^^
โพล้ง เพล้ง................. โครมคราม ..............................โอ๊ยย...................... อ๊าก ....................อุ๊กก.........................แก๊ก....
“พี่แมน หนีไป” เสียงเด็กหนุ่มอายุไม่เกินยี่สิบที่ตอนนี้พันตู อยู่กับชายร่างใหญ่สองสามคน ร้องบอกสาวผมยาวสลวยร่างบาง ในชุดชมพูที่เพิ่งเปิดประตูห้องยังไม่ทันจะได้ก้าวขาเข้ามาด้านในซะด้วยซ้ำ คนสวยก็ไว้ได้ใจ เพียงเห็นสภาพในห้องก็เผ่นแนบแบบไม่เหลียวหลัง ปล่อยให้น้องชายเผชิญชะตากรรมเพียงลำพัง...........................
.....
...
.
“แค่งานง่ายๆ นายยังพลาด นายคิดว่าน้าควรจะไว้ใจนายดีมั้ยเพชร”
“น้าคราม.. อะ ก็เพชรไม่รู้นี่ว่า ไอ้เด็กนี่มันจะฤทธิมากขนาดนี้นี่.....” คนเป็นน้าโปกมือยุติข้อแก้ตัว
“สน รู้หรือยังว่าแนนหนีไปอยู่ที่ไหน” สงครามหันไปถามเอากับคนข้างตัวแทน
“ครับนาย”
“ดี ไปเอาตัวมาให้ได้ เพชร ส่วนนาย ...เฮ้อ ...ไปให้พ้นหน้าไป” เพชรหน้าบูดก่อนจะเดินออกไปตามคำสั่ง ปล่อยเชลยหนึ่งเดียวเอาไว้กับผู้ชายหน้าหวานร่างสูงโปร่งที่ใครต่อใครต่างเกรงกลัว.................
...
.
“คุณสงคราม” ฝ่ายเชลยกลับทนต่อความเงียบที่น่าอึดอัดต่อไปไม่ไหว
“คุณจะ...” ชายหน้าหวานยกนิ้วเป็นเชิงให้หุบปาก
“นายชื่ออะไร”
“หือ”
“ชื่อ” เสียงเข้มที่ไม่ค่อยเข้ากับหน้าสั่งเสียงห้วน
“มายด์”
“อื่ม มายด์ นายรู้ใช่มั้ยว่า แนนควรที่จะเป็นคนที่มายืนอยู่ตรงนี้ตามสัญญาที่พี่นายได้ทำไว้ จุ๊ๆ” คนพูดจุ๊ปากขัดเมื่อเห็นอีกฝ่ายทำท่าจะพูดอะไรที่ดูจะไม่ตรงกับความจริงนัก
“เป็นเด็กเป็นเล็กอย่าหัดโกหก นายก็รู้ว่าพี่สาวนายกู้เงินกับชั้นเพื่อส่งนายเรียนจนจบ ม.6 แล้วทำไมเมื่อถึงเวลาชดใช้พวกนายถึงต้องทำให้เรื่องมันใหญ่โตกันด้วย นายว่าชั้นเป็นคนใจดี จนพวกนายจะมาล้อเล่นกันได้ง่ายๆ อย่างนั้นหรือ”
“ปะ เปล่า ครับ” สายตาเลือดเย็นของคนพูดกลับข่มอีกฝ่ายจนถึงกับปากคอสั่น
“ไม่เป็นไร ไม่ต้องกลัว ชั้นไม่ทำอะไรนายตอนนี้หรอกน่า เดี๋ยวแนนมาเราก็เป็นครอบครัวเดียวกันแล้ว เอาเป็นว่าตอนนี้นายก็ไปทำงานใช้หนี ฆ่าเวลาไปพลางๆ ก่อนแล้วกัน”
“นี่มันข่มขู่กันชัดๆนี่หว่า สาธุ ขอให้พี่ผมเค้าหนีนายไปได้นานๆ เหอะ” มายด์พึมพำออกมาเบาๆ แววตาเย็นชา ยิ้มกวนๆ ช่างไม่เข้ากันกับหน้าสวยๆ ของเจ้าหนีโหด ตัวขาวหน้าหวานข้างหน้านี่เลยจริงๆซิน่า
“ใครอยู่ด้านนอก เรียกเพชรมาทีซิ” เพียงไม่นานคนที่ถูกเรียกหาก็เปิดประตูเข้ามา
“ครับ น้าคราม”
