^^
“อ๊ากก พี่เมท พี่สาน โอ้ ม่ายยย อือออออ แตมม์ ไม่ยอม อะ แตมม์ไม่ยอมนะ ปล่อยแตมม์ อือออออ อ๊ากกก ปล่อย”
“ไอ้แตมม์ ไอ้บ้านี่ แกจะดิ้นทำเตี่ยอะไรวะ ใส่ๆไปเถอะน่า ร้องโวยวายอยู่ได้นี่” ไอ้คนร้องโหยหวนมันลงไปชักดิ้นชักงออยู่กับพื้น
“ไม่ ไอ้พี่บ้า อือออ เป็นรุ่นพี่ประสาอะไร ไม่รู้หรือไง ว่าแตมม์ อยาก อยากมาก อยากมากถึงมากที่สุด อืออออออ ไอ้พี่ ใ จ ร้ า ย” มันยังร้องไม่เลิก
“เออ พวกกูรู้ว่ามึงอยาก แต่กูให้ไม่ได้ เพราะมันเป็นข้อตกลง ไม่งั้นงานนี้ก็จะมีไม่ได้ แกก็เข้าใจพวกเราหน่อยเถอะนะ แตมม์” พี่เมทพยายามปลอบ
“ใช่ไอ้แตมม์ ไม่ใช่พวกพี่อยากสกัดดาวรุ่งนะโว้ยแต่มันไม่ได้จริงๆ....”
“ม่ า ย พวกพี่ใจร้าย อืออออ แตมม์อยากแต่งชุด snow queen แค่นี่ก็ให้แตมม์ไม่ได้ อืออออแตมม์จาแต่ง แตมม์ไม่แต่งไอ้ชุดแมวบ้าบอนี่” เมื่อเห็นว่าร้องไห้โวยวายยังไม่ได้ผล คนที่จะได้แต่งเป็นแมวรีบคลานเข้าไปกอดเข่าของรุ่นพี่ที่เคารพอย่างรวดเร็ว แถมเอาหน้าถูไถ จนน้ำตา น้ำมูกเปรอะขากางเกง
“อี๋ ไอ้แตมม์ ปล่อยขากู” รุ่นพี่ที่เคารพ สะบัดแรงๆแต่ไม่คนเกาะก็เหนียวหนึบไม่ยอมหลุด
“อือออ พี่สาน พี่เมท ให้แตมม์แต่งเถอะนะ แล้วชีวิตนี้แตมม์จะไม่ขออะไรพวกพี่อีกแล้วนะ นะ นะ”
“พี่ขอโทษว่ะแตมม์ ไม่ได้คือไม่ได้” พูดจบพี่ทั้งสองคนรีบสะบัดขาแล้วเดินออกจากห้องไปอย่างรวดเร็วทิ้งให้คนอ้อนยังฟุ๊ปร้องไห้อยู่กับพื้นปริ่มว่าจะขาดใจไปตามลำพัง
ณ. ลานแสดงกลางห้างใหญ่บิ้กเบิ้ม วันเปิดตัวและโปรโมทละครเวทีเล็กๆ ที่ได้โอกาสใหญ่ๆ บรรยากาศแสนวุ่นวายต่างคนต่างแต่งตัวบ้างก็ช่วยกันดูความเรียบร้อย ในประดานั้นก็ยังมีแมวหงอยๆ อยู่ตัว เอ้ยคน แม้จะแต่งตัวเสร็จก่อนใครๆ แต่ก็ไม่มีทีท่าว่าจะกระตือรือร้นที่จะขยับไปไหนหรือวุ่นวายช่วยเหลือใครต่อใคร
“แตมม์ เสร็จหรือยังมาหาพี่หน่อยซิ” เมทตะโกนเรียกมาจากประตูห้องแต่งตัว
“คร้าบ” แมวหงอยตัวนั้นก็ลุกเดินเซื่องซึมไปหาคนเรียก
“พี่เมท มีไรหรอ”
“”พี่สานให้มาถามว่ายังอยากใส่ชุดนั้นอยู่หรือเปล่า ...” เมทยังพูดไม่ทันจบเจ้าแมวหงอยก็สวนคำทันที
“อยาก แตมม์อยาก” จากแมวหงอยก็เปลี่ยนเป็นแมวกระดี้กระด้าทันควันแถมยังกระโดดเข้ามากอดนัวเนียยังกับแมวซะจริงๆ
“ไม่ต้องกอดแล้วโว้ยรีบไปหาพี่สานเดี๋ยวนี้เลยเพราะต้องรีบ งานใกล้จะเริ่มแล้ว” แมวเหมียวกระโดดลงยืนแล้วรีบวิ่งไปห้องแต่งตัวอีกห้องอย่างรวดเร็ว
“พี่สานแตมม์มาแล้วคร้าบ” เปิดประตูพรวดเข้ามาได้ก็รีบดิ่งไปหาชุดที่ตนอยากใส่เป็นนักหนา
“มาแล้วหรอแตมม์ งั้นไปเปลี่ยนชุดไป” คนพูดมีสีหน้าไม่ค่อยสบายใจนัก เมื่อแต่งตัวเสร็จก็เป็นขั้นตอนทำผมแต่งหน้า รุ่นพี่ที่มีสีหน้ากังวลทั้งสองคนมายืนมองอยู่ด้วย
“พี่เมท พี่สาน ทำไมถึงยอมให้แตมม์ใส่ชุดนี้ได้ แล้วน้องกุ๊งกิ้งหายหัวไปไหนล่ะ” แม้หัวจะกระตุกจากแรงดึงของช่างทำผมเป็นพักๆ มือที่ว่างก็จิ้มนมตู้มๆ ที่มีคนช่วยยัดทั้งถุงเท้าทั้งทิชชู่ ทั้งฟองน้ำเอาไว้ เล่นอย่างขำๆ แต่ปากมันว่างเลยได้ถามข้อข้องใจ
“หนีไปแล้ว” พี่สานตอบแบบฉุนๆ
“หือ หนีหรอพี่ ไมง่ะ”
“”ช่างมันเหอะน่า อีกเดี๋ยวแกก็รู้เองหละเร็วๆ เข้า” แล้วพี่ทั้งสองก็เดินหนีไป กันการถามมากเรื่อง
เมื่อการโปรโมทจบสิ้นลงทุกคนต่างกุรีกุจอเปลี่ยนเครื่องแต่งกาย มีแต่ตัวเอกของงานอย่าง snow queenเท่านั้นที่โดนรุ่นพี่ทั้งสองลากออกจากลานแสดงพร้อมชุดเต็มยศ
“พี่เมท พี่สาน จะลากแตมม์ไปไหน” ยังไม่ได้คำตอบก็โดนยัดเข้ารถไปซะแล้ว พี่ทั้งสองคนนึงขึ้นนั่งประกบข้างอีกคนเข้าประจำที่คนขับแล้วออกรถอย่างรวดเร็ว
“พี่เมท พวกพี่จะพาแตมม์ไปไหน” เจ้าหญิงหมาดๆ รีบหันถามคนข้างตัว รุ่นพี่ถอนหายใจเฮือกก่อนตอบ
“แตมม์ แตมม์ต้องช่วยพวกพี่นะ” พีเมททำหน้าเหมือนจะร้องไห้
“พี่ มีอะไรกัน อะ บอกแตมป์มาเลยนะพี่”
“คือ แบบ แบบว่า พวกพี่ คือ เฮ้ออ คือพวกพี่ไปขอสปอนเซอร์ มาแล้วบังเอิญได้เจอกับท่านคนนึง ท่านใจดีมากๆ เลยนะ ให้พวกเราได้มาโปรโมทที่นี่นั้นแหละ แต่มีข้อแลกเปลี่ยนคือต้องให้ snow queen ไปนั่งดริ้งเป็นเพื่อนท่านคืนนี้ คือแบบว่า ท่านเห็นรูปตอนที่เราซ้อมแต่งตัวกันอะนะ แต่พี่ว่าท่านจำไม่ได้หรอกว่าใครเป็นใคร”
“เฮ้ยย พี่เดี๋ยวนี้ริอ่านเป็นพ่อเล้าหรือไงวะ”
ม่ายช่าย ท่านสัญญาว่าแค่คุยเฉยๆ ไม่ได้บังคับโว้ย แล้วพวกพี่ก็คุยกะน้องกุ้งกิ้ง ถ้าน้องเค้าไม่เออออพวกเราก็ไม่เอาเหมือนกัน แต่นี่น้องเค้าดันระริกระรี้ เออออนี่หว่าพี่ก็เลยตามเลยแล้วแต่น้องเค้า” พี่สานรีบอธิบาย
“ตานี้มันเกิดปัญหาตรงที่น้องกุ๊งกิ้ง หนีงานแล้วเราเอาแกมาแทน ถึงนังกุ๊งมันจะโทรมาบอกว่าท้องเสียมาไม่ได้ แต่ไงไงมันก็หนีนั้นแหละ แต่แกดันเป็นผู้ชายนี่ซิ ฉะนั้นทำยังไงก็ได้ให้ท่านไม่รู้ว่ากำลังคุยกะผู้ชายเข้าใจมั้ย” พี่เมทรีบเสริม
“แค่คุยแน่นะพี่”
“ฮือ แค่คุยเฉยๆ” พี่เมทกับพี่สานตอบอย่างมั่นใจ
“แต่คอยหาทางเลี่ยงมาให้เร็วที่สุดเลยนะ แล้วโทรหาพวกพี่ พวกพี่จะรออยู่แถวนั้น แกฉลาดเป็นกรดเอาตัวรอดเก่งพี่เชื่อว่าแกทำได้ พี่เลยต้องใช้แกนี่แหละแตมม์” พี่เมทรีบบอก
“เฮอะ ใช่ซี่ถ้าไม่มีปัญหาหละก็ไม่ตกมาถึงมือแตมม์หร้อก แต่แตมม์ว่าพวกพี่กลับไปเลยแล้วกัน นั่งแท็กซี่กลับนะ เอารถทิ้งไว้ แตมม์จะได้ไม่ต้องลากไอ้ชุดนี่ขึ้นแท็กซี่กลับ เมื่อตกลงกันเป็นที่เรียบร้อย พี่เมทกับพี่สานก็มาส่งที่สถานที่นัดพบแล้วทั้งสองก็แยกกลับไปก่อน เมื่อมาถึงห้องที่นัดหมายหน้าห้องมีชายชุดดำยืนเฝ้าอยู่ ประตูถูกเคาะห้องสามก็อก ก็เปิดออก คนเปิดเป็นชายมีอายุแต่ดูดี จนนำลายแตมม์แทบหก แถมตอนนี้ทั้งเนื้อทั้งตัวมีแค่ชุดคลุมอาบน้ำสีขาวตัวเดียวเท่านั้นมั้ง ไหนว่าแค่คุย อีแบบนี้มันนอนคุยกันซะหละม้าง
“ชายนายไปพักได้” พอชายบชุดดิเดินห่างออกไปพอควร เสียงมีอำนาจน่าหลงไหลก็ดังขึ้น
“ ไงจ๊ะหนูกุ๊งกิ้ง ไม่เจอกันตั้งนาน ลืมป๋าชาติหรือยังจ๊ะ” อ้าวชิปอ๋ายแร้ว เสือกเป็นคู่ขาเดิมกันซะอีก เอ้ยแล้วจะมากอดกูทามมาย
“แหมท่านคะอย่าใจร้อนซิคะ คุยกันก่อน” แตมม์พยายามรักษาระยะห่างออกมาบ้างด้วยการดันอกคนกอดเอาไว้
“หนูกุ๊งกิ้งก็ ป๋าร้อนฉ่าไปทั้งตัวไม่ใช่แค่ที่ใจนะจ๊ะ” โห ร้อนซ้า เสียงก็อ้อน ตาก็เยิ้มเชียว โอ้ย แตมม์จะละลาย แง้วว
“แหม แหม แหม หนูไม่ใช่กุ้งกิ้งหรอกนะคะท่าน” เอาวะบอกความจริงซักเรื่อง ก็ยังดีเพราะไม่งั้นอาจซวยได้
“อ้าวแล้วหนูกุ้งกิ้งไปไหนซะล่ะ” มีทางรอดแล้วโว้ยกู ถึงจะไม่อยากทิ้งป๋าเค้าก็เถอะ
“ฮึ อยากเจอกุ้งกิ้ง ก็รอวันหลังแล้วกัน นะคะท่าน วันนี้ขอตัว” นึกว่าจะรอดแต่ที่ไหนได้ไอ้ท่านเวรนี้มือยังกับหนวดปลาหมึก คว้ามับได้อย่างทันท่วงที
“โถ โถ โถ อย่าโกรธป๋าเลยนะหนู ไม่ใช่กุ๊งกิ้งก็ช่างปะไร แล้วหนูชื่ออะไรล่ะป๋าจะได้เรียกถูก” แถมไม่ได้จับเอาไว้อย่างเดียวยังดึงกระตุกจนเจ้าของมือเซถลาเข้าสู่อ้อมกอดอีกต่างหาก
“อ๊ะ ท่านคะ ปล่อยก่อน แตมป์เจ็บนะคะ”
“อ๋อ ชื่อแตมม์ น่ารักจังมามะขอป๋าชื่นใจซักที” ชื่นใจบ้าอะไรมือมันถึงได้ไปยุ่งอยู่ที่คอเสื้อตูวะ ‘ซวยหละกู กลับตัวก็ไม่ได้ ให้เดินต่อไปก็ไปไม่ถึง...’
แตมป์พยายามดิ้นหนีเพื่อรักษาความลับเอาไว้อย่างสุดความสามารถแต่อนิจจา ด้วยแรงกระทำมันตรงกันข้าม(แตมม์ขืนตัวไปซ้าย ท่านดึงเสื้อไปขวา) ตัวเสื้อหรือจะทนแรง มันก็ฉีกออกจากกัน เมื่อชุดที่ใส่อยู่มันขาดไปบางส่วน ไอ้ส่วนที่เสริมให้ตู้มก็กลิ้งหลุนๆ ออกมากองรวมกันอยู่กับพื้น
“เฮ้ยผู้ชายนี่” ท่านเตรียมเรียกคนเข้ามาช่วย แต่แตมม์เร็วกว่าเป็นไหนๆ
‘ไม่ได้เราจะทำให้ท่านไม่พอใจไม่ได้ ไม่งั้นเป็นเรื่อง’ เมื่อคิดได้ดังนั้น จึงกระโจนเข้าใส่ท่าน ที่เดียวท่านถึงกับลงไปนอนหงายกับเตียงแล้วลงมือจัดการเสื้อคลุมอาบน้ำที่ท่านใส่อยู่ตัวเดียวออกไป แล้วลงมือปรนเปรอให้ท่านอย่างเชี่ยวชาญ จนท่านหนีไปไหนไม่พ้น
“จะไปไหนล่ะท่านอยู่สนุกกันก่อนน่า แล้วจะรู้ว่าได้หลังลืมหน้าหนะมันมีจริง” จากตอนแรกที่เข้าห้องมาแตมม์จะพูดด้วยโทนเสียงสาวแตมม์แต่ประโยคนี้แตมม์เปลี่ยนเสียงตัวเองเป็นไอ้แตมม์เต็มขั้น
“อ๊ะ ปล่อย เฮ้ยย ซี๊ดด” ไอ้หนูของท่านไม่ยักกะอยากให้ปล่อย กลับชูชันสู้มือและปากแตมม์อย่างเริงร่า ตอนแรกแตมม์กะจะพาท่านไปทัวร์สวรรค์ด้วยปากซะหน่อยแต่ในเมื่อท่านพยศไม่เลิกได้สติเมื่อไหร่เป็นดิ้นหนีตลอด จนตอนนี้ท่านคลานหนีไปรอบเตียงโชว์บั้นท้าย น่าหม่ำจนแตมม์อดใจไม่ไหว เปลี่ยนใจเป็นฝ่ายเสียบซะเองเลย
“อ๊า อู้วว ไหนไหนเราก็หนิดหนมกันขั้นนี้แล้ว อ จะเรียกท่าน ท่าน อยู่ก็จั๊กจี้ อ้า แตมม์ขอเรียกพี่ชาติแล้วกันนะ อ อ๊า”
“อ๊า โอ้ยย พอ หยุดด โอ้ยย”
“อ๊ะ พี่ชาติ อย่าดิ้นเลยพี่ อืออ เจ็บนิดเดียวน่า อืมม ยอมแตมม์ก่อน เดี๋ยวแตมม์ให้เอาคืนนะคร้าบ อู้วว นั้นแหละ อือม อย่างเกร็งนะครับ อ๊า”
“โอ้ยย แตมม์ พี่เจ็บ ฮืออ อู้ยย เสียวโว้ยย อ๊าวว แรงอีกก อ๊าอาาา” พี่ชาติเสร็จก่อนแตมไปนานโข
“อ๊ะ พี่ชาติ อู้ย เสียวดีจัง โอ้วว ซี๊ดด นั้นแหละ อ้า อ๊า แตมม์จะไปแล้ว อู้วว” ตกเป็นของแตมป์อย่างกล้ำกลืนแต่สุขจนล้นทะลักอย่างปฏิเสธไม่ได้
แตมม์จับพี่ชาติพลิกตัวนอนหงาย แล้วเข้านัวเนียกับไอ้หนูของพี่ชาติ จนมันพรักพร้อมอีกรอบก่อนที่จะเอาตัวเองขึ้นไปคร่อมทับพี่ชาติไว้แล้วจัดการพาเจ้าสิ่งนั้นของพี่ชาติเข้ามาในร่างของตัวเอง
“อ๊ะ แตมม์ อืออ พี่เสียว อ๊าา า” พีชาติร้องครางเสียงดัง ส่วนแตมม์ก็ขึ้นไปนั่งโยกอย่างเมามันอยู่ด้านบน
“อืออ พี่ชาติ แตมม์ ก็เสียว พี่ อ๊า ขยับอีก อ๊าอย่างนั้น อ๊ะ” ไม่นานพี่ชาติก็เสร็จสมไปก่อนอีกครั้ง แต่ด้วยความช่างยั่วของแตมม์ก็สามารถที่จะบิลอารมณ์ให้มีร่วมกันได้อีกครั้ง
“อ๊า แตมม์ ดีจัง อ๊า”
“พี่ชาติ ชอบมะ อู้วว”
“ชอบจ๊ะ อ๊าวว”คราวนี้พี่ชาติเป็นฝ่ายพลิกแตมม์ลงจัดการเองจนทั้งสองไต่ไปถึงสวรรค์ ได้เกือบพร้อมกัน ทั้งรับทั้งรุกแตมป์สามารถ แถมก่อนจากแตมป์ปีนขึ้นไปนั่งคร่อมพี่ชาติอีกครั้งแล้วเอามือถือมาถ่ายรูปไว้เป็นที่ระลึก แล้วเอามือถือพี่ชาติมากดเบอร์เข้าเครื่องตัวเอง แล้วปล่อยพี่ชาติที่นอนสิ้นเรี่ยวแรงแทบสลบเอาไว้บนเตียง
“ไปก่อนนะที่รัก วันหลังแตมป์มาเล่นด้วยใหม่ โทรมาก็รับด้วยเข้าใจ๋ รักนะจุ๊ฟ จุ๊ฟ” แล้วแตมป์ก็เดินจากไป พร้อมรูปในมือที่ถึงกับทำให้ท่านเหงื่อตก แถมยังตกอยู่ใต้อำนาจมืดของแตมป์อย่างถอนตัวไม่ขึ้น
The end
หัวข้อ: เรื่องสั้นx[[#79 มะไฟ 05จบ]] p.58 x 07/07/59 (อ่าน 524496 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก