หัวข้อ: สิงหาถึงกุมภา ทราบแล้วไม่เปลี่ยนโดยTRomance //ตัวอย่างหนังสือ P.101 มาแล้วค่ะ^^

[DraCo_SLa13]

อร๊ายยย  เรื่องนี้น่ารักมากๆ  รู้สึกได้ถึงความผูกพันธ์

เห็นด้วยนะคะ  กับคนที่ตั้งท้องแบบพลาดพลั้งแต่ก็ยังเก็บไว้ไม่ทำลายเค้าไป  เรานับถือคนแบบมีมี่มากๆอ่ะ

+1 จ๊า   ฝากตัวเป็นแฟนขับ? หนูมีนด้วยคนนะค่ะ

[EverGreen™]

อ่านแล้วรู้สึกดีมากๆเลยครับ มันอบอุ่นบอกไม่ถูก

อยากให้วัยรุ่นไทยคิดแบบที่กุมภ์กับมีมี่คิดเยอะๆจัง

 

[iforgive]

แหม ๆ ๆ เริ่มกุ๊กกิ๊กกันแล้วอ่ะดิ  อิ อิ

[yeyong]

เรื่องนี้สบายๆ
อ่านไปอมยิ้มไป
ชอบมุขดาวกระจายจัง นึกภาพนาเดียแล้วหัวเราะออกมาเลยอ่ะ

[drasil]

น่ารักมากจริงๆคู่นี้

[Rhythm]

รออ่านคะะ

[maple4120]

หนูมีนน่าอิจฉาเนอะ มีแต่ผู้ชายหล่อๆมารักมาดูแล  (ลุงกับพ่อ  )
แต่แบบ กุมภาน่ารักมากเลยอ้ะ! ดูไร้เดียงสายังไงก็ไม่รู้ น่ารักสุดๆค่ะ 

รอตอนต่อไปนะคะ

[namngern]

น่าร้ากกกกกกกกก  ♥
ชอบๆ คู่นี้เขาน่ารักกันจัง ขนาดเจอกันแค่วันเดียวนะ
แอบมีฉากสวีทเล็กๆ 555

รออ่านตอนต่อไปจ้า

[mascot]

เรื่องนี้น่ารักจัง
โดยเฉพาะกุมภายิ่งอ่านยิ่งเจอมุมน่ารัก

[arebaba]

หนูมีนโชคดี มีลุงกับพ่อมาคอยเอาใจ

พี่สิงหานี่ก็เตรียมหาอนุบาลตั้งแต่หนูมีน3เดือน รักหลานสุดๆ 55

[Yunatsu]

คุนพ่อน่ารักกกกก

[Maimai]

ฮาพี่สิงห์

[gayraygirl]

ตามมาแปะไว้ก่อนนะจ๊ะ อยากอ่านแต่ยังไม่มีเวลาง่า
เดี๋ยวจะเข้ามาตามอ่านจ้า

[namwaan1992]

อ้ากกกกก ก กๆ  ><

                               "น่ารัก"   
ชอบแนวนี้อยู่แล้วคับๆ           
                           แต่พอพี่ TRomance   แต่ง 
                                  พี่ Seiki   ลง         

บอกได้คำเดียวคับๆ    "อยากอ่านต่อมากๆ T^T"

                                                      รัก
                                                          "ไรเตอร์& คนโพสต์"
                                                                                  คับ
ปล. ผมตามาจากเรื่องคุณโดดเดี่ยวกับพี่ขลุ่ยคับๆ ^^

[YMP]

 

ปล. คำผิดอันนี้ฮาสุด

นี่ขนาดจุดกำเนิดมาจากความพลาดพลั้งรักสนุกของหนุ่มสาว แต่กลับได้รับความรักหมาศาลขนาดนี้

[Petalkiss]

อยากอ่านต่อแล้วง่า 
คิดถึงพ่อสิงห์-แม่กุมภ์(?) และน้องมีนที่สุด 
ครอบครัวสุขสันต์

[Seiki]

ตอนทีี่ 5 สิงหาถึงกุมภา ทราบแล้วไม่เปลี่ยน

จะมีิอะไรลำบากใจไปกว่ากำลังอยู่ในสองสถานการณ์ที่จะต้องตัดสินใจ

ทางเลือกที่ 1. พ่นอาหารเหลวใส่หน้าคนป้อน

ทางเลือกที่ 2. กลืนลงคอไปด้วยอาการผะอืดผะอมน้ำตาคลอเบ้ารักษาฟอร์มพ่อครัวสุดชีวิต

คืออาหารมันไม่ได้แย่แต่กลิ่นมันเหลือรับประทานมาก กลิ่นคาวไข่สามารถขับน้ำตาลูกผู้ชายเถื่อนถึกให้ไหลออกมาได้ ช้อนแตะอยู่ที่ริมฝีปากแต่คุณครับ กลิ่นมันโชยเข้าจมูกส่งกลิ่นไปถึงลำไส้ใหญ่แล้วอะ

ความทรมานมันจุกอยู่ที่คอหอยจนกลั้นน้ำตาไว้ไม่ไหว ไอ้หล่อปากแดงมันตุ๊ดแค่บุคลิกภายนอก แต่ผมนี่สิความตุ๊ดมันฝังอยู่ข้างใน ผมแน่ใจนะว่ามันฝังอยู่ลึกมากแต่ไอ้หมอนี่ก็ขุดมันขึ้นมาจนได้

"เป็นไงบ้างคุณ"

เอื๊อก!!! ผมต้องเลือกกลืนลงคอไปอย่างจำใจ คือไงอะ ถ้าผมไม่กลืน ผมก็จะตอบคำถามไอ้ตุ๊ดปากแดงไม่ได้

"แย่"

"อืม ผมก็ว่างั้น"

"อ้าว แล้วที่พร่องไปเกินกว่าครึ่งชามนี่เรียกว่าอะไร"

"เรียกว่ากล้ำกลืนครับคุณ คุณเอาสูตรมาจากไหน"

ผมช็อคเกินกว่าจะเอ่ยออกมาเป็นคำพูดได้ เลยบุ้ยปากแล้วชายตาไปบนเคาน์เตอร์ครัวที่มีตำราอาหารสำหรับลูกรัก หนาน้องๆจากเอ็นไซโคปีเดียวางอยู่ ในนั้นมีตำราอาหารสำหรับเด็กทารกยันเด็กโตกว่าสามพันรายการ แต่ผมเลือกทำเมนูที่ง่ายที่สุดนั่นแหละ แล้วเป็นไง ประสบความล้มเหลวไม่เป็นท่า ถ้ายัยมิมันรู้ว่าสภาพสองลุงหลานจะตกอยู่ในสภาวะน่าอนาถขนาดนี้ มันจะหัวเราะหรือร้องไห้ใส่หน้าผมก็ไม่รู้ เพราะผมเองที่รับปากมันว่า มีแค่สองลุงหลานเราก็จะอยู่กันได้สบายมาก

แต่อันที่จริงแล้ว...

มีผู้ช่วยเลี้ยงเด็กสักคนมันก็ไม่แย่เท่าไหร่นะ..''_-


"งั้นตั้งแต่นี้ต่อไปผมรับผิดชอบเรื่องอาหารเสริมของลูกเองนะ"

"นายทำอะไรไม่เป็นไม่ใช่เหรอ"

ผมจำจุดยืนที่มันประกาศใส่หน้าวันนั้นได้ คุณชายเทวดาบอกว่าทำอะไรไม่เป็นสักอย่าง ผมยังจำได้แม้กระทั่งใบหน้าที่ดูเหมือนเรื่องพวกนั้นเป็นอะไรที่ธรรมดามากๆได้

"ผมคิดว่าถ้าผมลองทำ มันจะต้องออกมาดีกว่านี้อะ"

แล้วผมจะเอาอะไรไปเถียงกับมันได้ มันเล่นละครตบตาผมซะเนียน แล้วหลักฐานก็โทนโท่ซะจนผมน้ำตาไหล ผมก็ต้องยอมสละตำแหน่งป๊ะป๋าที่แสนดีให้พ่อตัวจริงเค้าไปแบบจำใจอะนะ




การใช้ชีวิตภายใต้ชายคาเดียวกันเหมือนจะผ่านไปด้วยดี

เหมือนจะ??

หมายความว่าไม่ได้ดีอย่างที่ควรจะเป็น เพราะผ่านคืนแรกไปได้ เช้าของวันต่อมาห้องแทบแตก

ผู่ชายสองคนกำลังเถียงกันว่าใครจะเป็นคนส่งลูกไปโรงเรียนในตอนเช้าและไปรับกลับในตอนเย็น

ในขณะที่หนูมีนเพิ่งจะอายุได้สามเดือนกว่าๆ เราเถียงกันล่วงหน้าแค่สองปีเอ๊ง!!!  ไม่ได้เว่อร์เล้ยยยยยยยสักนิดเดียว

ไอ้ตุ๊ดปากแดงไม่เท่าไหร่ มันเพิ่งจะอายุยี่สิบยี่สิบเอ็ดปี แต่ผมนี่สิ นายสิงหาปีนี้เลขสามมาเยือนอย่างน่าอนาถใจเป็นผู้ใหญ่ที่ยืนเถียงอยู่กับเด็ก ทุเรศตัวเองก็ทุเรศแต่ผมก็อยากเป็นคนสำคัญที่สุดของหลานเหมือนกันนี่ คิดดูสิมันจะดูดีสักแค่ไหนถ้าผมเป็นคนเปิดประตูรถลงไปแล้วจูงมือหนูมีนส่งให้กับคุณครูคนสวยพร้อมกับพูดว่า "ฝากลูกสาวผมด้วยนะครับ" ความอบอุ่นอบอวลไปทั่วบริเวณ  ผมเป็นผู้ชายที่เพอร์เฟคที่สุดในโลก แต่ต้องวงเล็บว่าถ้าไม่มีไอ้เดือนที่สองของปีมาสะกัดดาวรุ่งนะ

"คุณ โทรศัพท์ที่ดังหนวกหูนั่นมันโทรศัพท์คุณไม่ใช่เหรอ"

"แล้วไง"

ผมไม่มีอารมณ์จะเสวนากับใครทั้งนั้นแหละ วันนี้หมาในปากอารมณ์ไม่ดี เดี๋ยวก็พาลไปกัดใครต่อใครเข้า ต้นเหตุแม่งก็ไม่ได้รู้สี่รู้แปดอะไรเลย มันอุ้มหนูมีนไว้แนบอกแล้วร้องเพลงกล่อมสบายใจเฉิบซะอย่างนั้น

โทรศัพท์มือถือเงียบไปได้สักพักแล้ว อารมณ์ของผมก็เริ่มดีขึ้นตามลำดับแล้วเหมือนกัน แต่แล้วโทรศัพท์ในห้องก็ดังขึ้นมาแทน เสียงเสียดแทงเข้าไปถึงก้านสมอง ถ้าไม่รับหนูมีนอาจจะร้องลั่นบ้านได้ และพ่อหนูมีนก็คงจะเปลี่ยนจากส่งสายตาเขียวปั๊ดมางับหัวผมแทนแน่ๆ

"ฮัลโหล"

"พี่สิงงงงงงงงงงงงห์ทำไมไม่รับโทรศัพท์"

เสียงดังออกมากนอกกระบอกโทรศัพท์อย่างกับเปิดสปีกเกอร์โฟน ผู้หญิงนี่เสียงแปดหลอดจริงๆ

"ว่าไง"

"ว่าไงเล่า มิตกใจแทบแย่คิดว่าจะมีใครเป็นอะไร ทำไมไม่รับโทรศัพท์"

"ไม่มีอารมณ์"

"ใครทำอะไรให้ไม่พอใจอีกล่ะ"

"ผัวแกไง"

"อะไรนะพี่สิงห์ มิไม่ได้ยิน"

"บอกว่าผัวแกไงเล่า"

เสียงดังขึ้นมาอีกนิด สาวเท้าออกมาจากห้องหนูมีนสักหน่อย ไม่ได้เกรงใจนะแต่ก็กลัวหลานตกใจ

"พี่สิงห์งึมงัมอะไรเนี่ย มิบอกว่าไม่ได้ยิน กลัวโทรศัพท์มันเจ็บหรือไง ทำไมพูดไม่เต็มเสียง"

"พี่บอกว่าพ่อของลูกแกไงละเว้ยยยย"

ผมตะโกนสุดเสียงเลยทีนี้ พอดีออกมาจากห้องนั้นแล้ว จริงๆก็ไม่ได้กลัวไอ้ตุ๊ดปากแดงนั่นหรอก ตัวผมใหญ่กว่ามันสักสามเท่าได้ ถ้ายืนซ้อนหลังกันนี่ผมบังมันมิด แต่ไอ้หมอนั่นมันไว้ใจไม่ได้ มันดูไม่มีพิษมีภัยแต่มันต่อยหนัก ผมจำอาการนับดาวที่ได้สัมผัสวันนั้นได้ ความจำด้านความเจ็บปวดผมดีจะตาย

"พี่สิงห์ พี่แก่กว่าพี่กุมมากเลยนะ ทะเลาะกันเป็นเด็กๆไปได้"

ผมรู้ ทำไมผมจะไม่รู้ เลขแค่หลักสิบ ผมบวกลบของผมได้ แต่ยัยน้องสาวตัวดีมันจะย้ำให้พี่ชายมันปวดใจทำไม ถอดรหัสแล้วเหมือนน้องชี้หน้าเรียกว่าไอ้แก่เลยว่ะ จริงๆ

"ผัวแกมันเริ่มก่อนนะเว้ย"

"พี่สิงห์เรียกเค้าว่าอะไรอะ น่าเกลียด มิกับเค้าเราไม่ได้เป็นอะไรกัน"

แล้วที่ลืมตาใส่แป๋วตัวขาวอมชมพูออกมาดูโลกนั้นเค้าเรียกว่าอะไร มึงสองคนแค่เดินจับมือกันแล้วเขียนคำว่า "เพศสัมพันธ์"บนฝ่ามือกันด้วยนิ้วชี้ใช่มั้ย

ขนาดพี่สิงหามีอะไรกับอดีตแฟนยังให้เกียรติเรียกเค้าว่าภรรยาเลย นี่พี่สิงห์ยกฐานะให้มันเป็นผัวเชียวนะ แค่นี้ทำเป็นรับไม่ได้

"พี่สิงห์เงียบทำไม แล้วนี่ตกลงทะเลาะอะไรกัน"

"ก็มันอะจะเป็นคนไปส่งหนูมีนที่โรงเรียนอนุบาลเอง"

"แค่นี้"

"แค่นี้อะไรเล่า แกรู้มั้ยเตรียมข้าวให้หนูมีนมันก็แย่งไปทำ"

"อืม"

"แกว่ามันน่าโมโหมั้ยล่ะ"

"อืม"

"แกก็เห็นด้วยใช่มะ"

"เห็นด้วย เห็นด้วยว่าไร้สาระและปัญญาอ่อนมาก เถียงกันด้วยเรื่องแค่นี้ พี่ิสิงห์พี่แก่แล้วนะ"

"ขอบใจนะที่ซ้ำเติมกัน"

"มิไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้น มิหมายความว่าพี่กุมเค้ามาช่วยเป็นธุระจัดการให้ก็ดีแล้ว พี่จะได้มีเวลาไปเคลียร์งานไง เพิ่งได้งานใหญ่ไม่ใช่เหรอ"

"อือ แต่พี่ก็อยากมีส่วนร่วมนี่หว่า อยากเป็นป๊ะป๋า อยากไปส่งหลานที่โรงเรียนเหมือนกันนะเว้ย"

"พี่สิงห์ พี่เดินไปส่องกระจกนะ แล้วดูเอาเองว่ามันเหมาะกับหน้าพี่มั้ย ไร้สาระมากกกกกกกกกกกก"

"สุดท้ายแกก็เข้าข้างผัวแกอยู่ดี"

"บอกว่าพี่กุมเค้าเป็นแค่พ่อของลูก ไม่ได้เป็นอะไรกับมิสักหน่อย"

"เออๆ แล้วแกโทรมามีอะไรหรือเปล่า หรือเงินไม่พอใช้"

"พี่สิงห์ ฮึก ฮึก มิคิดถึงลูก"

อ้าวด่าพี่อยู่เมื่อกี้ ผ่านไปไม่ถึงสามนาทีมันเสือกดราม่าใส่
ถึงผมจะมีเค้าเป็นน้องสาวเพียงคนเดียว แต่เอาเข้าจริงๆแล้วผมปลอบใจใครไม่เป็นนะ ผมไม่รู้ว่าทำให้คนรู้สึกดีขึ้นต้องทำอย่างไร ส่วนใหญ่ผมจะแค่รับฟังและอยู่ใกล้ๆ อาจจะช่วยอะไรได้ไม่มากแต่ผมก็ไม่ทิ้งเค้าไปไหน แต่ตอนนี้เราอยู่ไกลกันมากและคนที่ใจดำบังคับให้เค้าไปคือผมเอง

"หนูมีนสบายดี มีพ่อกับลุงอยู่ด้วยแกสบายใจได้นะ ไม่ต้องเป็นห่วง"

"แต่เมื่อกี้พี่ยังบอกมิว่าตีกันบ้านแตกอยู่เลย"

แหม ก็เมื่อกี้ใครจะไปรู้ล่ะ ว่าอนาคตอีกไม่กี่นาทีข้างหน้าจะโดนย้อนกลับมา

"ก็ไม่ได้ตีกันหรอก แค่เถียงกัน ตอนนี้ตกลงกันได้แล้ว"

จริงๆอยากให้ยัยมิสบายใจเฉยๆ ความจริงแล้วไม่ใช่ตกลงกันได้ แต่ผมเถียงไอ้เดือนที่สองของปีไม่ทันต่างหาก เห็นมันนิ่งๆขนาดนั้นแล้วเห็นผมปากหมาขนาดนี้ เอาเข้าจริงๆไอ้ปากแดงนั่นมันด่าไฟแล่บเลยเหอะ


วันไหนสักวันเจอพี่สิงห์จับกินลิ้นซะให้เข็ด!!!!! ฮึ่ม


"จริงๆนะ"

"เออ"

"งั้นมิจะได้วางใจ"

"แล้วนี่แกโอเคแล้วใช่มั้ย"

"นิดนึงแล้ว"

ผมน่าส่งน้องไปเรียนการแสดงนะ ว่ามั้ย!!!  น้ำตามันเหมือนมีก๊อกเปิดปิดได้อะ เมื่อกี้มันยังสะอึกสะอื้นใส่พี่มันอยู่เลย

"พี่สิงห์แต่มิคิดถึงลูกจริงๆนะ" อ้าว มีภาคสอง...ผมต้องสลดคล้อยตามมันใช่มั้ย?

"พี่รู้แล้ว แกก็รีบๆเรียนสิ นะ เราจะได้กลับมาอยู่พร้อมหน้าพร้อมตากันไง"

"ฮึก ฮึก พี่สิงห์ พี่สิงห์รู้มั้ย มิคัดหน้าอกมากเลยนะ บางคะ บางครั้ง มิต้องคั้นทิ้งอะ"

สมองเออเรอชั่วขณะ มันเป็นดราม่าที่บอกไม่ถูกเลยว่าจะยังไงดี ผมเข้าใจความรู้สึกน้อง เข้าใจความรู้สึกของคนเป็นแม่ ผมรู้ว่าธรรมชาติของคนเป็นแม่จะผลิตน้ำนมสำหรับลูก พอมันเต็มที่ของมันถ้าลูกไม่ได้ดื่มกิน คนเป็นแม่ก็จะรู้สึกคัดและเจ็บบริเวณหน้าอก แล้วพอมันสะสมมากเข้าก็ต้องเอาออก เป็นสิ่งที่น่าเสียดายมาก น้ำนมแม่อุดมไปด้วยสารอาหารที่จำเป็นต่อลูก ภูมิคุ้มกันอีกสารพัด แต่ชีวิตคนเรามันก็ต้องได้อย่างเสียอย่างแบบนี้แหละ แต่ยัยมิแม่งอธิบายเหมือนผมกำลังโฟนเซ็กซ์อยู่กับสาวไซด์ไลน์เลยอะ เสียงแหบๆอู้อี้อยู่ในลำคอ ถ้าผมวิปริตกว่านี้สักนิดนะ ฮึ่ม!!ผมคว้าหูโทรศัพท์เดินเข้าห้องน้ำไปนานแล้ว

แต่นี่น้องกำลังร้องไห้ ผมเองก็ทำอะไรไม่ถูก ยัยมิมันเปลี่ยนอารมณ์เร็วจนผมตามไม่ทัน จะปลอบใจน้องยังไงดีวะ

"งั้นแกคั้นใส่ขวดแล้วส่งไปรษณีย์มามั้ยล่ะ"

"จะบ้าเหรอพี่สิงห์ น้ำนมนะไม่คอตตอนบัต จะได้ส่งกันไปมาทางไปรษณีย์"

"อ้าว แล้วจะให้พี่ทำยังไงละวะ จะให้เอาหนูมีนนั่งเครื่องไปกินนมแกมั้ยล่ะ"

"ได้เหรอพี่สิงห์"

"ไม่ได้เว้ย พูดอย่างกับหนังการ์ตูนไปได้ ทุกวันนี้พี่ก็พยายามหาสิ่งที่ดีที่สุดกับหนูมีน"

"เช่น"

"หาโรงเรียนอนุบาล"

"มันเร็วไปปะ เอาที่มันสมเหตุสมผลหน่อยสิ"
ด่าพี่มึงว่าโง่เลยนะเนี่ย มาดูพ่อมันก่อน ขนมาอย่างกับคาราวานน้ำท่วมยังไม่เล่าให้ฟังเลยนะ ให้มันอึ้งเป็นอย่างๆไป

"ก็ให้พ่อเค้ามาอยู่ใกล้ๆลูกเค้าไง หนูมีนจะได้ไม่ขาดความอบอุ่น"

"แล้วไงอีก"

"แค่นี้ยังไม่พออีกเหรอวะ"

"มิชอบฟังเรื่องลูก"

"เออ พี่ก็ชอบเล่าเรื่องหนูมีน ว่าแต่มันจะไม่เปลืองตังค์โทรศัพท์แกเหรอวะ แกเป็นคนโทรมาอะ"

"ไม่เป็นไรหรอก มิจะโทรไป หรือเป็นพี่สิงห์โทรกลับมามันก็คือเงินของพี่สิงห์อยู่ดีแหละ"

"งั้นเราค่อยติดต่อกันทางจดหมาย แค่นี้นะ"

ลืมไปเลยว่าคนที่ส่งเสียมันไปชุบตัวที่เมืองนอกน่ะคือผม มันชอบเอาจุดอ่อนเรื่องหนูมีนมาหลอกล่อผมแล้วผมก็พลาด !!

"เอะอะอะไรกันคุณ ลูกหลับไปแล้ว"
ไอ้นี่ก็ชอบเดินเข้ามาตอนผมกับน้องคุยกันปัญญาอ่อนทุกที เหมือนรอจังหวะ ผมเลยหลุดมาดขรึมต่อหน้าตุ๊ดเลย

"อืม"

"คุณงอนเหรอ"

งอนหรือเปล่าวะสิงห์ ไม่รู้สิผมไม่เคยงอนใครนี่หว่า เลยไม่รู้ว่านี่เรียกว่างอนหรือเปล่า ความจริงแล้วก็ไม่ได้โกรธอะไรนะแค่ไม่ได้ดั่งใจมากกว่า

"ผมก็ว่า เพราะคุณก็ไม่ได้ดูตุ๊ดขนาดนั้น ออกจะเหมือนโจรป่า"

"ขอบใจ"

ผมเริ่มจะเข้าใจแล้วว่าวันนั้นทำไมกุมภามันถึงได้ต่อยปากผม เพราะคำว่าตุ๊ดนี่มันเสียดไปถึงกลางใจเลยนี่เอง เอาเข้าจริงๆผมก็กำหมัดแล้วนะ แต่ไอ้เดือนที่สองของปีแม่งเสือกทำหน้าไร้เดียงสา เหมือนกับว่าเมื่อกี้มันไม่ได้ด่าผมอยู่ ผมเลยออกตัวแรงมากไม่ได้ ผู้ใหญ่ไม่ควรถือสาหาความกับเด็ก แล้วเด็กอย่างมันก็เพิ่งกล่อมหลานผมหลับไปเมื่อตะกี้ ความดีมันก็พอมีอยู่บ้าง

หลานตัวน้อยหลับตาพริ้ม หนูมีนเลี้ยงง่ายมาก ไม่งอแง เหมือนเค้าจะรู้ว่าทั้งลุงและพ่อเป็นมือใหม่ เค้าเลยอยู่ง่ายกินง่าย ผมต้องตวงนมให้เค้าทานตามอายุ เพราะเด็กคนนี้ไม่เรื่องมาก ให้เท่าไหร่เค้ากินจนหมด อิ่มไม่อิ่มผมเองก็ไม่ค่อยรู้หรอกเพราะหนูมีนไม่ได้ร้องไห้งอแงอะไร ผมเลยต้องใช้ตำราเข้าช่วย

"พรุ่งนี้ผมมีเรียนนะ"

"อืม"

"แต่จะรีบกลับ หนูมีนขาดอะไรหรือเปล่า ผมจะซื้อเข้ามาให้"

"ฮื่อๆ"
ผมรีบส่ายหน้าอัตโนมัติมากๆ ประสบการณ์สอนว่าอย่าให้ไอ้ปากแดงนี่เป็นคนซื้ออะไรเข้าบ้าน เท่าที่มันขนมานี่ ผมแทบจะต้องไปเช่าโกดังเก็บของที่มันซื้อให้ลูกสาวมัน ยังไม่รู้เลยว่าต้องใช้เวลาเท่าไหร่ หนูมีนถึงจะใช้ของที่พ่อซื้อให้หมด

ภาพที่คุณพ่อนักศึกษามองดูเด็กหญิงตัวน้อยนอนหลับ มันเป็นภาพที่ผมอยากถ่ายรูปเก็บเอาไว้ด้วยอารมณ์ไหนก็ไม่รู้
มันอาจจะเป็นอารมณ์ศิลปิน ที่รู้สึกว่าภาพที่เห็นตรงหน้าเป็นสิ่งสวยงาม ถึงได้ยกโทรศัพท์ขึ้นมาเก็บภาพเอาไว้
ผมไม่ได้มีอารมณ์หวามไหวอย่างรักแรกพบอะไรนั่นหรอก คนตรงหน้าผมเป็นผู้ชาย ถึงแม้ซีกหน้าที่มองเห็นแค่ด้านข้างจะน่ามองไม่ต่างอะไรกับได้มองผู้หญิงสักคนหนึ่งก็เถอะ

ผมไม่เคยมีความรู้สึกเบี่ยงเบนทางเพศมาก่อนจริงๆนะ ถึงไอ้กุมภาปากแดงมันจะเหมือนตุ๊ดแต่มันก็ไม่เคยแสดงอาการสนใจอะไรผู้ชายทั้งแท่งอย่างผม
ผู้ชายที่ผู้หญิงมองจนเหลียวหลังแล้วก็แทบกรี๊ดอย่างกับเห็นโดมปกรณ์ ลัม อะ ผมไม่มีเสน่ห์กับเพศเดียวกันจริงๆ

"คุณ จะเป็นอะไรมั้ยถ้าพรุ่งนี้ผมจะรบกวนหน่อย"

"มีอะไรเหรอ"

คือมันคงไม่มีอะไรที่รบกวนไปกว่าขนของย้ายบ้านหนีตามมาอยู่กับผมแล้วมั้ง คงไม่มีอะไรเลวร้ายไปกว่านี้อีกแล้ว

"ไปส่งผมที่มหาลัยหน่อยได้มั้ย"

"ห๊า"

"คือผมอยากเอาหนูมิไปอวดอะ"

หลานกูไม่ใช่ตุ๊กตาบลายด์นะเว้ย อวดเอิดอะไรของมึง แล้วมีอย่างที่ไหน นักศึกษาชายรูปหล่อหน้าใส ภูมิใจที่จะประกาศให้ใครๆรู้ว่ามีลูกในวัยเรียนเนี่ยนะ สิงหาเคยได้ยินแต่พวกที่มีลูกแล้วอับอายปิดข่าวกันเป็นพัลวัล แต่ไอ้หมอนี่กลับอยากจะอวดให้โลกรู้ซะอย่างนั้น มันไม่ใช่คนธรรมดาจริง...มันต้องเป็นเทวดามาเกิดแน่ๆ

"ได้หรือเปล่าคุณ"

"ดะ ดะ ได้ก็ได้"

แม่งทำหน้าอ้อนวอนตาใสซะขนาดนั้น ถึงไม่ใช่สาวทรงสะบึมมาออดอ้อนพี่สิงก็ใจอ่อนว่ะ แม่งเสือกทำหน้าซะน่ามองเลย

บางครั้งผมก็รู้สึกว่าตัวเองมีลูกชายตัวโตๆเพิ่มขึ้นอีกคน
แต่เวลากุมภามันดูแลหนูมีนก็แอบรู้สึกว่าเหมือนคู่ข้าวใหม่ปลามัน ที่เพิ่งสร้างครอบครัวเหมือนกันนะ
ถ้าไม่ติดที่ว่าไอ้ปากแดงมันเป็นผู้ชาย

๐ สวัสดีค่ะ ลงแบบมึนๆ เนื่องจากตอนนี้อยู่อีกบ้าน ไม่คุ้นเคยกับเครื่องแมคเลย  หาไม่เจอด้วยว่าโปรแกรมที่ใช้ประจำๆอยู่ตรงไหน เลยกะไม่ถูกว่าตอนนี้สั้นไปหรือเปล่า ยังไงก็อ่านกันแก้ลืมเนอะ

๐ เรื่องนี้เป็นเรื่องเรื่อยๆสบายๆ ไม่รีบร้อนนะคะ ค่อยเป็นค่อยไปตามที่สมองคนเขียนจะเอื้ออำนวยเนอะ

๐ ขอบคุณทุกคนๆและยินดีต้อนรับคนที่หลงเข้ามาใหม่ด้วยนะคะ ขอบคุณค่ะ TRomance

[Petalkiss]

จิ้มๆๆๆ  

พี่สิงห์นี่อายุขนาดนี้แล้วยังชอบเถียงกะเด็กอีก 555
ตอนแรกก็เถียงกะน้องสาวตัวเอง มาตอนนี้เถียงกะกุมภาปากแดง

ดูเหมือนว่าพี่สิงห์ค่อยๆหลงกุมภ์โดยไม่รู้ตัวรึเปล่าเนี่ย ??
ปากก็บอกว่าไม่ได้ชอบเพศเดียวกัน
แล้วไอ้ที่บอกว่าจะกัดลิ้นเค้าเนี่ยมันยังไง ?? 

ชอบคาแรกเตอร์ของกุมภาในเรื่องนี้มาก
ดูแมนๆ(?) มั่นใจ ไม่แคร์ใคร แต่ก็มีเสน่ห์

[golly*]

เห็นไม่แน่จว่าตอนนี้สั้นรึเปล่า ก็เลยจะตอบให้ค่ะว่า ..สั้นค่ะ!
แต่ไม่ว่ากันน๊า สั้นแต่มาบ่อยๆก็พอให้อภัยได้ๆ

กุมภาเป็นวัยรุ่นที่ดูไม่เข้ากับยุคสมัยเลยเนอะ แต่อย่างว่าแหละความเป็นพ่อมันชนะทุกสิ่ง
พี่สิงนี่ก็ไม่รู้เมื่อไหร่จะเห็นความขรึมเข้มเป็นแมนๆบ้าง เห็นแต่ขี้โวยวายเป็นเด็ก เปลี่ยนสถานะจากป๊ะป๋าเป็นมะม๊าดีมั๊ยย

[fOnfOn :D]

ฮ่าฮ่า พี่สิงห์น่ารักอ่ะ   

[vickytale]

เซ็งๆๆๆ ผม จะไม่ได้อ่านตั้งปี 1 อ่า คงคิดถึงน่าดู

[yayee2]

อิ อิ อิ ลุงสิงห์ บางครั้งดูเหมือนคู่ข้าวใหม่ปลามันเหรอ

[onjazz26]

คู่ผัวตัวเมีย น่ารักมากมาย

[roseen]

 

เดี๋ยวก็เข้าใจกันเองแระ  ดูๆกันไปก่อน

[yeyong]

ดูตอนนี้พี่สิงห์เริ่มแววแพ้ทางพ่อน้องมีนแล้ว หุหุหุ

[Horizon]

น่ารัก

[โจ๊กกุ้ง]

คุณพ่อเห่อลูกซ้า  อยากเห็นคุณลุงเห่อคุณพ่อมั่ง อิอิ

[YELLOWSTAR]

พี่สิงห์ไม่ได้รุ้สึกไปเองหรอกว่าเป็นคู่ใหม่ปลามัน เพราะว่าสิ่งนี้มันกำลังจะเกิดขึ้นจริงๆ

[iforgive]

แหม  อยากให้พี่สิงห์เป็นนายเอกชะมัด  แต่คงไม่ได้แล้ว
เพราะคุณลักษณะทางกายไม่ให้อย่างแรง ถึงแม้ว่าคุณลักษณะทางใจจะได้ก็เถอะ

[pppp]

เถียงกันเรื่องใครจะเป็นคนไปส่งหนูมีนที่โรงเรียนอนุบาล - -"
เอ่อ ก็คงต้องเถียงกันไปตลอดจนกว่าหนูมีนจะเข้าโรงเรียนนั่นแหละ
ท่าทางจะไม่มีใครยอมใคร เอ๊ะ หรือว่าพี่สิงห์จะยอม
ลักษณะอาการจะแพ้ทางน้องกุมภ์นะ