เมื่อไรโจจะหื่นซักทีวะคับ
อย่าพึ่งรีบครับวะ เดี๋ยวมันก็จะหื่นแล้ววะคับ ฮ่าๆๆๆๆๆ
สวัสดีครับคนอ่านทกท่าน
วันนี้นุ้งเตอร์ค้นพบว่าเน็ตใช้ได้เลยรีบมาลงเพื่อคนอ่านทุกทั่น
รักนะครับคนดีของเค้า
ฮ่าๆๆๆๆ อ่านต่อเห๊อะ
(16)
กลุ้มใจว่ะ
เมียแม่งขยันอ่อยทุกวัน แต่ไม่มีปัญญาเอา
คิดล่ะสิ ว่ากูอ่อน แล้วแต่จะคิดว่ะ
จริงๆแล้ว กูกำลังทำวิจัยอยู่ แอบเปิดในเน็ตดูทุกคืน แอบดูตอนไอ้นัทมันหลับ คลิป จีวี อะไรเถือกนั้น กูโหลดมาเต็มเครื่อง ซ่อนไว้ในโฟลเดอร์ลับ
ไอ้นัทมันไม่รู้หรอก มันคิดว่ากูทำงานส่งอาจารย์ เพราะกูบอกมันอย่างนั้น
จริงๆแล้วกูก็ทำงาน ทำงานส่งอาจารย์ตอนมันตื่น แต่พอมันหลับกูก็หาความรู้เสริมความหื่น หึหึหึ
ถ้ากูจะทำตามอารมณ์ดิบของกูแล้วจับมันทำเมียทางพฤตินัย ทำไมกูจะทำไม่ได้ แต่กูไม่อยากทำ
คนเป็นเมียมันต้องเจ็บไม่ใช่เหรอวะ
อย่างน้อยกูอยากทำให้มันเจ็บน้อยที่สุด…….กูเป็นผัวแสนประเสริฐ หุหุหุ
“โจ ไมมึงยังไม่นอน งานยังไม่เสร็จเหรอ ฮ้าว”เสียงงัวเงียของไอ้นัททำเอากูตกใจ มือคลิกปิดหน้าจอที่กำลังดูแล้วเปิดหน้าต่างเวิร์ดขึ้นมาแทน
“อืม เดี๋ยวกูก็นอนแล้ว กูทำมึงตื่นเหรอ”
“กะ ก็ป่าวอะ กูแค่รู้สึกตัวแล้วแบบที่นอนมันโล่งๆเฉยๆ”
“แหม ห่างผัวแค่นี้ทำเป็นใจหวิวนะมึง”
“ไอ้เหี้ยโจ นิสัย วันนี้ไม่ต้องมานอนบนเตียง มึงปูผ้านอนข้างเตียงเลยสัด”กูไม่ได้เถียงแต่อมยิ้มเจ้าเล่ห์ให้มัน มันทำตาขึงใส่กู ล้มตัวนอนหันหลังให้ ‘กูรู้มึงเขินไอ้นัท ทำมาเป็นโมโหกลบเกลื่อน’
หึหึหึ ในเมื่อเมียว้าเหว่เรียกร้องขนาดนั้น กูจะใจดำได้เหรอ ปิดคอม ปิดไฟนอนสิวะ
กูขำคนบนเตียงแม่ง ทำเป็นนอนนิ่ง แต่มึงนิ่งไปมั้ย ชอบละสิให้กูเข้าข้างหลังเนี๊ยะ
กูล้มตัวนอนข้างๆมันนั่นแหละ มันคงรู้ ทำเป็นขึงใส่กูให้กูนอนข้างเตียง ถุย กูคงทำตามมั้ง ไม่มีเหตุผลอะไรที่กูจะต้องนอนข้างเตียง
“ไอ้สัดโจ บอกให้นอนข้างเตียง ขึ้นมาทำไม”
“นัท จะนอนดีๆรึมึงอยากจะทำกิจกามก่อนนอน”พอกูพูดจบมันพลิกตัวหันหน้ามาถามกู
“กิจกามอะไร” ถึงกูจะไม่เห็นหน้ามันแต่กูนึกออกเลยว่าจะเป็นยังไง ไอ้นัทเวลามันสงสัย หรืองงๆ ตามันจะซื่อๆแป๋วๆ
“มึงนี่ควายเนาะ กิจกาม น่ะ กิจกาม ”
“ไอ้หื่น มึงนอนไปเลยนะ สัดนี่ กูจะนอน ห้ามมากวนตีน”ปากมันก็พูด มือมันก็บิดเข้าที่ท้องกู
“กูเจ็บนะสัด”
“ดี!! เผื่อความหื่นจะลดลงบ้าง ไอ้เหี้ย”
“ตีให้เหี้ยดิ้นตาย ความหื่นก็ไม่ลดหรอกว่ะ”กูสอดมือเข้าใต้ชายเสื้อแล้วลูบสะโพกของมัน มันสะดุ้งแล้วพยายามผลักมือกูออก
“โจ เอามือมึงออกไปสิวะ เดี๋ยวเจอตีนหรอกไอ้สัด”กูไม่ตอบแต่มือลูบเบาๆผ่านไปที่หัวนมมัน
“ไอ้เหี้ย”มันด่าเสียงดัง
“เฮ้ย!!!”แล้วกูก็เจอตีนจริงๆมันถีบกูตกเตียงพร้อมโยนหมอนกับผ้าห่มลงมาด้วย ‘แม่งเจ็บชิบหาย’
กูกำลังหอบหมอนกับผ้าห่มจะปีนขึ้นเตียงอีกครั้ง แต่ต้องชะงัก
“กูบอกไม่ให้ขึ้นมาบนเตียงไงวะ”ไอ้นัทลุกขึ้นมานั่งบนเตียงชี้หน้ากู
“ถ้าไม่ให้กูนอนบนเตียงแล้วมึงจะให้กูไปนอนไหน”
“เรื่องของมึง”
“งั้นกูไปนอนห้องน้องทดชั้นสองแล้วกัน”
“ไปไหนมึงก็ไปเลย ไสหัวไปเลย”เสียงมันสั่นๆ มันคงกำลังจะร้องไห้
“นัทครับ โจไม่ไปหรอก ทีหลังอย่าไล่โจอีกนะครับ โจก็น้อยใจเป็นเหมือนกันนะ ”กูเดินไปนั่งข้างๆแล้วลูบหัวมันเบาๆ กูไม่ใช่คนที่จะเถื่อนหรือห่ามตลอดเวลา แม้ส่วนใหญ่จะเป็นแบบนั้นก็เถอะ
“ขอโทษ ”นัทมันก้มหน้าพูดเสียงเบา เอามือสองข้างจับชายเสื้อกู กำไว้แน่นเหมือนกลัวว่าถ้าปล่อยแล้วจะหายไป
“ไปล้างหน้าแล้วมานอนดีกว่า ร้องไห้เดี๋ยวตาบวมนะครับ” กูลุกขึ้นดึงมือมันให้ลุกตามเดินไปที่ห้องน้ำ จะล้างคราบน้ำตาออก
พอมันล้างหน้าเสร็จกูเอาผ้ามาซับหน้าให้มัน มันยืนนิ่งปล่อยให้กูทำให้ จากนั้นกูปิดไฟห้องน้ำจูงมือมันกลับไปนอนที่เตียง ไม่มีใครพูดอะไร แต่ข้างในใจกลับรับรู้ได้ถึงความอบอุ่นที่มี
นั่นแหละเมียกู ขี้บ่น ขี้วีน ขี้น้อยใจ ชอบอ่อยแต่ก็ใจไม่ถึง
คงสงสัยกันว่าทำไมกูยังใช้คำว่าเมีย ก็ในเมื่อกูยังไม่ได้มัน
กูพอใจจะใช้ ใครจะทำไม
ไม่รู้สิวะ ถ้าใช้คำว่าแฟน มันดูห่างเหินไงไม่รู้ว่ะในความรู้สึกกู
แค่มีsexกัน ใช่ว่าเรียกคนที่มีsexด้วยเป็นเมียเสมอไป
กูพอใจให้มันได้ชื่อว่าเมียกู
นัท มันจะอายรึป่าว นั่นเรื่องของมัน กูไม่อาย
สำหรับกู การที่กูพูดได้เต็มปากเต็มคำว่ามันเป็นเมีย นั่นเพราะกูให้เกียรติมัน มันมีสิทธิเต็มที่ที่เมียพึงกระทำกับกู
อย่างไอ้นัทน่ะมันควาย มันจะคิดอะไร มันก็คิดแค่ว่ากูกวนส้นตีนมัน ที่เรียกมันว่า เมีย
หึหึหึ มันไม่ชอบ มันอายที่กูเรียกมันว่าเมีย อันนี้กูเข้าใจ
ผู้ชายคนหนึ่ง ต้องเป็นเมียผู้ชายอีกคน มันไม่ใช่เรื่องที่สังคมจะยอมรับได้ แม้ว่าสมัยนี้สังคมจะเปิดมากขึ้น
เอาเป็นว่า เรื่องแบบนี้กูไม่ได้ปิด แต่กูก็ไม่จำเป็นต้องโพนทะนา
.
.
.
.
.
“เฮ้ย เหี้ยโจเลิกคลาสแล้วสัด จะนอนไปถึงไหน ห่า ”กูสะลึมสะลือ ลืมตามองต้นเสียง อ้อ สัดชดช้อย
“อือ”
“ไม่สบายป่าววะมึง”
“กูไม่ได้เป็นไร แค่ง่วงว่ะ ฮ้าวววว”
“มึงไปอดหลับอดนอนมาจากไหนวะ กูเห็นช่วงนี้แม่งหลับทุกวัน ถ้ามึงไม่อยากเรียนกูว่ามึงโดดนอนอยู่ห้องเลยไป”
“กูจะทำไรไม่ได้นอนมึงจะตามไปเกาะขอบเตียงดูเลยมั้ยสัด”
“ขนาดนั้นเลยเหรอวะ กี่วันแล้วมึง”
“เป็นเดือนแล้วว่ะ”
“โห เมียมึงนี่สุดยอด เล่นจนมึงโทรมขนาดนี้”
“ชด มึงไปส่งที่ตึกภาคไอ้นัทหน่อยสิวะ กูง่วงเหี้ยๆ”
“เออๆ กูจะไปหาไอ้ตั้มพอดี”
ไอ้ชดมันมีรถเวสป้าอยู่คันนึง ไว้ใช้ ก็เหมาะกับคนเตี้ยๆอย่างมัน ที่จริงความสูงมันไม่ได้ต่างไปจากไอ้นัทเท่าไหร่
กูเดินง่วงตาจะปิดตามมันไปที่จอดรถ รถคันนิดเดียวแค่กูก็เต็มแล้วแต่มันต้องขึ้นกันสองคน คิดเอาเองว่ากูกับมันจะเบียดกันขนาดไหน
กูไม่ขับหรอก กูง่วงตายห่าคงขับไหว
พอกูขึ้นซ้อนได้ มือกอดเอว เอาหัวซบมันทันที ก็กูง่วงนี้หว่า
ไม่นานหรอก มันก็พากูมาถึงตึกภาคไอ้นัท มันเลี้ยวเข้าจอดกูยังไม่ทันได้ลงจากรถ ก็มีเสียงทักขึ้น
“พวกมึงทำเหี้ยอะไรกัน”กูจำเสียงไอ้ตั้มได้ กูผงกหัวจากที่ซบที่ซอกคอไอ้ชด เงยหน้าขึ้นดู เจอสายตาดุสองคู่ จากเมียกูหนึ่งคู่ แล้วจากไอ้เหี้ยตั้มหนึ่งคู่
เป็นเหี้ยไรกันวะ ทำยังกับโกรธแค้นกูกับไอ้ชดมาสักสิบชาติ
“อะไรของพวกมึง”เสียงของไอ้ชดถามกลับอย่างขำๆ ไอ้ชดมันเป็นคนอารมณ์ดี ส่วนกูสติยังไม่มายังกอดไอ้ชดอยู่มองพวกมันงงๆ
“น้องนัท มึงเอาผัวมึงไปเก็บ”
“นัทจะกลับแล้ว ลาครับพี่ตั้ม พี่ชด”ไอ้นัทมันไหว้เสร็จ เดินหน้าบึ้งสะบัดตูดตรงลิ่วไปที่จอดจักรยาน กูลงจากรถมองหน้าไอ้ตั้มกับไอ้ชดงงๆ
“เมียกูมันเป็นเหี้ยไรของมันวะ”
“กูจะไปรู้กับมึงเหรอ ไว้กูได้เมียมึงไปเป็นเมียกูแล้วกูจะบอกมึงแล้วกัน”ไอ้เหี้ยตั้มพูดกวนส้นตีนแบบนี้คงได้แดกตีนกูสักวัน สันดาน
“สัดตั้ม กวนตีน แล้วมึงเป็นเหี้ยไรมองกูยังกับจะแดกหัว ”
“กูเป็นอะไร ไม่ได้เป็นไรนี่หว่า แล้วไม่รีบไปตามเมียเหรอวะ”เหอะ กูคงเชื่อ กูเป็นเพื่อนมึงมากี่ปีแล้ว สัดหมา
“เฮ้ย!!! กูไปแล้วนะพวกมึง” เวลากูง่วงสมองกูจะประมวลผลช้า ไอ้นัทเดินไปโน้น กูรีบวิ่งตาม “นัทๆ รอกูด้วย”
กูวิ่งตามมันมาจนทัน จับมือมันให้หยุดเดิน ส่วนกูหยุดหอบ กูเหนื่อยนะ ง่วงก็ง่วง แล้วยังมาวิ่งตามอีก ไม่รู้เป็นเหี้ยไรของมัน
“มึงเป็นไร ทำไมไม่รอกู เห็นๆอยู่ว่ากูมาหามึงที่คณะ ”
“จะรู้เหรอว่ามึงมาหา กูนึกว่าจะไปไหนต่อกับพี่ชด”มันพูดแต่ไม่ยอมมองหน้ากู
“นัท มึงมีอะไรก็พูดมาตรงๆ ไม่ใช่มาทำแบบนี้ กูมาหา แล้วกลับหอพร้อมมึงทุกวัน มึงก็รู้อยู่”
“คนเรามันเปลี่ยนใจกันได้ใครจะไปรู้วะ”
“แล้วกูบอกมึงรึยังว่ากูจะเปลี่ยนใจ มึงอย่ามางี่เง่า” อะไรของมันวะ ทำไมต้องมาพูดประชดกูด้วยวะ กูไปทำอะไรให้มึง
“เออ!! กูมันงี่เง่า”มันหัวควับมาตะคอกใส่กู สายตาที่มองมาบ่งบอกถึงความน้อยใจ
“นัท เป็นส้นตีนไรของมึง มาวีนใส่กูวะ กูไปทำอะไรให้มึง”
“….”มันเงียบไม่ยอมตอบ ไม่รู้เป็นเหี้ยอะไร แต่กูไม่สนใจ สาเหตุก็ไม่รู้ อยู่ๆก็มาวีนกู ถ้ากูต่อความเดี๋ยวแม่งจะทะเลาะกันป่าวๆ
“ไปๆกลับหอ แวะซื้อของกินเข้าไปเลยละกัน กูขี้เกียจออกมาอีก รึมึงว่าไง”กูจูงมือนัทให้เดินตามไปที่รถจักรยานของมัน
“…..” มันยังคงไม่ยอมตอบแต่จับมือกูแน่นเดินตามมาอย่างว่าง่าย
กูไม่รู้หรอกว่ามันเป็นอะไร ?
กังวลเรื่องอะไร?
หงุดหงิดเรื่องอะไร?
มันกลัวอะไรอยู่?
แต่อย่างน้อย กูอยากให้มันรู้ ไม่ว่าจะมีเรื่องอะไร
มันยังมีกู !!!
หวานเย็น
______________________________________
:m15:จิร้องไห้
ฮ่าๆๆๆๆ น้องนัทเป็นอะไรหว่าาาา
หึงแหงๆเลยว่ามั้ยทุกคน
เห้ออออ ความรักของพวกเรามันไม่จีรังยั่งยืนเท่าไหร่หรอกครับ
นอกจากจะเป็น พรหมลิขิต
บางทีต่อให้พยายามเท่าไหร่ผลก็ออกมาไม่ดีเท่าแรงพยายาม
โวะ เป็นคนดีจังวันนี้
ฮ่าๆๆๆๆ เจอกันพรุ่งนี้จ้ะ 
หัวข้อ: [SUPER SPECIAL โจนัท P.85]190713 -ใครว่าผมอ่อนก็ได้..(ต่อไปโจคงได้กลัวเมีย)! (อ่าน 800263 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก