หัวข้อ: [SUPER SPECIAL โจนัท P.85]190713 -ใครว่าผมอ่อนก็ได้..(ต่อไปโจคงได้กลัวเมีย)!

[CanonDNattari]

พาสต่อไป ป้าปุ๋ย รอกี่วันอ่ะ

ยังเป็นอีหวานอยู่นะยายนัท

ปลวกกกกกกกกกกกกก

เพราะหวานรู้ว่าแกต้องต้องดองชิมิ หวานเลยต้องแต่งเอง  

[april@tbl]

โจมันอุปทาน หรือ ของจริง
ยังแอบหลอนอยู่นะเนี่ย

[butterfly_bee]

พ่อแม่นัทน่ารักอ่ะ
กุ๊กกิ๊กกันน่าดู
ส่วนโจ..จะเจอเรียกอีกมั้ยวันนี้ 

[Goodfellas]

สรุปว่าเป็นนิยายสยองขวัญใช่ป่ะมึง อิอิ

แล้วถามอีกอย่าง


ตกลงนี่  มึงเป็นคนเหนือเหรอวะ หวาน 555

สงสารนุ้งเตอร์จริงๆ  เล่นเนตได้น้อยลงมากๆ

คนไปแคมฟรอกคงได้แต่คิดถึงแน่ๆ 


ไปแระ

[┗◎┗◎]

28.2.2    
 

 

เมื่อคืนกูไม่ได้ยินเสียงใครเรียกกูอีก หลับเป็นตาย ไม่รู้ว่าเป็นเพราะกูเหนื่อยจนหลับสนิทรึว่าไม่มีใครเรียกกู อันนี้ก็ไม่แน่ใจว่ะ

 

หลังจากคืนแรกที่มีเสียงเรียกกู คืนต่อมาก็ไม่มีอีก หายไปจนกูไม่ได้ใส่ใจ

 

นั่นจะเป็นเพราะอะไรก็แล้วแต่

 

มันไม่ได้ทำให้กูสนใจหรือใส่ใจมันมากนัก กูไม่ได้ตามหาว่าเสียงมายังไง พอๆกับกูไม่กระสันอยากจะรู้

 

แล้วก็แล้วไป

 

ไม่รู้กูจะตามหาทำไม รู้แล้วจะได้อะไร หลอนมากกว่าเดิมรึไง ไม่เอา เลิกเรียกกู กูก็แม่งไม่ไปตามหาหรอกเว้ย

 

ถึงไม่รู้  กูก็ไม่เดือดร้อน

 


อยู่บ้านไอ้นัท มันพากูทำบุญทุกวัน ไม่ใส่บาตรก็ไปจังหันที่วัดตอนเช้า

 

วันนี้มันพากูไปอำเภอจอมทอง แวะไหว้พระธาตุจอมทอง แล้วไปต่อที่น้ำตกแม่กลาง

 

ไอ้ข้าวโพดเด็กข้างบ้านมันมาด้วย มีเพื่อนสมัยมัธยมของไอ้นัทที่เรียนที่ มช. มาด้วยสองสามคน ชื่อ ซุง จอร์น และบอม เพื่อนมันก็ดูเฮฮาดี ดูเป็นเด็กเรียน  

ที่น้ำตก พวกเรานั่งร้านอาหารริมน้ำ สั่งเหล้าแดกกับเฮฮากันไป กูเมาไม่ได้ว่ะ เมียสั่งห้าม ส่วนไอ้นัทมันไม่กินเพราะกูไม่ให้กินเหมือนกัน

 

 

“โจ ทำบ้าไรของมึง”ไอ้นัทมันโวยวายหลังจากตะเกียกตะกายโผล่พ้นน้ำ คือ กูดำน้ำไปจับขามันตอนเผลอแล้วดึงลงน้ำ ฮ่าๆ

 

“แกล้งมึงไง ”

 

“กล้ายอมรับอย่างหน้าด้านๆนะ เดี๋ยวเจอกูๆ”มันทำหน้าเคียดแค้นว่ายน้ำเข้ามาหากู เรื่องอะไรกูจะอยู่กับที่ให้มันจับ ขอเล่นตัวนิดนึงสิวะ ฮ่าๆ

 

“กลัวจนตัวสั่นเลยครับน้องนัท ฮ่าๆ”กูยังว่ายหนีโฉบไปมาให้มันเกือบจับได้แต่ก็จับไม่ได้สักที

 

“ไอ้บอม ไอ้ซุง ไอ้โพด ไอ้จอร์น จัดการ ไม่งั้นกูจะทิ้งพวกมึงไว้ที่นี่”นัทพูดจบพวกมันทั้งหมดพุ่งตรงมาหากู สันดาน กดกูซะจมน้ำ

 

“แค่กๆ แค่กๆ แค่กๆ”สำลักน้ำเข้าไปเต็มๆ แสบจมูกแสบคอเหี้ยๆ พวกมันรีบปล่อยกูทันที ขอโทษขอโพยกันใหญ่ กูโบกมือว่าไม่เป็นไรทั้งๆที่ไอหน้าดำหน้าแดงอยู่ ส่วนไอ้ตัวต้นเหตุ รีบว่ายเข้ามาดูกูใกล้ๆ

 

“เป็นไงบ้างมึง ขึ้นไปนั่งพักกันก่อนเถอะว่ะ”ไอ้นัทมันปากก็พูดมือก็ลูบหลังกู หน้าตามันแสดงออกชัดเจนว่ามันเป็นห่วง ทำหน้ายังกับว่ากูกำลังจะตายงั้นแหละ ‘เหอะ กูยังอยู่อีกนาน มึงยังหาผัวใหม่ไม่ได้เร็ววันนี้หรอกเว้ย’

 

กูเหลือบตามองมันนิดๆ ไอ้นัทหน้าเสียไปเลย เห็นแล้วสงสาร กูจะบอกว่ากูไม่เป็นไร แต่พูดไม่ได้ กูไอต่อเนื่อง  มันลากกูขึ้นจากน้ำ กูเลยจำยอมไปนั่งพักตามที่ไอ้นัทมันบอก
โดยมีมันเลิกเล่นน้ำมานั่งเป็นเพื่อนกู พวกเพื่อนมันยังเล่นน้ำต่อแวะเวียนกันขึ้นมาเติมพลังบ้าง

  

“ดีขึ้นรึยังมึง”

 

“เออน่ะ มึงยังหาผัวใหม่ไม่ได้ตอนนี้หรอก แค่กๆ” กูดูแล้วแถวนี้มีแค่กูกับมัน ส่วนไอ้ข้าวโพดกับเพื่อนมันเล่นน้ำกันอยู่กลางๆโน้น

                                        

“กวนตีน กูถามดีๆ กูอาจจะมีเมียก็ได้”มันทำหน้าเคืองใส่กู แต่กูแค่ยิ้มกลับขำๆไม่ได้ตอบโต้อะไร

 

เราอยู่ที่น้ำตกสี่ห้าโมงเย็นเราก็กลับ

  

คืนนี้พวกเพื่อนไอ้นัทและไอ้ข้าวโพดตกลงกันว่าจะนอนที่บ้านไอ้นัท พ่อกับแม่มันไม่อยู่ไปนอนสวน เราแวะซื้อของเข้าไปกินกัน  จัดแคมป์ไฟเล็กๆหน้าสนามหน้าบ้านมัน กางเต็นท์นอน  มีสามเต็นท์

 

กูนอนกับเมียกู

 

ไอ้ข้าวโพดนอนกับไอ้บอม

 

ส่วนไอ้ซุงนอนกับไอ้จอร์น

 

ไอ้ข้าวโพดมันกลับบ้านไปแบกกีต้าร์กับหนังสือเพลงของมันมา บรรยากาศเลยดูไม่เงียบเหงา สลับกันดีดกีตาร์ร้องเพลงไป ไม่นานแต่ละคนก็เริ่มเลื้อย เมากันได้ที่ ไอ้ข้าวโพดไปก่อนเพื่อน
เข้าใจมันหน่อย มันยังเด็ก นั่งตาปรือสะลึมสะลือจนไอ้บอมทนไม่ไหวเลยลากมันไปนอน เหลือกู นัท แล้วก็ไอ้ซุง ไอ้จอร์นที่ยังนั่งกินเหล้าดีดกีตาร์กันต่อ

 

 

คืนนี้ก็ยังคงเป็นคืนเดือนมืด แสงไฟที่มีน้อยยิ่งทำให้เห็นดาวบนฟ้าชัดเจน  แม้แต่ในความมืดก็ยังมีความสวยงามซ่อนอยู่

 

 

กูกับไอ้นัทแยกไปนอนก่อนทิ้งไอ้ซุงกับไอ้จอร์นแดกเหล้าเฝ้ากองไฟ

 

หลับไปเมื่อไหร่ไม่รู้  แต่ต้องตื่นมาอีกครั้งตอนตีสามครึ่ง

 

 

โจ

 

 

โจ

 

 

โจ

 

 

เสียงเรียกอีกแล้วว่ะ ส้นตีน จะเอายังไงกับกูวะ กูหงุดหงิด ฮึดฮัด แล้วลุกขึ้นนั่ง กำลังว่าจะออกไปดูให้มันรู้ดำรู้แดงไปเลย

 

 

หมับ!!

 

สัมผัสจากมือของไอ้นัทที่กำลังจับมือกูไว้

 

 

“นอนเถอะนะ อย่าไป”ในความมืดทำให้กูมองไม่เห็นว่าไอ้นัททำหน้าตายังไง แต่น้ำเสียงแผ่วเบาของมันทำให้กูรู้สึกได้ว่ามันกำลังกลัวและเป็นห่วงกูมาก

 

 

กูกำลังลังเลว่าจะเอายังไงดี ใจนึงก็อยากรู้ แต่แปลกมากเสียงเรียกคราวนี้ไม่ได้หายไป จากเสียงเรียกที่ฟังรื่นหูในตอนแรก เสียงเริ่มเหี้ยมและเสียงแก่ลงเรื่อยๆ

 

 

“อยู่กับนัทอย่าไปเลยนะ  นะ นะพี่โจ”เสียงไอ้นัทมันสั่นๆกึ่งขอร้องกูในที มีเสียงสะอื้นลอดออกมาเหมือนมันกำลังกลัวว่ากูจะจากมันไป

 

 

นาทีนี้กูตัดสินใจได้เด็ดขาด ช่างแม่ง กูไม่อยากรู้แม่งแระ เมียกูกำลังขวัญเสีย กูต้องอยู่ปลอบใจมัน

 

 

“นัท เป็นอะไร ร้องไห้ทำไม พี่ไม่ไปไหนหรอก นอนซะนะ”กูนอนลง ไอ้นัทมันขยับตัวเข้ามากอดกูไว้แน่น ยังมีเสียงสะอื้นเล็กๆลอดออกมา กูเลยกอดและลูบหัวมันเบาๆ

 

 

เสียงเรียกชื่อกูดูเกรี้ยวกราดขึ้นเหมือนรับรู้ว่ากูจะไม่ออกไป แล้วค่อยๆหายไปในที่สุด

 

 

เช้ามาพ่อแม่ไอ้นัทกลับมาบ้าน นัทมันเล่าเรื่องเมื่อคืนให้พ่อแม่มันฟัง  พ่อกับแม่ดูเป็นห่วงกูมาก พากูไปหาตุ๊เจ้า(หลวงพ่อ)ที่วัด ไปให้ท่านรดน้ำมนต์ให้

 

 

หลองพ่อบอกประมาณว่าเป็นเจ้ากรรมนายเวรจะตามมาเอาชีวิตกู อะไรทำนองนี้แหละ ดีที่ดวงไอ้นัทมันแข็ง ดวงมันเลยคุ้มครองกู ถ้ากูออกไปตามเสียงเรียก กูอาจจะไม่ได้กลับมา
พูดง่ายๆคือตายนั่นเอง ดังนั้น หลวงพ่อเลยให้กูบวชพราหมณ์รักษาศีลแปดสามวันเพื่อแผ่ส่วนบุญไปให้ดวงวิญญาณที่อาฆาตกู

 
พ่อแม่ไอ้นัทเห็นดีด้วย ให้ไอ้นัทบวชเป็นเพื่อนกู ถามว่าตอนแรกกูจะบวชมั้ย เหอๆ แต่เพื่อความสบายใจของพ่อแม่ไอ้นัท และเมียกู ดังนั้น กูเลยยอมบวชพราหมณ์ เอาเถอะ ไหนๆก็บวช กูเลยตั้งใจทำกิจ ทั้งเดินจงกรมนั่งสมาธิ ที่จริงกูวอกแวกไม่ได้ หลวงพ่อคุมเข้มซะขนาดนั้น

 

 

คืนสุดท้ายของการบวช กูฝันว่ามีผู้หญิงห่มสไบสวยเชียว มาบอกลากูในฝัน

 

กูอยู่ในชุดขุนนางสมัยก่อนนั่งอยู่บริเวณศาลาริมน้ำ โดยมีหญิงสาวห่มสไบนั่งข้างๆ

 

 

“พี่ น้องรอพี่มานาน เฝ้ารอคืนวันที่พี่จะกลับมาหาน้อง ผ่านมากี่ร้อยปีน้องยังรอ จากรักจนกลายเป็นแค้น”เธอบอกอย่างตัดพ้อ

 

“เจ้าอย่ารอพี่อีกเลย พี่ไม่อาจกลับมาเคียงคู่กับน้องได้อีก”ตัวกูในฝันบอกเสียงนิ่งๆแต่ฟังดูอบอุ่นและเอ็นดูคู่สนทนาในที

 

“ฮึกๆ พี่”หญิงงามสะอื้นร่ำไห้ มือแตะที่หลังมือกูเบาๆ

 

“อย่าได้ยึดติดกับพี่เลย ใจพี่มิอาจหวนคืนได้อีกแล้ว”

 

“เมื่อฟังคำของพี่เช่นนี้  น้องก็มิอาจทนเฝ้ารอพี่ต่อไปได้ ลาก่อนดวงใจของน้อง”

 

“อโหสิกรรมให้พี่ด้วยเถิด พี่ขอโทษ”เธอเพียงแค่ยิ้มบางๆพยักหน้านิดๆแล้วร่างก็ค่อยๆจางหายไป

 

 

หลังจากกูบวชพราหมณ์สามวัน คืนต่อๆมาจนกูกลับกรุงเทพฯ ก็ไม่มีเสียงเรียกชื่อกูอีกเลย

 

 

อยู่บ้านไอ้นัทจนจะเปิดเทอม  ส่วนใหญ่หลังๆกูจะไปสวนกับพ่อมัน ไม่ค่อยไปเที่ยวหรอก  ก็ไม่ได้อะไรมาก พ่อตาถามกูเหมือนกันแทนที่จะไปเที่ยวกลับมาสวนกับพ่อ กูเลยบอกว่าการมาสวนก็เหมือนกับการมาเที่ยวเพียงแค่เป็นการเที่ยวแบบศึกษาชีวิตคนพื้นเมือง

 
 

กูอยู่ที่นี่เป็นวิถีชีวิตหาไม่ได้ที่กรุงเทพ ขอกูทำตัวเพื่อชีวิตหน่อยเถอะวะ กูอยู่บ้านนัทแล้วไม่ตัดผม ไม่โกนหนวดใส่ชุดม่อฮ่อม ไอ้นัทแม่งไล่กูไปตัดผมโกนหนวดทุกวัน

  

“โจ มึงไปตัดผมไป โกนหนวดด้วย”นี่เป็นครั้งที่สี่แล้วมั้งที่มันบอกกู

  

“ไมวะ”
 

 
“มึงเหมือนโจรเข้าไปทุกที”

 

“เพื่อชีวิตเถอะ”กูเถียง

  

“โจรชัดๆ ไปตัดๆ”

 

“ไม่ว่ะ เข้ากรุงก่อนแล้วค่อยว่ากัน ตอนนี้กูอยากไว้แบบนี้”

 

“เบื่อมึง”พูดจบก็หน้าหงิก เฮ้อ เมียกู พอไม่ได้ดั่งใจ ก็งี้ตลอด

 

แรกๆกูก็เคืองมันอยู่เวลามันพูดว่า “เบื่อมึง หรือเกลียดมึง” แต่หลังๆมากูเริ่มเรียนรู้ว่ามันพูดแค่ปาก เหมือนไม่พอใจแล้วพูดประชดเฉยๆ

 

 

มาเที่ยวเชียงใหม่ครั้งนี้เป็นอะไรที่แตกต่างจากที่เคยเห็นมาแต่ก็สนุกดี วิถีชีวิตที่เรียบง่ายแต่หาความสุขได้ไม่ยาก พ่อแม่ไอ้นัทซื้อของฝากให้กูเอากลับไปฝากพ่อแม่กูด้วยทั้งผ้าซิ่นและก็โสร่ง แคบหมู น้ำพริกตาแดงให้ไอ้นัทกระปุกใหญ่ พวกกูกลับเครื่องบิน พ่อแม่มันมาส่ง

 

 

พวกกูมาถึงกรุงเทพฯมีไอ้ตั้มกับไอ้ชดมารับ กูหลอกล่อมันด้วยของฝาก

 

ตั้งแต่ไปเชียงใหม่กูยังไม่ได้เล่นเน็ตเลยว่ะ กลับมาถึงห้องเก็บของเสร็จ เปิดคอมเช็คเมลล์ซะหน่อย

 

 

วันที่ 12 ?
 

 

=*=
 

 

อาทิตย์หน้าแล้วนี่หว่า

 

พอดีเพื่อนกูส่งเมล์มาบอกว่า อาทิตย์หน้าพวกมันจะกลับไทยและอยากเจอกูกับเมีย กูเคยเล่าให้พวกมันฟังว่ากูมีแฟนแล้ว
หลังจากที่พวกมันรับรู้มาตลอดว่าคนอย่างกูไม่เคยมีใครเป็นตัวเป็นตน พวกมันเลยอยากเห็นหน้าไอ้นัท

 


จะให้กูทำยังไง?

 
 

กูทำไรไม่ได้หรอก นอกจากจะเอาเมียไปอวด  ฮ่าๆ





เรื่องโดย    หวานเย็น  
......................................................................

เมื่อไหร่

ผีผ้าห่มจะออกโรง  

[pita]

  เจ้ากรรมนายเวร

[RAKDEK_KA]

อืมนั่นสิอยากดูผีผ้าห่ม555

[samsoon@doll]

นั้นสิรอผีผ้าห่มอ่ะ

[m_pop91]

นั่นสิเมื่อไหร่ผีผ้าห่มจะออก อิอิอิ

[butterfly_bee]

นอกจากจะกลัวเมียแล้ว โจยังเป็นคนชอบอวดเมียอีกตะหาก
งานนี้กะโชว์เต็มที่เลยดิ่โจ 

[DexTunG]

 

[indy❣zaka]

อ่านดึกๆ แอบหลอนว่ะค่ะ

[malula]

ยังตามมาหลอนอีกตอน
แหม ๆ พี่โจไม่เห่อเมียเลยนะ

[sam3sam]

อ่านไปหลอนไป
ดีนะที่นัทดวงแข็ง ไม่งั้นโจเสร็จผีแน่
เรื่องผีหลอนๆไม่ค่อยอยากอ่าน
อยากอ่านผีผ้าห่มมากกกกก
เมื่อไหร่ผีผ้าห่มจะออกโรงน๊อ
รออ่านอยู่นะจ๊ะ
 

[BeeRY]

เหอะๆๆ เรื่องแบบนี้ไม่เชื่อก็อย่าลบหลู่ใช่ไหมล่ะ แต่นึกว่าโจจะตบะแตกตอนบวชพราหมณ์ซะแล้ว
เกิดมาเพื่อเป็นคู่กันกับน้องนัทจริงๆเห็นไหม แอร๊ยยย ดวงช่วยเหลือเกื้อกูลกันได้
เพื่อนๆโจจะเป็นยังไงถ้าได้เห็นหน้าน่ารักของน้องนัท อยากรู้จัง

[ปลาทองสีชมพู]

หลอนได้อีกอะ
ดีนะที่โจเชื่อนัทไม่ไปตามเสียงเรียกอะ
ไม่งั้นนะ..นัทได้หาผัวใหม่แน่อะ..กร๊ากกกกกกกกกก

เรื่องแบบนี้เชื่อไว้ก็ไม่เสียหายนะ..เออ

[oilzii]

 

[J_Dargon]

พี่โจแมร่งขี้เห่ออ่ะ จะเอาเมียไปอวดซะงั้นอ่ะ

....กระแสผีผ้าห่มแรงอ่ะ  เอาด้วย ๆ

....ผีผ้าห่ม เย้ ๆ

[enjoy101]

อ่านไปขนลุกไปเลยว่ะ   รู้สึกอยากบวชแบบนุ่งขาวห่มขาวมั่ง

[Piloy]

มีเมียไว้คุ้มครองสินะ

ปล.โจมีเมียดีนี่หว่า

[badcow]

หวังว่าจะไม่มี'แฟนเก่า'ในหมู่เพื่อนๆหรอกนะโจนะ

[kp]

ว้ายยยยยยย
มีเจ้ากรรมนายเวรมาตามด้วยอ่ะ
ข้าภพข้ามชาติมาเชียว

[MiSS-U]

อ่านแล้วขนลุกอ่ะ มีเจ้ากรรมนายเวรด้วย

[punchnaja]

แอบหลอนนิดๆ555 ดีแล้วๆไปปฏิบัติธรรม ทำบุญร่วมกัน เกิดมาจะได้มาเกื้อกูลและรักกันอีก อิๆ

[Goodfellas]

เฮ้ยกูว่ามาเขียนนิยายสยองขวัญกันดีกว่า่ว่ะ

อ่านแล้วสยองได้อีก

มึงเขียนแนวนี้รับรองรุ่ง 555

[chae]

อาร์ท ตัวพ่อแบบนี้ เมียไปปลื้ม จบ!!

[zabzebra]

ีผีผ้าห่มซักรอบ ฉลองการกลับมาได้มั้ย ฮ่าๆๆๆ

[~มือวางอันดับ1~]

น่ากล้ว อ่ะ

[DraCo_SLa13]

ใจพี่ไม่อาจหวนคืนได้อีกแล้ว  อืม

เพราะว่าใจพี่อยู่ที่น้องนัท

รอโจเอาเมียไปอวดเพื่อน

[yeyong]

น่ากลัวจัง เจ้ากรรมนายเวร
แต่ตอนนี้ก็ดีแล้ว เหลือแต่ผีผ้านวม
คนเขียนเล่าให้ฟังหน่อยจิ