^^
วันๆผ่านไปด้วยการหลบหลีกจดหมายและการทอดสะพานทั้งจากสาวและหนุ่มที่เดย์เพื่อนสนิทของแดมเป็นศูนย์กลางความวุ่นวายไม่ว่าใครหน้าไหน น่าสนใจแค่ไหนเดย์ก็เล่นด้วยไม่เคยยืด แล้วก็กลับมาอยู่กับแดมเสมอ แต่ใครต่อใครกลับเข้าใจผิดคิดว่าแดมคอยกีดกัน เพราะโดยส่วนใหญ่เดย์มักให้แดมช่วยเป็นทัพหน้าคอยรับจดหมายและกันคนที่เดย์ไม่ชอบ แล้ววันนึงก็มีจดหมายสีชมพูหวานแหวว จากมือคนตัวเล็กน่ารักก้มหน้าก้มตายืนขวางหน้าเดย์กับแดม แล้วส่งจดหมายมาให้ระหว่างคนสองคนด้วยความที่แดมเคยช่วยเดย์แบบนี้อยู่บ่อยๆ แดมจึงยื่นมือออกไปรับจดหมายฉบับนั้นไว้เอง เมื่อจดหมายถูกดึงไปจากมือเจ้าของจดหมายก็ก้มหน้าวิ่งหนีหัวซุกหัวซุนจากไป เดย์มองจากแว็บๆ ก็รู้ว่าคนที่เอาจดหมายมาให้ชื่อไนซ์ที่ตอนนี้ผู้ชายหลายคนกำลังกล่าวขวัญถึงในความน่ารัก ส่วนแดมก็เก็บจดหมายเข้ากระเป๋า แล้วลืมมันไป จนกลับไปถึงบ้าน แดมถึงได้เอาจดหมายฉบับนั้นออกมา ก่อนที่จะขยำทิ้งอย่างทุกครั้งแดมกลับดึงกระดาษที่อยู่ด้านในออกมาจากซอง
............
‘ไนซ์ รัก ทุกสิ่งที่รวบเข้าเป็นตัวแดม
ไนซ์ รัก หน้าที่อวบอูมของแดม
ไนซ์ รัก พุงที่อวบอิ่มของแดม
ไนซ์ รัก ตาขีดๆ อันเร้นลับของแดม
ไนซ์ รัก แขนนุ่มๆ น่าหนุนนอนของแดม
ไนซ์ รัก แดม
ไนซ์ รัก ที่จะได้ยินคำตอบรับของแดม
รักของเราจะมั่นคงเพราะรวมกัน เรา คือ ไนซ์ แดม
รักของเราจะถูกเก็บกักไว้อย่างดีเพราะเราคือ ไนซ์ แดม
รักของเราจะไม่รั่วไหลเพราะเราคือ ไนซ์ แดม
เขื่อนรักของเราจะไม่มีทางแตกเพราะเราคือ ไนซ์ แดม ........... โทรหาไนซ์ที่ 08xxxxxxxx’ ในซองจดหมายยังมีรูปของเจ้าของใส่แอบมาด้วย เมื่อแดมเอารูปออกมา แดมก็ตกอยู่ใต้มนต์สะกดของดวงตาใสปิ้งคู่นั้นทันที มือก็ควานหาโทรศัพท์กดเบอร์ทันที
.............
“ไนซ์ครับ” เสียงใสตอบกลับมา
“เราแดม...” แดมยังเพิ่งแค่แนะนำตัว ปลายสายก็เกิดเสียงแปลกๆ เหมือนของตก ตามด้วยเสียงกรี้ด เสียงตึงตัง ผ่านไปชั่วครู่ไนซ์ที่สงบสติอารมย์ตัวเองได้ก็กลับมาที่โทรศัพท์อีกครั้ง
“เอ่อ แดม แดมยังอยู่หรือเปล่า” เสียงไนซ์ดังมาอย่าไม่ค่อยแน่ใจ
“ คะ ครับ ครับ ยัง ยังอยู่ คะ ครับ”
“แดม แดมจริงๆนะ อย่าแกล้งไนซ์นะ ไม่งั้นไนซ์จะไปคุกเข่าร้องไห้หน้าเสาร์ธง ให้ใครต่อใครรู้ไปเลยว่าแดมฟันแล้วทิ้ง”
“เฮ้ย แดมยังไม่เจอไนซ์จะฟ้นได้ไง” แดมเผลอลืมอาการเขินเถียงไนซ์กลับไปก่อนจะได้ยินเสียงใสหัวเราะตอบกลับมา
“หายติดอ่างแล้วนี่ ไนซ์ดีใจจังที่แดมโทรมา ใจแป้วเลยหละเพราะรอแล้วรออีกแดมก็เงียบ”
“คือแดมนึกว่าไนซ์ส่งจดหมายให้เดย์หนะ แต่พอดีเห็นชื่อหน้าซองว่าเป็นชื่อแดมเลยได้เปิดอ่าน ขอโทษที่ให้รอ” แดมตอบอย่างเกรงใจ
“ไม่เป็นไรแค่โทรมาก็ดีใจจะตายแล้ว เอางี้มั้ยออกมาเจอกันดีกว่านะแดมโทรคุยมันเปลืองตัง เนี่ยไนซ์อยู่ไม่ไกลจากแดมหรอก แต่เจอกันที่สวน...แถวบ้านแดมละกัน พบกันครึ่งทาง”
“อื่ม ได้” แล้วสายก็ถูกตัดไป
“เดย์ จำจดหมายที่มีคนส่งให้เมื่อสายๆ ได้มั้ยอะ” ก่อนออกจากบ้านแดมโทรหาเดย์
“ได้ ทำไมแดมทิ้งไปได้เลยเหมือนทุกทีนั้นแหละ” เดย์ตอบกลับมา
“ไม่ใช่ แบบนั้น คือจดหมายอันนั้นเค้าส่งให้แดมหนะ เนี่ยเค้านัดแดมออกไปเจอกันแถวบ้าน คือแดมไม่รู้จะทำตัวยังไงเลยว่าจะโทรมาถามคนมีประสบการณ์....”
“เฮ้ย ไม่นะ อย่าออกไปหามัน ไม่ อย่าออกอย่างเด็ดขาด” เดย์โวยกลับมา
“แต่แดมนัดเค้าไว้แล้วหละเดย์”
“โทรยกเลิกสิ ไม่เห็นยาก แค่แดมอย่าออกไปเจอมันเป็นพอ”
“ไม่เป็นไรหรอกเดย์ แดมว่าไม่มีอะไรน่าห่วงหรอก”
“ไม่เอายกเลิกเดี๋ยวนี้โทรเลย โทรไปเลยเดย์จะรอฟัง” แล้วแดมก็ทำการประชุมสามสายแต่เบอร์ของไนซ์ไม่มีสัญญาณ
“เดย์ แดมโทรไม่ติดหละ แต่ไม่มีไรน่า แดมไปหาเค้าเอง”
“ไม่เอา แดมอย่าไป ปล่อยให้มันรอไปสิ เดี๋ยวมันก็กลับไปเองหรือไม่เดี๋ยวมันก็โทรมา...แดม แดม” ตู้ดๆๆๆ เสียงสัญญาณโดนตัดไปแล้ว
“โธ่ โว้ย” เดย์สถบ อย่างโมโห ก่อนรีบออกจากบ้านอย่างเร่งด่วน
แดมเดินออกจากบ้านไปตามที่นัดหมายพอไปถึงก็เจอคนตัวเล็กนั่งหอบเหงื่อซก รออยู่
“ไนซ์วิ่งมาหรอ” แดมถามเมื่อเข้ามาใกล้
“อื่ม กลัวแดมมาถึงก่อนหนะ ไนซ์เป็นคนนัดก็ควรมาถึงก่อน แล้วอีกอย่างไนซ์อยากเห็นตอนแดมกำลังเดินมาหา ไนซ์ชอบมองแดมเดิน” คำตอบของไนซ์ ทำเอาแดมเขินไปเหมือนกันทั้งคู่นั่งคุยกันเรื่อยๆ ทำความรู้จักกันที่ละนิดจนเป็นที่ถูกใจกันและกัน ในระหว่างนั้นเดย์ก็วิ่งวุ่นเพื่อตามหาแดม แต่หาเท่าไหร่ก็หาไม่เจอ มารอที่ห้องแดมก็ยังไม่กลับ เดย์นั่งรอแดมที่หน้าบ้าน จนเวลาผ่านไปไม่รู้ว่านานเท่าไหร่ แดมเดินกลับมาโดยมีเจ้าหนุ่มตัวเล็กน่ารักคลอเคลียมาไม่ห่างดูมีความสุขจนเดย์ต้องเข้าไปแทรก
“แดมเป็นของเดย์ นายมาทีหลังไปไกลๆ” เดย์พยายามแย่งแดมมาอยู่ด้านหลัง ได้ไงเฝ้ามาตั้งนานจะให้ใครไม่รู้มาคว้าไป แต่ไนซ์ก็ไม่ยอมง่ายๆ แม้จะตัวเล็กกว่าแต่ก็ยื้อแดมไว้สุดฤทธิ์ ดูไปก็น่าหัวเราะ หนุ่มหล่อตัวสูง กำลังยื้อยุดหนุ่มอวบขาวตี๋กับหนุ่มร่างเล็กหน้าตาน่ารักอย่างเอาเป็นเอาตาย
“ไม่ แดมเป็นของไนซ์ เราเป็นของกันและกันแล้ว” ไนซ์ตะโกนออกมาอย่างเหลืออด
“ไม่จริง แดมไม่ใช้คนใจง่ายแบบนั้น อย่ามาโมเมโว้ย แดมต้องเป็นของเดย์”
“เฮอะ รู้ไว้เลยว่าแดมเป็นของไนซ์ เมื่อกี้เรายังรักกันเร่าร้อน แดมยอมให้ไนซ์เป็นผู้นำ แดมยอมทำตามที่ไนซ์ขอทุกอย่าง” ไนซ์เน้นคำว่าทุกอย่าง ได้เสียดใจเดย์จนอยากลงไปดิ้นกับพื้น
“ไม่จริง อย่าพูด ไม่เชื่อ”
“ต้องให้บอกมั้ยว่าแดมน่ารัก นุ่มนิ่ม และอบอุ่นแค่ไหน”
“ไม่” เดย์เอามืออุดหู
“เสียงครางของแดม เสียงกัดฟัน เสียงห้ามที่สั่นพร่า” ไนซ์ยิ่งพูดดังขึ้นไปอีก
“พอ ไม่ฟัง ไม่เชื่อ แดม” เดย์หันไมมองแดม ที่เอาแต่ยืนหน้าแดงยิ้มเขินส่งมาให้
“เสียงร้องอย่างเจ็บปวด เสียงเร่ง โอ้ยย” เดย์ลุกขึ้นแล้วผลักไนซ์ ออกไป แล้วตัวเองก็เข้าไปกอดแดมเอาไว้
“หึ รับไม่ได้หรอ งั้นฟังนี่นะ สีหน้าของแดมเวลาสุขสุดๆหนะ เซ็กซี่จนไนซ์อดใจไม่ไหว ร่างกายที่บิดเร้าเพราะความเสียวซ่านของแดมหนะ น่ารักซะจน ต้องขอมีรอบที่สามที่สี่อย่างไม่เบื่อ เลยหละ แล้วรู้มั้ยว่าเราสนุกกันกี่รอบกว่าที่เราจะกลับมาที่นี่” ไนซ์บอกเดย์ด้วยหน้าตาเย้ยหยัน เดย์ได้แต่อึ้ง อ้าปากค้างคิดตามที่ไนซ์พูดภาพต่างๆ ผุดขึ้นมาเป็นฉากๆ จนได้แต่ยืนตัวสั่นกอดแดมที่หน้าแดงกล่ำก้มหน้างุดเอาไว้อย่าหวงแหน จนไนซ์เข้ามาแย่งแดมไปพร้อมบอกเดย์อย่างรำคาญ
“อย่ามาแทรกเค้านะอย่ามายุ่งกะไนซ์แดม อยากหวานอย่างเค้าตัวเองก็ไปหาคนชื่อกู๊ดมาเป็นคู่นู่น จะได้ชื่อ กู๊ดเดย์ไง อย่ามายุ่งกับแดมของไนซ์” ไนซ์พยายามไล่และกีดกันเดย์ให้ออกห่างจากแดม เดย์ก็ไม่ยอมง่ายๆ หมายจะเข้าไปแย่งแต่ก็พลาดอยู่ร่ำไป และแดมก็ดูเหมือนจะเข้าข้างไนซ์อย่างเห็นได้ชัด
“แล้วทำไมไม่เป็นไนซ์เดย์ล่ะง่ายดี ไม่ต้องไปหาไกล แถมยังได้อยู่กับแดมด้วย อยู่ด้วยกันสามคนเลย” เดย์รีบเสนอแนะทันที ขอแค่กันไนซ์ออกจากแดมได้ก่อนอย่างอื่นค่อยว่ากัน
“แหวะไม่เอาหรอก ไนซ์เดย์ ไนซ์ไม่เป็นผ้าอนามัย และที่สำคัญไนซ์ไม่ชอบคนผอม” ไนซ์รีบปฏิเสธทันควัน
“ไม่เอา แดมชอบไนซ์ ไนซ์น่ารัก และที่สำคัญแดมก็ไม่ชอบคนตัวสูง” แดมช่วยเสริม ให้เดย์ชีช้ำมากเข้าไปอีก
“งั้นเดย์ก็จะอยู่อย่างงี้แหละ ไล่ก็ไม่ไป” เดย์ตอบแล้วเดินเข้าไปแทรกระหว่างแดมกับไนซ์หน้าตาเฉย ศึกไล่คนหล่อยังคงดุเดือดเดย์ได้แต่บอก...ไม่ ไม่...ลูกเดียวไม่ว่าไนซ์กับแดมจะไล่และกีดกันอย่างไร ..........ไม่
.... แต่ก็เป็นสีสันขำๆ ในชีวิตรักของไนซ์กับแดม มากกว่าที่จะเป็นอุปสรรค์.............ไม่.......ไม่...
...................
............
...
.
“ม่ายยยยยยยยยยยยยยยยย” เดย์สะดุ้งตื่นกลางดึก เสียงร้องไม่ยังดังติดปากอยู่แม้จะตื่นลืมตาขึ้นมาแล้ว เมื่อหันไปมองนาฬิกา มันเพิ่งเที่ยงคืนเท่านั้น
“นอนแต่หัวค่ำนี่ทำให้ฝันร้ายด้วยหรอเนี่ย” เดย์บ่นกับตัวเองก่อนหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากด หน้าจอมีสายที่ไม่ได้รับอยู่สามสาย พอกดดูปรากฏว่าเป็นสายจากแดม เรื่องในฝันทำเอาเดย์อยู่ไม่สุข ลุกขึ้นแต่งตัวพร้อมโทรกลับหาแดมทันที แต่ไม่ว่าจะกดไปกี่รอบแดมก็ไม่ยอมรับสาย เดย์รีบไปหาแดมที่บ้านอย่างร้อนรน พอไปถึงแดมกลับไม่อยู่ที่ห้อง ทำเอาเดย์ยิ่งกังวล ได้แต่วิ่งหาไปรอบๆ ทั้งสวน และที่ต่างๆ อย่างในฝัน จนหอบแฮกต้องกลับมานั่งรอที่หน้าบ้านอย่างหมดอาลัยตายอยาก
“ต่อไปนี้จะไม่วางฟอร์มให้เสียเวลาอีกแล้ว แดมรีบกลับมาหาเดย์เถอะนะ มาเป็นแดมเดย์ดีกว่าไนซ์แดมตั้งเยอะฮึ” เดย์นั่งรอไปก็ภาวนาพึมพำไป จนเวลาผ่านไป เดย์ก็เห็นแดมเดินมาแต่ไกลและสิ่งที่ทำให้เดย์ใจกระตุกก็เพราะคนที่เดินมากับแดมคือไนซ์ที่เดินยิ้มระรื่นมาด้วยนั้นเอง ทำเอาเดย์รีบวิ่งเข้าไปหาทั้งสองคนก่อนดึงแดมมาไว้กับตัว
“แดมเป็นเมียกู นายไปไกลๆเลยอย่ามาเกาะแกะ” เดย์ไล่ไนซ์เสียงเข้ม แต่ข้อความที่พูดถึงกับทำเอาแดมหน้าเหวอ
“เฮ้ยเดย์...”
“นายไม่ต้องพูดนายเป็นของเราเป็นคนที่เรารัก เราไม่ยอมยกนายให้ใครเด็ดขาด” เดย์ลากเอาแดมเข้าบ้านอย่างไม่สนใจไนซ์ที่ยืนค้าง เดย์ลากแดมถูลู่ถูกังเข้ามาที่ห้องนอน ก่อนผลักแดมลงบนที่นอนก่อนโถมตัวตามลงไปซุกไซร้ ปากก็พร่ำพูดไปเรื่อย
“เราไม่ยอมยกแดมให้ใคร เรารักแดมมากนะ แดมอย่าไปหลงลมใครเค้าง่ายๆนะ หลงเราคนเดียวก็พอ” ปากพูดไปก็มือก็ลูบคลำ ไปทั่วตัวแดมอย่างหลงใหล
“นุ่มอย่างที่คิดเลย อือม ดีจัง เดย์ชอบอย่างงี้จัง แดมไม่รู้หรอกว่าเดย์อดใจขนาดไหนตอนที่อยู่ใกล้แดม อื่ม นุ้มนุ่ม” มือของเดย์ไม่อยู่สุขจนตอนนี้เสื้อของแดมหลุดออกจากตัวไปแล้ว ปากเดย์กป็ไล่งับขบย้ำเล่นไปตามผิวกายที่เปิดเปลือยออกของแดมโดยที่เจ้าของร่างก็มีขัดขืนบ้างแต่พองาม จนกระทั่งมือซนๆของเดย์เลื่อนลงไปที่กางเกง แดมถึงกับสะดุ้งรีบหยุดมือนั้นอย่างรีบด่วน
“เดย์พอก่อน” แต่เดย์กลับไม่ฟัง ยังระรานรุดหน้าต่อไป
“เดย์ แดมบอกให้หยุด” ตอนนี้แดมไม่พูดเฉยๆ แต่ลงมือผลักเดย์ออกด้วย จนเดย์หยุดมือและมองแดมอย่างไม่พอใจ
“แดมเกลียดเดย์ใช่มั้ย เกลียดที่เดย์ตัวสูง แดมชอบคนตัวเล็กๆ แดมมีคนอื่น”
“บ้าหรอเดย์”
“ใช่เดย์บ้า บ้ารักแดม รักจนจะคลั่งตาย แต่แดมไม่รักเดย์ ไปรักคนอื่นแล้ว” วันนี้เดย์มาแปลกจนแดมนึกขำ
“เมาเปล่าเดย์ แดมจะไปรักใคร แดมก็อยู่แต่กับเดย์ทุกวัน”
“ไนซ์ไง เห็นเดินหัวเราะคิดคักกันซะหวานจ๋อย” เดย์มันคงไม่เมาหรือมันป่วย ทุกวันเก็กเข้มจนระเหี่ยใจ วันนี้ทั้งหื่น ทั้งอ้อน ทั้งงอนจนตามไม่ทัน
“เฮ้ย ใช่ที่ไหน แค่ไปเจอกันที่เซเวนแล้วเดินกลับมาด้วยกัน”
“แล้วทำไมเดย์โทรมาแดมไม่รับ” ความเข้มเริ่มกลับมาเข้าร่างละ
“ก็ตอนแดมโทรเดย์ยังไม่รับเลย เอาคืนบ้างซิ”
“โธ่แดมอะ เดย์หลับต่างหากเลยไม่ได้รับ แล้วพอเดย์โทรกลับแดมก็ไม่รับรู้มั้ยเดย์ห่วงมากเลย”
“แค่เห็นหน้าก็รู้ แต่ทำไมเดย์ต้องห่วงขนาดนั้นล่ะ แต่ก่อนไม่เห็นเป็นขนาดนี้นี่”
“ช่างมันเหอะน่า แล้วแดมโทรหาเดย์ทำไมหรอ”
“ช่างก็ได้ งั้นที่เดย์บอกรักแดมก็ช่างด้วยใช่มั้ย”
“อันนั้น แดมอะ” เดย์ไถตัวลงกับที่นอนเอาหน้าซุกหมอน
“เดย์ ขึ้นมาพูดกันให้รู้เรื่อง ทำไมอยู่ก็เกิดบ้ามาบอกรักแดมได้ล่ะ ทั้งทีเห็นนิ่ง เฉยๆ ตั้งนานแล้ว ถ้าไม่บอกให้เคลียแดมจะไม่รักเดย์อีกต่อไปแล้วนะ” แดมแกล้งทำเนียนบอกรักและรับรักเดย์ไปเลยทีเดียวก็ในเมื่อเดย์หลวมตัวแสดงความรู้สึกออกมาก่อน
“แดมบอกเดย์ก่อนว่าจดหมายที่รับมาเมื่อกลางวันแดมทิ้งไปยัง” เดย์เงยหน้าจากหมอนมามองหน้าแดม
“ทิ้งแล้วทิ้งไปตั้งแต่บ่ายโน่นล่ะมั้ง ทำไมหรอเดย์มีไรกะจดหมาย...” แดมทำหน้าสงสัย
“เปล่า แดมทิ้งไหนะดีแล้ว ลืมๆมันไปเลยยิ่งดี” เดยเอาหน้ากลับไปซุกหมอนต่อ
“อ้าว งั้นแล้วเดย์เป็นอะไร อยู่ก็ทำตัวแปลกๆ ทำเอาคนอื่นตกอกตกใจ แถมป่านนี้ไนซ์คงงงหน้าดู”
“ช่างหัวมันซิ”
“เอ๋าแล้วเดกย์เป็นอะไร ไหนบอกแดมดิ” แดมพยายามขุดเดย์ออกจากหมอน
“เดย์ฝันร้าย” เดย์ตอบเสียงอู้อี้จากหมอน จะให้เล่าได้ไงไอ้ฝันบ้าบอแบบนั้น ชิ
“ฝันร้ายเนี่ยนะ” ฝันว่าอะไรเนี่ยถึงตื่นมาบ้าได้ขนาดนี้ คงไม่ใช่ฝันเห็นเราไล่ปล้ำเอานะ เลยมาปล้ำเราคืน เฮ้อ ไอ้บ้าเดย์
“อือ แต่อย่าให้เล่านะ ขอร้อง เออ แล้วแดมโทรหาเดย์ทำไมอะ หรือคิดถึงเดย์จนนอนไม่หลับ”อยู่ๆ เดย์ก็ลุกพรวดขึ้นมามองหน้าแดม ยิ้มหน้าบาน พยักหน้าอย่างเข้าอกเข้าใจ แม้จะดูเขินๆ แต่ก็พยายามเนียนๆ ไป
“บ้าซิ เดี๋ยวถีบตกเตียงเลย” มัปากจะบอกถีบ แต่แดมกลับยิ้มหวานเข้าใส่ จนเดย์ยั้งใจไม่อยู่ค่อยๆ ก้มลงหาจนปากเกือบชนกันอยู่แล้ว
“เดย์รักแดม” อาศัยช่วงชุลมุน เคลื่อนปากใกล้เข้าไปอีกนิด
“แดมก็รักเดย์เหมือนกัน แต่ตอนนี้ต้องหยุดแค่นี้ก่อนนะเดย์ แดมเอามือปิดปากเดย์ไว้แล้วดันออก เพราะรายงานที่เราทำด้วยกันกำหนดส่งมันพรุ่งนี้แล้ว......”
“เวร เอ้ย กูลืม” แดมหัวเราะจนตัวกระเพื่อมก่อนจะลุกจากท่าหมิ่นเหม่ กุรีกุจอช่วยกันปั่นรายงานให้เสร็จทันกำหนดส่ง
“เดย์อย่าลืมเล่าความฝันให้แดมฟังมั่งนะ แดมอยากรู้” แดมแอบกระซิบตอนที่เดย์หัวปั่นอยู่กับรายงาน
“ฮื่อๆ” .............................
..
.
หลังจากนั้นเจอหน้าไนซ์เมื่อไหร่เดย์มักจะเขม่นเข่นเขี้ยวใส่ซะทุกทีซิน่า ส่วนไนซ์ก็มักจะยิ้มแปลกๆ ส่งกลับมากวนประสาทเดย์เสมอ
หัวข้อ: เรื่องสั้นx[[#79 มะไฟ 05จบ]] p.58 x 07/07/59 (อ่าน 524382 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก