หัวข้อ: เรื่องสั้นx[[#79 มะไฟ 05จบ]] p.58 x 07/07/59

[luzileas]

พี่งูกวาดเรียบเลย. เหมาหมดทั้งปลา แมว หมา

[SuSaya]

สรุปก็ติดใจอ่ะนะ แต่ขอเล่นตัวหน่อยกลัวหาว่าใจง่าย ฮ่าๆๆๆ

[WilpeR]

พี่งูสุดยอดตัวจริงกินเรียบทั้งสามตัวเลย 555+

[Arancia]

แซ่บจริง ครอบครัวนี้อยู่กันอย่างสุขสันต์หรรษาซักที ฮ่าๆๆ ชอบพี่งูกับน้องน้ำตาล อยากอ่านอีก อิอิอิ

[entirom]

เอ  ไม่ใช่งู อายุยืนที่สุดหรือ

หรือแมวหว่าาาา(มันมี 9 ชีวิตนิ)


สรุปแล้ว
แมวน้อย เจ้าเล่ห์ที่สุดแหะ
ยุนั้น แยงนี้

จนกลายเป็นครอบครัวใหญ่
อิอิ
 

[bulldog17]

พี่งู.....เมะทุกสถาบัน5555

[agava1313]

พี่งูเหมาหมดเลยนะ แม้แต่สายพลังk ด้วยกันยังไม่เว้น

[prince magic]

พี่งูกดน้ำตาลแล้วอ้ะ
สรุปพี่งู คือยอดชายใช่ป่ะ
 

[skidK]

งูกับหมาอายุยืนพอๆกันค่ะ แต่จากที่มาอ่านทวน แมวมีสิทธิ์ชิ่งไปหาคนอื่นได้ถ้าเบื่อพี่งู เพราะไม่มีสัญญาผูกพันกับใครเลยนอกจากจะมีน้ำตาลที่ต้องดูแลแมวไปตลอดเท่านั้นเอง 

[moredee]

อ๋อ นีเองที่มาของคำว่า"เมียงู"

[tewava]

อ่านแล้ว สุดยอดจริงพี่งู อยากกดไลด์ ให้คอมเม้นท์จริงๆ

[nekko]

พี่งูช่างล้ำเลิศยิ่งนัก


 

[tamako]

พี่งูกวาดเรียบทั้ง หมา แมว ปลา 
แบบนี้น่าจะเปลี่ยนชื่อเรื่องเป็นเมียงู ฮ่าๆ

[zombi]

พี่งูสุดยอด มีฮาเร็มเป็นของตัวเอง
ระวังนะถ้าดูแลไม่ทั่วถึง(ใจ) บรรดาคุณเมียจะกินกันเอง

[ไป๋ไป๋]

 :katai2-1:เยี่ยมจริงๆเลยพี่งู

[zombi]

อยากอ่านต่อ

[skidK]

(^^หายไปนาน คิดถึงคนอ่าน เรื่องนี่เขียนแล้วลบลบแล้วเขียนอยู่หลายรอบว่าจะแต่งให้ยาวหน่อยแต่ก็นะ)


ความรักของผมมันเริ่มขึ้น เมื่อสมัยผมเรียนจบมาใหม่ๆ และได้บรรจุทำงานในอำเภอเล็กๆ  แห่งนี้ เมื่อกว่า 2 ปีมาแล้ว   
ผมรู้ว่าตัวเองชอบผู้ชายมาตั้งนานแล้วหละ แต่ก็ไม่กล้าแสดงออก กลัว  กลัวไปหมด  เจอคนที่ชอบก็ได้แต่เก็บไว้ในใจคนเดียว พี่คนนั้นหล่อ น้องคนนั้นสเป็ก แต่ก็ได้แค่แอบมองแอบดู นั่นแหละผม   ที่ทำงานผมอยู่ในอำเภอกันดาร   พี่น้องก็ห่างๆ ไปกัน ยิ่งเมื่อพ่อกับแม่เสีย ก่อนผมได้บรรจุมาอยู่ไกลขนาดนี้ ก็ยิ่งขาดการติดต่อกันไปเลย   มีเพื่อนร่วมงานแค่ไม่กี่คน เพื่อนเก่าก็แยกย้ายกันไป   ชีวิตผม ก็ได้แต่หมกตัวอยู่ในโรงเรียนประถมเล็กๆ แห่งนี้ อย่างเงียบสงบ แต่เปลี่ยวแหงาว้าเหว่ลึกๆ ทีนี้ก็รู้แล้วว่าผมมีอาชีพอะไร
“นี่ครูตั้ม  มีข่าวดีจะบอก”  ผมเพิ่งข้ามธรณีประตูห้องพักครูเองนะ
 “ดวงครูตั้มปีนี้เค้าว่าความรักรุ่ง งานพุ่ง นะเนี่ย” เสียงครู พี่แตน ครูสอนคณิตศาตร์ ดังมาจากโต๊ะอีกฝากของห้องพักครู ตอนเย็นหลังโรงเรียนเลิก
“ จะมีเนื้อคู่ผุดขึ้นกลางบ้าน”  เอิ่มม พี่ครับ นั่นเนื้อคู่หรือนางตะเคียนกันแน่ครับ
บรรจุ มาทำงานอยู่ที่นี้มาสี่เดือน แต่ด้วยโรงเรียนเล็กๆ เลยทำให้ครูแต่ละคนสนิทกันเร็ว เสียงล้งเล้ง แย่งกันถามดวงชะตาของตัวเอง กันยังกับเด็กๆ แม้กระทั่ง ผ.อ. ของโรงเรียนยังมาร่วมวงด้วยเลย
 แม้คำทำนายจะฟังดูน่าขำสักแค่ไหนแต่ก็แอบหวังนะ รอ ร้อ รอก็ยังไม่เห็นจะมีใครสักคน ที่โรงเรียนก็มีแต่ครูสาวกับครูสาวแก่ รวมกันได้ 6 ชีวิต  กับพวกครูสาวที่มีครอบครัว ลูกชายก็ยังไม่พ้นสิบขวบ มองยังไง้ยังไงก็ไม่น่าจะใช่   ชะเง้อคอรอจะเป็นยีราฟอยู่แล้วก็ยังไม่มีมา  ครูที่โรงเรียนต่างกลั้นขำกันจนปวดแก้มไปหมดแล้ว
“ครูตั้ม จะชุกตัวกินข้าวในบ้านจนหมดปีเลยหรือไง”  ครูแอน ที่เพิ่งจะได้ลูกชายตะโกนแซวจากชั้นสองอาคารเรียนตอนพักกลางวัน
“หรือเพราะครูตั้มชอบแอบไปบ้านก็ไม่รู้เนื้อคู่เลยไม่ยอมปรากฏกายให้ครูตั้มเห็นสักที”  เสียง ครูสมสมร เป็นลูกคู่มาจากหน้าต่างห้องพักครูชั้นหนึ่ง  ครูสาวที่โรงเรียนต่างทราบดีว่า ครูตั้มไม่มัก(ไม่ชอบ)สาว แต่มัก(ชอบ)หนุ่ม 
“ปีนี้โรงเรียนมีคนอาสาจะมาซ่อมบ้านพักครูให้” ผ.อ.มล ประกาศในการประชุมครูในเย็นวันหนึ่ง  ดวงความรักคงกำลังทำงานอย่างเต็มกำลังได้ซะที
“ก็ไม่ใช่ใครที่ไหน หรอก พอดีเจ้าของร้านวัสดุก่อสร้างในเมืองนั้นแหละ คุณคมหัวหน้าคนงานเค้าเคยเป็นลูกศิษย์เก่าที่โรงเรียนเรา  เค้าเห็นบ้านพักครูมันน่าเวทนานัก ก็เลยไปขอกับทางเจ้านายเค้าให้มาช่วยซ่อมแซม ก็ทำบุญกับโรงเรียน   คุณประกิตเจ้านายคุณคมก็เลยอนุเคราะห์ทางโรงเรียนด้วยการส่งช่างพร้อมวัสดุมาช่วย กว่าจะเสร็จก็คงเป็นเดือนนั้นแหละ ต้องใช้เวลาในช่วงปิดเทอมใหญ่” ผ.อ.มล เว้นช่วงไปนิดก่อนจะพูดต่อ
“คราวนี้คงต้องขอแรงครูตั้มอยู่โยงโรงเรียนช่วงปิดเทอมได้มั้ย เพราะจะให้ครูสาวๆ มาก็ดูไม่ค่อยงาม ช่างก็ผู้ชายทั้งนั้น แต่ถ้าครูตั้มไม่ว่างวันไหนก็บอกกัน จะได้เปลี่ยนๆ กันมาครูผู้หญิงก็ให้มากันทีละสองสามคน ก็ถือซะว่ามาโรงเรียนกันหละนะ ช่วยๆ กัน   ไม่มีใครอยู่ ครูผู้ชายคนเดียวอย่างผมจึงต้องอยู่โยงเฝ้า   ก็ช่วยๆ กันไป เราเป็นแค่โรงเรียนเล็กๆ ทุกวันนี้ก็อยู่โรงเรียนทุกวันอยู่แล้ว
“ครูตั้ม ปิดเทอมนี้ครูตั้ม อยู่ตลอดเลยหรือคะ” ครูนิด ครูพละ บวกสอนสังคมด้วยอีกวิชา เอ่ยถาม
“ครับครูนิด ชายโสดอย่างผมยอมพลีกายรับใช้โรงเรียนแทนครูสาวๆ ได้อยู่แล้วครับ” เสแสร้งทำเศร้า จนครูรวมไปถึงผ.อ. ได้แต่พากันขำ
“สามเดือนเลยนะครูตั้ม จะให้ใครมาเปลี่ยนวันไหนบ้าง เผื่อครูจะไปไหน”  ครูมด ครูภาษาไทย บวก นาฏศิลป์ และศิลปะ ยังไม่วายห่วง
“ไม่แป็นไรครับ ครูมด  ผ.อ.มลครับ ยังไงผมก็ต้องมาดูคนงานอยู่ดี แล้วผมมันคนตัวคนเดียว ไม่มีใครให้กลับไปหาอยู่แล้ว แถมปีนี้ก็ไม่มีโปรแกรมจะไปเที่ยวอีกต่างหากครับ ไม่ต้องห่วงหรอกครับ แต่ไงก็ สองขั้นปีนี้ ยกให้ผมซะเถอะนะครับ” ส่งสายตาเว้าวอนไปพิฆาตครูสาวคนอื่น
“เอาไปเลยครูตั้ม เดี๋ยวเปิดเทอมจะแถมของฝากให้ด้วย  พอดีปีนี้สามีพี่เค้าได้ ที่พักฟรีมาพี่เลยต้องไปช่วยใช้ซะหน่อย ไม่งั้นกลัวจะแชแหมพาคนอื่นไปแทน”
“แหมครูตั้ม ขอเร็วไปป่ะคะ  ยังไม่พ้นครูผู้ช่วยสองขั้นได้หร๊อ” ยังมีเสียงแซวกันอย่างสนุกจนเลิกการประชุม
ช่างมากันตั้งแต่ช่วงแรกของการปิดเทอม ที่ครู ครูยังไม่ได้ปิด ช่วงแรกๆ มีรถมาส่งเช้ารับกลับเย็น พี่คมเป็นคนผิวคล้ำ ตัวเล็ก แต่แกร่ง  พี่คมให้คนงานสำรวจ ดูความแข็งแรงของตัวบ้าน ดูว่าอะไรต้องซ่อมอะไรใช้ของเดิม ได้  เริ่มลงมือกันจริงๆ ก็เมื่อครูสาวๆ ปิดเทอมกันแล้วนั้นแหละ งานเริ่มที่บ้านครูมดกับครูนิดก่อน เพราะไม่มีคน ส่วนบ้านผมจะเป็นท้ายๆ หรือก็คือรอบ้านแรกเสร็จ ก็ขนย้ายข้าวของและตัวไปอยู่บ้านที่เสร็จแล้วก่อนนั้นเอง  ช่าง เข้ามาสร้างเรือนพักชั่วคราวที่ด้านหลังบ้านหลังแรก  เป็นเพิงสังกะสี  ต่างคนต่างอยู่ พี่คมมาอยู่บ้างไม่มาบ้าง  เมื่อบ้านแรกเสร็จ ก็ถึงเวลาขนย้ายของผมซะที   ช่วงสายๆ ผมต้องออกไป ตลาด พอดีวันนี้พี่คมมาผมเลยเดินไปบอกไว้ว่าผมจะไม่อยู่ บ่ายกว่าๆ ผมถึงได้กลับเข้าโรงเรียนมา ด้วยความเคยชิน ก็เดินขนของขึ้นบ้านตัวเอง บนบ้านโล่งๆ มีชายร่างหนา ผิวแทน เปลือยท่อนบน น่าจะกำลังสำรวจ สภาพบ้านอยู่ พอผมเดินขึ้นไป เค้าก็หันมามอง ด้วยความงง
“อ๊ะ..” ผมเผลออุทานออกไป ก่อนจะหมุนตัวลงจากบ้าน เดินกลับไปบ้านหลังแรกทันทีพร้อมด้วยใจหวิวๆ ชอบกล
“ตาตี่ หน้าจีนๆ แต่ผิวเข้มคร้ามแดด  ชื่อเฮียเล้ง  หึ หึ เฮียเล้งที่แปลว่ามังกรนี่เอง  เรื่องชื่อนี่ไปแอบถามกับพี่คมมา ตั้งแต่วันนั้นเฮียเล้งก็มาอยู่อีกคน แม้จะไปไปมามา ช่วงกลางวันบางวันก็จะหายไปแต่กลางคืนจะกลับมาอาบน้ำนอนที่เพิงทุกวัน เพิงที่พักมีพี่ส่งอยู่ห้องนึง พี่นนกับพี่ฟ้าสองสามีภรรยา  ห้องติดกันเป็นของพี่คมที่ตอนนี้พี่คมไม่ได้มาค้างเฮียเล้งเลยจับจองเป็นเจ้าของไป ผมยังเคยนึกขำ  ‘มักรอยู่เพิงหมาแหงน’   เวลาอาบน้ำจะมีโอ่งอยู่หลังเพิง กั้นฝาไว้สามด้านเป็นที่อาบน้ำ  เปิดหลังคาโล่ง ซึ่งมองจากหน้าต่างบ้านแรกจะมองเห็นสบาย ผมเอาเก้าอีกตัวเดียวในบ้านมาตั้งตรงหน้าต่าง ทำเป็นมองฟ้ามองดาวไปเรื่อย แต่ผมจะมานั่งมองฟ้าก็อีตอนเฮียมังกรของผมมาอาบน้ำเท่านั้นแหละ  ผมชอบแอบดูเอียเล้งล้างมังกร   ทุกวันเฮียเล้งจะมาอาบน้ำตอนมืดๆ  มีแสงสลัว ให้มองเห็น ยิ่งช่วยเพิ่มบรรยากาศเข้าไปใหญ่  เฮียเล้งนุ่งผ้าขนหนูผืนเดียว พอมาถึงก็ปลดผ้าพาดไม้ไว้  เหลือแต่กางเกงในตัวจิ๋วยังกับกางเกงว่ายน้ำ    รูปร่างเฮียเล้งสูงใหญ่ มีกล้ามเนื้อ ดูแน่นมาก  เห็นแล้ว ‘..อร๊ายย..เซ็กซี่เป็นบ้ายังกับนายแบบกางเกงใน’   เวลาเฮียเล้งฟอกสบู่ แกจะค่อยๆ ถูไปตามแผ่นอก ตามตัวช้าๆ  แล้วจะล้วงมือเข้าไปฟอกมังกรในกางเกงด้วย  ‘..โอ๊ยย..โอ๊ยย  อยากลงไปช่วยอาบ’    ไม่รู้ฟอกอีท่าไหน  มังกรผงาดดันกางเกงเห็นเป็นลำเลย  ผมจินตนาการเตลิด เคลิ้มตามตลอด  นึกเห็นเหมือนเฮียแกกำลังช่วยตัวเอง หน้าทั้งหื่น ทั้งเซ็กซี่   ทั้งที่เฮียเล้งแกก็แค่ฟอกสบู่แล้วก็อาบน้ำของแกไปจนเสร็จ   จากที่แอบคะเนคร่าวๆ  มังกรเฮียแก ตัวเขื่องแน่ๆ
ผมแอบดูเฮียเล้งอาบน้ำมาได้สองเดือนกว่าแล้ว ทั้งเข้าไปตีสนิท ทั้งทอดสะพาน แต่แกก็เฉยๆ  งานก็ใกล้จะเสร็จอยู่อีกไม่นาน จริงๆจะเรียกว่าเสร็จแล้วก็น่าจะได้เพราะเหลือเก็บงานเล็กๆ น้อยๆ เท่านั้น   ช่วงนี้ฝนหลงฤดูตกติดต่อกัน   คนงานต้องหยุดงานกลับบ้าน  แต่เฮียเล้งก็ยังมาอาบน้ำมานอนที่เพิงอยู่ทุกคืนไม่เคยขาด  ผมเลยคิดเอาว่าเฮียแกคงมาอยู่เฝ้าของ   วันนี้ฝนก็ยังตกอย่างไม่ลืมหูลืมตา ผมไม่ได้แอบดูเฮียอาบน้ำมาสองสามวันแล้ว เพราะมัวแต่เก็บของกลับฟ้าฝนก็ไม่ค่อยเป็นใจ  ซัก 3 ทุ่มผมได้ยินคนเรียก
“ครู  ครูตั้ม อยู่หรือเปล่า”
“ครับ อยู่ครับ”
“ฝนตกหนักเพิงมันรั่ว ที่นอนเปียก นอนไม่ได้   ผมขอนอนชั้นล่าง นี้หน่อยนะ” เฮียเล้งตัวเปียกซกเป็นมังกรตกน้ำอยู่ที่ตีนบันได
“ได้ครับ”  ผมหยุดเว้นจังหวะคิดไปนิดนึง
“...แต่มานอนข้างบนนี้ดีกว่านะครับ ข้างล่างยังไงก็โดนละอองฝน  มันคงหนาวเอาการครับ”  ใต้ถุนบ้านไม่มีฝากั้น มีแค่เปลเก่าๆ ผูกกับเสาบ้าน
“ผมจะได้มีเพื่อนดูทีวีด้วย” ผมรีบๆ พูดก่อนความกล้าจะหมด แล้วรีบหันหลังเข้าบ้าน  ให้เฮียเล้งตัดสินใจว่าจะขึ้นมาหรือไม่   ผม เคยชวนเค้ามาดูทีวีนะ เพราะเห็นนอนดึก กลางคืนชอบออกมานั่งมืดไม่รู้ดูดาวหรือเปล่า เฮียแกก็แค่พยักหน้าเฉยๆ   ไม่เคยมาเลย   ผมเลยได้แต่ทำใจ  สงสัยว่าสะพานที่ผมทอดให้คงไม่เชิญชวนให้เค้าเดินข้ามมาหา วันนี้ก็คงเป็นแค่เหตุจำเป็น  เลยต้องมา
แล้วเค้าก็ตามขึ้นมาจนได้  ผมเตรียมหยิบผ้าขนหนูเอาไว้ออยู่แล้ว พอเห็นเฮียมายืนลังเลอยู่ที่ประตูก็เดินเอาผ้าขนหนูไปส่งให้ แล้วรับเอากระเป๋าใบน้อยเข้ามาวาง 
“ไปอาบน้ำก่อนเถอะครับเปียกขนาดนี้เดี๋ยวเป็นไข้”  ห้องน้ำบ้านพักจะอยู่ที่ใต้ถุน
“ไม่มีเสือผ้ามาเปลี่ยนด้วย จะถือมากลัวเปียกฝน” เฮียเล้งบอก ผมเลยเดิน ไปหยิบกางเกงเล กับเสื้อยืดเอามาให้  เฮียเล้งไม่ได้ว่าอะไรรับเสื้อผ้าแล้วหายลงไปพักใหญ่ๆ  เมื่อเฮียกลับมาผมก็ปิดประตูบ้านลงกลอนอย่างดี  หึหึ เหมือนต้อนเสือเข้าบ้านยังไงไม่รู้ บ้านพักครูแบบเก่าเป็นแบบห้องเดียว  คือขึ้นบันได้มาก็เจอประตู เข้ามาก็เป็นห้องหนึ่งห้องเป็นทั้งห้องทำงานห้องนอน ด้านหลังจะแบ่งเป็นครัวกับที่ซักล้างหน่อยนึง   มีโต๊ะญี่ปุ่นไว้ใช้วางคอมโน๊ตบุค กับทำงานวางแอบไว้ฝาด้านนึง เรื่องที่นอนผมไม่ได้ซื้อเตียงเพราะกลัวเตียงหนังเกิน บ้านจะพัง เลยใช้เป็นแบบ ที่นอนปิคนิกปูกับพื้นเอาหมอนพิงฝานั่งดูทีวีได้ด้วย  เอ่อ นี่ผมเหมือนให้ท่ามากไปมั้ยเนี่ย  ตอนชวนผมก็ลืมคิดไป  ผมเห็นท่ารังเรของเฮียเล้งผมก็เลยต้องเป็นเจ้าบ้านที่ดีแก้เขินให้แขกซะหน่อย
“เฮียเล้ง นอนที่นอนนั้นได้เลยครับเดียวผมเอาที่นอนปิกนิกอีกอันมาปูตรงนี้เอง” เฮียเล้งเดินขึ้นไปนั่งบนที่นอน ของใหม่เพิ่งเก็บจากราวตากผ้าวันนี้เอง  พอผมยกที่นอนปิกนิกอีกอันมาปู ขวางทางปลายเท้า
“เอ่อ มาปูตรงนี้ดีกว่าครู ไม่งั้นครูดูโทรทัศน์ลำบากแย่” เฮียเล้งชี้ที่ว่างข้างที่นอน ให้ผมเอาไปปูเคียงกัน
 จะดูทีวีก็ไม่ค่อยได้ยินเสียงเพราะเสียงฝนกระทบหลังคามันดังมาก
“มีงานต้องทำมั้ยครู”  อยู่เฮียเล้งก็ถามขึ้น หลังจากเห็นท่าทางกระสับกระส่ายไม่รู้จะไปทางไหนของผม  ผมได้แต่สั่นหน้า
“งั้นก็ปิดโทรทัศน์ แล้วนอนกันเลยเถอะ”  เฮียเล้งเลยชวนนอน !!!  ก็มันไม่มีอะไรดีไปกว่านั้นแล้ว  พอลงนอนก็นอนไม่หลับอีก ก็คนมันไม่เคยนอนหัวค่ำนี่หน่า  พลิกไปพลิกมา ก็พลิกไปทางเฮียเล้ง เห็นเค้านอนลืมตานิ่งๆ
“ให้ผมลงไปนอนข้างล่างมั้ยครู” อยู่ เฮียแกก็ถามขึ้น
“หา เอ่อ ไม่.. ทำไมหรือครับ..คือ” ผมกำลังงงที่โดนถาม
“ก็เห็นครูดูอึดอัดหนะไม่มีไรหรอก”
“อ๋อ ไม่ครับ ไม่เป็นไร  คือพอดีไม่คุ้น ไม่เป็นไรจริงๆนะ” เฮียเล้งเงียบไป
“ครูอายุเท่าไหร่แล้ว”
“หา เอ่อ 23 ครับ เพิ่งได้บรรจุมาอยู่นี่แค่สีเดือนเองครับ” ผมเอาผ้าห่มผิดไว้ครึ่งหน้า  นอนขยุกขยิก ก่อนจะตอบแบบเขินๆ
“เป็นคนที่ไหนหรอ” ผมตอบจังหวัดไม่ไกลจากนี้ไป เฮียเล้งก็ถามเรื่องญาติพี่น้อง ถามอะไรไปเรื่อย....
“แล้วไม่เหงาหรอ มาอยู่ตั้งไกล กันดารออก แฟนไม่มาอยู่เป็นเพื่อนหรือไงช่วงปิดเทอม ผมไม่ห็นครูจะไปไหนเลย” เฮียเล้งนอนตะแคงหันหน้ามาทางผม ตาคมมองมาที่ผมนิ่งๆ
“ก็มีบ้างเหงาแหละครับ เรื่องกันดารก็ต้องทำใจครับ แต่ก็สนุกดี ครูที่นี่ก็เป็นกันเอง  ส่วนเพื่อนคนอื่นก็แยกย้ายกันไป ไม่ค่อยได้ติดต่อกันหรอกครับ” ผมเว้นระยะคิดนิดนึง ว่าจะตอบเรื่องแฟนดีหรือเปล่า คนถามเค้าหวังอะไรมั้ย แต่ถ้าไม่ตอบก็กลัวเค้าจะนึกว่ามีแฟนแล้วไปซะอีก
“ส่วนแฟนผมไม่เคยมีหรอกครับ” เฮียเล้งก็ไม่ได้ว่าอะไรต่อ เมื่อเค้านิ่งก็เป็นผมบ้างที่เริ่มถาม หลังจากนั้นก็คุยอะไรกันไปเรื่อยๆ
เฮียเล้งอายุ 39 แล้ว มีแต่พ่อ ส่วนแม่เสียไปนานแล้ว มีน้องอีกสองคน   เรียนจบแค่ ม.3  ไม่ได้เรียนต่อ
“ตอนแรกก็ว่าจะเรียนนะครู แต่ตอนนั้นที่บ้านมีปัญหาเลยต้องออกมาทำงานหาเงินส่งน้อง...”  แกพูดเรื่อยๆ เรียกผมว่าครูตลอด
“ทำมันหมด งานโน่นนั้นนี่  จนมาหยุดที่งานก่อสร้างนี่แหละดูมันถูกกับนิสัย สงสัยเพราะพ่อทำร้านวัสดุก่อสร้างมั้งก็เลยคุ้นเร็ว” เสียงนุ่มน่านอนจัง
“ทำจนทำมันได้ทุกอย่างแหละครู” อืออ
“ถึงได้กลับมาช่วยพ่อเพราะเห็นว่าทำที่อื่นมันเสียประโยชน์สู้ดีมาทำกับที่บ้านยังได้แบ่งเบาภาระพ่อบ้าง” ผมนอนฟังที่เฮียเล้งแกพูดเรื่อยๆ เสียงแกน่าฟัง ฟังแล้วสบายดี เหมือนเพลงกล่อมนอนยังไงไม่รู้ผมว่าผมเคลิ้มเสียงเฮียแก
เผลอหลับไปจนได้  ตั้งแต่ ที่เฮียแกพูเรื่องทำงานก่อสร้างนั่นแหละ  ประโยคหลังๆ ก็ฟังไปหลับไป ไม่ได้ใจความอะไร  ผมมารู้สึกตัวอีกที่  รู้สึกตัวหนักๆ แต่อุ่นสบาย  พอมองดีๆ  เฮ้ยย  ผมโดนกอด  ผมนอนหนุนแขน เอาหลังเบียดอกเฮียเล้งอยู่ แขนล่ำๆ กอดผมไว้  ผมเลยขยับตัวเบียดเข้าไปอีก  เฮียเล้งขยับกอดแน่นเข้า ก้นผมก็เบียดแนบกับกลางตัวแก  ผมรู้สึกดีมากเลย  ซักพัก ผมค่อยๆ หันไปหา  เห็นเฮียแกยังหลับตานิ่งอยู่   ผมมีโอกาสใกล้ชิดกับคนที่แอบชอบ  ผมลูบมือไปตามแขนแกร่ง ผ่านไหล่และคอ  ลูบแก้มแกเบาๆ  เสื่อนขึ้นไปที่หน้าผาก เอานิ้วไล้เบาๆ ที่คิ้ว แล้วเขี่ยขนตาเฮียแกเล่น  ไล่ลงมาตามสันจมูก แล้วหยุดที่ริมฝีปาก  แล้วตอนนั้น ไม่รู้อะไรดลใจ  ผมตัดสินใจจูบปากเฮียแกเบาๆ  แล้วถอนหน้าออกมา กะจะหันกลับมานอนต่อ  เฮียเล้งไม่ได้หลับครับ  ตอนนี้แกลืมตามองผมอยู่  ผมนิ่งค้างไปเลย  พอรู้ตัวเฮียเล้งแกก็ดันผมนอนหงายตรึงติดกับที่นอนแล้ว  เฮียแกขึ้นนอนทับผมอีกที
“เฮีย..”  เฮียเล้งจูบครับ  จูบที่ปากนี่แหละ  จูบเก่งมาก ผมงี้เคลิ้มเลย    เผลอเคลิ้มไปแป๊บเดี่ยว ลงไปที่อกตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ เสื้อนอนถลกเปิดเห็นหัวนมสองข้าง   ลิ้นแกตวัดแผล็บๆ ฟันขบ กัดหัวนม ไอ้ผมก็ไม่เคย อกก็แอ่น ปากก็คราง
“..โอ้ย.ไม่..ไม่.อ๊ะ เฮีย อ๊า” มันปนไปหมดทั้งอยากทั้งกลัว  เค้าถอดเสื้อผมออกแล้วถอดตัวเองตาม ผมได้แต่มอง หุ่นเซ็กซี่ จนอดใจไม่ไหว  ผมไล้มือไปตามแผ่นอก อกอุ่นๆ  แล้วลองใจกล้าจูบไปที่หัวนมเค้าบ้าง  จากนั้นก็ลองงับมันเข้าปาก ขบเบาๆ เสียงครางดังออกมาให้ได้ยินเป็นพักๆ
“ ดี.. อ๊า ดี..” เฮียเล้ง ใช้มือดึงกางเกงผมลงปากแกไซร้ไล่ไปตามขอบกางเกงไปด้วย  เล่นเอาผมสยิวขนลุกเกลียวเลย แล้วเค้าก็จัดการเจ้าน้องชายของผมเข้าปากไป
“อ๊า เฮียครับ อึ๊ก  อ๊า ซี๊ดด อือม” คราวนี้ไม่ใช่สยิวขนลุกอย่างเดียวแล้ว อย่างอื่นก็ลุกตามไปหมด ทั้งตาลุกเพราะเพิ่งจะเคยเห็นกันจะจะก็คราวนี้ ไอ้นั่นก็ลุก ไม่ลุกได้ไง เฮียเค้าปลุกปั่นซะขนาดนั้น เค้าเล้าโลมจนผมหวิดแตกอยู่ลอมล่อ ก่อนจะถอนปากออก  แล้วให้ผมทำให้บ้าง  ไอ้ผมก็ไม่เคยกะเค้าสักที  ฟันคงไปโดนเข้าให้  “อ๊ะ..เบาๆ ครู ช้าๆ  ไม่ต้องรีบ นั้น อย่างงั้นแหละ อืออ  ทำอย่างที่ผมทำให้ อ๊ะ ครู  อือม  ..อ๊า .. นั้น อือม  อ๊า ดี ซี๊ดด ดี  อือม ดี  ครูอือม” เค้าค่อยๆ สอน  เฮียเล้งคงชอบสอนไปก็ครางไป   ดีจัง ผมอยากทำให้เค้าพอใจ  แล้วอยู่ๆ  เค้าเอานิ้วไปจ่อที่ช่องทางด้านหลังของผม เค้าให้ผมหยุด ผลักผมนอนลง  แล้วส่งชิ้นส่วนใหญ่โตของเค้าเข้ามา  มันเจ็บ คับแน่นไปหมด  ผมกัดฟันทน แต่ยังไงมันก็เข้ามาไม่ได้  เฮียเล้งเลยต้องหยุด เค้าลุกจากตัวผมไป   ผมลืมตาขึ้นมอง ร่างกายสมส่วน น่าหลงใหล แผ่นหลังกว้าง บึกบึน  เอวสอบสีแทน  ก้นเป็นปั้นแต่ขาวจั๊วลงมาถึงช่วงขา  เฮียคว้ากระเป๋าเก่าๆ ที่ถือมาด้วย เดินกลับมานั่งลงข้างตัวผม  แล้วควานเอาขวดออยย์จากในกระเป๋าออก โยนกระเป๋าส่งๆ ไป  เทน้ำลื่นๆ ออกมาละเลง ที่มือ ลูบไปที่เจ้าน้องชายตัวใหญ่จนเป็นมันเยิ้ม  แล้วเอามือลื่นๆ นั้นป้ายที่ช่องทางด้านหลังของผมก่อนจะดันนิ้วเข้าไป  สองตาเรามองสบกัน   
“อ๊ะ..” มันรู้สึกแปลกๆ แต่ก็ไม่ได้รังเกียจ  ผมครางแผ่ว  สองมือจับแน่นที่ท่อนแขนแกร่ง  เฮียเล้งก็ยิ้มอย่างพอใจ ก่อนจะเร่งความเร็วนิ้ว เข้าๆ ออกๆ อยู่สักพัก  ถอนนิ้วออกพลิกตัวคร่อมทับผมไว้ เปลี่ยนจากนิ้วเป็นสิ่งที่ใหญ่กว่า ค่อยๆ ดัน มันเข้าไปได้อย่างยากเย็น  อาจจะเป็นเพราะผมไม่เคย คงเผลอต่อต้านไปโดยไม่รู้ตัว  เฮียเล้งใช้จูบพิฆาตมาทำให้ผมหลงเคลิ้มอีกครั้ง  แล้วจัดการจนผ่านเข้ามาจนได้ 
“โอ้ยย..ซี๊ดด  เฮีย อ๊ะ  อืออ”  ผมส่งเสียงร้องอย่างกับคนร้องไห้ ผมไม่แน่ใจว่าเผลอร้องไห้ออกมาจริงๆ หรือเปล่า   เฮียเล้งใช้ลิ้นเลียเดบาๆ ที่หางตาแล้วเริ่มขยับ
“หยุดครับ อื๊ออ อ้ะ เฮีย เฮียเล้ง   อ๊ะ ผมเจ็บครับ” มือผมจิกแน่นอยู่ที่ไหล่หนา 
“เรียกตัวเองว่าตั้มสิ แล้วเฮียยอมเชื่อฟัง”  เฮียเล้งกระซิบแผ่วที่ข้างหู
“เฮียเล้ง อ๊ะ อ๊า ครับ  อืออ อ๊า ตั้ม อ๊ะ เจ็บครับ อ๊ะ หยุด อ๊ะ”   เค้าหยุดให้จริงๆ  แต่ก็ชักครู่ ให้ผมได้ผ่อนคลายแล้วเค้าก็เล่นทีเผลอดันพรวดมิดเลยครับ
“โอ๊ยย ...ซี๊ดด” ผมเขยิบหนีด้วยความเจ็บ  เฮียแกไม่รอช้าขยับตามเลยครับ
“โอ้ยย เฮียย อ๊า ..โอ้ย.ป้าบ..ป้าบ ฮือ..อ่า.” ผมร้องไม่เป็นภาษา ร่างกายขยับโยกตามแรงกระแทกกระทั้น  ได้แต่จิกมือเข้ากับหัวไหล่หนา
“ซี๊ดด อ๊า ครู  อืมม อ๊า ครู อูยย ฟิต ดีครับ  ครู อ๊า อ๊า...” ปากแกก็คราง  เอวก็ขยับส้วบๆ  ไม่ยั้งเลย  ผมก็ได้แต่ปล่อยตัวไปตามแต่เฮียเล้งจะนำพาไป  เจ็บก็เจ็บ เสียวก็เสียว  หน้าแกตอนนั้นก็เอ็กซ์ สุดๆ ครับ  พอเริ่มชินบอกตรงๆ เลยว่ามันมาก ชอบมาก หลงเลยก็ว่าได้  ทั้งเร็วทั้งแรง  พักใหญ่แกร้องสุดเสียง ก่อนเกร็งกระตุก ช่องทางของผมมันเจ็บมันร้อนแปลกๆ  และตอนนี้มันเกร็งรัดเจ้ามังกรที่กำลังพ่นพิษเอาไว้แน่น ส่วนตัวผมเองก็เผลอคายพิษไปตั้งสองหนตั้งแต่เฮียเล้งยังไม่สุดเลยด้วยซ้ำ  เราเสียงดังกันมาก ดีนะที่เป็นวันฝนตก   ผมไม่อยากขยับและไม่อยากให้เฮียเล้งขยับด้วย  ผมเลยกอดรัดเฮียเล้งเอาไว้แน่น
“ครู..”
“ชู่..อยู่กับตั้มแบบนี้ก่อนนะครับ” ผมซุกหน้าเข้ากับแผ่นอกที่ยังสะท้อนแรงตามการหายใจ   ซักพักเฮียเล้งคงกลัวผมหนักเลยขยับขึ้นนั่งแล้วจับหมุนให้ผมนอนตะแคง
“ซี๊ดด ..” ผมครางประท้วง   เฮียเล้งลงนอนกอดผมจากทางด้านหลัง โดยที่ยังไม่ได้ถอดถอนออกจากร่างกายผมไป แขนสีแทนหนาช่างตัดกับร่างบอบบางขาวซีดของผมอย่างเห็นได้ชัด ผมนอนนิ่งๆ  ให้กอดแค่นี้ก็สุขแล้ว มือซุกซนของเฮียเริ่มอยู่ไม่สุขไล้เล่นอยู่ที่หัวนมของผม  ลูบไล้ บีบเค้น จนมันแข็งเป็นไต ทั้งสองข้าง  ตอนนี้ผมรู้สึกได้ว่าเฮียเล้งแปลงร่ายเป็นพญามังกรอีกครั้งแล้ว  มืออีกข้างก็เลื้อยลงส่งด้านล่างอย่างช่ำชอง ขาสอดเข้ามาระหว่างขา   ผมได้แต่เกี่ยวขารัดเข้ากับขาแกร่ง มือทั้งสองข้างกำแน่นที่ท่อนแขนแข็งแรง 
“อ๊ะ อื้ออ ...” ปากก็ไซ้ที่ซอกหูพร้อมกระซิบเรียกแผ่วกระเส่า
“ครู..” สะโพกขยับโยกอย่างดุดัน จากนอนตะแคงจนกลายเป็นนอนคว่ำ มีร่างหนาทาบทับอยู่ด้านบน แรงกระแทกกระทั้นเข้ามา ส่งให้สะโพกเพรียวลอยขึ้นรับอย่างเป็นจังหวะ
“ป้าบ ป้าบ..อ๊า..อ๊า อื้มม อึ้  อืออ” เสียงเนื้อกระทบเนื้อสลับเสียงครางกระเส่าดังฟังถนัด เสียงจูบดุเดือดหยุดเสียงครางกระหึมเมามันเป็นระยะ  ร่างแบบบางด้านล่างเขยื้อนไถลไปข้างหน้า แต่เฮียเล้งก็ไม่ได้ลดความหนักแน่นลงยังตามบุกเข้าใส่อย่างต่อเนื่อง  จนเสียงคำรามลั่นในลำคอพญามังกรเกร็งกระตุก  ก่อนจะฟุบนิ่งทาบทับ  เสียงหอบหายใจดังสนั่นข้างหู  เฮียเล้งจูบเบาๆ ที่กกหู แล้วพลิกร่างถอดถอนออก ลงนอนหงาย  ผม หนุนแขนที่วางรอไว้ แผ่นหลังยังสะท้อนตามแรงหายใจ เฮียเล้งวาดแขนรั้งให้ขึ้นนอนซบบนแผ่นอก แล้วกอดกระชับเอาไว้แน่นอย่างหวงแหน
“ครู ครูเป็นของผมแล้วนะ” เสียงหอบๆ พูดรดอยู่กลางศีรษะ ผมได้แต่พยักหน้าครางอือๆ ตอบรับ แล้วหลับไป  รูสึกตัวอีกที ตอนฝนซาเม็ดลงมากแล้ว  แต่อิทธิฤทธิ์พญามังกรยังไม่สิ้น  ก็เพิ่งเคยโดนลักหลับครั้งนี้ครั้งแรกนี่แหละ 
“ครู อ๊า ครู..” เสียงครางดังอยู่ข้างหู  สติเลือนรางครึ่งหลับครึ่งตื่น   อีกฝ่ายกำลังโหมกระหน่ำเข้ามาอย่างแรง  เสียงเนื้อกระทบกัน  ได้ยินชัดเจน แต่ตอนนี้แล้วก็ได้แต่โอนอ่อนตามไป  กว่ามังกรจะสิ้นฤทธิ์ ก็เกือบสาง
ฝนยังตกปรอยๆ อยู่นอกหน้าต่าง ไม่มีเรียวแรงจะขยับตัวเลยจริงๆ มันปวดเมื่อย ร้าวระบม กระปลกประเปลี้ย ต่างกับคนแช่มชื่นกระปรี้กระเปร่าราวฟ้ากับเหว   
“ครูวันนี้ไปข้างนอกกันนะ”  เฮียเล้งไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าใหม่มาแล้ว เดินเข้ามานั่งข้าง ผมที่ยังนอนเลื้อยไปมาอยู่ให้ผ้าห่ม  แล้วช้อนอุ้มทั้งผมทั้งผ้าห่มขึ้น 
“เฮ้ยย เฮีย ทำไร”
“จะพาไปอาบน้ำไงครู คิดไรมาก” ไม่ได้คิดมากครับแค่คิดลึก
“ไม่ต้องอุ้มก็ได้มั้ง”
“แล้วเดินไหวหรือครู อุ้มไปนี่แหละเร็วดี หรือจะให้อาบให้ด้วย”
“ม้าย ไม่ต้อง”  หน้าร้อนผ่าวจนรู้สึกได้เลย
“อายไรล่ะครูป่านนี้แล้ว”  ถึงหน้าห้องน้ำด้านล่างแล้ว แต่เฮียเล้งก็ยังไม่ได้วางผมลง
“แล้วไปข้างนอกไปไหนครับ” ขอเปลี่ยนเรื่องดีกว่า
“เดี๋ยวรู้น่า” เฮียเล้งยื่นหน้าเข้ามาหอมแก้มผมเอาดื้อๆ  แต่ก่อนที่จะได้ท้วง
“เฮียเล้ง เฮียงเล้ง” เสียงร้องเรียกดังมาจากทางเพิงคนงาน  เฮียเล้งหันไปดู ก่อนจะขมวดคิ้วจนผมสงสัย  เลยชะโงกไปมองบ้าง  ผู้ชายหน้าตาดี โปกมืออกมาจาหน้าต่างรถหรู  กวักมือเรียกเฮียเล้งให้ไปหา
“ครูอาบน้ำนะ เดี๋ยวเฮียมา” แล้วเฮียเล้งวางผมลงยืน แล้วเดินลงบ้านไปหาคนคนนั้นอย่างรีบร้อน ผมก็รีบหลบเข้าห้องน้ำไปก่อนที่จะได้ร้องไห้โชว์คน  พอเข้ามาในห้องน้ำได้ก็ทรุดตัวลงนั่งพิงประตู ร้องไห้จนสาใจ ที่ร้องก็ไม่ใช่อะไร แค่สับสน จริงๆ ถ้าคนในรถไม่มาปรากฏตัว ก็คงไม่ได้นึก ส่วนตอนนี้ทั้งโกรธ ทั้งกลัว  โกรธที่ตัวเองใจง่าย เค้ามาขออาศัยแค่คืนเดียวก็ปล่อยตัวปล่อยใจไปกับเขาเอาง่ายทั้งที่ก่อนนั้นก็ไม่ได้มีท่าที  แถมยังกลัว กลัวว่าถ้าคนเมื่อกี้เป็นแฟนเค้าล่ะจะทำยังไง เค้าเป็นใครจากไหน เค้าเป็นแค่คนงานก่อสร้าง ที่เราเราโมเมเอาว่าเค้าต้องเป็นคนในคำทำนาย แล้วจะทำยังไงดีล่ะทีนี้ 

ต่อ

[skidK]

จากฝั่งเฮีย

ความรักของผมเริ่มต้นขึ้นเมื่อ อายุย่างเข้า 39 เข้าไปแล้ว น้องๆก็มีครอบครัวกันไปหมดแล้ว ทั้งที่ทุกวันจะมีทั้งน้องตัวน้องสะใภ้ ทั้งหลานเข้ามาเจี๊ยวจ้าวกันครื้นเครง แต่มันก็ยังรู้สึกขาดๆ อยู่ดี วันนี้ ก็เป็นอีกวันที่เงียบมาก วันพักผ่อนของคนในบ้านคือวันอาทิตย์ ที่ร้านจะหยุดหนึ่ง และมีกฎห้ามเอางานกลับมาทำที่บ้านอีกด้วย  วันนี้มีแต่คนนอนตื่นสาย ซึ่งก็ไม่รู้ว่าผมจะตื่นขึ้นมาทำ ’อ่า’ อะไรสิน่า   กำลังนั่งเบื่อๆ อยู่นั้นเองก็เหลือบไปเห็นคมเดินเข้ามาคุยกับป๊าที่เรือนกลัวยไม้ พอป๊าหันมาเห็นก็กวักมือเรียก
“เล้ง คนมันมาบอกบุญ  ป๊าก็เลยว่าจะให้เล้งตัดสินใจ ส่วนป๊า ป๊าว่าก็ดี ทำบุญกับโรงเรียนมันไม่ไปไหนเสีย”  ป๊าที่ปีนี้แก่ลงไปมาก ผลจากการตรากตรำมาหลายสิบปี  พูดเสียเบากับลูกชายที่เดินเข้ามายืนใกล้ๆ
“บุญอะไรหรือครับป๊า” ป๊าพยักเพยิดให้คมเป็นคนอธิบาย
“คืออย่างงี้ครับเฮีย เมื่อวานผมกลับไปเยี่ยมแม่แล้วเลยเข้าไปที่โรงเรียนเก่ามา เป็นโรงเรียนประถมเล็กๆ ที่ผมเคยเรียนก่อนที่จะมาทำงานกับป๊าที่นี่ครับ พอเข้าไป ก็เห็นอาคารเรียนเอยโรงอาหารเอย  ได้รับการดูแลทาสีสวยงาม แต่ที่น่าสังเวชก็เป็นเรือนพักครูนี่แหละครับ มันง่อนแง่นจะพังแหล่มิพังแหล่อยู่แล้ว จากที่ดูก็คงซ่อมแซมกันตามมีตามเกิด ครูที่โรงเรียนมีกันแต่ผู้หญิง ปีนี้เพิ่งได้ครูผู้ชายเข้ามาบรรจุใหม่แต่ก็คงทำอะไรไม่ได้มาก ตอนเข้าไปก็เห็นนั่งตอกบันได โป๊ก โป๊กอยู่แต่ก็ไม่ได้เป็นตา ผมเลยมาปรึกษาป๊า ว่าอยากให้ช่วยซ่อมแซมให้พอดูได้ขึ้นมาบ้างไม่ต้องถึงกับสร้างให้ใหม่เอาแค่ซ่อมแซมส่วนไหนใช้ได้ก็ใช้เอาแค่ให้อยู่ได้ไม่ต้องเดินนับบันไดข้ามขั้นขึ้นบ้านกันก็เป็นพอหละครับถือว่าทำบุญ” คม คนงานเก่าแก่ที่อายุทำงานน่าจะเท่าอายุของเขาเลยก็ว่าได้ เรียกว่าผ่านร้อนผ่านหนาวมาด้วยกันตลอด  แม้อายุจะมากกว่าเล้งหลายปีแต่ก็ยังเรียกเขาว่าเฮียเล้งได้ไม่กระดากปากจากตอนแรกที่เค้าเป็นคนกระดากใจซะเอง แต่เรียกไปบ่นมาจนกลายเป็นชินไปซะฉิบ
“ถ้าป๊าว่าดี ก็ทำไป ช่วงนี้มีคนงานใหม่รับเข้ามามากนี่ให้ไปฝึกฝีมือ ดูการทำงานด้วยคนไหนดีก็เก็บไว้ถ้าไม่จะได้โละทิ้งไป” เฮียเล้งตอบนิ่งๆ ทั้งคมทั้งป๊าต่างส่ายหน้าระอาใจ เอาการเอางานจนเป็นนิสัย
“ฮื่อ ทำบุญทำกุศลซ่อมเรือนซ่อมที่พัก เผื่อกุศลผลบุญจะดลให้ตี๋ใหญ่ของป๊าได้พบเนื้อคู่กับเค้าบ้าง” ป๊าหันไปพยักหน้าส่งซิกกับคม
“ดีครับป๊า  เฮียเล้งจะได้เลิกบ้างานกะเค้ามั่ง”
“ป๊ายังไม่เบื่อช่วยตี๋เล็กกับหมิงเลี้ยงหลานอีกหรือป๊า ผมเห็นป๊าบ่นปวดหลังทุกทีที่เจ้าพวกนั้นกลับบ้าน”  ตี๋ใหญ่รีบสวนทันที
“ป๊าไม่ได้ให้ลื้อมีหลานให้นี่  แค่อยากให้ลื้อมีมีคนดูแลปรนนิบัติบ้าง ลื้อเหนื่อยเพื่ออั๊ว เพื่อน้องๆ มามากแล้ว” ป๊าพูดเสียงอ่อนด้วยความสงสาร
“เหนื่อยกายแค่นี้อั๊วทนได้น่าป๊า แต่อั๊วไม่อยากเหนื่อยใจ ป๊าก็น่าจะรู้แล้วว่าอั๊วไม่ได้ชอบ.. อย่าให้อั๊วพูดเลย” เล้งตัดบท หันหลังจะเดินเข้าบ้าน
“ป๊ารู้ และป๊าก็เข้าใจด้วยอาเล้ง ป๊าไม่ได้โง่ตาบอดใจบอดขนาดจะไม่เข้าใจคนอย่างลื้อ ฉะนั้นไม่ว่าลื้อจะรักใครชอบใคร จะหาใครมาเป็นสะใภ้ ขอแค่ให้เค้ารักลื้อในแบบที่ลื้อเป็น ป๊ารับได้ทั้งนั้นแหละ” ป๊าหันหลังไปตัดใบถอนนั้นนี่ ปากก็พูดไป ไม่ได้ดูว่าลูกชายจะทันฟังหรือเปล่า
“ป๊า”  เฮียเล้ง กอดเอวผู้เป็นพ่อซบหัวลงที่ไหล่ อย่างที่อยากทำแต่ไม่เคยได้ทำ ลูกชายคนโตที่ยอมเสียสละในช่วงภาวะวิกฤตเพื่อทุกคนในบ้าน ต้องอยู่ให้ได้ หลังจากเสียแม่ ธุรกิจยังโดนโกง จนแทบสิ้นเนื้อประดาตัว  ลูกชายคนโตของบ้านเพิ่งจบม.3  ต้องออกหางานทำส่งเงินมาจุ่นเจือครอบครัว ทำงานตัวเป็นเกรียว จนไปทำงานก่อสร้างโยกย้ายไปเรื่อยจนสุดท้ายประสบการณ์ในไซด์ก่อสร้างที่ได้มาเต็มที่จึงกลับมาทำงานที่บ้าน ร้านประกิตวัสดุก่อสร้างที่เกือบเจ๊ง ได้ช่างที่ไม่มีวุฒิมีแต่ประสบการณ์ ทำได้ตั้งแต่งานฉาบ งานก่อ เดินท่อต่อไฟ ปูพื้นกระเบื้อง เรียกได้ว่าบ้านทั้งหลังช่างเล้งทำคนเดียวก็ยังได้   ได้คนคุมงานที่ใครๆก็ต่างเกรงกลัว ได้คนทำบัญชีที่ละเอียดรอบครอบไม่มีใครหน้าไหนกล้าโกง  จากหนุ่มตี๋เมืองกรุงมาเป็นช่างเล้งจนมาเป็นเฮียเล้งในทุกวันนี้ ร้านประกิตวัสดุและรับเหมาก่อสร้างอยู่ยงคงกระพัน  เติบใหญ่จนเป็นร้านวัสดุใหญ่ในจังหวัด ไปจนระดับภาคก็ว่าได้ เสียอย่างเดียว เมื่อลืมตาอ้างปากได้เฮียเล้งกลับขลุกตัวอยู่แต่ที่ร้านไม่ยอมกลับไปเรียนอีก  แต่น้องๆ ที่เฮียส่งเรียนต่างเลยวุฒิขั้นต่ำปริญญาโทที่เฮียเล้งตั้งไว้กันทุกคน  น้องชายคนที่สองนายช่างหมิง ร่างบึกเกือบจะเท่าพี่ชายแต่ไม่แกร่งเท่า เรียนวิศวะ ที่มีประสบการณ์อย่างโชคโชนตั้งแต่ก่อนเรียนจบซะด้วยซ้ำ เพราะงานที่บ้านมีจนล้นมือ จนตอนนี้ก็ยังมาช่วยบ้าง แต่ยุ่งกับงานสอนซะเป็นส่วนใหญ่ ภรรยาเป็นคุณหมอใจดีที่จะตามสามีมาตรวจคนงานเสมอ  อาตี๋เล็ก คุณอี้ ตัวเล็กขาวๆ สะโอดสะองท่าทางเหยียบขี้ไก่ไม่ฝ่อ  ตอนเด็กๆ ร้องไห้แหกปากอยากเปลี่ยนชื่อวันละหลายสิบรอบเพราะโดนเพื่อนล้อ เป็นขี้  จนเลิกร้องและเพื่อนเลิกล้อเพราะร้องเมื่อไหร่พี่ชายทั้งสองจับฝึกศิลปะป้องกันตัวกับคมอยู่เป็นประจำ เพื่อนที่กล้าอ้าปากล้อเป็นโดนสวนปากแตกทุกราย และสุดท้ายไม่มีใครกล้าเพราะคุณอี้สอบได้ที่หนึ่งของจังหวัดมันทุกเทอม ใครล้อก็เท่ากับหาเรื่องบันดาครูที่ทั้งรักทั้งหลงคุณอี้อย่างกับอะไรดี แถมจะอดลอกการบ้านอีกด้วย  จากไอ้ขี้ ก็กลายเป็นคุณอี้ที่วันนี้เรียนจบถาปัตย์  ควบกฎหมายอีกปริญญาส่วนภรรยาเป็นนักออกแบบตกแต่งภายใน มีผลงาน รวมทั้งงานเขียนเป็นที่นับหน้าถือตา น้องๆ ที่เฮียเล้งเลี้ยงมากับมือไม่เคยทำให้ผิดหวัง อาจจะเพราะรู้สภาพครอบครัวหรือกลัวเฮียเล้งก็ไม่แน่ใจ ต่างคนต่างมีหน้าที่การงาน มีครอบครัวที่ดี  ปลูกบ้านเป็นเอกเทศของตัวเองแต่ยังอยู่ในรั้วเดียวกัน มักพาหลานๆ  มาเดินเล่นกินข้าวร่วมกันสม่ำเสมอ และก็มักจะพูดทำนองห่วงเฮียที่ไม่มีใครมาดูแลซักทีจนเฮียเบื่อหน่ายไล่น้องกลับบ้านใครบ้านมันอยู่บ่อยครั้ง  เป็นที่ครื้นเครงตลอด น้องๆ รู้จักรสนิยมพี่ชายตัวเองดี จนบางครั้งก็ชักนำนักศึกษาหนุ่มๆ หรือเด็กฝึกงานเอามาให้พี่ชายดูตัวด้วยวิธีการต่างๆ  ไม่ว่าจะเป็น ส่งมาดูงานบ้าง ส่งมาฝึกงานกับพี่ชายเอาดื้อๆ ก็มี จนโดนไล่ตะเพิดอยู่เป็นนิจ
“อย่าหาเหามาใส่กบาลกูนักเลย ไอ้หมิง ไอ้อี้ ปล่อยกูไปซักคนเถอะ” เมื่อรำคาญมากเข้าก็ต้องมีเจริญพรกันบ้างพอหอมปากหอมคอ แล้วต่างก็เงียบไปเมื่อเจอประโยคเด็ด  “หรือพี่คนเดียวพวกมึงเลี้ยงไม่ไหว”  แล้วต่างก็ถอดใจว่า พี่ชายคงแต่งกับงานไปเรียบร้อยแล้วเลยไม่มายุ่งวุ่นวายกันอีก   
   
ต่อ

[skidK]

  มหกรรมขนคนไปทดลองงานก็เริ่มขึ้น  แรกคมเป็นคนพาคนงานเปลี่ยนหน้าไปเดินสำรวจแล้วกลับมารายงาน  บ้านแต่ละหลังมีอะไรชำรุดที่ต้องซ่อมแซม มีอะไรยังใช้ได้  และเคลียพื้นที่ให้พร้อมเริ่มงานไปด้วย
“เฮียเล้ง ไอ้นิมันขาหัก ไม่มีคนขับรถ” คมมาบอกเพราะจะบอกว่าตนจะเป็นคนขับไปเองและคงไม่ได้เอารถกลับมาจากว่าจะเย็น
“เหรอ วันนี้ว่างงั้นเดี๋ยวขับไปให้ กำลังเบื่อเลย   ตอนเย็นให้จุ้ยไปรับแล้วกัน” เฮียเล้งเดินไปหยิบกุญแจรถเดินนำออกไป เมื่อส่งคนงานเสร็จ ขณะจะกลับเฮียเล้งก็เหลือบไปเห็น ชายหนุ่มน่าจะเป็นครูบรรจุใหม่ที่คมบอก เดินลงจากบ้านหลังที่สาม ผู้ชายตัวเล็กๆ ผิวขาว แต่มีรอยยิ้มที่ทำให้หายใจสะดุด 
“รูปร่างสะดุดตา รอยยิ้มสะดุดใจ” เฮียเล้งถึงกับพึมพำกับตังเอง   แล้วตั้งแต่วันนั้นรถขนคนงานก็ได้สารถีกิตติมศักดิ์ขับรับส่งทุกวัน  จนถึงวันปิดเทอมคนงานต่างช่วยกันขนย้ายเข้าของเข้ามาพักอยู่ในโรงเรียน  เฮียเล้งจัดการเคลียงานส่วนของตัวเองจนมืดค่ำ ไม่ได้เข้ามาแอบมองครูตั้มมาหลายวันแล้ว  จนเริ่มจะทนคิดถึงไม่ไหว วันนี้เลยเข้ามาที่โรงเรียนดูงาน งานเดินหน้าไปได้มาก ครูตั้มย้ายไปอยู่บ้านที่ซ่อมแซมเสร็จแล้วตอนนี้บ้านหลังที่สามไม่มีคนอยู่  และตัวคนที่อยากเจอก็ไม่อยู่ซะด้วย  เฮียเล้งเลยแก้เซ็งด้วยการเดินสำรวจบ้านหนังที่สามทันที เดินอยู่พักก็ร้อนเลยถอยเสื้อออกแขวงไว้ กำลังก้มๆ เงยๆ อยู่ก็ได้ยินเสียงคนเดินขึ้นบันไดมา
“อ๊ะ” ร่างเล็กอุทานไม่รู้ว่าตกใจหรือนึกได้ว่าตัวเองขึ้นบ้านผิด แล้วหันหลังโกยแนบยังกับผีหลอกกลับไปบ้านอีกหลังทันที
“หึหึ” เฮียเล้งหัวเราะในลำคอเดินมามองตามร่างเล็กจนเข้าบ้านไป
“เย็นนี้มานอนนี่ดีกว่า” เฮียเล้งคว้าเสื้อขึ้นใส่เดินลงจากบ้านไปหาคม
“คม คม เย็นนี้จะมานอนที่นี่นะ นายกลับไปนอนบ้านเลย ถ้าวันไหนไม่ได้มา ค่อยแทนละกัน” ว่าเสร็จก็เดินตัวปลิวขึ้นรถขับออกไป  ค่ำๆ ก็ขับกระบะเก่าๆ เข้ามานอนค้างที่เพิงพักคนงาน  ถ้าวันไหนมีงานก็ออกไปถ้าวันไหนไม่มีก็อยู่ซ่อมบ้านหลังที่สามเองกับมือ
“ส่ง ส่ง  เอาน้ำมาให้หน่อย” เฮียเล้งเรียกส่งจากหน้าต่างบ้าน 
“ครับ เฮียเล้ง” รอสักพัก กระติกน้ำก็ขึ้นมาพร้อมหนุ่มน้อยที่คอยป้วนเปี้ยนอยู่ไม่ไกลนัก
“น้ำครับ” เจ้าของเสียงยื่นส่งกระติกให้
“ขอบใจ ว่างไว้นั้นก่อนเดียวกินเอง”  ร่างบางหน้าม่อยรีบว่างกระติกแล้วลงจากบ้านไป
“อ้าว หนีไปเลย สงสัยกูดุเกินมั้งนี่” ร่างสูงเดินไปหยิบกระติกน้ำขึ้นดื่ม อย่างเสียดาย ก็แค่ไม่นึกว่าจะเป็นคนเอาขึ้นมาให้ ก็เห็นเข้าไปป้วนเปี้ยนกับไอ้ส่งก็เลยอยากแยกออกมาเท่านั้นเอง ทำงานกันจาเย็นก็กลับไปพัก ต่างคนต่างอยู่สองทุ่มก็นอนหลับกันหมด เฮียเล้งเดินออกจากมาอาบน้ำเป็นปกติ เหลือบมองขึ้นไปที่หน้าต่างบ้านแรก ก็ได้เห็นหน้าขาวนวลนั่งทำทีเป็นมองฟ้ามอง ต้นไม่เหมือนไม่ได้สนใจอะไรแล้วอยากจะหัวเราะออกมาดังๆ ทำไมจะไม่รู้
“แอบดูได้ทุกคืนนะครูนะ แต่ถ้าแอบดูคนอื่นหละน่าดู”  เฮียเล้งพึมพำเบากับตัวเอง เดินมาถึงที่อาบน้ำ ก็ถอดผ้า พาดเอาไว้  แล้วลงมืออาบยั่วสวาทครูหนุ่มเหมือนที่ทำอยู่ประจำ แล้วก็ไม่ผิดหวังหน้าตาเคลิ้มได้ใจนั้นทำเอาเฮียเล้งก็แทบทนไม่ไหวไปเหมือนกัน  เสร็จภารกิจยั่วแมวน้อยก็กลับไปแต่งตัวออกมาเฝ้ายามให้คนน่ารักต่อ แล้วคนที่เฝ้ามองก็ลงจากบ้านมาอาบน้ำ ที่ห้องน้ำที่อยู่ใต้ถุนบ้าน พอเห็นเขานั่งอยู่ก็รีบหลบเข้าห้องน้ำไป  ออกจากห้องน้ำมาทั้งที่หัวยังเปียก แต่หอมฟุ้งมาแต่ไกล พอเห็นเขายังนั่งอยู่ ก็เดินมาหา
“เฮียเล้งยังไม่นอหรอครับ”
“ยังครู มีอะไรหรือเปล่า”
“อ๋อ ไม่มีครับ พอดีเห็นยังไม่นอนก็เลยเดินมาถามเฉยๆ” แล้วทำท่าจะหันหลังกลับไป เอาอีกแล้วไง สงสัยเสียงจะน่ากลัวเกิน
“ขอบคุณครู ผมแค่ออกมานั่งตากลมดูดาวแค่นั้นแหละ เดี๋ยวก็ไปนอนละ” ร่างบางหันกลับมายิ้มให้ ผงกหัวว่าเข้าใจ แล้วทำท่าจะเดินต่อ
“ถ้าอยากดูทีวี ไปดูที่บนบ้านก็ได้นะครับ ผมนอนดึก” ครูตั้มบอกแล้วรีบจ้ำอ้าวขึ้นบ้านไป ก็นี่ไงมีอย่างที่ไหนลงจากบ้านมาค่ำๆ มืดๆ แถมยังกล้าชวนผู้ชายขึ้นบ้านไม่ได้ระวังตัวเอาซะเลย  พอเงยหน้ามองที่หน้าต่างเห็นครูตั้มเดินมาตากผ้าที่ราวนอกหน้าต่างแล้วเลยลุกเดินกลับเข้าไปทำงานต่อที่ในห้อง  วันไหนอยู่ทำงานที่โรงเรียนก็จะมีครูตั้มแวะเวียนมาแอบๆ ขายขนมจีบอยู่ไม่ขาด แต่คนก็เยอะ งานก็ยุ่งเลยยังไม่ได้ช่วยซื้อกับแกซักที จนดูท่าคนขายจะเริ่มท้อให้เห็นบางจนสองเดือนกว่างานก็จะเสร็จอยู่แล้ว ฝนก็ดันมาตกซะได้  แต่ก็ดีงานก็เหลืออีกไม่มาก ว่าจะให้คนงานกลับไปก่อนไม่ต้องมาแกร่วกันอยู่ที่นี่ ส่วนเพิงเดี๋ยวค่อยมาลื้อเอาวันหลัง พอดีคมโทรมาตามบอกว่าป๊าอยากพบเลยได้ที ออกไปส่งคนงานแล้วไปพบป๊าด้วยเลย
“ป๊า มีอะไรหรือเปล้าเห็นให้คมโทรไปเรียก”
“ป๊าถามเล้ง  เห็นคมบอกว่าที่เล้งไปติดครูที่โรงเรียน ป๊าก็เลยว่าจะเรียกมาถาม” ป๊านั่งรออยู่ที่ชุดรับแขกของบ้าน
“คม นายบอกอะไรป๊าฮ๊ะ”
“ป๊าบ่นๆ ว่าเฮียเล้งหายไปไม่กลับมานอนบ้าน งานมีปัญหาหรือเปล่า มีอะไรก็ให้บอกกันจะได้ช่วยกันทำช่วยกันคิด ผมก็แค่บอกไปตามความจริง ไม่งั้นป๊าจะเป็นกังวล”  คมนั่งพื้นข้างๆเก้าอี้ป๊า ไหวไหล่ แบบช่วยไม่ได้แล้วแก้ตัวออกมาเป็นชุด
“เออ แล้วนายบอกอะไรป๊า” เสียงคนคาดคั้นเริ่มเข้มขึ้น
 “ก็แค่บอกว่าเฮียเล้งติดหนุ่มที่โรงเรียนไม่กลับมานอนบ้านก็แค่นั้นเอง” คมรีบพูดแล้ววิ่งจู๊ดหนีออกไปนอกบ้าน เล้งขยับจะตาม
“เล้ง” ป๊าเรียกขัดเอาไว้ก่อนเพราะรู้ว่าลูกชายคงตามไปเอาเรื่องคนปากมากแน่
“ครับป๊า”
“แล้วจริงอย่างที่ คมบอกหรือเปล่า”
“ก็   ก็จริงมั้ง” เฮียเล้งหน้าบูดตอบกลับมา
“แล้วไปถึงไหนกันแล้ว”
“ถึงไหนอะไรป๊า ก็แค่คมอง มองแค่นั้นยังไม่ได้อะไรเลย”
“แค่มอง  ทำไมมันถึงได้อืดเป็นเรือเกลืออย่างงั้นเล่า”
“แล้วจะเร็วสายฟ้าแล็ปเหมือนไอ้อี๊หรือไงเล่าป๊า”
“แล้วเค้าสนใจเราแน่หรือตี๋ใหญ่ แล้วเค้ารู้มั้ยว่าเราเป็นใครที่ไหน”
“ไอ้สนมั้ยก็คงสนแหละป๊า ก็เห็นแวะมาขายขนมจีบอยู่เรื่อยๆ แต่ไอ้ที่ว่ารู้มั้ยว่าเป็นใครที่ไหนนี่ เค้าคงคิดแค่ว่าเป็นหัวหน้าคนงานนั้นแหละป๊า” 
“แล้วทำไมไม่บอกเค้าล่ะ”
“เอาไว้ก่อนได้น่าป๊า เราเป็นใครเค้ารู้เมื่อไหร่ก็เหมือนกันแหละ เค้ารักเราทั้งที่เราเป็นแค่หหัวหน้าคนงานก็ดีจะได้รู้ว่าเค้ารักเราที่ตัวเราไม่ใช่รักที่เงินเราไงป๊า มันอาจเหมือนหลอกนะ แต่เราก็ไม่เคยพูดว่าเราเป็นใครเพราะถึงยังไง ก็แค่พวกใช้แรงงานเรียนจบแค่ม .3 อยู่ดีแหละป๊า” น้ำเสียงที่พูดไม่ได้แสดงความน้อยเนื้อต่ำใจแต่อย่างใด คนฟังเลยปล่อยผ่านไป
“งั้นก็รีบบอก จะได้พามาให้ป๊าดูตัวซะเร็วๆ ดีไม่ดีถ้าสองคนนั้นรู้เรื่องจะแล่นเข้าไปหาเราที่โรงเรียนซะก็ไม่รู้”
“งั้นป๊าก็ย่าเพิ่งบอกสิ ให้เวลาครูเค้าปรับตัวบ้าง ไอ้พวกนั้นเข้าไปจะทำเอาครูเค้าเขินทำตัวไม่ถูกเข้าไปใหญ่” เฮียเล้งส่ายหน้าระอาใจ หลังจากพูดคุยก็เลยอยู่กินข้าวเป็นเพื่อนป๊าซะด้วยเลยวันนี้ สองครอบครัวนั้นไม่อยู่ กว่าจะกลับเข้าโรงเรียนก็สามทุ่มกว่าๆ แล้ว วันนี้โรงเรียนเงียบมาก  ถ้าจะนับกันจริงก็คงเหลือกันอยู่แค่ตัวเขาเองกับครูที่วันนี้เก็บตังเงียบอยู่บนบ้านไม่ออกมาให้เห็นหน้าเลยตั้งแต่กลับมาถึง
“คงมีงานมั้งวันนี้” เฮียเล้งบ่นกับตัวเองก่อนจะกลับเข้ามาห้องตัวเอง ฝนที่ลงเม็ดตั้งแต่มาถึงโรงเรียนเริ่มหนักขึ้น  ฝนตกยาวจนถึงเย็นอีกวันก็ยังไม่มีทีท่าว่าจะหยุด คนที่อยากเห็นหน้าก็ยังไม่ออกมาให้เห็น  ทำงานเพลิน แต่เห็นแว๊บว่าคนบนบ้านลงมาอาบน้ำแต่เย็นฝนตกยังกับฟ้ารั่วรอจนสองทุ่มจึงออกไปเอาน้ำราดตัวบ้างแต่มองไปที่หน้าต่างก็ไม่เห็น
“หรือจะถอดใจไปแล้วน้า” เล้งยักไหล่
“ไม่เป็นไรเค้าถอดเราก็ไปช่วยใส่ได้นี่ ขายขนมขนมจีบคุณครูดีกว่า  ปล่อยให้แกเทของแกทิ้งซะหลายรอบแล้ว” ว่าแล้วก็รีบแต่งตัวหนีบกระเป๋าย่อมๆ ติดตัวไปใบ  พาตัวเองเดินฝ่าฝนที่ตกกระหน่ำไปยืนเรียกที่หัวบันได   
“ครู  ครูตั้ม อยู่หรือเปล่า” ยืนตัวเปียกนี่แหละจะใจร้ายก็ให้มันรู้ไป เรียกไม่นานก็ได้ยินเสียงตอบกลับมาให้ชื่นใจ
“ครับ อยู่ครับ”
“ฝนตกหนักเพิงมันรั่ว ที่นอนเปียก นอนไม่ได้   ผมขอนอนชั้นล่าง นี้หน่อยนะ” หึหึ  น่าสงสารขนาดนี้ก็ช่วยเก็บพี่ไปดูแลหน่อยเถอะนะ
“ได้ครับ”  ครูตั้มตอบ แต่ยังทำท่าลังเล
“...แต่มานอนข้างบนนี้ดีกว่านะครับ ข้างล่างยังไงก็โดนละอองฝน  มันคงหนาวเอาการครับ”  นั้นแหละที่พี่ต้องการ
“ผมจะได้มีเพื่อนดูทีวีด้วย” ร่างเล็กหันหลังกลับเข้าบ้านไปแล้วแต่ยังเปิดประตูรอไว้  เฮียเล้งก้าวขึ้นบันได้ตามไป แต่หยุดอยู่แค่ที่ประตู เจ้าของบ้านเดินหกลับมาในมือมีผ้าขนหนูมาส่งให้ แล้วรับกระเป๋าไปวางไว้บนชั้นหนังเตี้ยๆ
“ไปอาบน้ำก่อนเถอะครับเปียกขนาดนี้เดี๋ยวเป็นไข้” น้ำเสียงเจือความห่วงใยบอกเบาๆ
“ไม่มีเสือผ้ามาเปลี่ยนด้วย จะถือมากลัวเปียกฝน”  ร่างเล็กเดินกลับไปหยิบเสื้อยืดกับกางเกงเลที่คงคิดแล้วว่าตัวใหญ่สุดเอามาให้
ผมกลับมาจากอาบน้ำเดินเข้ามายืนในบ้านปล่อยครูตั้มปิดบ้านลงกลอนไป    ในห้องมีตู้หนังสือกลับกล่องที่น่าจะเป็นกล่องหนังสือวางไว้ข้างฝาบ้านอย่างเป็นระเบียบ  โต๊ะญี่ปุ่นไว้ใช้วางคอมโน๊ตบุ๊ค   ที่นอนปิคนิกปูกับพื้น ผมทำท่าลังเลว่าจะไปนั่งตรงไหนดี   
“เฮียเล้ง นอนที่นอนนั้นได้เลยครับเดียวผมเอาที่นอนปิกนิกอีกอันมาปูตรงนี้เอง” เมื่อเจ้าของอนุญาต ผมก็ไปจับจองบนที่นอนหอมกรุ่นทันที  ครูตั้มยกที่นอนปิกนิกอีกอันมาปู ขวางทางปลายเท้า
“เอ่อ มาปูตรงนี้ดีกว่าครู ไม่งั้นครูดูโทรทัศน์ลำบากแย่”  ผมเลยบอกให้เอาไปปูเคียงกันเรื่องอะไรจะให้นอนแยกไปล่ะ  พอปูเสร็จ ครูตั้มก็ทำท่าทางเกร็งๆ กลัวๆ ไม่รู้จะอยู่ทางไหน
“มีงานต้องทำมั้ยครู” ผมเลยถามคลายบรรยากาศอึดอัดไปบ้าง   
“งั้นก็ปิดโทรทัศน์ แล้วนอนกันเลยเถอะ”  ผมเลยชวนนอนซะเลย  ครูตั้มก็ทำตามอย่างว่าง่าย แต่พอนอนก็กระสับกระส่าย คนเขิน ผมเลยแกล้งหลับตานิ่งเผื่อครูแกจะหายเกร็งบ้าง แต่จนแล้วจนรอดก็ยังเขินไม่เลิก
“ให้ผมลงไปนอนข้างล่างมั้ยครู” ผมเลยลองถามดู
“หา เอ่อ ไม่.. ทำไมหรือครับ..คือ” เลยกลายเป็นตื่นตะหนกซะแทน
“ก็เห็นครูดูอึดอัดหนะไม่มีไรหรอก”
“อ๋อ ไม่ครับ ไม่เป็นไร  คือพอดีไม่คุ้น ไม่เป็นไรจริงๆนะ” ครูตั้มแทบจะมุดเข้าไปในผ้าห่มแล้ว
“ครูอายุเท่าไหร่แล้ว”
“หา เอ่อ 23 ครับ เพิ่งได้บรรจุมาอยู่นี่แค่ 4 เดือนเองครับ”
“เป็นคนที่ไหนหรอ” ผมเห็นครูเริ่มผ่อนคลายลงบ้างเลยถามอะไรไปเรื่อยๆ....
“แล้วไม่เหงาหรอ มาอยู่ตั้งไกล กันดารออก แฟนไม่มาอยู่เป็นเพื่อนหรือไงช่วงปิดเทอม ผมไม่ห็นครูจะไปไหนเลย”  คำถามที่ต้องการคำตอบอย่างมาก ผมเลยนอนตะแคงหันไปทางครูแล้วนอนมองหน้าครูนิ่งๆ
“ก็มีบ้างเหงาแหละครับ เรื่องกันดารก็ต้องทำใจครับ แต่ก็สนุกดี ครูที่นี่ก็เป็นกันเอง  ส่วนเพื่อนคนอื่นก็แยกย้ายกันไป ไม่ค่อยได้ติดต่อกันหรอกครับ” ครูตั้มเว้นช่วงไปนิด คงคิดว่ามันจะอยากรู้อะไรนักวะ เป็นแน่ แต่สักพักก็ตัดสินใจได้
“ส่วนแฟนผมไม่เคยมีหรอกครับ” แหม๊ ผมเกือบจะกลั่นใจรอแล้วนะเนี่ย หมดคำถามที่อยากรู้ผมเลยนอนเงียบๆ แต่ครูตั้มคงเริ่มคุ้นเมื่อผมไม่ถามต่อ เขาเลยเป็นคนถามบ้าง  คำถามก็แค่เรื่องอายุ เรื่องครอบครัว  อายุก็ 39 ย่างสี่สิบ ครอบครัวก็มีพ่อ แม่เสียนานแล้ว มีน้องสองคน เรียนจบแค่ ม.3 แล้วผมก็เล่าเรื่องราวชีวิตผมไปเรื่อยๆ ครูตั้มก็ตาปรือลงเรื่อยๆ เหมือนกัน จนไม่นานครูตั้มก็หลับ ครูตั้มนอนตะแคงหันหลังให้  ผมเลยค่อยๆ ขยับตัวไปนอนชิดมากขึ้น ความร้อนจากร่างกายผมคงดึงดูดให้คนหลับขยับเข้าหาอย่างไม่รู้ตัว  นอนกอดคนตัวอุ่นๆ หอมๆ ไปได้ไม่นาน คนนอนก็รู้สึกตัวตื่น คงด้วยความไม่คุ้นที่มีคนนอนกอดผมเลยต้องแกล้งหลับ ร่างเล็กขยับตัวเบียดเข้าหาอกผมมากขึ้นผมเลยรัดอ้อมแขนให้แน่นเข้าไปอีก ก้นนุ่มเบียดสีเข้ากับกลางลำตัวอย่างเชิญชวน  สักครู่คนในอ้อมแขนก็หันตัวมามอง  มือนุ่มลูบสำรวจไปตามแขน  ผ่านไหล่ไปที่ช่วงคอ  ลูบขึ้นมาที่แก้ม ตอนนี้มาที่หน้าผาก เอานิ้วไล้เบาๆ ที่คิ้วทั้งสองข้าง เขี่ยขนตาผมเล่น ผมอยากลืมตาซะจริง   ไล้นิ้วไปตามสันจมูก แล้วมาหยุดที่ริมฝีปาก แล้วอยู่ครูตั้มก็ยกนิ้วออกแทนที่ด้วยริมฝีปากนุ่มแทน   ผมลืมตาทันได้เห็นคนใจกล้า หลับหูหลับตาแตะริมฝีปากตัวเองเข้ากับปากผม  ก่อนจะถอดห่างออก แล้วช้อนตามองมา  พอเห็นว่าผมลืมตาอยู่ร่างเล็กใจกล้าก็นิ่งค้างไปเลย หน้าตอนตกใจนี่น่ารักอย่าบอกใคร ผมเลยลืมตัวกดร่างบางให้นอนหงายแนบลงกับที่นอนแล้วจู่โจมทันที
“เฮีย..” คนตัวเล็กด้านล่างเริ่มรู้สึกตัว ผมเลยประกบจูบแล้วก็ได้ผลร่างเล็กหลงเคลิ้มไปหับรสจูบที่ผมปรนเปรอให้อย่างเต็มที่กว่าจะรู้ตัวอีกที ผมก็กำลังหยอกล้อกับหัวนมทั้งสองข้างที่กำลังแข็งตัวรอรับการเอาใจจากลิ้นของผมแล้ว 
“..โอ้ย.ไม่..ไม่.อ๊ะ เฮีย อ๊า”  เสียงครางน่ารัก ดังรอดออกมา  มือก็พยายามจะรังเสื้อที่โดนเลิกขึ้นของตัวเองลงแค่ก็ไม่เป็นผล จนผมถอดมันออกไปจนได้พอผมถอดเสื้อของผมออกบ้าง ร่างเล็กกลับมองตาเยิ้มแทน   เขาลูบที่แผ่นอก  แล้วจูบไปที่หัวนมทั้งสองข้าง   จากนั้นก็งับมันเข้าปากแล้วขบเบาๆ
“ ดี.. อ๊า ดี..” ครูที่รักการเรียนรู้นี่ผมชอบชะมัด  เลยปล่อยให้ทำตามใจอยู่พักนึง ก่อนจะเดินหน้าสอนอย่างอื่นให้ต่อ ตอนนี้กางเกงนอนของครูตั้มก็หลุดตอดมือผมออกมาอย่างไม่มีการขัดขืน  น้องชายครูตั้มช่างชวนให้ผมช่วยเอ็นดูพอกัน
“อ๊า เฮียครับ อึ๊ก  อ๊า ซี๊ดด อือม”   ร่างเล็กร้องเสียงหลง พยายามผลักผมออกแต่ ไม่มีทางหรอก  แค่ปลุกปั่นนิดเดียวก็ติดไฟให้ร่างเล็กได้อย่างง่ายดาย ผมค่อยๆทำ ให้เค้ารู้สึก เรียนรู้ด้วยร่างกายของเค้าอย่างช้าๆ เน้นๆ  ก่อนจะถอนปากออก  แล้วเปลี่ยนให้เขาได้ลองทำดูบ้าง
“อ๊ะ..เบาๆ ครู ช้าๆ  ไม่ต้องรีบ นั้น อย่างงั้นแหละ อืออ  ทำอย่างที่ผมทำให้ อ๊ะ ครู  อือม  ..อ๊า .. นั้น อือม  อ๊า ดี ซี๊ดด ดี  อือม ดี  ครูอือม”  ครูหัวไวนี้ผมยิ่งรักเลย  ท่าทางกล้าๆ กลัวๆ ของเขาทำเอาผมแทบคลั่งเลย ผมลองใส่นิ้วเข้าไปทางช่องทางด้านหลัง มันคับแน่นมาก แต่ผมก็หยุดตัวเองไม่ได้แล้ว  ผมอยากได้มากกว่านี้จนทนต่อไปไม่ไหว  เลยหยุดเขาไว้แล้วให้เขานอนลง  แล้วพยายามจะเข้าไปในร่างกายเล็กที่แสนเร่าร้อนนั้นให้ได้
แต่เค้าคงเจ็บมาก ผมเห็นเขาขบกรามแน่น ผมเลยต้องหยุดแล้วลุกไปหยิบขวดออยย์จากในกระเป๋าออกมา  พอเดินกลับมาก็เห็นว่าเขาเองก็มองผมไม่วางตาทีเดียว ร่างขาวที่นอนรอผมอยู่แทบจะทำให้ผมกระโจนเข้าไปหาในทันที แต่ผมก็ไม่อยากให้เขาตกใจและเจ็บตัวไปมากกว่านี้ เลยได้แต่อดกลั่นเดินไปนั่งข้างตัวเขา แล้วค่อยๆเทแล้วทาน้ำลื่นนั้นไปตามสส่วนที่สำคัญในร่างกาย ร่างเล็กมองทุกการกระทำของผมไม่วางตา ผมเลยค่อยลูบไล้ไปช้าๆ  แล้วเอามือลื่นๆ นั้นป้ายที่ช่องทางด้านหลังของเขา ก่อนจะดันนิ้วเข้าไป  สองตาเรามองสบกัน ร่างเล็กเบิ่งตากว้างอย่างตกใจ 
“อ๊ะ..” ปล่อยเสียงครางหลุดออกมา สองมือจิกแน่นที่ท่อนแขนผม  สะโพกขยับยก โยกย้ายตามความเร็วนิ้วที่ขยับเข้าออก  ร่างเล็กบางไม่รู้หรอกว่าท่าทางของเขาช่างยั่วยวนคนมองให้อารมณ์เตลิดจนทนต่อไปไม่ไหว
“โอ้ยย..ซี๊ดด  เฮีย อ๊ะ  อืออ”  เสียงร้องครางปนเสียงสะอื้น ของร่างบางที่ต้องรับมือกับความใหญ่โตที่ไม่คุ้นเคย  น้ำตาไหลออกทางหางตาเป็นสายจนน่าสงสาร 
“หยุดครับ อื๊ออ อ้ะ เฮีย เฮียเล้ง   อ๊ะ ผมเจ็บครับ” มือบางสั่นระริกจิกแน่นอยู่ที่หัว ปากก็ร้องห้าม ไม่ให้ผมขยับตัว 
“เรียกตัวเองว่าตั้มสิ แล้วเฮียยอมเชื่อฟัง”  ผมกระซิบแผ่วอย่างอดกลั้นที่สุดแล้ว
“เฮียเล้ง อ๊ะ อ๊า ครับ  อืออ อ๊า ตั้ม อ๊ะ เจ็บครับ อ๊ะ หยุด อ๊ะ”   เมื่อเขาร้องขอผมก็ให้ตามนั้น แต่เสียงกระเส่าที่ร้องครางแผ่ว อยู่ที่ข้างหูก็กระตุ้นให้หยุดเฉยได้ไม่นาน
“โอ๊ยย ...ซี๊ดด”   
“โอ้ยย เฮียย อ๊า ..โอ้ย.ป้าบ..ป้าบ ฮือ..อ่า.” เสียงร้องสลับเสียงเนื้อกระทบกัน ตามแรงขยับโยกตามแรงกระแทกกระทั้นเอาแต่ใจดังระงมอยู่ไม่ขาด
“ซี๊ดด อ๊า ครู  อืมม อ๊า ครู อูยย ฟิต ดีครับ  ครู อ๊า อ๊า...” ร่างเล็กกกกอดผมแน่น ในช่วงสุดท้ายก่อนที่ผมจะซบทับลงไปหา
“ครู..” คนข้างล่างกอดผมเอาไว้แน่น สีหน้าบงยอกว่าคงเจ็บระบมเอามากมาย แต่พอขยับจะลงจากร่างที่ทับอยู่ ก็โดนขัดไว้
“ชู่..อยู่กับตั้มแบบนี้ก่อนนะครับ”   ผมได้แต่นอนซบอยู่บนร่างที่นอนหอบหายใจอย่างเหนื่อยอ่อน  แต่ก็กอดได้ไม่ถนัด เลยลุกจัดท่าให้เขานอนตะแคง
“ซี๊ดด ..” เสียงครางประท้วง คงเจ็บแหละ เพราะผมขยับแบที่เรียกว่าเราทั้งสองคนยังเป็นหนึ่งเดียวกันอยู่เลยก็ครูเขาไม่อยู่เลย พอได้ท่าที่ถนัดถนี่ ผมก็ลงไปนอนกอดซ้อนทางด้านหลัง    มือวางอยู่ที่ช่วงอก  ลูบไล้ บีบเค้น จนมันแข็งเป็นไต ทั้งสองข้างอีกครั้ง   ตอนนี้ความคึกคักได้กลับมาอีกครั้ง
“อ๊ะ อื้ออ ...” ร่างขาวร้องท้วง แต่ก็ยังให้ความร่วมมืออย่างดี
“ครู..”  นอนตะแคงจนกลายเป็นนอนคว่ำ  แรงกระแทกกระทั้นส่งให้สะโพกเพรียวลอยขึ้นรับอย่างเป็นจังหวะสองมือจิกกับที่นอนแน่น
“ป้าบ ป้าบ..อ๊า..อ๊า อื้มม อึ้  อืออ” เสียงเนื้อกระทบเนื้อสลับเสียงครางกระเส่าดังฟังถนัด เสียงจูบดุเดือดหยุดเสียงครางกระหึมเมามันเป็นระยะ 
แม้ร่างบางจะหลับไปแล้วแต่ความต้องการที่เก็บมานานก็ยังไม่ได้หมดตาม มันยังต้องการอยู่ไม่เลิกรา กว่ามันจะยอมสงบก็เล่นเอาเกือบสว่าง
ฝนยังตกปรอยๆ อยู่นอกหน้าต่าง  ด้วยเคยชินตื่นเช้าจนเป็นิสัยทำให้ถึงเวลาก็ต้องตื่น ร่างบางนอนหลับสนิทอยู่ด้านข้าง ร่องรอยความคึกเมื่อคืนที่ผ่านมายังเด่นชัด ด้วยไม่อยากกวนคนนอน จำต้องลุกไปอาบน้ำเย็นดับร้อนที่กำลังก่อตัวขึ้นเป็นริ้ว กลับมาอีกครั้ง   ร่างเล็กก็ตื่นแล้ว
“ครูวันนี้ไปข้างนอกกันนะ”  บอกคนเพิ่งตื่นแล้วเดินเข้ามาอุ้มทั้งคนทั้งผ้าห่มขึ้น 
“เฮ้ยย เฮีย ทำไร” ร่างเล็กจะดิ้นลง
“จะพาไปอาบน้ำ  ครูคิดไรมาก”  คนในอ้อมแขนเลยหยุดดิ้น แล้วบ่นอุบอิบแทน
“ไม่ต้องอุ้มก็ได้มั้ง”
“แล้วเดินไหวหรือครู อุ้มไปนี่แหละเร็วดี หรือจะให้อาบให้ด้วย” คราวนี้เลยซ่อนหน้าแดงๆ กับอกซะเลย
“ม้าย ไม่ต้อง”  หน้าแดงแต่พยายามทำตาเขียว น่ามันเขี้ยวจริง
“อายไรล่ะครูป่านนี้แล้ว”  ถึงหน้าห้องน้ำ เลยต้องวางคนในผ้าห่มลง
“แล้วไปข้างนอกไปไหนหรือครับ” คนร่างเล็กเลยเปลี่ยนเรื่องกลบเขิน
“เดี๋ยวรู้น่า” หน้าแดงแก้มบ่อง น่าฟัด จนต้องหอมซักที ทั้งที่อยากจะทำมากกว่านั้น แต่ก็มีมารมาขัดจนได้สิน่า
“เฮียเล้ง เฮียงเล้ง” เสียงร้องเรียกดังมาจากทางเพิงคนงาน  พอหันไปมอง ใช่เลย ไอ้อี้ต้องรู้จากป๊าแล้วแน่นอ เลยชะโงกไปมองบ้าง  คนในอ้อมกอดเกหร็งร่ายขึ้นนิดนึง
“ครูอาบน้ำนะ เดี๋ยวเฮียมา” แต่ขอคุยกับไอ้ตัวมารให้จบก่อนจะกลับมาปลอบคนตัวเล็กอีกทีไม่งั้นไอ้อี้คงได้มาขวางกลางจนน่ารำคาญแน่
“มาทำไมแต่เช้า”
“เฮียนั้นหรอเด็กเฮีย เห็นไกลๆ ยังว่าน่ารักเลยนะ” 
“อย่ายุ่งน่า”
“ไม่ยุ่งก็ได้ ได้กันแล้วยังอะเฮีย แต่จากที่โคงเสร็จเฮียเรียนร้อยโรงเรียนจีนแน่นอน”
“ไอ้อี้..” แค่ขึ้นเสียงกับชี้หน้าคนในรถก็ยกมือยอมแพ้ 
“เอาน่า เอาน่าเฮีย พอดีรู้จากป๊า เลยแค่อยากเห็น แต่เฮียคงยังอยาสวิทกันส่วนตัวอีกสักเดี๋ยวสองเดี๋ยวงั้นเย็นๆ พาไปบ้านด้วยนะอยากกทำความรู้จักอาซ้อใจจะขาดแล้ว”
“เดี๋ยวเที่ยงๆจะเข้าไปอยู่แล้ว ไหนๆแกมาก็ดีแล้ว งั้นรออยู่ก่อน ไปนอนในเพิ่งเล่นก่อนก็ได้ วันนี้เป็นสารถีให้เฮียนั่งสวิทกับครูทีละกันขี้เกียจขับรถเองว่ะ”
“หา เอางั้นเลยหรอเฮียงั้นตอนมาส่งให้เฮียหมิงนะ กลัวทนความหวานไม่ไหวเดี๋ยวน้ำตาลในเลือดขึ้น”
“เออ เอาไงก็ได้  แล้วจะไปเรียกละกัน” พูดจบก็เดินกลับไปที่บ้านพักครูทันที

ต่อ

[skidK]

เรื่องของเรา
เสียงสะอื้นดังมาจากในห้องน้ำแล้วก็เงียบไปก่อนจะได้ยินเสียงน้ำ 
“เลินเล่อได้โล่สิน่า” ประตูห้องน้ำไม่ได้ล็อก คงเพราะพอเข้ามาได้ห็คงมัวแต่ร้องไห้อยู่  เฮียเล้งผลักประตูเข้าไป คนด้านในสะดุ้งสุดตัว
“เฮ้ยย ..”
“ร้องไห้ทำไม”  เฮียเล้งเดินเข้าประชิดดึงร่างเปลือยเข้ามากอด
“ไม่ได้..”
“ยังจะโกหก ตาก็บวม จมูกก็แดง แล้วเมื่อกี้ก่อนเข้ามาเฮียได้ยินเสียง” คนจะโกหกเลยได้แต่หลบตา
“เสียใจหรอ”  คำตอบคือการส่ายหน้า
“งั้นรู้สึกยังไงล่ะ ถ้าไม่บอก เฮียก็ไม่รู้หรอกนะ”
“แค่โกรธตัวเอง” เฮียเล้งใช้สองมือประครองวงหน้าที่ก้มหลบให้เงยขึ้น
“โกรธทำไม ครูออกจะน่ารักขนาดนี้”
“บ้า” เลยถูกคนตัวโตหอมแก้มไปฟอดใหญ่
“ผมใจง่ายไปมั้ย” ร่างเล็กถามเสียงอ่อย
“ง่ายสิดี เฮียชอบ” ตอบซะแบบนี้เลยได้ค้อนตอบแทน
“ใจง่ายที่ไหนเฮียว่าครูเป็นคนตรงๆ จริงใจต่างหาก ชอบก็แสดงออก เฮียซะอีกยังคิดว่าครูจะมารักคนงานก่อสร้างอย่างเฮียได้ยังไง”
“ไม่รู้หรอกนะอย่ามาหลอกถามเลย  ชอบก็คือชอบ ไม่มีเหตุผล” เฮียเล้งกอดคนในอ้อมแขนแน่นเข้า
“งั้นเป็นแฟนเฮียนะ รับรองจะดูแลอย่างดี เฮียจบแค่ม.3 คงไม่สมหน้าตากับข้าราชการอย่างครู ซักวันครูอาจจะเจอกับคนที่สมกัน...” ร่างเล็กเอามือปิดปากคนพูด
“รักก็คือรัก ผมก็ตอบไม่ได้หรอกนะว่าอนาคตจะเป็นยังไง แต่ตอนนี้แค่เฮียไม่มองว่าผมง่าย ใจเร็วก็ดีถมไปแล้ว เหมาสมไม่เหมาะสมมันไม่ใช่อะไรสะคัญกับความรักของคนอย่างเราหรอกเฮียก็น่าจะรู้”
“รักแล้วรักเลยหรือแค่เล่นๆ   ครูช่วยบอกให้คนต้อยต่ำคนนี้ให้ชื่นใจหน่อยจะได้มั้ย”
“แล้วเฮียล่ะ แค่รักปากหวานหรือแค่เหงา หรือรักผมจริง เฮียยังไม่บอกเลย ฮื้อ..” เฮียเล้งทำโทษคนขี้งอนด้วยจูบหวานๆไปหนึ่งที
“ถึงเฮียไม่ใช่คนพูดหวานแต่เฮียปากหวานนะอันนี้ครูคงพิสูจน์ไปแล้วเมื่อกี้  ถ้าไม่รักเฮียไม่แลหรอกจะบอกให้” ครูที่เขินจนหน้าแดงหยิกมับเข้าที่ข้างเอว
“โอ๊ย มือหนักนะครู  แล้วว่าไงครู  ตอบเฮียได้ยังว่ายอมเป็นแฟนเฮียได้ยัง” 
“เป็นก็เป็น ป่านนี้แล้วนี่จะเล่นตัวอะไรได้”
“รักเฮียคนเดียวนะครู”
“ถ้าเฮียสัญญาว่าจะรักผมคนเดียว ผมก็จะรักเฮียคนเดียวเหมือนกัน” เฮียเล้งมอบจูบหวานๆ แทนคำสัญญา เนิ่นนาน คนที่แอบอยู่หน้าประตูยิ้มออกมาอย่างยินดีกับความสุขของคนเป็นพี่ กำลังจะหยิบโทรศัพท์รายงานให้คนที่บ้ายฟังด้วยความอิ่มใจซะหน่อย เป็นอันต้องสะดุ้ง
“เฮีย เดี๋ยวอ๊ะ อือม” เสียงของตกโครมคราม
“อ๊า เฮีย มันไม่มีที อ๊า”
“อ๊า อืออ อ๊ะ ซี๊ดด อือม........” ทำไงได้ไม่อยากอยู่ฟังพี่ชายตัวเองมีไรกับแฟน ก็ได้แต่รีบเผ่นกลับไปที่เพิ่งอย่างรวดเร็ว
“โว๊ยเสียงดีเป็นบ้า อยู่ถึงนี่ยังได้ยินอยู่เลย เฮียบ้ากาม จะโทรไปฟ้องป๊า ฟ้องเฮียหมิง ดูสินี่  กู น้องหญิงจ๋าช่วยพี่อี้ด้วย  หูฟังกูอยู่หน่ายยยย”  เพราะห้องที่พี่ชายให้เข้ามานอนรออยู่ใกล้บ้านพักที่สุดในทั้งสามห้องแล้ว .....กว่าคุณอี้จะได้โทรไปฟ้องก็อีกพักหละนะ
เที่ยงกว่าๆ ค่อนไปเกือบบ่าย กว่าคนเสียงดีสองคนจะลงมาจาบ้านได้ คุณอีนั่งหน้าตูมรออยู่ในรถสตาร์ทเครื่องเปิดแอร์เย็นฉ่ำ
“ครูนี่น้องชายเฮีย ชื่ออี้” ครูตั้มยกมือไหว้
“สวัสดีครับ เอ๊ะ..” น้องหรอ
“เข้ารถก่อนน่าครูเดี๋ยวจะเล่าให้ฟัง” เฮียเล้งรู้ทันคนตัวเล็กรีบดันคนเอะใจเข้าไปนั่งที่เบาะด้านหลังรถแล้วรีบตามเข้าไปนั่งเบียดทันที น้องชายทำหน้าทีสารถีก็เป็นงานรีบออกรถทันที
“วันนี้เฮียจะพาครูไปไหว้ป๊าที่บ้าน ที่บ้านยังมีน้องชายอีกคนชื่อหมิง  คุยสนุกยิ้มเก่งกว่าเฮียทั้งสองคน”  นี้ขนาดยิ้มเก่งนะหน้ายังตูมได้ขนาดนี้ เฮียยังน่าเข้าใกล้มากกว่าเป็นไหนๆ ครูตั้มคิดเอาเองในใจ
“ส่วนป๊าเฮียหน้าดุแต่จริงๆแล้วใจดีนะ” แต่เดี๋ยวนะ ทำไมน้องยังขับรถหรูซะป่านนี้ แต่เฮียกลับทำตัวมอซอขับรถกระบะเก่าล่ะ เอ๊ะมันชักจะยังไงๆละ
“ ไม่เอาน่า อย่าทำหน้างออย่างนั้น ไม่สิ หมดหล่อกันพอดี” คนหน้างอค้อนคอแทบหัก เฮียเล้งเลยรีบรวบตัวเข้ามากอดเอาไว้
“เฮียเล่าให้ครูฟังแล้วไง”
“ช่วงงงงไหนล่ะ” เสียจิกๆ ติดประชด
“เมื่อคืนไงครู  แต่ครูคงหลับไปก่อนหละสิ ก็งี้แหละนะครูคงไม่ได้อยากจะสนใจเรื่องเฮียนักหรอกมั้ง เฮียน้อยใจนะ ครูรักนอนมากว่าเฮียนะเนี่ย” เฮียเล้งคลายแขนที่รัดแน่นออก หันหน้าหนีไปมองนอกรถ
“ไม่ใช่นะ ไม่ใช่อย่างนั้น” คนร่างเล็กลืมตัว กลัวโดนโกรธ เพราะเมื่อคืนหลับไปก่อนจริง  รีบลนลานแก้ตัว สองมือเกาะแขนแข็งแรงเขย่าให้หันกลับมามอง
“เฮียเล้งแหละผิด  อยากเสียงนุ่มยังกลับกล่อมนอนเองทำไมล่ะ  ฟังไปฟังมามันก็เลยง่วงสิ” สายตาออดอ้อน กับมือนุ่มที่จับแขนเขย่าอยู่ทำเอาเฮียเล้งเสียศูนย์ อดใจไม่ไหวต้องก้มลงไปจูบอย่างหมั่นเขียว
“ปากหวานอย่างงี้เฮียโกรธไม่ลงหรอก”
“เฮียเล้งบ้ากาม” คนตัวเล็กซุกหน้าบ่นงุ้งงิ้งอยู่กับอกด้วยความเขิน
ส่วนคนขับรถทำหน้ายังกับอยากจะอ้วกออกมาซะให้ได้  กว่าจะถึงบ้าน กูจะทนเลี่ยนจะขนลุกไปได้อีกนานแค่ไหนวะเนี่ย
“เฮียเล้ง  อย่าหวานมาก อี้ขนลุกว่ะ” พูดจบก็ได้สายตาพิฆาตจากพี่ชายกลับมาแทน
“ที่บ้านเฮียทำรับเหมาก่อนสร้าง แต่ก่อนมีปัญหา เฮียก็เลยไม่ได้เรียนต่อ ต้องออกมาช่วยป๊าทำงานส่งน้องจนตอนนี้ก็มีร้านวัสดุก่อสร้างกับงานรับเหมาเป็นหลัง ร้านก็ไม่ได้ใหญ่โตอะไรนักหรอก..”
“อย่ามุสาเฮีย ร้านเราเป็นร้านรับที่ใหญ่สุดในจังหวัดแล้วหละครู เพราะมีเฮียของเราเป็นหัวเรียวหัวแรง จนลืมตาอ้าปากได้จนทุกวันนี้แหละครับครู”
“เรียกตั้มก็ได้ครับ”
“ใช่ครูเอาไว้ให้เฮียเรียกพอ โอ๊ย..”
“ครูทุบเฮียทำไม”
“ก็แค่อยากทุบ มีไรมั้ย”  คนโดนทุบเลยหอมแก้มคืน 
“ก็แค่อยากหอม”  เฮียเล้งยักไหล่พร้อมพูด   ...แค่มองหน้าก็รู้ว่าคนเป็นครูจะพูดอะไร

“ถึงบ้านแล้วครับ”นั่งเงียบมาได้ซักพักสารถีกิตติมศักดิ์ก็ร้องบอก รถเลี้ยวผ่านประตูอัตโนมัติเข้ามา บ้านที่ว่าเป็นบ้านปูนสองชั้นแบบธรรมดา ที่มีต้นไม้เขียวครึ้มดูเย็นสบาย  เลยไปอีกหน่อยทางซ้ายของบ้านมีตึกสามชั้นทันสมัยสวยงาน มีชายหญิงสองคนนั่งชะเง้อมองมาทางรถ  ส่วนทางขวา ก็มีบ้านสองชั้นเล่นระดับอย่างสวยอีกหลังมีหญิงสาวอุ้มเด็กตัวกระเปี๊ยกที่น่าจะยังพูดไม่เป็นคำเดินมาทางบ้านหลังตรงกลาง 
“ลงเถอะครูไม่มีอะไรน่ากลัวหรอก  ถ้ากลัวก็กอดเฮียไว้แน่นก็ได้ เฮียจะดูแลเอง”  เสียงกระซิบชิดริมหูอย่างหยอกเย้าทำเอาความตื่นเต้นปลิวหายไปได้มากโข
“ครูตั้ม นี่ภรรยาเฮียเอง” สารถีกิตติมศักดิ์ที่คุยกันเรื่อยมาในรถจนสรุปให้ครูตั้มเรียกตัวเองว่าเฮียไปด้วย  แนะนำหญิงสาวอุ้มเด็กที่เดินมาถึงคนทั้งสามก่อนใคร 
“เรียกพี่หญิงก็ได้ค่ะ ครูตั้ม” หญิงสาวแนะนำตัวเองอย่างเป็นกันเอง
“ส่วนสองคนนั้น  คนผู้ชายชื่อหมิง เรียกเฮียหมิงเหมือนที่เรียกอี้ได้เลย” เฮียเล้งเอ่ยแนะนำคนที่กำลังเดินเข้ามาสมทบ ตั้มยกมือขึ้นไหว้เมื่อทั้งสองเดินเข้ามาถึง
“สวัสดีครับครูตั้ม เรียกเฮียหมิงก็แล้วกันนะ”   
“ส่วนพี่สุ่ยนะคะน้องตั้ม เจ็บป่วยไม่สบายมาหาพี่ได้เสมอค่ะ”  ใครต่อใครก็ทักตั้มอย่างสนิทสนมทำเอาตั้มเขินแปลกๆ
“ตั้มครับ สวัสดีพี่ๆ ทุกคนครับ แล้วตัวเล็กนั้นชื่ออะไรครับ” ตั้มหันไปถามชื่อเด็กชายที่มองคนโน้นคนนี้ตาแป๋ว ที่ตอนนี้เปลี่ยนคนอุ้มเป็นอี้แทนแล้ว
“หนูชื่อเวนิสค่ะคุณครูตั้ม” อี้จับแขนหนูน้อยโปกหยอยๆ พร้อมทำเสียงเล็กเสียงน้อยตอบแทน
“น่ารักจัง”
“ลูกพี่เองแหละ นี่คนที่สาม อีกสองคนผู้ชายแซนกับเทม ไปเรียนว่ายน้ำเดี๋ยวก็กลับ”
“ของพี่ชายล้วน  แทน ทาม ไท ไปว่ายน้ำเหมือนกัน” หมิงรีบอวดบ้าง
“จะยืนคุยให้ขาแข็งกันข้างนอกนี่แล้วกลับหรือจะให้เข้าไปไหว้ป๊าแล้วค่อยคุยกันข้างในดีวะ” เฮียเล้งที่ฟังอยู๋นานเริ่มบ่น
“เข้าข้างในสิเฮียป่านนี้ป๊ารอเงกละ”
 “ไปครู เข้าบ้าน”  เฮียเล้งรีบจูงครูตั้มเข้าบ้าน
“ขี้หวงว่ะเฮีย คุยด้วยหน่อยก็หึง ชิ” เสียงน้องชายบ่นตามหลังมา
เมื่อเข้าไปข้างใน บ้านแม้จะเป็นแบบเก่าแต่ข้างในตกแต่งอย่างสวยงามลงตัว ไม่โล่งและไม่เยอะจนรก  ทำให้บ้านดูอบอุ่นน่าอยู่ ชายสูงวัยนั่งอ่านหนังสืออยู่ที่ชุดรับแขกกรุกระจกให้แสงสว่างเข้ามาได้เต็มที่  เมื่อทั้งขบวนเดินเข้ามานั่ง ชายสูงวัยก็เงยหน้าขึ้นมองนิ่ง
“ครูตั้ม นี่ป๊าเฮีย” ครูตั้มรีบยกมือไหว้อย่างนอบน้อมแทบอยากจะเลื่อนตัวลงไปนั่งที่พื้นด้วยความเกร็ง
“กินอะไรกันมาหรือยัง  อี้โทรมาบอกว่าจะมาช้าเลยไม่ได้รอ” เสียงมีอำนาจพูดเนิบๆ ไรแววตำหนิ
“เดี๋ยวบ่ายสองค่อยกินของว่างกับป๊าก็ได้ กินรองท้องมาบ้างแล้ว” เฮียเล้งตอบแทนคนนั่งตัวเกร็ง
“เห็นคมบอกว่า ครูตั้มเพิ่งมาบรรจุที่โรงเรียนหรือ เป็นยังไงมายังไงล่ะถึงได้เลือกโรงเรียนไกลปืนเที่ยงขนาดนั้น” ชายสูงวัยวางหนังสือที่กำลังอ่านอยู่หันมาซักถามคนที่จะเข้ามาเป็นสมาชิกครอบครัวคนใหม่
“พอดีทางจังหวัดเปิดสมัครสอบครับได้อันดับหนึ่งเขาเรียกบรรจุที่โรงเรียนนี้เลยก็เลยมาครับ” คนตอบแอบบีบมือคนตัวโตที่นั่งด้านข้างแน่นอย่างขอกำลังใจ  เรื่องราวการซักประวัติตามมาอีกเป็นระลอก ลูกแซวพ่อ พ่อสุมไฟลูก คุยกันไปหัวเราะกันไป  จนมาจบที่การระลึกความหลังของคนแก่ ที่ลูกนั่งฟังไม่เคยเบื่อ  จนผ่านของว่างจนเลยไปถึงมื้อเย็นก่อนเฮียเล้งจะขอพาครูตั้มขวัญใจเด็กกลับก่อนที่จะค่ำมาก 
“ผมกลับก่อนนะครับ” ครูตั้มคลานเข้าเข้าไปกราบลาป๊าที่ตัก
“ถ้าเล้งเสร็จงานทางโน้นกลับมาอยู่บ้าน  ถ้าตั้มไม่เบื่อที่จะอยู่กับคนแก่ก็ย้ายมาอยู่ที่บ้านนี้ซะด้วยกันกับเล้งนะลูก ป๊าจะได้มีเพื่อนคุย เรื่องหนังสือบ้าง เจ้าพวกนั้นก็แก่วิชาการ  เล้งก็เอาแต่งาน ถ้าตั้มมาอยู่ป๊าจะได้ไม่เหงา”
“แหมป๊าช่างรู้ใจเฮียนะเนี่ย” อี้รีบกระซิบกับพี่ชายที่ยืนยิ้มกริมรอ
“นั้นสิเล่นดักซะครูตั้มไปไหนไม่รอดเลยอย่างงี้นะยังไงเฮียย้ายมาก็ต้องมาด้วยแน่นอนเลย” หมิงก็กระซิบแซวมาอีกคน
“คงต้องแล้วแต่เฮียเล้งแหละครับว่าจะให้มาหรือเปล่า” เสียงตอบแบบแบ่งรับแบ่งสู้จากคนตัวเล็กคงเข้าทางเฮียที่ยืนยิ้มอย่างสมใจเป็นที่สุด
สารถีกิตติมศักด์ขากลับเปลี่ยนจากอี้เป็นเฮียหมิง
“เฮียเล้ง ไปนั่งข้างหน้ากับเฮียหมิงสิครับ”  ขากลับเฮียเล้งก็ยังมายอมเลิกทำตัวติดกัน ครูตั้มต้องลเป็นคนไล่
“ไม่เอาหรอก หมิงไม่ว่าเฮียมั้ยวะ ปล่อยเฮียสวิทกับที่รักบ้างนะหลังจากที่ปล่อยให้เฮียได้แต่มองพวกแกหวานกับเมียๆ แกมาจะเบื่อแล้ว”
“ตามบายเฮีย” หมิงตอบแบบไม่คิดมากอะไร  ตั้มได้แต่มองหน้าเฮียเล้งตาเขียว แต่คนโดนมองกลับไม่สน แล้วก้มลงมากระซิบที่ข้างหู
“งานที่โรงเรียนเสร็จครูตั้มย้ายมาอยู่บ้านนี้ด้วยกันนะครับ” ครูตั้มได้แต่เขินหน้าแดง ก้มหน้างุด หมิงหัวเราะ หึหึ ก่อนจะได้ออกรถ อี้เคาะกระจกด้านคนขับ
“มีไรวะอี้” หมิงกดกระจกลงถาม
“จะคุยกับเฮียเล้งหน่อย”
“เอ๊าแล้วไม่ไปเคาะกระจกตรงเฮียล่ะวะ” หมิงจะกดกระจกข้างเฮียเล้งให้
“ไม่ต้องหรอกเฮียหมิง  คุยตรงนี้แหละดีแล้ว ไกลตีนดี”  หมิงได้แต่ขมวดคิ้ว
“ครู  เฮียเล้ง กลับไปถึง ก็รีบย้ายของมาอยู่บ้านนี้เลยนะ”
“รีบอะไรขนาดนั้นวะอี้” เฮยเล้งถามด้วยความสงสัย
“ก็ถ้าช้าเดี๋ยวกลัวครูเค้าจะอายสิเฮีย แล้วอีกอย่างยิ่งเป็นโรงเรียนด้วยมันไม่ค่อยเหมาะนะเฮีย” ยิ่งพูดคนฟังก็ยิ่งงง
“อะไรของแกวะไอ้อี้” 
“ก็แบบ” อี้ เริ่มอั้มอึ้ง
“มีอะไรก็พูดๆ มา ไม่งั้นจะลงไปเค้นคอเอ็งซะเดี๋ยวนี้” อี้สูดหายใจเข้าลึกๆ
“ก็เสียเฮียกับครูตอนอันนั้นอะ  มันดังมากเลย  อี้ไม่ได้แอบฟังนะ มันได้ยินเอง” คนพูดวิ่งหนีกลับไปทางบ้านตัวเองเรียบร้อยแล้ว ทิ้งให้คนในรถได้แต่นั่งนิ่ง อยู่ในความเงียบกริบ  หมิงเริ่มได้สติก่อน จึงปิดกระจก ออกรถเพื่อไปส่งพี่ชายกับแฟน ครูตั้มนั่งหน้าแดง จนความแดงรามลงไปที่คอก็เริ่มหันไปประทุษร้ายคนตัวโตข้างตัว
“นี่แน่ะ เฮียบอกแล้วว่าอย่าก็ไม่ยอมฟังกัน นี่แน่ะ นี่แน่ะ...” เฮียเล้งได้แต่หลบหมับหลบมือคนตัวเล็กพร้อมคิดว่ากลับไปถึงจะให้รีบเก็บเสื้อผ้าลงกระเป๋าย้ายมันคืนนี้เลย....................
..................
...........
.....
..
.

 

[loveyous]

ตรงคำทำนายทุกอย่างเลย

[Dezzerr]

อาโฮะๆ อายมั้ยคะครูตั้ม 

[Whatever it is]

5555 น่ารักดีอะ

[yuyie]

  like

[วัวพันปี]

 o13สนุกค่ะ

[BeeRY]

ครูตั้มนี่โชคดีนะคะ บรรจุแค่ไม่กี่เดือนมีสามีเป็นตัวเป็นตน

[thejaoil]

เรื่องนี้น่ารักแฮะ 

[nightsza]

ป๊าช่างรู้ใจเฮียเล้งเป็นที่สุด ชวนสะใภ้ใหญ่เข้าบ้านเร็วม๊ากกกก

[nekko]

ดวงดีจริงๆครูตั้ม

  

[maru]

เล้งไม่ค่อยเลยนะ