“อือ หางานให้เจ้าหนูนี่เค้าหน่อย ตอนที่ยังไม่ได้ตัวแนนมาก็ให้เค้าทำงานใช้หนีไปก่อน ดูแลด้วยแล้วกันถือว่าเค้าอยู่ใต้ปกครองนาย” เสียงเฉียบขาดสั่งแบบห้ามโต้แย้ง ก่อนจะหันมาพูดเสียงอ่อนลงกับอีกคนจนแทบตั้งตัวไม่ติด
“มายด์ นายก็ถือซะว่าทำงานพาร์ทไทม์ช่วงปิดเทอมไปก่อนนะ เดี๋ยวพี่แนนมานายก็กลับบ้านได้” หน้ายิ้มๆ แบบใจดีแต่ไม่น่าไว้ใจยังไงไม่รู้สำหรับมายด์
“ฝากด้วย” เสียงเข้มสั่งหลาน ก่อนโปกมือไล่สองคนให้ออกจากห้องไป
“ไป” เพชรลากคนตัวเล็กออกมาด้วยกัน
“ไอ้บ้า ปล่อยกู” เพชรไม่ได้สนใจ สำเนียงการพูดหรือแรงดิ้นรนของคนตัวเล็ก กลับทำเพียงลากคนขัดขืนตามไปอย่างไม่ปราณีปราศรัย....................
...........
...
.
สองเดือนผ่านไปไวเหมือนโกหก
“อ๊ะ”
“ฮืออ”
“โอ๊ยยย อืออออ”
“อ๊าวว ซี๊ดด อ๊าาา”
“อ๊า เจ็บ อือม อ๊ะ อ๊ะ”
“อ๊ะ มายด์ อือม อ๊า”
“มายด์ อืออ อ๊า น้าคราม ได้ตัว ฮือม พี่นาย มาแล้วนะ อ๊า” เพชรพูดกับ มายด์ที่นอนคว่ำหายใจหอบอยู่ใต้ร่างหนาที่ยังไม่มีที่ท่าว่าจะหยุดกิจกรรมเข้าจังหวะที่ดำเนินมาจนรอบที่เท่าไหร่แล้วก็ไม่รู้ของวันนี้ ร่างเล็กชะงักไปนิด แต่คนด้านบนกลับไม่ปล่อยได้คิดแม้ซักนิดกลับเร่งจังหวะกระแทกกระทั้นเข้าใส่อย่าไม่บันยะบันยัง ร่างเล็กเกรงมือจิกผ้าปูที่นอนแน่น ร้องครางไม่เป็นภาษา จนร่างหนาของเพชรเกร็งกระตุกปลดปล่อยความสุขล้นออกมาอย่างเต็มที่ แต่ถึงอย่านั้นเพชรก็ไม่ได้ถอดถอนตัวเองออกไป กลับนอนหอบอยู่ในท่านั้นต่อ
“แล้วพี่แมน อือม” เพชรจับหน้ามายด์ให้หันมารับจูบ
“น้าครามได้ตัวพี่แนนมาตั้งแต่เมื่อสามวันก่อน ตอนนี้ยังไม่รู้เหมือนกันเพราะ ทั้งน้าครามแล้วก็พี่ของนายยังไม่มีใครได้ออกจากห้องมาให้ได้ถามเลยซักคน” เพชรยังไม่เลิกรุกรานร่างเล็กด้วยปากไปตามที่ต่างไปทั่วหลัง ไหล่
“คุณเพชร อือม พอ อ๊ะ พอก่อนอือม” มายด์พยายามห้ามคนที่นอนทับอยู่บนหลังแต่ก็ไม่เป็นผล
“อย่า ดิ้นน่ามายด์ นอนเฉยๆ แล้วพี่จะเล่าให้ฟัง ไม่งั้นพี่จะไม่เล่าแต่จะทำอย่างเดียว” ร่างเล็กหยุดขัดขืนทันควัน
“อ๊ะ อือ”
“ครางอีกซิมายด์ เสียงมายด์น่ารักดี พี่ชอบ” มายด์ส่งค้อนให้
“อ๊ะ อะ อ๊าาคุณ เพชร อือ เล่าต่อซิ อือม อ๊ะคุณเพชร อือ”
“ก็ อือ ไม่มีอะไร มาก อ๊า ก็แค่ อ๊ะ พี่ไปแอบ อา ฟังที่ห้อง อู๊ว น้าคราม อ๊า”
“อืออ คุณ เพชร”
“อือม ดี มายด์ อ๊า ก็ได้ยินแต่เสียง....” เพชรแนบปากข้างๆหูมายด์ ครางเสียงกระเส่าใส่หูมายด์
“อ๊า อ๊า” ......จนจบไปอีกรอบตอนสายๆ ก่อนทั้งสองร่างจะนอนกอดก่ายหลับใหลไปพร้อมกัน...............
...........
..
.
ปั้ง ปั้ง โครม โครม เสียงทุบประตูดังลั่นทำเอา เพชรสะดุ้งตื่นทันที
“คุณเพช้ร คุณเพชร”
“เออ เออ ตื่นแล้ว” เพชรเดินไปเปิดประตู
“สน มีอะไร”
“นายให้คุณมายด์ไปพบที่ห้องครับ”
“ห้องไหน” สนถึงกับกระแอม แสดงว่าไปแอบฟังมาเหมือนกันซิเนี่ย
“ห้องทำงานครับ”
มายด์เปิดประตูเข้าไปในห้องที่ครั้งนึงเคยยืนรอคำตัดสินของคนหน้าหวาน วันนี้ คนหน้าหวานนั่งหน้าซีดๆ หงิกๆ อยู่บนเก้าอี้ตัวเดิม โดยมีพี่ของเค้ายืนหน้าระรื่นอยู่เคียงข้าง พอน้องชายเข้ามาในห้องได้เจ้าพี่บ้าในชุดกางเกงขาวเสื้อสีขาวกรุยกรายเทรนเกาหลีก็ถลาเข้ามากอดด้วยความคิดถึง
“มายด์” ผมยาวๆโอบล้อมทั้งสองคนไว้อย่างนิ่มนวล
“พี่แมน พี่.....” น้องชายถึงกับพูดอะไรไม่ออก
“น่า น่า มายด์ พี่อยู่นี่แล้วนะ ไม่มีใครทำอะไรมายด์ของพี่อีกแล้วนะ” พี่แมนลูบหัวน้องอย่างปลุกปลอบ
“ไป วันนี้มายด์เก็บของกลับไปอยู่บ้านของเราได้เลยนะ แต่พี่คงต้องอยู่นี่ใช้หนีรักให้คุณครามไปตลอดชีวิต ตามที่สัญญาไว้” พี่แมนพูดกับมายด์แต่ตากลับมองไปสบกับคนหน้าหวานที่นั่งนิ่งทำหน้าเจ็บปวดแปลกๆ เวลาขยับตัว อยู่ที่โต๊ะทำงาน
“ใช่มั้ย คุณคราม น้องมายด์กลับไปบ้านได้เลยใช่มั้ย”
“อือ...”
“ปั้ง”เสียงประตูห้องทำงานถูกกระแทกเปิดอย่างแรง แต่คนกระแทกกลับเดินลิ่วไปอีกทาง ทำเอาคนในห้องมองตากันงงๆ
“คุณเพชร” มายด์พึมพำเบาๆ ก่อนขืนตัวออกจากอ้อมแขนของพี่
“มายด์ อย่าบอกนะว่า มายด์กับ...”
“ฮื่อ” มายด์พยักหน้ารับ
“ตั้งแต่เมื่อไหร่ เค้าขืน...” มายด์รีบเอามือปิดปากพี่
“เปล่า มายด์ มายด์ มายด์ก็ไม่รู้เหมือนกันพี่แมน แต่คุณเพชรถึงจะปากร้ายแต่ก็ใจดี ใจดีกับมายด์ ดูแลมายด์ ตอนแรกมายด์ก็ฤทธิเยอะอยู่ สั่งให้ทำอะไรก็ดื้อ ประชดบ้าง แกล้งบ้าง แต่คุณเพชรก็ยังใจเย็น ซัดกันบ้าง ดีกันบ้างจนไม่รู้ซัดกันนัวอีท่าไหนไปจบกันบนเตียงซะงั้นอะ” มายด์เล่าไปหน้าแดงไป
“โธ่..ตระกูลชั้น หมดคนสืบทอดซะงั้น” พี่แมนทอดถอนใจอย่างปลงๆ
“เอาเหอะ ถ้าเค้าไม่ได้ขืนใจมายด์ พี่ก็เบาใจ เอาเป็นว่ามายด์คงต้องไปตกลงกับเค้าเอาแล้วหละว่าจะยังไง โชคดีนะน้องรัก”
“อือม เออ พี่แมน แล้ว คุณครามเค้ารู้แล้วว่าไงอะ” มายด์ดึงหูพี่ชายมากระซิบถามเสียงเบา
“หือออ รู้อะไร”แมนถามกลับเสียงเบากว่าอย่างหยอกเย้า
“ก็รู้ว่าพี่แมนเป็นแมนและไม่ได้ชื่อนแนนอย่างที่เค้าเข้าใจไง”
“อ๋ออออ หึ หึ หึ ก็เป็นอย่างที่มายด์เห็นนั้นแหละ” พี่แมนตอบกลับอย่างกวนๆ
“เป็นไงฮะ พี่แมน มายด์ก็เห็นคุณครามนั่งนิ่งเป็นหุ่นหน้าหงิกอย่างเดียว” น้องชายทำหน้างง ส่วนพี่ชายกลับทำหน้าระรื่น
“ก็ครั้งแรกของมายด์ มายด์เป็นไง คุณครามก็เป็นงั้นแหละ”
“อ๊ะ งั้น...อู๊วว แล้วคุณครามไหวหรอ หน้าหวานๆ อย่างงั้นเจอบิ๊กแมนเข้าไป...อึ๋ย แค่คิดก็ โอ๊ยย เจ็บแทน ยึ๋ยยย..แค่ของคุณเพชรยังไม่เท่าพี่แมน มายด์ยังจะอยากดิ้นตายเลย บรึ๋ยย”
“เอาน่า ไอ้มายด์ ไงซะคุณครามก็ยังมานั่งเก็กอยู่ได้หละน่า...”
“คิคิ น่าสงสารคุณครามนิ กว่าจะรู้ว่าหลงกล พี่แมน ก็ต้องตกเป็นของผู้ชายตัวเป็นๆ ไปแล้วซะงั้น”
“ไอ้มายด์ แกรีบตามสามีแกไปเลยไป พี่จะได้ไปสวีทกะหวานใจพี่บ้าง ซักสี่ซ้าห้าวันค่อยเจอกันใหม่นะน้องรัก” พี่แมนโปกมือบ้ายบายอย่างแหลๆ พอๆ กับรูปลักษณ์ภายนอกได้อย่างน่าหมั้นไส้
“คราบบ บายคราบ” มายด์รีบจากมาเพื่อจะกลับไปหาคุณเพชร
“อ๊ะ” แค่ปิดประตู ยังก้าวไปได้ไม่ถึงไหนข้อมือก็โดนกระชากเต็มแรง หัวเกือบทิ่ม
“คุณเพชร” คุณเพชรหน้าตาถมึงทึงฉุดลากร่างบางตามหลังไปอย่างไม่ปราณี ก่อนเหวี่ยวโครมลงกับเตียงในห้องแล้วโถมตัวตามทันที
“พี่ไม่ให้มายด์ไปไหน ทั้งนั้น” ปากว่ามือก็พยายามปลดเปลื้องเสื้อผ้าออกจากตัวคนร่างเล็ก
“อ๊ะ อืออ มายด์ก็ อ๊า คุณเพชร”
“มายด์” เพชรพรมจูบไปตามซอกคอและแผ่นอก
