^^
“แนมมม กรี๊ดด คนนั้นหล่อโครตเลยอะ ขวัญช้อบชอบ” สาวหน้าใสเขย่าแขนเพื่อนอย่างเอาเป็นเอาตาย
“ไหนคนไหน แนมว่าก็หล่อมันทุกคนนั้นแหละขวัญ” แนมหันซ้ายหันขวาจนตาลาย
“ก็คนนั้นไง คนที่นั่งอยู่บนบันไดขั้นล่างสุดนั้นหนะ”
“หือ อ๋ออ นั้นพี่ วาย เพื่อนพี่เราเอง หนิดหนมๆ ปะเดี๋ยวแนะนำให้”
“กรี๊ด จริงหรอแนม แต่เค้าอายอะ พี่วาย หล่อมากก ขวัญต้องไม่กล้าคุยกะพี่เค้าแน่เลยแหนม” ขวัญเอาแต่บิดตัวไปมาอย่างเขินๆ จนแนมออกจะรำคาญ
“เอ้ย” แนมอุทานอย่างงงๆ เพราะเพื่อนที่ยืนบิดไปมาเผลอแป๊บเดียวเดินนำไปโน่นแล้ว
“พี่วาย”
“อ้าวแนม ไม่ได้มาพร้อมหมูหรอ” วายหันหาเพื่อน
“เปล่าค่ะ นี่แนมมาก่อน พี่วายมานั่งรอไอ้พี่หมูหรอ อีกเดี๋ยวก็น่าจะมาแล้วหละ”
“ไอ้แนม วันนี้หนีมาก่อนนะ” พูดยังไม่ทันขาดคำเสียงหมูก็ดังมาแต่ไกล
“สวัสดีค่ะพี่หมู” ขวัญทักทายพี่ชายเพื่อน ที่เดินเข้ามาร่วมกลุ่มด้วยอย่างเขินๆ วายค้อนตาคว่ำแต่ไม่ได้พูดอะไร ขวัญเบียดตัวเข้าไปยืนข้างพี่ชายเพื่อนแบบเนียนๆ แต่คนที่เนียนกว่ากลับเป็นวายที่เบียดเบี่ยงอีท่าไหนไม่รู้เข้าแทรกคนทั้งสองได้อย่างเฉียดฉิว
“ดีจ้ะขวัญ” และเมื่อเห็นเพื่อนยังคุยติดลมกับน้องและโดยเฉพาะเพื่อน้องที่ไม่รู้สรรหาเรื่องอะไรมาฉอเลาะได้ไม่จบไม่สิ้นทั้งที่มีอีกคนยืนคั่นกลางก็ไม่หวั่นยังมีหน้ามาพี่วายคะพี่หมูขาอยู่นั้น
“เฮ้ยไอ้วาย จะไปไหน” หลังจากที่ทนจนเหนื่อยให้เพื่อนน้องแนมแทะโลมทางสายตามาได้พักใหญ่ วายก็เตรียมเดินหนี
“จะไปห้องเรียนหรือนายไม่ไป” เฮอะ คุยอยู่นั้น ไม่มองเลยว่าคนอื่นเค้าเบียดเค้าดันกันจนเหงื่อซก อีนังน้องขวัญก็ไวนักหาหลืบคอยแต่จะเสียบกลางอยู่นั้น
“เฮ้ย รอกูด้วย” หมูโบกมือลาน้องรีบตามเพื่อนไปติดๆ
“อื้อ พี่วายก็หล่อ พี่หมูก็หล่อ โอ้ยแนม ขวัญเลือกไม่ถูกอะ” แนมทำหน้าเมื่อยกับความเพ้อเจ้อของเพื่อน
“เออ เลือกไม่ถูกก็ไม่ต้องเลือก”
“ไหงงั้น เชียร์ให้เพื่อนหลายใจ แต่ก็ดีนะ” ขวัญทำตาเยิ้ม
“นังบ้า ที่ชั้นบอกว่าไม่ต้องเลือกก็เพราะแกอดทั้งสองคนนั้นแหละ”
“อ๊ะ อย่าบอกนะว่าแกจะเก็บไว้เองทั้งสองคน นังแนม”
“อี๋ นังขวัญ นังนี่ อึ้ย” แนมทำท่าสะบัดแบบแขยงเพื่อนก่อนจะดึงเพื่อนเข้ามากระซิบที่หู
“ขวัญชั้นจะบอกความลับระดับชาติให้แกฟัง ฟังแล้วเหยียบไว้เลยนะห้ามให้ใครรู้” ขวัญพยักหน้ารับทราบอย่างอยากรู้เต็มแก่
“พี่หมูกะพี่วายเค้ากิ๊กกัน” ขวัญหันมองหน้าแนม
“เนี่ยนะความลับของแก”
“อ้าวแล้วแกรู้หรือไงนังขวัญ”
“ก็พี่เค้าเป็นเพื่อนสนิทกัน close friend อะ แค่นี้ทำไมจะไม่รู้” ขวัญตอบหน้าซื่อ
“หือนังนี่ พี่เค้า.โอ้ยย” แนมกระโดดเหยง
“นังขวัญแกเหยียบทีนชั้นทำไม”
“นังปากสว่าง แกไม่เห็นหรือไงคนเป็นสิบเงี่ยหูฟังแกอยู่เนี่ย จะพูดจะจาก็ให้ระมัดระวังไว้บ้างซิ” ขวัญดึงหูเพื่อนเข้ามากระซิบ
“เฮ้ย งั้นก็หมายควายว่าแก..” แนมทำตาโต
“เออซิ สาวยุคนี้ใครเค้าก็รู้กันทั้งนั้นแหละ อะไรเป็นอะไร อยู่ที่จะพูดหรือไม่พูด อะคึอะคึ” ขวัญรีบดึงเพื่อนออกเดินไปจากตรงนั้นเพื่อหาที่เงียบๆ ตกลงธุรกิจที่เพิ่งคิดได้สดๆร้อนๆ
“เอาหละแนม” หลังจากดูซ้ายดูขวาเห็นว่าปลอดคนแล้ว
“เรามาเริ่มกิจกรรมและเริ่มกิจการกันดีกว่า”
“อะไรของแกวะขวัญ”
“ก็กิจกรรมปั่นจิ้งหรีดรีดให้ดังกับกิจการขาย รูปและเรื่องราวไง ในเมื่อแนมมีทรัพยากรและคอยให้คำติชม ขวัญเป็นคนลงแรงและสมองเอง”
“อะไรของแกวะขวัญ”
“ฮึ่ย โง่จริง ก็แนมมีพี่หมู กับพี่วาย ที่หล่อเริด เราก็แค่ปั้นให้พี่เค้าดัง แต่งนิยายขายเรื่อง ขายรูป..”
“เรื่อง รูป แบบไหนนังขวัญ” แนมแทรกเสียงเย็น
“ก้อออออออ เรื่องหวาม รูปหวิว ไง แก” ขวัญทำหน้าแหย
“แกอยากตายใช่มั้ยนังขวัญ อย่าให้ไอ้พี่หมูจับได้และเรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับชั้น เข้าใจ๋” แนมพูดไม่มองหน้า
“ได้เลยจ้า” ขวัญบอกเสียงใส
....หมูที่ตอนนี้หน้าตาเคร่งเครียดกระชากร่างบางให้เดินตามมาอย่างไม่อายก่อนที่จะผลักให้เข้าไปนั่งในรถแล้ว ขับออกไปด้วยความเร็ว
‘หมู วาย..’
‘ไม่ต้องพูด หมูไม่ฟัง’ หมูตวาดเสียงดัง
‘ไม่อยากฟังคำโกหก ของวายอีกต่อไปแล้ว ต่อไปนี้ เป็นเวลาของการกระทำไม้ใช่คำพูดอีกต่อไป’
‘ไม่หมู หมูต้องฟัง วายแค่บังเอิญเจอกับมากเท่านั้น’
‘หุบปาก’
‘หมู’ วายครางแผ่ว มีแต่ความเงียบและความเร็วของรถที่เพิ่มขึ้นเท่านั้นที่ตอบกลับมา ไม่ว่าวายจะโวยวายอย่างไรหมูก็ไม่หันมาให้ความสนใจได้แต่ตั้งใจขับรถต่อไปด้วยความเงียบที่อึมครึม จนวายได้แต่ยอมแพ้ เมื่อรถจอดสนิทที่บ้านหลังน้อยกลางป่าที่เงียบสงัดและเป็นส่วนตัว ประตูด้านข้างก็โดนกระชากเปิดออกโดยแรง ร่างบางโดนดึงลากไปอีกครั้ง ไม่ว่าจะดิ้นรนขัดขืนแค่ไหนไม่ไม่อาจหลุดพ้นจากมือแกร่งที่บีบกระชับอยู่ได้ ร่างบางโดนเหวี่ยงลงบนที่นอนร่างสูงโถมตัวตามลงไป
‘หมูหยุดก่อน อืออ หมู ฮื้อ ฟัง อ๊า วาย อ๊าาาา อืออ อย่า อือม’ หมูขบเม้มอย่างแรงไปตามร่างกายที่บิดเร้าเพราะความซ่านเสียว .................
‘หมู วายยอมแล้วอย่า อือ อย่าทำวาย อ๊า อย่า แรง อ๊า พอ เบาๆ อือ อือ’
‘ไม่อย่ามาอ้อนทีออกไปกับไอ้มากทำระริกระรี้แล้วทีกับพี่วายกลับทำเย็นชา พี่จะดูซิว่าวายจะเย็นชากับพี่ไปได้ถึงไหนกัน’ พูดจบก็กระแทกตัวเข้าหาคนด้านหน้าอย่างหนักหน่วง
‘อ๊า อือม เบา อือ หมูเบาๆ พอ อ๊า’ เสียงเนื้อกระทบเนื้อดัง ป้าบ ป้าบ เป็นระยะกระชั้น ตามแรงที่หมูโหมเข้าใส่วายอย่างไรความปราณี เคล้าเสียงครวญครางอย่างเจ็บปวดระคนสุขสมที่ดังออกมาไม่ขาดปากของวาย สิ่งสุดท้ายที่วายรู้สึกถึงคือซ่านเสียวที่พุ่งสูงเกินรับไหวก่อนที่จะนิ่งไป
เมื่อวายตื่นขึ้นมาอีกครั้งก็ก็รู้สึกได้ว่าร่างกายกำลังโดนจู่โจมด้วยความรู้สึกเดิมๆ ก่อนที่ตัวเองจะสลบไป แต่ครั้งนี้วายกลับถูกพัธนาการทั้งมือเท้าขยับไปไหนไม่ได้ ได้แต่ปล่อยให้คนอื่นกระทำเอาตามใจ จนร่างกายของตัวเองก็ดูเหมือนไม่ใช่ของตนอีกแล้ว เมื่อเสร็จสมวายก็นึกว่ามันจะจบสิ้นกันเสียที่แต่เปล่าเลย หมูกลับเริ่มต่ออีกด้วยความรุนแรงที่ไม่ได้ลดลงเลย ครั้งแล้วครั้งเล่าที่วายได้แต่นอนกรีดร้องอยู่ใต้ร่างหนาที่โหมกระหน่ำเข้าใส่อย่างไม่มีเวลาให้พักหายใจ ความเหนื่อย ความเจ็บ ความเสียวซ่านเข้าโจมตีร่างกายครั้งแล้วครั้งเล่าจนวายทนต่อไปไม่ไหวได้อีกต่อไป....’.
แล้วเรื่องหวามด้วยฝีมือแต่อันยอดเยี่ยมโดยนักเขียนนักแต่งภายใต้ชื่อ ของขวัญ ก็ออกสู่โลกไซเบอ เพียงบทที่ 1 ก็มีคนติดกันงอมแงมแค่สองเดือนขวัญและแนมก็ทำรายได้เป็นกอบเป็นกำทั้งจากรูปหวิวแอบถ่าย คลิปหวามๆ เรื่องสั้นแนวอีโรที่รุ่นเพื่อน รุ่นพี่ รุ่นน้องทั้งหนุ่มสาวในและนอกโรงเรียนต่างตบตีแย่งชิงกันยังกับของหายาก จนมีเพื่อนมาถามซื้อของกับแนมให้หมูได้ยินเลยตามสืบจนระแคะระคายว่าน้องแอบขาบรูปโป๊
“ขวัญพี่ได้ยินว่าเรามีกิจการขายรูปขายนิยายโป๊ใช่มั้ย แนมร่วมด้วยหรือเปล่า ตอบพี่มาตามตรงซิ”
“ก็นิดหน่อยอะค่ะไม่มากมายแค่พอเป็นค่าขนมเอง พี่หมูไม่ต้องห่วงนะคะไม่เสียหายอะไรส่วนแนมเค้าพอรู้ค่ะแต่ไม่ได้ร่วมด้วย”
“อื่ม แต่ขวัญอยากได้เงินร้อนเงินหรือจำเป็นต้องใช้อะไรหรือเปล่าถึงต้องทำแบบนี้ บอกพี่ได้นะ”
“เปล่าค่ะพี่หมูขวัญสนุกๆเท่านั้นเองค่ะ”
“หมู ขวัญ”
“อ๊ะพี่วาย งั้นขวัญขอตัวก่อนนะคะพี่หมู” แล้วขวัญก็รีบร้อนจากไปอย่ารวดเร็ว
“หมูมีอะไรทำไมต้องทำลับๆล่อๆด้วย”
“ไม่มีอะไรหรอวายแค่เตือนอะไรน้องเค้านิดหน่อยแค่นั้นเอง น่า”
“อย่าให้รู้นะว่าไม่นิดนะหมู”.........................
.........................
...
จนเรื่องราวข้ามมาที่บทที่เจ็ด ที่นายเอกวายยังโดนกักขังให้รองรับอารมณ์หื่นของพระเอกอยู่ในกระท่อมกลางป่าเปลี่ยว ที่มีการแนบรูปส่วนตั้วส่วนตัวของพระเอกและนายเอกในมุมลับตาของสวนหลังบ้านไปเป็นเซอวิส ด้วยรูปที่โจ๋งครึ่มไปนิดเลยทำให้ความลับของสองสาวรู้ไปถึงหูพระเอกของเรื่องเข้าเพราะคราวนี้หมูได้เห็นรูปของจริงแม้จะเป็นแค่รูปกอดจูบธรรมดาแค่เมื่อเจ้าตัวเห็นก็รู้ได้ทันทีว่ามันเป็นรูปของเค้ากับวาย จนต้องรีบไปหาตัวการและลากมาคุยกันในห้องเก็บของที่มิดชิดและปรอดคนทันที..............
..................
.....
..
.
“เอาน่า ไงๆ พี่หมูก็รู้แล้วว่าขวัญเป็นคนปล่อยรูปพวกนี้เอง นี่ขวัญแอบถ่ายให้เห็นหน้าแบบให้เดาเอาแล้นะขายมาตั้งนานยังไม่มีใครรู้เลยว่าเป็พี่หมูกับพี่วายจริงๆ พี่ก็หยวนๆ ลงทุนธุรกิจร่วมกับขวัญเลยแล้วกันนะคะ เปลืองตัวนิดๆหน่อยแค่นั้นเองความลับไม่รั่วไหลรับรอง ไม่งั้นอย่าหาว่าขวัญใจร้ายละกัน” ไม่พูดเปล่าขวัญยังเอาตัวเข้าประชิดออดอ้อนเหมือนน้องสาวที่สนิทกันมาตั้งแต่เกิด แต่ทำเอาหมูถึงกับอึ้งกับอีกรูปที่อยู่ในมือของสาวรุ่นน้อง แต่กับอีกคนที่เดินมาเจอเข้าพอดีถึงกับทนไม่ได้กับภาพความสนิทสนมเกิดกว่าเหตุ ความหึงบังตาวายจนมิด กราดเข้ามาดึงขวัญออกห่างจากคนของตน
“หมู นังขวัญ นี่มันอะไรกัน” วายที่เตรียมวีนแต่น้ำตาคลอเต็มตา ทำเอาหมูต้องรีบปลอบ ส่วนขวัญก็มือไวเหลือเชื่อแอบเก็บรูปต้องห้ามได้อย่างแนบเนียนโดยที่วายไม่ทันเห็น
“วายไม่มีอะไรจริงๆ นะ น้องเค้าแค่อ้อนขอความร่วมมือบางอย่างแค่นั้น..”
“อ๊ะ พี่หมูพี่วายคะขวัญขอตัวก่อนนะคะ ตามสบาย ค่อยๆ เคลียกันดีๆ นะคะและขวัญรับรองความเป็นส่วนตั้วส่วนตัวจะอยู่อย่างมิดชี้ดที่ซู้ดคร้า” ขวัญจากไปโดยไม่ลืมล็อกห้องให้อีกด้วย สองหนุ่มในห้องต่างงอนง้อกันอย่างถึงพริกถึงขิงคนนึงลุกอีกคนรับ ไม่ได้รับรู้เลยว่าสิ่งที่พวกเค้าทำอยู่ตอนนี้มันได้ถูกเก็บภาพเอาไว้ด้วยกล้องของนักขายมือทองอย่างขวัญเป็นที่เรียบร้อย เมื่อสองหนุ่มจากห้องไปด้วยความเข้าใจกันอย่างเร่าร้อนเป็นที่เรียบร้อย สาวนักขายก็เข้ามาเก็บเกี่ยวผลประโยชน์ที่ตกมาถึงมืออย่างฟลุ๊กๆ ไปขยายผลหากำไรต่อ
“หึ หึ หึ กำไรเหนาะๆ ฮ่า ฮ่า ฮ่า รวยขเละครับ ฮ่า ฮ่า ฮ่าฮ.... ฮ....แค๊ก แค๊ก” โอ้ยนำลายติดคอ
“ขอขวัญเก็บหอมรอมริบต่อไปจนกว่าพวกพี่จะเรียนจบนะคะ สาวกวายจงเจริ้ญ” ฮ่า ฮ่า ฮ่า ฮ่า ฮ่า โฮ่ะ โฮ่ะ โฮ่ะ......................
..............
.....
..
.
ร้ายไปนี๊ดมั้ยเนี่ย
หัวข้อ: เรื่องสั้นx[[#79 มะไฟ 05จบ]] p.58 x 07/07/59 (อ่าน 524398 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก