ขอโทดทุกคนที่มาลงช้านะครับ
วันนี้ผลแอดออกเลยตื่นเต้นไปหน่อย ฮ่าๆๆๆๆๆ
ในที่สุดก็มีที่เรียนแล้ว ดีใจๆ
อ่านต่อเลยนะครับ
(14)
บางครั้งคนเราอยากได้คำตอบใช่ว่าจะได้ง่ายๆ มันคงต้องใช้เวลา
ผ่านมาสี่วัน กูไม่เห็นจะมีอะไรดีขึ้นเลยว่ะ ไม่ได้อยู่กับมัน ใจกูมันก็โหวงๆ แปลกๆ
ยิ่งกูพยายามหลบหน้ามันเท่าไหร่ กูยิ่งคิดถึงมันมากเท่านั้น
กูรู้สึกทรมาน
กูเป็นคนไม่ชอบให้อะไรมันค้างๆคาๆ แต่ในเมื่อกูยังหาทางออกไม่ได้ ถ้าเป็นแบบนี้ต่อไปกูก็ทรมาน
แล้วทำไมกูต้องมาอดทนทรมานด้วยวะ
ในเมื่อตอนนี้กูกับมันเป็นแค่ผัวเมียกำมะลอ เหมือนเรื่องล้อเล่นขำๆที่กูยัดเยียดให้มัน
กูว่ากูควรทำอะไรให้ชัดเจนขึ้นมาหน่อย ขอมันเป็นแฟนแล้วกัน คบกันไปก่อน
อะไรจะเกิดให้เป็นเรื่องของอนาคตแล้วกันวะ
พอคิดได้ กูเลยเก็บของไปหอไอ้นัท ก่อนไปไม่ลืมบอกพ่อแม่ว่าไปอยู่กับนัท สะดวกไปมหาลัยดี ขี้เกียจขับรถไปกลับเปลืองน้ำมัน
ก๊อกๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
“อ๊ะ”ดูมันตกใจที่เปิดประตูมาเจอกู กูนิ่ง หอบของเข้าห้อง ‘มึงทำเหี้ยไรอยู่เจอกูถึงต้องตกใจ อย่าให้รู้ว่าคุยกับเหี้ยภูมิ’
“เราลองมาเป็นแฟนกันจริงๆมั้ย” กูถามมัน กูจริงจัง มันไม่ใช่เรื่องล้อเล่นเหมือนเมียกำมะลอ
“....” มันเงียบมองกูอย่างอึ้งๆ เชื่อมั้ย ถึงมันตอบว่าไม่ กูก็จะบังคับเอาอยู่ดี คือ กูถามเฉยๆ ถามให้รับรู้ เพราะกูตัดสินใจไปแล้ว ไม่ว่ายังไง ถ้ากูจะให้มันเป็นแฟนกู มันก็ต้องเป็น แต่ถ้ามันยินยอมก็ดี
กูรู้ กูมันเห็นแก่ตัว
“กูคิดดีแล้วจริงๆ ลองคบกันไปก่อนก็ได้..นะ...นัท”
“เออ! แล้วหยุดนิสัยอยากไปก็ไปอยากอยู่ก็อยู่ด้วย” มันตอบตกลงแต่ยังไว้ฟอร์ม กูแอบเห็นมันอมยิ้มก่อนจะพยายามปั้นหน้าขึง ‘พอมันตอบตกลง หัวใจมันฟู ไม่รู้ว่ะ กูอธิบายไม่ถูก แต่กูดีใจ อยากกอดมัน’ กูเลยเดินเข้าไปกอด
“ลองคบเฉยๆ อย่ามาถึงเนื้อถึงตัวกับกู ปล่อยเลยนะ!” ทำมาเป็นขู่กูเสียงเข้ม แต่นาทีนี้มองยังไงมันก็น่ารักสำหรับกู มันเหมือนเสือน้อยหัดขู่ ฮ่ะๆๆ เป็นเอามากเหมือนกันนะกู
“นัทครับ กินข้าวรึยัง”มันไม่ตอบแต่หน้าแดงหน่อยๆ สงสัยกูพูดเพราะไป เสียงหวานไป ไม่รู้ว่ะ อารมณ์นี้มันเป็นไปเอง “โจยังไม่ได้กินเลย เราลงไปหาไรกินดีมั้ยครับ”
“มึงอย่ามาพูดเพราะ แม่ง” หึหึหึ ดูมันเขิน กูจะพูดเพราะยังจะมาห้าม
“มึงนี่นะ มึงไม่อยากให้กูพูดเพราะกับมึงเหรอ เราเป็นแฟนกันนะ”
“กะ ก็เคยอยาก แต่ตอนนี้มึงเป็นอย่างที่มึงเป็นดีกว่า ”มันก้มหน้าก้มตาไม่ยอมสบตากู หูแดงเถือกเลยว่ะ พอเงยหน้ามองเจอสายตาขำๆของกู แม่งก็ทำตาขวางใส่ “สัดโจ!!! มึงขำอะไร หุบยิ้มไปเลยนะ” มันสะบัดตัวออกจากกูเดินไปหยิบกุญแจห้อง ทำหน้างอนเดินนำไปโน่น ฮ่ะๆ ตลกว่ะ สงสัยกูคงต้องง้อเมียซะแล้ว
กูว่าแม้ความรู้สึกกูยังไม่เคลียร์เท่าไหร่ แต่เท่าที่เป็นอยู่ตอนนี้กูมีความสุขดี งั้นกูจะปล่อยให้มันเป็นอย่างนี้ไปเรื่อยๆแล้วกัน
.