“อืออ คุณเพชร อ๊ะ อ๊า” มายด์ได้แต่โอนอ่อนไปตามกระแสอารมณ์ของเพชรอย่างรู้ใจ
“อ๊ะ คุณเพชร”
“อ๊า มายด์” เพชรกระแทกกระทั้นเข้าหาอย่างไม่รอช้า
“อือ”
“อยู่กับพี่นะ มายด์”
“อ๊าาา คุณ เพชร”
“ตอบซิมายด์”
“อ๊ะ”
“มายด์ อยู่นะ”
“อ๊า ซี๊ดด อือม”
“มายด์”
“อือม คุณเพชร อ๊ะ อยู่ อ๊ะ อยู่ครับอ๊าาา อยู่ อ๊า มายด์จะอยู่กับคุณเพชร อ๊าาา” เมื่อสิ้นเสียงตอบการกระแทกกระทั้นอย่างกับจะลงโทษก็สิ้นสุดลงเกือบๆจะพร้อมกัน สองร่างที่เหนื่อยอ่อน นอนกอดกันไว้แนบแน่น
“มายด์” เพชรจูบเบาอย่างขอโทษที่ทำรุนแรงไปทั่วหน้าอก
“คุณเพชรอะ ไม่ยอมฟังมายด์เลย อู๊ยย เจ็บไปหมดเลย”
“ก็พี่กลัวมายด์จะไปจากพี่อย่างที่พี่แนนบอกนี่หน่า”
“พี่แมนบอกเฉยๆ ไม่ใช่ว่าสั่งให้มายด์ไปซะหน่อย แล้วอีกอย่าง ถ้ามายด์ไปก็แค่ไปเก็บของจากห้องนั้น มาอยู่กับคุณเพชรไง หรือคุณเพชรไม่อยากให้มายด์มาอยู่ด้วย”
“ใครว่า พี่ดีใจตายเลยถ้ามายด์ยอมมาอยู่กับพี่จริงๆ ซะที เอ่อ แต่พี่สังเกตมาหลายทีละ ว่ามายด์เรียกพี่แนนที่ไร ทำไมมายด์เรียกว่าพี่แมนทุกทีเลยล่ะ”
“อ๋อ ก็พี่แมนชื่อพี่แมนไง แต่ทำไมใครๆที่นี่เรียกพี่แมนว่าแนนกันทั้งนั้นเลย”
“พี่แมน?”
“อื่อ พี่แมน พี่แมนเป็นผู้ชาย ถึงจะเหมือนผู้หญิงไปบ้าง แต่ชอบแต่งตัวสวย ชอบดูแลตัวเอง ชอบไว้ผมยาว แต่เป็นผู้ชายนะถึงจะชอบผู้ชายหน้าสวยก็เถอะ”
“หาชอบผู้ชายหน้าสวย”
“อื่อ ชอบผู้ชายหน้าสวย ก็สวยอย่างคุณครามไง สเป็กพี่แมนเลย”
“งั้นน้าครามก็....”
“ฮื่อ ถูกพี่แมนเจี๊ยะไปเรียบร้อยแล้ว”
“งั้น ไอ้ที่หนีล่ะ...”
“อือ เป็นแผ่น หลอกให้อยากแล้วฉากหนี ของพี่แมนนั้นแหละ พอคุณครามหน้ามืดตามั่ว พี่แมนก็แค่ทำเป็นโดนจับแล้วก็พลิกวิกฤตเป็นโอกาส รวบหัวรวบหางกินกลางตลอดตัวคุณคราม ซะเลยไง”
“งั้น..”
“อื่อ”
“งั้น...”
“อือ”
“งั้นนน...อีกรอบนะ” เพชรพูดเสียงรัวเร็ว ก่อนจู่โจมอย่างไม่ให้ตั้งตัว
“อื่อ... อ๊ะ เฮ้ย เดี๋ยว อ๊ะ คุณเพชร อ๊า มายด์เหนื่อยนะ อ๊าวว ตั้งแต่เมื่อคืนยังไม่ อ๊ะ ไม่พออีกหรอ อู้วว อ๊าวว ซี๊ดด อือม คุณเพชร....”
“ไม่พอ.... อะ ... มายด์..”
...................
........
..
.
The end
หายศีรษะไปนานซะเหลือเกิน.....คิดถึงจังเล้ย
หัวข้อ: เรื่องสั้นx[[#79 มะไฟ 05จบ]] p.58 x 07/07/59 (อ่าน 524266 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก