^^
นิราศ สาวสวย ผู้นุ่มนิ่มเรียบร้อยเป็นผ้าพับไว้ สมัยมัธยมประกวดมารยาทเมื่อไหร่ไม่เคยมีใครแซงหน้าเธอได้ ผู้มีดีกรีเป็นถึงดาวคณะสองปีซ้อนเพราะรุ่นน้องที่เข้ามาไม่มีใครสวยหวาน น่ารัก แอ๊บแบ๊วได้เกินหน้า
“นังนิ แกอย่าแอ๊บให่มันมากนักคนเค้าจะหมั่นไส้เอา” ทรัพย์สินหรือ สินเพื่อนสนิทตั้งแต่เด็ก เอ่ยเตือนอย่างหวังดี
“เชอะ ชั้นไม่ได้แอ๊บแต่มันเป็นชั้นจริงยะ” นิกัดฟันพูดเบาๆ ปากก็ฉีกยิ้มให้กับคนที่ผ่านไปมา
“ไม่ได้แอ๊บ ตอแหล อยู่กะชั้นแก พูดแต่ละทีบรรพบุรุษเจ็ดชั่วโคตรนอนตายตาไม่หลับ”
“ชิ พูดเรื่องแอ๊บแกต่างหายอิสิน ไม่ต้องมาแอ๊บแมน หนอยมีผัวเข้าหน่อยทิ้งเพื่อนทิ้งฝูง”
“ใช่ที่ไหน นังนี่ มีซะที่ไหนชั้นหนะมันผู้ชายทั้งแท่งโว้ย มีได้แต่เมีย อย่ามาหาความ” นิเดินเหน็บแนมกับสินไปเรื่อยมือก็โปกทักคนนั้นปากก็ยิ้มหวานกับคนนี้ไปเรื่อยจนลืมดูว่าเดินมาจนสุดทางแล้ว ด้านหน้าของทั้งสองคนคือบันไดที่ทอดยาวลงไปที่โถงที่ตอนนี้มีผู้คนเดินไปมากันขวักไขว่ ร่างของดาวคณะและเพื่อนที่ยืนยันว่าตนเป็นชายทั้งแท่งกลิ้งหลุนๆ อย่างไม่มีเบรกลงสู่พื้นราบ
“กรี๊ดดดดดดดด” เสียงร้องของทั้งสองประสานเป็นหนึ่งเดียว...........................
...............
..
.
“สิน สินเป็นไงบ้าง ทิตย์ห่วงสินแทบบ้าแน่ะ หมอว่าไงบ้าง”คนที่โดนเรียกว่าสินนั่งเอ๋อ มองหน้าคนที่ยืนหอบจากกการวิ่ง ก่อนตอบอย่างงง
“ไม่เป็นไร มันสบายดี” ก็หมอบอกว่าไอ้สินไม่เป็นไร มันแค่ตกใจสาวแตก ทั้งตัวไม่มีแม้รอยขีดข่วน แต่ทำไมใครๆพอพูดกับสินต้องหันมามองกรูด้วยวะ
“ไม่เป็นไรก็ดีแล้วงั้นกลับบ้านกันก่อนดีมั้ย เดี๋ยวพรุ่งนี้ค่อยมาเยี่ยมเพื่อนสินกัน” หือ ใครเป็นไรนะ หรือว่า.....ตอนตกมาเราล่วงมาทับใครเข้าวะ ไอ้นิเอ้ย ไม่อยากมองหน้าคนเล้ยกรู
“บาย” นิตอบแถมโบกมือลาพี่ทิตย์ที่เข้ามาหาสินโดยที่ไม่ได้ทักหรือสนใจนิที่นั่งหัวโด่อยู่เลยแม้แต่น้อย
“บายอะไรล่ะสิน ไปได้แล้วไม่ต้องมามุก” พูดจบพี่ทิตย์ก็ความมือนิที่ยกขึ้นโบกแล้วดึงเบาเข้าหาตัวทำเอาคนไม่ได้ตั้งตัวเซถลาเข้าไปซบอกอุ่น
“เอ้ย” พี่ทิตย์กอดอยู่พัก ก่อนดันออกแล้วพาเดินไปขึ้นแท็กซี่ ทั้งมึน ทั้งงง ก็ตามพี่ทิตย์กลับมาถึงห้องจนได้
“ไปสินปาบน้ำก่อนนะ” พี่ทิตย์ดันหลังให้เจ้าไปในห้องน้ำ สิ่งแรกที่นิทำหลังประตูห้องน้ำปิดลงคือ วิ่งรี่เข้าหากระจก
‘นี่มันไอ้สินนี่หน่า เราเข้ามาอยู่ในร่างมันแล้วสินล่ะ อย่าบอกนะว่ามันเข้าไปในร่างชั้น แน่เลย ชิ โวยวายตอนนี้ก็ไม่มีอะไรดีขึ้น เอาเป็นว่าพรุ่งนี้ค่อยว่ากัน เอาวะไอ้ที่อยากรู้ก็จะได้รู้ อุอุอ’
“แต่แดแดแด้ หึหึนังสินวันนี้แกเต้นระบำเปลื้องผ้าให้ชั้นดูเถอะ ” นิอัมเพลงไป ก็ลงมือเปลื้องผ้าสินไปด้วย จนตอนนี้เหลือเพียงปราการด่านสุดท้าย นิหยุดมือ ก้มลงมองร่างกายสิน
“หือ ขาวนะยะ ไหนดูซิ น้องชายแกมันจะซักแค่ไหน” นิเอามือมาจับที่ขอบกางเกงในแล้วดึงออกจากตัว
“โอ้ว มิใช่น้อยนะเนี่ย เพื่อนกรู” นิหน้าแดงกล่ำ แม้จะเคยดูรูป ดูคลิปมาบ้าง แต่ของจริงยิ่งกว่านิยายจนบรรยายไม่หวาดไม่ไหว
นิกำลังพาร่างสินเต้นระบำฮูล่าไปรอบห้องน้ำ อยู่ๆ พี่ทิตย์ก็โดดมากอดจากด้านหลัง
“เฮ้ย” นิโวยลั่น แต่พี่ทิตย์กลับซุกไซร้ไปตามส่วนต่างๆ อย่าคนคุ้นเคย
“อ้ายยย มันร่างไอ้สินก็จริงแต่กรูนะโว้ยที่เป็นคนรู้สึกอะ” นิพยายามดันพี่ทิตย์ออกให้พ้นตัว
“สิน อะ น่านะ ที่รัก” พี่ทิตย์อ้อนเสียงสยิว
ไม่ ม่ายน้า อย่าน้า กรูยังไม่ได้เตรียมใจ้ ปล้อย ปล่อยกกรู๊ ก๊อน
นิในร่างสินดิ้นจนหลุดจากเงื้อมือพี่ทิตย์ ก็เผ่นพรวดเดียวออกมาจาห้องน้ำ
“เวร” โอ้แม่เจ้า ออกจากห้องน้ำมาเจอเตียง สินยืนอึ้งอยู่ดีดี พี่ทิตย์ที่ตามมาก็ผลักสินให้ล้มคว่ำลงกับเตียงอย่างไม่ทันตั้งตัว พอตะกายพลิกตัวหันกลับมา ก็ป๊ะหน้ากับน้องชายพี่ทิตย์ ที่ดูท่าจะพร้อมทำงานเต็มกำลัง
โอ้วว ประเจ้าพ่อพี่ทิตย์นี่เค้าให้อะไรกันมาอลังการซะเหลือเกิน นิถึงกับตาเหลือก เอาไงดีวะ ไอ้นิ เรื่องมากอาจได้ลิ้มไอ้น้องอวบๆของพี่ทิตย์ให้แหยงปาก
อยากรู้ .......อยาก แต่...แง...แม่จ๋า ตอนนี้ได้รู้แถมลองด้วย ไอ้สาด พ่อมึงให้อะไรมาเยอะนักวะ ปล่อย ปล่อยกรู๊ มัน มันใกล้เข้ามาแล้ว น่ากลัวเจ็บ จะมั้ยเนี่ย
“อ๊ากกก”
“สิน ร้องทำไม โอ๋ โอ๋ ที่รัก ระลึกความหลังเหมือนครั้งแรกหรอจ๊ะ มามะคนดี เดี๋ยวพี่ทิตย์จะช่วยให้ร้องครางเองจ้า ” กูไม่ได้เล่น แม่จ๋า ใหญ่โคด อืออ อึ๊ก ขอทำใจก่อนซิวะ
“อ๊า” พี่ทิตย์จับนั้น
“อ๊า” พี่ทิตย์ลูบนี่
“โอ้วว พี่ทิตย์” อย่างดูด
“อะ อ๊า อืออ พี่ทิตย์” ขบเค้าทำไม
“อู้ววว พี่ทิตย์” ให้เค้านอนคว่ำทำมาย งี้ก็ไม่เห็นดิโด่
“อู้ย เจี๋ยวโว้ย” ใกล้แล้ว ใกล้ เข้ามา อู้วลุ้นระทึก ใกล้มาอีกนิด เกือบแล้ว อ๊า มาแล้ว เอาวะเป็นไงเป็นกันตายเป็นตาย
“อ๊า ที่รัก เข้ามาเลย” แตะแล้ว อย่างงั้น....”
ดวงตาที่ปิดสนิทของใบหน้าซีดเผือดของคนไข้ที่นอนนิ่งอยู่บนเตียงมาเกือบห้าชั่วโมงลืมพรึบ ขึ้นอย่างกับหนังสยองขวัญทำเอาหมอและเพื่อนที่มาช่วยเฝ้าไข้สะดุ้งกันเป็นทิว คนไข้สาวกรอกตาไปมา มองไปรอบๆ เพื่อลำรึกว่าตนเองนั้นอยู่ ณ.ที่แห่งใด แล้วทันใดนั้นร่างบอบบางก็ลุกพรึบจากท่านอนเป็นนั่งอย่างรวดเร็ว หมอและคนเฝ้าไข้ถอยกรูด
“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดด” เสียงแผดร้องดังลั่นห้อง ลากยาว ทำเอาพยาบาล หมอและพื่อนต่างสะดุ้งกันท่วนทั่ว
“ นิ/ นิ/ ไอ้นิเป็นไร” เสียงเพื่อนที่ยืนห่างๆ ร้องเรียกดังลั่นแข่งเสียงกรีดร้อง นิหยุดเสียงกรีดร้อง ทิ้งตัวลงนอนอย่างหมดอาลัยตายอยาก น้ำตาจากสองตาไหลเป็นสาย ไม่ยอมพูดยอมจา ไม่หือไม่อือ คุณหมอเจ้าของไข้เข้ามาตรวจอาการดู ไม่พบสิ่งผิดปกติใด เลยสรุปว่าเป็นอาการช็อคหลังอุบัติเหตุ อาจจะช้าไปนิดแต่เพราะคนไข้เพิ่งรู้สึกตัวการตอบสนองเลยเพิ่งเกิดขึ้น
“ คาดว่าอีกวันสองวันก็เป็นปกติครับ” ............................
...................
...........
..
.
‘อืออ ทำม้ายย ทำมาย ทำมาย อีกนิดเดียวแค่นั้น อืออ สวรรค์ใจร้าย โหดเหี้ยม ใจดำ อำมหิต อีกนิดเดียว อีกนิดเดียวแค่นั้นก็จะได้รู้แล้วว่า ไอ้สินกะพี่ทิตย์..อะ ฮือออออออออออออออออออออออออออออออออออออออออ’ คนเพิ่งฟื้นร้องไห้จนน้ำตาแทบเป็นสายเลือด
ฮือออออออออออออออ แง้ๆๆๆ...................................
..............
.......
.
“สิน สินครับ”
“ อือออ พี่ทิตย์ ช่วยสินด้วย” สินผวาเข้าไปซบอกอุ่นของทิตย์ที่นอนอยู่ด้านข่าง
“โอ๋ ที่รัก เป็นอะไรครับ”
“สินฝันอะ ฝันว่าตกบันไดแล้ว ตื่นมาในห้องขาวๆ ที่ไหนก็ไม่รู้ ไม่มีใครอยู่เลย มีสินคนเดียว สินกลัว” สินยิ่งกอดทิย์แน่นเข้า
“ซู่ แค่ฝันร้ายครับ พี่ทิตย์อยู่นี่นะ นอนนะ เมื่อกี้สินเหนื่อยจนสลบไปนะไม่มีไรหรอกนะ มามะ พี่ทิตย์จะกอดสินไว้เองนะครับ”...................
.........
..
.
หัวข้อ: เรื่องสั้นx[[#79 มะไฟ 05จบ]] p.58 x 07/07/59 (อ่าน 524314 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก