหรอครับ”
“แล้วพอจะตอบสนองความต้องการนายได้มั้ยล่ะ”
“ผมบอกคุณได้เลยนะว่ามันห่วยมาก คุณทำแบบนี้ทำไม”
“ก็นายชอบผู้ชายไม่ใช่เหรอ”
“ใช่ครับผมชอบ แต่ชอบกับต้องการมันต่างกันนะ แล้วเมื่อกี้ผมก็ไม่ได้ต้องการ แต่คุณยัดเยียดให้”
“แต่นายบอกเองนี่ว่าใครก็ได้ พี่ก็ผู้ชาย พี่ก็ทำได้เหมือนกัน”
“แล้วคุณชอบผู้ชายเหรอครับ”
“เอ่อะ”
ผมผงะไปเมื่อเจอคำถามนี้ ถามว่าผมชอบผู้ชายมั้ย ผมรู้แค่ว่าไม่ได้รังเกียจ ไม่ได้รู้สึกเหมือนตอนจูบกับผู้หญิง แต่ก็ไม่ได้รู้สึกประหลาดที่แลกลิ้นกับผู้ชาย หวาบหวามและอ่อนหวานไม่ต่างกัน ตอนที่จูบกันในสมองผมไม่แบ่งแยกเลยสักนิดว่ากำลังจูบอยู่กับเพศไหน แต่ยอมรับว่าวันนี้ผมฟิวส์ขาด นี่เป็นครั้งแรกที่ความรู้สึกผมต่อต้านกับภาพที่เห็น และรู้สึกไม่พอใจจนจะทนไม่ไหว
แน่ใจว่าตอนคบกับมินตราผมไม่เคยทำตัวแบบนี้ มินตราสวยและเป็นที่สนใจของคนที่พบเห็น แต่ผมเชื่อใจ และการกระทำตอนที่เธออยู่ข้างผมไม่เคยกระตุกต่อมให้ผมหึงมาก่อน ผมโมโหร้ายกับเรื่องอื่น แต่ไม่เคยโมโหร้ายกับเรื่องรักเลยสักที
ผมเพิ่งรู้ตัวว่าเมื่อกี้ทำตัวน่ารังเกียจแค่ไหนก็ตอนที่กุมภาเอาหลังมือถูปากไปมา ตาแดงก่ำ และมีน้ำคลอเบ้าตาตลอดเวลา เค้าอ่อนแอให้เห็น ผมแพ้น้ำตายัยมิมาตั้งแต่ไหนแต่ไร แพ้น้ำตามินตรา แต่ผมก็เพิ่งรู้ตอนนี้นี่แหละว่าผมก็แพ้น้ำตาผู้ชายตรงหน้าเหมือนกัน
“พี่ขอโทษ”
น้ำเสียงแหบระโหยที่เต็มไปด้วยสำนึกผิดกลั่นออกมาเป็นคำขอโทษทั้งหมด
“ผมยอมรับกับคุณว่าผมชอบผู้ชาย แต่ไม่ได้หมายความว่าคุณจะข่มเหงผมยังไงก็ได้นะครับ ถ้าคุณไม่ได้รู้สึกแบบเดียวกันกับผม อย่าทำแบบนี้อีก อย่าทำเหมือนให้ความหวังผมอีกได้มั้ย”
ผมกลับมางงเป็นไก่ตาแตกอีกครั้งกับประโยคตัดพ้อแกมขอร้องที่จบไปเมื่อกี้ ผมไม่สามารถอ่านรายละเอียดในคำพูดจากแววตาเค้าได้ กุมภาก้มหน้านิ่ง บนหลังมือที่วางอยู่บนตักมีน้ำหยดลงมากระทบตลอดเวลา
“กุม หมายความว่ายังไง”
“ผมหมายความตามที่พูด อย่าให้ต้องย้ำจนรู้สึกสมเพชตัวเองไปมากกว่านี้เลย ผมบอกคุณได้คำเดียวว่าจะพยายาม”
“พยายามอะไร อยู่กับพี่มีอะไรให้ต้องพยายามเหรอ กุมเป็นพ่อที่ดีของหนูมีน”
“พยายามเอาใจออกห่างจากคุณให้มากที่สุดครับ”
“หาาาาาา....ว่าไงนะ”
“ทีนี้คุณคงรู้แล้วใช่มั้ยว่าผู้ชายอย่างผมน่าสมเพชยังไง ถ้าคุณขยะแขยงคุณทิ้งระยะห่างจากผมให้มากที่สุดนะครับ แต่อย่าไล่ผมไปไหน ผมขออย่างเดียว คือขออยู่ใกล้ลูก”
คำตอบของคำถามที่ว่ากุมภาน่าสมเพชยังไง คือการที่ผมดึงเค้ามากอดไว้แนบอก กดจมูกลงไปที่ขมับและกดหอมไปบนกระหม่อมบาง หยดน้ำที่ปลายหางตาถูกผมดูดซับจนแห้งผาก
“กุมไม่ได้น่าสมเพช และพี่ก็ไม่ได้รู้สึกอย่างที่กุมคิดไปเองทั้งนั้นแหละ”
“แต่ถ้าเราอยู่ใกล้กัน ผมอาจจะห้ามใจตัวเองไม่ได้นะครับ ผมไม่เคยสาวแตกใส่ใครเท่านี้มาก่อน ถึงคุณจะไม่คิดอะไรแต่ผมก็อาย”
“ถ้าห้ามใจตัวเองมันยากนัก ก็ปล่อยตามสบาย”
“คุณพูดง่าย คุณกำลังหมาหยอกไก่กับความรู้สึกผมอยู่นะครับ”
“พี่ไม่ได้หมาหยอกไก่ พี่พูดจริงๆ ตอนนี้จะให้พี่บอกว่าชอบผู้ชายด้วยกันคงไม่ได้ แต่ก็ไม่ได้รังเกียจหรือรู้สึกแปลกๆ มันจะดีกว่ามั้ยล่ะ ถ้าเราค่อยๆเรียนรู้ไปด้วยกัน”
“แล้วถ้าวันนั้นคุณคิดว่าตัวเองไม่ได้รู้สึกแบบเดียวกับผม คุณเคยคิดมั้ยครับว่าผมจะอยู่ยังไง”
ผมกำลังถูกเด็กย้อนกลับมาว่าสนใจแต่ความรู้สึกตัวเองอยู่ใช่มั้ย? ผมเพียงแค่เรียนรู้ว่าผมจะยอมรับความรักของผู้ชายกับผู้ชายได้มั้ย ถ้าได้ ผมกับกุมก็จะผ่านไปด่านต่อไป แล้วถ้าความรู้สึกตอบผมว่าไม่ใช่ มันคือความหลงชั่วครู่ชั่วยาม มันคือความใกล้ชิดที่ล่อตาล่อใจ ผมก็ยังเริ่มต้นตัวเองกับสิ่งที่ใช่ของผมได้ แต่กุมภาจะต้องจมกับความผิดหวังไปนานแค่ไหนผมไม่รู้ เพราะเค้ามีจุดยืนแน่ชัดแล้วว่าตัวเองชอบอะไร ความผิดหวังมันเจ็บปวดแค่ไหน ผมเคยรับรู้ความรู้สึกนั้นมาแล้ว มันเจียนตายแต่ห้ามตาย ผมไม่สามารถเอาตัวรอดเพียงลำพังได้
 “ไม่รู้สิ พี่รู้แค่ว่า เมื่อกี้พี่หึงกุมนะ โมโหมาก อยากจะกระชากมาถามด้วยซ้ำว่าหมอนั่นเป็นใคร”
“ทำไมไม่ถามล่ะครับ หรือเห็นว่าทำร้ายผมระบายอารมณ์มันง่ายกว่า”
“พี่กลัวกุมจะถามกลับมาว่าพี่เป็นใครสำหรับกุมเหมือนกันน่ะสิ”
“คุณพูดเหมือนคุณกำลังให้ความหวังผมอีกแล้วนะครับ”
“กุมชอบพี่เหรอ”
เงียบไปนานจนอึดอัดเลยทีเดียว คำถามไม่ใช่โจทย์ที่ต้องตีความมากมายอะไร มีแค่สองตัวเลือกให้ตอบเท่านั้น แต่กุมก็ใช้เวลาหาคำตอบกับมันอยู่นาน ก่อนจะพยักหน้าลงช้าๆแล้วแหงนหน้าสบตากับผม
“ผมคิดว่าใช่ครับ”
“พี่มีอะไรดีให้รู้สึกอย่างนั้นเหรอ”
“คุณไม่ได้มีดีอะไรให้ผมชอบหรอกครับ”
“อ้าว!!!!!”
ทำตอบทำเอาผมหน้าแตกยับ และก็อึ้งอยู่นานเหมือนกัน ผมไม่มีความดีความชอบ แต่เค้ายอมรับว่าชอบ แล้วเค้าชอบผมที่ตรงไหนล่ะ ผมปากหมา ขี้บ่น โวยวาย และเหมือนจะไร้สติในสายตาเค้า
“ผมไม่คิดว่าชอบคุณที่ความดีหรอกครับ ผมชอบคุณที่เข้าใจในความรัก ผมพูดเข้าใจยากมั้ย”
“ยาก”
“งั้นช่างมันเถอะครับ ถือว่าผมไม่ได้พูดก็แล้วกัน”
“เฮ้ย ไม่จบง่ายๆแบบนี้ดิ”
“ผมอธิบายไม่ถูกหรอก”
“งั้นทำสิทำ อธิบายเป็นคำพูดไม่ได้ อธิบายกับการกระทำพี่ก็อนุญาตนะ”
“ทำอะไรครับ”
“ทำรักไง”
“เมื่อกี้เราเพิ่งจูบกันนะครับ บนรถ ในที่สาธารณะ”
“ที่สาธารณะตรงไหน”
“ตรงนี้เป็นลานจอดรถนะครับ คุณคงไม่ได้ซื้อไว้เป็นของตัวเองหรอกใช่มั้ย”
“พี่ไม่ได้ซื้อลานจอดรถหรอก ใครจะบ้าจี้ทำแบบนั้น จะซื้อไว้ให้หนูมีนเล่นกระโดดยางหรือไง พี่หมายถึงว่า พี่จูบกุมในรถใช่มั้ย รถเป็นของพี่ ในห้องโดยสารห้องนี้เป็นที่ส่วนบุคคล”
“ไม่เหมาะสมครับ ผมไม่เห็นด้วย”
“งั้นขึ้นห้อง”
“เฮ้อ!! ผมว่าคุณกลับไปโกรธเหมือนเดิมเถอะครับ”
“ทำไมล่ะ”
“ผมรู้สึกว่าผมแค่ตกใจ แต่เหนื่อยน้อยกว่านี้”
“งั้นตอบมาก่อน ว่าเราจะลองเรียนรู้ไปด้วยกันใช่มั้ย”
“อย่าใช้คำว่าเราครับ คุณคนเดียวเท่านั้นที่จะต้องเรียนรู้”
“ทำไมล่ะ”
“ผมเป็นเกย์อยู่แล้วผมมั่นใจ แต่คุณสิครับจะเป็นเหมือนผมหรือเปล่าก็ไม่รู้”
“แต่พี่มีเซ็กส์กับนายได้นะ พี่มีอะไรกับนายมากกว่าจูบแล้วด้วยซ้ำ”
“เซ็กส์ไม่ใช่มิเตอร์วัดเกย์นะครับ คุณลืมไปได้ยังไงว่าผมมีอะไรกับมีมี่ได้เหมือนกัน หนูมีนจะวิ่งได้อยู่แล้วนะครับ เพราะฉะนั้น คุณมีอะไรกับผู้ชายไม่ได้หมายความว่าคุณเป็นเกย์หรอก”
“แล้วอะไรล่ะที่จะพิสูจน์ได้ว่าพี่เป็นเกย์หรือเป็นผู้ชายกันแน่”
“วันที่คุณบอกว่าขาดผมไม่ได้มั้งครับ วันนั้นแหละคุณเป็นเกย์แล้วแน่ๆ”
“เหมือนจะรู้สึกแบบนั้นอยู่เล็กๆเหมือนกันนะ”
“อย่ามาเว่อร์ครับ มันไม่ง่ายขนาดนั้นนะ มันยุ่งเหยิงพัวพันกันมาก คุณจะอธิบายลูกยังไง ว่าคุณกับมีมี่มีแฟนคนเดียวกัน แล้วจะอธิบายความสัมพันธ์นี้กับหนูมีนยังไงครับ”
“ไม่มีอะไรยากนี่ พ่อกุม แม่มิ ปะป๊าสิงห์ ยากตรงไหน”
“ลูกผมจะสับสนน่ะสิครับ”
“พี่จะบอกลูกว่า หนูมีนโชคดีกว่าใครๆนะครับที่มีคนรักหนูเท่าชีวิตถึงสามคน รักแบบบริสุทธิ์ใจด้วย ที่สำคัญ ในตัวหนูมีนก็มีทั้งเลือดพี่และเลือดนาย”
“คุณได้เข้ารอบครับ”
“แปลว่าอะไรวะ อย่าพูดจาวัยรุ่นนักสิ พี่ไม่ทันเด็กสมัยนี้หรอกนะ”
“แปลว่าผมรับข้อเสนอของคุณไว้พิจารณาครับ คุณจะลองเรียนรู้ไปกับผมก็ได้”
“อ่อ อืม แล้วไอ้ผู้ชายคนนั้นมันจีบนายจริงป่าวอะ”
“คนนั้นที่คุณว่าชื่อเปาครับ เป็นเพื่อนผม”
“อ่าฮะ แล้วไป”
“แต่เค้าชอบผมจริง”
“อ้าว ไม่ดีแล้วมั้งแบบนี้”
“คุณมาเฝ้าผมเพราะคำสั่งมีมี่ไม่ใช่เหรอครับ”
“อือใช่ เฮ้ย นายรู้ได้ไงอะ”
“เค้าบอกผมอะครับ”
“แล้วมันช่วยวางแผนให้นายปั่นหัวพี่ด้วยหรือเปล่าวะ”
“ทำไมเหรอครับ”
“จะได้ตัดมันจากกองมรดก เอ๊ย ตัดเงินค่าใช้จ่ายมันไง”
“ไม่หรอกครับ เค้าแค่บอกผมว่าถ้าอาจารย์มินตราเข้ามาวุ่นวายกับผม ให้ผมทำยังไงแล้วสาเหตุมาจากไหนอะครับ”
“อืม พี่ก็เป็นห่วงนายเรื่องนี้เหมือนกัน”
“เรื่องที่จะเอาเรื่องผม ผมไม่กลัวหรอกครับ แต่ผมคงไม่ได้บอกคุณใช่มั้ยว่าผมก็หึงเป็นเหมือนกัน แต่ไม่ได้โมโหร้ายแบบคุณ”
“เพื่อความยุติธรรม นายจะทำแบบพี่ก็ได้นะ จะได้หายกันไง”
“ผมมีวิธีของผมแล้วกันครับ แต่วันนั้นคุณเลือกผม ผมเลยใจเย็นลงได้นิดหน่อย”
“พี่เลือกหนูมีนต่างหาก”
“เหรอครับ ผมจะได้จำไว้ว่าวันนั้นผมสำคัญตัวเองผิด”
“เลือกนายด้วยก็ได้ ก็เลือกทั้งสองคนนั่นละนะ แหะๆ”
รู้สึกคันท้ายทอยจนต้องยกมือขึ้นมาเกาเลยทันที ยิ่งอยู่ด้วยกันมันยิ่งรู้ทันผมนะเนี่ย
“งั้นก็ขึ้นห้องเถอะครับ ป่านนี้หนูมีนคงตื่นแล้ว พี่โจ้คงจะวุ่นวาย ไหนจะงาน ไหนจะหนูมีน”
“งั้นหอมแก้มพี่ก่อนสิ ไถ่โทษที่ให้ไอ้เหี้ยนั้นจับมือถือแขน”
“ผมไม่ได้เสียหายอะไรเลยนะครับ”
“ไม่รู้แหละ พี่ถือ”
“โอเคครับ หอมแก้มก็หอมแก้ม”
“เด็กดีว่าง่ายๆแบบนี้ เปลี่ยนเป็นจูบแลกเอ็นไซม์เลยดีกว่า เมื่อกี้มันก็หวานดีอะนะ แต่มันมีน้ำตานายปนมาด้วยเลยเค็มๆปะแล่มๆในบางที”
“งั้นอดทั้งสองอย่างครับ คุณมันโลภมากเอง”
ซวย!! ไม่น่าได้คืบจะเอาสิบศอกเลย ลาภหายจริงๆ ผมเดินตามหลังกุมภาไปขึ้นลิฟท์อย่างเซ็งๆ แต่ก็โล่งอย่างบอกไม่ถูก ความรู้สึกแตกต่างจากตอนที่ออกมาจากมหาลัยมาก ผมรู้สึกว่า อย่างหนึ่งที่ผมกับตุ๊ดปากแดงมีเหมือนกันคือซื่อสัตย์ต่อความรู้สึกของตัวเอง ยัยมิเองก็เป็นคนแบบนั้น หนูมีนถึงได้เป็นแม่สื่อที่อยู่ตรงกลางแบบนี้ แต่สิ่งหนึ่งที่ต้องเรียนรู้คือวิธีการจีบและมัดใจผู้ชาย ผมต้องกลายเป็นไก่อ่อนหัดรักใหม่อีกครั้ง จะเริ่มต้นจากการโหลดหนัง GV มาดูตั้งแต่คืนนี้เลยแล้วกัน
พอเปิดประตูห้องเข้ามา ผมอยากจะสะบัดรองเท้าไปกระแทกหน้าไอ้โจ้เลยทีเดียว มันกำลังยื่นหนูมีนที่แนบอกมันส่งให้กุม แต่ตามันมองล้อเลียนมาที่ผมเหมือนรู้ทัน
“เป็นไงครับบอส ไปรับกันอีท่าไหนกลับมาเสื้อยับเชียวนะครับ”
“รู้ดีนะไอ้โจ้ เดือนนี้รับเงินเดือนครึ่งนึงเป็นไง”
“ฆ่าผมให้ตายเถอะครับ พอกินซะที่ไหนครึ่งเดือน ว่าแต่บอสไม่คิดจะเปิดพาทใหม่ให้บริษัทเหรอครับ ไหนๆเราก็ทำงานด้านออกแบบแล้ว เอาให้ครบวงจรไปเลยไง”
“ออกแบบอะไรของมึงวะที่เรายังไม่มี”
“ออกแบบรักไงครับเจ้านาย”
“ไม่ล่ะ กูอยากให้มึงขึ้นคาน ไปเอางานมาดูดิ๊ว่าไปถึงไหนแล้ว”
“หาเรื่องดูงานแก้เขิน กุมไม่เห็นแก้มพี่ตอนเป็นตูดลิงหรอกน่า เห็นว่าจะพาหนูมีนไปอาบน้ำ”
“มึงรู้มากเกินไปแล้วนะ”
“ผมเป็นมือขวาที่ดีของเจ้านายไงคร๊าบบบบ”
“สาระแนสิไม่ว่า”
“ไม่ปฏิเสธหน่อยเหรอ”
“ปฏิเสธอะไรของมึง”
“ก็ที่ผมแซวไง”
“ไม่อะ กูอยากเห็นมึงอกแตกตาย กูไปอาบน้ำกับลูกก่อนนะ”
“อาบน้ำกับลูกหรือกับพ่อของลูกครับบอส เดี๋ยวนี้ไม่เรียกหลานรักเลยน๊า”
“กูออกมางานต้องคืบหน้าอย่างที่กูสั่งไว้นะโจ้”
“ครับเจ้านาย ฮ่าๆ”



๐ สวัสดีค่ะ เพิ่งรู้ว่าตัวเองดองเรื่องนี้ไว้ถึง 10 วัน  กว่าจะเข็นออกมาได้เลือดตาแทบกระเด็น
๐ หวังว่าอะไรๆจะกลับสู่สภาวะปกติสักทีนะ (อันนี้บอกตัวเอง) การทิ้งระยะห่างนานๆ ทำให้ต้องเคาะสนิมกันหนักเหมือนกัน
๐ คนอ่านสนับสนุน (หรือกดดัน) หน้าแฟนเพจว่าให้รวมเล่มเด็กป๋า งั้นหยอดกระปุกรอเลยนะคะ ว่ารวมเล่มเด็กป๋าแน่ๆ แต่เมื่อไหร่นั้นยังบอกไม่ได้ ต้องรอให้คนเขียนแต่งให้จบก่อนนะคะ และคงจะรวมเรื่องสิงหากุมภาไปด้วยเลย เป็นเรื่องแบบเล่มเดียวจบ ถ้าใครที่สะสมหนังสือและชอบสองเรื่องนี้ คนเขียนบอกไว้เนิ่นๆแล้วกันค่ะ
๐ มีเรื่องสงสัย หรืออยากคุยกันเล่นๆ เชิญได้ที่หน้าแฟนเพจนะคะ จะได้ไม่รบกวนรีพลายที่เกี่ยวกับนิยายค่ะ
๐ ตอนนี้ที่หน้าแฟนเพจมีเล่นเกมส์กันสนุกๆ ชิงตุ๊กตาเป็ดที่เป็นรางวัลเว็งเป็ดอวอร์ดปีที่ 4 สามตัวค่ะ ไปร่วมสนุกกันได้นะคะ
๐ ฝากเรื่องคำผิดเหมือนเดิมอย่างที่เคยฝากทุกๆครั้งนะคะ
๐ ขอบคุณคนอ่านทุกคนเหมือนเดิม ยินดีต้อนรับสมาชิกใหม่ทุกคนค่ะ
๐  TRomance
๐ TRomance's Fic Fanpage คลิกที่นี่ค่ะ

[Cacao]

โอ้ยยย ในที่สุด....ก็มาถึงจุดที่ยอมรับกันออกมาตรงๆได้แล้ว 
พี่สิงห์หึงโหดแบบน่ารักโคตรๆ  กุมพ์ก็น่าร๊ากกกกก 
ชอบๆๆๆๆๆ รอนานแต่ว่าคุ้มจริงๆเลยอะตอนนี้ อ่านไปยิ้มไม่หุบเลย
แล้วเราก็ไปรอป๋ากับน้องโจมต่อที่เรื่องนู้น 

[YELLOWSTAR]

    พี่สิงห์กับกุมภา 
น่ารักอ่ะ ชอบจังเลย  ชอบจังนิสัยที่ซื่อสัตย์กับความรู้สึกของตัวเองเนี่ย

พี่สิงห์ พี่หึงได้แรงมาก  ดีนะที่กุมไม่โกรธเอาอ่ะ

[ErosAmor]

อ๊ายยย ในที่สุด คุณลุงกับคุณพ่อก็กิ๊กกันจนได้ ><
ดีจังที่ลุงสิงห์ยอมรับออกมาตรงๆ ไม่งั้นสงสารกุมภ์แย่เลย

[konnarak]

ตรงไปตรงมากับความรุ้สึกตัวเองสักที่   

อะเเน่ๆๆๆ พีสิงห์เขิล   ห้าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

[THiiCHA]

ดีใจด้วย พี่เดือนแปด

... คุณได้ไปต่อ...

 

[DraCo_SLa13]

เค้าเป็นแหนกันแล้วใช่ป่าวค่ะ  อิอิ แต่พี่สิงห์หึงโห๊ดโหดอ่ะ

[nemonoy]

พี่สิงห์รู้ใจตัวเองแล้ว ถึงจะหึงโหดไปนิด
 มีความสุขจังที่ได้อ่านเรื่องนี้ ^^

[Forever_Love]

หายไปนานเลย คิดถึงอ่ะ
ในที่สุดก็เปิดใจกัน เรียนรู้กันซักที

[myapril]

นี่ขนาดยังไม่รู้ใจตัวเองนะเนี่ย
ยังไม่มั่นใจเต็มร้อยว่าชอบน้อกุมมภ์จริงหรือเปล่า
พี่สิงห์หึงโหดว่ะค่ะ
 

[YouandMe]

ลุงสิงห์โมโหหึงแบบนี้บ่อยๆ ก็ดีเหมือนกันนะ คนอ่านชอบฉากแบบนี้ 
แต่ก็อยากดูตอนพ่อเดือนสองหึงมากกว่า คงจะมันส์กว่านี้เยอะ 
อ้อ...เวลาลุงสิงห์หวานก็ใช่ย่อยนะ ชวนขึ้นห้องซะงั้น 

แก้คำผิด
หวาบหวามและอ่อนหวานไม่ต่างกัน

[nongrak]

ลุงหึงน้องกุมแล้ว แต่โมโหร้ายเหมือนกันนะ

[fffx]

+1 ฮวัฟฟ
ในที่สุดก็เปิดใจกันแล้ว อร๊ายยย
พี่สิงห์หึงสุดยอด-*-
แต่ท่าทางจะจีบไม่เป็น เพราะเริ่มจากจะทำรักเลย กร๊ากกกก
รอตอนต่อไปค่ะ

[donutnoi]

ดีจัง คุยกันรู้เรื่องสักที ลุงสิงห์ก็ใจเย็นขึ้นหน่อยนะ

[nn~~NN]

ชอบบทโต้ตอบของน้องกุมจัง เป็นคนฉลาด พูดจาแสดงกึ๋นๆมาก  (จริงๆแล้วชมคนแต่งนะ  อิอิ)
ตอนนี้อิพีสิงห์มันคงมึน  หาทางไปไม่เป็นแล้วแหละ  หลงเด็กละนี่   

[roseen]

น่ารักมากๆคุณลุง

[pochu52]

ดีอ่ะที่เปิดใจคุยกันตรงๆ เคลียร์ทุกข้อสงสัยเลย
คำว่ารับไว้พิจารณาของพ่อกุมเนี๊ย คือรับเป็นแฟนกับป๊ะป๊าสิงห์ใช่ไหมค๊า ฮิ้วววววววว

[yeyong]

ลุงสิงห์มาค้นพบหัวใจตัวเองแล้ว
แต่กว่าจะลงตัวได้คงต้องพยายามอีกเยอะ
มือใหม่หัดเป็นเกย์ สู้ๆ

[saylmya]

พ่อกุม แม่มิ ปะป๊าสิงห์
ครอบครัวสุขสันติ์จริงๆ

 

[-~iK@iZ_KunG~-]

น่ารักอ่ะ น่ารักอ่ะ อิอิ

[pppp]

เปิดใจกัน เข้าใกล้กันอีกนิด
นี่ถ้าพี่สิงห์ไม่หึงดหดขนาดนี้ จะได้คะแนนมากกว่านี้อีกเย๊อะ
หึงหน้ามืดอย่างงี้ พี่ยังไม่มั่นใจตัวเองอีกเรอะ

[MoMoRin]

พี่สิงห์หึงโหดอ่ะ...
แต่ก็ดีอย่างสำหรับเหตุการณ์นี้อ่ะเนาะ 
เพราสองคนได้เปิดใจให้กันไงคะ 

[flawless]

กุมภ์ดูเหมือนเป็นผู้ใหญ่ มากกว่าลุงสิงห์อีกนะ
มีเหตุผล พูดคุยกันด้วยเหตุผล แต่อิ๊อ๊ะ เราก็ไม่รู้
เหมือนกันนะ ว่าหากพิษรักแรงหึง ตีขึ้นมาปัจจุบันทันด่วน
จะเก็บอารมณ์ได้อยู่ เหมือนตอนนี้หรือเปล่า?

ชอบโจ้อ่ะ กวนๆ ดี บุคลิกน่าเหยียบเป็นที่สุด
ใกล้ถึงตอนหวานๆ กันแล้วสิ ในเมื่อเปิดใจกันและกันออกมา
ถึงขนาดนี้แล้ว

[คนริมคลอง]

เขยิบมาอีกขั้น ตกลงคบหาดูใจกันแน่แล้วนะ

อีตาลุงสิงห์จะหึงยิ่งกว่าเดิมไม๊เนี่ย