.
.
.
“นัท ควายมึงหายเหรอ รีบเดินไปตามควายที่ไหน”กูวิ่งตามมัน นั่นๆตาขวางใส่กู ก็มึงอยากให้กูเป็นอย่างที่กูเป็น โดยสันดานกูก็กวนตีนอย่างนี้แหละ
“โจ มึงกลับไปพูดเพราะเหมือนเดิมเลยสัด”
“เรื่อง!!! ใครวะที่พูด มึงเป็นอย่างที่มึงเป็นดีกว่า”กูลอยหน้าลอยตายิ้มกรุ้มกริ่ม จับมือมันจูงให้เดินตามไปหาไรกินหน้าหอ
“กูไม่น่าเลย โจตอนนี้กูเปลี่ยนใจทันมั้ยวะ” พอมันพูดจบกูหยุดเดิน ตาขวางหน้าเหี้ยมหันไปมองมัน ‘ห่านัท กูกำลังอารมณ์ดี มึงอย่ามาทำให้กูอัพเกรดเป็นเลเวลโหดตอนนี้ สันดาน’
“กูแค่ล้อเล่นอะ มึงไม่เห็นต้องทำหน้าดุนี่หว่า”มันทำหน้ามุ่ย ก้มหน้าเอาเท้าเขี่ยดินเล่น
“กูไม่ขำ ทีหลังอย่ากวนตีนแบบนี้อีก”กูพูดเสียงเย็นๆแล้วจูงมือมันเดินต่อ
“อือ ขอโทษ”มันตอบรับเบาๆในลำคอ พร้อมกับเสียงขอโทษที่กูแทบจะไม่ได้ยิน
“มึงจะกินอะไรมึงเลือกไป อยากแดกร้านไหนเลือกเลย”กูหันไปยิ้มให้มัน ตะกี้กูคงโหดไปหน่อย มันหงอไปเลย
“กู......”มันลากเสียงซะยาว กูเลิกคิ้วมองหน้ามัน เหมือนมันกำลังจะพูดแต่ไม่ยอมพูดสักที
“มีอะไร อยากกินอะไรก็บอกสิวะ อ้ำอึ้งอยู่นั่น ทำเหมือนมีKเต็มปากอยู่ได้”
“ห่าโจ พูดไรของมึง กูจะบอกว่าซื้อกลับไปกินที่ห้องของเราดีกว่า”
“ฮิ้ว ห้องของเรา จ๊ะได้เลยจ๊ะที่รัก หลังกินข้าวเสร็จขอออกกำลังกายอึ๊บเมียด้วยได้มั้ยจ๊ะ”
“ไอ้เหี้ยโจ คืนนี้มึงกลับไปนอนบ้านเลยไป ไอ้ทะลึ่ง กูไม่พูดด้วยแล้วแม่ง นิสัย ”
“โหมึง จะให้กูกลับไปนอนบ้านจริงเหรอ มืดแล้ว ขับรถอีก แถมกูบอกพ่อกับแม่ไว้แล้วด้วยว่ามานอนกับมึง มึงจะใจร้ายได้ลงคอเหรอ เราไม่ได้นอนด้วยกันหลายคืนแล้วนะ”
“พอๆ จะนอนไหนก็นอน”
“จริงเหรอวะ”กูทำตาวาวใส่มัน ส่วนมันทำหน้าเอือมๆใส่กู
“เออ”
“งั้นคืนนี้กูนอนบนตัวมึงให้มึงครางกล่อมด้วยนะ”กูก้มลงกระซิบบอกมันให้ได้ยินกันแค่สองคน มันทำหน้าเขิน
“สัดโจ นิสัย กูไม่อยากพูดด้วยแล้วแม่ง ชอบแกล้งกู”
“เมียใครว้า~ เขินน่ารักชิบหาย มึงว่ามั้ยนัท เวลาเมียกูเขินโคตรน่ารักเลย”กูยังแหย่มันไม่เลิก ดูมันๆ ทำเป็นไม่สนใจกู ทำเฉยกลบเกลื่อน แต่หน้านี่แดงไปถึงหู มันยิ่งขาวๆเลยยิ่งเห็นชัด
วันนี้ถ้าใครผ่านมาคงจะเห็น หนุ่มสูงเข้มยืนยิ้มหน้าบานหัวเราะอารมณ์ดีกับหนุ่มร่างเล็กหน้ามุ่ยยืนซื้อของด้วยกัน
หวานเย็น
________________________________________
บอกแล้วว่ากำลังทวีความน่ารักขึ้นมาเรื่อยๆ
พี่โจน่ารักจะตาย
อิอิ
เจอกันวันพรุ่งนี้จ้ะ! 
หัวข้อ: [SUPER SPECIAL โจนัท P.85]190713 -ใครว่าผมอ่อนก็ได้..(ต่อไปโจคงได้กลัวเมีย)! (อ่าน 742833 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก